Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Słowo" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Die Text-Bild-Kombination Filmplakat
Autorzy:
Badstübner-Kizik, Camilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032531.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Plakat filmowy
słowo i obraz
nauczanie języka obcego
środki dydaktyczne
film poster
word and image
second language teaching
teaching methods
Filmplakat
Text-Bild-Bezüge
Fremdsprachenunterricht
Unterrichtsmittel
Opis:
Der Beitrag beschreibt das mediale Format Filmplakat als spezifische Text-Bild-Kombination, wobei im Besonderen auf Funktion, Struktur sowie involvierte Perzeptions- und Rezeptionsvorgänge dieses besonderen Werbeträgers eingegangen wird. Anschließend wird das sprach- und kulturdidaktische Potenzial von Filmplakaten skizziert. Als überschaubares, sprachlich und kulturell sehr authentisches und damit potenziell motivierendes Unterrichtsmittel können Filmplakate u. a. im Kontext des Fertigkeitentrainings, des kulturentdeckenden Lernens und des Medienbewusstseins einen Platz im Fremdsprachenunterricht beanspruchen.
Niniejszy artykuł jest poświęcony plakatowi filmowemu stanowiącemu specyficzny związek słowa i obrazu. Szczególny nacisk położono na podkreślenie funkcji i struktury, jak również na percepcję oraz recepcję tego szczególnego medium reklamowego. W dalszej części artykułu naszkicowano zakres możliwych zastosowań plakatu filmowego w dydaktyce języka obcego oraz kultury obcojęzycznej. Jako stosunkowo zwięzły, językowo oraz kulturowo autentyczny, a tym samym również silnie motywujący środek dydaktyczny, plakat filmowy może zająć ważne miejsce m. in. w kształtowaniu sprawności językowych, umiejętności odkrywania treści kulturowych i kształtowaniu świadomości medialnej.
The paper discusses film posters as specific combinations of linguistic and pictorial signs. Bearing in mind that film posters are advertising media for special purposes, attention is paid to their function, structure and the processes involved in their perception. In the final part, the paper brings the didactic potential of film posters into focus. As a means of teaching and learning, which in terms of size and accessibility is relatively well manageable and provides authentic language and culture input, film posters can prove very motivating. In context of reading and communication skills as well as culture learning and media awareness, they should claim a firm place in foreign language and culture education.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2013; 55-84
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Struwwelpeter", "Anti-Struwwelpeter" und "Złota różdżka". Ein pädagogisches Bilderbuch zum „Leviten lesen“ im Vergleich
Autorzy:
Daszkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032541.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Heinrich Hoffmann
książka z obrazkami
Struwwelpeter
wychowanie
słowo i obraz
picture book
education
word and image
Bilderbuch
Erziehung
Text-Bild-Bezüge
Opis:
Im vorliegenden Artikel wird das narrative Verfahren des Bilderbuches erörtert. Hier kommt HEINRICH HOFFMANNs Struwwelpeter die Rolle eines Vorreiters zu. Wort und Bild sollen als gleichrangige Bestandteile des Textganzen Kinder zu Gehorsam und bravem Verhalten animieren. Gleichzeitig verweisen sie auf die Einstellung des Verfassers zur Regulierung von kindlichem Verhalten. Allerdings herrscht unter Bilder-buchautoren Uneinigkeit darüber, was als musterhaftes Verhalten einzustufen ist. Dies schlägt sich entsprechend in der Wort- und Bilddarstellung nieder. Beispiele hierfür bieten Der Anti-Struwwelpeter und Złota różdżka, die mit dem ursprünglichen Struw-welpeter-Text verglichen werden. Zusätzlich enthält der Artikel Kommentare von Studierenden der Universität Gdańsk zu den Text-Bild-Bezügen in den besprochenen Struwwelpeter-Fassungen.
Niniejszy artykuł zwraca uwagę na fenomen książki obrazkowej, której dobrym przykładem jest pionierska praca HEINRICHA HOFFMANNa Der Struwwelpeter. Słowo i obraz – jako równoważne elementy całego tekstu – mają tu za zadanie skłonić dzieci do posłuszeństwa i grzecznego zachowania. Wśród niektórych autorów książek obrazkowych zachodzi jednakże rozbieżność w zakresie tego, jakie zachowanie należy uznać za właściwe, co znajduje wyraz w ich przekazie słownym i obrazkowym. Przykłady tego odnajdujemy w Der Anti-Struwwelpeter i Złotej Różdżce, zestawionymi tu w analizie porównawczej z prototypem w postaci tekstu Hoffmanna. Ponadto, niniejszy artykuł przedstawia zbiór dodatkowych komentarzy studentów germanistyki Uniwersytetu Gdańskiego jako odbiorców wspomnianych tu pozycji. Przytoczone wypowiedzi dotyczą związków pomiędzy tekstem a obrazem w prototypie i kolejnych jego wersjach.
This article addresses the phenomenon of the picture book, a good example of which is a pioneering work by HEINRICH HOFFMANN, Der Struwwelpeter. The word and the picture – as equally important components of the entire text – are meant to cause children to remain obedient. Among some authors, however, there appears discrepancy as to what conduct should be viewed as proper, which is reflected in their textual and graphic message. The examples of this we can find in, for instance, Der Anti-Struwwelpeter and Złota Różdżka, which have been juxtaposed here in a comparative analysis with Hoffmann’s work. Moreover, the text presents a collection of additional comments made by students of German Studies at the University of Gdańsk as recipients of the said works. The remarks cited concern relationships between the text and picture in the prototype and its subsequent versions.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2013; 85-113
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gesetzt, du kenntest den Titel des Bildes nicht“: zu Navid Kermanis Umgang mit sakralen Bildern
“Supposing You Were Unaware of the Painting’s Title”: Navid Kermani and Sacral Paintings
Autorzy:
Jakubów, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1775460.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Navid Kermani
obraz i słowo
intermedialność
literatura niemieckojęzyczna
język religijny
word and picture
intermediality
German literature
religious language
Opis:
„Załóżmy, że nie znasz tytułu obrazu”: obrazy sakralne w tekstach Navida Kermaniego Wydaną w 2015 r. książkę Navida Kermaniego Ungläubiges Staunen. Über das Christentum można odczytać przede wszystkim jako próbę wykreowania nowego języka religijnego i powstrzymania dominującej we współczesnej literaturze marginalizacji religii jako zjawiska wyłącznie historycznego, estetycznego lub ekskluzywnego. Ta tendencja, określana przez Bruno Latoura mianem ikonoklazmu, prowadzi do zaniku umiejętności opisywania doświadczeń religijnych. Kermani odwołuje się w swoich refleksjach na temat obrazów sakralnych głównie do malarskiej tradycji katolickiego baroku i tworzy strategię pisarską, która ma na celu uwolnienie ich od dominujących obecnie interpretacji zarówno konfesyjnych, jak i świeckich. W przekraczaniu granicy między obydwoma mediami – obrazem i tekstem – i traktowaniu ich w sposób łączny upatruje on możliwość dotarcia do nieczytelnego dla współczesnego odbiorcy przeżycia religijnego oraz odtworzenia go w języku zakorzenionym w świecie jego doświadczeń, wyobrażeń i emocji.   Kermanis aufsehenerregendes Buch Ungläubiges Staunen. Über das Christentum (2015), das in den letzten Jahren 14 Auflagen erlebte, ist in erster Linie ein Versuch, eine neue religiöse Sprache zu schaffen. Mit deren Hilfe sucht er die vorherrschende Tendenz zu überwinden, die Bruno Latour „Bildstürmerei“ nennt. Sie sei natürliche Konsequenz der bisherigen rationalistischen Religionskritik, die zur Folge hat, dass das religiöse Sprechen entweder an Bedeutung verloren hat oder als exklusives Phänomen behandelt wird. Indem Kermani auf die vorwiegend barock-katholische Bildtradition zurückgreift, entwickelt er eine Schreibstrategie, die zum Ziel hat, die bekannten religiösen Bilder, zunächst von bestehenden konfessionellen und profan-ästhetischen Deutungen zu befreien. In einem die Grenze zwischen den zwei Medien überschreitenden Annäherungsprozess bemüht er sich dann, ihnen verborgene Inhalte abzugewinnen und sie in einer für die Gegenwart adäquaten Sprache wiederzugeben, die in der Erfahrungs- und Vorstellungswelt des modernen Menschen fest angesiedelt ist.
Navid Kermani’s Ungläubiges Staunen. Über das Christentum (2015) should be primarily understood as an attempt to create a new religious language and to contain the dominant literary tendency, which is to marginalise religion as a solely historical, aesthetic or exclusive phenomenon. This tendency, termed “iconoclasm” by Bruno Latour results in the disappearance of the ability to describe religious experiences. Kermani mainly refers to the tradition of Catholic baroque art when reflecting on sacral paintings, and invents a literary strategy that aims to free them from the prevalent interpretations, both confessional and secular. He considers the crossing of the boundaries between the two media–image and text – and their being treate as one as a possible way to reach that religious experience which is unintelligible to contemporary readers, and to recreate this experience in a language which rooted in a world of their own experiences, imagination and emotions.
Kermanis aufsehenerregendes Buch Ungläubiges Staunen. Über das Christentum (2015), das in den letzten Jahren 14 Auflagen erlebte, ist in erster Linie ein Versuch, eine neue religiöse Sprache zu schaffen. Mit deren Hilfe sucht er die vorherrschende Tendenz zu überwinden, die Bruno Latour „Bildstürmerei“ nennt. Sie sei natürliche Konsequenz der bisherigen rationalistischen Religionskritik, die zur Folge hat, dass das religiöse Sprechen entweder an Bedeutung verloren hat oder als exklusives Phänomen behandelt wird. Indem Kermani auf die vorwiegend barock-katholische Bildtradition zurückgreift, entwickelt er eine Schreibstrategie, die zum Ziel hat, die bekannten religiösen Bilder, zunächst von bestehenden konfessionellen und profan-ästhetischen Deutungen zu befreien. In einem die Grenze zwischen den zwei Medien überschreitenden Annäherungsprozess bemüht er sich dann, ihnen verborgene Inhalte abzugewinnen und sie in einer für die Gegenwart adäquaten Sprache wiederzugeben, die in der Erfahrungs- und Vorstellungswelt des modernen Menschen fest angesiedelt ist.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 129-141
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-truth, postfaktisch und postprawda – als Sieger und Versager der Wort-des-Jahres-Umfragen 2016. Semantische, pragmatische und grammatische Kontexte des neuen Begriffs
Post-truth, postfaktisch and postprawda – as Winners and Losers of the Word of the Year Surveys 2016. Semantic, pragmatic and grammatical Contexts of the new Term
Post-truth, postfaktisch i postprawda – jako zwycięzcy i przegrani w ankietach Word of the Year 2016. Semantyczne, pragmatyczne i gramatyczne konteksty nowego pojęcia
Autorzy:
Łaziński, Marek
Błachut, Edyta
Biszczanik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/952964.pdf
Data publikacji:
2020-05-04
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
postprawda
postfaktisch
loan word
word pf the year
key word
part of speech
Post-truth
zapożyczenie
słowo roku
słowo kluczowe
część mowy
schlüsselwort
Entlehnung
Wort des Jahres
Wortart
Opis:
The article presents the short life of a trendy word post-truth borrowed from English into Polish as postprawda and into German as postfaktisch. The adaptation of the Oxford Dictionaries word of the year of 2016 became the word of the year 2016 in Germany and was used there much more frequently in German than in Polish. One of the reasons of the failure of the word in Polish was a wrong part of speech assignment: the English adjective post-truth, adapted into German as adjective, became a substantive in Polish and seemed to compete with the substantive prawda, one of the basic key words of today’s culture.
Artykuł omawia krótki żywot modnego słowa angielskiego post-truth, zapożyczonego do języka niemieckiego jako postfaktisch i do polszczyzny jako postprawda. Adaptacja słowa roku słowników oksfordzkich 2016 wygrała plebiscyt na niemieckie słowo roku 2016 i była w niemieckim używana znacznie częściej niż w języku polskim. Jedną z możliwych przyczyn niepowodzenia tej pożyczki w polszczyźnie było nieodpowiednie zaklasyfikowanie do części mowy: przymiotnik post-truth zapożyczono jako rzeczownik postprawda, który zdawał się konkurować z podstawowym pojęciem prawdy, jednym ze słów kluczy kultury.
Źródło:
Tendenzen in der deutschen Wortbildung – diachron und synchron. Band 2; 67-75
9788323543398
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der Begriff πύλη in Mt 16,18 und die Tragödie Antigone von Sophokles
The word πύλη in MT and the Tragedy Antigone of Sophocles
Słowo πύλη w MT 16,18 i Tragedia Antygona Sofoklesa
Autorzy:
Dzikiewicz, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676772.pdf
Data publikacji:
2021-06-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
przekład
brama
moc
gardziele
Sofokles
Antygona
Hades
miasto
translation
gate
power
throat
Sophocles
Antigone
city
Opis:
This article follows a study undertaken 2017 in the journal Colloquia Theologica Ottoniana (pp. 57–67). The argumentation proposed at that time justifying the reading of the term πύλαι in Mt 16,18 as “throats” is here enriched with two other reasons for just such understanding of the analyzed Greek noun. The recited evidence comes from Sophocles’ Antigone and in some measure confirms the correctness of the proposed interpretation.
Niniejszy artykuł stanowi kontynuację studium podjętego w 2017 r. na łamach drugiego numeru czasopisma Colloquia Theologica Ottoniana (s. 57–67). Zaproponowana wówczas argumentacja, uzasadniająca odczytanie słowa πύλαι w Mt 16,18 jako „gardziele”, jest tu wzbogacona o kolejne dwie racje przemawiające za takim właśnie zrozumieniem analizowanego greckiego rzeczownika. Przytaczane dowody pochodzą z Antygony Sofoklesa i niejako utwierdzają w słuszności proponowanej interpretacji.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 1; 37-48
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wie kann man die innere Bedeutung des Wortes „Caritas” mit der Hilfe der Textanalyse bestimmen?
How Can We Define the Meaning of the Word Caritas with the Tool of Text Analysis?
Jak można określić znaczenie słowa „caritas” za pomocą analizy strukturalnej
Autorzy:
Birher, Nándor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036727.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza tekstu
słowo kluczowe
norma
caritas
odpowiedzialność
aktywność
text analysis
key word
norm
Caritas
responsibility
activity
Opis:
Jaki jest główny sens słowa „caritas”? Na to pytanie autor stara się odpowiedzieć za pomocą metody analizy strukturalnej tekstu. Przeszukał i poddał analizie ilościowej kluczowe pojęcia z zakresu nauki o caritas w Ewangelii św. Marka i w innych dokumentach norm eklezjalnych. Końcowy wynik analiz wskazuje, iż pojęcie „caritas” oznacza przede wszystkim aktywność i odpowiedzialność. W dru-giej części tego artykułu zostały podane pewne wskazówki, jak zrealizować tę odpowiedzialność i działanie w zakresie działalności charytatywnej Kościoła.
What is the main sense of the word Caritas? We try to answer with the method of the text analysis. We search the key worlds in the Gospel of Marc and in different documents of ecclesial norms (Encyclical Deus Caritas Est, Motu propio Intima Ecclesiae Natura). The end-result is: Caritas mean: activity and responsibility. In the second part of our article we give some advises how to realize this responsibility and activity. This activity can be realised only trough the cooperation of different levels the transactions, but the key his efectivness is the precise definition the goals of our activity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 15-31
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Im multimodalen Dialog. Zum Zusammenspiel von Text und Bild auf den Einbänden von Kinderbüchern
Autorzy:
Makowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032543.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Książki dla dzieci
ilustrowane okładki
teksty werbalno-ikoniczne
słowo i obraz
kompetencje językowe
Children’s literature
book cover illustration
verbal and visual texts
word and image
language competence
Kinderbücher
Kinderbucheinbände
Sprache Bild-Texte
Text-Bild-Bezüge
sprachliche Kompetenzen
Opis:
Zum Thema des Beitrages werden Sprache-Bild-Texte, die auf bebilderten Kinderbucheinbänden auftauchen, bei denen der literarische Titel in seine visuelle Umgebung so eingebettet wird, dass er zu ihrem integralen Teil wird. Die Beziehungen, in denen der literarische Titel und seine visuelle Umgebung zueinander stehen, scheinen der Grund dafür zu sein, bebilderte Kinderbucheinbände als komplexe Sehflächen zu betrachten. Mit zahlreichen Abbildungen wird im Beitrag exemplifiziert, wie sich der literarische Titel und seine graphische Umgebung gegenseitig ergänzen, indem sie in Partnerschaft und Symbiose zueinander stehen. Der Beitrag gibt auch eine Antwort auf die Frage, wie Kinderbucheinbände als Sehflächen gestaltet werden sollten, um die Aufmerksamkeit der Kinder zu lenken, ihr Interesse am Buch zu erwecken und ihre sprachlichen Kompetenzen zu fördern.
Tematem artykułu są teksty werbalnoikoniczne, analizowane na przykładzie ilustrowanych okładek bajek dla dzieci, gdzie tytuł literacki wpisany jest w swoje wizualne otoczenie, stanowiąc jego integralną część. Relacje, w jakich pozostają wobec siebie tytuł bajki i jego wizualne otoczenie, są podstawą do tego, by okładki bajek dla dzieci traktować jako kompleksowe powierzchnie wizualne. W artykule prezentowane są liczne przykłady tego, jak tytuł bajki i środowisko graficzne wzajemnie się uzupełniają, pozostając w relacji partnerstwa i symbiozy. Artykuł stanowi także próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób kształtować takie powierzchnie wizualne na okładkach bajek, by dzięki nim skupić uwagę dziecka i zainteresować je lekturą bajki oraz równocześnie wspierać jego kompetencję językową.
The subject of the paper concerns verbaliconic texts, analyzed on the example of the illustrated covers of fairy tales for children where the literary title is inscribed in its visual surroundings, simultaneously constituting its integral part. The relations in which the title of the fairy tale and its visual surroundings remain with the reference to one another, are a basis for treating covers of fairy tales for children as complex visual surfaces. The paper presents numerous examples of how the title of a given fairy tale and the graphic environment mutually complement each other, remaining in the relation of partnership and symbiosis. The article also constitutes an attempt at answering the question in what way to shape such visual surfaces on covers of fairy tales so as to, owing to them, focus a child’s attention and make them interested in reading a particular fairy tale as well as simultaneously support their linguistic competence.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2013; 115-142
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parataktische Poetik. Zur Inkongruenz Von Autorund Werkintention in Kurt Schwitters’ Literarischem Oeuvre
Paratactic Poetics. On The Incongruency of Author and Work Intention in Kurt Schwitters’ Literary Oeuvre
Parataktyczna poetyka. O inkongruencji autora i intencji utworu w twórczosci Kurta Schwittersa
Autorzy:
van den Berg, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185273.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Historical Avant-Garde
Art and Literature
Aesthetics and Poetics
Manifestoes
Author Intention
Work Intention
Word and Image
Formalism
historyczna awangarda
sztuka i liteatura
estetyka i poetyka
manifesty
autorska intencja
intencja dzieła
słowo i obraz
formalizm
Opis:
Wiele utworów z awangardowej spuścizny Kurta Schwittersa ma charakter enigmatyczny. Nie tylko jego abstrakcyjne prace wizualne, ale także poezja, opiera się prostej, jednoznacznej interpretacji, nie zawiera prostego przekazu ani wyraźnych sygnałów intencji Schwittersa. W tym kontekście utwory Schwittersa nie są odosobnionym przypadkiem, ale raczej typowym przykładem sztuki i literatury historycznej awangardy, do której należał Schwitters. Podobnie jak w przypadku ogólnych studiów nad awangardą, jego utwory literackie odnoszą się do manifestów i pism programowych, które zawęziły sens jego dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, poezji i innych tekstów, jako źródła wskazówek intencji Schwittersa i znaczenia, jakie przypisywał swoim pracom. Ale do jakiego stopnia owe pisma programowe są godne zaufania albo – by ująć rzecz precyzyjniej – do jakiego stopnia owe cele estetyczne, procedury artystyczne i poetyka wyłożona w tych tekstach odnoszą się do artystycznej i literackiej praktyki, którą obserwujemy w pracach Schwittersa? Skupiając się na poetyckiej spuściźnie Schwittersa i jego poetyce sformułowanej w manifestach i innych tekstach z dziedziny poetyki, dostrzegamy wyraźnie, że uwagi Schwittersa o poezji były integralną częścią jego refleksji estetycznej o sztuce wizualnej i jego poetyce sformułowanej w pismach programowych, bardziej niż pochodną jego refleksji nad pracami artystycznymi. To nierzadka cecha poetyki awangardowej, która często odwzorowywała i próbowała skopiować cele artystyczne sformułowane w kontekście sztuki wizualnej (można argumentować, że Schwitters był w pierwszej linii artystą wizualnym). Nawet pomiędzy programowymi tekstami Schwittersa zogniskowanymi wyraźnie na poetyce, a jego poezją i prozą pozornie wyjaśnianą w tych tekstach, istnieje oczywista różnica pomiędzy teorią a praktyką. Porównanie z refleksją tzw. „rosyjskich formalistów” pokazuje, że te rozważania o poezji są w dużym stopniu zbieżne z podejściem Schwittersa, jednak o wiele bardziej subtelne i precyzyjne w definiowaniu poetyckich zasad, które charakteryzują spuściznę Schwittersa – być może nie jest to przypadkowe. Oprócz bliskości formalistów i awangardy, Schwitters, podobnie jak formaliści, inspirował się niemieckim historykiem i teoretykiem literatury, Oskarem Walzelem. Schwitters uczęszczał na jego zajęcia podczas studiów na akademii sztuk w Dreźnie, formaliści czytali Walzela i tłumaczyli jego prace. To może wyjaśniać rzucającą się w oczy zbieżność pomiędzy Schwittersem a formalistami, na przykład w naciskaniu na „materialność” słowa, ale także w próbach połączenia refleksji nad słowem i nad obrazem, które były głównym przedmiotem rozważań Walzela. Walzel jako trait d’union pomiędzy Schwittersem a formalistami, może być także zachętą do czytania poezji Schwittersa jako poezji z osobliwościami, które u formalistów stosowane były o wiele bardziej precyzyjnie niż jako ćwiczenie w czytaniu ahistorycznym, ale, jak pokazuje Walzel, nie tylko jako obopólne źródło inspiracji, wbrew rozbieżnościom, symultanicznie dzieląc horyzont teoretyczny awangardowych prób sztuki i literatury z Zachodu i ze Wschodu w teorii i praktyce.
Many works in the oeuvre of the avantgarde artist Kurt Schwitters have an enigmatic character. Not only his abstract visual art but also his poetry resists simple unambigious interpretation. They do not contain clear messages or unequivocal indications of Schwitters’ intentions. Here, Schwitters’ work is not a singular case, but rather a typical example of the art and literature of the historical avant-garde, to which Schwitters belonged. As in studies on the avant-garde in general, literature on Schwitters and his artistic and literary work tends to resort to his manifestoes and programmatic writing, which sided his works of art, collages, paintings, sculptures, poetry and other literary texts in a more narrow sense, as a source for clues on Schwitters’ intentions and the meaning he attributed to his work. But to what extent is this programmatic writing reliable, or to be more precise: to what extent do the aesthetic principles, artistic procedures and the poetics outlined in these texts correspond with the artistic and literary practice as it can be observed in Schwitters’ work? Focusing on Schwitters’ poetic oeuvre and his poetics formulated in manifestoes and other poetical texts, it is evident that Schwitters’ remarks on poetry were an integrated part of his aesthetic reflections on the visual arts and his explicit poetics in his programmatic writing rather a derivative of reflections on his artistic production – a not uncommon feature in avant-garde poetics, which frequently reflected and tried to translate aesthetic principles coined in the context of the visual arts to (and one might argue: Schwitters was in first instance a visual artist). Even between Schwitters’ programmatic texts strictly concentrating on poetics and his poetry and proseapparently explained in these texts, an obvious discrepancy between theory and practice. A comparison with the reflections of the so-called ‚Russian formalists’ shows that their considerations on poetry are to a large extent congenial to Schwitters’ approach, yet far more subtle and accurate in defining the poetic principles, which characterize Schwitters’ literary oeuvre – probably not accidental. Apart from the proximity of formalists to the avant-garde, both Schwitters and the formalists were inspired by the German literary historian and theoretician Oskar Walzel. Schwitters attended his classes during his study at the art academy in Dresden, the formalists read Walzel and translated his works. This may explain the striking congeniality between Schwitters and the formalists e.g. in their insistence on the ‚materiality’ of the word, but also in their attempts to combine reflections on word and image, which were a major subject in Walzel’s writing. Walzel as a trait d’union between Schwitters and the formalists may also be taken as incentive for a reading of Schwitters’ poetry as poetry with pecularities of its own, which were addressed by the formalists in a far more precise way – not just as an ahistorical reading exercise, but as Walzel as mutual source of inspiration shows, against a divergent, yet simultaneously shared theoretical horizon of avant-garde approaches of art and literature from West and East in practice and in theory. 
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 235-263
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies