Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Przyroda" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
De la protection de l’environnement dans les Constitutions Algeriennes
Environmental protection in Algerian Constitutions
Ochrona środowiska w algierskich Konstytucjach
Autorzy:
Tabti, Rabah
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26368869.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Algieria
statuty
konstytucje
środowisko
przyroda
r(ewolucja)
Algeria
charters
constitutions
environment
nature
r(evolution)
Algérie
chartes
environnement
r(évolution)
Opis:
Depuis son indépendance en 1962, l’Algérie a subi des transformations politiques et environnementales. Malgré les obstacles de la reconstruction, la préoccupation environnementale s’est graduellement inscrite dans les textes fondamentaux du pays, notamment les chartes et les constitutions. Même si la constitution de 1963 était muette sur l’environnement, révélant un manque d’attention à l’époque ; mais depuis 1976, des évolutions significatives ont surgi, avec l’implémentation de politiques environnementales axées sur la préservation de la nature. Les chartes nationales de 1976 et 1986, ainsi que les constitutions de 1976, 1989, 1996, 2008, 2016 et particulièrement celle de 2020, ont toutes impulsé des mesures pour la protection de l’environnement. Ces textes fondamentaux sont sans équivoque quant à l’urgence de préserver la nature face au dérèglement climatique et à la nécessité d’une action immédiate. Ces évolutions législatives, notables et révolutionnaires, ont élevé le statut de l’environnement dans le cadre législatif et juridique algérien, témoignant d’une harmonie retrouvée entre l’Algérie, ses valeurs culturelles, son histoire et ses engagements internationaux. Dans ce contexte, une lecture critique a scruté la prise en charge de l’environnement et du climat dans les diverses constitutions et textes juridiques algériens. Les résultats mettent en avant l’importance attribuée à la protection de la nature dans ces documents, tout en soulignant le besoin d’une mise en œuvre plus efficace sur le terrain. Malgré les progrès notables depuis l’indépendance, avec l’émergence de politiques environnementales et l’intégration de la question environnementale dans les textes fondamentaux, l’Algérie doit encore déployer d’importants efforts pour concrétiser ces lois et véritablement préserver la nature sur son territoire.
Od momentu uzyskania niepodległości w 1962 roku Algieria przeszła znaczące przemiany polityczne i środowiskowe. Pomimo wyzwań związanych z odbudową po okresie niepodległości, troska o środowisko stopniowo znalazła swoje miejsce w ustawach tego kraju, w tym w statutach i  konstytucjach. Chociaż konstytucja z 1963 roku pozostała milcząca w  kwestiach środowiskowych, co wskazuje na historyczny brak uwagi, od  1976 roku zaczęły się istotne zmiany, związane z wprowadzeniem polityk środowiskowych mających na celu ochronę przyrody. Krajowe statuty z 1976 i 1986 roku, a także konstytucje z lat 1976, 1989, 1996, 2008, 2016, a  zwłaszcza z 2020 roku wprowadziły środki na rzecz ochrony środowiska. Owe ustawy zasadnicze jednoznacznie podkreślają pilną potrzebę ochrony przyrody w obliczu zmian klimatycznych i konieczność natychmiastowego działania. Te istotne i przełomowe zmiany w ustawodawstwie podniosły status środowiska w algierskim systemie ustawodawczym i prawodawczym, sygnalizując pojednanie Algierii z jej wartościami kulturowymi, historią i  międzynarodowymi zobowiązaniami. W tym kontekście przeprowadzono krytyczną analizę integracji kwestii środowiskowych i klimatycznych w różnych konstytucjach i aktach prawnych Algierii. Wyniki podkreślają istotność przypisaną ochronie przyrody w tych dokumentach, jednocześnie wskazując na konieczność bardziej skutecznej implementacji na miejscu. Pomimo znaczących postępów od uzyskania niepodległości, charakteryzujących się pojawieniem się polityk środowiskowych i włączeniem dyskursu ekologicznego do ustaw zasadniczych, Algieria nadal musi włożyć znaczne wysiłki w celu zrealizowania tych praw i rzeczywistej ochrony swojego krajobrazu naturalnego.
Since its independence in 1962, Algeria has undergone significant political and environmental transformations. Despite the challenges of post-independence reconstruction, environmental concerns have gradually found their place within the foundational documents of the nation, including charters and constitutions. Although the constitution of 1963 remained silent on environmental matters, indicative of a historical lack of emphasis, pivotal shifts occurred from 1976 onward, marked by the introduction of environmental policies geared toward nature preservation. National charters of 1976 and 1986, as well as the constitutions of 1976, 1989, 1996, 2008, 2016, and notably that of 2020, have all propelled measures for environmental protection. These foundational texts unequivocally underscore the urgency of safeguarding nature in the face of climate disruption and the imperative of immediate action. These legislative developments, substantial and transformative, have elevated the status of the environment within the Algerian legislative and legal framework, signifying a reconciliation between Algeria, its cultural values, history, and international commitments. In this context, a critical inquiry has meticulously examined the integration of environmental and climatic concerns within various Algerian constitutions and legal texts. Findings underscore the significance attributed to nature protection within these documents, while underscoring the necessity for more effective on-ground implementation. Despite notable advancements since independence, characterized by the emergence of environmental policies and the integration of environmental discourse into foundational texts, Algeria must still exert considerable efforts to materialize these laws and genuinely preserve its natural landscape.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2024, 57; 7-40
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le motif de la plique polonaise dans « Les enfants verts » d’Olga Tokarczuk
Motyw kołtuna polskiego w Zielonych dzieciach Olgi Tokarczuk
Autorzy:
Bizek-Tatara, Renata
Wrześniak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37517171.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Tokarczuk
kołtun polski
zielone dzieci
inność
heterotopia
przyroda
dziwność
la plique polonaise
les enfants verts
l’altérité
l’hétérotopie
la nature
le bizarre
Opis:
L’article porte sur le motif de la plique polonaise et ses fonctions – mimétique, diégétique et idéologique – dans le conte « Les enfants verts » d’Olga Tokarczuk. Sa figuration est conforme au savoir sur ce phénomène qu’on avait au XVIIe siècle : pour les uns, il était dû au manque d’hygiène ; pour les autres, c’était une maladie causée par des forces insolites. Liée aux enfants verts venus d’un ailleurs inconnu et dotée de pouvoirs magiques, la plique fait glisser le récit historique vers le merveilleux et le fantastique, en créant une nouvelle forme littéraire: une histoire bizarroïde. L’écrivaine s’en sert aussi pour parler de l’altérité et de sa conception écocentrique du monde.
Niniejszy artykuł koncentruje się na motywie kołtuna polskiego i jego funkcjach – mimetycznej, diegetycznej i ideologicznej – w opowiadaniu Zielone dzieci Olgi Tokarczuk. Jego przedstawienie w tekście jest zgodne z wiedzą o tym zjawisku w XVII w.: dla jednych był on skutkiem braku higieny, dla innych chorobą wywołaną przez siły nadprzyrodzone. Powiązany z zielonymi dziećmi z nieznanej krainy i obdarzony magicznymi mocami, kieruje narrację historyczną w stronę cudowności i fantastyki, tworząc nową formę literacką – opowiadanie bizarne. Pisarka wykorzystuje motyw także do rozważań na temat inności i swojej ekocentrycznej koncepcji świata.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 44, 1; 479-494
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Qu’est-ce que la réalité?
Czym jest rzeczywistość?
What is reality?
Autorzy:
Gogacz, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452555.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Réalité
monde
nature
être autonome
être non-autonome
réalité
existence
essence
accident
produit
rzeczywistość
świat
przyroda
byt
byt samodzielny
byt niesamodzielny
istnienie
istota
przypadłość
wytwór
reality
world
being
independent being
dependent being
product
Opis:
Rzeczywistość nie jest całością wszystkich rzeczy, nie jest kosmosem, ani światem, gdyż te określenia są tylko ogólnymi, abstrakcyjnymi pojęciami. Nie wskazują one na żaden realny, konkretny byt. Rzeczywistość ujęta filozoficznie w realistycznej filozofii tomizmu konsekwentnego to tyle, co „zespół realnie istniejących bytów samodzielnych i wiążących je relacji realnych”. Byt samodzielny, czyli to, co realnie istnieje, jest wtedy realny, gdy istnieje nie w czymś, lecz sam w sobie, jest niezależny, gdyż w sobie posiada samowystarczalne treści do istnienia i swego rozwoju. Relacje istniejące realnie są swoistymi bytami, gdyż nie są bytami samodzielnymi, a więc są wtedy realne, gdy zachodzą między realnymi bytami. Za Arystotelesem, realne, lecz niesamodzielne byty takie jak relacje, cechy i własności, nazywamy przypadłościami. Natomiast byty samodzielne określamy jako substancje. Tak rozumiana rzeczywistość uwalnia nas od popełnienia błędu uznania jakiejś cechy czy własności za pryncypium całej rzeczywistości, np. czas (miarę zmiany) i przestrzeń (rozciągłość) u Kanta, lub np. myślenie w koncepcji Heideggera. Byty samodzielne ze względu na to, że posiadają w sobie pryncypium samoorganizacji nazywamy także bytami naturalnymi. Natomiast te byty, które nie posiadają takiego pryncypium, określamy jako byty sztuczne lub wytwory, gdyż są wyprodukowane czy wymyślone ze względu na określoną funkcję. Te wytwory, w ścisłym sensie, nie powinniśmy nazywać bytami, gdyż są produktami kultury, a nie natury. Ich struktura bytowa jest skonstruowana zgodnie z wymyśloną przez nas funkcją, a nie z powodu jedności substancjalnej. Należą więc do „świata” kultury, a nie do „świata” rzeczywistości. Gdy utożsamimy ich funkcjonalną strukturę bytową ze strukturą bytów realnych, tak jak uczynili to Platon, Plotyn, Awicenna, Kant, Heidegger, Foucault, dla których pojęcia, czas, historia, rzeczywistość społeczna, walka klas nie różniły się strukturalnie od realnych bytów, wtedy zaniknie różnica między tym, co pomyślane, a tym, co istnieje realnie. Prawidłowe uwyraźnienie struktury wytworów i struktury bytów samodzielnych uwalnia nas od błędu utożsamienia tego, co pomyślane z tym, co istnieje realnie.
Reality is not the whole of all things, is not the cosmos or the world, as those terms are only general, abstract concepts. They do not indicate any real, concreto being. Philosophically speaking, the reality in realistic philosophy of consequent Thomism is „a bundle of really existing independent beings and real relations which bind them”. Independent being, which is that, what really exists, is real, when it is not in something, but in itself, as a independent, because it possesses self-sufficient content to existence and its development. Really existing relations are a kind of beings, because they are not independent entities, so they are real when they occur between real beings. Following Aristotle, the real, but reliant beings such as relations, features and properties, are called accidents. In contrast, independent beings are defined as substances. Thus understood reality frees us from making a mistake of recognizing a feature or property as a principle of all reality, eg. time (a measure of change) and space (extension) in Kant’s account, or thinking in the account of Heidegger. As they have a principle of self-organization in themselves, real beings because are also called natural beings. While those beings which do not have such a principle, are defined as artificial products, because they are made or invented because of their specific function. These products, in the strict sense, we should not call beings, because they are products of culture, not nature. Their ontological structure is constructed in accordance with the function invented by us, not because of the substantial unity. So, they belong to the „world of culture”, and not to the „world of reality”. When we identify the functional structure with the ontological structure of real beings, as did Plato, Plotinus, Avicenna, Kant, Heidegger, Foucault, for whom the concept of time, history, social reality or the class struggle did not differ structurally from the real beings, then the difference between what is intended, and what really exists, disappears. Proper identification of the functional structure of products and substantial structure of independent beings frees us from the incorrect identifying what is conceived of with what really exists.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2016, 5; 33-44
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies