Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tale" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    L’hypopeinture greuzienne et ses palimpsestes narratifs au XVIIIe siècle
    Hypopicture of Greuze and its narrative palimpsests in the 18th century
    Autorzy:
    Langbour, Nadège
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483677.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    paintings of Greuze
    writings on art of Diderot
    moral tale
    literary transposition
    Opis:
    In the 18th century, the paintings of Greuze had much success. The literature took against these paintings. It transposed them in narrative texts. Diderot and Aubert, described paintings of Greuze by using the literary kind of the moral tale. Thus, they respected moral spirit of the painting of Greuze. But when paintings of Greuze were transposed in the novels, this moral spirit had been perverted : the novels respected stating of Greuze, but they used it to produce a different statement.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2015, 5; 23-32
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre vice et vertu : la discrète présence d’Ernest d’Hervilly dans Le Nouveau Décaméron
    Between Vice and Virtue: The Discreet Presence of Ernest d’Hervilly in Le Nouveau Décaméron
    Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    de Palacio, Marie-France
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056529.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ernest d’Hervilly
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    fantazyjność
    Parnas
    Anglia
    żart
    tale
    fancy
    Parnasse
    Britain
    farce
    Opis:
    Dans Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly n’est désigné que deux fois pour raconter une histoire. Cette présence discrète, pour un conteur renommé et proche de Catulle Mendès, ne laisse pas de surprendre. En outre, pourquoi être allé chercher « Désirs d’ange » et « Night Bell » dans le corpus déjà considérable de ses recueils publiés ? À y regarder de plus près, les deux nouvelles sont pourtant très représentatives de la manière et de la personnalité de d’Hervilly. Ce diptyque, dont les deux volets contrastent violemment, reflète son talent de conteur, sa capacité à passer d’un genre littéraire à l’autre, son intérêt pour d’autres univers culturels et géographiques. En considérant aussi bien ces deux textes en soi que leurs paratextes lors des intermèdes entre devisants, le présent article souhaite esquisser le portrait d’un écrivain réservé et complexe, oscillant entre mélancolie et farce, sous l’étiquette un peu réductrice de « fantaisiste ».
    Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
    In Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly is requested only twice to tell a tale. Such a scanty presence for such a well-known author, and friend of Catulle Mendès, is somewhat surprising. And why select “Désirs d’ange” and “Night Bell” from amongst the plentiful works he had already published? Both stories, however, aptly show d’Hervilly’s style and spirit. They stand in deep contrast to, and mirror, his talent as a story-teller, his ability to vary the tales, and his interest in various geographical areas. Whilst considering these two tales, as well as the paratexts in between, this article aims to describe the portrait of a writer who is both complicated and modest, and who is constantly oscillating between jest and melancholy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 107-123
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Translating from Romanian to French the Fear in Fairy Tales
    Autorzy:
    Flutur, Ionela Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605918.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Geschichtenerzählen
    Kultur
    Ion Creangă
    Angst
    Übersetzung
    cultural translation
    fear
    Romanian culture
    tale
    conte
    culturel
    peur
    traduction
    Opis:
    Der Artikel enthält das Abstract ausschließlich in englischer und französischer Sprache.
    In this article, we undergo a comparative analysis of emotions in translation, particularly fear, in a Romanian tale rendered into French. The apparent simplicity of children's literature and its translation hides several difficulties as well on the linguistic level, as on the socio-cultural one. Our corpus is composed of a tale of Ion Creangă, a writer known for Romanian children's literature, Capra cu trei iezi [The goat and her three kids], and the collaborative version of M. Stanciu Stoian and Ode de Chateauvieux Lebel (1931) and the version of Mariana Cojan Negulescu (1996). 
    Cet article envisage l’analyse comparative des émotions en traduction, en particulier, la peur, dans un conte roumain rendu en français. La simplicité apparente de la littérature de jeunesse et de sa traduction cache plusieurs difficultés autant au niveau linguistique, que socio-culturel. Le corpus d’analyse consiste dans un conte de Ion Creangă, un auteur connu pour la littérature enfantine roumaine, Capra cu trei iezi [La chèvre et les trois biquets], et deux traductions : la version collaborative de M. Stanciu Stoian et Ode de Chateauvieux Lebel (1931) et la version bilingue de Mariana Cojan Negulescu (1996). 
    Źródło:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2020, 44, 1
    0137-4699
    Pojawia się w:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le conte dans la poésie catastrophiste : Krzysztof Kamil Baczyński et Tadeusz Gajcy
    The Fairy Tale in Catastrophist Poetry: Krzysztof Kamil Baczyński and Tadeusz Gajcy
    Autorzy:
    Vandenborre, Katia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690269.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    katastrofizm
    baśń
    cudowność
    poezja polska XX wieku
    catastrophism
    fairy tale
    the supernatural
    Polish poetry of 20th Century
    Opis:
    In the present article an attempt is made to describe the use of fairy tale in catastrophist poetry, focusing more specifically on Krzysztof Kamil Baczyński and Tadeusz Gajcy’s works. Both poets allude to the despair of the Second World War by contrasting the idyllic Arcadia of fairytale world with the hopeless universe of the apocalyptic reality. Unconnected with the reality, fairy tale may seem unattainable, like an unseizable dream. But it can also be the victim of the omnipresent evil of the war and decomposes from the inside, unable to avoid its baleful power. A careful analysis of Baczyński and Gajcy’s works shows that this subtle relationship between fairy tale and evil or death recurs in their poetry, and is even widespread in their period. The popularity of this strategy raises therefore the question of the existence of a separate category that could be called ‘catastrophist fairy tale’. The paper is divided into three parts: the first part is devoted to Baczyński, the second one — to Gajcy and the third one offers a synthetic reflection on the notion of ‘catastrophist fairy tale’.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2014, 69; 163-175
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Misères et splendeurs de la chikha. L’art comme consécration dans "Rue du pardon" de Mahi Binebine
    The misery and splendour of the chikha. Art as consecration in "Rue du pardon" by Mahi Binebine
    Autorzy:
    Semlali, Mohamed
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407335.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Mahi Binebine
    'Rue du pardon'
    'chikha'
    woman artist
    incest and perversion
    monstrous parents
    from fairy tale to novel
    femme artiste
    inceste et perversion
    parents monstrueux
    du conte au roman
    Opis:
    Dans Rue du pardon, Mahi Binebine nous donne à lire un conte merveilleux où l’enfant affronte la laideur de son milieu impitoyable et la monstruosité de ses parents défaillants et coupables d’une double transgression. Ces épreuves transforment le conte en roman et l’enfant exposé (abandonné à son sort) en être émancipé. Après l’expérience du rejet et l’épreuve traumatisante du viol, l’héroïne, sauvée et guidée par la diva Serghinia, trouve dans les arts de la scène (la danse et le chant) un refuge salvateur et, surtout, une voix qui lui permet de dire et d’exorciser l’abjection. Le corps féminin maltraité est resculpté pour devenir une œuvre d’art vivante. Comme dans d’autres romans, notamment L’Ombre du poète, Terre d’ombre brûlée et Le Seigneur vous le rendra, Mahi Binebine, dans Rue du pardon, met l’artiste au centre de la représentation. Cet article essaie de montrer comment le romancier, réhabilitant la chikha, une figure artistique féminine du patrimoine populaire marocain, promeut un féminisme discret où l’art devient un moyen d’accès à la liberté et une dénonciation de l’hypocrisie sociale.
    In Rue du pardon (Street of Forgiveness), Mahi Binebine presents us with a marvellous tale in which a child confronts the ugliness of his pitiless environment and the monstrosity of his failing parents, guilty of a double transgression. These trials transform the tale into a novel, and the exposed child (abandoned to his fate) into an emancipated being. After the experience of rejection and the traumatic ordeal of rape, the heroine, saved and guided by the diva Serghinia, finds in the performing arts (dance and song) a saving refuge and, above all, a voice that enables her to express and exorcise abjection. The abused female body is resculpted into a living work of art. As in other novels, notably L'Ombre du poète, Terre d'ombre brûlée and Le Seigneur vous le rendra, Mahi Binebine's Rue du pardon places the artist at the center of representation. This article attempts to show how the novelist, by rehabilitating the chikha, a female artistic figure from Morocco's popular heritage, promotes a discreet feminism in which art becomes a means of access to freedom and a denunciation of social hypocrisy.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2023, 11; 23-38
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies