Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "jedność;" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Walter Benjamin und die Zahl. Anmerkungen zum Verhältnis von mathematisch-logischer Denkform und essayistischer Schreibweise bei Walter Benjamin
Autorzy:
Leśniak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032701.pdf
Data publikacji:
2011-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Walter Benjamin
jedność liczby
jedność konfiguracji
mit
historia
unifty of a figure
unity of configuration
myth
history
Einheit der Zahl
Einheit der Konfiguration
Mythos
Geschichte
Opis:
In der Philosophie Walter Benjamins lässt sich eine Tendenz zu einem Ineinanderumschlagen und Sich-Übereinanderschieben zweier Einheiten beobachten – der Einheit der Zahl (als Begriffsidentität) und der Einheit der Konfiguration (als Bild). Die Folge davon ist der Umstand, dass Benjamin – wie bereits Adorno bemerkt hat – anstelle der ‚verpflichtenden Aussage‘ eine metaphorische setzt, dass er über einen Begriff spricht, jedoch im Modus des Bildes. Im vorliegenden Artikel wird aufgezeigt, dass der von Benjamin, wie es scheint, intendierten Unzulänglichkeit der Trennung von Mythos und Geschichte, der Kritik am Technischen und einer Faszination für das Meta-Technische, sein ambivalentes Verhältnis zur Zahl (als der unbedingten Grenze) zugrunde liegt.
W filozofii Waltera Benjamina można zaobserwować tendencję do wzajemnego zmieniania się i zachodzenia na siebie dwóch jedności – jedności liczby (jako tożsamości pojęcia) i jedności konfiguracji (jako obrazu). Konsekwencją tego jest okoliczność, iż Benjamin – jak zauważył już Adorno – zamiast ,wypowiedzi zobowiązującej‘ ustanawia wypowiedź metaforyczną, iż mówi o pojęciu, lecz czyni to na sposób obrazu. Niniejszy artykuł wykazuje, iż niedostateczność oddzielenia mitu i historii, krytyki techniki i oczarowania przestrzenią meta-techniczną, która wydaje się być intencją Benjamina, ma swe źródło w jego ambiwalentnym stosunku do liczby (jako koniecznej granicy).
A perceptible tendency in Walter Benjamin’s philosophy is the mutual substitution and overlapping of the two distinct unities – that of the number (as an identity of idea) and that of configuration (as a picture). Therefore, as already Adorno observed, Benjamin in lieu of a ,binding statement‘ postulates a figurative statement, for even though he talks of an idea, he presents it in visual terms, as a picture. The paper aims to demonstrate that lack of a sufficiently precise distinction between myth and history, criticism of technique and fascination with meta-technical space – which appears to be Benjamin’s intention – has its source in his ambivalent attitude to the number (as an indispensable boundary).
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2011; 301-320
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vermittler und Reformer. Zur Rolle Julius Pflugs im konfessionellen Findungsprozess
Mediator and reformer. On the role of Julius Pflug in the process of confessional identification
Mediator i reformator. O roli Juliusa Pfluga w procesie identyfikacji konfesyjnej
Autorzy:
Pilvousek, Josef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595490.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Julius Pflug
reform of the Church
unity
ecumenism
reforma Kościoła
jedność
ekumenizm
Opis:
Julius Pflug (1499–1564) was a diplomat, politician and bishop, and in all this functions he took care of the unity of the Church in his time which he considered as necessary for salvation. His involvement is acclaimed both by Catholics and Protestants. Pflug worked for the reform of the Church but he was against their split. Today he can be numbered among the leading representatives of theology of mediation of 16th century. In his activities he can neither be marked to the general historical schemata nor to the category of social discipline. The present article presents the biography of Pflug and describes his theological program, especially his efforts for the unity and reform of the Church.
Julius Pflug (1499–1564) był dyplomatą, politykiem i biskupem, i we wszystkich tych swoich zadaniach troszczył się o jedność ówczesnego Kościoła, którą uważał za konieczną do zbawienia. Jego zaangażowanie cieszyło się wielkim szacunkiem zarówno u katolików, jak i protestantów. Pflug występował na rzecz reformy Kościoła, ale był przeciwny jego rozdarciu. Współcześnie może zostać zaliczony do czołowych przedstawicieli teologii mediacji XVI w. W jego działaniach nie można zaliczyć go ani do obiegowych schematów historycznych, ani zakwalifikować do kategorii społecznego zdyscyplinowania. Artykuł przedstawia biografię Pfluga i opisuje jego program teologiczny, głównie jego starania o jedność i reformę Kościoła.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 29-47
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aufbruch zu einem neuen Pilgerweg. Theologische Aspekte der 10. Vollversammlung des Ökumenisches Rates der Kirchen
Przebudzenie do nowej pielgrzymki. Teologiczne aspekty 10. Zgromadzenia Ogólnego Światowej Rady Kościołów
Awakening to the New Pilgrimage. The Theological Aspects of the 10th Assembly of the World Council of Churches
Autorzy:
Link, Hans-Georg
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343442.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Światowa Rada Kościołów
zgromadzenie
ruch ekumeniczny
jedność
misja
World Council of Churches
Assembly
Ecumenical Movement
Unity
Mission
Opis:
Artykuł w syntetyczny sposób przedstawia przebieg i wyniki obrad 10 Zgromadzenia Ogólnego Światowej Rady Kościołów, które odbyło się w Pusan (Korea Płd.) (30.10 – 08.11.2013) oraz dokonuje krótkiej teologiczno-ekumenicznej interpretacji spotkania. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza prezentuje teologiczne zagadnienia poruszane w Pusan. Autor opiera się na dwóch przyjętych przez Zgromadzenie dokumentach: „Boży dar i wezwanie do jedności – i nasze zobowiązanie” oraz „Wspólnie ku życiu: misja i ewangelizacja w zmieniających się kontekstach” i charakteryzuje ich treść takimi słowami kluczowymi, jak: jedność, misja i ewangelizacja. Przedstawia również teologiczne uwarunkowanie społecznego zaangażowania, które w Pusan ilustrowane było słowem „pielgrzymka”. Podstawę drugiej części artykułu stanowi sprawozdanie z uczestnictwa w Zgromadzeniu przedstawicieli różnych wyznań i ruchów ekumenicznych, a także z wkładu religii niechrześcijańskich i podmiotów politycznych. Trzecia część przedstawia uchwalone podczas zgromadzenia deklaracje, odnoszące się do dwóch ważnych kryzysów polityczno-społecznych: podzielonego Półwyspu Koreańskiego oraz sytuacji na Bliskim Wschodzie i wezwanie do działania o „sprawiedliwy pokój”. Konkluzja zawiera krótką ocenę Zgromadzenia, poczynioną z perspektywy osobistego uczestnictwa.
Article presents the short report of the 10th Assembly of the World Council of Churches held in Busan (South Korea) (30 of October – 8 of November 2013) including its theological and ecumenical interpretation. The presentation is structured into the three principal sections. Firstly, the author expounds the main theological issues discussed at the meeting. He refers to the two important documents adopted by the Assembly: God’s Gift and Call to Unity- and our Commitment and Together Towards Life: Mission and Evangelism in Changing Landscapes and describes their content through three keywords: unity, mission and evangelization. Furthermore, the article illustrates the theological conditions of the social commitment of the World Council of Churches with the theological concept of pilgrimage. The second section displays the participation of representatives of various Christian confessions as well as representatives of non-Christian religions and political institutions. The third section presents the statements submitted by the Assembly, concerning two important political crisis: that of the Korean Peninsula and that of the Middle East and includes the short interpretation of the call for the “just peace”. The conclusion of the article contains a short assessment of the Assembly from the view of its participant.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 5-23
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joseph Ratzingers Antwort auf die religionsgeschichtliche Relativierung des Christentums
Joseph Ratzingers Answer on the Religious-historical Relativization of Christianity
Odpowiedź Josepha Ratzingera na religijno-historyczną relatywizację chrześcijaństwa
Autorzy:
Menke, Karl-Heinz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035246.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
„Dominus Iesus”
religia
relatywizacja chrześcijaństwa
prawda osobista
jedność prawdy
Joseph Ratzinge
“Dominus Iesus”
ascendant and descendent Religion
Relativization of Christianity
personal truth
unity of truth
Joseph Ratzinger
Opis:
Joseph Ratzinger – autor dokumentu „Dominus Iesus”, opublikowanego przez papieża Jana Pawła II na przełomie tysiącleci, sprzeciwia się relatywizacji twierdzeń prawdy chrześcijańskiej, ponieważ jest ona tworzona z perspektywy religii porównawczej. Rozróżnia on między religią ascendentną, wytworzoną (zwaną także „azjatycką” lub „związaną z mistycyzmem”) a descendentną, objawioną religią (zwaną również „monoteistyczną”). Pierwszy model jest zdeterminowany relatywizacją wszelkich wypowiedzi dogmatycznych na rzecz prawdy transcendentnej, którą każdy może interpretować na swój sposób. Natomiast drugi model wychodzi od Boga, a nie od człowieka. Jest on − czy to w formie judaizmu, chrześcijaństwa czy islamu − monoteistyczny. Opiera się bowiem na personalnym objawieniu się jedynego Stwórcy w skończoności przestrzeni i czasu. Judaizm utożsamia jedyną prawdę o Bogu z historią doświadczoną i zapamiętaną przez lud Izraela; islam utożsamia jedyną prawdę o Bogu z księgą Koranu, zaś chrześcijaństwo z osobą Jezusa Chrystusa. Według Josepha Ratzingera to ogromna różnica, czy daną osobę czy księgę uważa się za samoobjawienie się Absolutu, tj. Boga. Dzieje się tak, ponieważ osoba nie jest obiektem. Jedyną logiką, która może sprostać osobie, jest dia-logika, tj. komunikacja wewnętrzna czy też interakcja. Chrześcijaństwo, które pozostaje wierne swojemu pochodzeniu i swojej prawdziwej naturze, nigdy nie może − jak podkreśla emerytowany Papież − dystansując się od egiptologa z Heidelbergu, Jana Asmanna, używać jakiejkolwiek przemocy wobec dysydentów. Albowiem Bóg, o którym świadczą chrześcijanie, nie jest nikim innym niż człowiekiem, który o sobie powiedział: „Ten, który mnie widział, widział Ojca” (J 14,9). Nie jest On nikim innym jak Odkupicielem, który pozwala się ukrzyżować, zamiast narzucać coś przez przemoc, i obiektywnie jest najlepszy, jakiego można sobie życzyć.   Joseph Ratzingers Antwort auf die religionsgeschichtliche Relativierung des Christentums Joseph Ratzinger – Verfasser des von Papst Johannes Paul II. zur Jahrtausendwende publizierten Lehrschreibens ‚Dominus Iesus‘ - wendet sich gegen die religionsvergleichende Relativierung des christlichen Wahrheitsanspruchs. Er unterscheidet zwischen einer aszendenten (auch ‚asiatisch‘ oder ‚mystizistisch‘ genannten) und einer deszendenten (auch ‚monotheistisch‘ oder ‚revelatorisch‘ genannten) Spielart der Religionen. Erstere ist bestimmt durch die Relativierung aller dogmatischen Aussagen zugunsten einer transzendenten Wahrheit, die jeder auf je eigene Weise interpretieren darf. Die deszendente Spielart hingegen geht von Gott, nicht vom Menschen aus. Sie ist – ob in Gestalt des Judentums, des Christentums oder des Islam − wesentlich monotheistisch. Denn sie beruht auf der personalen Selbstoffenbarung des einen und einzigen Schöpfers in der Endlichkeit von Raum und Zeit. Das Judentum identifiziert die eine und einzige Wahrheit Gottes mit der von Israel erfahrenen und erinnerten Geschichte; der Islam mit dem Buch ‚Koran‘; das Christentum mit der Person Jesu Christi. Es macht – so erklärt Joseph Ratzinger – einen gewaltigen Unterschied, ob eine Person oder ein Buch als Selbstoffenbarung des Absoluten bezeichnet wird. Denn eine Person ist kein Gegenstand. Die einzige Logik, die einer Person gerecht wird, ist die Dia-Logik bzw. Inter-Kommunikation bzw. Inter-Aktion. Ein Christentum, das seinem Ursprung und Wesen treu bleibt, kann, so betont der emeritierte Papst in Absetzung von dem Heidelberger Ägyptologen Jan Asmann, gar keine Gewalt gegenüber Andersdenkenden ausüben. Denn der Gott, den Christen verkünden, ist kein anderer als der Mensch, der von sich gesagt hat: „Wer mich sieht, sieht den Vater“; ist kein anderer als der Erlöser, der sich lieber kreuzigen lässt als irgendetwas, und mag es das objektiv Beste sein, mit Gewalt zu erzwingen.
Joseph Ratzinger, who is author of the teaching document “Dominus Iesus”, published by Pope John Paul II at the turn of the millennium, opposes the relativisation of the Christian truth claim as it is made from the perspective of comparative religion. He distinguishes between an ascendant variation of religion (which is also called `Asian' or `related to mysticism') and a descendent variation of religion (which is also called `monotheistic' or `revelatory'). The former is determined by the relativisation of all dogmatic statements in favour of a transcendent truth, which each may interpret in their own way. The descendant variation, on the other hand, takes God, not man as a starting point. It is − whether in the form of Judaism, Christianity or Islam – monotheistic. For it is based on the personal self-revelation of the one and only Creator in the finitude of space and time. Whereas Judaism identifies the one and only truth of God with the history experienced and remembered by the people of Israel, Islam identifies the only truth of God with a book, the Qu'ran, as it is very much in contrast to Christianity where the person of Jesus Christ is considered the only truth of God. According to Joseph Ratzinger it makes a huge difference whether a person or a book is regarded to be the self-revelation of the absolute, i.e. God. This is because a person is not an object. The only logic that does justice to a person is the dia-logic, i.e. inter-communication or inter-action. A Christianity which remains faithful to its origin and to its true nature can never, as the emeritus Pope emphasizes by distancing himself from the Heidelberg Egyptologist Jan Asmann, commit any kind of violence against dissenters. Because the God whom Christians testify is none other than the man who said of himself, “He who has seen me has seen the Father.” (Joh 14.9) He is none other but the Redeemer, who allows Himself to be crucified rather than imposing something through violence, and may it objectively be the best which could be wished for.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 35-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der Glaube und die dogmatischen Aussagen des I. Vaticanums über den päpstlichen Primat
Autorzy:
Greshake, Gisbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041172.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Primat
Petrusamt
fides qua
fides quae
Einheit
Dogmengeschichte
I Vaticanum
primacy
office of Peter
unity
history of dogmas
Vatican I
Prymat
urząd Piotrowy
jedność
historia dogmatów
Vaticanum I
Opis:
Wobec tego, że urząd papieski w swoim od I Soboru Watykańskiego zdefiniowanym stanowi jeden z największych przeszkód dla jedności Kościołów chrześcijańskich, autor niniejszego artykułu próbuje na nowo zinterpretować wypowiedzi soborowe odnoszące się do tej problematyki. Dokonuje tego na tle teologii wiary, która zdecydowanie odnosi treść wiary (fides quae) do fides qua. W ten sposób pewne wypowiedzi dotyczące wiary, także odnoszące się do papieża, są relatywizowane, jednak nie w sensie ich eliminacji, ale w znaczeniu intensywnego odniesienia ich do centrum wiary biblijnej. W ten sposób zostaje otwarta "przestrzeń", dzieki której jest możliwe nadanie każdorazowo nowego kształtu urzędowi piotrowemu rozumianemu jako "służba jedności".
As we know the idea of papacy defined during the First Vatican Council is one of the biggest problems for the unity of Christian Churches. The author of this article attempts to re-interpret the statements of the Council relating to this matter. It will be done against the background of the theology of faith that definitely relates the content of faith (fides quae) to the fides qua. In this way, certain statements regarding faith, also referring to the pope, are relativized, but not in the sense of elimination, but in the sense of their intense reference to the center of biblical faith. We have also the possibility to give every time a new shape of papacy, understood as a "ministry of unity".
Angesichts dessen, dass das Amt des Papstes in seiner auf dem I. Vaticanum definierten Gestalt eines der größten Hindernisse für die Einheit der christlichen Kirchen ist, versucht der Beitrag eine Neuinterpretation der diesbezüglichen konziliaren Aussagen. Dies geschieht auf dem Hintergrund einer Glaubenstheologie, welche die Inhaltlichkeit des Glaubens (fides quae) dezidiert an die fides qua zurückbindet. Damit werden bestimmte Glaubensaussagen, auch die über den Papst, relativiert, und zwar nicht im Sinn einer Eliminierung, sondern einer intensiven Inbezugsetzung auf das Zentrum des biblischen Glaubens. Damit öffnet sich ein „Raum“, dem Petrusamt als „Dienst an der  Einheit“ jeweils neue konkrete Gestalt zu geben.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 107-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies