Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PLATO" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Der Geist und sein Denken. Zur Rezeption der platonischen megista-gene Lehre bei Plotin und Proklos
    The Spirit and Its Thinking. On the Recepcion of Plato’s megista gēnē Doctrine in Plotinus and Proclus
    Autorzy:
    Gögelein, Simon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938385.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Plato
    megista gēnē
    Plotinus
    Proclus
    Opis:
    This article is primarily concerned with Platoʼs later dialogue, the Sophist, and the reception of the megista-gēnē-dialectic in Neoplatonism (especially Plotinus and Proclus). The present paper offers a historical comparative study that consists of three parts. The first one gives a short summary concerning Platoʼs request regarding the concept of inverse and complex Ideas. The second one examines Plotinus’ conception of the νοῦς (Enn. VI 2, 7–8), in which the megista gēnē στάσις, κίνησις, ὄν, ταὐτόν and ἕτερον constitute the realm of the intellect. While the third and final part of the article investigates Proclusʼ extrapolation of the Platonic dialectic, it focuses on selected passages from the Commentary on the Parmenides. The paper concludes with a summary of the results.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2014, 5, 1; 139-162
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Socrates and Deliberative Democracy. On Socrates’ Conception of Politics in Plato’s Apology, Crito and Gorgias
    Socrates and Deliberative Democracy. On Socrates’ Conception of Politics in Plato’s Apology, Crito and Gorgias
    Sokrates und die deliberative Demokratie. Zum sokratischen Politikverständnis in Platons Apologie, Kriton und Gorgias
    Autorzy:
    Jedan, Christoph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/633565.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    deliberative democracy
    politics
    religion
    Socrates
    Plato
    Opis:
    Die Figur des Sokrates, die uns in den frühen platonischen Dialogen entgegentritt, wird für eine Vielzahl heutiger politischer Theorien als Ahnherr reklamiert. Das Problem bei solchen Vereinnahmungsversuchen ist, dass sie den Blick auf das Sperrige, historisch Besondere und gar nicht zu unseren Erwartungen Passende des sokratischen Denkens verstellen. In diesem Artikel wende ich mich exemplarisch einer solchen Vereinnahmung von Sokrates für heutige politische Theorien zu, nämlich Versuchen, Sokrates zum Ahnherrn heutiger “deliberativer” Demokratiekonzeptionen zu erklären. Ich werde mithilfe einer stark kontextualisierenden Interpretation von drei frühen Platondialogen - der Apologie, dem Kriton und dem Gorgias - zeigen, dass solche Vereinnahmungsversuche den spezifischen religiösen Charakter von Sokrates’ “Berufung” aus dem Auge verlieren. Es ist diese religiöse Berufung, die Sokrates davon abhält, sich in einer für den athenischen “Mainstream” akzeptablen Weise in politische Diskurse einzubringen. Es wäre allerdings auch verkehrt, Sokrates zu einem im Grunde unpolitischen Denker zu erklären.1 Ich werde zeigen, dass Sokrates’ Haltung durchaus politisch zu verstehen ist. Sie repräsentiert eine Strömung im antiken griechischen politischen Denken, die der Perfektion der persönlichen ethischen Haltung einen absoluten Primat einräumt. Dabei gehe ich wie folgt vor: Im ersten Abschnitt zeige ich kurz, auf welche Weise Sokrates für verschiedene deliberative Demokratiekonzeptionen vereinnahmt worden ist. Im zweiten Abschnitt biete ich eine Interpretation der Apologie, des Kriton und des Gorgias. Im dritten Abschnitt analysiere ich zusammenfassend das sokratische Politikverständnis.
    The position of Socrates in Plato’s earlier dialogues is often seen as an anticipation of contemporary political theories. This article takes issue with the claim that Socrates anticipated modern theories of deliberative democracy. It examines three early Platonic dialogues (the Apology, the Crito and the Gorgias) and argues that the Socrates presented in the dialogues is actually far more dogmatic in ethical as well as religious matters than such annexations of Socrates can acknowledge. Furthermore, Socrates does not develop a theory that would support Athenian democracy. Although politically inactive within the Athenian political framework, Socrates is nonetheless depicted in the Gorgias as formulating an “ethical” view of politics. According to this conception, true politics is always virtue‑ oriented. It is a matter of improving the characters of one’s fellow citizens, and is detached from the question of how political power should be distributed. Socrates’ political outlook is echoed in several Hellenistic philosophical schools, the Stoics in particular.
    The position of Socrates in Plato’s earlier dialogues is often seen as an anticipation of contemporary political theories. This article takes issue with the claim that Socrates anticipated modern theories of deliberative democracy. It examines three early Platonic dialogues (the Apology, the Crito and the Gorgias) and argues that the Socrates presented in the dialogues is actually far more dogmatic in ethical as well as religious matters than such annexations of Socrates can acknowledge. Furthermore, Socrates does not develop a theory that would support Athenian democracy. Although politically inactive within the Athenian political framework, Socrates is nonetheless depicted in the Gorgias as formulating an “ethical” view of politics. According to this conception, true politics is always virtue‑oriented. It is a matter of improving the characters of one’s fellow citizens, and is detached from the question of how political power should be distributed. Socrates’ political outlook is echoed in several Hellenistic philosophical schools, the Stoics in particular.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2010, 1, 1; 31-44
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Argument and Performance: Alcibiades’ Behavior in the Symposium and Plato’s Analysis in the Laws
    Argument and Performance: Alcibiades’ Behavior in the Symposium and Plato’s Analysis in the Laws
    Autorzy:
    Erler, Michael
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/633616.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Plato
    Alcibiades
    Symposium
    Laws
    knowledge
    performance
    argument
    weakness
    Opis:
    Argument and literary form, and how they both relate to each other, are crucial aspects of any interpretation of the Platonic dialogues. Plato the author and Plato the philosopher always work hand in hand in that Plato the author tries to serve Plato the philosopher. It is, therefore, an appropriate principle for approaching the study of Plato’s philosophy to take into account the literary aspects of the dialogues and to ask how Plato’s literary art of writing could possibly support his philosophical message and, for instance, to consider what this relation means in the context of the debate about developementalism versus unitarianism in Plato’s philosophy. In the present paper , I argue that the performance of the characters plays an important role in this context. I discuss various passages in the Laws which analyse the weakness of the will and I compare what Plato says there with the performance of Alcibiades in the Symposium. I conclude that the passages in the Laws can be read as a kind of commentary on Alcibiades’ behavior and I consider what this relation means in the context of the debate about developementalism versus unitarianism in Plato’s philosophy.
    Argument and literary form, and how they both relate to each other, are crucial aspects of any interpretation of the Platonic dialogues. Plato the author and Plato the philosopher always work hand in hand in that Plato the author tries to serve Plato the philosopher. It is, therefore, an appropriate principle for approaching the study of Plato’s philosophy to take into account the literary aspects of the dialogues and to ask how Plato’s literary art of writing could possibly support his philosophical message and, for instance, to consider what this relation means in the context of the debate about developementalism versus unitarianism in Plato’s philosophy. In the present paper , I argue that the performance of the characters plays an important role in this context. I discuss various passages in the Laws which analyse the weakness of the will and I compare what Plato says there with the performance of Alcibiades in the Symposium. I conclude that the passages in the Laws can be read as a kind of commentary on Alcibiades’ behavior and I consider what this relation means in the context of the debate about developementalism versus unitarianism in Plato’s philosophy
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2017, 8, 1; 213-224
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Über das Paradoxon einer Beschränktheit, die sich „kühn ans Ewige“ drängen will. Die Gottesvorstellung in Urania von Christoph A. Tiedge im Dialog mit Philosophie und Literatur
    On the paradox of a humility striving “boldly for the eternal”. The concept of God in Christoph A. Tiedge’s Urania in dialogue with philosophy and literature
    Autorzy:
    Haas, Agnieszka K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364919.pdf
    Data publikacji:
    2016-04-19
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    God – Christianity
    physico -theology – liber naturae – religion of reason – Plato – Kant –
    Leibniz – Herder – Hamann – Schiller – Hölderlin
    Gott – Christentum – Physikotheologie – liber naturae – Vernunftreligion – Plato –
    Kant – Leibniz – Herder – Hamann – Schiller – Hölderlin
    Opis:
    Der deutsche Dichter Christoph August Tiedge (1752‒1841), bekannt für sein Gedicht „Urania“, berührte theologische und philosophische Fragen, die in seiner Dichtung zu einem metaphysischen Phänomen wurden, in dem „ein Gott“ als widersprüchliches und paradoxes Wesen dargestellt wird.
    The German poet Christoph August Tiedge (1752‒1841), known for his poem “Urania”, raised theological and philosophical questions, which in his work became a metaphysical phenomenon and where “a god” is shown as a contradictory and paradoxical being.
    Źródło:
    Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 58-70
    1230-6045
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Gedanensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Der Tod nach Boethius in der Consolatio philosophiae
    Death according to Boethius in Consolatio philosophiae
    Autorzy:
    Mielnik, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395535.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Boecjusz
    Platon
    neoplatonizm
    śmierć
    filozofia antyczna
    dusza
    Boethius
    Plato
    Neo-Platonism
    death
    ancient philosophy
    soul
    Opis:
    Śmierć jest jednym z ważniejszych tematów filozoficznych już od czasów antycznych. Niniejszy artykuł jest próbą analizy ostatniego dzieła Boecjusza Consolatio philosophiae właśnie w kontekście problematyki śmierci. Artykuł dzieli się na dwie części, w których autor najpierw stara się przedstawić punkt widzenia poprzedników Boecjusza. Wśród nich do najważniejszych postaci należą: Platon, Plotyn, św. Augustyn i Proklos. Dzięki temu w drugiej części analiza fragmentów Consolatio… odnoszących się do śmierci, zyskuje swoją głębię i zarazem jasność.
    Death has been one of the major themes of philosophy since the ancient times. The article attempts to analyze last works of Boethius Consolatio philosophiae with particular reference to this subject. It is divided into two parts in which the author tries to present Boethius predecessors’ point of view such as Plato, Plotinus, St. Augustine and Proclus. Consequently, the second part of the fragments’ enquiry related to death finds its depth and clarity.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 149-167
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzieja a dobre życie. Rozważania w nawiązaniu do Platona i Tomasza z Akwinu
    Autorzy:
    Ricken SJ, Friedo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644009.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Hoffnung
    Platon
    Thomas von Aquin
    Gut
    Tugend der Hoffnung
    Affekt der Hoffnung
    hope
    Plato
    Thomas Aquinas
    good
    the virtue of hope
    the emotion of hope
    nadzieja
    Tomasz z Akwinu
    dobro
    cnota nadziei
    uczucie nadziei
    Opis:
    Die Hoffnung ist notwendige Bedingung des guten Lebens, und das gute Leben ist Grund zur Hoffnung. Thomas von Aquin unterscheidet zwischen dem Affekt und der Tugend der Hoffnung. Der Affekt der Hoffnung ist ein sinnliches Streben, dessen Objekt durch vier Merkmale bestimmt ist. (a) Es ist ein Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Furcht, die sich auf ein Übel bezieht. (b) Es ist ein zukünftiges Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Freude, die sich auf ein gegenwärtiges Gut bezieht. (c) Es ist ein schwer zu erlangendes Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Begierde. (d) Es ist trotz der Schwierigkeit möglich, dieses Gut zu erlangen; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Verzweiflung. Die Tugend der Hoffnung ist eine Haltung des Willens, d.h. des geistigen Strebens. Objekt der Hoffnung ist ein zukünftiges Gut, das zu erlangen zwar schwierig, aber doch möglich ist. Möglich ist für uns etwas entweder durch uns selbst oder durch andere. Insofern wir hoffen, dass uns etwas durch göttliche Hilfe möglich ist, rührt die Hoffnung an Gott.
    Hope is a necessary condition of a good life, and a good life provides a basis for hope. Saint Thomas Aquinas distinguishes between hope as an emotion and hope as a virtue. The emotion of hope is a sensual quest, whose object is defined by four features: (a) it is a good; hope is thus distinct from fear, which refers to an evil; (b) it is a future good; hope is thus distinct from joy, which refers to a present good; (c) it is a good difficult to obtain; hope is thus distinct from desire; (d) despite difficulty, this good is obtainable; hope is thus distinct from despair. The virtue of hope is an attitude of the will, or a spiritual quest. The object of hope is a future good, which is attainable although with difficulty. Something is attainable for ourselves, or through ourselves, or through others. If we have hope that something is attainable for us with divine help, hope rests in God.
    Nadzieja jest warunkiem koniecznym dobrego życia, zaś dobre życie jest podstawą dla nadziei. Święty Tomasz z Akwinu czyni rozróżnienie miedzy nadzieją jako uczuciem oraz nadzieją jako cnotą. Uczucie nadziei jest dążnością zmysłową, której przedmiot jest określony przez cztery cechy: (a) jest dobrem; przez to nadzieja różni się od lęku, który odnosi się do jakiegoś zła; (b) jest to dobro przyszłe; przez to nadzieja różni się od radości, odnoszącej się dobra teraźniejszego; (c) jest to dobro trudno osiągalne; przez to nadzieja różni się od pożądania; (d) mimo trudności, jest to dobro osiągalne; przez to nadzieja różni się od rozpaczy. Cnota nadziei to postawa woli, tj. dążenia duchowego. Przedmiotem nadziei jest przyszłe dobro, którego osiągnięcie – jakkolwiek trudne – jest możliwe. Możliwe jest coś dla nas albo przez nas samych, albo przez innych. Jeżeli żywimy nadzieję, że coś jest dla nas możliwe dzięki boskiej pomocy, nadzieja spoczywa w Bogu.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 12
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies