Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sztuka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Powstanie styczniowe = Ânvarskoe vosstanie = The january uprising = Das Erbe des Januaraufstands
Ânvarskoe vosstanie
January uprising
Erbe des Januaraufstands
Współwytwórcy:
Skoczek, Tadeusz (1955- ). Redakcja
Maciejak, Tamara. Tłumaczenie
Torr, Guy Russell. Tłumaczenie
Schmidt, Siegfried (1930- ). Tłumaczenie
Muzeum Niepodległości (Warszawa). pbl
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Proszówki : Warszawa : Oficyna Wydawnicza Proszówki ; Muzeum Niepodległości
Tematy:
Powstanie styczniowe (1863-1864)
Sztuka polska
Album
Opis:
Bibliogr. s. 15-[16].
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
BITWA legnicka : historia i tradycja
Współwytwórcy:
Korta, Wacław. Redakcja
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Wrocław ; Warszawa : UW. CBŚiB : "Volumen"
Tematy:
Sztuka niemiecka tematyka 13-20 w. materiały konferencyjne
Sztuka polska tematyka 13-20 w. materiały konferencyjne
Bitwa pod Legnicą (1241)
Materiały konferencyjne
Opis:
Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej, Legnica 9-11 kwietnia 1991 r. --- Tekst częśc. niem., częśc. tł. z niem., ros. --- Bibliogr. s. 373-374. --- Streszcz., Zsfg przy ref.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
“Qualität” Überlegungen zu der Bedeutung und den ethischen Dimensionen einer Schlüsselkategorie hospizlicher Arbeit
"Jakość" - rozważania nad znaczeniem i etycznym wymiarem podstawowej kategorii hospicyjnej działalności
Autorzy:
Höver, Gerhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963267.pdf
Data publikacji:
2003-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
jakość
hospicjum
ars moriendi
sztuka umierania
opieka hospicyjna
quality of life
hospice
hospice care
Opis:
Dzięki ruchowi hospicyjnemu oraz medycynie paliatywnej w ciągu ostatnich lat powstała w Niemczech wielka liczba ośrodków opieki o charakterze stacjonarnym lub ambulatoryjnym. Ich ideą przewodnią jest pragnienie tworzenia takich warunków dla umierających, które umożliwiłyby im życie w godności aż do ostatniej chwili. Równocześnie przez solidarne towarzyszenie umierającym oraz ich bliskim powinna powstawać baza dla nowej „kultury umierania” rozumianej jako ars moriendi, jak również wyraźna alternatywa w stosunku do propagowanej aktywnej eutanazji. Realizacja tego celu domaga się szczególnego zabezpieczenia jakości, ponieważ chodzi tu o śmierć człowieka. Artykuł pokazuje, że w tym przypadku nie można ograniczać się do jakości struktur, procesów i wyników. Potrzeba jest także podstawowa refleksja etyczna, co znaczy .jakość. w najbardziej pierwotnym rozumieniu.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2003, 1, 1; 189-198
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chrislamische Hybride“? Kunstwerke an der Schnittstelle von Christentum und Islam
„Chrislamskie” hybrydy? Artefakty na styku chrześcijaństwa i islamu
“Chrislamist Hybrids”? Art at the Intersection of Christianity and Islam
Autorzy:
Krystyna Greub-Frącz, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594993.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Islam
Christianity
art
religious and cultural hybridity
Chrislam
islam
chrześcijaństwo
sztuka
religijno-kulturowa hybrydyczność
chrislam
Opis:
In the wake of the Crusades, artifacts from the Islamic cultural sphere such as Fatimid drinking glasses and objects of crystallized quartz, Ayyubid bronze vessels, silk textiles, or olifants reached Christian Europe and were often integrated into sacred practices. In the context of the current migration crisis, these objects are being subsumed in the study of the fine arts under the term “hybrid”. Using the example of contemporary artworks at the intersection of Christianity and Islam, this paper seeks to explain the reasons for the appropriation of these objects by the Christian cultus in order to explore the problem of applying the concept of the hybrid in early medieval art. To conclude, the concept of the hybrid is critically scrutinized in the context of today’s increasingly popular pseudo-Christian-Islamic religion – Chrislam.
W okresie krucjat fatymidzkie szklanki, ajjubidzkie misy i tace, jedwabne tkaniny czy olifanty docierały do chrześcijańskiej Europy, gdzie często bywały wintegrowywane w chrześcijański kontekst sakralny. W kontekście aktualnego kryzysu migracyjnego historia sztuki zwykła określać te obiekty mianem „hybryd”. Niniejszy tekst pyta o warunki umożliwiające integrację tego rodzaju przedmiotów w obręb chrześcijańskiego kultu, by następnie na przykładzie dzieł sztuki współczesnej, powstałych na styku chrześcijaństwa i islamu, rozpatrzyć problematykę stosowania pojęcia hybrydyczności do sztuki wczesnośredniowiecznej. Pojęcie to zostaje na koniec poddane krytycznej analizie na tle zyskującej coraz większą popularność pseudo-chrześcijańsko-islamskiej religii zwanej „chrislamem”.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 375-399
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)
“…Inconspicuousness and a Lot of Memories”: Mediums of Memory in Bettina Spoerri’s Novel Konzert für die Unerschrockenen (2013)
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791171.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekfraza
fotografia
sztuka wizualna
pamiętnik
A. Czechow
M. Rothko
R. Horn
ekphrasis
photography
visual arts
diary
Chekhov
Rothko
Horn
Opis:
„…Niepozorność i wiele wspomnień”: Media pamięci w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen (2013)W artykule ukazano proces rekonstrukcji historii rodzinnej w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen [Koncert dla nieustraszonych], który uwidacznia się w strukturze narracyjnej poprzez zastosowanie różnych mediów pamięci. Centralne medium pamięci stanowi muzyka – dla narratorki to archiwum pamięci, zawarte m.in. w starych nagraniach, ale także we wspomnieniach koncertów i prywatnych występów Lei, głównej bohaterki powieści. Fotografie, obecne jako ekfrazy, stają się kolejnym istotnym medium pamięci, otwierającymi „okna czasu” (A. Overath). W artykule przywołane zostały w kontekście przemyśleń S. Sontag i R. Barthesa. Szeroko rozumiana sztuka (malarstwo M. Rothko, instalacje R. Horn, dramaty A. Czechowa) to kolejne medium pamięci, łącznik między teraźniejszością a przeszłością – światem, który już nie istnieje. Rekonstruowana historia jest częścią genealogii pisarki, należącej do trzeciego pokolenia post-Shoah. „…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)In dem vorliegenden Beitrag wird Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen im Kontext der im Roman rekonstruierten Familiengeschichte analysiert. In der narrativen Struktur des Romans werden Musik, Photographie, Literatur, Malerei und visuelle Kunst als Gedächtnismedien eingesetzt. Die Musik, die im Leben der Hauptfigur ‒ einer berühmten Cellistin ‒ zur absoluten Referenz wird, bildet das zentrale Erinnerungsarchiv im Roman. Dank der Strategie der ekphrastischen Beschreibungen alter Fotografien werden in der Geschichte etliche „Zeitfenster“ geöffnet (A. Overath). Im Text findet man auch die Spuren der Lektüre von R. Barthes‘ und S. Sontags Essays zur Fotografie. Als nächstes Gedächtnismedium gelten M. Rothkos Malerei, R. Horns Installationen und die Dramen A. Tschechows – sie werden zu einem wichtigen Bindeglied zwischen Gegenwart und Vergangenheit, zumal die rekonstruierte Geschichte ein Teil der Genealogie der Autorin ist, die der dritten Post-Shoah-Generation angehört.
In this article, the reconstruction of the family history in Bettina Spoerri’s novel Konzert für die Unerschrockenen [Concert for the Fearless] is analysed. The narration contains different mediums of memory. The central medium of memory is music: for the narrator, this archive of the memory mainly consists of old recordings, but also of reminiscences about the concerts and private performances of Leah, the main protagonist of the novel. Photographs, by means of ekphrasis, serve as another essential medium of memory, opening up “the windows of time” (Overath). In this article, these mediums are considered in the context of the ideas of Sontag and Barthes. The widely understood concept of art (paintings by Rothko, installations by Horn, plays by Chekhov) is yet another medium of memory, connecting the present with a past that does not exist any more. This reconstructed story is part of the genealogy of the writer, who belongs to the third post-Shoah generation.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 21-31
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Prägung. Geblieben sind die Erinnerungen, die gedankenschwer in meinem Bewußtsein wüten“. Grafische Verfahren zur Sichtbarmachung von Strukturen des Erinnerns bei Joachim Zintel
The imprinting. The frenzy memories remain in my depressed consciousness. The graphic methods for visualising the memory structures by Joachim Zintel
Autorzy:
Langner, Paul Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731326.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Joachim Zintel
typography
concrete art
refugee experience
memory
World War II
typografia
sztuka konkretna
pamięć
II wojna światowa
doświadczenie ucieczki
Opis:
The article describes the aspects of Joachim Zintel’s (Berlin, 1943) graphics that are referred to as typography. In his graphics, the artist processes snippets of memories of the flight from Stettin to Berlin at the end of the World War II. But it is not the historical events that come to the fore in the graphics, but the processes of remembering and forgetting, the themes of images that are characterized by shifts, highlights, obscuring, blurring and gaps.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2022, 22; 197-206
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Kunst als Refugium der Selbstrettung und Selbstfindung. Das Lesen und Verstehen von Charlottes Salomon autobiographischen Werk Leben? oder Theater?
Art as a refugium of self-rescue and self-finding. Reading and understanding of Charlotte Salomon´s autobiographical work Life? or Theatre?
Sztuka jako refugium ocalenia i odnalezienia samego siebie. Czytanie i rozumienie autobiograficznego dzieła Charlotte Salomon Życie? czy teatr?
Autorzy:
Wawrzynek, Karin Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20666127.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Charlotte Salomon
Niemcy
sztuka
gwasze
czytanie
autobiografia
Życie? czy teatr?
modernizm
Holokaust
Germany
art
gouaches
reading
autobiography
“Life? or theater?”
modernism
Holocaust
Opis:
Celem poniższego artykułu jest zaprezentowanie sposobu w jaki sztuka może posłużyć jako skuteczny środek do przezwyciężenia, odnalezienia i ocalenia samego siebie, by nie ulec zapomnieniu. Sztuka potrafi tworzyć swoisty dystans, chroniący nas przed brutalnością i surowością rzeczywistości wczasach w których nam dano żyć. Arcydzieło autobiograficzno-historyczne Życie? czy teatr? Śpiewogra pochodzącej z asymilowanej rodziny żydowskiej Charlotte Salomon, składa się z 1325 zamalowanych kartek, z których 769 są treści biograficznej. Dzieło, którego struktura przypomina sztukę teatralną w formie scenorysu w słowie i obrazie, opisuje krótkie życie autorki: jej dzieciństwo, młodość w Republice Weimarskiej, jej doświadczenia antysemityzmu w Akademii Sztuk Pięknych i machinę reżimu nazistowskiego. W latach 1940 do 1942, na przestrzeni 18 miesięcy, Charlotte Salomon stworzyła serię obrazów, które odzwierciedlają faktyczne szczegóły z jej historii rodzinnej, dzieciństwa, młodości i życia na wygnaniu z aktualnymi wydarzeniami historycznymi, których jest świadkiem. W ten sposób autorka pokazuje obie strony: tragiczną historię rodzinną i historię aktualnych wydarzeń historycznych II wojny światowej, których jest świadkiem. Salomon łączy w swojej pracy w ekspresjonistyczny i modernistyczny sposób barwę, literaturę i muzykę, tworząc dzieło multimedialne. Używa takich technik malarskich jak van Gogh, Chagall, Munch czy Nolde, które służą wizualizacji. Obrazy o charakterze komiksu opatrzone są niejednokrotnie fragmentami muzycznymi od muzyki klasycznej do nowoczesnej. Jej dramat składa się z trzech części: z prologu, części głównej i epilogu. Jej kompleksowe i wielowarstwowe dzieło jest niczym syntetyczny, szczegółowy opis życia, niespełnionej miłości, cierpienia i śmierci. Stworzone by przetrwać. Tą intencję potwierdza także postscriptum utrwalone na ostatnim gwaszu na jej plecach: „Życie? czy teatr?”
The aim of this article is to show, in which way art can be used as an instrument, of self-conquest, self-finding and self-rescue as not to be forgotten by creating the appropriate distance, saving us from brutality and severity of reality and given times in which we live. The example of the Jewish artist Charlotte Salomon of approximately 1325 painted sheets, from which 769 represent her biographic-historical masterpiece Life? or Theatre? A song play. It illustrates like a play in the form of a storyboard in word and picture her quite short life, her childhood and adolescence in the times of Weimar Republic, her antisemitic experiences at the Academy of Art, the machinery of the Nazi regime. She created her series of paintings over the duration of approximately eighteen months between 1940 and 1942. Salomon intertwined factual details from the memory of her childhood and adolescence and exile life. It is a reenactment, a conflation that raises compelling questions about the formation and operation of memory, showing both sides: the traumatic memory of the tragic family history and the present historical events of the Second World War, which she experienced and witnessed by herself. Charlotte Salomon created a multimedia work by combining colour, literature and music in an expressionistic way, using techniques from painters like van Gogh, Chagall, Munch and Nolde, to visualize in form of comics and musical settings, consisting of the chosen palette of music pieces from classical music to modern pop songs. Her complex drama is divided into three parts in a prologue; a main part and an epilogue like a theatre play. Her work is nothing else as a synthetic depiction of life and unfulfilled love, suffering and death, created to survive. This intention of Charlotte Salomon confirms especially her own words, of the last gouache from the postscript on her back: Life? or Theatre?
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2022, 2, 35; 133-152
0860-7435
2450-1336
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Hausierer im Interieur“: Außenseiterfiguren in Hermann Burgers Erzählungen
‘Peddlers indoors’: Outsider figures in the stories of Hermann Burger
Autorzy:
Sośnicka, Dorota
Lisiecka, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596889.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Hermann Burger
Deutschschweizer Gegenwartsliteratur
Figurengestaltung
Exzentriker
Kunst
Art
Eccentrics
Characterisation
Contemporary German-Swiss Literature
współczesna niemieckojęzyczna literatura szwajcarska
charakterystyka postaci
ekscentrycy
sztuka
Opis:
Hermann Burger, ein virtuoser ‚Sprachartist‘, der in seiner Prosa in schwindelerregenden, von allerlei Fremdwörtern und Neologismen strotzenden, labyrinthischen Riesensätzen die existenziellen Nöte sonderbarer Exzentriker beschreibt, gilt als einer der originellsten und kontroversesten Schriftsteller der Deutschschweizer Gegenwartsliteratur. Der Beitrag konzentriert sich auf ausgewählte Erzählungen Burgers und charakterisiert ihre Protagonisten, die entweder als geistig oder körperlich behinderte, oder aber als hochbegabte, schrullenhafte Außenseiter auftreten und in orgiastischen Worttiraden von ihrer Existenz berichten. Ihre Versuche, die sie von der Außenwelt trennende Barriere zu überwinden, scheitern, was schließlich zu ihrem psychischen oder physischen Tod führt. Berücksichtigt werden bei der Analyse zugleich die sprachlich-stilistischen Besonderheiten sowie einige autobiographische Elemente der Prosa Hermann Burgers, der wie seine Protagonisten an seinem psychischen Leiden zugrunde gegangen ist, so dass er sich 1989 für den Tod von eigener Hand entschieden hat.
Hermann Burger, a consummate ‘artist with language’, chronicles the existential troubles of strange eccentrics in dizzyingly, labyrinthine lengthy sentences which are crammed with foreign words and neologisms. Burger is considered to be one of the most original and most controversial writers in contemporary German-Swiss literature. This essay focuses on selected stories of Burger and characterises their protagonists, who are either mentally or physically handicapped or else highly gifted and cranky and who tell of their lives in orgiastic verbal tirades. Their attempts to overcome the barriers separating them from the external world fail and this eventually leads to their mental or physical death. This analysis emphasises both the linguistic and stylistic peculiarities of Hermann Burger’s prose as well as certain autobiographical elements in it. Burger was overcome by own mental suffering to the extent that in 1989 he took his own life.
Hermann Burger, ‘wirtuoz języka’, który – tworząc karkołomne zdania skrzące się mnóstwem obco brzmiących pojęć fachowych i neologizmów – opisywał w swej prozie egzystencjalne cierpienia osobliwych ekscentryków, uznawany jest za jednego z najbardziej oryginalnych i kontrowersyjnych pisarzy niemieckojęzycznej literatury szwajcarskiej. Artykuł koncentruje się na kilku wybranych opowiadaniach Burgera, charakteryzując ich protagonistów, którzy jako psychicznie lub fizycznie niepełnosprawni, albo też jako niezwykle uzdolnieni, lecz zdziwaczali outsiderzy opisują swą egzystencję w orgiastycznych tyradach słownych. Wszelkie próby przełamania bariery dzielącej ich od innych ludzi są jednak z góry skazane na porażkę, co w końcu prowadzi do ich fizycznej bądź duchowej śmierci. Oprócz charakterystyki tych postaci analiza uwzględnia także językowo-stylistyczną specyfikę oraz niektóre elementy autobiograficzne prozy Hermanna Burgera, który – podobnie jak jego protagoniści – wskutek własnych cierpień doszedł do kresu, decydując się w 1989 roku na śmierć z własnej ręki.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2016, 25; 41-65
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwischen logos und icon
Autorzy:
Engel, Ulrich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007606.pdf
Data publikacji:
2021-09-27
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
sztuka współczesna
Pavel Büchler
Boris Mikhailov
Kris Martin
Paloma Varga Weisz
logos
ikona
zwrot ikoniczny
heterotopie
inne miejsca
biblijny zakaz obrazów
estetyka
„pustej przestrzeni”
Opis:
In his contribution "Zwischen logos und icon. Gegenwartskunst als Anders-Ort der Theologie" (Between logos and icon. Contemporary art as other-place of theology) Ulrich Engel OP examines, starting from the iconic turn, the question what theology (which is primarily committed to the biblical WORD) can learn from IMAGES. Following Foucault's theory of heterotopias (other-places), the study focuses on works of contemporary visual art, which as other-places can expose and make visible hidden, overlooked, misunderstood mechanisms of exclusion. Four artistic positions (Pavel Büchler, Boris Mikhailov, Kris Martin, and Paloma Varga Weisz) are used to show how they cite Christian iconographic traditions and revisit them in a contemporary way. In the omissions and gaps that become apparent in these and structurally similar adaptations, de-emphasizations, and continuations, something appears that is already theologically inherent in the biblical prohibition of images. The Jewish prohibition of images is not an absolute one. For it reminds us that all positively painted images of God always need the theological negative sign, the aesthetic "empty space" in the image itself.  
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 1; 36-52
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
F.X. Kroetz’ Oberösterreich und C.J. Setz’ Vereinte Nationen in der Konsumtheorie
Oberösterreich by F.X. Kroetz and Vereinte Nationen by F.J. Setz in consumption theory
Oberösterreich F.X. Kroetza i Vereinte Nationen C.J. Setza w teorii konsumpcji
Autorzy:
Feliszewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627454.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Franz Xaver Kroetz
Clemens J. Setz
Konsumtheorie
das neue Volksstück
engagierte Literatur
teoria konsumpcji
nowa sztuka ludowa
literatura zaangażowana
consumption theory
new folk art
engaged literature
Opis:
Oberösterreich (1972) von Franz Xaver Kroetz ist ein Stück in der Gattung des neuen Volksstücks, dessen Autoren die Einleitung der Emanzipationsprozesse in der Gesellschaft auf ihre Fahnen schrieben. Grundsätzlich zeichnet sich diese Dramaturgie durch ein großes Subversionspotential aus, das gegen die bestehende Ordnung, verstanden als politisches und soziales System, darunter die in diesem Zeitraum entstehende Konsumgesellschaft, gerichtet ist. Das Drama Vereinte Nationen (2017) des österreichischen Autors Clemens J. Setz exploriert ähnliche Themen, wenngleich diekünstlerischen Mittel grundsätzlich unterschiedlich sind. Beide Stücke verbindet das Sujet der Verdinglichung eines Kindes. In Anlehnung an die Konsumtheorien von Jean Baudrillard, Zygmunt Bauman und Norbert Bolz verfolge ich im vorliegenden Artikel das Ziel, Ähnlichkeiten, Unterschiede und Wandlungen in der Denk- und Handlungsweise einer Konsumgesellschaft zu analysieren.
Górna Austria (1972) Franza Xavera Kroetza jest sztuką spod znaku gatunku nowej sztuki ludowej, którego autorzy stawiali sobie za cel zainicjowanie procesów emancypacyjnych w społeczeństwie. Zasadniczo dramaturgia lat 70. ma spory ładunek subwersji wobec istniejącego porządku. Dotyczy to w równym stopniu systemów politycznych i społecznych, w tym rodzącego się w RFN-ie w tym okresie społeczeństwa konsumpcyjnego. Współczesna dramaturgia niemieckojęzyczna, której reprezentantem w niniejszym artykule jest dramat Vereinte Nationen (Zjednoczone Narody (2017)) austriackiego pisarza Clemensa J. Setza, w niemniejszym stopniu eksploruje podobne tematy, choć środki do osiągnięcia celu zdają się zasadniczo różne. Obie sztuki łączy temat utowarowienia dziecka w celu krytycznego wyostrzenia struktur rządzących społeczeństwem opartym na przesłankach filozofii konsumpcji. Opierając się na teoriach konsumpcji stworzonych przez Jeana Baudrillarda, Zygmunta Baumana i Norberta Bolza autor próbuje w niniejszym artykule prześledzić podobieństwa i zmiany w podejściu do sposobów myślenia i środków postępowania społeczności opartej na zasadach konsumpcji.
Oberösterreich [Upper Austria] (1972) by Franz Xavier Kroetz is a play belonging to the genre of new folk art, whose authors aimed at initiating emancipatory processes in society. Essentially, the dramatic art of the 1970s is characterized bya considerable amount of subversion to the existing order. It applies equally to political and social systems, including the emerging consumer society in West Germany at that time. Contemporary German-language dramaturgy, represented in this article by the drama Vereinte Nationen [United Nations] (2017) written by the Austrian writer Clemens J. Setz, explores similar problems in no lesser extent, although the means undertaken to achieve the goal seem to be fundamentally different. Both plays address the topic of child commodification in order to critically sharpen the structures that govern a society based on the assumptions of consumption philosophy. On the basis of the theory of consumption developed by Jean Baudrillard, Zygmunt Bauman, and Norbert Boltz, the author in the present article tries to trace similarities and differences in the approach to the ways of thinking and patterns of behaviour of the consumption-based society.
Źródło:
Wortfolge. Szyk Słów; 2019, 3; 45-60
2544-4093
Pojawia się w:
Wortfolge. Szyk Słów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parataktische Poetik. Zur Inkongruenz Von Autorund Werkintention in Kurt Schwitters’ Literarischem Oeuvre
Paratactic Poetics. On The Incongruency of Author and Work Intention in Kurt Schwitters’ Literary Oeuvre
Parataktyczna poetyka. O inkongruencji autora i intencji utworu w twórczosci Kurta Schwittersa
Autorzy:
van den Berg, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185273.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Historical Avant-Garde
Art and Literature
Aesthetics and Poetics
Manifestoes
Author Intention
Work Intention
Word and Image
Formalism
historyczna awangarda
sztuka i liteatura
estetyka i poetyka
manifesty
autorska intencja
intencja dzieła
słowo i obraz
formalizm
Opis:
Wiele utworów z awangardowej spuścizny Kurta Schwittersa ma charakter enigmatyczny. Nie tylko jego abstrakcyjne prace wizualne, ale także poezja, opiera się prostej, jednoznacznej interpretacji, nie zawiera prostego przekazu ani wyraźnych sygnałów intencji Schwittersa. W tym kontekście utwory Schwittersa nie są odosobnionym przypadkiem, ale raczej typowym przykładem sztuki i literatury historycznej awangardy, do której należał Schwitters. Podobnie jak w przypadku ogólnych studiów nad awangardą, jego utwory literackie odnoszą się do manifestów i pism programowych, które zawęziły sens jego dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, poezji i innych tekstów, jako źródła wskazówek intencji Schwittersa i znaczenia, jakie przypisywał swoim pracom. Ale do jakiego stopnia owe pisma programowe są godne zaufania albo – by ująć rzecz precyzyjniej – do jakiego stopnia owe cele estetyczne, procedury artystyczne i poetyka wyłożona w tych tekstach odnoszą się do artystycznej i literackiej praktyki, którą obserwujemy w pracach Schwittersa? Skupiając się na poetyckiej spuściźnie Schwittersa i jego poetyce sformułowanej w manifestach i innych tekstach z dziedziny poetyki, dostrzegamy wyraźnie, że uwagi Schwittersa o poezji były integralną częścią jego refleksji estetycznej o sztuce wizualnej i jego poetyce sformułowanej w pismach programowych, bardziej niż pochodną jego refleksji nad pracami artystycznymi. To nierzadka cecha poetyki awangardowej, która często odwzorowywała i próbowała skopiować cele artystyczne sformułowane w kontekście sztuki wizualnej (można argumentować, że Schwitters był w pierwszej linii artystą wizualnym). Nawet pomiędzy programowymi tekstami Schwittersa zogniskowanymi wyraźnie na poetyce, a jego poezją i prozą pozornie wyjaśnianą w tych tekstach, istnieje oczywista różnica pomiędzy teorią a praktyką. Porównanie z refleksją tzw. „rosyjskich formalistów” pokazuje, że te rozważania o poezji są w dużym stopniu zbieżne z podejściem Schwittersa, jednak o wiele bardziej subtelne i precyzyjne w definiowaniu poetyckich zasad, które charakteryzują spuściznę Schwittersa – być może nie jest to przypadkowe. Oprócz bliskości formalistów i awangardy, Schwitters, podobnie jak formaliści, inspirował się niemieckim historykiem i teoretykiem literatury, Oskarem Walzelem. Schwitters uczęszczał na jego zajęcia podczas studiów na akademii sztuk w Dreźnie, formaliści czytali Walzela i tłumaczyli jego prace. To może wyjaśniać rzucającą się w oczy zbieżność pomiędzy Schwittersem a formalistami, na przykład w naciskaniu na „materialność” słowa, ale także w próbach połączenia refleksji nad słowem i nad obrazem, które były głównym przedmiotem rozważań Walzela. Walzel jako trait d’union pomiędzy Schwittersem a formalistami, może być także zachętą do czytania poezji Schwittersa jako poezji z osobliwościami, które u formalistów stosowane były o wiele bardziej precyzyjnie niż jako ćwiczenie w czytaniu ahistorycznym, ale, jak pokazuje Walzel, nie tylko jako obopólne źródło inspiracji, wbrew rozbieżnościom, symultanicznie dzieląc horyzont teoretyczny awangardowych prób sztuki i literatury z Zachodu i ze Wschodu w teorii i praktyce.
Many works in the oeuvre of the avantgarde artist Kurt Schwitters have an enigmatic character. Not only his abstract visual art but also his poetry resists simple unambigious interpretation. They do not contain clear messages or unequivocal indications of Schwitters’ intentions. Here, Schwitters’ work is not a singular case, but rather a typical example of the art and literature of the historical avant-garde, to which Schwitters belonged. As in studies on the avant-garde in general, literature on Schwitters and his artistic and literary work tends to resort to his manifestoes and programmatic writing, which sided his works of art, collages, paintings, sculptures, poetry and other literary texts in a more narrow sense, as a source for clues on Schwitters’ intentions and the meaning he attributed to his work. But to what extent is this programmatic writing reliable, or to be more precise: to what extent do the aesthetic principles, artistic procedures and the poetics outlined in these texts correspond with the artistic and literary practice as it can be observed in Schwitters’ work? Focusing on Schwitters’ poetic oeuvre and his poetics formulated in manifestoes and other poetical texts, it is evident that Schwitters’ remarks on poetry were an integrated part of his aesthetic reflections on the visual arts and his explicit poetics in his programmatic writing rather a derivative of reflections on his artistic production – a not uncommon feature in avant-garde poetics, which frequently reflected and tried to translate aesthetic principles coined in the context of the visual arts to (and one might argue: Schwitters was in first instance a visual artist). Even between Schwitters’ programmatic texts strictly concentrating on poetics and his poetry and proseapparently explained in these texts, an obvious discrepancy between theory and practice. A comparison with the reflections of the so-called ‚Russian formalists’ shows that their considerations on poetry are to a large extent congenial to Schwitters’ approach, yet far more subtle and accurate in defining the poetic principles, which characterize Schwitters’ literary oeuvre – probably not accidental. Apart from the proximity of formalists to the avant-garde, both Schwitters and the formalists were inspired by the German literary historian and theoretician Oskar Walzel. Schwitters attended his classes during his study at the art academy in Dresden, the formalists read Walzel and translated his works. This may explain the striking congeniality between Schwitters and the formalists e.g. in their insistence on the ‚materiality’ of the word, but also in their attempts to combine reflections on word and image, which were a major subject in Walzel’s writing. Walzel as a trait d’union between Schwitters and the formalists may also be taken as incentive for a reading of Schwitters’ poetry as poetry with pecularities of its own, which were addressed by the formalists in a far more precise way – not just as an ahistorical reading exercise, but as Walzel as mutual source of inspiration shows, against a divergent, yet simultaneously shared theoretical horizon of avant-garde approaches of art and literature from West and East in practice and in theory. 
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 235-263
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies