Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kraków" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Threpte und Eutyches – römische Sklaven in Krakau (CIL VI 27389a)
Threpte i Eutyches – rzymscy niewolnicy w Krakowie
Autorzy:
Kuryłowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2006890.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
headstone
slaves
contubernium
Krakow
tabliczka nagrobna
niewolnicy
Kraków
Opis:
In the Princes Czartoryski Museum in Krakow there is a Roman headstone with the following inscription: For the best and most faithful wife (coniux) Threpte, well distinguished, put up by Eutyches, a slave of Atilius Agricola (CIL VI 27389a – 1st/2nd c. AD). They were probably slaves from Hellenized eastern regions. Eutyches is explicitly described as a slave (EUTYCHES ATILI AGRICOLAE SERVUS), while Threpte’s status is clarified by her name, which is the Greek word for a slave, conceived and raised up in the family of a master (Roman verna). In legal terms, the only relationship they could enter was contubernium. Possibly, Atilius Agricola had two slaves whom he treated in a friendly manner allowing them to maintain a relationship; he also agreed for Threpte to be buried in a separate grave with an inscription. It is one of many texts suggesting cordial relations between slaves and Roman families in the early period of the Roman Empire. Interestingly, the ashes have remained in Roman soil, while the plate with the inscription has found its way to Krakow.
W Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie znajduje się tabliczka z rzymskiego nagrobka z następującym napisem: Najlepszej i najwierniejszej żonie Threpte, dobrze zasłużonej, wystawił Eutyches, niewolnik Atiliusza Agrykoli (CIL VI 27389a – I/II w.n.e.). Chodzi tu o niewolników, pochodzących prawdopodobnie ze shellenizowanych obszarów wschodnich. Euyches został wyraźnie określony jako niewolnik (EUTYCHES ATILI AGRICOLAE SERVUS), zaś pozycja Threpte wynika z samego imienia, oznaczającego po grecku niewolnicę, spłodzoną i wychowaną w rodzinie właściciela (rzymska verna). Z prawnego punktu widzenia związek między nimi mógł mieć charakter tylko contubernium. Prawdopodobnie Atilius Agricola miał dwoje niewolników, których traktował przyjaźnie, dopuszczając do ich faktycznego związku i pozwolił ponadto na pochowanie Threpte w osobnym grobie i zaopatrzenie inskrypcją. Jest to jeden z wielu tekstów, dowodzących familiarnych stosunków z niewolnikami w rzymskich rodzinach okresu wczesnego cesarstwa. Co ciekawe ponadto – prochy ich pozostały na rzymskiej ziemi, zaś tabliczka z napisem zawędrowała zrządzeniem losu do Krakowa.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 47-63
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Steckbrieflich Gesucht
Autorzy:
Albin, Kazimierz.
Współwytwórcy:
Schmidt, Siegfried. Tłumaczenie
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Oświęcim : Staatliches Museum Auschwitz-Birkenau
Tematy:
Armia Krajowa. Okręg Kraków pamiętniki
Auschwitz-Birkenau (niemiecki obóz koncentracyjny)
Niemieckie nazistowskie obozy koncentracyjne
Pamiętniki i wspomnienia
Literatura polska
Opis:
Tyt. oryg.: [List gończy : historia mojej ucieczki z Oświęcimia i działalności w konspiracji].
Bibliogr. --- Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Der Krakauer Maler Józef Mehoffer und dessen deutsch-österreichische Herkunft im Spiegel von NS-Akten 1940 bis 1941
The Cracow’s painter Józef Mehoffer and his German-Austrian origin on the basis of German files from 1940 to 1941
Autorzy:
Röskau-Rydel, Isabel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731316.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Józef Mehoffer
Kraków
okupacja niemiecka 1939–1945
Generalne Gubernatorstwo
Cracow
German occupation 1939–1945
General Governorate
Opis:
The article renders the heretofore poorly studied actions of the German national-socialist, occupant authorities between 1940 and 1941 targeted at the Cracow’s painter Józef Mehoffer, whose roots were German-Austrian, and his wife. The analysis of German documents collected in the Archive the New Files in Warsaw has clarified many aspects of the life of this well-known Polish painter. Previously much of this was incorrect, and the documents significantly contributed to the part of his biography during the occupation.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2022, 22; 74-88
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Halkowski (1951-2009): ‘Wächter des jüdischen Gedächtnisses’ in Krakau
Henryk Halkowski (1951–2009): The ‘Guardian of Jewish Memory’ in Krakow
Henryk Halkowski (1951-2009): ‘Strażnik pamięci żydowskiej’ w Krakowie
Autorzy:
Kłańska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1876035.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pamięć żydowska
Henryk Halkowski
Kraków
Kazimierz
dziedzictwo żydowskie
drugie pokolenie po Zagładzie
Jewish memory
Jewish heritage
second generation Shoah survivors
Opis:
Artykuł rozpatruje jako przykład drugiego pokolenia po Szoa życie i twórczość żyjącego w Krakowie w latach 1951-2009 Henryka Halkowskiego, filozofa, architekta, a przede wszystkim ‘strażnika pamięci żydowskiej’, jego eseistykę i publicystykę na tematy żydowskie oraz stosunków polsko-żydowskich, a także jego przekłady i opracowania tekstów judaistycznych. Halkowski szczególnie podkreślał, że nie należy zajmować się historią Żydów w Polsce tylko jako historią ich Zagłady, gdyż w Polsce, a zwłaszcza na krakowskim Kazimierzu istniały i rozwijały się bujnie przez 700 lat życie żydowskie i kultura żydowska. Zmarły erudyta był z Krakowem głęboko związany biograficznie, jak też uczuciowo i zwykł kłaść nacisk na fakt, że historia Żydów i historia Krakowa są ze sobą nierozerwalnie związane.
The paper considers, as an example of second generation Shoah survivors, the life and work of Henryk Halkowski (1951-2009) who lived in Kraków and was a philosopher, architect and, primarily, ‘a guardian of Jewish memory’. I discuss his essays and journalism on Jewish subjects and the subject of Polish-Jewish relations, as well as his translations and editions of Judaic texts. Halkowski emphasised that it would be wrong to study the history of the Jews in Poland only in the context of their extermination, because there had existed in Poland, and especially in Kraków and its Jewish quarter Kazimierz, a thriving Jewish life and culture for seven centuries previously. The late scholar was deeply connected to Kraków, both biographically and emotionally, and used to stress the fact that the history of the Jews and the history of Kraków are inseparable.
Henryk Halkowski (1951-2009): ‘Wächter des jüdischen Gedächtnisses’ in KrakauDer Beitrag betrachtet exemplarisch als ein Beispiel der zweiten Generation nach der Shoah das Leben und Schaffen von Henryk Halkowski (1950-2009), der in Krakau lebte und als Philosoph. Architekt und vor allem als ‚Wächter des jüdischen Gedächtnisses‘ funktionierte. Ich bespreche seine Essayistik und Publizistik zu jüdischen Themen sowie solchen der polnisch-jüdischen Beziehungen wie auch seine Übersetzungen und Bearbeitungen judaistischer Texte. Besonders betonte Halkowski, dass man die Geschichte der Juden in Polen nicht lediglich als Geschichte ihres Untergangs betrachten sollte, denn es existierte und florierte in Polen, und insbesondere in der Nachbarstadt (dann im Stadtviertel) Krakaus Kazimierz 700 Jahre lang das jüdische Leben und die jüdische Kultur. Der gestorbene (Privat-)Gelehrte war sowohl biographisch als auch emotionell mit Krakau tief verbunden und pflegte mit Nachdruck zu sagen, dass die Geschichte der Juden und die Geschichte Krakaus unzertrennlich zusammenhängen.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 147-161
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samorząd miasta Krakowa w czasach przedprzemysłowych
Autorzy:
Noga, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607605.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Krakau
Stadtordnung
Magdeburger Recht
Stadtrat
Quadragintavirat
Cracow
cities’ government
Magdeburg Law
city council
quadragintavirate
Kraków
ustrój miast
prawo magdeburskie
rada miejska
quadragintavirat
Opis:
Die Stadt Krakau funktionierte seit ihrer Lokation (1257) bis zur Verfassung vom 3. Mai 1791 nach Magdeburger Recht, aber auch die örtlichen Zünfte besaßen eine Stadtgemeindeordnung. In der Anfangszeit der Lokationsstadt spielten Erbvögte und die sog. Gerichtsbank die Hauptrolle. Nach der Konfiszierung des Vogtamtes durch Herzog Władysław Łokietek (Ellenlang) im Jahre 1312 infolge einer Rebellion des Vogtes Albert kam es dann zur Degradierung dieses Organs. Seitdem übten die Vögte nur noch Gerichts- und Polizeifunktionen aus und waren vom Stadtrat abhängig.Dieses Organ war kurz nach der Lokation der Stadt entstanden. Anfangs vom Vogt ernannt und danach durch Kooptierung ergänzt, war es ein echter Repräsentant der Stadtbewohner. Eine Konsequenz der Rebellion des Vogtes Albert war der Verlust der vollen Autonomie der Stadtgemeinde, und von nun ab ernannte den Rat alljährlich der Herrscher oder sein Beamter, seit dem 15. Jahrhundert der Krakauer Wojewode, der acht amtierende Ratsherren auswählte, während die vorher amtierenden Ratsherren, die in diesem Jahr nicht ausgewählt wurden, einen 16 Personen starken Altenrat bildeten. Das Amt war auf Lebenszeit. Erst Ende des 17. Jahrhunderts erlangte der Rat das Recht, neue Ratsherren zu wählen. Dieses Organ erlangte eine privilegierte Position in der Stadt und konzentrierte in seiner Hand alle wichtigsten Kompetenzen, darunter die Nominierung der Schöffen und der Berufsbeamten mit dem Schreiber und dem Syndikus an der Spitze, sowie die Vertretung der Stadt in den Kontakten nach außen. Von einer zahlenmäßig kleinen Gruppe von Familien besetzt, wurde es zu einer oligarchischen Institution, die sich hauptsächlich um die Interessen der eigenen Gruppe kümmerte, zum Nachteil der meisten Bürger, die erst nach Konflikten im 16. Jahrhundert das Recht auf Kontrolle der öffentlichen Finanzen durch eine als Quadragintavirat bezeichnete eigene Vertretung erlangten. Schließlich bildete sich in de zweiten Hälfte des 17. Jahrhunderts eine breite Vertretung des einfachen Volkes – der communitas – heraus, die die Funktionen des Quadragintavirats übernahm. Diese Institutionen wachten über die Autonomie der Stadtgemeinde und gestalteten über Jahrhunderte hinweg die bürgerlichen Haltungen der Krakauer.
The city of Cracow functioned from the times of its founding (1257) to the Constitution of 3 May 1791 on the Magdeburg Law, but the municipality also had local characteristics. In the beginning of the city’s founding, the main role was played by hereditary mayors (wójt) and courtroom juries. After Władysław the Short had confiscated the mayor’s office in 1312, as a result of a rebellion of Mayor Albert, the degradation of this body followed. From that time, the mayors performed only judicial and police function and they were dependent on city council.This body was created shortly after the city had been founded. Initially appointed by the mayor and then by co-optation, it was the real representative of citizens. As a consequence of the rebellion of Mayor Albert, the municipality lost its entire autonomy; thereafter, the council was annually appointed by the monarch or his official, from the 15th century – by the governor (wojewoda) of Cracow, who selected 8 councillors-in-office (rajca) while the councillors, who had been in office previously, but were not selected in that given year, formed a 16-person old council. It was a lifelong office. Only towards the end of the 17th century the council retrieved the right to choose new councillors. The body gained a privileged position in the city, accumulating in its hands all the most important competences, including nominations for aldermen and professional officials, with a scribe and liquidator at its forefront, but also the representation of the city in external affairs. Staffed with a small group of families, it became an oligarchic institution, advocating mainly the interests of its own group to the disadvantage of the entire population who, after all the conflicts, received in the 16th century a right to control public finances and their own representatives who became referred to as a quadragintavirate. Finally, in the second half of the 17th century a broader representation of common people was formed – communitas – which took over the function of the quadragintavirate. These structural institutions have upheld the autonomy of the municipality and for centuries have shaped civic attitudes of the inhabitants of Cracow.
Miasto Kraków funkcjonowało od czasu lokacji (1257) do Konstytucji 3 Maja (1791) na prawie magdeburskim, ale ustrój gminy miejskiej miał także cechy lokalne. W początkach miasta lokacyjnego główną rolę odgrywali wójtowie dziedziczni i ława sądowa. Po konfiskacie wójtostwa przez księcia Władysława Łokietka w 1312 r., będącej skutkiem buntu wójta Alberta, nastąpiła degradacja tego organu. Odtąd wójtowie pełnili tylko funkcje sądowe i policyjne i byli zależni od rady miejskiej.Ten organ powstał wkrótce po lokacji miasta. Początkowo mianowany przez wójta, a następnie przez kooptację, był rzeczywistym reprezentantem obywateli. Konsekwencją buntu wójta Alberta była utrata pełnej autonomii gminy miejskiej. Odtąd radę mianował corocznie władca lub jego urzędnik; od XV w. wojewoda krakowski wybierał 8 rajców urzędujących, a rajcy wcześniej urzędujący, nie wybrani w tym roku, tworzyli 16-osobową radę starą. Urząd był dożywotni. Dopiero w końcu XVII w. rada odzyskała prawo do wyboru nowych rajców. Organ ten zyskał uprzywilejowaną pozycję w mieście, skupiając w swoich rękach wszystkie najważniejsze kompetencje, w tym nominacje ławników i urzędników zawodowych, z pisarzem i syndykiem na czele, a także reprezentację miasta w kontaktach zewnętrznych. Obsadzany przez nieliczną grupę rodzin, stał się instytucją oligarchiczną, zabiegającą głównie o interesy własnej grupy na niekorzyść ogółu obywateli, którzy po konfliktach uzyskali w XVI w. prawo do kontroli finansów publicznych przez własną reprezentację, zwaną quadragintaviratem. Wreszcie w drugiej połowie XVII w. wykształciła się szersza reprezentacja pospólstwa (communitas), która przejęła funkcje quadragintaviratu. Te instytucje ustrojowe stały na straży autonomii gminy miejskiej i kształtowały przez wieki postawy obywatelskie krakowian.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2017, 72
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies