Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wyniki" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Ocena wyników leczenia złamania Monteggia u dzieci – doniesienie wstępne
Pediatric Monteggia Fracture Outcome Assessment – Preliminary Report
Autorzy:
Maszke, Marcin
Buchcic, Piotr
Marciniak, Marek
Lebiedziński, Radosław
Lipiński, Łukasz
Grzegorzewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409163.pdf
Data publikacji:
2022-04-14
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
Monteggia
złamania
dzieci
leczenie
wyniki
fractures
children
treatment
outcomes
Opis:
Wstęp. Złamanie Monteggia opisuje grupę urazów obejmujących złamanie bliższego końca kości łokciowej wraz z podwichnięciem lub zwichnięciem głowy kości promieniowej. Urazy te stanowią między 0,4-1% wszystkich złamań przedramienia u dzieci. Pomimo tak rzadkiego występowania, wymagają szczególnej uwagi, gdyż nawet 30-50% złamań Monteggia może być nierozpoznawanych, co prowadzi do późniejszych powikłań. Celem niniejszej pracy jest ocena wyników leczenia złamań Monteggia u dzieci, zarówno metodami zachowawczymi, jak i poprzez zastosowanie leczenia operacyjnego. Materiał i metody. W latach 2015-2020 w naszym ośrodku było hospitalizowanych 15 dzieci ze złamaniem Monteggia. Grupę tę stanowiło 7 chłopców i 8 dziewcząt, w wieku 4-16,3 lat (średnia 8,3). U 12 pacjentów zastosowano leczenie w postaci zamkniętej repozycji z unieruchomieniem gipsowym, u 3 dzieci zastosowano leczenie operacyjne ze stabilizacją wewnętrzną kości łokciowej. U wszystkich pacjentów uzyskano odprowadzenie zwichniętej głowy kości promieniowej. Wyniki. Spośród badanej grupy pacjentów u wszystkich dzieci, u których stosowano leczenie zachowawcze ruchomość stawu łokciowego oraz supinacja i pronacja przedramienia wróciła do pełnej sprawności. Jedynie jeden z pacjentów, u którego zastosowano leczenie operacyjne, rok po urazie miał 20° deficyt zgięcia w stawie łokciowym nie wpływający na funkcję kończyny. Wnioski. 1. Doświadczenia naszego ośrodka pokazują, że w leczeniu złamań Monteggia najczęściej wystarczającym postępowaniem jest zamknięta repozycja z unieruchomieniem gipsowym. 2. Jednak w każdym jednak przypadku należy pamiętać o właściwym odprowadzeniu zwichnięcia głowy kości promieniowej. 3. Odpowiednie rozpoznanie i prawidłowo poprowadzone leczenie, a następnie właściwa rehabilitacja prowadzą do całkowitego wyleczenia i braku deficytów ruchu u dzieci i młodzieży.
Background. The term Monteggia fracture refers to a class of injuries encompassing the fracture of the proximal end of the ulna with subluxation or dislocation of the radial head. These injuries account for 0.4-1% of all forearm fractures in children. Despite its low incidence, Monteggia fractures require particular attention, since as much as 30-50% of the cases may be unrecognized, which subsequently leads to complications. The purpose of this paper is to evaluate treatment outcomes of Monteggia fractures in children. Both conservative treatment and surgery were analyzed. Material and methods. 15 children (7 boys and 8 girls) between the ages of 4-16.3 years (mean age 8.3 years) with Monteggia fractures were hospitalized at our center in the years 2015-2020. Closed reduction and immobilization in a cast were performed in 12 patients, while three children underwent surgical treatment with internal fixation of the ulna. The radial head dislocation was reduced successfully in every patient. Results. Every child from the study group who received conservative treatment regained full elbow mobility as well as normal forearm supination and pronation. Only one of the patients who underwent the surgery demonstrated a 20° deficit in elbow flexion that did not affect limb function. Conclusions. 1. Our experience shows that closed reduction together with immobilization in a cast is usually a sufficient treatment in Monteggia fractures. 2. However, the dislocated radial head should be properly reduced in all patients. 3. Correct diagnosis and treatment followed by appropriate rehabilitation result in full recovery and no mobility limitations in children and teenagers.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 79-86
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci – częstość występowania, postępowanie oraz efekty leczenia
Humeral Shaft Fractures in Children – Incidence, Management and Treatment Effects
Autorzy:
Wiktor, Łukasz
Tomaszewski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409210.pdf
Data publikacji:
2022-09-21
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość ramienna
złamania
dzieci
wyniki
fractures
children
outcomes
humeral shaft
Opis:
Wstęp. Złamania trzonu kości ramiennej są stosunkowo rzadkie w populacji dziecięcej, częstość ich występowania waha się między 0,4% a 3% wszystkich złamań dziecięcych oraz 10 do 20% wszystkich złamań kości ramiennej. Celem naszej pracy była retrospektywna ocena postępowania oraz efektów leczenia złamań trzonu kości ramiennej leczonych w dziecięcym centrum urazowym od stycznia 2012 do grudnia 2021 roku. Materiał i metody. Retrospektywny przegląd bazy danych zidentyfikował 104 pacjentów leczonych z powodu złamania trzonu kości ramiennej w jednym ośrodku. Analizie poddaliśmy: wiek, płeć, typ złamania, rodzaj zastosowanego leczenia; czas zrostu kostnego; efekt końcowy leczenia oraz ewentualne powikłania. Wyniki. Grupa pacjentów leczonych zachowawczo liczyła 73 (27 dziewczynek i 46 chłopców) ze średnią wieku 8,03 (0,6-17,7) natomiast grupa pacjentów leczonych operacyjnie stanowiła 31 (16 dziewczynek i 15 chłopców) ze średnią wieku 12,47 (5,7-17,8). Średni okres obserwacji w grupie leczonej zachowawczo wyniósł 7,65 miesiąca (4-12), a w grupie leczonej operacyjnie 13,38 miesiąca (4-24). Otrzymane wyniki poddaliśmy analizie statystycznej potwierdzając wzrost częstości występowania w/w złamań oraz wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjne. U wszystkich pacjentów uzyskaliśmy dobry efekt leczenia. Wnioski. 1. Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci są stosunkowo rzadkie. W ostatnich latach obserwujemy wzrost częstości ich występowania. 2. Zdecydowana większość złamań trzonu kości ramiennej podaje się leczeniu zachowawczemu z dobrym efektem klinicznym. 3. W ostatniej dekadzie zauważalny jest wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjnie. 4. Leczenie operacyjne związane jest ze stosunkowo niskim ryzykiem powikłań, pozwala na wcześniejszą rezygnację z unieruchomienia gipsowego co znacząco poprawia komfort leczonych pacjentów.
Background. Humeral shaft fractures are relatively rare in children, with incidence between 0.4% and 3% of all fractures in children and between 10% and 20% of all humeral fractures. The purpose of our study was to retrospectively evaluate all humeral shaft fractures treated at children's trauma center from january 2012 till december 2021. Material and methods. We retrospectively evaluated the group of 104 skeletally immature patients with humeral shaft fracture treated in our hospital. We have analyzed: age; sex; fracture type, management; time of bone healing; final effect and complications. Results. The non-surgical group consisted of 73 patients (27 girls and 46 boys) with an average age of 8.03 (0.6 - 17.7), while the surgical group consisted of 31 patients (16 girls and 15 boys) with an average age of 12.47 (5,7- 17.8). The mean follow-up was 7.65 months (4-12) in non-surgical group, and 13.38 months (4-24) in surgical group. We have analyzed the results statistically, confirming increase the frequency of the above-mentioned fractures and increase the number of patients treated with surgery. We achieved good effect in all patients. Conclusions. 1. Humeral shaft fractures in children are relatively rare. Although in recent years, we have observed an increase of their frequency; 2. The vast majority of humeral shaft fractures are treated non-surgically with good clinical results; 3. Increase of number of patients treated surgically has been noticeable in the last decade; 4. Surgery is associated with a relatively low risk of complications and allows for cast withdrawal, which significantly improves the patients comfort.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 251-261
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoprotezoplastyka odwrócona w artrozie stawu ramiennego – ocena wyników
Reverse Shoulder Arthroplasty in Osteoarthritis – Evaluation of the Results
Autorzy:
Porwoł, Anna
Bereza, Przemysław
Marszałek, Wojciech
Kusz, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409209.pdf
Data publikacji:
2022-09-21
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
staw ramienny
artroza
odwrócona endoprotezoplastyka
wyniki
shoulder
osteoarthritis
reverse shoulder arthroplasty
outcome
Opis:
Wstęp. Starzejąca się struktura społeczeństwa powoduje rosnąca potrzebę leczenia choroby zwyrodnieniowej z wykorzystaniem technik endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Endoprotezoplastyka odwrócona powstała by usprawnić motorykę i siłę stawu ramiennego u chorych bez jednoczesnego zwiększenia ryzyka zwichnięć. Celem badania jest ocena zmiany jakości życia i ocena funkcjonalna stawu ramiennego po operacji endoprotezoplastyki odwróconej stawu ramiennego, u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową, w oparciu o wykorzystanie skali Oxford Shoulder Score (OSS) oraz ocenę parametrów ruchomości stawu. Materiał i metody. W okresie od sierpnia 2020 do października 2021 przyjęto do oddziału 10 chorych w trybie planowym do endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Ocenę zmian zwyrodnieniowych przeprowadzono na podstawie klasyfikacji Walcha oraz klasyfikacji Samelson & Prieto. U każdego pacjenta wykonano ocenę funkcji chorego stawu ramiennego oraz dolegliwości bólowych, w oparciu o ankietę OSS. W badaniu określono zakres ruchu w stawie ramiennym w okresie przed- i pooperacyjnym. Badanie kontrolne wykonywano po około 6 miesiącach od daty zabiegu. Wyniki. Analiza ocen skali OSS wykazała uzyskanie średniej wartości 46 punktów w okresie przed operacją oraz 25 punktów po operacji. Chorzy uzyskiwali średnio o 20,5 punktu mniej w formularzu OSS pół roku po zabiegu. Uzyskano statystycznie znamienną poprawę w zakresie zgięcia w stawie ramiennym, które średnio wynosi 37˚, odwodzenie 42˚, rotacja zewnętrzna 34˚, a rotacja wewnętrzna 5˚(p<0,05). Wniosek. Każdy z operowanych chorych uzyskał istotne statystycznie zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie funkcjonalności stawu oraz zwiększenie zakresu ruchomości stawu.
Background. The aging structure of society results in a growing need for treatment of shoulder osteoarthritis. Reverse shoulder arthroplasty (RSA) has been developed to improve the motor function and strength of the shoulder joint without increasing the risk of dislocation. The aim of the study was to assess the change in quality of life and functional assessment of the shoulder joint after RSA in patients with osteoarthritis, based on the Oxford Shoulder Score (OSS) and an assessment of joint mobility parameters. Material and methods. A total of 10 patients were admitted to our centre for shoulder arthroplasty between August 2020 and October 2021. The assessment of the degenerative changes was based on the Walch classification and the Samelson & Prieto classification. The OSS questionnaire was used to assess function of the affected shoulder joint and pain in each patient. The range of motion in the shoulder joint was assessed in the pre- and postoperative period. A follow-up examination was performed approximately 6 months after surgery. Results. Analysis of the OSS scores revealed a mean value of 46 points preoperatively and 25 points postoperatively. The OSS scores six months after the procedure were an average of 20.5 points lower. A statistically significant improvement was noted in shoulder flexion (mean 37˚), abduction (42˚), external rotation (34˚), and internal rotation (5˚)(p<0.05). Conclusion. Each patient reported reduced pain and demonstrated an increased range of motion in the affected shoulder joint and functional improvement.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 239-249
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba oceny leczenia dzieci w złamaniach nadkłykciowych kości ramiennej
Tentative Assessment of Treatment of Supracondylar Humerus Fractures in Children
Autorzy:
Kierońska, Anna
Oliwko, Elżbieta
Babuśka-Roczniak, Magdalena
Brodziak-Dopierała, Barbara
Widuchowski, Wojciech
Roczniak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408806.pdf
Data publikacji:
2022-03-02
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamania nadkłykciowe
dzieci
chirurgia miniinwazyjna
wyniki
supracondylar fractures
children
mini-invasive surgery
outcomes
Opis:
Wstęp. Złamania nadkłykciowe kości ramiennej są poważnym problemem wieku dziecięcego. Skomplikowana budowa stawu łokciowego wymaga starannej oceny uszkodzenia i indywidualnego dopasowania metod leczniczych. Celem pracy była ocena skuteczności kompleksowego leczenia dzieci w grupie „A” względem dzieci w grupie „B”, ponadto zbadano wpływ leczenia rehabilitacyjnego na funkcję stawu łokciowego dotkniętego urazem. Materiał i metody. Badaniami objęto 40 dzieci, które podzielono na grupę „A” i „B. W grupie „A” dominującą metodą leczenia była przezskórna stabilizacja drutami Kirschnera, badania dowiodły, że zastosowanie przedstawionej metody leczenia oraz wdrożenie usystematyzowanego cyklu leczniczego pozwoliło osiągnąć bardzo dobre rezultaty. W badanej grupie „B” metodę stabilizacji zastosowano tylko w niespełna połowie przypadków oraz usprawnianie przeprowadzono w warunkach domowych. W obydwu grupach przeprowadzono badanie wstępne oraz kontrolne według karty badań. W grupie „A” badanie wstępne wykonywano w dniu rozpoczęcia usprawniania, natomiast kontrolne po zakończeniu 10-dniowego cyklu rehabilitacyjnego. W grupie „B” badanie wstępne przeprowadzono po zdjęciu unieruchomienia oraz badanie kontrolne po 3 tygodniach usprawniania w domu. Wyniki. Model leczenia dzieci w grupie „A” wykazał wyższą skuteczność w porównaniu z modelem leczenia w grupie „B”. Wnioski. 1. Prawidłowo wykonana repozycja, zastosowanie przezskórnej stabilizacji drutami Kirshnera oraz wczesne usprawnianie łokcia daje bardzo dobre efekty funkcjonalne. 2. Zastosowanie przezskórnej stabilizacji skraca okres hospitalizacji, co ma duże znaczenie w leczeniu pacjentów.
Background. Supracondylar humerus fractures are a serious problem in children. The complicated anatomy of the elbow joint necessitates careful assessment of the damage before individually adapting treatment methods. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of comprehensive treatment of children in Group A in relation to children in Group B. Moreover, the impact of rehabilitation on the function of the affected elbow joint was examined. Materials and methods. The study enrolled 40 children divided into two groups: Group A and Group B. In Group A, the dominant method of treatment was percutaneous K-wire stabilization. The results demonstrate that the use of this treatment method and the implementation of systematic rehabilitation made it possible to achieve very good results. In Group B, stabilization was performed in less than half of the children and rehabilitation was carried out at home. The initial and follow-up examinations were carried out in both groups according to a medical test card. In Group A, the initial examination was performed on the day the rehabilitation commenced, and the follow-up examination after the completion of a 10-day rehabilitation cycle. In Group B, the initial examination was carried out after immobilization was removed and a follow-up examination was performed after 3 weeks of home-based rehabilitation. Results. The treatment model used in Group A was more effective than the model used in Group B. Conclusions. 1. Correct repositioning, the use of percutaneous K-wire stabilization and elbow rehabilitation performed at the earliest possible time give very good functional results. 2. The use of percutaneous stabilization shortens the hospitalization period, which is of great importance in the treatment of young patients.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(1); 13-22
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artroskopowa operacja Latarjet: wyniki kliniczne leczenia 156 pacjentów z minimum 2-letnim okresem obserwacji
Arthroscopic Latarjet Procedure with 2-Screw Stabilization: Results of Treatment of 156 Cases with a Minimum of 2-Year Follow-Up. Multicenter Study
Autorzy:
Brzóska, Roman
Błasiak, Adrian
Solecki, Wojciech
Laprus, Hubert
Kiciński, Maciej
Grzegorzewski, Andrzej
Kordasiewicz, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409208.pdf
Data publikacji:
2022-09-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
artroskopia
niestabilność stawów
staw ramienny
wyniki
arthroscopic treatment
joint instability
shoulder joint
outcomes
Opis:
Wstęp. Artroskopowe leczenie operacyjne niestabilności stawu ramiennego wiąże się z dużym odsetkiem opisywanych nawrotów- od 10,8% do 21,1%. Nawroty występują najczęściej u młodych mężczyzn uprawiających sporty kontaktowe. Ubytki kostne głowy kości ramiennej i panewki, predysponują do kolejnych zwichnięć i do niepowodzenia leczenia chirurgicznego. Jest to grupa, w której zabiegi „kostne”, takie jak artroskopowa procedura Latarjet a priori, mogą zminimalizować ryzyko nawrotu niestabilności. Materiał i metody. Do badania włączono pacjentów z urazową, jednokierunkową niestabilnością przednią stawu ramiennego, leczonych od 2009 do 2016 roku w dwóch ośrodkach artroskopową metodą Latarjet. Oceniono wyniki kliniczne, w tym zakres ruchu, Subiektywną Ocenę Stawu Ramiennego i punktację w skali Walch-Duplay. Odnotowano powikłania pooperacyjne. Wyniki. Ocenie poddano 156 pacjentów w okresie co najmniej 2 lata po operacji. Średni czas obserwacji wyniósł 43±18 miesięcy. Średni wiek pacjentów w momencie operacji wynosił 27,9 (16-53) lat. Odnotowano 8 (5%) przypadków nawrotu niestabilności, w tym 6 zwichnięć i dwa przypadki nawracającego podwichnięcia operowanego stawu. Średnia punktacja Walch-Duplay wzrosła z 30±19 przed operacją do 83±16 (p<0,05). Średnia utratę rotacji zewnętrznej wynosiła 11,8⁰ (0-70) (p<0,05) w porównaniu ze stawem ramiennym po stronie przeciwnej. Średnia Subiektywna Ocena Stawu Ramiennego wyniosła 92,8±9,4%. Dwudziestu pięciu (15,8%) pacjentów zgłaszało subiektywną obawę przed powrotem do sportu. Jedenastu (7%) pacjentów odczuwało ból przedniego przedziału operowanego barku. Liczba operacji rewizyjnych wyniosła 14 (8,9%). Wnioski. 1. Artroskopowa procedura Latarjet zapewnia zadowalające wyniki kliniczne w leczeniu niestabilności przedniej stawu ramiennego. 2. Częstość powikłań i nawrotów nie wzrasta z czasem i jest porównywalna z wynikami opisanymi w piśmiennictwie.
Background. Various arthroscopic stabilization procedures are associated with recurrence rates ranging from 10.8% to 21.1%. Recurrences occur especially in young male patients participating in contact sport activities. Bony defects of the humeral head and the glenoid predispose not only to subsequent dislocations but also to failure of surgical treatment. This is the group where "bony" procedures such as arthroscopic Latarjet are recommended to provide better stability as the primary treatment. Material and methods. Patients with traumatic unidirectional anterior shoulder instability treated from 2009 to 2016 with an arthroscopic Latarjet procedure operated on in two centres. Clinical results, including range of motion, Subjective Shoulder Value and Walch-Duplay score, and postpoperative complications were evaluated. Results. 158 patients were available for follow-up at a minimum of 2 years after surgery. The mean follow-up was 43±18 months. Mean age at the time of surgery was 27.9 (16-53) years. At final follow-up, 8 cases of recurrent instability were identified, including 6 cases of recurrent dislocation and two cases of recurrent subluxation. Mean Walch-Duplay score increased from 30±19 preoperatively to 83±16 (p<0.05) at the last follow-up. An average loss of external rotation of 11.8⁰ (0-70) (p<0.05) when compared with the contralateral shoulder was observed at the last follow-up. Mean Subjective Shoulder Value score was 92.8±9.4%. 8 (5%) patients presented with loss of shoulder stability. 25 (15.8%) patients reported subjective return to sport anxiety. Eleven (7%) patients complained of anterior compartment pain. The total number of revision surgeries was 14 (8.9%). Conclusions. 1. The arthroscopic Latarjet procedure can achieve satisfactory clinical outcomes for the treatment of anterior shoulder instability 2. The rate of complications and recurrence does not increase with time and is comparable at a minimum of 2 years’ follow-up to early results described in literature.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 223-237
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz kliniczny i wyniki leczenia operacyjnego tłuszczaków kończyny górnej
Clinical Presentation and Outcomes of Surgery for Upper Extremity Lipomas
Autorzy:
Żyluk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411666.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
nowotwory łagodne
tłuszczak
kończyna górna
wyniki leczenia
benign neoplasms
lipoma
upper extremity
outcomes of treatment
Opis:
Wstęp. Tłuszczaki są łagodnymi nowotworami powstającymi z tkanki tłuszczowej, o częstości występowania na kończynach górnych wynoszącej od 1% do 3,8%. W piśmiennictwie nie ma wielu artykułów na temat wyników leczenia tłuszczaków o tej lokalizacji. Celem pracy była ocena manifestacji klinicznej i wyników leczenia tłuszczaków w obrębie kończyny górnej. Materia i metoda. Materiał kliniczny stanowiła grupa 40 pacjentów, 26 kobiet (65%) i 14 mężczyzn (35%), w wieku śr. 37 lat, z tłuszczakami umiejscowionymi na kończynach górnych. Wyniki leczenia po okresie śr. 4,2 lat od operacji oceniono u 27 pacjentów z tej grupy. Wyniki. Większość guzów - 29 przypadków (73%) była zlokalizowana na przedramieniu i ramieniu, a u 11 pacjentów (27%) na śródręczu i nadgarstku. U 35 pacjentów (87%) guzy były umiejscowione powierzchownie w tkance podskórnej, a u 5 (13%) były położone głęboko wewnątrz śródręcza i w mięśniach przedramienia. Badanie kontrolne w formie wywiadu telefonicznego przeprowadzono u 27 pacjentów. Nie zanotowano żadnego nawrotu choroby. Siedmiu pacjentów (26%) skarżyło się na niewielkie dolegliwości w okolicy blizny pooperacyjnej. Wnioski. 1. Tłuszczaki są umiarkowanie częstymi guzami łagodnymi spotykanymi w obrębie kończyny górnej. 2. Leczenie operacyjne jest skuteczne, a nawroty bardzo rzadkie.
Background. Lipomas are benign neoplasms arising from fat tissue, with an incidence in the upper extremity of 1%-3,8%. There is scarce literature on the outcomes of the treatment of lipomas in this region. The objective of this study was to assess clinical manifestations and outcomes of surgery for upper extremity lipomas. Material and methods. The sample comprised 40 patients, including 26 women (65%) and 14 men (35%), at a mean age of 37 years, with lipomas located in the upper limbs. Treatment outcomes were assessed at a mean of 4.2 years after surgery in 27 patients from this group. Results. Most of the tumours (29 cases, 73%) were located in the forearm and arm, with 11 patients (27%) presenting with lipomas of the metacarpus and wrist. In 35 patients (87%), lesions were located superficially, within subcutaneous tissue, whereas in 5 (13%) they were located more deeply, in the metacarpus and in the forearm muscles. The follow-up assessment was conducted as telephone interviews in 27 patients. No recurrence was noted. Seven patients (26%) complained of mild tenderness of the postoperative scar. Conclusions. 1. Lipomas are moderately frequent benign lesions occurring in the upper limb. 2. Surgical treatment is effective and the recurrence rate is very low.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 393-400
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny
Influence of Dynamization of Trochanteric Fracture Osteosynthesis on Bone Union
Autorzy:
Koniec, Wojciech
Marczyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409173.pdf
Data publikacji:
2022-04-15
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamanie krętarzowe
leczenie operacyjne
zrost kostny
wyniki
trochanteric fracture
surgery
bone union
results
Opis:
Wstęp. Złamania krętarzowe leczone nieskutecznie stają się przyczyną kalectwa stanowiąc znaczny problem społeczny. Celem pracy była analiza wpływu dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny. Materiał i metody. Badanie retrospektywne dotyczyło 149 pacjentów operowanych z powodu złamania krętarzowego w latach 2015-2017r. Złamania zespolono metodą zewnątrzszpikową za pomocą DHS lub śródszpikową gwoździem Gamma 3. Wyniki. Zrost kostny uzyskano średnio po 11 tygodniach od operacji (od 8 do 20 tygodni). W grupie zespoleń zewnątrzszpikowych (DHS) zrost uzyskano po 12 tygodniach (od 8 do 16 tygodni) (N=47). U zespolonych śródszpikowo zrost uzyskano po 10 tygodniach (od 8 do 20 tygodni) (N=96). Zespolenia śródszpikowe blokowano statycznie lub dynamicznie. Czas zrostu w zespoleniach statycznych wynosił 12,3 tygodnia (od 8 do 20 tygodni) (N=31) , natomiast w zespoleniach dynamicznych 9,4 (od 8 do 16 tygodni) (N=64). Wnioski. 1. W analizowanym materiale klinicznym stwierdzono wymierny, korzystny biologicznie wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na czas uzyskania zrostu kostnego. 2. Sposoby diagnostyki obrazowej RTG i TK wg wskazań znacznie ułatwiają kwalifikację złamań i dobór metody stabilizacji z dynamizacją. 3. Ze względu na znaczną liczbę odłamów masywu krętarzowego istotnym jest podwójna dynamizacja międzyodłamowa; szyjkowo-krętarzowa i trzonowo-krętarzowa zapewniające redukcję szpar złamań oraz samoredukcję szpar resorpcyjnych międzyodłamowych, co warunkuje optymalizację zrostu. 4. Istotnym elementem skutecznej dynamizacji jest wczesne, pełne obciążanie operowanej kończyny w granicach bezbólowych.
Background. Ineffectively treated trochanteric fractures lead to disability and thus constitute a significant social problem. The aim of the study was to analyze the effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on bone union. Material and methods. We conducted a retrospective study involving 149 patients operated on for trochanteric fractures in 2015-2017. The fractures were anastomosed with a DHS extramedullary device or a Gamma 3 intramedullary nail. Results. Bone union was achieved at an average of 11 weeks after the surgery (8-20 weeks). In the extramedullary stabilization (DHS) group, union was achieved after 12 weeks (8 to 16 weeks) (N = 47). In intramedullary stabilization, union was achieved after 10 weeks (8 to 20 weeks) (N = 96). The intramedullary nails were locked statically or dynamically. The time to union in static stabilization was 12.3 weeks (8 to 20 weeks) (N = 31), while in dynamic stabilization it was 9.4 weeks (8 to 16 weeks) (N = 64). Conclusions. 1. This study revealed a measurable biologically beneficial effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on the time of bone union. 2. Conventional radiographs and CT imaging according to indications significantly facilitate the classification of fractures and selection of the method of stabilization with dynamization. 3. Due to the considerable comminution of the trochanteric massif, double dynamization (cervical-trochanteric and femoral-trochanteric) of fracture fragments is essential, ensuring reduction of fracture gaps and self-reduction of inter-fracture resorptive gaps, which is a prerequisite for optimal union. 4. Allowing early, full weight-bearing of the operated limb within the painless range is an important element of effective dynamization.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 95-106
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wyników zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpieni z grupy VI według Khanuja i wsp.
Analysis of the Results of Hip Arthroplasty with the Use of Khanuja Group 6 stems
Autorzy:
Drobniewski, Marek
Krasińska, Magdalena
Synder, Marek
Borowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409391.pdf
Data publikacji:
2021-10-25
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
aloplastyka
staw biodrowy
trzpień anatomiczny Antega
wyniki
hip joint
arthroplasty
Antega anatomical stem
results
Opis:
Wstęp. Zabieg całkowitej aloplastyki stawu biodrowego jest obecnie powszechnie uznaną metodą leczenia zaawansowanych postaci choroby zwyrodnieniowej tego stawu. Wielokierunkowe badania szerokiej grupy specjalistów nad implantami, doprowadziły do powstania specjalnych wszczepów, które mogą być użyte i spełniają swoje zadanie nawet w najbardziej zaawansowanych deformacjach stawu biodrowego. Celem pracy jest przedstawienie analizy wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpienia anatomicznego Antega. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 533 pacjentów (342 kobiet i 191 mężczyzn), u których wykonano w sumie 595 zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z użyciem trzpienia anatomicznego Antega. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 56,2 lat (w zakresie od 20 do 87 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,3 lat (w zakresie od 5 do 15,5 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,1 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 419 przypadkach (70,4%), wynik dobry w 102 przypadkach (17,1%), wynik dostateczny w 39 (6,6%), a wynik zły w 34 przypadkach. Wyniki złe z reguły związane były z obluzowaniem jednego z elementów endoprotezy. W 37 przypadkach (6,2%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana -Meiera 10-letnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 89,9%, a samego trzpienia 96,1%. Wnioski. 1. Nasze średnio ponad dziesięcioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie anatomicznego trzpienia Antega daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom. 2. Przy braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej ryzyko aseptycznego obluzowania jest znikome. 3. Modyfikacja techniki implantacji trzpienia Antega pozwala w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko wystąpienia tak zwanych niewyjaśnionych dolegliwości bólowych uda pojawiających się niekiedy po zabiegach aloplastyki stawu biodrowego. 4. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się z możliwością zwiększenia się liczby obluzowań, głównie komponentu panewkowego endoprotezy wraz z biegiem lat, co stwarza konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.
Background. Total cementless hip joint arthroplasty is universally recognized as a method of treatment of advanced hip osteoarthritis. Multifaceted research by a wide group of implant specialists has led to the development of special implants that fulfill their purpose even in the most severe deformities of the hip joint. The aim of the study is to present and analyse the results of hip joint arthroplasty with the Antega anatomical stem. Materials and methods. The study enrolled 533 patients (342 women and 191 men) who underwent a total of 595 hip joint arthroplasties with the Antega anatomical stem. The mean age of the patients at surgery was 56.2 years (range: 20-87 years). The mean follow-up period was 7.3 years (range: 5-15.5 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.1 points. The outcomes were classified as excellent in 419 cases (70.4%), good in 102 cases (17.1%), satisfactory in 39 (6.6%) and poor in 34 cases. Poor results were usually associated with loosening of one of the prosthetic components. Heterotopic ossification was noted in 37 cases (6.2%). According to the Kaplan-Meier estimator, 10 years’ survival probability was 89.9% for the whole implant and 96.1% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 10 years) indicate that the Antega anatomical stem affords excellent clinical and functional results. 2. With good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. Modification of the Antega stem implantation technique significantly reduces the risk of so-called unexplained thigh pain, which sometimes occurs following hip replacement surgery. 4. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening (mainly of the acetabular cup) over time, requiring regular long-term follow-up.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(5); 361-374
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne wyniki zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z użyciem prostego trzpienia typu Zweymüller
Early Results of Cementless Hip Joint Arthroplasty with the Straight Zweymüller Stem
Autorzy:
Drobniewski, Marek
Synder, Marek
Krasińska, Magdalena
Borowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409178.pdf
Data publikacji:
2022-07-01
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
aloplastyka stawu biodrowego
trzpień prosty typu Zweymüller
wyniki aloplastyki
hip arthroplasty
straight Zweymüller stem
arthroplasty outcomes
Opis:
Wstęp. Aloplastyka stawu biodrowego jest powszechnie stosowaną metodą leczenia zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych tego stawu. Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem prostego trzpienia typu Zweymüller. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 117 pacjentów (64 kobiet i 53 mężczyzn), u których wykonano w sumie 123 zabiegi aloplastyki stawu biodrowego z użyciem prostego trzpienia typu Zweymüller. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 60,8 lat (w zakresie od 26 do 81 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,7 lat (w zakresie od 5 do 12,6 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,3 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 42 przypadkach (34,15%), wynik dobry w 56 przypadkach (45,53%), wynik dostateczny w 14 przypadkach (11,38%), a wynik zły uzyskano w 11 przypadkach. Wyniki złe zawsze związane były z obluzowaniem endoprotezy. W 8 przypadkach (6,5%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana – Meiera pięcioletnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 91,1%, a samego trzpienia 95,1%. Wnioski. 1. Nasze średnio ponad siedmioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie prostego trzpienia typu Zweymüller daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego. 2. Przy odpowiedniej kwalifikacji do zabiegu, braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej ryzyko aseptycznego obluzowania jest znikome. 3. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się z możliwością zwiększenia się liczby obluzowań, głównie komponentu panewkowego endoprotezy wraz z biegiem lat, co stwarza konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.
Background. Total cementless hip joint arthroplasty is a method commonly used in the treatment of advanced hip osteoarthritis. The aim of this paper is to present the early results of hip joint arthroplasty with the straight Zweymüller stem. Materials and methods. The study enrolled 117 patients (64 women and 53 men) who underwent a total of 123 hip joint arthroplasties with the straight Zweymüller stem. The mean age of the patients at surgery was 60.8 years (range: 26-81 years). The mean follow-up period was 7.7 years (range: 5-12.6 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) of the study group were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.3 points. The outcomes were classified as excellent in 42 cases (34.15%), good in 56 cases (45.53%), satisfactory in 14 (11.38%) and poor in 11 cases. Poor results were always associated with implant loosening. Heterotopic ossification was noted in 8 cases (6.5%). According to the Kaplan-Meier estimator, 5-year survival probability was 91.1% for the whole implant and 95.1% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 7 years) indicate that the straight Zweymüller stem affords excellent clinical and functional results in patients operated on for advanced hip osteoarthritis. 2. In patients correctly qualified for this procedure, with good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening (mainly of the acetabular cup) over time, indicating a need of regular long-term follow-up.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 149-162
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The relationship between field test results measuring physical fitness levels in olympic boxing competitors and their athletic performance
Związek pomiędzy wynikami polowych testów wydolności fizycznej u zawodników boksu olimpijskiego a wynikiem sportowym
Autorzy:
Kowalik, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152257.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
boxing
team
physical capacity
VO2max
results in sport
boks
kadra
wydolność fizyczna
wyniki sportowe
Opis:
Background. The aim of the study was to find physical discriminants in Polish senior league elite boxers Material and methods. 13 competitors from the senior national team of average age and body mass participated in the study. The applied methods of assessment included FMS and CMJ tests, 3kg medicine ball throw and 1200m shuttle run. Results. Statistical analysis of the studied biomechanical variables compared with the results of the Polish Senior Championships and the yearly rank list did not reveal any significant correlation. Conclusions. The lack of a clear physical indicator may indicate that the determinants of success in sports depend on other competitors’ traits. On the other hand, the small sample size may be the reason of the lack of statistical significance. An adequate level of physical capacities may allow effective use of the athlete’s vast potential, however, it is not the only decisive factor affecting success in boxing.
Wstęp. W pracy poszukiwano fizycznych wyróżników jakimi charakteryzowali się najbardziej utytułowani zawodnicy polskiej kadry narodowej seniorów. Materiał i metody. 13 zawodników kadry narodowej seniorów w średnim wieku i masie ciała. Wykonano test FMS, CMJ, rzut piłką lekarską 3 kg, bieg wahadłowy 1200 m. Wyniki. Analiza statystyczna badanych zmiennych biomechanicznych oraz wyników podczas Mistrzostw Polski Seniorów oraz roczną listą rankingową nie wykazała istotnej zależności. Wnioski. Brak jednoznacznego fizycznego wskaźnika może świadczyć, iż determinantów sukcesu sportowego należy szukać także w innych cechach zawodnika. Z drugiej strony niewielka liczebność próbki odpowiada za brak istotności statystycznej. Odpowiedni poziom zdolności fizycznych może pozwolić na efektywne wykorzystanie szerokiego potencjału sportowca, ale nie jest jedynym i decydującym czynnikiem wpływającym na sukces w boksie.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(4); 217-222
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne wyniki zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem wkręcanej panewki stożkowej
Early Results of Total Cementless Hip Joint Arthroplasty with a Conical Screw Cup
Autorzy:
Drobniewski, Marek
Synder, Marek
Krasińska, Magdalena
Borowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408851.pdf
Data publikacji:
2022-03-02
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
aloplastyka stawu biodrowego
stożkowa panewka wkręcana
endoproteza typu Zweymüller
wyniki aloplastyki
hip joint arthroplasty
conical screw cup
Zweymüller endoprosthesis
arthroplasty outcomes
Opis:
Wstęp. Wraz z rozwojem endoprotezoplastyki stawu biodrowego, przybywa wskazań do skutecznego zastosowania tej metody operacyjnej. Coraz śmielej stosuje się endoprotezy w trudnych przypadkach wtórnych koksartroz oraz u coraz to młodszych pacjentów. Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem endoprotezy typu Zweymüller z wkręcaną panewką stożkową. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 117 pacjentów (64 kobiet i 53 mężczyzn), u których wykonano w sumie 123 zabiegi aloplastyki stawu biodrowego z użyciem endoprotezy typu Zweymüller z wkręcaną panewką stożkową. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 60,8 lat (w zakresie od 26 do 81 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,7 lat (w zakresie od 5 do 12,6 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,3 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 42 przypadkach (34,15%), wynik dobry w 56 przypadkach (45,53%), wynik dostateczny w 14 przypadkach (11,38%), a wynik zły uzyskano w 11 przypadkach. Wyniki złe zawsze związane były z obluzowaniem endoprotezy. W 8 przypadkach (6,5%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana-Meiera pięcioletnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 91,1%, a wkręcanej panewki stożkowej 94,3%. Wnioski. 1. Nasze, średnio ponad siedmioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie endoprotezy typu Zweymüller z wkręcaną panewką daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego. 2. Przy odpowiedniej kwalifikacji do zabiegu, braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej, ryzyko aseptycznego obluzowania implantu jest znikome. 3. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się wraz z biegiem lat z możliwością obluzowań, co wskazuje na konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.
Background. With the development of hip arthroplasty, there are increasingly more indications for effective use of this surgical method. Endoprostheses are now being more and more commonly used in difficult cases of secondary coxarthrosis and in increasingly younger patients. The aim of this study is to present the early results of hip joint arthroplasty with the Zweymüller conical screw cup. Materials and methods. The study enrolled 117 patients (64 women and 53 men) who underwent a total of 123 hip joint arthroplasties with the Zweymüller conical screw cup. The mean age of the patients at surgery was 60.8 years (range: 26-81 years). The mean follow-up period was 7.7 years (range: 5-12.6 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) of the study group were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.3 points. The outcomes were classified as excellent in 42 cases (34.15%), good in 56 cases (45.53%), satisfactory in 14 (11.38%) and poor in 11 cases. Poor results were always associated with implant loosening. Heterotopic ossification was noted in 8 cases (6.5%). According to the Kaplan-Meier estimator, 5-year survival probability was 91.1% for the whole implant and 94.3% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 7 years) indicate that the Zweymüller conical screw cup affords excellent clinical and functional results in patients operated on for advanced hip osteoarthritis. 2. In patients correctly qualified for this procedure, with good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening over time, indicating a need of regular long-term follow-up.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(1); 31-42
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected vehicle monitoring problems with the "e-Call" system taken as an example
Wybrane zagadnienia monitorowania pojazdów na przykładzie systemu „e-Call”
Autorzy:
Pijanowski, B.
Żardecki, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364600.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz. Przemysłowy Instytut Motoryzacji
Tematy:
intelligent transportation systems
intelligent car
motor vehicle safety system
e-Call
MSD package
road accident identification and assessment
crash test results
inteligentne systemy transportowe
samochód inteligentny
samochodowy system bezpieczeństwa
eCall
normy
pakiet MSD
identyfikacja i ocena wypadków
wyniki crash testu
Opis:
The paper is dedicated to the problems of monitoring of road vehicles, especially "intelligent" motor vehicles provided with an e-Call system (a safety system with an automatic accident notification function). Following the introduction into the vehicle monitoring issues and presentation in outline of a concept of the e-Call system, supplemented with a list of major relevant documents and draft international and national standards, in particular those concerning the so-called Minimum Set of Data (MSD), the paper in its subsequent part has been focused on the methods of automation of the identification and assessment of effects of vehicle collision accidents. Two methods related to the vital functions of vehicle occupants have been considered: one based on signals obtained from deceleration sensors and another one where signals from pulse sensors and camera images would be used. The possibilities of using the HIC (Head Injury Criterion) indicator by correlating its values with values of the biomedical indicator AIS (Abbreviated Injury Scale), which numerically defines the injury severity degree, have been analysed. Results of tests carried out at the Automotive Industry Institute (PIMOT) wit h the use of both a crash test stand and computer simulation have been cited. The tests were performed on a Suzuki Swift passenger car.
Artykuł poświęcony jest zagadnieniom monitorowania pojazdów drogowych, zwłaszcza samochodów „inteligentnych” wyposażonych w system e-Call (system bezpieczeństwa z funkcją automatycznego powiadamiania o wypadku). Po wprowadzeniu w problematykę monitoringu pojazdów oraz przedstawieniu w zarysie koncepcji systemu e-Call wraz ze specyfikacją ważniejszych dokumentów i projektów norm międzynarodowych i krajowych (w szczególności dotyczące tzw. minimalnego zbioru danych MSD), artykuł koncentruje się na sposobach zautomatyzowania identyfikacji i oceny skutków wypadków, w których występuje zderzenie pojazdu. Rozważane są tu dwie metody odnoszące się do funkcji życiowych kierowcy lub pasażera: metoda bazująca na sygnałach z czujników opóźnień, oraz metoda wykorzystująca sygnały z czujników tętna, a także obraz z kamer. Analizowane są możliwości zastosowania wskaźnika HIC (ang. Head Injury Criterion) poprzez skorelowanie jego wartości z wartościami wskaźnika biomedycznego AIS (ang. Abbreviated Injury Scale) określającego w sposób liczbowy stopień ciężkości urazów. Przytoczone są wyniki badań zderzeniowych, jakie przeprowadzono w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji z wykorzystaniem zarówno katapulty, jak i symulacji komputerowej. Badania te dotyczyły samochodu osobowego Suzuki Swift.
Źródło:
Archiwum Motoryzacji; 2013, 3; 25-41
1234-754X
2084-476X
Pojawia się w:
Archiwum Motoryzacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies