Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "„to" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Guarigione di un cieco (Mc 8,22-26) nel contesto del Vangelo di Marco
    Cure of a Blind Man (Mark 8:22-26) in the Context of the Gospel according to Mark
    Autorzy:
    Bąk, Tomasz Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1178598.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    cure
    blind
    Gospel according to Mark
    road to Jerusalem
    identity of disciple
    Mk 8
    22-26
    Opis:
    The Gospel according to Mark strives after providing the answer to two fundamental questions who Jesus is and who his disciple should be. Thus, the Evangelist makes some attempts to depict the identity of Jesus emphasizing his being the Son of God (cfr. Mk 1:1; 15:39). What is more, setting the description of the road leading to Jerusalem in the centre of his literary work, the author of the gospel highlights the identity of the Jesus’ disciple, who is not always able to understand the one, who called him. The aim of this article is to present the way how the pericope about the cure of a blind man (Mk 8:22-26) is depicted in the dynamism of the whole gospel and how it corresponds with effort being made with the aim of answering the questions: who Jesus is and who his disciples should be. The text, which is written in accordance with the principles of synchronic analysis, is comprised of such sections: I  Introductory issues (distinguishing of the pericope as the whole; textual criticism; defining of the internal structure; synoptic comparison); II. Exegetical analysis; III. The significance of the pericope in the context of the whole Gospel; In the analysis of the cure of a blind man (Mk 8:22-26) the disciples are presented as those who seem to remain “outside” Christ mystery. The pericope corresponds perfectly with the fact that they possess eyes that do not see (cfr. Mk 8:18) and they do not yet understand (cfr. Mk 8:21). Not only does Jesus open the eyes of the blind man but also wants to open the eyes of his disciples. Two stages of healing reveal that regaining sight fully is preceded by the period of “shortsightedness” when the disciple has a vision but still blurred. He follows Jesus to Jerusalem, though, he does not understand who Jesus is. The moment when he completely opens his eyes and understands becomes possible in the context of the Paschal Mystery.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2018, 8, 3; 319-361
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La societa post - moderna e i confini della soggettivia
    The post - modern society and boundaries subjectivity
    Autorzy:
    Parente, Ferdinando
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/546358.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    post modern society
    globalization
    technology applied to human
    subjectivity
    Opis:
    The technology applied to human has accentuated the protection of common rights, that envisage a legal globalization with a human face, it focuses on the process of developing the person and his values. The problem involves not only economic issues, but also cultural, ethical, religious and political, that often lead to an antinomy between the various fundamental rights guaranteed by the Constitutions. The law, un fact, as an individual expression of ethics and social responsibility, should drive economic and technological development in a truly human and inclusive dimension that assumes essential valence. In this perspective, giving that human rights derive from the dignity and worth of the person, it must be concluded that the individual is the central subject of human rights and fundamental freedoms.
    Źródło:
    Civitas et Lex; 2016, 4(12); 45-53
    2392-0300
    Pojawia się w:
    Civitas et Lex
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lessemi deantroponimici in prospettiva contrastiva: alcune osservazioni sulla registrazione lessicografica
    Pochodne nazw własnych osobowych w ujęciu porównawczym: kilka uwag dotyczących rejestracji leksykograficznej
    Italian anthroponymes: a lexicographic analysis from a comparative perspective
    Autorzy:
    Pronińska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571854.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    Italian anthroponymes
    Polish anthroponymes anthroponymes
    Italian to Polish comparison
    Opis:
    Il presente articolo è dedicato all’analisi contrastiva italiano/polacco delle strutture lessicali, formate a partire dai nomi propri di persona. Il punto di partenza è costituito dal campione analitico realizzato in base ai dizionari italiani dai quali sono stati estrapolati i lessemi deantroponimici derivati da due categorie di referenti: (1) autori di testi letterari e (2) protagonisti di opere letterarie, cinematografiche e/o teatrali. I derivati deantroponimici di entrambe le categorie sono stati caratterizzati e comparati dal punto di vista morfologico e semantico. In seguito, partendo dal campione comparativo creato in base al dizionario italiano-polacco, sono stati esaminati alcuni aspetti relativi alla registrazione lessicografica in approccio contrastivo.
    Artykuł poświęcony jest analizie włoskich formacji leksykalnych powstałych na bazie nazw własnych osób w ujęciu kontrastywnym włosko-polskim. Punktem wyjścia jest korpus badawczy utworzony w oparciu o cztery włoskie słowniki, z których zostały wybrane leksemy utworzone od dwóch kategorii nazw własnych osób: (1) autorów tekstów literackich oraz (2) bohaterów utworów literackich, filmowych i/lub teatralnych. Pochodne nazw własnych obu kategorii zostały scharakteryzowane i porównane pod względem morfologicznym i semantycznym. W dalszej kolejności, w oparciu o korpus porównawczy utworzony na podstawie słownika włosko-polskiego, omówione zostały niektóre aspekty ich rejestracji leksykograficznej w ujęciu kontrastywnym.
    The article analyses Italian anthroponymes from a comparative, Polish-Italian perspective. The corpus for the analysis has been created on the basis of four Italian dictionaries, and it consists of two categories: (1) lexemes derived from names of authors of literary texts and (2) lexemes derived from names of characters of literary works, films and/or theatre plays. Anthroponymes belonging to the two categories are briefly characterised, and their morphological and semantic aspects are compared. Subsequently, certain aspects of their lexicographic registration are compared with a comparative corpus based on a Polish-Italian dictionary.
    Źródło:
    Acta Philologica; 2016, 48; 47-57
    0065-1524
    Pojawia się w:
    Acta Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’individuazione del superiore competente in ordine all’attuazione del can. 698 CIC/83
    Identification of the competent superior as an effect of implementation of the can. 698 CIC/83
    Autorzy:
    Michowicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372580.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    diritto di difesa
    dimissione dall'Istituto
    competenza
    Superiore religioso
    appello
    right to defense
    dismissal
    competence
    appeal
    call to proper jurisdiction
    religious Superior
    Opis:
    Głównym zamierzeniem niniejszego elaboratu było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o doktrynalne i praktyczne zastosowanie prawa zakonnika (ius cum supremo Mderatore comunicandi), względem którego właściwy przełożony rozpoczął postępowanie wydające. W celu właściwego określenia prawnego charakteru postępowania, autor odwołał się do narzędzi procesowych jak apelacja czy przejęcie przez władzę wyższą kompetencji instancji niższej (avocare), jak również przywołał normę ogólną wyrażoną przez kan. 139 KPK/1983. Przytoczone rozwiązania, w świetle rozważanej ustawy nie przyniosły jednak wystarczającej i pełnej odpowiedzi na postawiony problem. W zakończeniu autor proponuje, by najwyższy przełożony określił dekretem brak kompetencji przełożonego wyższego in loco, ustanawiając – jeśli to konieczne – inny podmiot do uzupełnienia dochodzenia. 
    The paper proposes the constructive reflection on the possible procedural configuration inherent in the proceedings of dismissal, in particular consideration of the hypothesis exposed in the can. 698. The Legislator assures to the accused religious the right to communicate and to offer his proper defenses directly to the supreme Moderator of the Institute. The Author tries to indicate the competent religious Authorities in order to receive the legal claim from the religious, accused for having committed crimes or illegal acts specified in the can. 695 and can. 696. Using the legal instruments like appeal and call to the proper jurisdiction – foreseen in the Code of canon law - helped to verify whether and how the exercise of the right to communicate with the supreme Moderator may be equivalent to the mentioned procedural instruments. Unfortunately, the conclusions we reached do not allow assigning any nomen iuris to the hypothesis in which the demand submitted by the accused religious could be accept by the highest Authority of his proper Institute. Eventually, the Author proposed the possible solution of the specified doctrinal problem. It is likely that the supreme Moderator, having determined his exclusive competence in order to lead the entire case and having communicated it to the Superior in loco, could have a burden to supplement the evidences and finalize the cause. It was also considered inopportune or inadvisable to accept the demand forwarded by the religious simultaneously with the notification of the arguments against him. It can’t be excluded another hypothesis according to which the same supreme Moderator will end the dispute using the extra canonical solutions.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 2; 23-39
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    In che modo i Salmi provengono da Dio?
    How Do the Psalms Come from God?
    Autorzy:
    Witczyk, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053572.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    provenienza da Dio
    Salmi
    Parola di Dio
    relationship to God
    Salms
    Word of God
    Opis:
    The content of the Psalms bears witness to how they are related to and come from God. The Psalms describe different aspects of human experience, such as personal or collective experience of salvation, prophetic word pronounced in the sanctuary, rereading of the old prophecies, sapiential tradition. The psalmists express their various types of religious experience in the context of individual or communal encounter with God, but eventually this experience advances within the history that is guided by the God of the Exodus and of the covenant.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2011, 1, 1; 57-72
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Venite adoremus Dominum Regem (Salmo 95)
    Autorzy:
    Bazyliński, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051449.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    liturgical hymn to Yhwh-King
    coherent literary composition
    kingship of God
    mighty greatness of Yhwh
    praise
    adoration
    Opis:
    Psalm 95, a liturgical hymn to Yhwh-King, is a coherent literary composition.Its seemingly heterogeneous features converge in the solemn worship of thedivine kingship. The exaltation of God by the cultic assembly in the Jerusalem templeconsists of praise (vv.1-5) and of adoration (vv.6-11). The rationale of tôdâ resides in the greatness and sovereignty of the Creator who rules over the entire world. The motive for proskynesis is threefold: (1) the covenant between the Fashioner of Israel and his people, (2) an exhortation to be docile to Yhwh’s voice and (3) an admonition to avoid stubbornness, a mistake made by the Meriba generation.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2015, 5, 1; 37-57
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Accezione giuridico-canonica del significato di «titolo»
    Canonical meaning of legal term «title»
    Autorzy:
    Michowicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372575.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    «tytuł»
    tytulariusz
    prawo do zaskarżenia małżeństwa
    tytuł odpowiedzialności
    «title»
    titularity
    right to declare matrimony null
    liability title
    propriety title
    Opis:
    The main aim of the present paper was to determine correctly legal significance of the term «title». The research started by analyzing the roman law, specifically those fragments which confirmed the doctrine’s intuition concerning the fact that the strictly legal connotation of the term should be dated under the regime of Diocletian. It was also highlighted that the Code of Canon Law 1983 uses the notion in different meanings from which the most researched was this, which embraces all legal categories, included those existing in spoken legal language. Eventually, three dimensions of commercium iuridicum: matrimonial, the ones related to an idea of liability and propriety, were indicated as abstract models containing a possible definition of the concept. 
    Przedmiotem prezentowanej pracy jest analiza pojęcia «tytuł» w użyciu legislacyjnym jak również w obiegowym języku prawniczym. Punktem wyjścia dla niniejszych rozważań była eksploracja semantycznego zastosowania omawianego pojęcia w prawie rzymskim. Przedmiotowe dociekania wykazały, że ściśle prawniczego znaczenia, termin titulus nabrał dopiero pod rządami Dioklecjana. W dalszej kolejności, autor podjął się hermeneutyki norm kodeksowych z 1983 roku. Wykazano wielość znaczeń omawianego terminu, z których najbardziej relewantne dla celów niniejszego elaboratu zostały syntetycznie ujęcie w formułę szeroko pojetego upoważnienia/autoryzacji. Główne wnioski były możliwe do skreślenia po analizie doktrynalnego i praktycznego użycia terminu «tytuł». Zakres prawa małżeńskiego, szeroko rozumianej odpowiedzialności i teorii własności posłużyły jako modelowe schematy poprawnego semantycznego określenia wspomnianego pojecia w znaczeniu ściśle prawnym.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 4; 101-116
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Insegnamento dell’Apostolo Paolo sui carismi in alcuni testi ecclesiologici
    The Teaching of the Apostle Paul on Charisms in Some Ecclesiological Texts
    Nauczanie Apostoła Pawła o charyzmatach w niektórych tekstach eklezjologicznych
    Autorzy:
    Cocco CMF, Paolo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578665.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    św. Paweł
    dary duchowe
    charyzmaty
    Pierwszy List do Koryntian
    St. Paul
    spiritual gifts
    charisms
    First Letter to the Corinthians
    Opis:
    Po przedstawieniu rzeczywistości dotyczącej charyzmatów w Starym Testamencie, w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich zostało omówione pierwotne znaczenie i występowanie słów „charyzmat/charyzmaty” w Biblii. Na tym tle autor rysuje bezpośredni kontekst nauczania o charyzmatach omawiając wspólnotę Koryncką i Pierwszy List do Koryntian. W swoich analizach koncentruje się na sekcji dotyczącej rzeczywistości duchowej (1 Kor 12–14) ukazując różne funkcjonowanie charyzmatów wewnątrz Kościoła przedstawionego jako ciało Chrystusa. Ujmuje zależności pomiędzy charyzmatami a miłością oraz praktykowaniem glosolalii i proroctwa. Całość dopełnia omówienie analiz dotyczących nauczania św. Pawła o charyzmatach dokonanych w różnych artykułach przez Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn. G. Barbaglio.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2019, 23; 221-244
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’ esortazione alla conversione (Sof 2,1-3)
    The appeal into repentance
    Autorzy:
    Demitrów, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578761.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Dzień Pana
    ubodzy
    szukać Pana
    sprawiedliwość
    pokora
    the Lord’s day
    the poor
    to seek the Lord
    justice
    humility
    Opis:
    Księga Sofoniasza rozpoczyna się dramatyczną wizją sądu Bożego wobec odstępstwa ludu wybranego, który ma się dokonać w Dzień Pański (So 1,2-18). Jednak końcowy fragment tego pierwszego proroctwa (So 2,1-3), zawiera mocne wezwanie do zmiany takiego postępowania, które prowadziło nieuchronnie do zagłady. Lud Boży winien zgromadzić się na nowo zanim nastąpi tragedia. Ci, którzy odpowiadają na wezwanie, prorok nazywa ubogimi Pana, jako ludzi zdolnych zachowywać Jego Prawo. Nawrócenie realizuje się w postawie szukania Pana, które konkretnie realizuje się w pełnieniu sprawiedliwości i życiu pokornym. Tylko w takiej postawie istnieje nadzieja na ocalenie w dniu Bożego sądu.
    Book of Zephaniah starts with dramatic vision of trial of ordeal towards the chosen people deviation, which will take place on the Sabbath (Zep 1,2-18). However final fragment of this first prophecy (Zep 2,1-3) contains strong appeal for change the demeanor which inevitably leads to destruction. The People of God ought to gather newly before the tragedy occurs. Those who reply for appeal prophet calls Lord’s indigents, as people able to keep Lord’s Law. The repentance accomplish through attitude of searching of Lord, which achieves by fulfil justice and humble life. Only by this attitude there is a hope for salvage on Judgment Day/
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2015, 19; 97-106
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le caratteristiche della paternità di san Paolo Apostolo nella Prima Lettera ai Corinzi
    Cechy ojcostwa św. Pawła Apostoła w Pierwszym Liście do Koryntian
    The characteristics of the paternity of St. Paul the Apostle in the First Letter to the Corinthians
    Autorzy:
    Pastorczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554171.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    św. Paweł Apostoł
    Pierwszy List do Koryntian
    ojcostwo
    theologia crucis
    St. Paul the Apostle
    First Letter to the Corinthians
    fatherhood
    Opis:
    Dla wielu wspólnot chrześcijańskich św. Paweł Apostoł był nie tylko założycielem i nauczycielem, lecz przede wszystkim ojcem. Głoszona w mocy Ducha Świętego Ewangelia sprawiła, że między nim a młodymi lokalnymi Kościołami zawiązała się prawdziwie ojcowsko-synowska relacja. Jej intensywność i charakter można zauważyć przede wszystkim w listach kierowanych przez Apostoła do wspólnoty w Koryncie, szczególnie wtedy, gdy Koryntianie oddalali się od prawdziwej wiary.
    For many Christian communities, St. Paul the Apostle was not only the founder and teacher but above all a father. The Gospel proclaimed in the power of the Holy Spirit, created a truly father-son relationship between him and the young local Churches. Its intensity and character can be particularly seen in the letters sent by the Apostle to the community in Corinth, especially when the Corinthians were moving away from true faith.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 2(37); 159-179
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La concettualizzazione del verbo ‘mettere’ in italiano
    The Conceptualization of the verb ‘mettere’ (‘to put’) in Italian
    Autorzy:
    Paliczuk, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341201.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Linguistica Cognitiva
    l’immaginare
    l’immagine linguistica del mondo
    il profilo
    ‘mettere’
    Cognitive Linguistics
    imagery
    linguistic picture of the world
    profile
    to put (It.:‘mettere’)
    Opis:
    The conceptualization of space is manifested in language through diverse linguistic structures. Space, one of the most significant analytical categories not only in linguistics, introduces a variety of senses and conceptual relations in the construction of communicative meaning. While there are several approaches to linguistic studies, the most obvious choice for this type of analysis seems to be Cognitive Linguistics, with some of its theoretical currents and the Cognitive Grammar of Ronald W. Langacker (1987, 1991a, 1991b, 1995, 2008) in particular. In his works, Langacker often refers to spatial and visual relationships that provide useful illustrations to depict different conceptual structures and relationships. Indeed, the relations between visual perception and conceptualization concerns numerous aspects of the semantics of natural language (E. Tabakowska, 1999: 59). The paper aims to analyse the concept of the Italian verb ‘mettere’ (‘to put’), apparently simple and yet, as it will be shown, rich and varied in meaning.
    Źródło:
    Neophilologica; 2021, 33; 1-17
    0208-5550
    2353-088X
    Pojawia się w:
    Neophilologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia nel rito dell’ordinazione presbiterale nel Pontificale Romanum dell’1968
    The Theology in the Rite of Ordination to the Presbyterate after the Vaticanum II
    Autorzy:
    Skóra, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038015.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    theology
    Rite of Ordination to the Presbyterate
    Roman Pontifical
    biblical topics
    ecclesiology
    Second Vatican Council
    teologia
    święcenia prezbiteratu
    Pontyfikał Rzymski
    tematy biblijne
    eklezjologia
    Sbór Watykański II
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi analizę teologiczną obrzędów święceń prezbiteratu z Pontyfikału Rzymskiego z 1968 r. Badania skoncentrowały się najpierw na wskazaniu tematów biblijnych obecnych w proponowanych przez Pontyfikał czytań obrzędowych. Następnie analiza skupiła się na głównych elementach teologicznych obecnych w euchologii obrzędów święceń. W ostatniej części ukazana została wymowa teologiczna najważniejszych gestów związanych z udzielaniem sakramentu święceń w stopniu prezbitera. Przeprowadzone studium ukazuje bogactwo teologiczne zawarte w pierwszej posoborowej księdze liturgicznej, która poddana późniejszej redakcji, stała się podstawą współczesnych obrzędów święceń, a przez to również postrzegania teologii kapłaństwa. Jedną z charakterystycznych cech posoborowej redakcji jest szczególne dowartościowanie w nich elementów eklezjologicznych.
    The paper consists of an analysis of the Rite of Ordination to the Presbyterate in the Roman Pontifical after the Second Vatican Council. Firstly, the researched focused on the biblical topics in the lectures prescribed for the celebration. Secondly the analysis concerned the main theological elements incorporated in the euchology of the rite of ordination. In the last part of the paper the author tried to show the theological meaning of some liturgical gestures connected with the Rite of Ordination to the Presbyterate. The study shows the richness of theology of the elaborated rite. One of the most important characteristics of the post-conciliar redaction is the appreciation of the ecclesiological elements of the rite.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 127-143
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Spirò” o piuttosto „consegnò lo Spirito”? La morte di Gesù e il dono del Paràclito presentati in Gv 19,30
    He „Expired” or rather He „Handed Over the Spirit”? The Death of Jesus and the Gift of the Paraclete Presented in John 19:30
    Autorzy:
    Grochowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148089.pdf
    Data publikacji:
    2018-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    la morte di Gesù
    consegnare lo Spirito Santo
    la famiglia di Dio
    Gv 19
    30
    the death of Jesus
    to hand the Holy Spirit over
    God’s family
    Jn 19
    Opis:
    Il racconto giovanneo che parla della morte di Gesù si caratterizza per l’uso di una specifica formulazione, non tipica per quanto riguarda il riferire la morte di qualsiasi persona: παρέδωκεν τὸ πνεῦμα (Gv 19,30). Bisognerebbe tradurla all’italiano con la frase „consegnò lo Spirito / spirito” (e non „spirò / rese lo spirito”, come della morte di Gesù parlano i Sinottici: cf. Mc 15,37 e Lc 23,46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27,50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Anche se la maggioranza delle traduzioni moderne e dei commentari degli esegeti non è d’accordo con l’interpretazione che suggerisce che Gesù – nell’atto della propria morte salvatrice – realmente consegnò lo Spirito Santo ai suoi discepoli radunati presso la croce, insieme alla minoranza degli studiosi consideriamo, che il dono del Paràclito non deve necessariamente essere limitato al giorno della risurrezione del Signore (cf. Gv 20,22), ma – siccome esso non è un avvenimento singolare nella vita della Chiesa (cf. At 2,1 – 13 i 4,31!) – al nostro parere esso divenne una partecipazione di quel specifico „nucleo dei credenti” già pure sul Calvario. Questo dono è stato un „anticipo” per il giorno di una solenne effusione dello Spirito Santo nel Cenacolo il giorno della risurrezione (Gv 20,19 – 23). Il quarto evangelista comunica questa verità, scrivendo tali e non altre parole in Gv 19,30. Egli inoltre desidera sottolineare che il dono dello Spirito è strettamente legato alla costituzione della famiglia di Dio ai piedi della croce (Gv 19,24h–27) come il suo fondamento vitale e la forza unificante.
    John’s description of the death of Jesus on the cross is characterized by the use of a specific expression by the evangelist, untypical for the story speaking of one’s death: παρέδωκεντὸ πνεῦμα (Jn 19:30). It should be translated into English as „he handed over the Spirit / spirit” (but not „he expired / he gave up the spirit”, as expressed in the synoptic Gospels: Mc 15:37 and Lc 23:46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27:50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Even if most of translations of the Bible and exegetic commentaries do not agree with an interpretation suggesting that Jesus, in the act of his saving death, actually gave the Holy Spirit to his disciplesgathered beside the cross, together with the minority of scholars we believe that the gift of the Paraclete does not necessarily have to be limited only to the day of Lord’s resurrection (cf. Jn 20:22), but – as it is not a one-off event in the life of the Church (cf. Acts 2:1 – 13 and 4:31!) – it has become a participation of this „nucleus of believers” also on Calvary. This gift was a „deposit / advancement” for the day of the solemn effusion of the Holy Spirit in the Upper Room on the day of the resurrection (Jn 20:19 – 23). This truth is communicated to the readers by the evangelist John, providing such and not other words in 19:30. He alsoemphasizes that the gift of the Spirit is closely related to the constitution of God’s family at the foot of the cross (Jn 19:24h–27) as its vital foundation and unifying force.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2018, 19; 291-303
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Come si deve partecipare alla Santa Messa per adempiere il precetto festivo?
    How One Must Participate in Holy Mass to Fulfill the Festive Precept?
    Jak należy uczestniczyć we Mszy świętej, aby wypełnić obowiązek niedzielny i świąteczny?
    Autorzy:
    Kaniecki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1998646.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    partecipazione alla Messa
    di ascoltare la Messa
    il precetto festivo
    mezzi di comunicazione sociale
    partecipazione attiva
    participation in the Mass
    listening to the Mass
    the festive precept
    means of social communication
    active participation
    uczestnictwo we Mszy
    wysłuchanie Mszy
    obowiązek niedzielny
    środki społecznego przekazu
    aktywne uczestnictwo
    Opis:
    Artykuł dokonuje pogłębionej analizy niektórych kwestii dotyczących właściwego uczestnictwa we Mszy św., opierając się na tradycji kanonicznej i aktualnym ustawodawstwie, na które składają się uchwały soborowe, papieskie, różnych dykasterii i komisji Stolicy Apostolskiej, a także opinie ekspertów w dziedzinie prawa kanonicznego i teologii moralnej. Pierwszy rozdział opisuje niektóre zachowania, które, zgodnie z tradycją kanoniczną, mogą wpłynąć na niewypełnienie obowiązku wysłuchania Mszy św. (por. kan. 1248 KPK/17), oraz okoliczności, które, pomimo iż utrudniają jej wysłuchanie, to jednak nie przeszkadzają w wypełnieniu zobowiązania. W tej części została wyjaśniona również rola intelektu, świadomości i woli w kontekście obowiązku niedzielnego, oraz podano znaczenie obecności fizycznej, moralnej i duchowej. Ponadto, pochylono się nad problemem dotyczącym możliwości wypełnienia zobowiązania za pośrednictwem środków społecznego przekazu. Drugi rozdział analizuje aktualne ustawodawstwo począwszy od Soboru Watykańskiego II, który słowo „być obecnym”, używane dotychczas, zastąpił słowem „uczestniczyć”, co miało akcentować aktywny i czynny udział we Mszy św. Słowo „uczestniczyć” znalazło się później w obowiązującym Kodeksie w kan. 1247. Pojęcie to nie wymaga jednak uczestnictwa całkowicie pełnego, bowiem wystarczy już sama świadoma i dobrowolna obecność na Mszy św., aby wypełnić obowiązek niedzielny. Kościół bardzo zaleca wiernym doskonalsze (perfectior participatio) uczestnictwo, czyli przyjmowanie Komunii św. podczas celebracji eucharystycznych.
    The article presents in-depth analysis of certain questions regarding the appropriate participation in the Holy Mass, based on canonical tradition and current legislation, which contain the documents of the Holy See, the popes, the various dicasteries and commissions of the Apostolic See, as well as the opinions of the experts in canon law and moral theology. The first chapter describes some attitudes that, according to canonical tradition, can influence the non-fulfilment of the precept of listening to the Mass (cf. can. 1248 CIC/17). It also describes the circumstances that, although they make it difficult to listen to the Mass, do not prevent the satisfaction of the obligation. In this part the role of intellect, awareness and will in relation to the fulfilment of the festive precept was explained and the definitions of physical, moral and spiritual presence were given. Furthermore, the problem of the possibility of fulfilling the obligation by means of social communication has been addressed. The second chapter analyses the current legislation, beginning with the Second Vatican Council, which replaced the expression “is present”, which had been used up to that time, with the expression “participate”, which intends to underline the full and active participation in the Mass. However, in the 1983 Code of Canon Law  the expression “to participate” was accepted in can. 1247, this expression does not require a totally full and active participation, because being present itself, consciously and voluntarily is sufficient to fulfil the festive precept. Nevertheless, the Church strongly recommends that participation which is called more perfect (perfectior participatio), that is, the Mass connected with Holy Communion.
    L’articolo fa un’analisi profonda di alcune questioni riguardanti una corretta partecipazione alla Messa, basandosi sulla tradizione canonica e sulla normativa vigente, che contengono i documenti della Santa Sede, dei papi, dei diversi dicasteri e delle commissioni della Sede Apostolica, ed anche le opinioni dei esperti in diritto canonico e in teologia morale. Il primo capitolo descrive alcuni atteggiamenti che, secondo la tradizione canonica, possono influire sul non adempimento del precetto di ascoltare la Messa (cf. can. 1248 CIC/17), ed anche descrive le circostanze che, sebbene rendano difficile ascoltare la Messa, non impediscono alla soddisfazione dell’obbligo. In questa parte è stato spiegato il ruolo dell’intelletto, della consapevolezza e della volontà in relazione al soddisfacimento del precetto festivo e sono state date le definizioni della presenza fisica, morale e spirituale. Inoltre, è stato affrontato il problema della possibilità dell’adempimento dell’obbligo attraverso i mezzi di comunicazione sociale. Il secondo capitolo fa un’analisi della normativa vigente, iniziando dal Concilio Vaticano II, che ha sostituito l’espressione “è presente”, la quale era stata usata fino a quel tempo, con l’espressione “partecipare”, che intende sottolineare la partecipazione piena e attiva alla Messa. L’espressione “partecipare” successivamente è stata accolta nel can. 1247 del Codice vigente. Tuttavia, questa espressione non esige una partecipazione to¬talmente piena ed attiva, perché basta già la presenza stessa, consapevole e volontaria per adempiere il precetto festivo. La Chiesa però raccomanda molto quella partecipazione che viene chiamata più perfetta (perfectior participatio), cioè la Messa connessa con la Santa Comunione.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 1; 139-148
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il concetto dei seminari minori alla luce del decreto conciliare "Optatam totius" e dellinsegnamento ecclesiastico post-conciliare
    The concept of minor seminaries in the light of the conciliar decree "Optatam totius" and of the post conciliar teaching of the Church
    Koncepcja niższych seminariów duchownych w świetle dekretu soborowego "Optatam totius" i kościelnego nauczania posoborowego
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585190.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    niższe seminarium duchowne
    wyższe seminarium duchowne
    seminarzyści
    wychowawcy
    powołanie kapłańskie
    wskazania pedagogiczne
    formacja religijna
    etapy w formacji duchowej
    nauczanie szkolne
    wzrost dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej, społecznej i apostolskiej seminarzystów
    towarzyszenie powołaniowe
    minor seminary
    major seminary
    seminarians
    educators
    vocation to the priesthood
    teaching methods
    religious formation
    progression in spiritual formation
    teaching of the Church, the human, Christian, social and apostolic development of seminarians
    vocational accompaniment
    Opis:
    Niższe Seminaria Duchowne są ukazane przez Dekret soborowy Optatam totius i kościelne nauczanie posoborowe jako instytucje założone w celu pielęgnacji zalążków powołania, które przejawiają się w odpowiednich przymiotach ludzkich i wierze alumnów, prowadzących do rozeznania życiowego powołania i pewnej fascynacji kapłaństwem służebnym. Seminaria te stanowią środowisko sprzyjające dojrzewaniu u młodego człowieka powołania, którym obdarzył go Bóg. Środkami wychowawczymi są w nich specjalna formacja religijna oraz właściwe kierownictwo duchowe. Niższe Seminaria Duchowne powinny być wspólnotami prawdziwie wychowawczymi. Styl życia i proces wychowawczy, który proponują trzeba dostosować do młodzieńczego wieku alumnów, ich mentalności, poziomu umysłowego, etapu rozwoju i wskazań psychologii. Nie powinno się też zaniedbywać nabywania przez nich odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich ani utrudniać im kontaktów z własną rodziną. Nauczanie, jaki mają otrzymać, tak należy zaprogramować, aby mogli naukę kontynuować bez przeszkód gdzie indziej, jeśli obiorą inny sposób życia. Wychowawcy Niższych Seminariów Duchownych winni być wybierani przez Biskupów spośród najlepszych kapłanów diecezjalnych, odznaczających się pobożnością, gruntownym wykształceniem, odpowiednim doświadczeniem duszpasterskim, gorliwością i dobrym wykształceniem pedagogicznym. Ich zasadniczym zadaniem jest pomaganie alumnom we właściwym i roztropnym rozeznaniu życiowego powołania.
    Minor Seminaries are presented in the conciliar Decree Optatam totius and in the post conciliar teaching of the Church as institutions established to cultivate the seeds of vocation, which express themselves in the human qualities and a faith directed towards a serious approach to vocational discernment and a particular attraction towards the priesthood. These Seminaries are established as a setting for vocational growth. The educational means applied are a special religious formation and appropriate spiritual direction. Minor Seminaries must be truly educational communities. The way of life which they offer should be appropriate to age, mentality, development and to the criteria of a healthy psychology, without neglecting a suitable experience of human life and family relationships. The studies should be arranged in such a way that they do not created difficulties for those who intend to follow them, in the event that they leave the Minor Seminary. The educators of Minor Seminaries must be chosen by the Bishops from among the best diocesan priests and must be recognised for their devotion and sound doctrine, appropriate personal experience, zeal for souls and a particular aptitude for formation and teaching. Their principle task is to help seminarians in their fitting and prudent vocational discernment.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 5-24
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies