Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "German Enlightenment" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Die diskursiven strategien der habsburgischen sprachpolitik in der spätaufklärung - am beispiel der Galizischen volksschulen
    Discursive strategies in habsburg language policies in the late enlightenment – based on the example of folk schools in Galicia
    Autorzy:
    Maria Harbig, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1897306.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-05
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    habsburska polityka językowa
    status j. niemieckiego w Oświeceniu
    the status of German language in the Enlightenment
    Habsburg language policies
    the status of German language in the Enlightenmen
    German language teaching
    Opis:
    At the end of the 18th century, in the Habsburg monarchy there was a fundamental change in the language profile of elementary education. The “Allgemeine Schulordnung” Act of 1774 brought compulsory German language education to schools in all provinces. This was contradictory to the established practice of teaching focused on the mother tongue and the language of religion. The introduction of German language required means of propaganda which would help to explain why linguistic conventions in the formof trans-regional languages of communication and Latin as a universal language, verified over the centuries in the Habsburg monarchy, were to be abandoned. The high status of Romance languages and widespread Slavic languages in the Habsburg monarchy led to expected resistance to the imposition of obligatory German language education. The article presents discursive strategies in the Habsburg language and educational policies that were in use after the enactment of the “Allgemeine Schulordnung” Act (1774) until its replacement by “Politische Verfassung” (1806).
    Pod koniec XVIII wieku w monarchii habsburskiej doszło do zasadniczej zmiany w polityce językowej wobec szkolnictwa. Ustawa „Allgemeine Schulordnung” z 1774 roku wprowadziła obowiązkową naukę niemieckiego, co w wielojęzycznej monarchii wymagało środków propagandowych, które mogłyby uzasadnić zaniechanie sprawdzonych przez stulecia konwencji językowych, tj. rezygnację z ponadregionalnych języków komunikacji oraz łaciny jako języka uniwersalnego. W związku z rozpowszechnieniem języków słowiańskich w monarchii habsburskiej oraz wysokim statusem języków romańskich Wiedeń spodziewał się sprzeciwu wobec obowiązku nauki niemieckiego. W artykule przedstawiono strategie dyskursywne w habsburskiej polityce językowej, które były w użyciu od uchwalenia ustawy „Allgemeine Schulordnung” aż po jej zastąpienie przez „Politische Verfassung” (1806).
    Źródło:
    Linguodidactica; 2019, 23; 63-74
    1731-6332
    Pojawia się w:
    Linguodidactica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sensy idei Oświecenia w filozofii Novalisa
    Autorzy:
    Jakuszko, Honorata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644445.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Aufklärungsprogramm, Variante der Aufklärung, deutsche Frühromantik, Novalis, Bildungsgeschichte
    Program of Enlightenment, Variant of Enlightenment, Early German Romanticism, Novalis, History of Culture
    program Oświecenia, warianty Oświecenia, wczesny romantyzm niemiecki, Novalis, historia kultury
    Opis:
    Der Artikel bildet eine auf Quellentexten fundierte Rekonstruktion der Weise, auf welche Novalis als Vertreter der deutschen Frühromantik den Begriff der Aufklärung versteht. Seiner Meinung nach sei die Aufklärung mit dem historischen Prozess oder mit der Bildungsgeschichte identisch, deren Ziel die allseitige Entwicklung aller Neigungen der Menschlichkeit sei. Enger gefasst kann die Aufklärung auf das 18. Jahrhundert bezogen werden, das als Epoche der Aufklärung bezeichnet wurde. Novalis macht auf die historischen Prämissen aufmerksam, die den Unterschied zwischen der französischen und der deutschen Aufklärung bedingen (u. a. die Reformation in Deutschland und die Französische Revolution). Als Anfang der neuen und höheren Etappe der Aufklärung in Deutschland betrachtet er die transzendentale Philosophie von I. Kant und J. G. Fichte, die Weimarer Klassik von J. W. Goethe und F. Schiller und die historische Philosophie von F. Schlegel – dem Vertreter der deutschen Frühromantik.
    Based on original/period texts, the article constitutes the reconstruction of the ways in which Novalis (a representative of the early German Romanticism) understands the term “Enlightenment”. To him, the Enlightenment is coterminous with the historical process of the history of culture (Bildungsgeschichte), the aim of which is the comprehensive development of humanity’s holistic abilities and competences. In its narrower sense, the Enlightenment may refer only to the eighteenth century, construed as “the Age of the Enlightenment”. In his research, Novalis emphasises the historical contexts that conditioned the differences between the Enlightenment in France and in Germany (among others the German Reformation and the French Revolution). He defines the beginning of the new and higher phase of the German Enlightenment as Kante’s and Fichte’s Transcendental Philosophy, the Weimar Classicism of Goethe and Schiller as well as Schlegel’s Early German Romantic historical philosophy.
    Artykuł stanowi – udokumentowaną na tekstach źródłowych – rekonstrukcję sposobu, w jaki Novalis (reprezentant wczesnego romantyzmu niemieckiego) rozumie termin „oświecenie”. Jego zdaniem, oświecenie jest tożsame z procesem historycznym lub historią kultury (Bildungsgeschichte), której celem jest wszechstronny rozwój wszystkich predyspozycji człowieczeństwa. W wąskim znaczeniu oświecenie może być odnoszone do wieku XVIII, określanego jako wiek oświecenia. Novalis zwraca uwagę na historyczne przesłanki warunkujące różnicę między oświeceniem francuskim a niemieckim (m. in. reformację w Niemczech i rewolucję francuską). Za początek nowego i wyższego etapu oświecenia w Niemczech uznaje filozofię transcendentalną I. Kanta i J. G. Fichtego, klasycyzm weimarski J. W. Goethego i F. Schillera oraz filozofię historyczną F. Schlegla –reprezentanta wczesnego romantyzmu niemieckiego.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2015, 13
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies