Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sztuka, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    "Ortlich betäubt" und "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" von Günter Grass
    Sztuka powieści a sztuka polityki, "Ortlich beräubt" i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" Güntera Grassa
    Autorzy:
    Światłowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034839.pdf
    Data publikacji:
    1982
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest "socjaldemokratyczna" faza twórczości Guntera Grass, której dokumentami są dwie powieści "Örtlich betäubt" (1969) i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke"(1972). Ewolucję estetycznych poglądów Grassa autor artykułu interpretuje jako refleks ewolucji jego politycznej postawy. Proces intelektualnych przemyśleń i rewizji, który w drugiej połowie lat sześćdziesiątych doprowadził autora "Blaszanego bębenka" z pozycji radykalnego nonkonformizmu na pozycje umiarkowanego reformizmu, nie tylko w sposób zasadniczy odmienił światopoglądowy fundament jego utworów; sprawił on również, że pojawiły się w nich nieobecne dotąd u Grassa konstelacje tematyczne. Jeśli więc z jednej strony staje się Grass zwolennikiem społecznego pragmatyzmu, rzecznikiem polityki "małych kroków", wyznawcą zasady ewolucyjnego postępu, to z drugiej strony porzuca on gdańskie reminiscencje i zdecydowanie zwraca się ku zahodnioniemieckiej współczesności. 0 tych trendach rozwojowych obie wspomniane powieści wyraziście zaświadczają. V/ obu tematem nadrzędnym jest najnowsza polityka. W centrum "Örtlich betäubt" stoi światopoglądowy spór między "rewolucją" a "reformą", między pragnieniem natychmiastowego odmienienia świata a trzeźwą wiedzą o iluzoryczność takich zamierzeń. W tonacji nie polemicznej, lecz deklaratywnej ten wątek myślowy powróci w "Aus dem Tagebuch einer Schnecke". Ta oparta na autobiograficznych doświadczeniach . Grassa książka zawiera otwartą deklarację jego politycznej "wiary", zawiera również melancholijną refleksję nad nieodłączną od reformizmu koniecznością kompromisów i godzenia się z niedoskonałością świata; W obu tych powieściach istotną rolę odgrywa krytyka społecznej filozofii zachodnionieckiej lewicy. Krytyka ta - dowodzą tego ewidentnie publicystyczne wypowiedzi Grassa - logicznie zwraca się również przeciwko marksizmowi i komunizmowi. W tym punkcie ideowa postawa Grassa poddana została krytycznej analizie, ze wskazaniem zarówno na schematyczność jego wyobrażeń o marksizmie, jak i na nieuchronne zubożenie artystyczne jego dzieła, będące konsekwencją owej trzeźwości zaprzysięgającej wierność empirycznym faktom.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1982, 6
    0208-6085
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)
    “…Inconspicuousness and a Lot of Memories”: Mediums of Memory in Bettina Spoerri’s Novel Konzert für die Unerschrockenen (2013)
    Autorzy:
    Dubrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791171.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekfraza
    fotografia
    sztuka wizualna
    pamiętnik
    A. Czechow
    M. Rothko
    R. Horn
    ekphrasis
    photography
    visual arts
    diary
    Chekhov
    Rothko
    Horn
    Opis:
    „…Niepozorność i wiele wspomnień”: Media pamięci w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen (2013)W artykule ukazano proces rekonstrukcji historii rodzinnej w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen [Koncert dla nieustraszonych], który uwidacznia się w strukturze narracyjnej poprzez zastosowanie różnych mediów pamięci. Centralne medium pamięci stanowi muzyka – dla narratorki to archiwum pamięci, zawarte m.in. w starych nagraniach, ale także we wspomnieniach koncertów i prywatnych występów Lei, głównej bohaterki powieści. Fotografie, obecne jako ekfrazy, stają się kolejnym istotnym medium pamięci, otwierającymi „okna czasu” (A. Overath). W artykule przywołane zostały w kontekście przemyśleń S. Sontag i R. Barthesa. Szeroko rozumiana sztuka (malarstwo M. Rothko, instalacje R. Horn, dramaty A. Czechowa) to kolejne medium pamięci, łącznik między teraźniejszością a przeszłością – światem, który już nie istnieje. Rekonstruowana historia jest częścią genealogii pisarki, należącej do trzeciego pokolenia post-Shoah. „…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)In dem vorliegenden Beitrag wird Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen im Kontext der im Roman rekonstruierten Familiengeschichte analysiert. In der narrativen Struktur des Romans werden Musik, Photographie, Literatur, Malerei und visuelle Kunst als Gedächtnismedien eingesetzt. Die Musik, die im Leben der Hauptfigur ‒ einer berühmten Cellistin ‒ zur absoluten Referenz wird, bildet das zentrale Erinnerungsarchiv im Roman. Dank der Strategie der ekphrastischen Beschreibungen alter Fotografien werden in der Geschichte etliche „Zeitfenster“ geöffnet (A. Overath). Im Text findet man auch die Spuren der Lektüre von R. Barthes‘ und S. Sontags Essays zur Fotografie. Als nächstes Gedächtnismedium gelten M. Rothkos Malerei, R. Horns Installationen und die Dramen A. Tschechows – sie werden zu einem wichtigen Bindeglied zwischen Gegenwart und Vergangenheit, zumal die rekonstruierte Geschichte ein Teil der Genealogie der Autorin ist, die der dritten Post-Shoah-Generation angehört.
    In this article, the reconstruction of the family history in Bettina Spoerri’s novel Konzert für die Unerschrockenen [Concert for the Fearless] is analysed. The narration contains different mediums of memory. The central medium of memory is music: for the narrator, this archive of the memory mainly consists of old recordings, but also of reminiscences about the concerts and private performances of Leah, the main protagonist of the novel. Photographs, by means of ekphrasis, serve as another essential medium of memory, opening up “the windows of time” (Overath). In this article, these mediums are considered in the context of the ideas of Sontag and Barthes. The widely understood concept of art (paintings by Rothko, installations by Horn, plays by Chekhov) is yet another medium of memory, connecting the present with a past that does not exist any more. This reconstructed story is part of the genealogy of the writer, who belongs to the third post-Shoah generation.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 21-31
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Kunst als Refugium der Selbstrettung und Selbstfindung. Das Lesen und Verstehen von Charlottes Salomon autobiographischen Werk Leben? oder Theater?
    Art as a refugium of self-rescue and self-finding. Reading and understanding of Charlotte Salomon´s autobiographical work Life? or Theatre?
    Sztuka jako refugium ocalenia i odnalezienia samego siebie. Czytanie i rozumienie autobiograficznego dzieła Charlotte Salomon Życie? czy teatr?
    Autorzy:
    Wawrzynek, Karin Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20666127.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Charlotte Salomon
    Niemcy
    sztuka
    gwasze
    czytanie
    autobiografia
    Życie? czy teatr?
    modernizm
    Holokaust
    Germany
    art
    gouaches
    reading
    autobiography
    “Life? or theater?”
    modernism
    Holocaust
    Opis:
    Celem poniższego artykułu jest zaprezentowanie sposobu w jaki sztuka może posłużyć jako skuteczny środek do przezwyciężenia, odnalezienia i ocalenia samego siebie, by nie ulec zapomnieniu. Sztuka potrafi tworzyć swoisty dystans, chroniący nas przed brutalnością i surowością rzeczywistości wczasach w których nam dano żyć. Arcydzieło autobiograficzno-historyczne Życie? czy teatr? Śpiewogra pochodzącej z asymilowanej rodziny żydowskiej Charlotte Salomon, składa się z 1325 zamalowanych kartek, z których 769 są treści biograficznej. Dzieło, którego struktura przypomina sztukę teatralną w formie scenorysu w słowie i obrazie, opisuje krótkie życie autorki: jej dzieciństwo, młodość w Republice Weimarskiej, jej doświadczenia antysemityzmu w Akademii Sztuk Pięknych i machinę reżimu nazistowskiego. W latach 1940 do 1942, na przestrzeni 18 miesięcy, Charlotte Salomon stworzyła serię obrazów, które odzwierciedlają faktyczne szczegóły z jej historii rodzinnej, dzieciństwa, młodości i życia na wygnaniu z aktualnymi wydarzeniami historycznymi, których jest świadkiem. W ten sposób autorka pokazuje obie strony: tragiczną historię rodzinną i historię aktualnych wydarzeń historycznych II wojny światowej, których jest świadkiem. Salomon łączy w swojej pracy w ekspresjonistyczny i modernistyczny sposób barwę, literaturę i muzykę, tworząc dzieło multimedialne. Używa takich technik malarskich jak van Gogh, Chagall, Munch czy Nolde, które służą wizualizacji. Obrazy o charakterze komiksu opatrzone są niejednokrotnie fragmentami muzycznymi od muzyki klasycznej do nowoczesnej. Jej dramat składa się z trzech części: z prologu, części głównej i epilogu. Jej kompleksowe i wielowarstwowe dzieło jest niczym syntetyczny, szczegółowy opis życia, niespełnionej miłości, cierpienia i śmierci. Stworzone by przetrwać. Tą intencję potwierdza także postscriptum utrwalone na ostatnim gwaszu na jej plecach: „Życie? czy teatr?”
    The aim of this article is to show, in which way art can be used as an instrument, of self-conquest, self-finding and self-rescue as not to be forgotten by creating the appropriate distance, saving us from brutality and severity of reality and given times in which we live. The example of the Jewish artist Charlotte Salomon of approximately 1325 painted sheets, from which 769 represent her biographic-historical masterpiece Life? or Theatre? A song play. It illustrates like a play in the form of a storyboard in word and picture her quite short life, her childhood and adolescence in the times of Weimar Republic, her antisemitic experiences at the Academy of Art, the machinery of the Nazi regime. She created her series of paintings over the duration of approximately eighteen months between 1940 and 1942. Salomon intertwined factual details from the memory of her childhood and adolescence and exile life. It is a reenactment, a conflation that raises compelling questions about the formation and operation of memory, showing both sides: the traumatic memory of the tragic family history and the present historical events of the Second World War, which she experienced and witnessed by herself. Charlotte Salomon created a multimedia work by combining colour, literature and music in an expressionistic way, using techniques from painters like van Gogh, Chagall, Munch and Nolde, to visualize in form of comics and musical settings, consisting of the chosen palette of music pieces from classical music to modern pop songs. Her complex drama is divided into three parts in a prologue; a main part and an epilogue like a theatre play. Her work is nothing else as a synthetic depiction of life and unfulfilled love, suffering and death, created to survive. This intention of Charlotte Salomon confirms especially her own words, of the last gouache from the postscript on her back: Life? or Theatre?
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2022, 2, 35; 133-152
    0860-7435
    2450-1336
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spröde Individualitäten Zu [Friederike Helene Ungers] Bekenntnissen einer schönen Seele
    Fragile Individualities. On Bekenntnisse einer schönen Seele by [Friederike Helene Unger]
    Kruche indywidualności. Bekenntnisse einer schönen Seele [Friederike Helene Unger]
    Autorzy:
    Bürger, Christa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627423.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-23
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Schöne Seele
    Jungfräulichkeit
    weibliche Allianzen
    Liebe ohne Begehren
    Kunst als Zufluchtsort
    Goethe
    Unger
    piękna dusza
    dziewictwo
    kobieca solidarność
    miłość pozbawiona pożądania
    sztuka jako schronienie
    beautiful soul
    virginity
    female alliances
    love beyond desire
    art as a refuge
    Opis:
    Christa Bürger interpretiert die Ergänzung des Goethe entliehenen Titels von Ungers Roman als Einspruch der Autorin gegen die Aneignung der Geschichte einer Frau, die darin als Entsagende erscheint. In den „von ihr selbst geschriebenen Bekenntnissen“ wird derart ein Programm erkennbar: für eine weibliche Allianz, d.h. ein von der herrschenden Geschlechterordnung abweichendes, selbstbestimmtes Leben und eine Sprache, die eine Liebe jenseits des Begehrens zum Ausdruck zu bringen vermag – im Medium der Kunst. Der Essay steht im Zusammenhang eines seit Ende der 70er Jahre des letzten Jahrhunderts gemeinsam mit Peter Bürger entwickelten Projekts einer kritischen Literaturwissenschaft, unter Einschluss einer verdrängten weiblichen Tradition.
    Autorka artykułu interpretuje podtytuł powieści Friederike Helene Unger jako protest autorki przeciwko zawłaszczeniu kobiecej historii, w której postać kobieca staje się ucieleśnieniem ideału wyrzeczenia (Entsagung). Wyznania, „spisane przez nią samą” (tak podtytuł ów można przetłumaczyć), mają charakter programowy: ewokują bowiem wizję kobiecego przymierza, tzn. kształtowanego zgodnie z własną wolą życia, sytuującego się z dala od obowiązującego porządku płci, oraz języka, jaki potrafi wykreować miłość pozbawiona pożądania – za pośrednictwem sztuki. Esej wpisuje się w rozwijany wraz z Peterem Bürgerem począwszy od lat 70. minionego wieku projekt literaturoznawstwa krytycznego, włączającego do badań wypartą tradycję pisarstwa kobiet.
    In her article, Christa Bürger interprets the subtitle of Friederike Helene Ungers novel as a protest against the appropriation of a woman’s history, which reduced her life to an embodiment of an ideal of resignation. “The confession, written by herself” takes on the role of a manifesto; it evokes a vision of female alliance, i.e., of a life that is self-determined and situated far from the predominating gender arrangements, and of a language that, through art, is capable of creating a vision of love beyond desire. The article is related to a project of critical literary studies, developed in cooperation with Peter Bürger since the 1970s, examining the displaced tradition of women’s writing.
    Źródło:
    Wortfolge. Szyk Słów; 2021; 1-13
    2544-4093
    Pojawia się w:
    Wortfolge. Szyk Słów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies