Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "duszpasterstwo;" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Il ruolo del cappellano ospedaliero nella malattia e nella sofferenza con una particolare attenzione per la problematica connessa ai pazienti afoni
Rola kapelana szpitalnego w chorobie i cierpieniu ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji pacjentów z problemami afonicznymi
Autorzy:
Zastawnik, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953135.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
cappellano
malato
malattia
afonia
dialogo
ministero pastorale
kapelan
chory
choroba
dialog
duszpasterstwo
Opis:
Il ruolo del cappellano ospedaliero nella malattia e nella sofferenza con una particolare attenzione per la problematica connessa ai pazienti afoni. Il mondo dei malati e dei sofferenti costituisce un ambiente eccezionale. Ciò deriva dal fatto che il malato che l’uomo colpito dalla malattia inizia a scorgere quei valori della vita non sempre visibili a chi è sano. Altrettanto accade alle persone con problemi di afonia, ossia ai pazienti che hanno subito una laringectomia totale o parziale nonché a quanti hanno perduto l’uso della parola in seguito a traumi psicologici. Molti di essi necessitano non solo un sostegno psicologico ma anche, e forse soprattutto, spirituale. In tali circostanze un grande ruolo spetta al cappellano, il quale dedicando il proprio tempo e le proprie predisposizioni ascolta e risponde alle loro necessità. Chinandosi sulla loro angustia, ha tentato di capire la situazione specifica in cui ciascun malato è venuto a trovarsi. Non prestando particolare attenzione alle volte in cui la persona con afonia abbia dimostrato di non desiderare il contatto, con piena pazienza e comprensione il cappellano dovrebbe fare il possibile per intraprendere un dialogo certo difficile da svolgere verbalmente ma affatto impossibile. Una conversazione caratterizzata da comprensione ed empatia, sebbene a volte possa rivelarsi gravosa e imbarazzante, può aiutare non solo a restaurare l’equilibrio spirituale e psichico, ma anche ad accettare il sostegno durante gli sviluppi successivi della terapia. Lo scopo del presente contributo è quello di dedicare una particolare attenzione alla necessità e all’importanza dell’opera prestata dal cappellano ospedaliero a favore dei pazienti laringectomizzati, il cui ruolo consiste tra l’altro nel raggiungere il cuore e la mente di pazienti spesso refrattari e amareggiati nonché nell’aiutare ad accettare la malattia ed ogni sua conseguenza.
Świat ludzi chorych i cierpiących jest środowiskiem wyjątkowym. Wynika to z faktu, że człowiek chory zaczyna zauważać te walory życia, które nie zawsze są widoczne dla ludzi zdrowych. To samo odnosi się to do osób z problemami afonicznymi, czyli pacjentami po całkowitej lub częściowej laryngektomii bądź tymi, którzy w wyniku urazu psychicznego utracili możność mówienia. Wielu z nich potrzebuje nie tylko wsparcia psychicznego, ale także, a może przede wszystkim, duchowego. Tu wielką rolę powinien odgrywać kapelan, który poświęcając swój czas oraz umiejętności, wysłucha i otworzy się na ich potrzeby. Pochylając się nad ich biedą, będzie starał się zrozumieć ową specyficzną sytuację, w której dany chory się znalazł. Nie zważając również na niechęć, towarzyszącą niekiedy podejmowaniu kontaktu ze strony osoby z afonią, z pełną cierpliwością i zrozumieniem powinien dążyć do nawiązania trudnego od strony werbalnej, ale wcale nie niemożliwego dialogu. Nacechowana bowiem wyrozumiałością i empatią rozmowa, choć niekiedy wręcz uciążliwa i krępująca, może pomóc nie tylko w odzyskaniu duchowej i psychicznej równowagi, ale także nieść wsparcie w dalszej terapii. Artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na potrzebę i ważność pracy kapelana szpitalnego z laryngektomowanymi, którego rolą jest między innymi dotarcie do serca i umysłu często zbuntowanego i rozżalonego pacjenta oraz pomoc w zaakceptowaniu choroby z tym wszystkim, co ona ze sobą niesie.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2018, 10, 1; 139-155
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Franciszek Blachnicki – uomo pasquale e libero uno sguardo storico-pastorale
Franciszek Blachnicki – a paschal and free man. From the historical and pastoral perspective
Franciszek Blachnicki – człowiekiem paschalnym i wolnym spojrzenie historyczno-pastoralne
Autorzy:
Wypych, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469557.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Franciszek Blachnicki
misterium paschalne
chrzest
duszpasterstwo
wolność
Paschal mystery
baptism
pastoral care
freedom
Opis:
Artykuł przedstawia – umiejscawiając w określonym kontekście historycznym – konkretną osobę, która doświadczyła we własnym życiu misterium paschalnego Chrystusa. Zostały nakreślone zewnętrzne okoliczności rysu biograficznego sł. b. ks. Franciszka Blachnickiego oraz dynamika życia wewnętrznego w ujęciu paschalnym, biorącym swój początek w chrzcie. Ciągła walka z egoizmem jako nieustanne przejście (pascha) od własnego “ja” – esse naturale do człowieka nowego – esse supernaturale; przechodzenie od wad i ułomności do cnoty, od tego co zniewala do wolności przyniosły widoczne owoce w duszpasterstwie. Istotnie są one możliwe jedynie wtedy, gdy duszpasterz świadomie dzieli swój los z losem Chrystusa paschalnego. On jest umęczony krzyżem i ukoronowany chwałą zmartwychwstania.
The article presents a real person who experienced the paschal mystery of Christ. The person is placed in a specific historical context. Moreover, the article shows the external circumstances of the Servant of God Fr. Franciszek Blachnicki’s life and the dynamics of his internal life from the paschal perspective that is rooted in baptism. A constant struggle with egoism as a continuous passage (Passover) from the own “I” – esse naturale to a new man – esse supernaturale; passing from shortcomings and weaknesses to virtue, from everything that enslaves to everything that gives freedom – all these brought visible fruit in the pastoral work. Indeed, all these may be possible only when the priest deliberately shares his fate with the fate of Paschal Christ. He is tormented by the Cross and crowned with the glory of the resurrection.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2018, 25; 135-145
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dottrina e pastorale: una storia infinita
Doctrine and pastoral: a never-ending story
Doktryna i duszpasterstwo: niekończąca się opowieść
Autorzy:
Seveso, Bruno
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038220.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
doktryna
duszpasterstwo
papież Franciszek
Sobór Watykański II
diagnoza pastoralna
doctrine
pastoral
pope Francis
Vatican II
discernment
Opis:
Obrazy i słowa, którymi papież Franciszek opisuje istotę życia chrześcijańskiego, wzywają do poszukiwania nowych inicjatyw i modeli życia w wierze. Wezwanie do odnowy duszpasterskiej, które aktualnie formułuje papież Franciszek, nawiązuje do relacji pomiędzy doktryną a praktyką pastoralną, teorią a działalnością Kościoła. W niniejszym artykule podjęto analizę aktualnych wyzwań dotyczących tego problemu. Odwołano się jednak także do wielowiekowej tradycji Kościoła. Podjęta została także próba wypracowania zasad dialogu pomiędzy doktryną a działalnością pastoralną Kościoła.
Images and words, Pope Francis describes the essence of the Christian life, call to explore new initiatives and models of life in the faith. The call to pastoral renewal, which is currently being formulated by Pope Francis refers to the relationship between doctrine and pastoral practice, between theory and activity of the Church. This article is an analysis of the current challenges related to this issue. But also refers to a centuries-old tradition of the Church. In the last part of the article an attempt was made to develop the principles of dialogue between doctrine and pastoral activity of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 227-242
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alcuni elementi della formazione sacerdotale nei discorsi e scritti quaresimali di beato Paulo VI
Selected Elements of Priestly Formation in the Lenten Writings and Speeches of Blessed Pope Paul VI
Wybrane elementy formacji kapłańskiej w wielkopostnych pismach i przemówieniach bł. Pawła VI.
Autorzy:
Bartczak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944238.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
kapłaństwo;
formacja;
Paweł VI;
świętość;
służba;
duszpasterstwo;
ewangelizacja;
posłuszeństwo;
jedność;
priesthood;
formation;
Paul VI;
sanctity;
service;
pastoral ministry;
evangelism;
obedience;
unity;
Opis:
Dla bł. Pawła VI temat formacji kapłańskiej był od zawsze ważny, dlatego, stojąc na czele Kościoła, zarówno mediolańskiego, jak i powszechnego, każdego roku w okresie Wielkiego Postu kierował do kapłanów ojcowskie słowo. W jego nauczaniu wyróżnić można takie tematy, jak: tożsamość kapłańska, uświęcenie, służba i jedność. Tożsamość wynika z żywej relacji kapłana-powołanego z Chrystusem-powołującym i realizuje się w konkretnych realiach świata, który stawia chrześcijan, a zwłaszcza kapłanów, wobec niełatwych wyborów i zadań. Uświęcenie polega na głoszeniu Słowa Bożego oraz sprawowaniu sakramentów, w których działa sam Bóg. Jednak pierwszym adresatem tych świętych czynności musi być sam kapłan. Służba kapłana wobec człowieka, Kościoła i świata, musi być pokorna i wypływać z miłości na wzór Chrystusa w Wieczerniku, powinna ona być realizowana w duchu Ewangelii i ukierunkowana na poszukiwanie większej chwały Bożej, nigdy własnej. Niezbędną pomocą w czynieniu postępów w sferze tożsamości, uświęcania i służby jest jedność. Jedność kapłańska, mająca swe źródło w Ostatniej Wieczerzy i w modlitwie Chrystusa, gwarantuje wierność wybranej drodze życia, skuteczność posługi duszpasterskiej oraz stabilność rozwoju Kościoła.
Priestly formation was always an important issue for Paul VI, therefore, being the head of both Milan and Universal Church, he annually addressed his paternal words to the priests during the Lenten time. His teaching revolves around such topics as: priestly identity, sanctification, service and unity. Priestly identity stems from a living relationship between a priest, the appointed one, and Christ who appoints him and it is pursued in the concrete world’s realities which impose on Christians, especially priests, difficult choices and tasks. Sanctification consists in proclamation of God’s Word and celebration of sacraments, in which God himself acts. However, the first recipient of the sacred rites must be the priest himself. What is more, the priest’s service to man, the Church and the world, must be humble and have its source in love, in imitation of Christ in Cenacle, it should, moreover, be realized in the spirit of the Gospel and be directed at seeking the greater glory of God, never that of one’s own. Priestly unity provides essential assistance in improving the sphere of identity, sanctification and service. Deriving from the Last Supper and from Christ’s prayer, it guarantees fidelity to the chosen way of life, efficacy of pastoral ministry and stable development of the Church.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 11-19
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La pastorale della salute nell'Europa che cambia: L'Esperienza Italiana
Pastoral care in the health service in changing Europe: the italian experience
Autorzy:
Trębski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010377.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
teologia pastorale della salute
pastorale sanitaria
modelli pastorali
cappellanie
ospedaliere
teologia pastoralna zdrowia
duszpasterstwo w „świecie służby zdrowia"
modele duszpasterskie
kapelanie szpitalne
Opis:
Teologia pastoralna służby zdrowia często nie znajduje jeszcze należnego jej miejsca wśrόd działόw teologii pastoralnej, gdyż w powszechnym mniemaniu zajmuje siȩ wąskim i wyspecjalizowanym wycinkiem pracy duszpasterskiej. We wspόłczesnej Europie, wystawionej na fale migracyjne, niosące z sobą rόżnorodne wpływy kulturowe, instytucje lecznicze, stają się „skrzyżowaniem kultur”, gdzie spotkają siȩ rόżnorodne tendencje światopoglądowe i religijne. Choroba dotyka ludzi wszystkich wyznań i wywiera wpływ na ich rodziny i cały kontekst socjalny, w ktόrym żyją, dlatego „świat służby zdrowia” staje siȩ coraz bardziej ważnym obszarem ewangelizacji i konfrontacji z wiarą. Konfrontacja z cierpieniem i kruchością życia rodzi głębokie pytania egzystencjalne dotyczące sensu i celu życia. Moment choroby jest swoistym „locus theologicus”: bodźcem sprzyjającym odczytaniu na nowo historii własnego życia w świetle nowych, w tym duchowych wartości, ktόre bolesna sytuacja wydobywa na powierzchnię egzystencji. W tych momentach obecność duszpasterza może być wezwaniem do głębszej refleksji o wartościach, sensie i celu życia; zaproszeniem do duchowych poszukiwań i wzrostu w wierze. Kościόł stara się wyjść naprzeciw nowym wyzwaniom, proponując modele opieki duszpasterskiej w kontekście służby zdrowia. Artykuł ukazuje funkcjonowanie sprawdzonych modeli, takich jak „kapelania szpitalna” i „szpitalna rada pastoralna”, ktόre od lat istnieją na terenie Włoch. Ich zadaniem jest ewangelizacja i promocja posługi duszpasterskiej oraz wspόłpraca z laikami zaangażowanymi zawodowo w tym środowisku. Opisuje metodologie pracy oraz wskazuje na specyficzne priorytety duszpasterstwa w środowisku służby zdrowa, podkreślając, że za poszukiwaniem zdrowia często kryje się pragnienie pełni życia: pragnienie wiecznego zbawienia.
Pastoral Theology of health care does not often have its rightful place among pastoral theology, because the common perception is narrow and specialized slice of pastoral work. In Europe, influenced by migration, with its different cultural influences, medical institutions become “crossroads of cultures” on which meet various world views and religious tendencies. The disease affects people of all faiths and affects their families and the social context in which they live, because “the world health” is becoming increasingly important area of evangelization and confrontation with faith. The confrontation with suffering and fragility of life raises profound existential questions about the meaning and purpose of life. The moment of the disease becomes a kind of “locus theologicus”: a stimulus favorable reading anew the history of his own life in the light of new values, including spiritual ones, that painful situation brings to the surface of existence. In these moments the presence of a priest can be a call to a deeper reflection about values, meaning and purpose of life; an invitation to spiritual exploration and growth in the faith. The Church is trying to meet the new challenges by offering models of pastoral care in the context of health care. The article shows the functioning of the tested models, such as the “hospital chaplaincy” and “hospital pastoral council”, which years are in Italy. Their task is evangelization and the promotion of pastoral ministry and cooperation between the laity involved professionally in this environment. Describes work methodologies and indicates the specific priorities of pastoral care in environment of health, stressing that the search for health, often hidden desire for the fullness of life: the desire of eternal salvation.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 1; 205-222
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
« Incarnation et Libération ». L’écho du Concile Vatican II en Amazonie brésilienne
Inkarnacja i Wyzwolenie. Echo Soboru Watykańskiego II w Amazonii brazylijskiej
Incarnation and Liberation. The Echoes of the Vatican II in the Brazilian Amazon
Autorzy:
Arenz, Karl-Heinz
de Vasconcelos, George Alexandre Barbosa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480708.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Vatican II
Document de Santarém
Amazonie brésilienne
pastorale
développement
Sobór Watykański II
Dokument z Santarém
Amazonia brazylijska
duszpasterstwo
rozwój społeczny
Second Vatican Council
the document of Santarém
Brazilian Amazonia
pastoral care
social development
Opis:
Le présent article vise à analyser le Documento de Santarém, promulgué en mai 1972, à l’issue d’une assemblée des évêques de l’Amazonie brésilienne. Les prélats voulaient réviser en profondeur les pratiques pastorales à la lumière des décisions prises lors du Concile Vatican II (1962-1965) et de la 2e Conférence des Évêques d’Amérique Latine à Medellín (1968). Dans un contexte de transformations d’une envergure jusque là inconnue – surtout en raison de la Operação Amazônia, plan d’intégration et d’exploration de l’Amazonie en vue du progrès national prôné par la junte militaire (au pouvoir depuis 1964) – les évêques d’Amazonie choisirent les concepts-clé de l’incarnation et de la libération pour réinterpréter le rôle de l’Église catholique dans cette région périphérique du Brésil qui était la principale cible des projets stratégiques et socioéconomiques des militaires.
Celem niniejszego artykułu jest analiza tzw. Documento de Santarém, promulgowanego w maju 1972 roku po historycznych obradach biskupów Amazonii brazylijskiej. Hierarchowie poddali głębokiej rewizji dotychczasowe praktyki duszpasterskie w świetle orzeczeń Vaticanum Secundum (1962-1965) i Drugiej Konferencji Biskupów Ameryki Łacińskiej (Medelin 1968). Analizując globalne i wielopłaszczyznowe przeobrażenia dokonujące się w kraju, zwłaszcza Operação Amazonia, tj. plan integralnej eksploracji Amazonii na rzecz postępu narodowego, promowanego przez juntę wojskową (u władzy od 1964 roku) – biskupi Amazonii wskazali na kluczową rolę teologicznych konceptów Inkarnacji i Wyzwolenia. Kierując się tymi kryteriami biskupi poddali reinterpretacji miejsce i rolę Kościoła katolickiego w tym odosobnionym regionie Brazylii, który – nagle – stal się centrum zainteresowania i celem rozlicznych strategii socjoekonomicznych i wojskowych.
The aim of the present article is the analysis of the so-called Documento de Santarém, which was promulgated in May 1972, after the historical debates of the bishops of the Brazilian Amazon. The hierarchs subjected to a profound revision the existing pastoral practice, in the sight of the Vatican II’s adjudications (1962-1965) and the Second General Conference of Latin American Bishops (Medelin 1968). While analysing the global and multi-faceted transformation taking place in the country, especially the Operação Amazonia, that is – a plan of the integral exploration for the benefit of the national progress, promoted by the junta (in control since 1964) – the Amazon bishops pointed to the key role of the theological concepts of the Incarnation and Liberation. Being guided by these criteria, the bishops subjected to the reinterpretation the place and the role of the Catholic Church in this isolated region of Brazil, which – suddenly – became the centre of interest and the purpose of the numerous socio-economic and military strategies.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 31-58
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretazioni di Gaudium et spes e recezione di Humanae vitae
Interpretacje Gaudium et spes i recepcja Humanae vitae
Autorzy:
Melina, Livio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047457.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
personalizm
naturalizm
„zmiana paradygmatu”
teologia ciała
dobra małżeństwa
odpowiedzialne rodzicielstwo
duszpasterstwo małżonków
neognostycyzm
personalismo
naturalismo
cambio di paradigma
teologia del corpo
beni del matrimonio
paternità responsabile
pastorale coniugale
neo-gnosticismo
personalism
naturalism
„paradigm shift”
theology of the body
the
goods of marriage
responsible parenthood
spouses’ pastoral care
neognosticism
Opis:
The conflict of interpretations on Pope Paul VI’s encyclical Humanae vitae in his relationship with the pastoral constitution Gaudium et spes of the Vatican Council II was rekindled with the triggering of the idea that Amoris laetitia represents a “paradigm shift” for the pastoral. The essay explores the contents of the theological debate around four themes: anthropology (which personalism?), the theology of marriage (what love?), morality (what conscience?), ecclesial practice (which pastoral care?).It results that there is the truth of the incarnation against a neo-gnostic drift in the interpretation of Humanae vitae, which unhinges love from the body, the person from nature, marriage from procreation and which ends up abandoning the doctrine of Church for the conveniences of an ambiguous primacy of pastoral care.
Konflikt interpretacji encykliki Humanae vitae papieża Pawła VI w jej związku z Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes II Soboru Watykańskiego został otwarty na nowo wraz z narodzinami idei, jakoby Amoris laetitia przedstawiała „zmianę paradygmatu” dla duszpasterstwa. Artykuł przedstawia analizę na temat treści debaty teologicznej wokół czterech tematów: antropologii (jaki personalizm?), teologii małżeństwa (jaka miłość?), moralności (jakie sumienie?), praktyki eklezjalnej (jakie duszpasterstwo?).Wynika z tego, że w interpretacji Humanae vitae wchodzi w grę ostatecznie prawda o Wcieleniu przeciwko dryfowi neognostyckiemu, który oddziela miłość od ciała, osobę od natury, małżeństwo od prokreacji i który kończy się porzuceniem doktryny Kościoła na rzecz przekonań o dwuznacznym prymacie duszpasterstwa.
Il conflitto delle interpretazioni sull’enciclica Humanae vitae di Papa Paolo VI nel suo rapporto con la costituzione pastorale Gaudium et spes del Concilio Vaticano II, si è riacceso con l’innesco dell’idea che Amoris laetitia rappresenti un “cambio di paradigma” per la pastorale. Il saggio esplora i contenuti del dibattito teologico intorno a quattro tematiche: l’antropologia (quale personalismo?), la teologia del matrimonio (quale amore?), la morale (quale coscienza?), la prassi ecclesiale (quale pastorale?). Ne risulta che nell’interpretazione di Humanae vitae è in gioco ultimamente la verità dell’incarnazione contro una deriva neo-gnostica, che scardina l’amore dalla carne, la persona dalla natura, il matrimonio dalla procreazione e che fi nisce per abbandonare la dottrina della Chiesa alle convenienze di un ambiguo primato della pastorale.
Źródło:
Teologia i moralność; 2018, 13, 2(24); 67-81
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies