Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wspólnota" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Gemeinschaft Unabhängiger Staaten (GUS)
    Autorzy:
    Malek, M.
    Powiązania:
    Österreichische Militärische Zeitschrift 1996, nr 4, s. 468-474
    Data publikacji:
    1996
    Tematy:
    NATO a Rosja od 1991 r.
    Wspólnota Niepodległych Państw a Rosja polityka 1996 r.
    Opis:
    Walka o zwierzchnictwo nad rosyjskimi siłami zbrojnymi. Polityka Rosji wobec NATO i państw bałkańskich, po rozpadzie b. Jugosławii. Konflikty lokalne w Czeczenii, Gruzji i Tadżykistanie.
    Fot., rys.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Evangelisieren durch die gelebte Communio
    Ewangelizować poprzez żywą communio
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460457.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Warszawska Prowincja Redemptorystów
    Tematy:
    Communio
    Kościół
    Ewangelizacja
    Gościnność
    Relacje międzyosobowe
    wspólnota
    Communion
    Church
    Evangelization
    Hospitality
    interpersonal relationships
    community
    Kirche
    Evangelisierung
    Gastfreundschaft interpersonale Beziehungen
    Gemeinschaft
    Opis:
    Communio jest pojęciem, którego używa Nowy Testament, by opisać życie Kościoła. Zgodnie z ideałem communio kształtowane są również egzystencja i działalność pierwszych wspólnot chrześcijańskich. Od Soboru Watykańskiego II communio staje się wiodącą myślą eklezjologiczną, która pozwala określić naturę Kościoła, nadać kształt jego strukturom oraz wyznaczyć kierunek jego urzeczywistniania się w świecie. Ideał komunii jest bardzo bliski koncepcji (nowej) ewangelizacji, którą „należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła” (por. EN 14). Działalność ewangelizacyjna nie może być sprowadzona do przekazu doktryny, ale musi przyjąć postać ortopraktyki, czyli życia i działania wypełnionego czynami dokonanymi w duchu Ewangelii. Taką możliwość stwarza communio, która swoją siłę ewangelizacyjną ujawnia w działalności małych wspólnot kościelnych, w gościnności chrześcijańskiej oraz w relacjach międzyosobowych, pozwalających na przekaz doświadczenia wiary. Wspólnoty kościelne ożywiane ideałem communio, praktykujące chrześcijańską gościnność i pielęgnujące otwarte, braterskie relacje stają się uprzywilejowanymi miejscami socjalizacji religijnej, czyli przekazywania z pokolenia na pokolenie wiary w Chrystusa wraz z wynikającymi z niej wartościami, normami i postawami.
    Źródło:
    Studia Redemptorystowskie; 2013, 11; 117-133
    1731-710X
    Pojawia się w:
    Studia Redemptorystowskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lachanlässe. Annäherung an Faktoren für ein dekonstruktivistisches Erklärungsmodell des Lachens in der Vormoderne
    Reasons to laugh. Approaching factors for a deconstructivist explanatory model of laughter in pre-modern times
    Powody do śmiechu. Czynniki dekonstruktywistycznego modelu objaśniania śmiechu w epoce przedmodernistycznej
    Autorzy:
    Langner, Paul Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28314509.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Mittelalter
    Lachen
    Lachgemeinschaft
    Lachanlass
    Risus paschalis
    Minnesang
    średniowiecze
    śmiech
    wspólnota śmiechu
    powody do śmiechu
    risus paschalis
    minnesang
    Middle Ages
    laughter
    laughter community
    reasons to laugh
    minnesong
    Opis:
    Der vorliegende Aufsatz widmet sich der Erklärung des Lachens, das jedoch aus anderen Bedingungen und Faktoren des Lebens im Mittelalter erklärt werden muss. Um diese historische und mentale Distanz erkennen zu können, werden zwei Begriffe, die Hans-Jürgen Bachorski und Werner Roecke um 2000 in die Forschung einführten, die „Lachgemeinschaft“ und der „Lachanlass“, erneut geprüft und die Bedingungen ausgelotet, um Faktoren für ein Erklärungsmodell des Lachens im Mittelalter sichtbar zu machen. Die an Freud ausgerichtete Orientierung wird allerdings nicht übernommen. Neben dem Risus paschalis, einem Brauch während der Osterliturgie, werden als Beispiel ein Minnelied sowie zwei Prosaschwänke, Der Weinschwelg und Die böse Frau in ihrer kommunikativen Leistung mit Blick auf die Lachanlässe beschrieben.
    Celem artykułu jest objaśnienie śmiechu z perspektywy determinowanej warunkami i czynnikami życia w średniowieczu. Aby rozpoznać historyczny i mentalny dystans weryfikacji poddane zostaną dwa pojęcia wprowadzone do badań około 2000 roku przez Hansa-Jürgena Bachorskiego i Wernera Roeckego: „śmiejąca się wspólnota” (Lachgemeinschaft) i „powód do śmiechu” (Lachanlass), pozwalające uwidocznić czynniki modelu objaśniania śmiechu w średniowieczu. Orientacja freudowska zostaje odrzucona. Oprócz risus paschalis, zwyczaju obowiązującego podczas liturgii wielkanocnej, analizie poddano minnesang i dwa wiersze prozą: Der Weinschwelg i Die böse Frau jako przykłady werbalizacji powodów do śmiechu.
    This essay is dedicated to explaining laughter, but from fundamentally different conditions and factors of life in the Middle Ages. In order to recognise this historical and mental distance, two concepts that Hans-Jürgen Bachorski and Werner Roecke introduced into research around 2000, the "laughter community" and the "reasons to laugh", are re-examined and the conditions are sounded out in order to emphasise factors for an explanatory model of laughter in the Middle Ages. However, the Freudian orientation is not adopted. In addition to the risus paschalis, a custom during the Easter liturgy, a minnelied and two prose poems, Der Weinschwelg and Die böse Frau, are described as examples in their communicative performance with regard to the reasons to laugh.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2021, 6; 29-46
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre
    Enlightened Preaching in the Context of Academic Theology and the Doctrine of Justification
    Nowoczesne głoszenie słowa Bożego w kontekście teologii akademickiej i doktryny o usprawiedliwieniu
    Autorzy:
    von Kriegstein, Matthias
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040399.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teologia akademicka
    homiletyka
    kazanie
    doktryna o usprawiedliwieniu
    symbol
    hermeneutyka
    elementarna teologia
    wspólnota
    biedni
    proces soborowy
    mikrogłoszenie
    współpraca
    dialog międzykulturowy i międzyreligijny
    academic theology
    homiletics
    sermon
    doctrine of justification
    hermeneutics
    elementary theology
    community
    parish
    poor people
    conciliary process
    micropreaching
    feedback partnerships
    intercultural and intereligious dialogue
    Opis:
    Autor wyjaśnia swoje rozumienie nowoczesnej teologii teoretycznej, rozważając aspekty homiletyczne. Formułuje trzy tezy. Po pierwsze, ten rodzaj teologii oddziałuje w sposób zrozumiały na gruncie czysto teoretycznym. Odnosi się do funkcji i struktury wiary, jak również do religijnych sposobów życia. Po drugie, homiletyka i przepowiadanie obierają sobie za cel zbawienną i wspólnotową praktykę życia. Po trzecie, doktryna o usprawiedliwieniu jest implicite częścią teologicznego zachowania oraz explicite tematem przepowiadania. Nowoczesna refleksja teologii teoretycznej ukazuje jej powiązanie z podstawowymi procesami komunikacji i uczenia się. Dlatego dostarcza ona impulsów dla dydaktyki homiletyki, edukacji w przepowiadaniu i feedback- -culture. Ten rodzaj teologii daje też zrozumiałą propozycję dla interpretacji religii, oceny różnych kontekstów oraz może być podstawowym elementem dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego. Praktyka ta może pomóc w ulepszeniu duchowego i społecznego życia wszystkich ludzi oraz środowiska. Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre Der Verfasser erläutert sein Verständnis einer aufgeklärten Theologie im Bezug auf die Homi-letik. Er stellt drei Thesen auf: Diese Form der Theologie arbeitet erstens. in einer humanwissenschaftlich nachvollziehbaren Weise. Sie ist bezogen auf die Funktionen und Strukturen des Glaubens und religiöser Lebenswelten. Homiletik und Predigt zielen zweitens auf eine heilsame und solidarische Lebenspraxis. Und drittens: Die Rechtfertigungslehre ist Teil impliziter Theologie und expliziter Inhalt der Verkündigung. Ihre wissenschaftliche Reflexion zeigt sie in Verbindung mit allgemeinen Kommunikations- und Lernprozessen und gibt damit Impulse für eine Didaktik der Predigtausbildung und einer homiletischen Feedbackkultur. Diese Art der Theologie bietet eine nachvollziehbare Interpretation von Glauben und Religion in verschiedenen Kontexten und kann ein Basiselement für interkulturelle und interreligiöse Dialoge bilden. Die daraus folgende Praxis kann helfen, das spirituelle und soziale Leben von Menschen in ihrer Umwelt zu verbessern.
    The author explains his understanding of an enlightened academic theology regarding homiletic aspects. He sets up three thesisses: Firstly this kind of theology works in an general academic understandable way. It is related to functions and structures of faith and religious ways of life as well. Secondly homiletics and preaching take aim at salutary and solidary practise of life. Thirdly the doctrine of justification is part of implicit theological behaviour and explicit topic of preaching. It’s enlightened reflection shows it’s connection with basic processes of communication and learning. So it gives impulses to didactics of homiletic education in preaching and feedback-culture. This kind of theology makes an understandable offer for interpretation of religion and values in various contexts and could be a basic element for intercultural and inter-religious dialogues. The following practice can help to improve the spiritual and social life of people in their environment.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 115-143
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gebet als Sprachhandlung im Ansatz von Richard Schaeffler
    Prayer as a speech act in the approach of Richard Schaeffler
    Autorzy:
    Schreiber, Thorsten Ph.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/626650.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    Gebet
    Gebetssprache
    identitätsstiftend
    wichtiger Faktor
    Sprachhandlung
    religiöse Sprache
    Spezifika
    Psalmen
    Magnificat
    eigene Person
    Adressat
    Bestand
    Gemeinschaft
    Tradition
    the theory of prayer
    never senseless
    relation between God and a human
    the unique nature
    religious language
    psalms
    the Magnificat
    a speech act
    the self-awareness
    for centuries
    an important factor
    the one and the same
    having influence
    the deep meanings
    lexemes
    prayer and language
    modlitwa
    relacja Bóg - człowiek
    osobowotwórczy
    język modlitwy
    psalmy
    Magnifikat
    akt modlitwy
    wazny czynnik
    przez wieki
    tradycja
    wspólnota
    Opis:
    Schaeffler zeigt mit seinen Beiträgen sehr deutlich, dass das Gebet keine sinnlose sprachliche Äußerung ist und arbeitet sehr gut die Spezifika religiöser Sprache heraus, was besonders an Beispielen in Psalmen und am Magnificat deutlich werden konnte. Er wies auf das Selbstverständnis der Beterin/des Beters hin und zeichnete dies am Beispiel Mariens nach. An ihrem Beispiel konnten wir sehen, wie religiöses Sprechen die eigene Person zur Sprache bringen kann und wie in der Sprache der Adressat berücksichtigt wird in Rückgebundenheit auf die eigene Existenz. Das Gebet hat Bestand durch die Zeit hindurch und ruft somit eine immer größere Gemeinschaft zusammen, die dieselben Worte ein und desselben Gebetes weitergeben kann und somit ermöglicht, eine Tradition aufrechtzuerhalten, in der Geschichte und Gegenwart zusammenfließen und einen Bestand für die Zukunft garantieren. Die gemeinsame Gebetssprache, wie z.B. die Psalmen oder das „Vater Unser“, ist ein wichtiger Faktor, der ein Erblühen und Weiterblühen einer Gemeinde möglich macht. Gott kann durch die Zeit hindurch als ein und derselbe erkannt werden. Auch über den Wandel zahlreicher Zeitalter hinaus erkennen wir immer wieder neu die Bedeutung des Aufstrahlens Gottes. Das biblische „Siehe, da“ weist auf eine Tat Gottes hin, die plötzlich zu geschehen scheint und doch große Wirkung weit über diesen einen Moment hinaus zu wirken vermag. Um diese Zeit der religiösen Erfahrungswelt ständig wach zu halten, bedarf es einer Treue der Erinnerung. Durch das Gebet im Gegenüber von Gott findet die Beterin/der Beter erst ihre/ seine Identität. Gebet ist identitätsstiftend. In diesem Artikel wurde der Hauptakzent auf Gebetssprache gelegt. Es wurde darzustellen versucht, dass diese Form so verschieden sie von der Alltagssprache sein mag, alles andere als sinnlos ist. Sowohl die Begriffe „Gebet“, wie „Sprache“ sind Begriffe, die viele Bedeutungen haben können und jeder/jede kann darunter etwas anderes verstehen, je nach Vorverständnis. Doch konnte aufgewiesen werden, wie wichtig deren Eigenheiten mit ihren tiefen Bedeutungen sind.
    The following article analyses the theory of language of prayer introduced by Richard Schaeffler, a German philosopher and theologian. The author of the article refers to the following writings by R. Schaeffler: „Das Gebet und das Argument. Zwei Weisen des Sprechens von Gott. Eine Einführung in die Theorie der religiösen Sprache“ (Prayer and argument. Two ways of talking about God. Introduction to the theory of religious language), „Kleine Sprachlehre des Gebets“ (On the language of prayer) and „Religionsphilosophie“ (The philosophy of religion). What he attempts to demonstrate is that, if we base on the Schaeffler’s inquiries, a statement, which is a prayer, is never senseless. Despite the fact that, as we can read in the preface, the statement does not function as a informational or motivational tool, it still serves as a lingual act, which sacramentally builds a relation between God and a human. Schaeffler shows the unique nature of religious language, he especially seeks for examples in psalms and the Magnificat. He emphasizes the self-awareness of a praying man, as exemplified by Mary. Her example allows us to see how we can express ourselves through praying, and how we refer to prayer’s addressee in the context of our own existence. Prayer has existed for centuries and binds more and more people into a community. The community has been sustaining the tradition through passing down the words of the same prayer. In the tradition in question the past and the present are combined which guarantees its lasting. The common language of prayer, e.g psalms or the Our Father, is an important factor which allows the community to last and develop. God has been recognized for centuries as the one and the same. People find Him over and over again in the changing historical periods. The evangelical texts tell about particular events (e.g. calming the storm, Mt 8, 23–25), one-time acts of God, still having influence in subsequent periods and changing people’s lives. To sustain the religious world of experiences alive being faithful to memory is required. Only through prayer, in contact with God, a praying man can find and create his own awareness. What has been greatly emphasized in the article is the language of prayer. The author attempts to show that this language, no matter how different from everyday language, certainly has its own sense. The lexemes prayer and language have many meanings and everyone can understand them differently, depending on the knowledge and experience gained. What has been made evident here is how important the deep meanings of these lexemes truly are.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2014, 9, 1; 153-168
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies