Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Eastern/" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Krystyna Jaworska, Massimo Maurizio, Roberto Merlo (a cura di), Il canto l’incanto il grido. Tre poetesse dell’Europa centro-orientale, con testi e traduzione a fronte, Stilo Editrice, Bari 2017, pp. 184
    Autorzy:
    Amenta, Alessandro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409287.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Associazione Italiana Polonisti (AIP)
    Tematy:
    Central-Eastern Europe
    Poetry
    Źródło:
    pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2018, 9; 226-229
    2384-9266
    Pojawia się w:
    pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Pontificia praecepta de clero uxorato orientali” e la questione del celibato presso le Chiese orientali cattoliche
    Pontificia Praecepta de Clero Uxorato Orientali and the optionality of celibacy in the Eastern Catholic Churches
    Autorzy:
    TANASIYCHUK, ANDRIY
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661150.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    celibato
    diaspora
    territori orientali
    ordinazione sacerdotale
    celibacy
    Eastern territory
    sacred ordination
    Opis:
    The article concerns the document of the Congregation for the Eastern Churches Pontificia Praecepta de Clero Uxorato Orientali published on 14 June 2014, under which outside the traditional Eastern territories within the meaning of the law of the Eastern Catholic Churches, and where the Eastern Catholics reside, the married men can be ordained. The author analyzes the content of the document, explains the terminological problems and its place in the system of canon law, taking up the problematic issues.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 4; 155-173
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teomaterialismo della liturgia e la divinizazione della persona umana secondo Pavel Evdokimov
    Theomaterialism of the Liturgy and the Divinizazione of the Human Person according to Pavel Evdokimov
    Teomaterializm liturgii i przebóstwienie ludzkiej osoby według Pawła Ewdokimowa
    Autorzy:
    Kimsza, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036816.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość wschodnia
    teologia liturgii
    duchowość liturgii
    liturgia bizantyjska
    teomaterializm
    Eastern spirituality
    liturgical theology
    liturgical spirituality
    Byzantine liturgy
    theomaterialism
    Opis:
    Artykuł prezentuje osobę i myśl jednego z współczesnych teologów prawosławnych Pawła N. Ewdokimowa. Autor skoncentrował się na jego teologii przebóstwienia ze szczególnym uwzględnieniem liturgii, prezentowanej przez Ewdokimowa jako swoisty „teomaterializm”, tzn. w słowach, gestach i przestrzeni liturgii jest „namacalny Bóg”, który pozwala wierzącemu Siebie rozpoznać, doświadczyć, wejść w intymną relację, zakosztować nieba na ziemi i przejść drogę Boskiego upodabniania się.
    This article presents the person and thought of one of today's orthodox theologians, Paweł N. Evdokimov. The author concentrated on his theology of divinisation with particular emphasis on the liturgy, presented by Evdokimov as a specific “theomaterialism”, ie in the words, gestures, and space of the liturgy tangible God allowing believers to recognize, experience, enter into intimate relationships, taste the sky on earth and to go the way of the Divine likeness.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 3; 51-62
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brevi cenni sul rapporto tra Diritto Vaticano e Diritto Canonico Orientale
    Short background on the relationship between the Vatican Law and Eastern Canon Law
    Autorzy:
    SARAIS, ALESSIO
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662497.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    diritto canonico orientale
    Stato della Città del Vaticano
    legge vaticana n. LXXI/2008
    Eastern Canon Law
    Vatican City State
    Vatican Law n. LXXI/2008
    Opis:
    Vatican Law is made up by a plurality of sources, belonging also to out- side legal systems: in the Vatican City State (VCS) Canon Law (Law of the Catholic Church) is the Law of the State as well, because the State is closely related to the Holy See. The text of Law June 7th, 1929, nr. II, which dealt with the sources of Law in the VCS, made an explicit reference only to the Codex Iuris Canonici (of the Latin Church) and to the Apostolic Constitutions. In 1983 Pope John Paul II issued a new Codex Iuris Canonici (CIC) for the Latin Church. In 1990 the same Pope issued the Codex Canonum Eccle- siarum Orientalium (CCEO). e new Vatican Law of October 1st, 2008, nr. LXXI, replaced the previous Law nr. II/1929: according to Art. 1 of this new Law, the whole Canon Law is a primary source of Vatican Law (art. 1, Law nr. LXXI/2008). erefore, in the VCS the Oriental Canon Law is also in force, i.e. not only the CCEO, but the whole Corpus Iuris Canonici of the Oriental Churches as well. 
    Il diritto dello Stato della Città del Vaticano (SCV) è costituito da una pluralità di fonti, provenienti anche da ordinamenti giuridici esterni. In particolare, nello SCV il diritto canonico (diritto della Chiesa cattolica) è anche diritto dello Stato, per il  legame necessario che esiste tra lo SCV e la Santa Sede. La legge 7 giugno 1929, n. II, disciplinava le fonti del diritto dello SCV e prendeva in considerazione in modo esplicito solo il Codice di diritto canonico (della Chiesa latina) e le Costituzioni Apostoliche. Nel 1983 è stato promulgato il nuovo Codice di diritto canonico per la Chiesa latina (CIC). Nel 1990 è seguito il Codice dei canoni delle Chiese orientali (CCEO). La nuova legge vaticana 1° ottobre 2008, n. LXXI, ha sostituito la precedente legge del 1929:  secondo l’ampia formulazione dell’art. 1, oggi tutto il diritto canonico è la prima fonte del diritto dello SCV. Nella Città del Vaticano è dunque applicabile come diritto dello Stato anche il diritto canonico orientale, non solo quello del Codice orientale, ma in termini ben più ampi tutto il corpus giuridico canonico delle Chiese d’Oriente.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 3; 137-152
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’influsso del luogo e del rito della Santa Messa sull’adempimento del precetto festivo
    The influence of the place and of the rite of the Holy Mass on the fulfilment of the festive precept
    Autorzy:
    Kaniecki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085897.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    obowiązek niedzielny
    miejsce Mszy
    Msza niekatolicka
    Kościoły Wschodnie
    Kościół Prawosławny
    precetto festivo
    luogo della Messa
    Messa non cattolica
    Chiese Orientali
    Chiesa Ortodossa
    festive precept
    place of Mass
    non-Catholic Mass
    Eastern Churches
    Orthodox Church
    Opis:
    Il Concilio di Adge (506) decise che si poteva adempiere il precetto festivo soltanto nella propria chiesa parrocchiale. Questa norma si è diffusa nella Chiesa latina e sopravviveva fino al Concilio di Trento (1545-1563), quantunque già in precedenza essa fosse stata indebolita dal diritto consuetudinario che permetteva di soddisfare l’obbligo, in determinate situazioni, anche in altre chiese parrocchiali, e anche, grazie ai privilegi papali, nelle chiese degli ordini mendicanti. Dal Concilio di Trento in poi i fedeli possono essere soltanto invogliati all’adempimento del precetto nella propria chiesa parrocchiale. Inoltre i loro concesso farlo negli oratori semi-privati, semi-pubblici, in alcuni oratori privati, e fuori dei luoghi sacri, partecipando alla Messa celebrata sugli altari portatili. Nella normativa vigente attuale basta partecipare alla Messa celebrata in qualunque luogo, però la celebrazione eucaristica fuori del luogo sacro richiede, per la liceità, il previo consenso dell’Ordinario. Il precetto festivo viene adempiuto attraverso la partecipazione alla Messa celebrata nel rito cattolico. Dal XIX secolo i cattolici latini e orientali possono adempierlo partecipando alla Messa nel rito diverso dal loro proprio. Mentre il “Direttorio ecumenico” (1967) aveva ammesso anche la possibilità di adempierlo occasionalmente attraverso la partecipazione alla Messa celebrata dai non cattolici, il “Direttorio ecumenico” (1993) attuale ha abrogato espressamente questo privilegio. La partecipazione alla Messa cattolica celebrata da un sacerdote scomunicato, interdetto, sospeso, se la sua pena è pubblica, adempie il precetto festivo, però un fedele può essere punito con giusta pena per la partecipazione in essa.
    Synod w Adge (506) zdecydował, że obowiązek niedzielny można wypełnić jedynie we własnym kościele parafialnym. Ta norma upowszechniła się w Kościele łacińskim i zachowała się aż do Soboru Trydenckiego (1545-1563), chociaż przepis ten już wcześniej uległ osłabieniu z powodu prawa zwyczajowego, które pozwalało na wypełnienie go, w określonych sytuacjach, w innych kościołach parafialnych, a także, dzięki papieskim przywilejom, w kościołach należących do zakonów żebraczych. Od Soboru Trydenckiego wierni mogą być jedynie zachęcani do wypełniania go we własnym kościele parafialnym, oraz mogli uczynić mu zadość także w kaplicach pół-publicznych, pół-prywatnych, nielicznych kaplicach prywatnych, a poza miejscem świętym, poprzez Mszę sprawowaną na niektórych przenośnych ołtarzach, zwanych portatylami. Obecnie wystarczy uczestniczyć we Mszy odprawianej w jakimkolwiek miejscu, jednak na Mszę poza miejscem świętym wymagane jest, do godziwości, pozwolenie Ordynariusza. Obowiązek niedzielny wypełnia się uczestnicząc we Mszy sprawowanej w obrządku katolickim. Od XIX wieku katolicy łacińscy i wschodni mogą wypełniać go uczestnicząc we Mszy w innym obrządku, niż własny. „Dyrektorium ekumeniczne” (1967) dopuszczało możliwość okazjonalnego wypełniania go także poprzez udział we Mszy sprawowanej przez niekatolików, jednak aktualne „Dyrektorium ekumeniczne” (1993) ten przywilej wyraźnie odwołało. Udział we Mszy katolickiej sprawowanej przez kapłana ekskomunikowanego, ukaranego interdyktem lub suspendowanego, którego kara jest publicznie znana, wypełnia obowiązek niedzielny, ale wierny może zostać ukarany sprawiedliwą karą za uczestnictwo w niej.
    The Council of Adge (506) decided that the festive precept could be fulfilled only in one’s own parish church. This rule spread to the Latin Church and survived until the Council of Trent (1545-1563). However previously it had been weakened by the customary law that allowed one to meet the obligation, in certain situations, in other parish churches, and also in churches of the mendicant orders, thanks to papal privileges. From the Council of Trent onwards, the faithful could only be encouraged to fulfil the precept in their own parish church. Moreover, they were allowed to do so in semi-private, semi-public oratories, in some private oratories, and also outside sacred places, participating in the Mass celebrated on the portable altars. In current legislation, it is enough to participate in the Mass celebrated in any place, but the Eucharistic celebration outside of the sacred place requires, for the lawfulness, the prior consent of the Ordinary. The festive precept is fulfilled through participation in the Mass celebrated in the Catholic rite. Since the nineteenth century, Latin and Eastern Catholics could fulfil it by participating in Mass in a different rite from their own. While the “Ecumenical Directory” (1967) had also admitted the possibility of fulfilling it occasionally through participation in the Mass celebrated by non-Catholics, the current “Ecumenical Directory” (1993) has expressly abrogated this privilege. Participation in the Catholic Mass celebrated by an excommunicated, interdicted, suspended priest, if his punishment is public, fulfils the festive precept, however a faithful can be punished with a just penalty for participation in it.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 4; 3-13
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Giovanniccio Bazilovič O.S.B.M. e la sua formazione monastica dei basiliani alla fine del XVIII e all’ inizio del XIX secolo nell’ eparchia di Mukačevo
    George John Bazylovitch OSBM and His Monastic Formation of the Basilians from the Late 18th until Early 19th Century in the Eparchy of Mukacheve
    Jerzy Jan Bazyłowicz OSBM i jego formacja monastyczna bazylianów od końca XVIII do początków XIX wieku w eparchii mukaczewskiej
    Autorzy:
    Lach, Milan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32074149.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jerzy Joannikij Bazyłowicz
    monastycyzm wschodni
    bazylianie
    eparchia mukaczewska
    Imago vitae monasticae
    komentarz do reguł zakonnych
    wyjaśnienie Boskiej liturgii
    George John Bazylowitch
    Eastern monasticism
    Basilians
    eparchy of Mukacheve
    commentary on religious rules
    an explanation of the Divine Liturgy
    Opis:
    Artykuł ukazuje życie i dzieło bazylianina Jerzego Joannikija Bazyłowicza (1742-1821). Należy on do najbardziej zasłużonych bazylianów w historii grekokatolickiej eparchii Mukaczewo na Ukrainie. Był on protoihumenem siedmiu klasztorów bazyliańskich przez okres trzydziestu dwóch lat. Bazilovič zwracał szczególną uwagę na formację i życie duchowe zakonników, a tym samym pragnął podnieść poziom życia zakonnego ówczesnych bazylianów. Okres jego działalności uznaje się za złoty wiek eparchii mukaczewskiej, a napisane przez niego dzieła za klejnoty duchowości zakonnej tego okresu. Artykuł ukazuje szczegółowo jego trzy dzieła ascetyczne, które miały ogromny wpływ na kształtowanie się wschodniego monastycyzmu w cerkwi grekokatolickiej na Zakarpaciu na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego głównymi dziełami z zakresu duchowości zakonnej są to dwa rękopisy, dotyczące reguł i konstytucji zakonnych oraz dzieło drukowane: Imago vitae monasticae. Jest on ponadto autorem wyjaśnienia Boskiej liturgii.
    This article discusses the life and legacy of the Basilian Father George John Bazylovitch (1742-1821). He is one of the most outstanding Basilians in the history of the Ukrainian Greek-Catholic Eparchy of Mukacheve. He was provincial superior of seven Basilian monasteries within the timespan of thirty two years. Bazylowitch paid special attention to the formation and spiritual life of the monks, wishing to raise the level of the monastic life of the Basilians under his supervision. The time of his supervision over the Basilian monastery is considered a golden age of the Eparchy of Mukacheve, and the works he authored are regarded as masterpieces of the monastic spirituality of that era. The article discusses in detail three of his ascetic works, which influenced considerably the shape of Eastern monasticism of the Greek-Catholic Church in Transcarpathia at the turn of the 19th century. Bazylovitch’s major contributions in the field of monastic spirituality are his two manuscripts concerning the monastic rules and constitutions; as well as one printed work, entitled: Imago vitae monasticae. He also authored a text of explanation of the Divine Liturgy.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 79-120
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies