Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "MUSEUM" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Das archäologische Museum „Berestje“. Die Geschichte der Musealisierung der archäologischen Stätte und die aktuelle Museumsentwicklung
The archaeological museum “Berestye”. The history of the museumisation of the archaeological site and present-day museum development
Autorzy:
Nekljudova, Tatjana
Baškov, Alexander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/960042.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
Tematy:
medieval Brest
archaeological site
archaeological museum
preservation
museumisation
Opis:
The Berestye Archaeological Museum, a branch of the Brest Museum of Regional Studies (Brest, Republic of Belarus‘), is the only museum in Europe where an archaeological site with perfectly preserved 13th-century wooden buildings of an East Slavic town are exhibited. The discovery of the medieval town of Berestye was the result of large-scale excavations carried out in 1969–1981 and in 1988 under the guidance of Professor Piotr Lysenko. The characteristics of the wet cultural layer made it possible to preserve more than 220 wooden buildings and more than 43,000 objects of organic and inorganic origin. The long-term process of preserving wooden constructions was the first experience in the conservation and museumisation of such objects in the field.
Źródło:
Analecta Archaeologica Ressoviensia; 2018, 13; 441-462
2084-4409
Pojawia się w:
Analecta Archaeologica Ressoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Kaum Noch Sichtbare Sichtbar Machen
Autorzy:
Heck, Kilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909459.pdf
Data publikacji:
2018-09-08
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Nineteenth Century Painting
Carl Blechten
faraglionie painting
landscape
Poznań National Museum
Opis:
The so-called faraglioni painting (Faraglioni-Landscape), painted in ca. 1837 by Carl Blechen (1798-1840) and held at the National Museum in Poznań is one of his most unusual achievements. What can be seen in the picture are rocks protrudingnear the shore of Capri, the so-called faraglioni – a characteristic motif of romantic painting. Still, Blechen was interested in more than just a mimetic representation ofthe rocks. Experimenting with extremely changing light, he intended to find the limits of visibility. Such attempts at playing with optical phenomena were typical for his works painted after his visit in Italy in 1829/1830. Examining color effects conditioned by changes of light was for Blechen a kind of necessity. It should be remembered that dioramas were particularly popular in that period. In Berlin they were shown, among others, by the Gropius brothers for whom, according to the records, Blechen was working. In dioramas, illumination from the back was just as obvious as presenting pictures in changing light. Blechen found the changing intensity of illumination interesting, which can be seen in his paintings.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2016, 27; 57-65
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Es war interessanter als trockenes theoretisches Wissen, wir konnten uns besser in das Thema hineinversetzen“: ausgewählte Lernpotentialedes deutsch-polnischen Projektseminars zum Warschauer Aufstand aus Sichtder Studierenden
Autorzy:
Adamczak-Krysztofowicz, Sylwia
Schmidt-Bernhardt, Angela
Storozenko, Victoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081202.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Warsaw Uprising
museum education
intercultural learning
project work
collective memory
international seminar
Opis:
Students of applied linguistics at Adam Mickiewicz University in Poznań, Poland, and students of the Faculty of School Education at the Philipps-University of Marburg, Germany, in cooperation with the Warsaw Rising Museum, took part in the German-Polish project-based seminar “The Warsaw Uprising – in search of traces 70 years later” in Warsaw, Poland. The end product of their cooperation was a set of topic-related teaching materials designed for secondary or tertiary education learners in Poland and Germany. The paper discusses selected learning potentials of this cross-cultural encounter on the basis of a quantitative and qualitative analysis of the students’ questionnaires and learning diaries.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2017, 3; 300-316
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Städtisches Museum in Thorn/Toruń in den Jahren 1896-1921. Arthur Semrau und seine Vision des Museums um die Jahrhundertwende des 19. Jh
The City Museum (Städtisches Museum) in Toruń in the Period 1896-1921. Arthur Semrau and His Vision of the Museum at the Turn of 19th and 20th Centuries
Muzeum Miejskie (Städtisches Museum) w Toruniu w latach 1896-1921
Autorzy:
Kłudkiewicz, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891474.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Towarzystwo Miłośników Torunia
Tematy:
Arthur Semrau
Städtisches Museum in Toruń
Deutsche Museen um die Wende des 19. Jahrhunderts
Museumswesen um die Wende des 19. Jahrhunderts
the City Museum (Städtisches Museum) in Toruń
German museums at the turn of the 19th and 20th centuries
museums at the turn of the 19th and 20th centuries
Muzeum Miejskie (Städtisches Museum) w Toruniu
muzea niemieckie na przełomie XIX i XX wieku
muzealnictwo na przełomie XIX i XX wieku
Opis:
1861 wurde in Toruń ein deutsches Museum eröffnet - das Städtische Museum. Darin wurden Sammlungen der Stadtgemeinde Toruń und des örtlichen Copernicus-Vereins für Wissenschaft und Kunst ausgestellt. 1896 wurde Arthur Semrau (1862-1940), Lehrer am Toruner Gymnasium, zum ersten offiziellen Leiter des Museums bestellt. Das Museum verdankte ihm die Neuorganisation seiner Aktivitäten, die Erweiterung der Sammlung und deren wissenschaftliche Bearbeitung. Semrau nahm Kontakt zu anderen Museumsmitarbeitern in Deutschland auf, und seine Aktivitäten belegen seine Kenntnis  der Veränderungen in den Berliner Museen um die Wende des 19. Jh.. In dem Beitrag wurde hauptsächlich Entwicklung der Gipsabgußsammlung und die Neugestaltung der kultur-historischen Sammlungen in Toruń besprochen. Die Entwicklung des Museums unter der Leitung von Semrau wurde vor dem Hintergrund der Diskussionen über öffentliche Sammlungen in Deutschland und der Veränderungen in diesem Bereich vornehmlich in Berlin gezeigt. 
In 1861, a German museum was opened in Toruń - the City Museum (Städtisches Museum). It displayed the collections of the Toruń Municipal Commune and the local Copernicus Science and Art Association (Copernicus-Verein für Wissenschaft und Kunst). In 1896, Arthur Semrau (1862-1940), a teacher at the Toruń gymnasium, became the first official curator of the museum. The museum owed him the reorganization of its activities, expansion of the collection and its scientific studies. Semrau contacted other museum workers from Germany, and his actions prove his familiarity with the changes in Berlin's museums at the turn of the 19th and 20th centuries. The text mainly discusses the development of the plaster cast collection and the reconstruction of the cultural and historical collection in Toruń. The development of the museum under the leadership of Semrau was shown in the context of the discussions on public collections taking place in Germany and the changes in this field taking place primarily in Berlin.
W 1861 r. otwarto w Toruniu niemieckie muzeum - Muzeum Miejskie (Städtisches Museum). Prezentowano w nim zbiory toruńskiej Gminy Miejskiej i miejscowego Kopernikowskiego Stowarzyszenia Nauki i Sztuki (Copernicus-Verein für Wissenschaft und Kunst). W 1896 r. pierwszym oficjalnym kustoszem muzeum został Arthur Semrau (1862-1940), nauczyciel w toruńskim gimnazjum. Muzeum zawdzięczało mu reorganizację swojej działalności,  rozbudowę kolekcji oraz jej naukowe opracowanie. Semrau kontaktował się z innymi muzealnikami z Niemiec, a jego działania dowodzą znajomości zmian w berlińskim muzealnictwie na przełomie XIX i XX wieku. W tekście omówiono przede wszystkim rozwój kolekcji odlewów gipsowych oraz przebudowę zbiorów kulturalno-historycznych w Toruniu. Rozwój muzeum pod wodzą Semrau’a pokazano w kontekście toczonych w Niemczech dyskusji nad zbiorami publicznymi oraz przemian na tym polu dokonywanych przede wszystkim w Berlinie.
Źródło:
Rocznik Toruński; 2020, 47; 99-137
0557-2177
Pojawia się w:
Rocznik Toruński
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kulturvermittlung im öffentlichen Raum am Beispiel von Museen
Przekaz kulturowy w przestrzeni publicznej na przykładzie muzeów
Autorzy:
Nuissl, Ekkehard
Przybylska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/417859.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
culture
education
cultural mediation
cultural appropriation
museum education
kultura
edukacja
mediacja kulturalna
przyswajanie kultury
edukacja muzealna
Opis:
The term “culture” has various meanings and is being interpreted diversely by representatives of distinct sciences. Its complexity makes it hard to define in a precise way and to specify its scope. Yet, it derives the message which becomes all the more crucial, namely that cultural education is one of the most difficult and pivotal challenges in the times of globalization, huge migrations and proceeding individualization. Intercultural education is nowadays a fundamental task of adult education. The article aims at the ambivalence of cultural messages in public life, reaching for specified examples: “memorials”. It poses questions on the need for and essence of specific didactics of cultural memory and the up to now academic output in this field.
Termin „kultura” jest wieloznaczny i w różnoraki sposób interpretowany przez przedstawicieli różnych nauk. Jego kompleksowość sprawia, że trudno go ująć definicyjnie i sprecyzować jego kontury. Tymczasem zawarte w nim przesłanie staje się coraz bardziej istotne: edukacja kulturalna należy w czasach globalizacji, wielkich migracji i postępującej indywidualizacji do najtrudniejszych i najbardziej palących wyzwań. Artykuł mierzy się z ambiwalencją przekazu kulturowego w przestrzeni publicznej, sięgając do przykładu muzeów jako „miejsc pamięci”. Padają pytania o potrzebę i istotę specyficznej dydaktyki przekazu pamięci kulturowej i dotychczasowy dorobek nauki w tej dziedzinie. W części teoretycznej, na którą składają się podrozdziały dotyczące kultury i edukacji, edukacji w dziedzinie kultury, pedagogiki kultury oraz przekazu kultury, pojawiają się rozważania na temat specyficznych uwarunkowań procesów przyswajania kultury w czasach gwałtownego przenikania kultur i silnego zróżnicowania kulturowego społeczeństw. Autorzy wypowiadają się za zaniechaniem w dziedzinie edukacji kulturalnej dorosłych wszelkiego działania utożsamianego z wychowaniem, które w przypadku osób dorosłych może wywołać skutki odmienne od zamierzonych. Podkreślają jednocześnie, iż z założeń wychowawczych jest w edukacji kulturalnej dorosłych akceptowalna i pożądana jedynie troska o etykę i moralność, o wartości humanitarne, jak: solidarność międzyludzka, poszanowanie godności człowieka czy akceptacja dla inności. Oferta edukacji kulturalnej będzie tym bardziej efektywna, im mniej będzie w niej autorytaryzmu, sugestii czy prób narzucenia określonej interpretacji fenomenów kultury, im więcej natomiast przestrzeni dla subiektywnych odczuć i przemyśleń jej odbiorców. Zrozumienie – jedna z podstawowych kategorii pedagogiki kultury – umożliwia jednostce świadomą refleksję nad własną egzystencją i stanowi warunek jej emancypacji. Zrozumienie siebie i zrozumienie świata to główne cele edukacji. Zresztą pytania o cele wychowawcze edukacji kulturalnej czy pedagogiki kultury zawsze już budziły wątpliwości. Specyfika artefaktów kultury polega bowiem na ich wieloznaczności, prowokującej subiektywne interpretacje, wymykające się wszelkim próbom unifikacji. Akceptacja tej wieloznaczności koresponduje w znacznie większym stopniu z indywidualnym procesem uczenia się jednostek niż z góry określonymi celami wychowawczymi czy pedagogicznymi. Dlatego też dyskusja wokół edukacji kulturalnej posługuje się terminem „przekaz” w odniesieniu do nauczania i pedagogiki oraz pojęciami „przyswajać’, „asymilować”, „nabywać wiedzę” w kontekście uczących się osób. W tym sensie procesy uczenia się bazują na konstruktywistycznej przesłance, głoszącej, iż każda jednostka samodzielnie konstruuje swój świat, dobierając odpowiednie ku temu narzędzia i we własnym zakresie decydując, jakie treści ostatecznie „przyswoi” i „zachowa”. W odniesieniu do „przekazu kultury” czy inaczej „mediacji kulturalnej” zasadzie tej przypada kluczowe znaczenie. Mediacja kulturalna umożliwia jej przyswojenie, ale nie określa jednoznacznych celów pedagogicznych. Relacja między mediacją a jej przyswajaniem jest zatem otwarta, podlega negocjacji i twórczemu projektowaniu. Mediacja kulturalna dotyczy oferty, która może, choć nie musi spotkać się z akceptacją. Ten związek między podmiotem a przedmiotem w pełni wpisuje się w istotę kultury i edukacji w dziedzinie kultury. Jedną z przykładowych form przekazu, bazujących na zasadzie konstruktywnego przyswajania, może być „aranżacja uczenia się”, która zawiera zarówno element nauczania, aranżacji, uporządkowania, ustawienia, ułożenia, jak i – przede wszystkim – uczenia się w wyniku decyzji o zapoznaniu się z ofertą i przyswojenia jej treści. Mediacja kulturalna w przestrzeni publicznej – w drugiej części artykułu mowa jest o muzeach – zdana jest na tego rodzaju pomoc dydaktyczną. Autorzy nawiązują do myśli Pierra Nory, prekursora badań nad „miejscami pamięci”, który widział w nich zinstytucjonalizowaną formę zbiorowych wspomnień przeszłości. W wartości zabytku czy – inaczej – w jego znaczeniu kulturowym i aurze płynącej z autentyczności tkwi siła symboliczna, umożliwiająca odbiorcy poznanie i zrozumienie (własną interpretację) tradycji kulturowej miejsca i czasów, które je stworzyły. I, choć dydaktyka miejsc pamięci nie jest już dziś niezapisaną kartą, autorzy głoszą tezę, iż pedagogiczno-dydaktyczna refleksja o „miejscach pamięci”, zwłaszcza w kontekście procesów uczenia się ludzi dorosłych, zasługuje na znacznie żywsze zainteresowanie badaczy. Pomnik czy muzeum samo w sobie nie ma wartości edukacyjnej; potrzebna jest mediacja kulturalna niosąca przesłanie; potrzebna jest współpraca między tymi, którzy pielęgnują zabytek i tymi, którzy potrafią wyartykułować jego przesłanie, odpowiadając na pytania, co czyni z danego obiektu zabytek kultury, co stanowi o jego wyjątkowości, jaką rolę odgrywał niegdyś, jakie znaczenie przypada mu współcześnie, co przesądza o tym, że jest dziedzictwem kulturowym. Chodzi zatem o szeroko zakrojoną współpracę, o sieć integrującą programy polityczno-oświatowe, dyskursy dydaktyczne, pomysły architektoniczne, plany finansowe, strategie instytucji i inne działania, możliwie jak największej liczby partnerów społecznych. W artykule problematyka przekazu symbolicznych i metaforycznych znaczeń „miejsc pamięci” uwidoczniona jest na przykładzie domów urodzin Franza Kafki, Zygmunta Freuda, Ludwiga van Beethovena, Mikołaja Kopernika i Gottfrieda Wilhelma Klopstocka. Miejsca te łączy kilka elementów: otwartość na zwiedzających, magiczna symbolika, zbiorowa pamięć i nieformalne uczenie się sytuacyjne czy okazjonalne, także nie całkiem profesjonalne, wykorzystanie ich potencjału edukacyjnego. Tymczasem za koniecznością pogłębienia refleksji pedagogicznej, w tym zwłaszcza doskonaleniem dydaktyki miejsc pamięci, przemawia najdobitniej znaczenie, jakie odgrywają one (i mogą odegrać) w procesie budowania pamięci zbiorowej. A jest to zadanie niemałej wagi w dobie wielkich światowych migracji i przenikania kultur.
Źródło:
Rocznik Andragogiczny; 2015, 22; 245-266
1429-186X
2391-7571
Pojawia się w:
Rocznik Andragogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alltagsmagie und Hexenverfolgungen in Geschichte, Kunst und Ideengeschichte. Rückblicke und Reflexionen einer kuratierenden Museumsleiterin
Everyday magic and witch hunts in history, art and the history of ideas. Reviews and reflections from a curating museum director
Magia codzienna i prześladowanie czarownic/czarowników w historii, sztuce i historii idei. Retrospektywy i refleksje kuratorki wystawy i dyrektorki muzeum
Autorzy:
Rudolph, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912428.pdf
Data publikacji:
2020-08-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
mała magia dnia codziennego
polowanie na czarownice/czarowników
Meklemburgia
Muzeum Burg Penzlin
koncepcja wystawy
the little magic of everyday life
witch hunts
Mecklenburg
Museum Burg Penzlin
exhibition concept
Opis:
It is a challenging task to translate a complex interdisciplinary cultural-scientific topic like the witch hunt, its historical reality like its ideologisation and fictionalisation into an exhibition. The dispute about the witch hunts, about the ambivalence of interpretations, which in the 1970s and 1980s was still the focus of a sharp dispute between women’s initiatives and mostly male experts at the time, has settled. This dispute resulted in a clear shift in attention from the image of the victim viewed as female to social, political and legal-historical contexts. But the challenge of a cultural history specialist museum today is to connect the exhibition of history to current problems and issues without making the mistake of offering a walk-in academic textbook on the one hand or being devoured by marketing strategies on the other.
Trudnym wyzwaniem jest przygotowanie wystawy tak złożonego, interdyscyplinarnego tematu kulturoznawczego, jakim jest polowanie na czarownice/czarowników, jego historycznej rzeczywistości i związanych z nim kwestii ideologizacji i mitologizacji. Ucichły już wprawdzie kontrowersje wokół interpretacji polowania na czarownice/czarowników, które w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. były przedmiotem ostrego sporu między inicjatywami kobiecymi a ówczesnymi badaczami problematyki, którymi wówczas byli prawie wyłącznie mężczyźni. Spór ten doprowadził do słusznego przesunięcia uwagi z obrazu ofiary, głównie kobiety, na szerszy kontekst społeczny, polityczny i prawny zagadnienia. Nadal pozostaje jednak wyzwaniem dla specjalistycznego muzeum kultury, w jaki sposób powiązać wystawę historyczną z aktualnymi problemami i zagadnieniami, bez popełniania błędu zaoferowania z jednej strony podręcznego podręcznika akademickiego, a z drugiej – zachłyśnięcia się strategiami marketingowymi.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2020, 107; 199-221
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies