Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Gesù" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    I discepoli di Gesù nell’ora della prova (Gv 18–19) come luogo di rivelazione del Maestro
    Jesus’ Disciples in the Hour of the Trial (John 18–19) as a Place of the Revelation of the Master
    Autorzy:
    Grochowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053272.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Vangelo secondo Giovanni
    Quarto Vangelo
    racconto della Passione
    discepolato
    Ora di Gesù
    ora dei discepoli
    rivelazione di Gesù
    Fourth Gospel
    Passion Narrative
    discipleship
    the hour of Jesus
    revelation of Jesus
    Opis:
    The Passion Narrative in the Fourth Gospel is usually analyzed from the purely christological point of view. The number of monographs and articles that would pay attention to the ecclesiastical and anthropological aspect of the Passion of Jesus revealed in the conduct of his disciples in John 18–19 is quite limited. It seems that the “Hour of Jesus” is also the “hour of the trial of his followers” (cf. John 16:2, 4, 21, 32). The present study discusses this issue in John 18:1-14, 15-27; 19:24h-27, (35), 38-42 and presents different characterizations of Jesus’ disciples who appear as the locus of the revelation of their Master.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2013, 3, 1; 67-92
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Che cosa riguarda la critica dei farisei in Mt 23,25-26?
    What is the criticism of the Pharisees in Mt 23:25-26?
    Czego dotyczy krytyka faryzeuszy w Mt 23,25-26?
    Autorzy:
    Krzysztofiak, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038358.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-17
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Gesù
    pulizia rituale
    Farisei
    conflitto
    moralità
    conversione
    Jesus
    ritual purity
    Pharisees
    conflict
    morality
    conversion
    Jezus
    czystość rytualna
    faryzeusze
    konflikt
    moralność
    nawrócenie
    Opis:
    W Nowym Testamencie faryzeusze ukazywani są zazwyczaj jako wrogowie i nieprzyjaciele Jezusa. Ich prezentacja jest raczej tendencyjna i jednostronna, ograniczona do kwestii kontrowersyjnych. Ewangelie zazwyczaj nie ukazują tego, co było w ich życiu pozytywnego i zgodnego z życiem chrześcijanina. Jezus we fragmencie Mt 23,25-26 nie tyle krytykuje faryzeuszów za to, że respektują reguły czystości rytualnej w życiu codziennym, lecz ukazuje, czym jest grzech w życiu człowieka, nie tylko w życiu faryzeusza, ale każdego. Każdy jest wezwany do tego, aby się nawrócić, zmienić swoją postawę, odrzucić hipokryzję i żyć według zasad Ewangelii. Jezus używa metafory kubka i misy, aby w prosty sposób ukazać swoim słuchaczom, że tak jak w przypadku przedmiotów, których używa się w codzienności, najpierw myje się ich stronę wewnętrzną, a potem zewnętrzną, tak samo w przypadku człowieka, powinien on najpierw oczyścić swoją duszę, a potem pokazać się dobrym wobec innych.
    In the New Testament, the Pharisees are usually presented as enemies and foes of Jesus. Their presentation is rather biased and one-sided, limited to controversial issues. The Gospels usually fail to show what positive in their lives and in harmony with that of a Christian was. In the passage of Mt 23:25-26, Jesus does not so much criticize the Pharisees for respecting the rules of ritual purity in their daily lives, but shows what sin in human life is, not only in the life of a Pharisee, but everyone. Everyone is called to convert, change its attitude, reject hypocrisy and live according to the Gospel principles. Jesus uses the metaphor of a cup and a dish to easily show his listeners that, as in the case of everyday objects, which first they are washed inside, then outside, exactly the same should happen with a man, he should first purify his soul and then show himself good towards others.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 40; 33-46
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’attualizzazione dell’azione salvifica individuale attraverso la realtà della giustificazio
    Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie
    Autorzy:
    Proniewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956530.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    supernaturale
    grazia
    natura
    gesù cristo
    uomo
    l’incarnazione
    la giustifi cazione
    la salvezza
    nadprzyrodzoność
    łaska
    nadnaturalność
    człowiek
    wcielenie
    usprawiedliwienie
    zbawienie
    Jezus Chrystus
    Opis:
    Karl Rahner – wybitny teolog XX wieku zwracał uwagę w swoich pismach na relację natury z łaską. W niniejszym artykule Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie jest podjęta refleksja na temat wymiaru naturalnego i nadprzyrodzonego, który wpisuje się w rzeczywistość daną człowiekowi od Boga. Jezus Chrystus – jako osoba Boska przybliżył osobie ludzkiej czym jest łaska Boga i wyodrębnił ją od doświadczenia egzystencjalnego. Łaska jest powołaniem w naturze darowanej każdemu człowiekowi nawiązującemu relację z Bogiem w wierze. Aktywna wiara inspiruje do przyjęcia chrztu. Chrzest daje łaskę udziału w nadprzyrodzoności Boga, zapewnia istnienie w Bogu i obdarowuje godnością przywróconą usprawiedliwionym przez Jezusa Chrystusa.
    Źródło:
    Studia Teologii Dogmatycznej; 2017, 3; 138-155
    2449-7452
    Pojawia się w:
    Studia Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Chi è quest’uomo che osa anche rimettere i peccati?” (Lc 7,49). La trama ed il clou del racconto lucano sulla donna peccatrice (Lc 7,36-50)
    “Who Is This, Who Even Forgives Sins?” (Luke 7:49). The Plot and the Clou of the Lukan Narrative on the Sinful Woman (Luke 7:36-50)
    Autorzy:
    Kowalski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1052859.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    analisi narrativa
    donna peccatrice
    fariseo
    Simone
    perdono
    trama di rivelazione
    identità di Gesù
    narrative analysis
    sinful woman
    Pharisee
    Simon
    forgiveness
    plot of discovery
    Jesus’ identity
    Opis:
    The story of the sinful woman (Luke 7:36-50) is an excellent example of Luke’s narrative skills. It presents a coherent plot, abounds in interesting turning points, and shows a vivid interaction between main characters. In the same time, the story is filled with tensions, gaps and ambiguity which regard the gestures of the woman, the forgiveness she receives, and the role which in the entire process is played by Jesus. The purpose of the present article lies in illumining the development of Luke’s account with the use of the narrative approach. The story is divided into scenes and set up in the spatial-temporal, and socio-cultural frame. The scheme of the narration is labeled as a plot of discovery. Its focal point is not the love or faith of the sinful woman, but the identity of Jesus. The full revelation of his divine authority takes place in the pardon of sins granted to the woman (vv.47a.48), which brings to completion the ongoing process of her reconciliation. The article finishes with the analysis of interaction between the text and its readers and with the exposition of the techniques used by the narrator to shape the competences and the choices made by the recipients of the story.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2014, 4, 1; 97-120
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La discussione attuale sul Gesù storico: problemi e criteri
    Autorzy:
    Gieniusz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950830.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Historical Jesus
    Leben-Jesu-Forschung
    Third Quest
    Jesus Seminar
    ipsissima verba Jesu
    ipsissima facta Jesu
    ipsissima intentio Jesu
    internal criteria
    Gesù storico
    criteri interni
    Opis:
    The article presents the passage from the traditional defense of the historical value of the gospels (which followed the model of a judicial process in which the trustworthiness of witnesses and the eye-witness character of their testimony had to be proved) to the contemporary discussion, which for approximately the last fifty years has been developing and refining the criteria of historical reliability, in order to proceed to scrutinize each individual gospel text on these bases. His contribution lays out both the strong points and the weak points of the four criteria which end up being the most spendable and produce the most accurate results: the criteria of double dissimilarity, of multiple testimony, of coherence and of historical plausibility or sufficient explanation.
    L’articolo presenta il passagio dalla tradizionale difesa del valore storico dei vangeli (che ha seguito il modello di un processo giudiziario in cui l’affidabilità dei testimoni e il carattere oculare della loro testimnianza dovevano essere dimostrati) alla discussione contemporanea che per circa cinquanta ultimi anni ha sviluppato e raffinato i criteri di affidabilità storica, al fine di procedere ad esaminare ogni singolo testo evangelico su queste basi. Il suo contributo espone sia i punti forti che i punti deboli dei quattro criteri che finiscono per essere i più spendibili e produrre i risultati più accurati: i criteri di doppia dissomiglianza, di molteplice attestazione, di coerenza e di plausibilità storica o spiegazione sufficiente.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 2
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il Libro del Deuteronomio come fonte teologica della dimensione anamnetica dell’anno liturgico
    The Book of Deuteronomy as a Theological Source for the Concept of Memorial (anamnesis) in the Liturgical Year
    Księga Powtórzonego Prawa jako teologiczne źródło anamnetycznego wymiaru roku liturgicznego
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038472.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Gesú Cristo
    Chiesa
    liturgia
    anno liturgico
    anamnesis
    attualizzazione (far presente)
    memoria
    mistero
    Jesus Christ
    Church
    liturgy
    liturgical year
    making present
    reminder
    mystery
    Jezus Chrystus
    Kościół
    rok liturgiczny
    anamneza
    uobecnienie
    pamiątka
    misteium
    Opis:
    L’articolo presenta la dimensione anamnetica dell’anno liturgico e la sua fonte teologica veterotestamentaria che è il Libro del Deuteronomio. Il calendario liturgico non è un calendario in cui sono segnate le date di varie festività religiose. È il rendersi presente del mistero salvifico di Gesù Cristo, diffuso nel tempo. Per comprendere la dimensione anamnetica dell’anno liturgico, era necessario mostrare che cosa era la festa della tradizione religiosa di Israele. Sulla base del Libro del Deuteronomio, chiamato il “Libro della memoria”, è stato messo in evidenza che ogni festa biblica è un’anamnesi, cioè il rendersi presente di un evento specifico della storia della salvezza. Tale concezione di festa è anche presente nella liturgia della Chiesa. Il senso dell’anno liturgico risiede principalmente nella sua stretta relazione con il mistero di Cristo. Ogni festa è il rendersi presente “qui” e “ora” dell’opera salvifica di Gesù Cristo. Ciò avviene grazie alla presenza e all’azione dello Spirito Santo nella liturgia della Chiesa.
    Artykuł przedstawia anamnetyczny wymiar roku liturgicznego oraz jego starotestamentalne źródło teologiczne, którym jest Księga Powtórzonego Prawa. Kalendarz liturgiczny nie jest terminarzem, w którym zaznaczone są daty różnych świąt kościelnych. Jest on rozłożonym w czasie uobecnieniem misterium zbawczego Jezusa Chrystusa. Chcąc zrozumieć anamnetyczny wymiar roku liturgicznego, trzeba ukazać, czym było święto religijnej tradycji Izraela. Zwłaszcza na podstawie Księgi Powtórzonego Prawa, nazywanej „Księgą pamięci”, wykazano, że każde biblijne święto jest anamnezą, czyli uobecnieniem konkretnego wydarzenia z historii zbawienia. Takie rozumienie święta jest także w liturgii Kościoła. Znaczenie roku liturgicznego polega przede wszystkim na ścisłym powiązaniu go z misterium Chrystusa. Każde święto jest uobecnieniem „tu” i „teraz” zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa. Dokonuje się ono dzięki obecności i działaniu Ducha Świętegow liturgii Kościoła.
    The article discusses the concept of memorial (anamnesis) in relation to the liturgical year andargues that within the Old Testament theology the Book of Deuteronomy constitutes the maintheological source for the concept. The liturgical calendar is not a simple calendar in which thedates of various feasts of the Church are indicated. It is important to note that the liturgical calendarpresents the saving mystery of Jesus Christ, but in a manner spread over time. In order tounderstand the anametic dimension of the liturgical year, it is necessary to indicate the meaning ofthe feast in the Holy Scriptures. Especially, on the basis of the Book of Deuteronomy, also knownas the “Book of Remembrance”, it is shown that each biblical feast is an anamnesis, that is, thepresence of a specific event in the history of salvation. This understanding of the feast also existsin the liturgy of the Church. The importance of the liturgical year comes primarily from the closerelationship with the mystery of Christ. Each feast makes the “here” and “now” of the saving actof Jesus Christ present. It happens thanks to the presence and action of the Holy Spirit in the liturgyof the Church.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 38; 205-217
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Spirò” o piuttosto „consegnò lo Spirito”? La morte di Gesù e il dono del Paràclito presentati in Gv 19,30
    He „Expired” or rather He „Handed Over the Spirit”? The Death of Jesus and the Gift of the Paraclete Presented in John 19:30
    Autorzy:
    Grochowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148089.pdf
    Data publikacji:
    2018-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    la morte di Gesù
    consegnare lo Spirito Santo
    la famiglia di Dio
    Gv 19
    30
    the death of Jesus
    to hand the Holy Spirit over
    God’s family
    Jn 19
    Opis:
    Il racconto giovanneo che parla della morte di Gesù si caratterizza per l’uso di una specifica formulazione, non tipica per quanto riguarda il riferire la morte di qualsiasi persona: παρέδωκεν τὸ πνεῦμα (Gv 19,30). Bisognerebbe tradurla all’italiano con la frase „consegnò lo Spirito / spirito” (e non „spirò / rese lo spirito”, come della morte di Gesù parlano i Sinottici: cf. Mc 15,37 e Lc 23,46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27,50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Anche se la maggioranza delle traduzioni moderne e dei commentari degli esegeti non è d’accordo con l’interpretazione che suggerisce che Gesù – nell’atto della propria morte salvatrice – realmente consegnò lo Spirito Santo ai suoi discepoli radunati presso la croce, insieme alla minoranza degli studiosi consideriamo, che il dono del Paràclito non deve necessariamente essere limitato al giorno della risurrezione del Signore (cf. Gv 20,22), ma – siccome esso non è un avvenimento singolare nella vita della Chiesa (cf. At 2,1 – 13 i 4,31!) – al nostro parere esso divenne una partecipazione di quel specifico „nucleo dei credenti” già pure sul Calvario. Questo dono è stato un „anticipo” per il giorno di una solenne effusione dello Spirito Santo nel Cenacolo il giorno della risurrezione (Gv 20,19 – 23). Il quarto evangelista comunica questa verità, scrivendo tali e non altre parole in Gv 19,30. Egli inoltre desidera sottolineare che il dono dello Spirito è strettamente legato alla costituzione della famiglia di Dio ai piedi della croce (Gv 19,24h–27) come il suo fondamento vitale e la forza unificante.
    John’s description of the death of Jesus on the cross is characterized by the use of a specific expression by the evangelist, untypical for the story speaking of one’s death: παρέδωκεντὸ πνεῦμα (Jn 19:30). It should be translated into English as „he handed over the Spirit / spirit” (but not „he expired / he gave up the spirit”, as expressed in the synoptic Gospels: Mc 15:37 and Lc 23:46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27:50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Even if most of translations of the Bible and exegetic commentaries do not agree with an interpretation suggesting that Jesus, in the act of his saving death, actually gave the Holy Spirit to his disciplesgathered beside the cross, together with the minority of scholars we believe that the gift of the Paraclete does not necessarily have to be limited only to the day of Lord’s resurrection (cf. Jn 20:22), but – as it is not a one-off event in the life of the Church (cf. Acts 2:1 – 13 and 4:31!) – it has become a participation of this „nucleus of believers” also on Calvary. This gift was a „deposit / advancement” for the day of the solemn effusion of the Holy Spirit in the Upper Room on the day of the resurrection (Jn 20:19 – 23). This truth is communicated to the readers by the evangelist John, providing such and not other words in 19:30. He alsoemphasizes that the gift of the Spirit is closely related to the constitution of God’s family at the foot of the cross (Jn 19:24h–27) as its vital foundation and unifying force.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2018, 19; 291-303
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies