Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polska polityka zagraniczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Korespondencja polityczna Stanisława Augusta : Wiedeń. T. 1, (1788-1790)
    Autorzy:
    Stanisław August Poniatowski (król Polski ; 1732-1798).
    Współwytwórcy:
    Jusupović, Monika. Opracowanie
    Danilczyk, Adam. Opracowanie
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla. pbl
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Warszawa : Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk
    Tematy:
    Polityka zagraniczna
    Polityka
    Listy
    Opis:
    Indeksy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    La crise ukrainienne et le rôle futur de la Pologne en Europe
    Kryzys ukraiński i przyszła rola Polski w Europie
    The Ukrainian crisis and Poland’s future role in Europe
    Autorzy:
    d’Aboville, Benoît
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192190.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Politique etrangere polonaise (apres 1989)
    securite europeenne
    OTAN
    guerre en Ukraine
    Union europeenne
    autonomie strategique
    Polish foreign policy (post-1989)
    European security
    NATO
    war in Ukraine
    European Union
    strategic autonomy
    polska polityka zagraniczna (po 1989)
    bezpieczeństwo europejskie
    wojna w Ukrainie
    Unia Europejska
    autonomia strategiczna
    Opis:
    Face à l’offensive russe en Ukraine, la Pologne est devenue un pays de première ligne et une plateforme stratégique clé pour les Etats-Unis, l’OTAN et ses principaux partenaires européens dans la fourniture d’une assistance militaire à Kiev. Le renforcement militaire du flanc oriental de l’OTAN, qui peut désormais être considéré comme acquis, se traduira par une importance accrue de la Pologne au sein de l’OTAN. Quelles sont les implications pour la stratégie globale de l’Alliance? Si l’OTAN peut consolider sa position en mer Baltique avec la Suède et la Finlande, on ne peut pas en dire autant a priori pour la mer Noire, compte tenu du rôle ambigu de la Turquie. Quel rôle la Pologne peut-elle jouer dans les deux cas? Les Etats-Unis, dont la Pologne s’est beaucoup rapprochée militairement, considèrent la Pologne comme leur principal point d’ancrage sur le continent européen, n’excluant même pas la possibilité de sa participation au programme de partage nucléaire. La quête de la Pologne pour gagner la place qui lui revient dans le nouvel équilibre européen en tant qu’acteur majeur de l’UE nécessitera une clarification de ses futurs contacts avec la Commission européenne et avec les principaux partenaires européens que sont la France et l’Allemagne, y compris l’avenir du Triangle de Weimar.
    Poland, in the face of the Russian offensive in Ukraine, has become a frontline country, but also a key strategic platform for the United States, NATO and its major European partners to provide military assistance to Kiev. The military reinforcement of NATO’s eastern flank, which can now be taken for granted, will give Poland greater weight in NATO. What implications does this have for the Alliance’s overall strategy? If NATO can consolidate its position in the Baltic Sea with Sweden and Finland, the same cannot be said a priori about the Black Sea, given Turkey’s ambiguous role. What role can Poland play in both cases? Warsaw has brought the United States even closer militarily, to the extent that they consider Poland their main anchor on the continent, not even completely excluding the possibility of its participation in the nuclear sharing program. Poland’s quest to win its rightful place in the new European equilibrium as a major EU player will require clarification of what its future contacts with the European Commission and with
    Polska w obliczu rosyjskiej ofensywy na Ukrainie stała się krajem frontowym, a dla Stanów Zjednoczonych, NATO i ich głównych partnerów europejskich – kluczową platformą strategiczną w zakresie dostarczania pomocy wojskowej dla Kijowa. Wzmocnienie militarne wschodniej flanki Sojuszu, które teraz można uznać za pewnik, przełoży się na większe znaczenie Polski w NATO. Jakie ma to konsekwencje dla ogólnej strategii Sojuszu? O ile NATO może skonsolidować swoją pozycję na Morzu Bałtyckim ze Szwecją i Finlandią, o tyle nie można tego a priori powiedzieć o Morzu Czarnym, biorąc pod uwagę niejednoznaczną rolę Turcji. Jaką rolę może odegrać Polska w obu przypadkach? Stany Zjednoczone, do których Polska bardzo zbliżyła się pod względem militarnym, uważają Polskę za swoją główną kotwicę na kontynencie europejskim i nie wyłączają nawet możliwości jej udziału w programie nuclear sharing. Dążenie Polski do zdobycia należnego jej miejsca (jako jednego z głównych graczy UE) w nowej równowadze europejskiej będzie uzależnione od tego, jakie będą jej przyszłe kontakty z Komisją Europejską oraz z kluczowymi partnerami europejskimi: Francją i Niemcami. Od tych relacji zależy również przyszłość Trójkąta Weimarskiego.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 51-59
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyplomaci sascy wobec Sejmu Wielkiego
    Autorzy:
    Kocój, Henryk (1931- ).
    Współwytwórcy:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo. pbl
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Sejm (1788-1792)
    Służba zagraniczna Saksonii Polska 18 w.
    Polityka międzynarodowa
    Polityka zagraniczna
    Dyplomacja niemiecka
    Źródła historyczne
    Korespondencja dyplomatyczna
    Opis:
    Na s. red. błędne ISBN-y, poprawny na 4. s. okł.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Les convergences franco-polonaises de la Mission militaire française en Pologne à la visite de Charles de Gaulle en 1967
    The convergence of Franco-Polish interests since the time of the French Military Mission French military mission in Poland until the visit of Charles de Gaulle in 1967
    Autorzy:
    Gaymard, Hervé
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216274.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Franco-Polish relations
    geopolitics
    Charles de Gaulle
    Second Republic
    France
    Russia
    Cold War
    Polish foreign policy after 1945
    stosunki polsko-francuskie
    geopolityka
    II Rzeczpospolita
    Francja
    Rosja
    zimna wojna
    polska polityka zagraniczna po 1945
    relations franco-polonaises
    géopolitique
    Seconde République (Pologne)
    Russie
    guerre froide
    politique étrangère polonaise après 1945
    Opis:
    Depuis le XVIe siècle, la France cherchait un partenaire de confiance en Europe centrale. La Pologne semblait prédestinée à jouer ce rôle. La transformation de la convergence franco-polonaise en un destin commun sur la scène européenne était surtout redoutée par Bismarck lorsqu’il réorganisait l’Europe à son profit. Malheureusement, notre profonde connaissance mutuelle n’a que rarement été accompagnée d’une pleine compréhension mutuelle. Le retour de l’indépendance de la Pologne, au cours de laquelle la mission militaire française l’a aidée à former une armée, a été exceptionnelle. L’expérience polonaise a affiné la formation géopolitique de de Gaulle. C’est sa première confrontation avec la Russie, son premier jugement sur les «immuables stratégiques». Il y apprend aussi la culture géostratégique qu’il développera à l’échelle européenne comme un besoin d’armes blindées mobiles. Les chemins de la Pologne et de la France divergent avec le pacte de non-agression germano-polonais et le manque de vision des dirigeants français. De Gaulle est un homme d’histoire vivante, un homme qui sait discerner les continuités profondes sur lesquelles il s’appuie pour anticiper les perspectives d’avenir. C’est pourquoi la Pologne a été son premier engagement hors de France, puis son premier voyage officiel dans un pays sous le joug soviétique. Une visite au cours de laquelle il a rencontré 3 millions de Polonais et dans laquelle il a senti sa dernière initiative internationale. Elle combine des dimensions affectives, une proximité culturelle et intellectuelle et des intérêts politiques potentiels, mais les contraintes de la guerre froide ont dicté ses résultats modestes.
    Since the 16th century, France has been looking for a trusted partner in Central Europe. Poland seemed predestined to play this role. The transformation of the Polish-French convergence into a common destiny on the European stage was especially feared by Bismarck when he reorganised Europe for his own benefit. Unfortunately, our deep knowledge of each other has rarely been accompanied by full mutual understanding. The period of Polish independence, during which the French military mission helped Poland to form an army, was exceptional. The Polish experience refined de Gaulle’s geopolitical training. It was his first confrontation with Russia, his first judgment on “strategic invariants”. He also learned the geostrategic culture that he would develop on a European scale, such as a need for mobile armoured weapons. The paths of Poland and France diverged with the German-Polish non-aggression pact and the lack of vision of the French leaders. De Gaulle was a man of living history, a man who knew how to discern the deep continuities on which he relied to anticipate future prospects. This is why Poland was his first commitment outside France, and then his first official trip to a country under the Soviet yoke. A visit during which he met 3 million Poles and in which he felt his last international initiative. It combined emotional dimensions, cultural and intellectual proximity and potential political interests, but the constraints of the Cold War dictated its modest results.
    Francja od XVI wieku poszukiwała zaufanego partnera w Europie Środkowej. Polska wydawała się predystynowana do tej roli. Przekucia francusko-polskich zbieżności we wspólne przeznaczenie na scenie europejskiej obawiał się przede wszystkim Bismarck, kiedy reorganizował Europę dla własnych korzyści. Niestety nasza głęboka wzajemna francusko-polska znajomość rzadko współgrała z pełnym wzajemnym zrozumieniem. Wyjątkowy pod tym względem był okres odzyskania przez Polskę niepodległości, kiedy Francuska Misja Wojskowa pomagała w formowaniu polskiej armii, a polskie doświadczenie udoskonaliło geopolityczną edukację de Gaulle’a. To była też pierwsza konfrontacja de Gaulle’a z Rosją, pierwszy osąd „strategicznych niezmiennych”. De Gaulle również w Polsce nauczył się kultury geostrategicznej, którą później rozwinął na skalę europejską jako potrzebę mobilnej broni pancernej. Drogi Polski i Francji rozeszły się wraz z polsko-niemieckim paktem o nieagresji i brakiem wizji przywódców francuskich. De Gaulle był człowiekiem żywej historii, człowiekiem, który umiał rozeznać te głębokie ciągłości, na których opierał się, by widzieć z góry perspektywy przyszłości. Polska była pierwszym angażującym go krajem poza Francją, pierwszym krajem pod jarzmem sowieckim, który odwiedził z oficjalną wizytą, podczas której spotkał się z trzema milionami Polaków i podczas której wyczuwał swoją ostatnią inicjatywę międzynarodową. Wizyta połączyła wymiar emocjonalny, bliskości kulturalnej, intelektualnej i potencjalnych interesów politycznych, ale ograniczenia zimnej wojny zdeterminowały jej skromne rezultaty.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 139-149
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korespondencja polityczna Stanisława Augusta : Augustyn Deboli : 1781
    Autorzy:
    Stanisław August Poniatowski (król Polski ; 1732-1798).
    Współwytwórcy:
    Zielińska, Ewa (1970- ). Opracowanie
    Danilczyk, Adam. Opracowanie
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla. pbl
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Warszawa : Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk
    Tematy:
    Cieciszowski, Adam (1743-1783)
    Deboli, Antoni Augustyn (1747-1810)
    Polityka zagraniczna
    Polityka
    Listy
    Opis:
    Zawiera korespondencję Stanisława Augusta, Augustyna Deboli i Adama Cieciszowskiego.
    Indeksy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Między Konstytucją a Targowicą : korespondencja i pisma polityczne prymasa Michała Jerzego Poniatowskiego z lat 1791-1793
    Autorzy:
    Poniatowski, Michał Jerzy (1736-1794).
    Współwytwórcy:
    Sołtys, Angela Zofia (1964- ). Redakcja
    Zielińska, Zofia (1944- ). Przedmowa
    Wydawnictwo Rambler. Wydawca
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Warszawa : Rambler Press
    Tematy:
    Poniatowski, Michał Jerzy (1736-1794)
    Rozbiory Polski
    Rozbiór Polski (1793)
    Polityka zagraniczna
    Opracowanie
    Listy
    Wydawnictwo źródłowe
    Opis:
    Korespondencja i pisma polityczne Michała Jerzego Poniatowskiego w aneksie.
    Na stronie przedtytułowej reprodukcja portretu prymasa Michała Jerzego Poniatowskiego.
    Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Condamnées à s’allier. La Pologne et la France à la fin de la Grande Guerre et dans l’immédiat après-guerre (1917–1921)
    Condemned to be allies. Poland and France at the end of the Great War and in the immediate post-war period (1917–1921)
    Autorzy:
    Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216281.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Polish foreign policy (1918–1939)
    World War I
    Treaty of Versailles
    France
    Polish political thought
    Polish National Committee (1917–1919)
    Polish-French Alliance 1921
    diplomacy of the Second Polish Republic
    polska polityka zagraniczna (1918–1939)
    I wojna światowa
    traktat wersalski
    Francja
    polska myśl polityczna
    Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
    sojusz polsko-francuski 1921
    dyplomacja II Rzeczypospolitej
    Politique étrangère polonaise (1918–1939)
    Première Guerre mondiale
    Traité de Versailles
    pensée politique polonaise
    Comité national polonais (1917–1919)
    alliance franco-polonaise 1921
    diplomatie de la Deuxième République (Pologne)
    Opis:
    Roman Dmowski et son camp, dont Erazm Piltz, ont utilisé l’évolution de la politique étrangère française et présence du Comité national polonais à Paris pour faire pression sur le gouvernement français afin qu’il inclue l’indépendance de la Pologne dans les objectifs de guerre des Alliés. L’intérêt accru de la France pour les affaires polonaises à la fin de 1917 résulte d’une part de la perte de son allié russe et d’autre part d’un fort désir d’affaiblir l’Allemagne autant que possible. La France s’est alors mise à modifier sa politique dans l’Est européen prévoyant dans ses plans futurs la possibilité de compter les nouveaux États d’Europe centrale dans son système d’alliance. Finalement, en 1921, la France et la Pologne conclurent une alliance en deux volets : un accord politique et une convention militaire secrète. Pour la France, la Pologne n’est dans les domaines politique et militaire qu’un «allié de revers», un allié contre l’Allemagne, mais aussi un allié qui soulève de nombreuses objections au Quai d’Orsay. Elle joue également un rôle très important pour les investisseurs français. Pour la Pologne, en revanche, l’alliance avec la France en tant que puissance victorieuse était facteur essentiel dans sa politique étrangère, le pays ayant absolument besoin d’un partenaire parmi les puissances européennes.
    Roman Dmowski and his camp, including Erazm Piltz, used the evolution of French foreign policy and the existence of the Polish National Committee in Paris to pressure the French government to include Polish independence in the Allies’ war aims. France’s increased interest in Polish affairs in late 1917 resulted partly from the loss of its Russian ally and partly from a strong desire to weaken Germany as much as possible. France then began to modify its policy in Eastern Europe and included in its future plans the possibility of including the new Central European states in its alliance system. Finally, in 1921, France and Poland concluded a two-part alliance: a political agreement and a secret military convention. For France, in the political and military spheres, Poland was nothing more than a “rear ally”, an ally against Germany, as well as an ally that raised many objections in the Quai d’Orsay. It also played a very important role for French investors. For Poland, on the other hand, the alliance with France as a victorious power was a very important factor in its foreign policy, because Poland absolutely needed a partner among the European powers.
    Roman Dmowski i jego obóz, w tym Erazm Piltz, wykorzystywali ewolucję francuskiej polityki zagranicznej i istnienie w Paryżu Komitetu Narodowego Polskiego w celu wywierania presji na rząd francuski, aby włączył on sprawę niepodległości Polski do celów wojennych aliantów. Wzrost zainteresowania Francji sprawami polskimi pod koniec 1917 roku po części wynikał z utraty rosyjskiego sojusznika, a po części z dążenia do maksymalnego osłabienia Niemiec. Francja zaczęła wówczas modyfikować swoją politykę w Europie Wschodniej i w swoich planach na przyszłość uwzględniała możliwość włączenia nowych państw Europy Środkowej do swojego systemu sojuszniczego. Ostatecznie w 1921 roku Francja i Polska zawarły dwuczęściowy sojusz: umowę polityczną i tajną konwencję wojskową. Dla Francji, w sferze politycznej i militarnej, Polska była jedynie allié de revers, sojusznikiem przeciwko Niemcom, przy tym sojusznikiem budzącym wiele zastrzeżeń w Quai d’Orsay. Sojusz odegrał także bardzo ważną rolę z perspektywy francuskich inwestorów. Dla Polski natomiast sojusz z Francją jako mocarstwem zwycięskim był kluczowym czynnikiem w jej polityce zagranicznej, ponieważ Polska bezwzględnie potrzebowała partnera wśród mocarstw europejskich.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 21-38
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La question polonaise au cours de la Grande Guerre et pendant la Conférence de la Paix – perspective française
    The Polish case during the Great War and at the Peace Conference – the French point of view
    Autorzy:
    Schramm, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216280.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    WWI
    French foreign policy (1914–1921)
    Polish political thought
    the Polish question in WWI
    Mitteleuropa
    the Polish National Committee (1917–1919)
    Roman Dmowski
    Józef Piłsudski
    the Treaty of Versailles
    I wojna światowa
    polityka zagraniczna Francji (1914–1921)
    polska myśl polityczna
    kwestia polska w I wojnie światowej
    Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
    traktat wersalski
    Première Guerre mondiale
    la politique étrangère française (1914–1921)
    la pensée politique polonaise
    la question polonaise dans la Première Guerre mondiale
    Comité national polonais (1917–1919)
    Jozef Piłsudski
    traité de Versailles
    Opis:
    La question polonaise n’a suscité guère d’intérêt en France après le Congrès de Vienne, et son importance diminua après la guerre franco-prussienne. Des deux camps politiques qui luttèrent pour l’indépendance pendant la Première Guerre mondiale, l’un fonda sa stratégie sur la coopération avec la Russie qui s’est vite avéré vaine (Dmowski), l’autre sur l’action militaire aux côtés de la monarchie austro-hongroise (Piłsudski). La France, quant à elle, perçoit au début de la guerre l’indépendance polonaise comme une menace, car inacceptée par la Russie et son autonomie au sein de l’Empire comme la meilleure solution. L’intérêt français pour une Pologne indépendante comme rempart contre l’Allemagne commence en 1917 avec le manifeste du Comité national polonais. Vers la fin de la guerre, les intérêts nationaux de la France et de la Pologne, car ce sont eux qui déterminent la politique et non les sentiments, commencent à converger. Le soutien à la Pologne lors de la conférence de paix est lié à la volonté d’affaiblir l’Allemagne. Il faut cependant nuancer ce propos, car une analyse détaillée montre que dans le cas de l’annexion de Dantzig et de la Haute-Silésie, la France a soutenu une position britannique prudente et moins favorable.
    The Polish question did not arouse much interest in France after the Congress of Vienna, and its importance decreased after the Franco-Prussian War. Both political camps fighting for independence during the First World War based their strategies on cooperation with Russia, which soon proved futile (Dmowski), or on armed action on the side of Austria-Hungary (Piłsudski). France, on the other hand, saw Polish independence not accepted by Russia as a threat at the beginning of the war, and its autonomy within the Empire as the best solution. Its interest in an independent Poland as a bulwark against Germany began in 1917 with the manifesto of the Polish National Committee. Towards the end of the war, the national interests of France and Poland, for it was these and not feelings that determined policy, began to converge. Support for Poland at the peace conference was linked to the desire to weaken Germany. However, this must be qualified, because a detailed analysis shows that in the matter of the membership of Danzig and Upper Silesia, France supported the cautious and less favorable British position.
    Kwestia polska nie budziła we Francji dużego zainteresowania po kongresie wiedeńskim, a jej znaczenie spadło po wojnie francusko-pruskiej. Dwa obozy polityczne walczące o niepodległość podczas I wojny światowej oparły swoje strategie na współpracy z Rosją, co szybko okazało się jałowe (Dmowski) lub na czynie zbrojnym u boku Austro-Węgier (Piłsudski). Francja uznawała natomiast w początkowej fazie wojny niepodległość Polski nieakceptowaną przez Rosję za zagrożenie, a za najlepsze rozwiązanie – jej autonomię w ramach imperium. Jej zainteresowanie Polską niepodległą jako zaporą przeciw Niemcom zaczęło się w 1917 r. wraz z manifestem Komitetu Narodowego Polskiego. Pod koniec wojny interesy narodowe Francji i Polski, bo to one, a nie uczucia, decydują o polityce, zaczęły być zbieżne. Poparcie dla Polski podczas konferencji pokojowej wiązało się z wolą osłabienia Niemiec. Trzeba je jednak niuansować, bo szczegółowa analiza ukazuje, że w sprawach przynależności Gdańska i Górnego Śląska, Francja wsparła ostrożne i mniej korzystne stanowisko brytyjskie.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 39-55
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies