Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Priesthood" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Le irregolarità e gli impedimenti per sacramento dell’ordine. La comparazione tra Codice ’17 e Codice ’83
    Irregularities and Impediments by the Sacrament of Holy Orders. Comparison between the 1917 Code and the 1983 Code
    Nieprawidłowości i przeszkody dotyczące sakramentu święceń. Porównanie Kodeksu z 1917 r. i Kodeksu z 1983 r.
    Autorzy:
    Ponizil, Frantisek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/51598811.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    priesthood
    irregularity
    impediments
    factical impediments
    sacrament of Holy Orders
    kapłaństwo
    sakrament święceń
    nieregularność
    przeszkody faktyczne
    przeszkody
    Opis:
    L’articolo affronta la questione delle irregolarità e degli impedimenti a ricevere il sacramento dell’Ordine. Mette a confronto la legislazione del Codice ‘17 e quella del Codice ‘83. Infine, l’articolo considera gli impedimenti di fatto non esplicitamente espressi nel Codice ‘83, come l’omosessualità, la transessualità, la celiachia, l’alcolismo e la censura.
    Artykuł porusza kwestię nieprawidłowości i przeszkód w przyjęciu sakramentu święceń. Porównuje ustawodawstwo Kodeksu 17 i Kodeksu 83. Wreszcie, artykuł rozważa przeszkody faktyczne nie wymienione wprost w CIC/1983, którymi mogą być homoseksualność, transseksualność, celiakia, alkoholizm i cenzura.
    The article deals with the issue of irregularities and impediments to receiving the sacrament of Holy Orders. It compares the legislation of the 1917 Code and the 1983 Code. Finally, the article considers the factual obstacles not explicitly mentioned in CIC/83, such as homosexuality, transsexuality, celiac disease, alcoholism and censure.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2024, 13, 1; 161-180
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il problema della pedofilia e dell’efebofilia nella Chiesa cattolica negli Stati Uniti
    The Problem of Pedophilia and Efebophilia in the Catholic Church in the United States
    Autorzy:
    Kobyliński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944084.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    efebofilia
    homoseksualizm
    kapłaństwo
    ochrona nieletnich
    pedofilia
    pedopornografia
    wykorzystywanie seksualne
    ephebophilia
    homosexuality
    priesthood
    protection of minors
    pedophilia
    sexual abuse
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest analiza przyczyn i konsekwencji skandalu seksualnego wykorzystywania dzieci przez księży w Kościele katolickim w USA. Badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych pokazały, że 90% tego rodzaju przypadków dotyczy efebofilii, natomiast 10% pedofilii. Efebofilia oznacza skłonność seksualną dorosłych mężczyzn do młodych chłopców w wieku 12-17 lat. Dramatyczne i bolesne doświadczenia Kościoła amerykańskiego rodzą wiele pytań dotyczących ochrony osób nieletnich oraz relacji między homoseksualizmem a kapłaństwem w Kościele katolickim.
    The main aim of this article is to analyze the causes and consequences of the scandal of sexual abuse of children by priests in the Catholic Church in the United States. Studies conducted in the USA showed that 90% of such cases concern ephebophilia, while 10% of pedophilia. Ephebophilia is a sexual inclination of adult men to young boys aged 12-17 years. Dramatic and painful experiences of the Church in the United States provoke many questions regarding the protection of minors and the relationship between the homosexuality and the priesthood in the Catholic Church.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 2; 71-82
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alcuni elementi della formazione sacerdotale nei discorsi e scritti quaresimali di beato Paulo VI
    Selected Elements of Priestly Formation in the Lenten Writings and Speeches of Blessed Pope Paul VI
    Wybrane elementy formacji kapłańskiej w wielkopostnych pismach i przemówieniach bł. Pawła VI.
    Autorzy:
    Bartczak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944238.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    kapłaństwo;
    formacja;
    Paweł VI;
    świętość;
    służba;
    duszpasterstwo;
    ewangelizacja;
    posłuszeństwo;
    jedność;
    priesthood;
    formation;
    Paul VI;
    sanctity;
    service;
    pastoral ministry;
    evangelism;
    obedience;
    unity;
    Opis:
    Dla bł. Pawła VI temat formacji kapłańskiej był od zawsze ważny, dlatego, stojąc na czele Kościoła, zarówno mediolańskiego, jak i powszechnego, każdego roku w okresie Wielkiego Postu kierował do kapłanów ojcowskie słowo. W jego nauczaniu wyróżnić można takie tematy, jak: tożsamość kapłańska, uświęcenie, służba i jedność. Tożsamość wynika z żywej relacji kapłana-powołanego z Chrystusem-powołującym i realizuje się w konkretnych realiach świata, który stawia chrześcijan, a zwłaszcza kapłanów, wobec niełatwych wyborów i zadań. Uświęcenie polega na głoszeniu Słowa Bożego oraz sprawowaniu sakramentów, w których działa sam Bóg. Jednak pierwszym adresatem tych świętych czynności musi być sam kapłan. Służba kapłana wobec człowieka, Kościoła i świata, musi być pokorna i wypływać z miłości na wzór Chrystusa w Wieczerniku, powinna ona być realizowana w duchu Ewangelii i ukierunkowana na poszukiwanie większej chwały Bożej, nigdy własnej. Niezbędną pomocą w czynieniu postępów w sferze tożsamości, uświęcania i służby jest jedność. Jedność kapłańska, mająca swe źródło w Ostatniej Wieczerzy i w modlitwie Chrystusa, gwarantuje wierność wybranej drodze życia, skuteczność posługi duszpasterskiej oraz stabilność rozwoju Kościoła.
    Priestly formation was always an important issue for Paul VI, therefore, being the head of both Milan and Universal Church, he annually addressed his paternal words to the priests during the Lenten time. His teaching revolves around such topics as: priestly identity, sanctification, service and unity. Priestly identity stems from a living relationship between a priest, the appointed one, and Christ who appoints him and it is pursued in the concrete world’s realities which impose on Christians, especially priests, difficult choices and tasks. Sanctification consists in proclamation of God’s Word and celebration of sacraments, in which God himself acts. However, the first recipient of the sacred rites must be the priest himself. What is more, the priest’s service to man, the Church and the world, must be humble and have its source in love, in imitation of Christ in Cenacle, it should, moreover, be realized in the spirit of the Gospel and be directed at seeking the greater glory of God, never that of one’s own. Priestly unity provides essential assistance in improving the sphere of identity, sanctification and service. Deriving from the Last Supper and from Christ’s prayer, it guarantees fidelity to the chosen way of life, efficacy of pastoral ministry and stable development of the Church.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 11-19
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Per assicurare una presenza di Gesù. Una lettura del concetto di sacerdozio in Dehon
    Aby zapewnić obecność Jezusa. Ujęcie kapłaństwa u o. Dehona
    To assure an presence of Jesus. A lecture of the concept of priesthood in Dehon
    Autorzy:
    Arnaiz Ecker, Juan José
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553868.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-25
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Leon Dehon
    kapłaństwo
    zakonnik
    kapłan
    sercanie
    powołanie
    charyzmat
    Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego
    Léon Dehon
    priesthood
    religious
    priest
    Dehonians
    vocation
    charism
    Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus
    Opis:
    Z okazji 150. rocznicy święceń prezbiteratu o. Leona Dehona (1843-1925), artykuł podkreśla istotne punkty roli kapłaństwa w piśmiennictwie Dehona i jego charyzmatycznej realizacji w Zgromadzeniu, które założył. Określenie tego pojęcia przez poddanie go krytyce teologicznej uwidacznia pewne ograniczenia i rodzi pytanie, czy język kapłański używany przez Dehona odnosi się do wyjątkowej kontemplacji pełni misterium Jezusa Chrystusa, w której jako centralne ukazane jest wspólne kapłaństwo wiernych. Druga część artykułu analizuje konsekwencje dla tożsamości sercańskiej i przedstawia koncepcję „sercanina-kapłana” jako określenie, które najlepiej odzwierciedla to, co „proces charyzmatyczny” oferuje dzisiaj jako jedność powołania, tożsamości i przynależności.
    On the occasion of the 150th anniversary of the priestly ordination of Fr. León Dehon (1843-1925), this article highlights the relevant points of the role that the priesthood has in the written work of Dehon and in its charismatic fulfillment in the Congregation he founded. Determining the concept by subjecting it to theological criticism makes the limits of this approach evident, and raises the question whether the priestly language used by Dehon refers to a unique contemplation of the total mystery of Jesus Christ in which the common priesthood of the faithful is indicated as central. The second part examines the consequences for Dehonian identity and presents the concept of „Dehonian-priest” as the expression that best reflects what the „charismatic process” offers today as a unity of vocation, identity and belonging.
    Źródło:
    Sympozjum; 2018, 2(35); 11-38
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Omosessualità e sacerdozio. Il nodo gordiano – dei cattolici?
    Autorzy:
    Kobyliński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375679.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    homosexuality
    priesthood
    celibacy
    Catholic Church
    homosexual tendency
    affective maturity
    sexual identity
    gay marriage
    pedophilia
    decentralization
    homoseksualizm
    kapłaństwo
    celibat
    Kościół katolicki
    skłonność homoseksualna
    dojrzałość uczuciowa
    tożsamość seksualna
    małżeństwo homoseksualne
    pedofilia
    decentralizacja
    Opis:
    Artykuł zawiera krótki przegląd historyczny różnych stanowisk, dotyczących relacji między homoseksualizmem a kapłaństwem w Kościele katolickim. Przeprowadzone analizy dowodzą, że ocena zjawiska homoseksualizmu dzieli coraz bardziej nie tylko katolików, ale cały świat chrześcijański. Zrozumienie homoseksualizmu wymaga poważnych badań interdyscyplinarnych. Kluczowe pytanie dla katolików, które ma raczej charakter ontologiczny niż moralny, dotyczy wizji filozoficznej i teologicznej kapłana, który działa w „osobie Chrystusa” (in persona Christi). Zrozumienie istotnych elementów zgodności kapłana katolickiego z Chrystusem wydaje się kluczowe dla właściwej interpretacji związku między homoseksualizmem a kapłaństwem.
    Homosexuality and the priesthood. The Gordian knot – for Catholics? This article provides a short overview on the relationship between homosexuality and the Catholic priesthood. The analysis reveals that the phenomenon of homosexuality increasingly divides the Christian world. The understanding of homosexuality requires interdisciplinary and serious analysis. The crucial question for Catholics, which is rather of an ontological than moral nature, concerns the vision of the priest who acts “in the person of Christ” (in persona Christi). The understanding of the essential elements of the conformity of the Catholic priest to Christ seems to be crucial for the correct interpretation of the relationship between homosexuality and the priesthood.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2017, 31; 117-143
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Abusi sessuali e spirituali nella Chiesa Cattolica
    Sexual and Spiritual Abuse in the Catholic Church
    Nadużycia seksualne i duchowe w Kościele katolickim
    Autorzy:
    Saje, Andrej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595306.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    abusi sessuali
    violenza sessuale
    abusi spirituali
    Chiesa
    sacerdozio
    abuso di potere e di autorità
    nadużycia seksualne
    przemoc seksualna
    nadużycia duchowe
    Kościół
    kapłaństwo
    nadużycie władzy i autorytetu
    Sexual abuse
    sexual violence
    spiritual abuse
    Church
    priesthood
    abuse of power and authority
    Opis:
    Nadużyciem seksualnym jest każde działanie niewerbalne, werbalne albo fizyczne, którym narusza się odność i przekracza granice innej osoby, niezależnie od wiekui płci, w celu osiągnięcia przyjemności seksualnej lub dokonania aktu przemocy. O nadużyciu duchowym mówi się wówczas, kiedy w kontekście religijnym zostaje pogwałcona godność osoby, która przestaje cieszyć się swoją pełną autonomią. Dzieje się to w sposóbmanipulatywny i bez zgody jednostki, której się uwłacza i poniża ją pod pretekstem duchowości w szerokim sensie tego słowa. Przemoc seksualna i duchowa są dwoma różnymi rodzajami nadużyć, które mogą wystąpić niezależnie od siebie, ale w obu przypadkach chodzi o problem sprawowania władzy i autorytetu. Nadużycie duchowe w przestrzeni religijnej jest często wstępem do nadużyć seksualnych, co wcześniej rzadziej było przedmiotem badań. Niniejszy artykuł, na podstawie opisu historycznego rozwoju przepisów prawnychw traktowaniu dynamiki i natury obu typów nadużyć, przedstawia propozycje niektórych rozwiązań. Autor dochodzi do konkluzji, że nadużycia są problemem strukturalnym Kościoła, który osobom dopuszczającym się takich czynów stwarza sprzyjającą przestrzeń dla selekcji ofiar oraz możliwości ukrycia tego, co zostało dokonane.
    Sexual abuse is any non-verbal, verbal or physical act that is carried out with the intention to satisfy sexual desires or to inflict violence and that violates the dignity and boundary of the other person of whichever age or sex. Spiritual abuse is perpetrated whenever the boundary of dignity of the human person is breached in a religious context such that human autonomy and dignity are violated; it happens through manipulation andwithout consent of the individual, whereby the individual is demeaned or denigrated under the guise of spirituality in the broadest sense. Sexual and spiritual violence are two different types of abuse that can happen independently of each other; both have to do with a wanton display of power and authority. Spiritual abuse often precedes sexual abuse in a religious setting; nevertheless, the former is less well researched than the latter. The article deals with the nature and dynamics of both types of abuse on the basis of a historical perspective on the development of appropriate legal norms and concludes that such abuses are a structural problem in the Church, which offers the perpetrators a favourable environment for the choice of victims and the possibility of hiding. The analysis also offers some solutions to the problem.
    L’abuso sessuale è ogni azione non verbale, verbale o fisica con cui si viola la dignità e si oltrepassano i confini di un’altra persona di qualsiasi età o sesso allo scopo di raggiungere il piacere sessuale o di compiere violenza. Parliamo di abuso spirituale quando in un contesto religioso viene violata la dignità della persona, per cui essa non gode più della sua piena autonomia. Ciò accade in modo manipolativo e senza il consenso del singolo, per cui sotto il pretesto della spiritualità nel senso più ampio della parola lo si umilia o annulla.La violenza sessuale e quella spirituale sono due diversi tipi di abuso che possono avvenire in modo indipendente l’una dall’altra, ma in entrambi i casi si tratta della questione dell’esercizio del potere e dell’autorità. L’abuso spirituale in ambiente religioso è spesso il preludio dell’abuso sessuale ed è meno studiato del primo. Sulla base di una descrizione storica dello sviluppo delle prescrizioni giuridiche nel trattamento della dinamica e della natura di entrambi i tipi di abusi, l’articolo propone alcune soluzioni, giungendo alla conclusione che gli abusi sono anche un problema strutturale della Chiesa, che offre agli autori degli abusi un ambiente favorevole a selezionare le vittime e la possibilità di nascondere quanto commesso.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 2; 69-85
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
    Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Code of Canon Law
    Eucharist
    Word of God, Sacrament of Holy Orders
    Grades of the Sacrament of Holy Orders
    Diaconate, Presbyterate, Episcopate
    Common Priesthood
    Acting in the person of Christ the Head
    Permanent Diaconate
    Diaconal Functions
    Diaconal service of the Liturgy
    Word and Charity, Diocesan Bishop
    Extraordinary Minister
    Catechism of the Catholic Church
    Opis:
    The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il concetto dei seminari minori alla luce del decreto conciliare "Optatam totius" e dellinsegnamento ecclesiastico post-conciliare
    The concept of minor seminaries in the light of the conciliar decree "Optatam totius" and of the post conciliar teaching of the Church
    Koncepcja niższych seminariów duchownych w świetle dekretu soborowego "Optatam totius" i kościelnego nauczania posoborowego
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585190.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    niższe seminarium duchowne
    wyższe seminarium duchowne
    seminarzyści
    wychowawcy
    powołanie kapłańskie
    wskazania pedagogiczne
    formacja religijna
    etapy w formacji duchowej
    nauczanie szkolne
    wzrost dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej, społecznej i apostolskiej seminarzystów
    towarzyszenie powołaniowe
    minor seminary
    major seminary
    seminarians
    educators
    vocation to the priesthood
    teaching methods
    religious formation
    progression in spiritual formation
    teaching of the Church, the human, Christian, social and apostolic development of seminarians
    vocational accompaniment
    Opis:
    Niższe Seminaria Duchowne są ukazane przez Dekret soborowy Optatam totius i kościelne nauczanie posoborowe jako instytucje założone w celu pielęgnacji zalążków powołania, które przejawiają się w odpowiednich przymiotach ludzkich i wierze alumnów, prowadzących do rozeznania życiowego powołania i pewnej fascynacji kapłaństwem służebnym. Seminaria te stanowią środowisko sprzyjające dojrzewaniu u młodego człowieka powołania, którym obdarzył go Bóg. Środkami wychowawczymi są w nich specjalna formacja religijna oraz właściwe kierownictwo duchowe. Niższe Seminaria Duchowne powinny być wspólnotami prawdziwie wychowawczymi. Styl życia i proces wychowawczy, który proponują trzeba dostosować do młodzieńczego wieku alumnów, ich mentalności, poziomu umysłowego, etapu rozwoju i wskazań psychologii. Nie powinno się też zaniedbywać nabywania przez nich odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich ani utrudniać im kontaktów z własną rodziną. Nauczanie, jaki mają otrzymać, tak należy zaprogramować, aby mogli naukę kontynuować bez przeszkód gdzie indziej, jeśli obiorą inny sposób życia. Wychowawcy Niższych Seminariów Duchownych winni być wybierani przez Biskupów spośród najlepszych kapłanów diecezjalnych, odznaczających się pobożnością, gruntownym wykształceniem, odpowiednim doświadczeniem duszpasterskim, gorliwością i dobrym wykształceniem pedagogicznym. Ich zasadniczym zadaniem jest pomaganie alumnom we właściwym i roztropnym rozeznaniu życiowego powołania.
    Minor Seminaries are presented in the conciliar Decree Optatam totius and in the post conciliar teaching of the Church as institutions established to cultivate the seeds of vocation, which express themselves in the human qualities and a faith directed towards a serious approach to vocational discernment and a particular attraction towards the priesthood. These Seminaries are established as a setting for vocational growth. The educational means applied are a special religious formation and appropriate spiritual direction. Minor Seminaries must be truly educational communities. The way of life which they offer should be appropriate to age, mentality, development and to the criteria of a healthy psychology, without neglecting a suitable experience of human life and family relationships. The studies should be arranged in such a way that they do not created difficulties for those who intend to follow them, in the event that they leave the Minor Seminary. The educators of Minor Seminaries must be chosen by the Bishops from among the best diocesan priests and must be recognised for their devotion and sound doctrine, appropriate personal experience, zeal for souls and a particular aptitude for formation and teaching. Their principle task is to help seminarians in their fitting and prudent vocational discernment.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 5-24
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies