Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theology" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
La langue de la théologie pratique ou celle de la théologie en pratique? Autour de la notion de l’artéfact théologique, introduite par Marcel Viau
Language of Practical Theology or of Theology in Practice? Around Marcel Viau’s Concept of “Theological Artifact”
Autorzy:
Draguła, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559993.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
practical theology
pastoral theology
theological artifact
theological esthetics
discourse
Opis:
The issue of the language of theology in the practical actions of the Church is first a question of how are these actions understood and of the form the theoretical thinking about it takes. Nowadays, alongside the notion of “pastoral theology,” the notion of “practical theology” is gaining place. This choice of wording emphasizes the whole of the Church’s action and not only the ones of the pastors. However, there is another meaning of practical theology that can be discussed, i.e. “theology in practice.” Marcel Viau, a Canadian protestant theologian, suggests calling practical theology with an Anselmian-like term: “fides quaerens verbum” (faith seeking the word). The notion of “word” should be understood broadly as any act by which the Church communicates faith or the discourse of the Church. Viau introduces the notion of “theological artifact,” which stands for every work of culture that can be seen as an element of discourse of the Church. In this way, Viau broadens the understanding of the Church’s action not only for its specific pastoral action, but also for the widely understood channel of cultural transfer of faith. Consequently, the language of practical theology transforms into the language of theology in practice.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2016, 4; 101-115
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Résurrection et Nouveauté aux premiers temps de l’Église
Autorzy:
Wolinski, Joseph
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560051.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
resurrection
patristic theology
Ignace of Antioch
Ireneaus
Origenes
Opis:
The article is aimed to prove the importance of the event of the resurrection for early theology (Scripture and patristic theology of the 2nd and 3rd centuries). This importance has been obscured down through the centuries. Happily, theology in the twentieth century made a radical endevaur to rediscover the Paschal event and to build the whole basic structure of christianity once again.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2013, 1; 5-30
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La théologie africaine, un essai de théologie pratique
The african theology as practical theology
Autorzy:
Habimana, Pascal
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076940.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
theology
practical theology
method
cultures
inculturation
evangelization
Gospel and Africa
teologia
teologia praktyczna
metoda
kultury
inkulturacja
ewangelizacja
Ewangelia i Afryka
Opis:
The purpose of this article is to show that African theology is both a practical theology as well as a speculative theology. It is a theology which was born from the perspective of finding a proper method of evangelization on the African continent. To do this, this theology went through different stages which led it to its scientific maturity. Thanks to the efforts made, this theology has provided a way to a deeper evangelization in the african cultural context. Inculturation, as one of the ways of doing theology in Africa, has become a key word in African theology. Inculturation has the advantage of frank and uncompromising dialogue between the Gospel and cultures. This dialogue subsequently allows an appropriation of the Gospel message in various african cultural backgrounds.
Celem tego artykułu jest wykazanie, że teologia afrykańska jest zarówno teologią praktyczną, jak i teologią spekulatywną. Jest to teologia, która zrodziła się z perspektywy znalezienia właściwej metody ewangelizacji na kontynencie afrykańskim. Aby to zrobić, teologia przeszła różne etapy, które doprowadziły ją do dojrzałości naukowej. Dzięki wysiłkom, teologia ta przedstawia drogę do głębszej ewangelizacji w afrykańskim kontekście kulturowym. Inkulturacja, jako jeden ze sposobów uprawiania teologii w Afryce, stała się kluczowym słowem w teologii afrykańskiej. Inkulturacja ma tę zaletę, szczerokiego i bezkompromisowego dialogu między Ewangelią a kulturami. Ten dialog umożliwia następnie przyswojenie przesłania Ewangelii w różnych kulturach afrykańskich. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2020, 54; 121-135
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’importance des études patristiques pour les études théologiques
The Importance of Patristic Studies for the Study of Theology
Ważność studiów patrystycznych dla studiowania teologii
Autorzy:
Larchet, Jean-Claude
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420396.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
studia patrystyczne
Ojcowie Kościoła
teologia
patrologia
patristic studies
Church Fathers
theology
patrology
Opis:
Teologia prawosławna nie jest swoistą spekulacją opartą na rozumie jak też nie dąży do pewnej kreatywności. Wyraża ona objawioną prawdę za pomocą sformułowań i słów odpowiadających danej epoce. Główny cel teologii prawosławnej można zawrzeć w trzech punktach: katechetyczny, apologetyczny i doksologiczny. Teolog nie wyraża swojej opinii, lecz nauczanie Kościoła. Nauczanie to zgodne jest z Tradycją Kościoła, ta z kolei w pojęciu prawosławnym nie może odbiegać od całościowego nauczania Ojców Kościoła. Dlatego też jest bardzo ważnym studiowanie Ojców Kościoła. Nie można znać teologii bez poznania Ojców. Egzegeza Pisma Świętego zawsze odbywa się w duchu świętych Ojców, wówczas jest ona autentyczna i prawdziwa. Ojcowie, którzy tworzyli zawsze zsyłali się na swoich poprzedników jako na największe autorytety, tym samym umniejszając swoja rolę. W ujęciu prawosławnym nie można mówić o ramach czasowych okresu patrystycznego. Wnikliwe czytanie twórczości Ojców poprzez pryzmat duchowy i z otwartym sercem prowadzi do ich rzeczywistego poznania i odkrywania ich aktualności.
Orthodox theology is not a specific form of speculation based on reason as it does not strive for creativity. It expresses revealed truth by making use of formulations and words corresponding to a given era. The main objective of Orthodox theology can be summed up in three points: catechetic, apologetic and doxological. A theologian does not express his own opinion, but the teaching of the Church. This teaching is in line with the Tradition of the Church, which in turn, in Orthodox terms, must not deviate from the overall teachings of the Fathers of the Church. It is therefore very important to study the Fathers of the Church. One cannot understand theology without knowing the Fathers. Exegesis of Scripture always occurs in the spirit of the Holy Fathers, which guarantees that its authenticity and correctness. The Fathers always relied on their predecessors as the greatest authorities, thereby diminishing role of their own thought. From the Orthodox point of view, one cannot speak of a timeframe of the Patristic era. A careful reading of the works of the Fathers with spiritual eyes and an open heart enables one to uncover their true meaning and how they can be understood today.
Źródło:
ELPIS; 2014, 16; 7-10
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pouvoir politique et théologie faible chez certains auteurs religieux et laïcs du XIXe siècle
Autorzy:
Szymański, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083874.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
weak theology
postsecularism
Pierre Leroux
Edgar Quinet
Ernest Renan
teologia słaba
postsekularyzm
Opis:
According to Gianni Vattimo, the secularization process can be seen as analogous to the “death of God” in the Western world. The “weak theology” that results from that view will be used in the article as a starting point for the study of three 19th century authors, lay and religious at the same time, Pierre Leroux, Edgar Quinet and Ernest Renan, who reflect on the meaning of religion in the modern world, as well as on its relation with the democratic State.
Według Gianniego Vattimo, proces sekularyzacji może być rozumiany jako analogiczny do “śmierci Boga” w świecie Zachodu. “Słaba teologia” wypływająca z tego poglądu posłuży w artykule jako punkt wyjścia do zbadania twórczości trzech XIX-wiecznych autorów – jednocześnie religijnych i laickich – Pierre’a Leroux, Edgara Quineta i Ernesta Renana, którzy zastanawiają się nad znaczeniem religii w nowoczesnym świecie oraz jej stosunkiem do demokratycznego państwa.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 2; 265-274
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Saint Thomas d’Aquin en tant que philosophe: le problème des sources
Święty Tomasz z Akwinu jako filozof: problem źródeł
Saint Thomas Aquinas as a philosopher: the problem of sources
Autorzy:
Golonka, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452711.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
aristotélisme
thomisme
philosophie
théologie
Gilson
Gogacz,
Tatarkiewicz
arystotelizm
tomizm
filozofia
teologia
aristotelism
thomism
philosophy
theology
Gogacz
Opis:
The title issue of the article is the problem of the philosophical sources Thomas in his works. The author believes that the source of Thomas’ philosophy is Aristotle. He argues his position as follows: a) Thomas wrote 11 comments on philosophical works of Aristotle, b) he called him Philosopher, c) he regularly refers to Aristotle, even in his theological writings, d) teaching aristotelism dominates in the Thomistic philosophy.
Tytułowym zagadnieniem artykułu jest problem filozoficznych źrodeł Tomasza. Autor uważa, że źródłem filozofii Tomasza jest Arystoteles. Argumentuje swoje stanowisko w następujący sposób: a) Tomasz napisał 11 komentarzy do filozoficznych dzieł Arystotelesa, b) nazywał go Filozofem, c) systematycznie odwołuje się do Arystotelesa, nawet w swych pismach teologicznych, d) nauczanie perypatetyzmu dominuje w filozofii tomistycznej.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2013, 2; 183-194
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
Autorzy:
Paluch, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
Data publikacji:
2019-04-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
dialog międzyreligijny
teologia
tożsamość religijna
Tomasz z Akwinu
Jan Paweł II
interreligious dialogue
theology
religious identity
Thomas Aquinas
John Paul II
Opis:
Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens
Theology of Image – Syriac Christians (Melchites, Monophysites, Nestorians) versus Muslims
Teologia obrazu – chrześcijanie syryjscy (melchici, monofizyci i nestorianie) a muzułmanie
Autorzy:
Jurasz, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480184.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
melkites
monophysites
nestoriens
musulmans
culte des images
théologie des images
Melchites
Monophysites
Nestorians
Muslims
cult of images
theology of images
melchici
monofizyci
nestorianie
muzułmanie
kult obrazów
teologia obrazu
Opis:
La question d’image reste un sujet sensible dans le dialogue entre les chrétiens et les musulmans. Pour l’aborder, l’article commence par une courte présentation des principales caractéristiques de l’attitude des musulmans à l’égard des images et de l’art en général. Afin de brosser un tableau assez complet des réactions chrétiennes à cette attitude, l’article présente les textes écrits par les auteurs chrétiens qui représentent les trois traditions syriaques: les melkites, les syriaques occidentaux (monophysites) et les orientaux (nestoriens). Les auteurs syriaques ont élaboré des théologies de l’image peu connues, mais particulièrement originales. Leurs réponses reflètent un éventail des conceptions chrétiennes de l’image, héritées du judaïsme, élaborées au long des confrontations avec le polythéisme anthropomorphe des Grecs et à partir du 8e siècle soumises à des vérifications théologiques par la crise de l’iconoclasme byzantin. Cet héritage théologique est déployé en faveur du culte des images, mais de manière la mieux adaptée qui soit à l’interlocuteur musulman et avec toujours une plus grande connaissance de l’islam.
The place of paintings and other works of art in religion have always been a thorny issue in the Christian-Muslim dialogue. The first part of this article presents a general overview of the Muslims' stance on the cult of images. The second part offers a broad array of Christian responses to it, as expressed by the writers of the Christian-Syriac traditions: Melchites, Western Syrians (Monophysites) and Eastern Syrians (Nestorians). Their theology of the image - sadly still little known - solidly based on the core Christian believes, enhanced by certain Judaistic elements, challenged by the anthropomorphic polytheism of the Greeks, and tried in the furnace of the theological discourse during the troubled times of the iconoclastic controversies, is immensely rich and meaningful. They speak in favour of the cult of images, though postulate a measure of caution in their application in the liturgy. Their manner of presenting their arguments betrays a good knowledge of Islam and is geared towards accommodating the potential apprehensions of their Muslim counterparts.
Postrzeganie obrazu (i dzieł sztuki jako takich) jest trudnym tematem w dialogu chrześcijańsko-muzułmańskim. Podejmując tę kwestię, autorka najpierw ogólnie prezentuje stanowisko muzułmanów wobec kultu obrazów. Następnie ukazuje szerokie spektrum reakcji wybranych teologów chrześcijańskich na taką percepcję kultu wizerunków. Wybór autorów chrześcijańskich ogranicza się do trzech tradycji syryjskich: melchickiej, syryjskiej zachodniej (monofizyci) oraz syryjskiej wschodniej (nestorianie). Autorzy ci reprezentują bogatą i zróżnicowaną chrześcijańską koncepcję obrazu, która ciągle pozostaje mało znana. Ich teologiczna koncepcja obrazu - od początku naznaczona elementami zaczerpniętymi z judaizmu - wypracowana została w konfrontacji z antropomorficznym politeizmem Greków, a następnie poddana teologicznej krytyce w epoce ikonoklazmu bizantyjskiego. Wspomniana teologia, wykazująca znajomość islamu oraz zdolność pozyskania sobie muzułmańskiego interlokutora, pozostaje przychylna kultowi obrazów, mimo pewnych zastrzeżeń natury teologicznej oraz specyficznej koncepcji roli obrazów w liturgii.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 260-298
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quelle peut bien être la place de l’islam dans le plan de Dieu?
Jakie może być miejsce islamu w planie Bożym?
What may be the place of Islam in God’s plan?
Autorzy:
Bousquet, François
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480162.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Islam
Musulmans
théologie chrétienne
Parole de Dieu
plan de Dieu
Jésus-Christ
Nostra aetate
Muzułmanie
teologia chrześcijańska
Słowo Boże
plan Boży
Jezus Chrystus
Muslims
Christian theology
the Word of God
God’s plan
Jesus Christ
Opis:
L’article envisage d’abord les précautions méthodologiques nécessaires: voir que la question est une question de chrétiens, parce qu’elle suppose une théologie de l’histoire; refuser une libido sciendi qui substituerait la parole du théologien à la Parole de Dieu; imiter le Christ, Vérité en personne, qui souffre, mais ne rejette pas celui qui le rejette; enfin, ne pas oublier que, en fonction de la Résurrection, les questions sur l’origine ne se résolvent pas en se retournant en arrière, mais en considérant l’avenir, qui appartient à Dieu. L’article procède alors à l’élaboration de la réponse, en regardant d’abord les objections (videtur quod non), puis les arguments en faveur d’une place dans le plan de Dieu (sed contra). La réponse (respondeo dicendum) se déploie sur deux plans: théorique (le travail de l’Esprit au coeur des hommes, et dans tout ce qu’il y a de bon, de vrai et de saint dans les traditions spirituelles); et au plan pratique, en posant la question des défis du temps présent: concrètement, pour obéir au plan de Dieu, de quelles ressources spirituelles disposons-nous dans nos traditions respectives, pour pouvoir espérer, ensemble, pour tous? Une dernière partie essaie de reprendre dans le cadre de la réponse globale les objections énoncées au commencement.
Autor wyjaśnia najpierw przyjęte założenia metodologiczne. Ponieważ kwestia poruszana w artykule jest pytaniem chrześcijanina – suponuje: odwołanie się do teologii historii; odrzucenie libido sciendi, które substytuuje Słowo Boże narracją teologa; naśladowanie Chrystusa (Prawdy osobowej), który cierpi, ale nie odrzuca tego, kto Jego odrzuca; w końcu – w odniesieniu do Zmartwychwstania – pytanie o „początek” nie sugeruje zwrotu ku przeszłości, ale spojrzenie w przyszłość, która do Boga należy. Przystępując do formułowania odpowiedzi, autor rozważa najpierw argumenty kontestujące (videtur quod non), następnie rozpatruje przesłanki za obecnością islamu w planie Bożym (sed contra). Uzyskana odpowiedź (respondeo dicendum) osadzona jest na dwóch płaszczyznach: teoretycznej (działanie Ducha Świętego w sercach ludzi i w tym wszystkim co jest dobre, prawdziwe i święte w tradycjach duchowych) i praktycznej (wyzwania chwili obecnej). Innymi słowy, aby odpowiedzieć na plan Boży, jakimi zasobami duchowymi dysponują nasze tradycje religijne, byśmy mogli żywić nadzieję razem i dla wszystkich? W końcowej części artykułu, w świetle tak sformułowanej odpowiedzi, autor ponownie rozpatruje argumenty kontestujące, postawione na początku artykułu.
The author explains first methodological assumptions. Since the question raised in the article is the question of a Christian – it presupposes: an appeal to the theology of history; rejection of libido sciendi that substitutes the Word of God with the narration of a theologian; imitation of Christ (the personal Truth) who suffers, but does not reject the one who rejects him; in the end – in reference to the Resurrection - the question of “beginning” does not imply a return to the past, but considers the future that belongs to God. Formulating the responses, the author examines first the contesting arguments (videtur quod non), then he investigates the evidence for the presence of Islam in God’s plan (sed contra). The resulting response (respondeo dicendum) is placed on two levels: the theoretical one (action of the Holy Spirit in the heart of people and in everything that is good, true and holy in spiritual traditions) and the practical one (challenge of the present moment). In other words, to respond to God’s plan, what resources do our spiritual religious traditions have, in order to have hope together and for all? In the final part of the article, in the light of the responses obtained, the author re-examines the contesting arguments posed at the beginning of this article.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 227-241
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hospitalité divine. Vers une rencontre possible entre chrétiens et musulmans
God’s hospitality. Prospects of encounters between Christians and Muslims
Autorzy:
Kurowski, Rémy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480330.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Hospitalité divine
intime de la foi
ouverture à l’universel
carence théologique
théologie de l’histoire
Boża gościnność
głębia wiary
otwarcie się na uniwersalizm
nieadekwatność dyskursu teologicznego
teologia historii
God’s hospitality
faith
universalism
inadequacy of the religious discourse
theology of history
Opis:
«L’Hospitalité Divine» au sein de la rencontre entre christianisme et islam, telle est la thèse de cet article. Dans le message chrétien et musulman l’hospitalité Divine est confrontée à la double exigence: celle de l’unicité du sujet croyant lui-même et celle de l’universalité du message religieux théologiquement certifiée. L’hospitalité divine dans le christianisme repose sur la foi fondée sur l’intimité avec le Christ qui révèle le visage miséricordieux du Père. La diversité d’expressions de l’Hospitalité Divine dans le christianisme est due au caractère personnel de la rencontre et de la prise de conscience spirituelle qui en découle. Les actions concrètes sont autant des réponses aux situations rencontrées. La prise en compte des résonnances culturelles, jusque dans leurs dimensions socio-politiques est indispensable pour appréhender la question de réception de l’Hospitalité Divine. La théologie de l’histoire, sur le fond de l’histoire des religions, constitue le double fond sur lequel l’Hospitalité Divine peut se laisser aborder.
„Boża gościnność” jako centrum spotkania chrześcijańskoislamskiego – oto teza artykułu. W religijnych przesłaniach chrześcijan i muzułmanów Boża gościnność konfrontowana jest z podwójnym kryterium: wyjątkowością podmiotu wierzącego i teologicznie uzasadnionym uniwersalizmem przekazu religijnego. W chrześcijaństwie idea Bożej gościnności wynika z wiary – intymnej relacji z Chrystusem, który objawia oblicze miłosiernego Ojca. Różnorodność ekspresji Bożej gościnności w tej religii wynika ze specyfiki każdego spotkania międzyreligijnego i przeżycia duchowego, które tam się wykreowało. Każda akcja, którą zainspirowało dane spotkanie jest owocem nowego doświadczenia religijno-duchowego, które tam się wyzwoliło. O recepcji idei Bożej gościnności w relacjach międzyreligijnych świadczy oddziaływanie kulturowe wierzących, zwłaszcza w przestrzeni społeczno-politycznej. Funkcję idei Bożej gościnności należy analizować na gruncie teologii historii i historii religii.
The theme of this article – God’s hospitality at the centre of the Christian and Muslim encounter - may be viewed from two perspectives: from the point of view of the exceptionality of the believing subject, and from the theologically informed, universal nature of the religious message. God’s hospitality in Christianity belongs to the domain of faith, as the personal relationship with the loving God, revealed in Jesus Christ. In Christianity, every interreligious encounter may generate its own, specific expression of that hospitality. It may prompt a religious and spiritual action, which in turn may be projected into social and political life. The idea of God’s hospitality should be analysed in the context of the theology of history and the history of religions.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 114-138
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure de l’être dans La Somme contra Gentiles. Essai de reflexion sur l’article de Professeur Artur Andrzejuk Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Annuaire Thomiste N° 6 (2017)
Structure of Being in Summa contra Gentiles. An Attempt of Reflection on the Artur Andrzejuk’s text Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Thomistic Yearbook N° 6 (2017).
Struktura bytu w Summa contra Gentiles. Próba refleksji nad artykułem Profesora Artura Andrzejuka Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Annuaire Thomiste» N° 6 (2017)
Autorzy:
Moscicki, Nicolas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078862.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
elementy i mieszanki elementów
jestestwa kosmologiczne
kategorie [substancja i przypadłości]
stwarzanie [creatio ex nihilo]
realne złożenie-różnica [akt-możność: istnienie-istota, forma-materia, pierwsza przyczyna i materia pierwsza]
relacja-zależność rozum-wiara [filozofia-teologia, filozofia chrześcijańska]
Elements & mixtures of elements
Cosmological entities
Categories [substance & accidents]
Creation [creatio ex nihilo]
Real composition-difference [act-puissance: existence-essence, form-matter, first cause and first matter]
Relation-dependence reason-faith [philosophy-theology, Christian philosophy]
Opis:
Ten tekst to moja pierwsza reakcja na artykuł Profesora Artura Andrzejuka Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, opublikowany w „Roczniku Tomistycznym / Annuaire Thomiste” N° 6 (2017). Cel, który mi tu przyświecał. – Jeżeli jest krytyczny, to bynajmniej nie w sensie grecko-obiegowym „polemos / polemiki” (pozytywno-negatywnej, zaangażowanej-rewandykującej… oceny) lecz jedynie w sensie grecko-kantowskim „krinein / (z)różnicowania” (neutralnej--bezstronnej-wyodrebniąjącej… identyfikacji)! – Chodzi tu o precyzyjne wskazanie aspektów Tomaszowej doktryny bytu, które są w tym artykule tematycznie przedstawione i, o usytuowanie ich w ramach tej doktryny jako całości (tzn. w jej stanie sfinalizowanym-ostatecznym, w momencie śmierci Świetego Tomasza). - Oczywiście, tylko na tyle, na ile, skądinąd, ja sam jestem w stanie te doktrynalna całość zrozumieć-przedstawić… Przy okazji (tytułem wyjściowej wskazówki) nie jestem tomistą ortodoksyjnym- wojującym... - Moje zaintersowanie doktryną Tomaszową-Tomistyczną jest tu czysto tekstowe-historyczne. Nie to, co o tej doktrynie myślę, co mógłbym - za nią, czy też, przeciw niej - ewentualnie powiedzieć jest tu istotne! - Nie, jedynie sama zgodność opracowania - z duchem, z literą… doktryny Tomaszowej, która jest tego opracowania przedmiotem! Niniejszy tekst, ma zatem - expressis verbis - jedynie dwa cele: * Z zewnątrz, zlokalizować-usytuować prezentacje Profesora Andrzejuka w ramach Tomaszowej doktryny bytu jako takiej (w jej ostatecznym zakresie, formie i treści…) … , * Od wewnątrz, zdecydować czy - w explicite zamierzonym zakresie prezentacji (w zakresie - „zegzystencjonalizowanej substancji drugiej”) - opracowanie Profesora Andrzejuka jest adekwatne- -kompletne?! I tu dwa pytania: * Co do celu pierwszego. – Czy (gdyż nie zapomniawszy żadnego sine qua non tematu Tomaszowej metafizyki) moja lokalizacja prezentacji Profesora Andrzejuka się powiodła? * Co do celu drugiego. - Czy wszystkie aspekty Tomaszowej doktryny bytu, w zakresie prezentacji profesora Andrzejuka (takie jak „jestestwa kosmologiczne”, „elementy” i „mieszanki elementów” - zostały w niej adekwatnie-wyczerpująco (tu mam pewne wątpliwości) potraktowane?
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 405-420
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies