Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "DANTE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Dante Alighieri, Vita nuova. Życie nowe, przekład Atanazy Siekierski, opracowanie Anna Pifko, redakcja Wacław Walecki, Collegium Columbinum, Kraków 2017, pp. 228
    Autorzy:
    De Carlo, Andrea F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409324.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Associazione Italiana Polonisti (AIP)
    Tematy:
    Dante Alighieri
    Źródło:
    pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2017, 8; 269-272
    2384-9266
    Pojawia się w:
    pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le lezioni sulla Divina Commedia di Józef Ignacy Kraszewski e gli inizi della dantistica polacca (1820-1870) 1.
    Studies on The Divine Comedy by Józef Ignacy Kraszewski and the Beginnings of Polish Dante Studies (1820–1870)
    Autorzy:
    De Carlo, Andrea F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040474.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Polish Dante studies
    Józef Ignacy Kraszewski
    Dante Alighieri
    Studies on The Divine Comedy
    Opis:
    The article analyses Józef Ignacy Kraszewski’s contribution to the development of Polish Dante studies – thanks to his lectures on Dante held in Krakow and Lviv in 1867 and later published under the title Studies on The Divine Comedy, 1869. The article presents other opinions of Dante scholars of the time and more or less critical reviews of the results of Kraszewski’s research.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2020, 39; 139-166
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‟L’Amor che move il sole e l’altre stelle… ovvero l’italianistica come strumento ausiliare nella letteratura comparata
    „Miłość, co wprawia w ruch słońce i gwiazdy…”, albo italianistyka jako narzędzie pomocnicze komparatystyki literackiej
    Autorzy:
    Płaszczewska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521368.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Dante Alighieri,
    Stanisław Vincenz,
    Jarosław Mikołajewski,
    letteratura comparata
    italianità
    italianistica
    Dante Alighieri
    Stanisław Vincenz
    Jarosław Mikołajewski
    komparatystyka
    italianizm
    italianistyka
    Opis:
    Abbracciando la questione dell’utilità dell’italianistica nello studio comparato delle lettere, l’osservazione riguarda il problema dell’irradiarsi della cultura italiana nella civiltà europea attraverso temi e immagini comuni, la sua funzione ispiratrice per il corpus transnazionale di generi e di modelli artistici, e infine, l’intervento si riferisce anche al significato della letteratura e dell’arte italiana per la memoria culturale contemporanea, in particolare quella polacca, anch’essa ispirata da Dante.
    Złożony z pięciu fragmentów szkic poświęcony jest roli i znaczeniu kompetencji italianistycznych w warsztacie komparatystycznym. Rozpiętość italotematycznych badań porównawczych wskazują kolejno: refleksja nad tradycją podróży włoskiej (obejmująca problematykę intertekstualności, promieniowania wzorców literackich i artystycznych, zagadnienie „mitu Italii” i italianizmu w różnych epokach literackich), ze szczególnym uwzględnieniem włoskich wątków pisarstwa Stanisława Vincenza; następnie rozważania dotyczące genologii (tradycja sonetu i oktawy w literaturze polskiej) oraz przekładu jako obszarów wzajemnego oddziaływania literatur (w tym polskiej jako przyjmującej włoskie modele literackie – przypadek Juliusza Słowackiego – i oddziałującej na piśmiennictwo włoskie – przypadek Wisławy Szymborskiej). Odrębnym sygnalizowanym wątkiem jest zagadnienie recepcji Dantego w polskiej (i europejskiej) tradycji kulturowej (petrarkizm Felicjana Faleńskiego; fascynacje polskich romantyków Boską komedią).
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 3; 219-227
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Michał Wiszniewski (1794-1865), italianista, studioso e traduttore di Dante
    Michał Wiszniewski (1794–1865), italianist, dante scholar, and translator
    Autorzy:
    Pifko-Wadowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929879.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Wiszniewski
    Dante
    reception
    Polska
    19th century
    Polonia
    ricezione
    Ottocento
    Opis:
    This study focuses on Michał Wiszniewski’s interest in Dante. Wiszniewski was a professor of history and literature at the Jagiellonian University of Krakow and was fond of Italy. This work aims to outline Wiszniewski’s contribution to the Polish reception of Dante in the first decades of the 19th century. The study recalls Wiszniewski’s three Italian trips and his book, Podróż do Włoch, Sycylii i Malty (A Journey to Italy, Sicily and Malta), which contains numerous mentions of Alighieri. The main part of the study is dedicated to the analysis of his manuscript Dante Alighieri, kept in the Jagiellonian Library (ms. 948 fasc. 7), which has not been carefully examined until now. This manuscript features an outline of a portion of a literature course taught by Wiszniewski in the 1830s, a lesson concerning the life and work of Dante (particularly the Commedia). The professor describes the two faces of Dante: the scholastic one (in prose) and the poetic one (in verse); explains the poem’s title and the structure of the afterlife; admires the extraordinary plasticity of Dante’s images; and translates into Polish a passage from the Convivio and three episodes from the Inferno. The content of his lesson is compared with other earlier and contemporary Polish studies (of very limited number) on the Poet, as well as with the general trends of Dante criticism of that time and with the Dante scholarship of the Polish Romantic poets. The analysis carried out shows that Wiszniewski’s contribution to Dante studies is, in principle, close to Romantic criticism, but it also follows some Neoclassical trends. In the present study, we do not analyse the article Studia nad Dantem (1847) because of its uncertain attribution (as we try to show).
    Lo studio si concentra sull’interesse per Dante dimostrato da Michał Wiszniewski, professore di storia e letteratura presso l’Università Jagellonica di Cracovia, e un appassionato italianista. L’obiettivo che ci si pone è quello di delineare il contributo di Wiszniewski per la ricezione polacca di Dante nei primi decenni del XIX secolo. Nello studio vengono ricordati i tre viaggi italiani del professore e il suo libro Viaggio in Italia, in Sicilia e a Malta contenente numerose menzioni dell’Alighieri. La parte principale dello studio è dedicata all’analisi del suo manoscritto Dante Alighieri, custodito presso la Biblioteca Jagellonica (ms. 948 fasc. 7), finora non esaminato attentamente. Si tratta di un abbozzo di una parte del corso di letteratura tenuto da Wiszniewski negli anni Trenta. La lezione riguarda la vita e l’opera di Dante (in particolare la Commedia). Il professore distingue due volti di Dante: quello scolastico (in prosa) e quello poetico (in versi), spiega il titolo del poema e la struttura dell’aldilà, ammira la straordinaria plasticità delle immagini dantesche, traduce in polacco un passo del Convivio e tre episodi infernali. Il contenuto del discorso viene confrontato con i precedenti e contemporanei studi polacchi, di numero assai limitato, sul Poeta, nonché con le tendenze generali della critica dantesca dell’epoca e con il dantismo dei poeti romantici polacchi. L’analisi eseguita dimostra che il contributo dantesco di Wiszniewski è in linea di massima vicino alla critica romantica, ma contiene anche dei punti di tendenza neoclassica. Nel presente studio non si prende in considerazione l’articolo Studia nad Dantem del 1847, in quanto si tratta di un testo di incerta attribuzione, come si prova a dimostrare. È perciò evidente che il problema dell’apporto di Wiszniewski alla ricezione di Dante in Polonia resta ancora un interessante campo da indagare.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2021, 12.2; 169-185
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il “tragico” disdegno di Farinata degli Uberti nel canto X dell’Inferno di Dante
    The “tragic” contempt of Farinata degli Uberti in canto X of Dante’s inferno
    Autorzy:
    Maślanka-Soro, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929881.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Dante
    Inferno
    Farinata degli Uberti
    political fanaticism
    heresy
    fanatismo politico
    eresia
    Opis:
    Dante’s Inferno presents an essentially non-tragic view of reality based on the Christian concept of Man in his historical and eschatological aspect. Nonetheless, some of Dante’s episodes, like the one of Farinata degli Uberti, appear to contain a certain element of tragedy because of the virtues marking the characters involved, which endow them with a certain nobility, giving rise to an air of tragedy. To examine the nature of this “tragic” quality, I shall invoke Erich Auerbach’s concept of figural realism as applied to Dante’s masterpiece. A character’s life on earth is a prefiguration of his life after death, the fulfilment of his earthly existence concluding his earthly deeds. The soul’s fate post mortem bespeaks the quintessence of its life, the tangible sign of which is its contrappasso. The chief conflict takes place between the character and his fulfilment, but it also generates further conflicts: between the soul’s past on earth and its current condition in Hell; between the qualities that marked it in the past that could objectively be considered virtuous, and its current status amongst the damned, and others. Only in the eyes of sinners are these conflicts seen as tragic, but not from the point of view of Dante the Author, who discredits these conflicts with a variety of rhetorical and stylistic devices. I endeavour to explain the seemingly tragic quality in Farinata degli Uberti, one of the “magnanimous” spirits confined in Hell. At first glance he may seem reminiscent of the heroes of Greek tragedy, but on closer scrutiny his “magnanimity” takes on a sinister quality, and this is how Dante wants his readers to see the connection between Farinata’s perverse political commitment verging on fanaticism, and his sin of heresy, to which Farinata seems to turn a blind eye.
    L’Inferno dantesco presenta sostanzialmente una visione non tragica della realtà, basata sulla concezione cristiana dell’uomo nella sua dimensione storica ed escatologica. Eppure alcuni episodi, tra cui quello che si svolge nel canto X dell’Inferno, sembrano non privi di tragicità a causa di una certa nobiltà d’animo dei loro protagonisti e dello stile alto il quale rimane in sintonia con essa creando un clima tragico. Per indagare la vera natura di quel “tragico” ricorreremo al concetto del realismo figurale applicato da Erich Auerbach al capolavoro dantesco, secondo cui la vita terrena è prefigurazione di quella oltremondana che, a sua volta, si presenta come adempimento definitivo dell’altra. La condizione raggiunta dalle anime esprime la quintessenza della loro vita il cui segno visivo è il contrappasso. Il conflitto più significativo sarebbe quello tra la figura e il suo adempimento, ma esso ne genera altri: tra il passato terreno e il presente infernale, tra i valori oggettivamente positivi che appartengono a quel passato e l’attuale condizione dei dannati. I conflitti in questione sono tragici solo se considerati dal punto di vista dei peccatori, non lo sono invece dalla prospettiva di Dante autore il quale mette in discussione quei valori tramite l’uso di artifici retorico-stilistici caratterizzanti i dannati e i discorsi che loro rivolgono a Dante pellegrino, decostruendo così il tragico. Tenendo Maria Maślanka-Soro168 conto di queste considerazioni, si cerca di dimostrare in che cosa consiste il tragico apparente di Farinata degli Uberti, uno dei “magnanimi” infernali. A prima vista egli assomiglia agli eroi delle tragedie greche, ma un attento esame fa vedere come la sua magnanimità si riveste di un’accezione negativa e in questa prospettiva va visto il legame tra la sua passione politica, degenerata in fanatismo politico, e il peccato di eresia che egli sembra ignorare.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2021, 12.2; 149-168
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ripensare a "Cani di bancata" di Emma Dante. I travestimenti androgini di Mammasantissima
    Thinking Back to "Cani di bancata" by Emma Dante. Mammasantissima’s Androgynous Costumes
    Autorzy:
    Barsotti, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446452.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Emma Dante
    theatre
    Cani di bancata
    Sicily
    world
    teatro
    Sicilia
    mondo
    Opis:
    The essay reflects on Emma Dante, the unusual and versatile artist (theatre manager, actress-author, film and opera director). Emma Dante’s story condenses different and apparently conflicting experiences and knowledge (the Academy of Dramatic Arts in Rome, the teachings of Vacis in Turin, the laboratories with Cesare Ronconi) before the foundation of the Sud Costa Occidentale group in Palermo, in 1999, with its subsequent transformations continuing until today. The result is an irregular figure of a “matriarch”, in the fruitful vein of new Sicilian dramaturgy, which takes nourishment from the land of origin but with which she feeds a collective and authorial theatre. This theatre is both dramatic (indeed tragi-comic) and post-dramatic, with European depth, and it is not spared of controversy and criticism, as it is awkward and uncomfortable. The analysis of her performance in Cani di bancata (2006) aims to highlight themes and styles connected to a feminism that goes beyond gender in the strict sense but that is able to become a metaphor of a world and a human diversity that involves and disturbs us through an irreverent gaze.
    Il saggio riflette su Emma Dante, artista polivalente (capocomica e attrice-autrice di teatro, attrice e regista di cinema, regista di opere liriche), che costituisce un’eccezione nel panorama italiano in quanto donna di scena e donna di libro. La sua storia condensa esperienze e competenze diverse, apparentemente contrastanti (Accademia d’Arte drammatica a Roma, magistero di Vacis a Torino, laboratori con Cesare Ronconi) prima della fondazione del gruppo Sud Costa Occidentale a Palermo, nel 1999, con le sue successive trasformazioni fino ad oggi. Ne nasce un’anomala figura di “matriarca”, nel filone fecondo della nuova drammaturgia siciliana, che dalla terra d’origine trae succhi ma con i quali alimenta un teatro al tempo stesso collettivo e autoriale; drammatico (anzi tragi- comico) e postdrammatico, di rispondenza europea, non senza suscitare polemiche e attacchi, essendo teatro scomodo e foriero di rischiose autoanalisi. L’esame del suo spettacolo Cani di bancata (2006) intende mettere in luce temi e stili connessi a un femminile che esula dal gender (in senso stretto) ma capace di farne la metafora di un mondo e di una diversità umana che, attraverso uno sguardo complice e dissacrante, ci coinvolge e ci turba.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 289-305
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nobile e ignobile simbolismo islamico nella 'Divina Commedia'
    Noble and ignoble Islamic symbolism in The Divine Commedy
    Autorzy:
    Balducci, Marino Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036428.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Dante
    The Divine Comedy
    Jihad
    Muhammad
    Marco Polo
    Riccoldo of Montecroce
    Trinity
    Opis:
    Rozpatrując zagadki "Boskiej Komedii", można przyjąć, że kultura muzułmańska była dobrze znana Dantemu, przede wszystkim poprzez dzieła takie jak "Księga Drabiny Mahometa", "Podróże Marco Polo" czy prace Riccolda z Montecroce. Islam jest uznawany za zagrożenie, a jednak podziwiany w wizji Dantego. Miłość jest postrzegana jako kluczowy element chrześcijaństwa, jest to caritas i obejmuje ona każdy aspekt życia człowieka, utrzymując go w harmonii. Według Dantego Mahomet nie rozumiał tej koncepcji, dlatego stworzył nowy rodzaj wiary. Zgodnie z wizją "Boskiej Komedii" Mahomet znalazł się w piekle, z poczuciem winy z powodu oszustwa. Z kolei w "Raju" Dante wskazuje, że zbawienie jest możliwe również w islamie, gdzie Prawda jest tolerancyjna, braterska i całkowita.
    Within the mysteries of 'The Divine Comedy', it seems that the culture of Muslims is well known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the 'Book of Muhammad’s Ladder '(Kitāb al‑miʿrāj), the 'Travels of Marco Polo' and various writings of friar Riccoldo of Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante, did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he has shared the circle of love (the all‑encompassing and Trinitarian perfection of Love) with all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his 'Paradise' a possible salvation also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2020, 20; 3-30
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Una bellezza che trasfigura la storia. Il Trittico poliziano di Taddeo di Bartolo (1401)
    Beauty that changes history. Triptych of Taddeo di Bartolo (1410)
    Autorzy:
    Sodi, Manlio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106693.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Taddeo di Bartolo
    Montepulciano
    Tryptyk
    Szkoła sieneński
    Dante Alighieri
    Triptych
    Sienese School
    Opis:
    Niniejszy artykuł dotyczy kwestii świętych obrazów, które zostały ustalone na Soborze Nicejskim. Ponadto koncentruje się na liniach i barwach arcydzieła autorstwa włoskiego malarza Taddea di Bartolo. Tryptyk ukazuje w sposób szczególny tajemnicę Kobiety, Theotokos. Zachwyt, jaki wzbudza piękno emanujące z dzieła zwraca uwagę na przedstawioną Tajemnicę, a język obrazów pomaga w stworzeniu autentycznej duchowej podróży.
    The article deals with the question of sacred images as established at the Council of Nice. Furthermore, it focuses on the lines and colours of a masterpiece by the Italian painter Taddeo di Bartolo.  In a special way the triptych shows the mystery of the Woman, the Theotokos. The awe-inspiring beauty emanating from the work draws attention to the Mystery depicted, and the language of the images helps creating an authentic spiritual journey.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, 28, 2; 50-65
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contro la minaccia della cultura locale. Gli aspetti performativi dell’identità culturale in mPalermu e ne La Carnezzeria di Emma Dante
    Against the Menace of the Local Culture. Performative Aspects of Cultural Identity in mPalermu and Carnezzeria by Emma Dante
    Autorzy:
    Bal, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446662.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    localness
    cultural identity
    dialect theatre
    Emma Dante
    performativity
    località
    identità culturale
    teatro dialettale
    performativo
    Opis:
    Taking into account important changes that have taken place in the last 20 years in the fields of performance studies and cultural studies (especially de- and post-colonial studies) regarding the way in which local cultures and ethnicity are represented in the theatre and interpreted in the humanities, this article revises the ways of presenting local cultures in the Italian dialect theatre of the last decade. This analysis shows how a hegemonic (at least until recently) dramatic model developed by Eduardo de Filippo and based on producing nostalgia towards an idealised past of a local culture needs to be critically reformulated, especially from the perspective of a young generation of female artists who work in the field of dialect theatre. To this end, in this article, the author analyses the performing strategies of two of Emma Dante’s plays, mPalermu and Carnezzeria, to prove that localness is not an essentially understood characteristic of a certain community, but, rather, it should be seen as a complex performative, repetitive practice that is both bodily and discursive. Conversely, the author points out that these practices should be examined in depth and seen as a kind of cultural oppression that serves as a camouflage of some deeper imprinted relationships based on violence and domination. The examples of Emma Dante’s plays from the beginning of her career allow the author to also cast a critical gaze at an issue of primordialism, raised by Arjun Appadurai and seen as a way of viewing the Other. The latter reflects a voyeuristic pleasure of the Western world, coming from the sense of dominance over allegedly underdeveloped and primitive cultures. Emma Dante’s theatre, according to the author of this article, is an example of de-colonial artistic practice, as it subversively uses the voyeuristic inclinations of the viewer to denounce the violent character of local Sicilian scripts of behaviour that, until now, had usually been left unsaid in public debate.
    Prendendo in considerazione i cambiamenti avvenuti negli ultimi 20 anni nel campo degli studi sulla performance e sulle rappresentazioni delle culture locali ed etniche e le metodologie elaborate nel campo degli studi de- e post -coloniali, Ewa Bal propone di rivedere le principali strategie di rappresentazione delle culture locali nel teatro dialettale italiano dell’ultimo decennio. Parte dunque dal presupposto che il modello drammaturgico elaborato da Eduardo de Filippo sia rimasto a lungo egemonico nel contesto teatrale italiano: specie nella maniera in cui produceva la nostalgia di un passato idealizzato della cultura dialettale. Questo modello, secondo l’autrice, va invece rivisto mettendo al suo confronto le artiste più recenti del teatro dialettale, che concettualizzano la cultura locale in maniera differente e propongono nuove strategie drammaturgiche. Bal analizza quindi le strategie performative di due opere di Emma Dante mPalermu e Carnezzeria per dimostrare che la cosiddetta identità culturale locale non è affatto una caratteristica essenziale (o “naturale”) di una certa comunità, ma piuttosto un insieme di pratiche discorsivo-corporali ripetibili che a forza di ripetersi diventano “naturali”. Vanno quindi viste piuttosto come una specie di minaccia o stigma culturale, che serve da camuffaggio alle più profonde relazioni di dominazione e violenza tra uomini e donne. Analizzando due esempi di spettacoli di Emma Dante risalenti agli inizi della sua carriera artistica, Bal guarda criticamente alla nozione del “primordialismo” sollevata da Arjun Appadurai e interpretata da lui come uno dei modi di rappresentare l’Altro che soddisfa lo sguardo patriarcale del mondo Occidentale nei confronti delle culture apparentemente meno avanzate o primordiali. Gli spettacoli di Emma Dante sovvertono questo sguardo voyeuristico, usandolo criticamente per denunciare la violenza nascosta sotto gli scenari comportamentali, gestionali e discorsivi della cultura locale siciliana e riportarla alla luce del dibattito pubblico.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 275-288
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eco, Dante e la semiosi ermetica
    Eco, Dante and Hermetic Semiosis
    Autorzy:
    Fistetti, Francesca
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579112.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    hermetic semiosis
    medieval allegory
    Dante’s poetry
    Thomas Aquinas
    epistemological break
    contemporary theories of interpretation
    Opis:
    This paper focuses on Dante’s centrality in the Umberto Eco’s reflection about persistence over the centuries of the “way of thinking” defined “hermetic semiosis” by the author of The name of the rose, which has affected at considerable lenght many contemporary “reader-oriented” theories and practices. In fact Dante, by contravening the Thomist devaluation of the poetic genre, not only assigned a revealing and mystic-prophetical function to poetry, but also, at the same time, according to Eco, anticipated the “epistemological break” begun with florentine neoplatonism, namely “that mystic text trend which is still continuing today” (Eco 1985).
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2015, 58/116 z. 2; 75-86
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perché quei dodici spiriti sapienti nel IV cielo di Dante? Un inno alla cultura
    Why these twelve wise souls in Dante’s fourth heaven? A hymn to culture
    Dlaczego tych dwanaście mądrych dusz w IV niebie Dantego? Hymn na cześć kultury
    Autorzy:
    Sodi, Manlio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407970.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Boska Komedia
    Dante Alighieri
    filozofia i teologia
    historia
    Tomasz z Akwinu
    Divine Comedy
    philosophy and theology
    history
    Thomas Aquinas
    Opis:
    Osiemsetna rocznica śmierci Wielkiego Poety leży u początków tego studium, które przedstawia dusze dwunastu uczonych uwiecznionych przez Dantego w czwartym niebie. Zbliżając się do takich osobistości, zauważamy różnorodne formy kultury, które naznaczyły historię i nadal rozświetlają ją mądrością ich dzieł. Z tego spostrzeżenia wypływa hymn na cześć kultury, która jaśnieje również w poezji Dantego.
    The eight-hundredth anniversary of the Great Poet's death is the occasion of this study, which presents the souls of the twelve scholars immortalised by Dante in the fourth heaven. Approaching such personalities, we note the diverse cultural forms that have marked history and continue to illuminate it with the wisdom of their works. From this insight springs a hymn in honour of the culture that also shines brightly in Dante's poetry.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 74-83
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il regno dei cieli in terra: ispirazioni e motivi del Paradiso dantesco nelle opere dei romantici polacchi
    Autorzy:
    de Carlo, Andrea F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2120346.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Dante Alighieri
    The Divine Comedy
    Polish Romanticism
    apocalyptic and millenarian motifs
    Paradise
    Boska komedia
    polski romantyzm
    apokaliptyczne i millenarystyczne motywy
    Raj
    Opis:
    Despite the tormented national reality, the faith in the future redemption of Poland and the idea of change and purification gave birth in the works of the Polish romantics to the hope of salvation, of the advent of the divine kingdom on Earth. Undoubtedly an idea contributed to the birth of this optimistic vision, that was the conception of a Poland like the “Christ of the nations”, which took hold in the new mystical atmosphere of the early nineteenth century and which was combined with Christian eschatologism, revolutionary aspirations and hopes for the future redemption of history. The apocalyptic and millenarian motifs present in the Divine Comedy undeniably played a part in strengthening the messianic ideas of the romantics: the present from a fertile ground for evil and chaos, through suffering and destruction, became the privileged moment of expiation that prepared the advent of the city of God. The paper aims to analyze some motifs from Dante’s Paradise which inspired some of the most stunning pages of Polish romantic literature.
    Mimo udręczonej rzeczywistości narodowej, wiara w przyszłe odkupienie Polski oraz idea przemiany i oczyszczenia zrodziła w dziełach polskich romantyków nadzieję zbawienia, nadejścia Bożego królestwa na ziemię. Niewątpliwie przyczyniła się do narodzin tej optymistycznej wizji, która zadomowiła się w nowej, mistycznej atmosferze początku XIX wieku, Polski jak „Chrystus narodów”, która łączyła się z chrześcijańskim eschatologizmem, rewolucyjnymi dążeniami i nadziejami na przyszłe odkupienie historii. Apokaliptyczne i millenarystyczne motywy obecne w Boskiej Komedii niewątpliwie przyczyniły się do umocnienia mesjańskich idei romantyków: teraźniejszość jako teren zła i chaosu, poprzez cierpienie i zniszczenie, stała się uprzywilejowanym momentem ekspiacji, przygotowującym nadejście miasta Boga. Artykuł ten ma na celu analizę niektórych motywów z Raju Dantego, które zainspirowały niektóre z piękniejszych stron polskiej literatury romantycznej.
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2022, 1; 33-44
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il dantismo di Józef Ignacy Kraszewski
    Józef Ignacy Kraszewski’s Dantism
    Dantyzm Józefa Ignacego Kraszewskiego
    Autorzy:
    de Carlo, Andrea F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/13133904.pdf
    Data publikacji:
    2023-01-05
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Kraszewski
    Dante
    polski dantyzm
    dantejskie wątki w literaturze polskiej XIX wieku
    Polish Dantism
    Dantean threads in the Polish literature of the 19th century
    Opis:
    Postać i twórczość Dantego Alighieri bardzo wcześnie wzbudziły w Józefie Ignacym Kraszewskim (1812–1887) niesłabnące zainteresowanie oraz wielką pasję, ożywioną głębokim i pełnym czci podziwem. Twórczość Kraszewskiego żywi się motywami dantejskimi zaczerpniętymi z XIX-wiecznej kultury, która była nimi przesiąknięta. Wiek XIX rządzony jest przez wybitną postać Dantego i charakteryzuje się prawdziwym kultem nie tylko dzieła, lecz także osoby poety, często ujmowanej w kluczu politycznym. W narracyjnym i lirycznym dorobku polskiego pisarza silnie wyczuwalna jest pamięć Boskiej Komedii – niewyczerpanego źródła inspiracji, z którym autor prowadzi nieustanny dialog poprzez odniesienia, cytaty, sugestie, przepracowywanie tematów i motywów. Po przyjrzeniu się reminiscencjom Boskiej Komedii rozpoznawalnym w twórczości Kraszewskiego artykuł skupia się na echach pochodzących z pierwszej księgi, w szczególności z pieśni V, i ich relacji ze źródłem. W związku z tym w świetle niezwykłego losu epizodu Paola i Franceski analizowana i kontekstualizowana jest powieść poetycka Paolo. Powieść wenecka (1843) oraz powieść Pod włoskim niebem (1845) Kraszewskiego.
    Both, Dante Alighieri’s ouevre and him as a person, ignited a grand, incessant passion and unflinching interest of Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887), which was fueled by a deep sense of awe. Kraszewski’s works thrive on Dantean motifs mediated by the 19th-century culture that was saturated with the latter. Dante’s towering persona reigned over the 19th century, the era during which not only his ouevre but also his person were idolised, often by applying a political key to him. The Polish writer’s narrative and lyrical output bears a palpable residuum of the Divine Comedy – an inexhaustible source of inspiration he continually aluded to by references, quotes, suggestions, and reworking of topics and motifs. After scrutinising literary reminescences of the Divine Comedy recognised in Kraszewski’s works, the article proceeds to focus on reverbarations and echoes traced back to the masterpiece’s part one, in particular Inferno V (the fifth song) and their relationship with the source text. The astounding fate that befell Paolo and Francesca creates a context for the analysis of a narrative poem Paolo. Powieść wenecka (‘Paolo. A Venetian Tale’; 1843) and a novel Pod włoskim niebem (‘Under the Sky of Italy’; 1845).
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2022, 30, 2; 1-10
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polemiche a distanza fra Firenze e Venezia. Sulla perduta «Risposta» di Paolo Paruta alla «Lettera XXX» dello pseudo-Dante a Guido da Polenta (secondo XVI sec.)
    Long-distance controversies among Florence and Venice. About the lost “Risposta” of Paolo Paruta to the “Lettera XXX” by Pseudo-Dante to Guido da Polenta (late 16th-century)
    Autorzy:
    Giani, Marco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676231.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Paolo Paruta
    Dante
    Gian Vincenzo Pinelli
    Venezia
    Antonio Riccoboni
    Biblioteca Ambrosiana
    Storia della biblioteconomia
    Marche pinelliane
    Repubblica di Venezia
    Polemiche letterarie
    Venice
    Ambrosiana Library
    Library Science History
    Pinelli’s marks
    Republic of Venice
    literary controversies
    Opis:
    The essay provides all available data useful for the discovering of an up-to-now lost text by Paolo Paruta (Venice, 1540-1598), the Risposta [Reply] to Lettera XXX by Pseudo-Dante, a fake letter published in 1547 by Florentine Anton Francesco Doni, in order to arouse a bitter anti-Venetian controversy. New evidence shows that one copy of Paruta's Risposta lay in Gian Vincenzo Pinelli library (located in Padua). In fact, Paruta and Pinelli shared a lot of interests and friends in the middle and late 16th century Padua and Venice.
    Il saggio presenta tutti i dati disponibili utili al ritrovamento di un testo per ora fantasma, quale la Risposta di Paolo Paruta (Venezia, 1540 - 1598) alla Lettera XXX dello pseudo-Dante, falso d’autore editando il quale nel 1547 il fiorentino Anton Francesco Doni scatenò una violenta polemica politica anti-veneziana. Nuove ricerche dimostrano come nella celebre biblioteca padovana di Gian Vincenzo Pinelli fosse conservata una copia della Risposta. Paruta e Pinelli, infatti, condividevano molti interessi e conoscenze negli ambienti della Padova e della Venezia del Secondo Cinquecento.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2019, 7; 60-78
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies