Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czestosc wystepowania" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Częstość występowania Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia i Zespołu przetrenowania u sportowców
Prevalence of Non-Functional Ovearreaching and Overtraining Syndromes in Athletes
Autorzy:
Szewczyk, Artur
Rębowska, Ewa
Jegier, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152212.pdf
Data publikacji:
2019-01-09
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
przetrenowanie
przemęczenie
sportowcy
wydolność fizyczna
objawy
rozpoznawanie
overtraining
overreaching
athletes
physical performance
symptoms
diagnosis
Opis:
Wstęp. Zaburzenie równowagi pomiędzy obciążeniem treningowym a regeneracją organizmu prowadzi do rozwinięcia Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia (NFO) lub Zespołu przetrenowania (OTS) i pogorszenia wyniku sportowego. Celem badania jest określenie częstości występowania tych zespołów w grupie sportowców. Materiał i metody. Przebadano 111 mężczyzn w wieku 18-35 lat trenujących min. 2 lata: biegi długie, kolarstwo, triathlon, trójbój siłowy, crossfit, kulturystykę, podnoszenie ciężarów. Przeprowadzono badanie lekarskie z wywiadem sportowym. Oceniano wydolność fizyczną tlenową – badanie ergospirometryczne (CPET) na bieżni mechanicznej oraz wydolność beztlenową podczas testu Wingate na cykloergometrze. Wykluczono stany zapalne, zaburzenia hematologiczne i metaboliczne. Dokonano pomiarów antropometrycznych. Poziom przemęczenia oraz motywację do treningu oceniano kwestionariuszem Oceny profilu nastrojów- POMS (Profile of Mood State)- wyniki odniesiono do wartości referencyjnych. Materiał poddano analizie w programie Statistica v. 13.0. Wyniki. Na podstawie wyników POMS i zmian w wydolności fizycznej wyodrębniono grupę 26 (23,4%) osób z cechami zespołu NFO/OTS. Byli to sportowcy ze średnim stażem treningowym 73 miesiące trenujący: biegi długie, crossfit i kulturystykę, startujący w zawodach częściej niż 20 razy w roku. Obserwowano istotne statystycznie różnice u sportowców z cechami zespołów NFO/OTS w ocenie nastroju POMS: wartości wyższe w subskalach: napięcie/niepokój, depresja, zmęczenie oraz niższe w subskali krzepkość/aktywność. Obserwowano mniejsze wartości wydolności fizycznej tlenowej i beztlenowej w tej grupie, jednak bez istotności statystycznej. Ilość snu, czas trwania i liczba treningów nie wpływały na wyniki badań. Wnioski. Wystąpienie NFO/OTS dotyczy blisko 25% sportowców różnych dyscyplin sportowych, o średnim stażu treningowym ok. 73 miesiące, startujących w zawodach średnio 20 razy w roku. Kwestionariusz oceny nastrojów POMS okazał się przydatnym narzędziem do diagnostyki tych zespołów.
Background. Imbalance between training load and body recovery leads to the development of the non-functional overreaching syndrome (NFO) or overtraining syndrome (OTS) and deterioration of athlete’s performance. The aim of the study was to determine the prevalence of these syndromes in a sample of athletes. Material and methods. 111 males aged 18-35 years, training long distance running, cycling, triathlon, powerlifting, crossfit, bodybuilding and weightlifting minimum 2 years. The medical assessment was combined with history taking on athletic career and performance. Aerobic capacity was assessed by means of ergospirometry – cardiopulmonary exercise test (CPET) on a mechanical treadmill and anaerobic capacity was measured using Wingate test on a cycle ergometer. The patients with inflammatory conditions, hematological disorders and metabolic disorders were excluded. Anthropometric measurements were taken. Overreaching level and motivation for training were assessed using Profile of Mood State (POMS) questionnaire. The results were next compared with the reference values. Statistical analysis was performed using Statistica program, v.13.0. Results. Based on POMS results and the changes in physical capacity a group of 26 participants was selected (23.4%) with NFO/OTS syndrome symptoms. These were athletes training long distance running, crossfit and bodybuilding within 73 months and those who started in competitions more often than 20 times a year. Statistically significant differences were noted in athletes with NFO/OTS syndromes in mood assessment using POMS questionnaire. Higher values were noted in the following subscales: tension/anxiety, depression and fatigue while lower values were obtained in vigor/ activity subscale. Lower yet statistically insignificant values corresponding to physical anaerobic and anaerobic activity were observed in this group. The amount of sleep and the number of training sessions had no effect on the results. Conclusions. NFO/OTS syndromes are developed in nearly 25% of athletes involved in various sport disciplines, training within about 73 months and starting in competitions 20 times a year on average. POMS questionnaire turned out a useful tool in diagnosing these syndromes.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2018, 34(4); 213-218
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci – częstość występowania, postępowanie oraz efekty leczenia
Humeral Shaft Fractures in Children – Incidence, Management and Treatment Effects
Autorzy:
Wiktor, Łukasz
Tomaszewski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409210.pdf
Data publikacji:
2022-09-21
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość ramienna
złamania
dzieci
wyniki
fractures
children
outcomes
humeral shaft
Opis:
Wstęp. Złamania trzonu kości ramiennej są stosunkowo rzadkie w populacji dziecięcej, częstość ich występowania waha się między 0,4% a 3% wszystkich złamań dziecięcych oraz 10 do 20% wszystkich złamań kości ramiennej. Celem naszej pracy była retrospektywna ocena postępowania oraz efektów leczenia złamań trzonu kości ramiennej leczonych w dziecięcym centrum urazowym od stycznia 2012 do grudnia 2021 roku. Materiał i metody. Retrospektywny przegląd bazy danych zidentyfikował 104 pacjentów leczonych z powodu złamania trzonu kości ramiennej w jednym ośrodku. Analizie poddaliśmy: wiek, płeć, typ złamania, rodzaj zastosowanego leczenia; czas zrostu kostnego; efekt końcowy leczenia oraz ewentualne powikłania. Wyniki. Grupa pacjentów leczonych zachowawczo liczyła 73 (27 dziewczynek i 46 chłopców) ze średnią wieku 8,03 (0,6-17,7) natomiast grupa pacjentów leczonych operacyjnie stanowiła 31 (16 dziewczynek i 15 chłopców) ze średnią wieku 12,47 (5,7-17,8). Średni okres obserwacji w grupie leczonej zachowawczo wyniósł 7,65 miesiąca (4-12), a w grupie leczonej operacyjnie 13,38 miesiąca (4-24). Otrzymane wyniki poddaliśmy analizie statystycznej potwierdzając wzrost częstości występowania w/w złamań oraz wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjne. U wszystkich pacjentów uzyskaliśmy dobry efekt leczenia. Wnioski. 1. Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci są stosunkowo rzadkie. W ostatnich latach obserwujemy wzrost częstości ich występowania. 2. Zdecydowana większość złamań trzonu kości ramiennej podaje się leczeniu zachowawczemu z dobrym efektem klinicznym. 3. W ostatniej dekadzie zauważalny jest wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjnie. 4. Leczenie operacyjne związane jest ze stosunkowo niskim ryzykiem powikłań, pozwala na wcześniejszą rezygnację z unieruchomienia gipsowego co znacząco poprawia komfort leczonych pacjentów.
Background. Humeral shaft fractures are relatively rare in children, with incidence between 0.4% and 3% of all fractures in children and between 10% and 20% of all humeral fractures. The purpose of our study was to retrospectively evaluate all humeral shaft fractures treated at children's trauma center from january 2012 till december 2021. Material and methods. We retrospectively evaluated the group of 104 skeletally immature patients with humeral shaft fracture treated in our hospital. We have analyzed: age; sex; fracture type, management; time of bone healing; final effect and complications. Results. The non-surgical group consisted of 73 patients (27 girls and 46 boys) with an average age of 8.03 (0.6 - 17.7), while the surgical group consisted of 31 patients (16 girls and 15 boys) with an average age of 12.47 (5,7- 17.8). The mean follow-up was 7.65 months (4-12) in non-surgical group, and 13.38 months (4-24) in surgical group. We have analyzed the results statistically, confirming increase the frequency of the above-mentioned fractures and increase the number of patients treated with surgery. We achieved good effect in all patients. Conclusions. 1. Humeral shaft fractures in children are relatively rare. Although in recent years, we have observed an increase of their frequency; 2. The vast majority of humeral shaft fractures are treated non-surgically with good clinical results; 3. Increase of number of patients treated surgically has been noticeable in the last decade; 4. Surgery is associated with a relatively low risk of complications and allows for cast withdrawal, which significantly improves the patients comfort.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 251-261
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uszkodzenie nerwu promieniowego w złamaniach trzonu kości ramiennej u dzieci, częstość występowania, postępowanie
Radial Nerve Palsy in Paediatric Humeral Shaft Fractures: Incidence and Management
Autorzy:
Wiktor, Łukasz
Tomaszewski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409186.pdf
Data publikacji:
2022-07-01
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamanie trzonu kości ramiennej
porażenie nerwu promieniowego
dzieci
humeral shaft fracture
radial nerve palsy
children
Opis:
Background. Złamania trzonu kości ramiennej występują stosunkowo rzadko w populacji dziecięcej. Celem pracy była retrospektywna ocena złamań trzonu kości ramiennej leczonych w dziecięcym centrum urazowym oraz ocena przypadków związanych z uszkodzeniem nerwu promieniowego. Materiał i metody. Dokonaliśmy retrospektywnej oceny grupy składającej się z 5 pacjentów pediatrycznych z porażeniem nerwu promieniowego wyłonionej spośród 104 pacjentów z rozpoznanym złamaniem trzonu kości ramiennej leczonych w naszym szpitalu od stycznia 2011 do grudnia 2021 roku. Wyniki. Grupę badaną stanowiło czterech chłopców i jedna dziewczynka w wieku od 8,6 do 17,2 lat (średnia 13,6). Średni czas obserwacji wyniósł 18,4 miesiąca. Rozpoznaliśmy dwa złamania otwarte i trzy zamknięte. Obserwowaliśmy dwa przypadki neurotmezy, dwa przypadki uwięźnięcia nerwu między odłamami kostnymi oraz jeden przypadek neuropraksji. U wszystkich pięciu pacjentów uzyskaliśmy zrost złamania kości ramiennej oraz powrót funkcji nerwu promieniowego. Wnioski. 1. Złamania trzonu kości ramiennej powikłane uszkodzeniem nerwu promieniowego stanowią złożony problem medyczny; 2. Częstość uszkodzenia nerwu promieniowego w populacji pediatrycznej jest istotnie niższa niż u dorosłych i w naszym badaniu wyniosła 4,8% wszystkich złamań trzonu kości ramiennej; 3. Obserwacja bez eksploracji nerwu jest uzasadniona w przypadku złamań spowodowanych urazem niskoenergetycznym; 4. W przypadku urazów wysokoenergetycznych wczesna chirurgiczna eksploracja nerwu promieniowego połączona ze stabilizacją złamania jest wysoce zalecana.
Background. Humeral shaft fractures are relatively rare in the paediatric population. The purpose of our study was to retrospectively evaluate all humeral shaft fractures treated at a children's trauma centre and assess cases involving radial nerve injury. Material and methods. We retrospectively evaluated a group of 5 skeletally immature patients with radial nerve palsy out of a total of 104 patients with humeral shaft fractures treated in our hospital between January 2011 and December 2021. Results. The study group consisted of four boys and one girl aged 8.6 to 17.2 years (average age 13.6). Mean follow-up duration was 18.4 months. We diagnosed two open and three closed fractures. There were two cases of neurotmesis, two cases of nerve entrapment within the fracture site and one case of neuropraxia. Bone union and functional recovery was achieved in all five patients. Conclusions. 1. Humeral shaft fractures complicated with radial nerve palsy are a challenging medical problem; 2. The incidence of radial nerve injury in the paediatric population is significantly lower than in adults; in our study, it accounted for 4.8% of all humeral shaft fractures; 3. Expectant observation without nerve exploration is reasonable in fractures caused by a low-energy trauma; 4. Early surgical nerve exploration combined with fracture stabilisation is highly recommended in fractures due to a high-energy trauma.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 201-208
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies