Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ancient" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
La traduction en polonais des textes dancien français: une compétence spécifique
The translation of ancient French texts into Polish: a specific translators competence
Autorzy:
Giermak-Zielińska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053093.pdf
Data publikacji:
2003-10-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ancient French texts
translator's competence
Opis:
This paper is relating a practical experience of teaching Romance philology students the translation from ancient French into Polish. The main scope is a restitution of an ancient text respecting not only the equivalence at the Iexical and syntactical level, but also the discourse structures, such as the linear sequence of events and events related from different points of view: some examples of solving particular problems are discussed. The whole procedure resembles that of translating from Latin, rather than a translation from one modern language to another.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2003, 30; 73-81
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sur l’image qui manque à nos jours, Pascal Quignard et l’imaginaire de l’absence
Sur l’image qui manque à nos jours, Pascal Quignard and the imaginary of the absence
Autorzy:
Concetta La Rocca, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483752.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
ancient art
contemporary writing
missing images
dream
philosophy
Opis:
This article aims to investigate the role of the image in Quignard’s writing. Image is always present in his works, either directly, with the use of images taken from ancient art, or indirectly, thanks to the images that arise from his use of certain metaphors and expressions. In particular, here we take into consideration his Sur l’image qui manque à nos jours, in order to show how his discourse on the image takes the shape of a philosophical speculation on the missing images in our life. Indeed, for Quignard, we always live with the presence of the missing images, that is all we cannot see but we can imagine, for instance that of our conception. Moreover, the author analyses in this work four ancient images and four ancient texts. In so doing he confirms – even if partially – the Horatian formula ut pictura poesis, i.e. the link between these two forms of art. For him, the writing has the purpose of explaining the sense and the discourse that images represent. His way to present this to the readers is original and it does not belong to any other literary or artistic tradition of the past.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2015, 5; 201-211
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henriette Campan (1797–1824) : de l’histoire d’un texte au sens d’une vie
Autorzy:
Haroche-Bouzinac, Geneviève
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559876.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
Henriette Campan
memoires
biography
women
French Revolution
Ancient Regime
Opis:
Henriette Campan (1797–1824) : from the history of a text to the meaning of a life The history of the autobiographical writings of Henriette Campan, chambermaid of Marie Antoinette and a famous educatress of the First French Empire, reflect the history of her life, which was marked by a double historical rupture. After her death, her editors – disrespectful of the last will of the defunct – transformed the documents left to them to inscribe those into a perspective of the Memories on the French Revolution they were working on. Hence, by giving a fake unity to a life placed under the sign of multiple fractures, they did not hesitate to spoil the spirit of the work of the writer.
Źródło:
Orbis Linguarum; 2018, 50; 211-223
1426-7241
Pojawia się w:
Orbis Linguarum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peut-on parler de constitution à Rome ?
Can We Talk about the Constitution in Ancient Rome?
Czy można mówić o konstytucji w Rzymie?
Autorzy:
Ducos, Michèle
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1883468.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
starożytny Rzym
konstytucja
konstytucja cesarska
statuty miejskie
res publica
Ancient Rome
Constitution
imperial constitutions
municipal statutes
Opis:
Nawet jeśli w wielu opracowaniach naukowych historycznych i prawniczych używany jest termin konstytucja, aby opisać rzymski system polityczny, to w Rzymie nie ma konstytucji w aktualnym znaczeniu tego terminu. Constitutio odnosi się do aktów normatywnych cesarzy. Analiza politycznego i prawniczego słownictwa wykazuje, że nie ma terminu desygnującego właśnie to pojęcie, jednak wiele dokumentów epigraficznych z okresu pryncypatu (na przykład prawa miejskie) wydaje się zawierać normy konstytucyjne. Pojęcie to pojawia się po raz pierwszy, choć jeszcze w przybliżeniu, w refleksji politycznej u schyłku republiki: chodzi wówczas o gromadzenie, porządkowanie ustaw i czuwanie nad równowagą organizacji politycznej.
This article aims to analyse the notion of constitution in Ancient Rome. The word constitution occurs in many historical and legal studies to describe Roman political system. But there is no constitution in Rome in the present meaning of this word. Constitutio is used for the decisions of the Roman emperors. Some epigraphical documents seem however to contain constitutionnal norms. Besides, at the end of the Republic, the idea of constitution seems to appear slightly in the political thought.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 8; 55-69
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contrats de mariage judéo-araméens du Ve siècle av.n.è. La position juridique de l’épouse
Jewish Aramaic Marriage Contracts from the 5th Century B.C. The Legal Position of the Wife
Autorzy:
Lipiński, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052863.pdf
Data publikacji:
2015-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stary Testament
prawo bliskowschodnie
prawo biblijne
pozycja prawna małżonki
dokumenty z Elefantyny
kontrakty małżeńskie
mhr
‘rbh/‘rbt
‘rwt dbr
Old Testament
ancient Near Easter
biblical law
the legal position of the wife
Elephantine documents
marriage contracts
Opis:
The Aramaic marriage contracts from the Jewish military colony in Elephantine, written in the course of the fifth century B.C., provide much needed information about the legal position of the wife in the first millennium B.C., especially in the Persian period. They reflect the practice of middle class families, in which the wife’s rights and the basically monogamous character of marriage, as stipulated by the contracts, parallel an old Near Eastern legal tradition, quite different from the rabbinic one, based in part on a misread, misinterpreted, and widely discussed text of Deut 24:1-4. The article examines the successive steps of marriage agreement, as presented in the contracts, which have some basic features in common and record the bridegroom’s request, his solemn marriage declaration, the payment of the bride-price, the drawing up of a written contract with a description of the dowry, and the stipulations referring to the dissolution of marriage by divorce or death of one of the parties. Their equal rights in case of divorce are not due to the Egyptian environment, but to an old Semitic tradition, going back at least to the early second millennium B.C. The monogamous principle of the marriage contracts in question is also examined and their social context is briefly characterized.
Źródło:
The Biblical Annals; 2014, 4, 1; 9-41
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’émergence et le développement de la grammaire dans l’Antiquité grecque
Powstanie i rozwój gramatyki w starożytności greckiej
Autorzy:
Swiggers, Pierre
Wouters, Alfons
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953986.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza syntaktyczna w starożytności
Arystoteles
części mowy
Dionizy z Halikarnasu
filozofia języka w starożytności
gramatyka aleksandryjska
gramatyka antyczna
gramatyka i filozofia w starożytności
gramatyka
logika
poetyka i retoryka
historia terminów gramatycznych
historia (zachodniego) językoznawstwa
kategorie gramatyczne
klasy słów
nauczanie gramatyki
Platon
stoicy
Alexandrian grammar
ancient grammar
Aristotle
Dionysius of Halicarnassus
grammar and philosophy in Antiquity
grammar
logic
poetics and rhetorics
grammatical categories
(history of) grammatical terminology
history of (Western) linguistics
parts-of-speech model
philosophy of language in Antiquity
Plato
sentence analysis in Antiquity
Stoics
teaching of grammar
word classes
Opis:
Artykuł prezentuje genezę gramatyki w Grecji starożytnej i koncentruje się na procesie autonomizacji, poprzez który gramatyka (gr. γραμματική) stała się oddzielnym polem badań i dyscypliną „techniczną”, tj. działem wiedzy (praktycznej i teoretycznej) opartej na empirii (por. semantykę gr. τέχνη). Wiedza ta była przekazywana jako dyscyplina naukowa w zorganizowanym systemie dydaktycznym i ukierunkowana na badanie faktów i struktur językowych, takich, jakie się ujawniają w tekstach (literackich). Proces autonomizacji, poprzez który gramatyka uzyskała swój własny status, jest tu analizowany z dwóch punktów widzenia. (I) Jeżeli chodzi o sam przedmiot badań, to gramatyka stała się autonomiczna w relacji do poetyki i retoryki. Wspólnym pierwotnie przedmiotem gramatyki, poetyki i retoryki, było λέξις, tj. wyrażenie słowne (literackie). Wszechstronne badanie λέξις obejmowało gramatykę, jak to widać w tekstach źródłowych, takich jak dzieła na temat poetyki i retoryki Arystotelesa i Dionizjusza z Halikarnasu, szczegółowo tutaj przeanalizowane. Początki takich całościowych badań λέξις można znaleźć w poglądach gramatyków aleksandryjskich, dotyczących przedmiotu i zadań gramatyki, oraz w definicji „gramatyki” podanej w Τέχνη γραμματική Dionizjusza Traka (według niej „gramatyka” obejmuje czytanie, analizę, wyjaśnianie i ocenianie dzieł literackich). (II) Jeżeli chodzi o określenie funkcji, metody i metajęzyka gramatyki, to zasadniczą wagę ma zbadanie powiązań między filozofią i gramatyką. Badanie takie stanowi drugą część niniejszego artykułu. W analizie związków między filozofią i gramatyką wyróżnione są następujące etapy: (i) W pierwszym etapie refleksja lingwistyczna polegała na opartych na filozofii rozważaniach dotyczących semantycznych właściwości powiązanych ze sobą słów: od sofistów po Arystotelesa znajdujemy wypowiedzi dość jasno mówiące o takich własnościach jak synonimia, antonimia i paronimia. (ii) Etap drugi wyznacza formułowanie podstawowych zasad analizy zdań. Głównym w tym względzie osiągnięciem był platoński dwupodział zdania na ὄνομα i ῥῆμα (zob. dialog Sofista). (iii) Trzeci etap charakteryzuje się ustaleniem relacji między klasami form językowych i kategorii ich zawartości noetycznej; tutaj fundamentu dla analizy form wyrazów i ich podziału na klasy intelektualno-semantyczne dostarczyły arystotelesowskie Kategorie (por. Kategorie 1b: „Każda nie połączona wypowiedź oznacza albo substancję, albo ilość, albo jakość, albo stosunek, albo miejsce, albo czas, albo położenie, albo stan, albo działanie, albo doznawanie” [przekład K. Leśniaka]). Takie właśnie podejście „kategorialne” leży u podstaw podziału na części mowy, jaki został wytworzony, rozwinięty i zdefiniowany w starożytnej Grecji. Wpływ metodologiczny filozofii (a dokładniej: dialektyki i logiki) na gramatykę widać w ewolucji wyodrębniania poszczególnych części mowy (μέρη τοῦ λόγου). Punkty zwrotne tego długiego procesu są omówione w ostatniej części pracy. Wyróżnić można trzy podstawowe kroki: (α) Pierwszym krokiem jest stosowanie przez Arystotelesa teorii μέρη τῆς λέξεως („części mowy”; zob. jego Poetykę i Peri Hermeneias, które zawierają pewne zasady analizy morfosyntaktycznej); (β) Wkład filozofów stoickich polegał na bardziej szczegółowej analizie niektórych części mowy (takich jak rzeczownik, czasownik, zaimek, przysłówek i spójnik), na skonstruowaniu opartej na filozofii teorii semantycznej (obejmującej pojęcie λεκτόν – „dająca się wypowiedzieć [treść]”), a zwłaszcza na opracowaniu teorii παρεπόμενα (łac. accidentia), tj. morfosyntaktycznych i semantycznych cech klas wyrazów. (γ) Krokiem trzecim było rozszerzenie i kodyfikacja modelu części mowy dokonane przez gramatyków aleksandryjskich (Arystarch z Samotraki i jego uczniowie). Ich model obejmował osiem części mowy: rzeczownik, czasownik, imiesłów, rodzajnik, zaimek, przyimek, przysłówek i spójnik. Pierwszym podręcznikiem dającym syntezę wiedzy i umiejętności gramatycznych była Τέχνη γραμματική, przypisywana Dionizjuszowi Trakowi. Pamiętać też należy, że na stopniowy proces autonomizacji gramatyki trzeba patrzeć w świetle dydaktyki – w dydaktyce uczono gramatyki, a równocześnie pogłębiano ją i poszerzano.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 169-195
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies