Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "positivism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Poésie et utopie en France, au XIXe siècle
Poetry and utopia in France during the 19th century
Autorzy:
Sylvos, Françoise
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053486.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
XIXe siècle
littérature française
utopie
poésie sociale
poème en prose
didactisme
positivisme
19th century
French literature
utopia
social poetry
prose poem
didacticism
positivism
Opis:
Cet article oppose les textes de propagande positive et ouvrière en vers français du XIXe siècle (Du Camp) à la prose lyrique et visionnaire des saint-simoniens (Duveyrier). À partir du jugement de Baudelaire sur l’incompatibilité entre poésie et didactisme, on s’interroge sur le statut et l’artialité de la poésie sociale. Du côté de la poésie ouvrière (Cent et une petites misères, Œuvre sociale), on découvre la verdeur de la langue populaire, la vis comica et la fantaisie tandis que la fable socialiste (Lachambeaudie) est remarquable par la compassion. Sous la plume des prophètes du progrès (Enfantin), les disciplines – religion, architecture, poésie, mathématiques – loin d’être cloisonnées, sont objets analogues et langages convertibles. Le poème, l’image et la cité idéale elle-même changent leurs caractéristiques et se correspondent. L’innovation sociale ne peut se dire qu’à travers la forme novatrice du poème en prose urbain et la Révolution industrielle appelle une révolution des formes poétiques. La poéticité de ces textes, inversement proportionnelle au réalisme et à la spécialisation du lexique employé, tient à un art de la suggestion et à l’essor d’un imaginaire renouvelé par la modernité technique, citadine et scientifique.
This paper confronts versified positivist propaganda (Du Camp) with lyrical and visionary prose of Saint-Simon’s followers (Duveyrier). Taking as the point of departure Baudelaire’s judgment about the incompatibility between poetry and didacticism, this paper queries the status and aesthetic value of social poetry. The working class poetry (One hundred small miseries, Social work) is full of vitality of the popular style, replete with humorous energy and fantasy, whereas the socialist fable (Lachambeaudie) expresses a lot of empathy. Under the positivist prophets’ pen, the disciplines – religion, architecture, poetry, mathematics – are not separated but analogous and convertible. According to these thinkers, there is no difference between a poem, picture of the ideal city and utopia itself. Social innovation can only be told by the innovative form of the urban prose poem, and the Industrial Revolution calls for a revolution of poetic forms. The poeticity of these texts, inversely proportional to the realism and to the specialization of the lexicon used, stems from the art of suggestion and the rise of imagination renewed by technical, urban and scientific modernity.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2021, 11; 60-75
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quelle anthropologie pour la protection de la vie?
Jaka antropologia dla ochrony życia?
Autorzy:
Szałata, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1964134.pdf
Data publikacji:
2009-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
życie ludzkie
ochrona życia
pozytywizm
Leon XIII
filozofia człowieka
godność osoby
human life
human life protection
Positivism
pope Leon XIII
philosophy of human being
human dignity
Opis:
Jeśli w samym centrum nauczania społecznego kościoła znajduje się człowiek, to rzeczą niesłychanie ważną staje się problem ochrony życia ludzkiego. Jak zauważa autor artykułu przygotowanego z okazji międzynarodowego Kolokwium Naukowego w Papieskiej Radzie Justitia et Pax przewartościowania, jakie obserwujemy w naszej kulturze sprawiły, że człowiek znalazł się w niebezpieczeństwie i to zwłaszcza wtedy, gdy jest słaby i zależny od innych. By podjąć problemy moralne związane z pokusą manipulacji, genetycznych, aborcji czy eutanazji potrzebna jest solidna baza filozoficzna. Autor idąc za sugestią Papieża Leona XIII, który wobec dominującego pozytywizmu wskazał na konieczność powrotu do klasycznej filozofii bytu w wersji arystotelesowsko-tomistycznej uzasadnia nieustanną aktualność papieskiej sugestii. Wobec dominacji przyrodniczych ujęć człowieka, w których nie da się wyraźnie zdefiniować początku i końca życia, potrzebna jest jasna, realistyczna filozofia personalistyczna zdolna do ukazania pełnej prawdy o człowieku, jako realnym bycie osobowym realizującym się poprzez duchowo cielesną strukturę.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2009, 7, 1; 107-117
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies