Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sztuka, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł
    Ars poetica as the Art of Survival: an Interpretation of Urszula Kozioł’s Poem “Tysiąc i jedna noc” (A Thousand and One Nights)
    Autorzy:
    Stusek, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1365778.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-06
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    ars poetica
    Szeherezada
    story
    narrative
    Urszula Kozioł
    selfreferentiality
    art
    opowieść
    narracja
    autotematyzm
    sztuka
    Opis:
    W artykule zinterpretowany został wiersz Urszuli Kozioł Tysiąc i jedna noc, pochodzący z debiutanckiego arkusza Gumowe klocki (1957). Interpretacja uwypukla autotematyczny aspekt utworu i akcentuje znaczenie odwołania do baśni (postać Szeherezady). Sztuka tworzenia jest przedstawiona jako sztuka przetrwania, próba porządkowania chaosu i zrozumienia rzeczywistości pomimo świadomości śmierci. W omówieniu wiersza wyeksponowana zostaje właściwa mu ambiwalencja: podkreślenie wagi słowa przy jednoczesnym dystansie wobec jego gloryfikacji. Autorka artykułu porusza problem potrzeby i wszechobecności narracji.
    The article offers an interpretation of Urszula Kozioł’s Tysiąc i jedna noc (A Thousand and One Nights), originally released as part of the poet’s debut, Gumowe klocki (Rubber Blocks, 1957). This interpretation highlights the self-referential aspect of the work and accents the meaning of its references to the tale of Scheherezade. The act of creation is presented as the art of survival, and attempt to order chaos and understand reality in spite the awareness of death. In the discussion of the poem, its inherent ambivalence is brought into relief: its emphasis on the importance of the word and simultaneous distance toward the word’s glorification. The author considers the problem of the need for and ubiquity of narrative.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2017, 7; 72-79
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Architektura lat 60. XX wieku. Fragment historii Krakowa i innych polskich miast
    The architecture of the 1960s. A fragment of the history of Kraków and other Polish towns and cities
    Autorzy:
    Włodarczyk, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366541.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    architektura i urbanistyka XX w. lata 60.
    modernizm powojenny
    sztuka awangardowa po 1956 r.
    typizacja
    budownictwo uprzemysłowione
    sixties architecture and urbanization in Poland
    post-war modernism
    avant-garde art from the end of the 50's
    typisation
    manufacture building systems
    Opis:
    Architektura lat 60. XX wieku w Polsce była jednocześnie międzynarodowa i ekspresyjno-romantyczna. Określenia te odnoszą się zarówno do światowych tendencji obserwowanych w działalności wybitnych architektów, jak i do działalności im współczesnych artystów, z których wielu traktowało niestety te tendencje w sztuce zbyt powierzchownie i dekoracyjnie, co szczególnie widoczne było w pseudo-funkcjonalnym detalu. Przed rokiem 1956 nie można mówić o współczesnej architekturze dbającej tylko o „utylitarność”, a nie jedynie o „polityczne idee”. Nowoczesność stała się symbolem demokracji i wolności. Z nadzieją przyjmowano takie zjawiska: architektura i urbanizacja po latach 1949-55, społeczna rola architekta, znaczenie wiedzy specjalistycznej, przemiana w projektowaniu w biurach i praca architektów w nich, typizacja, edukacja architektów. Okres izolacji spowodował w Polsce znaczące opóźnienie w rozwoju myśli architektonicznej oraz potencjału technicznego. Z tego względu naśladowanie atrakcyjnych, nowoczesnych form w stylu zwanym międzynarodowym oraz neoekspresyjnym było zadaniem niełatwym – aczkolwiek takie obiekty powstawały. Oczekiwano szybkiego i taniego budownictwa uprzemysłowionego. Zmierzano do znalezienia najlepszych, typowych rozwiązań o relatywnie niskich kosztach realizacji i eksploatacji, możliwych do zastosowania na terytorium całego kraju. Pojawiły się nowe technologie budowlane: ślizgowe szalunki dla wznoszenia ścian, ramowe elementy prefabrykowane, systemy wielkopłytowe, stosowanie systemów uprzemysłowionych narzucających standaryzację elementów. W konsekwencji nastąpiło zastąpienie projektów indywidualnych opracowaniami typowymi oraz redukcja różnorodności komponentów – typizacja, czyli systemy budynków typowych, powtarzalnych oraz gotowych projektów całych obiektów takich jak np. szkoły, bloki mieszkalne, hale, itp. Kreatywność architektów była poważnie ograniczana projektami typowymi. W ten sposób architekturę sprowadzano do budownictwa, „sprymitywizowanej” wersji architektury, dzięki której cała Polska wygląda dziś podobnie, co nie jest wyłączną zasługą architektów. Potrzeba budownictwa uprzemysłowionego i problem taniego budownictwa mieszkaniowego, i nie tylko zresztą mieszkaniowego, spowodowała masowe upowszechnienie typizacji. Ówczesne państwowe dekrety z 1959 r. rozszerzone zostały m.in. na budownictwo użyteczności publicznej i budownictwo przemysłowe, ale mimo to wiele obiektów rozwijającego się przemysłu było znaczącymi inwestycjami tego okresu. Charakterystyczną cechą tych obiektów jest współczesna i interesująca architektura, rozwiązania konstrukcyjne i dopracowany detal. Sztuka Awangardowa z końca lat 50. i początku 60. XX w. powszechnie interesowała artystów. Nowe, uniwersalne prądy wpływały nie tylko na architekturę i budownictwo, ale także na wszystkie kierunki sztuk pięknych. Dobre lata po 1956 roku zakończyły się dla architektury, architektów i społeczeństwa około połowy lat 60. Odwrót od stylu międzynarodowego, funkcjonalizmu i całego modernizmu nie był jednak widoczny w Polsce późnych lat 60 XX w. Zdarzyło się to później, jako przejście od modernizmu, poprzez brutalizm wczesnych lat 70. do tak zwanego postmodernizmu lat 80.
    Architecture of sixties of 20th century in Poland is at the same time cosmopolitan and expressive-romantic. It refers to global tendencies in the activity of outstanding architects, whilst according to their contemporaries, most of the artists treated those tendencies too perfunctorily and decoratively, particularly in decorative, pseudo functional detail. Before the 1956 we can not speak about the modern architecture, which cared about the “function”, not the “political idea”. Modernity became the symbol of democracy and freedom. Such cases were touched upon with hope: architecture and urbanization problems after the years 1949-55, architect’s social role and the meaning of specialist knowledge, design reorganization in design studios and architect’s work in it, typisation, architect’s education. The period of isolation caused considerable tardiness in development of the architectural thought and technical possibilities in Poland. Therefore adapting attractive, modern forms in so-called international and neoexpressionist style was not easy but the objects were being created. Cheap and fast building industry had been needed. Main target was to find the best, typical solutions which realization and exploitation costs would be relatively low to use all over the country. New building methods: raising walls on sliding formwork, using prefabricated frame elements, large panel building system. application of manufacture building systems forced the standardization of components. The consequence was the supplant of individual designs by typical documentation. The variety of elements reduction - typisation - means typical building system, repetitious, ready made projects of objects like schools, dwelling blocks, halls, etc.. Architects’ creativity was strongly limited by the typical projects. By means of what architecture was reduced into civil ingeneering, “primitivised” version of architecture, and the whole Poland looks similar today, what is not only due to architects. The need for mass building trade and the cheep housing problem, not only the residential one, caused such a grand nationalization of the typisation. Thanks to the contemporary government’s resolution from 1959, it was extended e.g. on industrial and general building but many objects connected to the expanding industry, being also the greatest investments of this period. Their characteristic feature is superb modern, interesting architecture and structure solutions or evaluated detailing. The avant-garde art from the end of the 50’s and the beginning of the 60’s was of great interest within artist. Universal currents ruled not only in the architecture and building industry, but also in all kinds of arts. The good years after 1956 have ended around the mid-sixties for architecture, architects and the public. The retract from the international style, functionalism, and whole modernism was not visible in Poland in the late 60’s. It happened later, as a transition between modernism, through brutalism of the early 70’s to the so-called “postmodernism” in the 80's.
    Źródło:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2013, 58, 3; 93-112
    0023-5865
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Between Mentorella and Paris. Father Leon Zbyszewski‘s (1832-1907) Artistic Vision of the Cracow Resurrectionist Church
    Pomiędzy Mentorellą a Paryżem. Artystyczna wizja krakowskiego kościoła Zmartwychwstańców ojca Leona Zbyszewskiego (1832-1907)
    Tra Mentorella e Parigi. La visione artistica di Padre Leon Zbyszewski (1832-1907) nella Chiesa Resurrezionista di Cracovia
    Autorzy:
    Nestorow, Dagny
    Nesterow, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850605.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Leon Zbyszewski
    Władysław Orpiszewski
    Cracow architecture
    Resurrectionist Church
    Resurrectionists
    church design
    krakowska architektura
    kościół Zmartwychwstańców w Krakowie
    zmartwychwstańcy
    sztuka sakralna
    architettura di Cracovia
    Chiesa Resurrezionista di Cracovia
    Resurrezionisti
    progettazione di chiese
    Opis:
    W tekście omówiono architekturę i wyposażenie kościoła Zmartwychwstańców w Krakowie, który został zbudowany w latach 1886-1887 przy krakowskim domu zgromadzenia, ufundowanym w 1885 roku. Była to druga świątynia zmartwychwstańców na ziemiach polskich, po kościele we Lwowie. Fundamentalny wpływ na świątynię miała artystyczna wizja o. Leona Zbyszewskiego (1832-1907) CR. Przy pomocy o. Władysława Orpiszewskiego opracował artystyczną wizję kościoła, w której odwołał się do wzorów antycznych i wczesnośredniowiecznych, a także współczesnej neostylowej świątyni Saint Pierre de Montrouge w Paryżu (1863-1872), wzniesionej według projektu Émile’a Vaudremera. Leon Zbyszewski, współpracujący z krakowskim architektem i budowniczym Wandalinem Beringerem, opracował całościowy artystyczno-ideowy program wyposażenia i dekoracji kościoła, który obejmował zarówno otwartą więźbę dachową, dekorację malarsko-rzeźbiarską, projekt przegrody ołtarzowej, ołtarzy, chóru muzycznego, ambony, a nawet ławek i konfesjonałów. W wyniku syntezy artystycznych doświadczeń o. Zbyszewskiego powstała unikatowa, choć skromna, świątynia, w udany sposób łącząca wzory sztuki antycznej i średniowiecznej, o programie ideowym, który wpisywał się w charyzmat zgromadzenia.  
    L’articolo è uno studio dell’architettura e delle attrezzature della Chiesa Resurrezionista di Cracovia, che fu costruita tra il 1886 e il 1887 dalla filiale di Cracovia della congregazione, fondata nel 1885. Si trattò del secondo tempio risurrezionalista in territorio polacco, dopo la chiesa di Lviv. La visione artistica di Padre Leon Zbyszewski (1832-1907) CR ebbe un impatto fondamentale sul santuario. Con l‘aiuto di Padre W. Orpiszewski, Zbyszewski sviluppò una visione artistica per la chiesa, dove si rifece a modelli antichi e altomedievali, così come al tempio moderno in stile neostile di Saint Pierre de Montrouge a Parigi (1863-1872), costruito su progetto di Émile Vaudremer. Leon Zbyszewski, collaborando con l‘architetto e costruttore di Cracovia Wandalin Beringer, preparò un programma artistico e ideologico completo per l‘arredamento e la decorazione della chiesa, che comprese sia la capriata del tetto a vista, sia le decorazioni pittoriche e scultoree, il design della parete dell‘altare, gli altari stessi, il coro, il pulpito e persino i banchi ed i confessionali. La sintesi dell‘esperienza artistica di Padre Zbyszewski ha prodotto un tempio unico, ma modesto, che combina con successo i modelli dell‘arte antica e medievale, con un programma ideologico coerente con il carisma della congregazione.
    The paper is a study of the architecture and equipment of the Resurrectionist Church in Cracow, which was built between 1886 and 1887 by the Cracow house of the congregation, founded in 1885. It was the second Resurrectionist temple on Polish territory, after the Lviv church. The artistic vision of Father Leon Zbyszewski (1832-1907) CR had a fundamental impact on the temple. With the help of Father W. Orpiszewski, Zbyszewski developed an artistic vision for the church, where he referred to ancient and early medieval models, as well as the modern neostyle temple of Saint Pierre de Montrouge in Paris (1863-1872), built after a design by Émile Vaudremer. Leon Zbyszewski, collaborating with the Cracow architect and builder Wandalin Beringer, prepared a comprehensive artistic and ideological program for the church’s furnishings and decoration, including both the exposed roof truss, painting and sculpture decorations, the design of the altar partition, altars, music choir, pulpit and even pews and confessionals. The synthesis of Father Zbyszewski’s artistic experience produced a unique, yet modest, temple that successfully combined the patterns of ancient and medieval art, with an ideological program that was consistent with the congregation’s charism.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2023, 16, 3; 299-326 (eng); 117-144 (pol)
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From Vienna to Mentorella. Empress Maria Theresa’s gift to the Sanctuary of Our Lady
    Z Wiednia do Mentorelli. Dar cesarzowej Marii Teresy dla sanktuarium Matki Bożej
    Da Vienna a Mentorella. Il dono dell’imperatrice Maria Teresa al Santuario di Nostra Signora
    Autorzy:
    Jamska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850601.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Mentorella
    Sanktuarium Matki Bożej na Mentorelli
    cesarzowa Maria Teresa
    wzornictwo tekstylne
    inwentarz Mentorelli
    sztuka dekoracyjna
    Sanctuary of Our Lady of Mentorella
    Empress Maria Theresa
    textile design
    Mentorella inventory
    decorative arts
    Santuario di Nostra Signora della Mentorella
    Imperatrice Maria Teresa
    design tessile
    inventario Mentorella
    arti decorative
    Opis:
    Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Mentorelli (region Lacjum, około 50 km na wschód od Rzymu), jedno z najstarszych we Włoszech i na świecie, zostało zbudowane w miejscu nawrócenia św Eustachego. W pierwszym tysiącleciu opiekowali się nim benedyktyni, którzy spopularyzowali tam kult maryjny i prawdopodobnie w XII wieku umieścili wewnątrz świątyni drewnianą figurę Matki Bożej z młodym Jezusem. Opuszczenie miejsca przez mnichów (przypuszczalnie pod koniec XIV wieku) spowodowało spadek ruchu pielgrzymkowego i znaczne zaniedbanie miejsca, które odzyskało dawną świetność dopiero po 1661 roku, tj. po „odkryciu” Mentorelli przez jezuitę Atanazego Kirchera. Wówczas rozpoczął się nowy etap w historii kościoła: projekt renowacji wspierany przez cesarza Leopolda I Habsburga i książęta niemieckie, a następnie misja jezuicka (prowadzona aż do kasaty zakonu), która podniosła Mentorellę do rangi ważnego sanktuarium maryjnego w Europie. Sanktuarium mogło też liczyć na wsparcie rodziny Habsburgów w XVIII wieku – znana z nabożeństwa do Matki Bożej cesarzowa Maria Teresa ofiarowała cenną szatę dla figury Madonny z Mentorelli. Gdy kościół i klasztor przejęli ojcowie zmartwychwstańcy, podczas renowacji budynków i rearanżacji wnętrza świątyni z figury zdjęto szaty, a z podarowanej przez cesarzową tkaniny uszyto ornat (lub ornaty). W 2023 roku przeprowadzono inwentaryzację wyposażenia kościoła i klasztoru na Mentorelli. Wśród zachowanych szat liturgicznych udało się wybrać ornat skomponowany z sukienek fundacji cesarzowej Marii Teresy i potwierdzić jego pochodzenie po porównaniu haftowanej tkaniny z grafiką przedstawiającą Matkę Boską z Mentorelli w sukienkach, wykonaną przez Giuseppe Mochettiego „dal vero” w pierwszej połowie XIX wieku. Chociaż nie można ustalić, czy cesarzowa Maria Teresa sama wykonała haft (sama zaprojektowała, wyhaftowała i ozdobiła aplikacjami wiele paramentów liturgicznych, które ufundowała), artefakt ma wielką wartość artystyczną i historyczną, świadcząc o silnych związkach sanktuarium z monarchią Habsburgów.
    Il Santuario di Nostra Signora delle Grazie della Mentorella (Lazio, circa 50 km a est di Roma), uno dei più antichi d’Italia e del mondo, fu costruito sul sito della conversione di Sant’Eustachio. Nel primo millennio fu curato dai Benedettini, che vi divulgarono il culto di Maria e, probabilmente nel XII secolo, collocarono una statua di legno della Madonna con il giovane Gesù all’interno del tempio. L’abbandono del sito da parte dei monaci (presumibilmente alla fine del XIV secolo) comportò un declino del traffico di pellegrini e un notevole abbandono del luogo, che riacquistò il suo antico splendore solo dopo il 1661, ossia dopo che il gesuita Athanasius Kircher ‘scoprì’ Mentorella. Da quel momento iniziò una nuova fase nella storia della chiesa: il progetto di restauro sostenuto dall’imperatore Leopoldo I d’Asburgo e dai principi tedeschi, seguito dalla missione dei Gesuiti (portata avanti fino alla soppressione dell’ordine), che elevò Mentorella al rango di importante santuario mariano in Europa. Il santuario poté contare anche sul sostegno della famiglia Asburgo nel XVIII secolo – l’imperatrice Maria Teresa, nota per la sua devozione alla Madre di Dio, donò una preziosa veste per la statua della Madonna della Mentorella. Quando la chiesa e il monastero furono presi in consegna dai Padri Resurrezionisti, durante la ristrutturazione degli edifici e la riorganizzazione degli interni del tempio, gli abiti furono rimossi dalla statua e fu cucita una casula (o casule) dal tessuto donato dall’Imperatrice. Nel 2023, fu realizzato un inventario degli arredi della chiesa e del monastero di Mentorella. Tra i paramenti liturgici conservati, è stato possibile selezionare una casula composta dagli abiti della fondazione dell’Imperatrice Maria Teresa e confermare la sua provenienza dopo aver confrontato il tessuto ricamato con una grafica raffigurante la Madonna della Mentorella in abiti, realizzata da Giuseppe Mochetti ‘dal vero’ nella prima metà del XIX secolo. Anche se non si può stabilire se l’Imperatrice Maria Teresa abbia realizzato lei stessa il ricamo (lei disegnava, ricamava e decorava con applicazioni molti dei paramenti liturgici che finanziava), il manufatto è di grande valore artistico e storico – testimoniando il forte legame del santuario con la monarchia asburgica.
    The Sanctuary of Our Lady of Graces on Mentorella (Lazio region, about 50 km east of Rome), one of the oldest in Italy and the world, was built on the site of the conversion of St. Eustace. In the first millennium it was taken care of by the Benedictines, who popularized the cult of Mary there and probably in the 12th century placed a wooden statue of Our Lady with the young Jesus inside the temple. The monks’ abandonment of the site (presumably in the late 14th century) resulted in the decline of pilgrimage traffic and considerable neglect of the place, which regained its former glory only after 1661, i.e., after the Jesuit Athanasius Kircher “discovered” Mentorella. At that time, a new phase in the history of the church began: the restoration project supported by Emperor Leopold I of Habsburg and the German princes, followed by the Jesuit mission (carried out until the order’s suppression), which elevated Mentorella to the rank of an important Marian sanctuary in Europe. The shrine could also count on the support of the Habsburg family in the 18th century – Empress Maria Theresa, known for her devotion to the Mother of God, donated a valuable robe for the statue of the Mentorella Madonna. When the church and monastery were taken over by the Resurrectionist Fathers, during the renovation of the buildings and rearrangement of the temple’s interior, the garments were removed from the statue and a chasuble (or chasubles) was sewn from the fabric donated by the Empress. In 2023, an inventory of the furnishings of the church and monastery on Mentorella was made. Among the preserved liturgical vestments, it was possible to select a chasuble composed from the dresses of Empress Maria Theresa’s foundation and confirm its provenance after comparing the embroidered fabric with a graphic depicting Our Lady of Mentorella in dresses, made by Giuseppe Mochetti “dal vero” in the 1st half of the 19th century. While it cannot be determined that Empress Maria Theresa made the embroidery herself (she herself designed, embroidered, and decorated with appliqués many of the liturgical paraments she funded), the artifact is of great artistic and historical value – bearing witness to the sanctuary’s strong ties to the Habsburg monarchy.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2023, 16, 3; 221-241 (eng); 41-60 (pol)
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies