Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "“Słowo”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    La Parola di Dio nelle preces dei Vespri dell’Epifania
    The Word of God in the Preces of the Epiphany Vespers
    Autorzy:
    Superson, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432150.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Word of God
    Preces
    Vespers
    Epiphany
    słowo Boże
    preces
    Nieszpory
    Epifania
    Opis:
    Preces are the prayers that in modern Liturgy of the Hours are recited during Morning Prayer (invocationes) and Vespers (intercessiones). For centuries they were usually composed of psalm verses quotes and placed in different canonical hours. Contemporary preces created after the Second Vatican Council by Coetus XII bis are generally not. The author of the presentation entitled “The Word of God in the preces of the Vespers on Epiphany”, considering the record of Sacra Congregatio pro Cultu Divino, Commissio specialis ad instaurationem liturgicam absolvendam, Schemata n. 348, pointed out some expressions and phrases in verses 2, 6, 7, 12 i 17 of Psalm 71, which belongs to royal prayers, as the biblical source for preces on the Feast of Epiphany. The result of his research is an observation that Scriptura crescit cum orante, not only during reading of the text but above all as the updating in the course of the rite, which dynamism feeds the prayer so lavishly that the Word of God becomes his own and motivates him to compose a personal prayer. Keywords: Word of God, preces, Vespers, Epiphany.
    Preces to modlitwy, które we współczesnej Liturgii Godzin są odmawiane podczas Jutrzni (invocationes) i Nieszporów (intercessiones). Przez wieki były one zbudowane zazwyczaj z cytatów wersetów psalmicznych i umieszczone w różnych godzinach kanonicznych. Współczesne preces utworzone po Soborze Watykańskim II przez Coetus XII bis generalnie już takie nie są. Autor prezentacji pt. „Słowo Boże w preces Nieszporów Epifanii” dzięki dotarciu do zapisu Sacra Congregatio pro Cultu Divino. Commissio specialis ad instaurationem liturgicam absolvendam. Schemata n. 348 wskazał niektóre wyrażenia i zwroty umieszczone w wersetach 2, 6, 7, 12 i 17 psalmu 71, zaliczanego do królewskich, jako źródła biblijne dla preces uroczystości Epifanii. Owocem jego badania jest konstatacja, że Scriptura crescit cum orante nie tylko podczas zwykłej lektury tekstu ale przede wszystkim jako jego aktualizacja i waloryzacja w przebiegu obrzędu, którego dynamizm karmi modlącego się tak obficie, że słowo Boże staje się jego modlitwą i motywuje go do komponowania modlitwy osobistej. Słowa kluczowe: słowo Boże, preces, Nieszpory, Epifania.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 61, 1; 49-63
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perché Interpretare
    Dlaczego interpretacja
    Autorzy:
    Sensi, Paolo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578673.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    interpretacja
    Słowo Boże
    tekst kanoniczny
    interpretare
    la Parola di Dio
    il testo canonico
    Opis:
    Autor przedstawia konieczność interpretacji Słowa Bożego spisanego i zakotwiczonego w starożytnych kategoriach, które domagają się analizy historyczno-krytycznej. Koncentruje się jednak na samym akcie interpretacji. W tym celu przedstawia najpierw mówiącego Boga, który objawia samego siebie i tajemnicę swej woli z zamiarem ustanowienia przymierze z ludźmi. Z mówieniem Boga mamy jednak do czynienia od samego stworzenia świata, kiedy tworzona jest historia. Bóg mówił także przez proroków, którzy byli natchnionymi interpretatorami słowa. To oni musieli zmierzyć się z językiem, adresatami, nowymi objawieniami. Oni jako tłumacze-interpretatorzy stali się świadkami prawdziwości przesłania, które głosili. I chociaż domagali się od tłumaczy całkowitego posłuszeństwa, bazując na boskim autorytecie, byli jednak ograniczeni swoim człowieczeństwem. Spisali swoje świadectwa, chociaż nie zawsze zajmowali się tym sam. Cały ten proces spisywania ukazuje narodziny tekstu kanonicznego. Tekst ten w swoim odbiorze domaga się czytelnika, który dokonuje pierwszej interpretacji z chwilą wejścia z nim w kontakt. Specyfika tekstu domaga się jednak czytania z uwzględnieniem tradycji wiary.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2014, 18; 61-88
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elementi per un approccio biblico-teologico al tema della comunicazione
    Autorzy:
    Zamboni, Stefano
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2007415.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    komunikacja
    kerygma
    Słowo Boże
    przypowieści
    ironia Jana
    św. Paweł
    Babel
    communication
    Word of God
    parables
    Johannine irony
    St. Paul
    Opis:
    This article aims to provide the basic elements for a theology of communication. To exhaustively deal with a biblical and theological vision of communication is a daunting task, since, in a certain sense, all Scripture and all theological work is an event of communication. In this contribution, the author seeks to derive fundamental elements from particularly significant biblical passages in this regard. In the first place, he highlights characteristics of the Word of God, through which God creates the world and communicates himself to humankind. Next, he clarifies the sense in which Christ, the incarnate Word of God, reveals himself as the “perfect communicator” and he studies the narrative mechanisms and the theological value of parables and Johannine irony and misunderstanding. Then he considers the difficulty of human communication relying on the biblical episode of the Tower of Babel, and connects this to the proclamation of the evangelical kerygma, to which the figure of the Apostle Paul bears particular witness. At the conclusion of the article, the author proposes some general considerations on communication. The author formulates these as “brief theses”, which not only summarize the itinerary undertaken but also intend to open space for further reflection.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 2; 174-193
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni
    The Homiletic Directory. A Presentation and Critical Evaluation
    Dyrektorium homiletyczne. Prezentacja i ocena
    Autorzy:
    Biscontin, Chino
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037963.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dyrektorium homiletyczne
    interpretacja Pisma Świętego
    słowo Boże
    homilia
    liturgia
    lectio divina
    Homiletic Directory
    interpreting Sacred Scripture
    the Word of God
    homily
    liturgy
    Opis:
    Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum. Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.
    The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 5-21
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyka pokutna w Starym Testamencie
    Penitential Practice in the Old Testament
    Autorzy:
    Jankowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496641.pdf
    Data publikacji:
    2007-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    grzech
    pokuta
    nawrócenie
    ofiary
    wychowanie do prawdy
    wiara
    historia przeżycia religijnego
    oczyszczenie
    pojednanie
    sumienie
    objawienie
    prorocy
    słowo boże
    sąd
    dzień pojednania
    modlitwa
    wyznanie grzechów
    post
    jałmużna
    gesty pokutne
    miłosierdzie
    Opis:
    Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2007, 24; 21-37
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    San Giuseppe il modello della partecipazione nell’Eucaristia
    Saint Joseph as the example of participation in the Eucharist
    Święty Józef wzorem uczestnictwa w Eucharystii
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375624.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    St. Joseph
    Eucharist
    faith
    love
    trust
    God’s word
    service
    sacrifice
    God’s will
    model
    św. Józef
    Eucharystia
    wiara
    miłość
    ufność
    słowo Boże
    służba
    ofiara
    wola Boża
    wzór
    Opis:
    Pope John Paul II in the encyclical Ecclesia de Eucharistia called Mary a ‘Woman of the Eucharist’. He pointed out the attitudes that can be described as Eucharistic. This article, using the principle of analogy and maintaining an appropriate balance, shows St. Joseph as a model of the Eucharistic ap- proach of every Christian. The life of Saint Joseph was characterized by deep faith and love for God and man, the ability to hear and receive the word of God and the constant willingness to sacrifice his life in order to be able to fulfill the will of God. All these qualities are needed to participate in the Eucharist in a conscious and active way. These attitudes result from participation in the Eucharist and should shape the life of every Christian. In addition, it should be emphasized that the Church introduced the name of St. Joseph to the Eucharistic prayers and ordered it to be mentioned immediately after Mary. Placing the name of St. Joseph in the most important prayer of the Holy Mass, introduces him to the heart of the Eucharist.
    Święty Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia nazwał Maryję „Niewiastą Eucharystii”. Zwrócił uwagę na Jej postawy, które można określić jako eucharystyczne. Niniejszy artykuł, sto- sując zasadę analogii i zachowując odpowiednie proporcje, ukazuje św. Józefa jako wzór postaw eucharystycznych dla każdego chrześcijanina. Życie św. Józefa cechowała głęboka wiara i miłość do Boga oraz do człowieka, zdolność słuchania i przyjmowania słowa Bożego oraz nieustanna gotowość składania ofiary ze swojego życia, aby móc wypełnić wolę Bożą. Wszystkie te cechy są potrzebne, aby uczestniczyć w Eucharystii w sposób świadomy i czynny. Postawy te wynikają z uczestnictwa w Eucharystii i powinny kształtować życie każdego chrześcijanina. Poza tym należy podkreślić, że Kościół wprowadził imię św. Józefa do modlitw eucharystycznych i nakazał je wymieniać zaraz po Maryi. Umieszczajac imię św. Józefa w najważniejszej modlitwie mszalnej, wprowadził go w serce Eucharystii.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2019, 34; 165-180
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies