Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "incarnazione" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
La spiritualità dell’Incarnazione. Ricchezze teologiche, bibliche e mistiche nell’opera “Le grandezze di Gesù” di Pierre de Bérulle
Duchowość wcielenia. Bogactwa teologiczne, biblijne i mistyczne w dziele "Le grandezze di Gesù" kard. Pierre'a de Berulle'a
Autorzy:
Szczygieł, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554324.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
spiritualità dell’Incarnazione
Pierre de Bérulle
duchowość wcielenia
Opis:
Spośród tajemnicy życia Jezusa Chrystusa, tajemnica wcielenia Syna Bożego nie jest zbyt dowartościowana na drogach duchowości współczesnego Kościoła. Klasyczne dzieło kard. Pierre de Bérulle (1575-1629) – ojca XVII-wiecznej francuskiej szkoły duchowości – „Le grandezze di Gesù” stanowi świadectwo mistyki opartej o solidne podstawy dogmatyczne. Autor, nazywany „apostołem wcielonego Słowa”, rozważa misterium Wcielania. Jego refleksje układają się według schematu: jedność osób Bożych, relacje istniejące wewnątrz Trójcy Świętej (szczególnie ukazana jest rola Ducha św.) i tajemnice życia trzech Osób Bożych. Kardynał Pierre de Bérulle medytuje zatem nad tajemnicą odwiecznego zrodzenie Słowa wewnątrz Trójcy Świętej oraz narodzeniem się Słowa w łonie Maryi, a także „zrodzeniem się” Słowa dla życia wiecznego i ciągłym rodzeniem się w tajemnicy Eucharystii. Wobec tak wielkiego misterium należy przyjąć postawę adoracji. Sam czyni to poprzez głębokie słowa czci i szacunku skierowane do Jezusa i Jego Matki. Medytacja tajemnicy Wcielania posłużyła autorowi do wyjaśnienia i obrony duchowej postawy, którą określił jako ślub niewolnictwa Jezusowi i Maryi. W Jezusie, zrodzonym z Maryi, widział zatem uniżonego sługę. Dostrzega również taką postawę wtedy, kiedy Jezus pracuje, głosi obecność Królestwa Bożego, a także w Jego chwilach cierpienia i śmierci. Francuski kardynał postuluje, aby każdy ochrzczony oddał się w pełni Jezusowi i Maryi. Duchowa spuścizna kardynała Pierre de Bérulle wydaje się jak najbardziej aktualna w dzisiejszych czasach. W sytuacjach wielu duchowych dróg stanowi zachętę, aby fundamenty duchowości budować na solidnych podstawach dogmatycznych. W czasach, które charakteryzuje zamieszanie wokół tajemnicy człowieka stanowi zaproszenie, aby dowartościować tajemnicę Wcielenia – bowiem bez tej tajemnicy nie można zrozumieć człowieka. W końcu jest świadectwem wiary przeżywanej poprzez konsekwentne oddanie się Jezusowi i Maryi.
Źródło:
Sympozjum; 2016, 2(31); 151-170
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IL SIMBOLO SPONSALE COME PONTE TRA LE TRADIZIONI GRECA E SIRIACA. Un approccio patristico-liturgico. Parte seconda
Symbolika małżeństwa jako most łączący tradycję grecką i syryjską: ujęcie patrystyczno-liturgiczne. Część druga
The spousal symbolism as a bridge between the Greek and Syriac traditions: an approach patristic and liturgical. Part two
Autorzy:
Ebeid, Bishara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585292.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
oblubieniec
oblubienica
Chrystus
chrzest
symbolika małżeńska
jedność
sposo
sposa
Cristo
incarnazione
battesimo
Cantico
nuziale
sponsale
unione
Opis:
Relacja między Bogiem a człowiekiem już w Starym Testamencie opisywana była językiem miłości. Jednym z najchętniej stosowanych w tej materii obrazów była symbolika małżeńska. Posługiwano się nią w sposób metaforyczny z dwóch powodów: z jednej strony chciano podkreślić pragnienie powrotu do raju i złączenie się człowieka (oblubienicy) z Bogiem (Oblubieńcem), z drugiej — chciano ukazać wolę przebywającego w raju Boga (Oblubieńca) do zaproszenia oblubienicy na weselne gody. Niniejszy artykuł stanowi drugą część wywodu zapoczątkowanego w poprzednim numerze „Liturgia Sacra”. W swoim studium autor ukazuje ów symboliczny obraz wychodząc od fundamentu dogmatycznego. Wskazuje również na biblijne tło omawianej symboliki oraz na patrystyczne interpretacje łączące ją z życiem liturgicznym Kościoła pierwotnego, opierając je głównie o świadectwa patrystyki syryjskiej oraz o liturgiczny fundament Kościołów bizantyjskiego oraz syryjskich. Oprócz wymiaru liturgicznego autor wskazuje, że obraz małżeństwa może być dobrym mostem prowadzącym do ekumenicznego zbliżenia Kościołów.
The relationship between God and human being was seen, already in the Old Testament, as amorous. The image that was most preferred, with which this relationship could be de- scribed, was the spousal image. It was used metaphorically to underline, on the one hand, the desire of the man-bride to go back to paradise, after his fall, and to be with his God- bridegroom and to join Him, and on the other, the will of God-bridegroom himself, being in his garden-paradise, to invite His bride to come and to enter to make the nuptial feast with Him. The Canticle of Canticles (the Song of Songs), in fact, is to be considered the most excellent hymn that describes and reflects on this relationship. Adam with his sin could not realize the purpose for which he was created, i.e. his deification. It was, however, God’s plan for the human nature, and for that the Logos himself chose to become man and to make real the purpose of his creation of Adam, and for this reason He was also called the new Adam. This dogma of faith became the basis of the Church’s adoption the spousal image, according to which Christ is the bridegroom while the Christians, as members of His Church, His body, are the bride. The new relationship in Christ begins with the Baptism, while through the Eucharist the first step in joining Him is made. This symbolic image, nevertheless, has an eschatological aspect that gives a strong dynamism for the Christian in his liturgical and spiritual life. At the eschaton the garden-paradise, the heavenly Jerusalem, will descend on the earth, in its center will be the bridegroom and he will call his bride inviting her to enter; and during their nuptial feast he will sing the Canticle, the nuptial hymn. With our article, therefore, we attempted to illustrate this symbolic image, starting from its dogmatic base, then presenting its biblical background, analyzing the patristic interpretations and making a few references to the liturgical life and its hymns that confirm the new relationship in Christ. Comparing, finally, throughout this analysis, on one hand, the Greek patristic tradition and the Byzantine liturgical hymns, on the other, the Syriac patristic and liturgical tradition, we tried to show how this image might be a real ecumenical bridge, as a common element among these two traditions.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 431-454
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’attualizzazione dell’azione salvifica individuale attraverso la realtà della giustificazio
Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956530.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
supernaturale
grazia
natura
gesù cristo
uomo
l’incarnazione
la giustifi cazione
la salvezza
nadprzyrodzoność
łaska
nadnaturalność
człowiek
wcielenie
usprawiedliwienie
zbawienie
Jezus Chrystus
Opis:
Karl Rahner – wybitny teolog XX wieku zwracał uwagę w swoich pismach na relację natury z łaską. W niniejszym artykule Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie jest podjęta refleksja na temat wymiaru naturalnego i nadprzyrodzonego, który wpisuje się w rzeczywistość daną człowiekowi od Boga. Jezus Chrystus – jako osoba Boska przybliżył osobie ludzkiej czym jest łaska Boga i wyodrębnił ją od doświadczenia egzystencjalnego. Łaska jest powołaniem w naturze darowanej każdemu człowiekowi nawiązującemu relację z Bogiem w wierze. Aktywna wiara inspiruje do przyjęcia chrztu. Chrzest daje łaskę udziału w nadprzyrodzoności Boga, zapewnia istnienie w Bogu i obdarowuje godnością przywróconą usprawiedliwionym przez Jezusa Chrystusa.
Źródło:
Studia Teologii Dogmatycznej; 2017, 3; 138-155
2449-7452
Pojawia się w:
Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies