Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Great" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Scientia mystica sive theologia - Alberts des Grossen Begriff der Mystik
Scientia mystica sive theologia - Alberta Wielkiego pojęcie mistyki
Scientia mystica sive theologia - Albert the Greats Concept of Mysticism
Autorzy:
Anzulewicz, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488724.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Albert Wielki
mistyka nadreńska
teologia negatywna
mistyczne zjednoczenie z Bogiem
Pseudo-Dionizy Areopagita
Albertus Magnus
Rheinische Mystik
negative Theologie
mystische Einheit mit Gott
Pseudo-Dionysius Areopagita
Albert the Great
Rhineland mysticism
negative theology
mystical union With God
Pseudo-Dionysius the Areopagite
Opis:
Pojęcie mistyki jest kategorią przede wszystkim religijną, której znaczenie w rozumieniu potocznym jest niejasne, a próby jej uściślenia na gruncie historii filozofii i nauk szczegółowych potęgują jej wieloznaczność. Wydaje się, że teologiczna refleksja nad formami religijności, określanymi mianem mistyki, sugeruje najbardziej adekwatne sposoby rozumienia zagadnienia i strategii jednoczenia się człowieka z Bogiem. Jednym z warunków pogłębionej refleksji jest znajomość tradycji filozoficzno-religijnych, będących teoretyczną podstawą i niejako narzędziem spekulacji mistycznej oraz paradygmatów tzw. unii mistycznej. Tego rodzaju uwarunkowania pojęcia mistyki są przedmiotem niniejszego przyczynku, ograniczającego się do zarysu odnośnych poglądów Alberta Wielkiego († 1280), uważanego za ojca tzw. niemieckiej szkoły dominikańskiej i prekursora głównych nurtów mistyki nadreńskiej, reprezentowanych m.in. przez Teodoryka z Freibergu, Mistrza Eckharta i Henryka Suzo. Wierne odczytanie głównych treści i intencji poglądów Alberta jest nadrzędnym celem tejże prezentacji, umożliwiającej uzasadnioną wypowiedź na poniekąd kontrowersyjnie dyskutowany temat przez takich znawców problemu, jak Alois M. Haas, Kurt Ruh, Werner Beierwaltes, Ruedi Imbach, Burkhard Mojsisch, Alain de Libera, Kurt Flasch i Loris Sturlese.
Der Begriff der „Mystik“ wird vorrangig als eine religiöse Kategorie herangezogen, deren Sinngehalt im geläufigen Sprachgebrauch nicht nur unscharf, sondern auch unklar ist. Die Versuche, den Begriff philosophiehistorisch und interdisziplinär vor dem Hintergrund der Human- und Naturwissenschaften enger zu fassen, potenzieren und polarisieren seine Vieldeu-tigkeit. Im Gegenteil dazu scheint es, dass die theologischen Reflexionen auf die besonderen Formen der Religiosität, welche unter dem Begriff der Mystik subsumiert werden, am ehesten ein adäquates Verständnis der Frage und der Strategien der Einheit des Menschen mit Gott zu vermitteln imstande sind. Zu den Voraussetzungen eines vertieften Verständnisses gehören jedoch die Vertrautheit mit den philosophischen und religiösen Traditionen, welche die theo-retische Basis und gleichsam das Werkzeug für die mystische Spekulation bereitstellen, sowie die Kenntnis der Modelle einer unio mystica. Die für das Begriffsverständnis der Mystik maßgeblichen Voraussetzungen sind Gegenstand dieses Beitrags, der sich auf eine Skizze diesbezüglicher Ansichten des Albertus Magnus (†1280) beschränkt. Dieser, als Begründer der deutschen Dominikanerschule angesehene Universalgelehrte, gilt als der Wegbereiter der rheinischen Mystik, zu deren Exponenten u. a. Dietrich von Freiberg, Meister Eckhart und Heinrich Seuse gerechnet werden. Eine getreue Wiedergabe der Ansichten des Albertus Mag-nus ist das Ziel dieser Präsentation, die zugleich eine Stimme in der Diskussion sein will, die u. a. von Alois M. Haas, Kurt Ruh, Werner Beierwaltes, Ruedi Imbach, Burkhard Mojsisch, A-lain de Libera und Loris Sturlese zum Begriff der dominikanischen Mystik teilweise kontro-vers geführt wird.
The term mysticism is often employed as a religious category whose meaning, in ordinary language, is fuzzy and unclear. Attempts to define it in reference to the history of philosophy and by means of interdisciplinary approaches in the natural sciences and the humanities alike have proven to increase and polarise its ambiguity. Theological reflections, in contrast, appear to provide a more solid understanding of the specific religious life forms belonging to the term mysticism. Indeed, these reflections seem to provide certain strategies that have proven to be capable of addressing the question of human union with God. Still, the attainment of an appropriate understanding of mysticism does not only presuppose a deep understanding of the different models concerning a mystical union. Rather, it also presupposes a close familiarity with the philosophical and religious traditions which build the theoretical backbone and the necessary instrument for mystical speculation in general. The purpose of this paper, then, is to uncover some of these presuppositions in one of mysticism’s most famous historical proponents, Albert the Great († 1280). Albert – the universal thinker of the middle ages and founder of the Dominican School - has long been recognised as forerunner to the famous Rhineland Mysticism, propounded by illustrious medieval thinkers such as Dietrich of Freiberg, Meister Eckhart, and Henry Suso (Heinrich Seuse). Consequently, his views on mysticism have been subject to an ongoing and oftentimes heated scholarly debate that is principally led by Alois M. Haas, Kurt Ruh, Werner Baierwaltes, Ruedi Imbach, Burkhard Mojsisch, Alain de Libera, Kurt Flasch and Loris Sturlese. In the context of these debates, then, my paper is meant to add a truthful portrayal of Alberts views on mysticism.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 2; 37-58
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Johann Marschalk von Frohburg. Der erste Großgebietiger im preußischen Ordenszweig aus der heutigen Schweiz und die Brüder aus Elsass-Burgund
Johann Marschalk von Frohburg - pierwszy wysoki dygnitarz z dzisiejszej Szwajcarii w pruskiej gałęzi Zakonu Krzyżackiego oraz bracia z Alzacji-Burgundii
Autorzy:
Gotówko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049387.pdf
Data publikacji:
2022-02-09
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
State of the Teutonic Order in Prussia
brother Johann Marschalk von Frohburg
his carrier in Prussia
Great Trappearius
fellow countrymen from Alsace-Burgundy
państwo Zakonu Krzyżackiego w Prusach
Wielki Szatny
drużyna z Alzacji-Burgundii
brat krzyżacki Johann Marschalk von Frohburg
jego kariera w Prusach
Opis:
Johann Marschalk von Frohburg (1320/1330-1391) came from Liestal in the far south-western fringes of the Reich, from an insignificant family who was looking after the stable of the Counts of Frohburg. The Teutonic Knights from his region hadn't played any role in Prussia so far. Very few written sources, the supposed dates of birth and the later carriercourses suggest that brother Johann gathered around him brethren of similar Alemannic dialect, in particular Werner von Tettingen and Konrad and Rudolf von Kyburg. At the same time, he began to forge an alliance with another crew from the south-west of the Reich, the Frankish. This cooperation paid off, because in 1387 brother Johann became the Great Trappearius. In May 1390 he was removed from his dignity. His countrymen from Alsace-Burgundy soon regained this office and gave it to the younger Werner. Johann Marschalk von Frohburg, who died in the following year, smoothed the way for other Aleman-speaking brethren in the Teutonic Order.
Johann Marschalk von Frohburg (1320/1330-1391) pochodził z Liestal w odległych południowo-zachodnich rubieżach Rzeszy, z nic nie znaczącej rodziny, która sprawowała pieczę nad stajnią grafów z Frohburga. Krzyżacy z jego regionu nie odgrywali w Prusach dotychczas żadnej roli. Bardzo skromnie zachowane źródła pisane, przypuszczalne daty urodzin oraz późniejszy przebieg karier pozwalają sądzić, iż brat Johann zebrał wokół siebie braci o podobnym alemańskim dialekcie, w szczególności Wernera von Tettingen oraz Konrada i Rudolfa von Kyburg. Równocześnie rozpoczął on zacieśniać więzy z drużyną Franków, również wywodzącą się z południowego zachodu Rzeszy. Współpraca ta opłaciła się, gdyż w 1387 r. brat Johann stał się Wielkim Szatnym. W maju 1390 został usunięty ze swej godności. Krzyżacy z Alzacji-Burgudnii odzyskali niebawem tenże urząd, obsadzając go młodszym bratem Wernerem. Johann Marschalk von Frohburg, który zmarł rok później, utrował w Zakonie drogę innym alemańskojęzycznym braciom.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2021, 314, 4; 549-569
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die geistliche Sprache über die „Welt“ in den Schriften von Ildephons Schober
The Religious Language on the World in the Writings by Ildefons Schober
Autorzy:
Paar, Mag.theol. Christoph
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626586.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
The Religious Language
the World
the Writings of Ildefons Schober
evil
the Abbot
the Archabbot
the mission of orders
attitude to the world
a three-dimensional system of coordinates
the distance from the world
an active battle
commitment to the ancestors' legacy
balanced self-determination
a beacon
Kulturkampf
a great administrator
the patriarchs
die geistliche Sprache
die „Welt“
die Schriften von Ildephons Schober
„die Gesamtheit des Bösen“
Abt und Erzabt
der Sendungsauftrag des Mönchtums
das Verhältnis zur Welt
ein dreidimensionales Koordinatensystem
eine Distanzierung zur Welt
ein aktiver Kampf
dem Erbe der Vorgänger verpflichtet
eine ausgewogene Verhältnisbestimmung
der Richtschnur
brillanter Bauherr
drei Erzväter
język religijny
"świat"
dzieła Ildefonsa Schobera
"ogół zła"
opat i arcyopat
misja zakonów
stosunek do świata
trójwymiarowy układ współrzędnych
dystans do świata
aktywna walka
zobowiązanie wobec spuścizny przodków
wyważone określenie się
drogowskaz
świetny zarządca
ojcowie założyciele
Opis:
Die Welt ist „die Gesamtheit des Bösen“. Mit diesen Worten charakterisiert Ildephons Schober (1. Abt von Seckau und 3. Erzabt Beurons) die Welt und faltet vor diesem Hintergrund den Sendungsauftrag des Mönchtums aus. Das Verhältnis zur Welt zeigt sich bei Schober in einem dreidimensionalen Koordinatensystem, das in der vertikalen Dimension eine Distanzierung zur Welt fordert, in der Horizontalen einen aktiven Kampf gegen diese verlangt und sich dabei stets als dritte Dimension dem Erbe der Vorgänger verpflichtet weiß. In diesem Verständnis steht auch heute jedes Kloster vor einer enormen Herausforderung, eine ausgewogene Verhältnisbestimmung zu allen drei Dimensionen zu finden. Das Leben von Ildephons Schober kann hier Richtschnur und Auftrag sein, dieses „spirituelle Koordinatensystem“ im richtigen Maß konkret werden zu lassen. Doch wer war Ildephons Schober? Geboren am 23.02.1849 (als Friedrich) in Pfullendorf, trat er mit 21 Jahren in die Benediktinerabtei Beuron ein. Durch den Kulturkampf 1875 zunächst ins Exil nach Volders und Prag geflohen, wurde Schober im Jahr 1887 zum ersten Abt von Seckau postuliert und offenbarte sich dort als brillanter materieller sowie geistlicher Bauherr. 1895 zum Visitator der portugiesischen Klöster sowie 1896 zum Generalsuperior der gerade entstehenden Missionsbenediktiner von St. Ottilien ernannt, wirkte Schober neben seinen Tätigkeiten für Stadt und Land auch äußerst segensreich über das eigene Kloster hinaus. 1908 zum dritten Erzabt Beurons gewählt, wurde ihm bis zu seinem Tod am 28.02.1918 schließlich auch das Erbe der Gründerväter Maurus und Placidus Wolter anvertraut, mit denen er gemeinsam zu den drei Erzvätern der Beuroner Kongregation gerechnet werden kann.
The world is generally evil. With these words Ildefons Schober (the first Abbot of Seckau and the third Archabbot of the Beuron Abbey) describes the world and against this background he indicates the mission of orders. Schober's attitude to the world can be explained through a three-dimensional system of coordinates. This system in the vertical dimension requires the distance from the world, in the horizontal dimension it demands an active battle against the world, and the third dimension is the feeling of commitment to the ancestors' legacy. As it is, even today every order meets the challenge of balanced self-determination against these three dimensions. The life of Ildefons Schober can act as a beacon and a call for a proper specification of this spiritual system of coordinates. However, who was Ildefons Schober? He was born on 23 Feb. 1849 (as Friedrich) in the town of Pfullendorf, when he was 21 he entered the Benedictine Beuron Abbey. After he was exiled due to Kulturkampf in 1875, he went to Volders and Prague. In 1887 he was appointed to the position of the Abbot of Seckau, where he turned out to be a great administrator, in both practical and spiritual sense. In 1895 he was appointed as a Portuguese orders' inspector, and in 1896 he became a general for the newly-arising Benedictine mission in St. Ottilien, he brought many benefits not only to the town and country, but also to his own order. In 1908 he was elected to be the third Archabbey of Beuron, until his death he occupied the position inherited from the founding fathers – Maurus and Placidus Wolter, and together with them he is among the patriarchs of the Beuron Congregation.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2014, 9, 2; 162-186
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies