Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Osoba" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
L’homme en tant qu’homme et en tant que personne
Epistemologiczna identyfikacja człowieka jako człowieka i człowieka jako osoby
Autorzy:
Gogacz, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057892.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Identyfikacja
człowiek
osoba
metafizyka
teoria poznania
idealizm
realizm
Identification
homme
personne
métaphysique
épistémologie
idéalisme
réalisme
Opis:
W pierwszej części artykułu odróżnia się filozofię bytu (metafizykę) od teorii poznania (epistemologii). Metafizyka stanowi zespół odpowiedzi na pytanie o istnienie i istotę bytu, epistemologia dotyczy przebiegu procesu nabywania wiedzy. Wobec tego odpowiedź na pytanie czym jest relacja poznania należy do metafizyki poznania. W ten sposób metafizyka wyprzedza epistemologię, ponieważ jej formuła zależy od rozstrzygnięć metafizycznych; jest jednak epistemologia osobą od metafizyki dyscypliną filozoficzną, nie zastępuje jej ani nie stanowi jej metodologicznego „przedłużenia” – ma odrębny przedmiot i własne metody badań. Tak rozumiana epistemologia może być uprawiana idealistycznie (realność przedmiotom poznania nadaje intelekt) i realistycznie (realność przedmiotów poznania jest skutkiem ich własnego istnienia). W realistycznie uprawiana epistemologia posługuje się analizami historycznymi i heurystycznymi. Analizy historyczne polegają na badaniu, jak w dziejach filozofii rozwiązywano dany problem, jakie napotykano trudności i jakie te rozwiązania miały filozoficzne konsekwencje. Analizy heurystyczne polegają odtworzeniu procesu nabywania wiedzy na dany temat, przy uwzględnieniu danych historycznych. W drugiej części artykułu za pomocą zaproponowanej metody heurystycznej ukazuje się dochodzenie do teorii osoby, wychodząc od analizy własności odrębności i opisującej ją zasady niesprzeczności. W ten sposób osoba jawi się jako realny byt jednostkowy, w którego istocie znajduje się intelektualność. Taka struktura powoduje samodzielność, dużą samowystarczalność, nieprzekazywalność (incommunicabilitas) i osobność tak skomponowanego bytu. Z kolei zidentyfikujemy w człowieku formę i materię, jako duszę i ciało, wtedy akcent postawiony na ciele człowieka pozwala określić go jako osoba ludzka. Inny zespół konsekwencji (w postaci relacji) wiąże się z człowiekiem ujętym jako osoba i ujętym jako człowiek. Przykładem funkcjonowania tych konsekwencji mogą być relację osobowe, które nawiązuje człowiek jako osoba z innymi osobami ludzkimi, a także z Bogiem.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2021, 10; 25-36
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
TU ou VOUS ? Quelques considérations sur l’emploi des formes de la deuxième personne dans les interviews et les débats de presse
TU czy VOUS? Kilka uwag na temat użycia form drugiej osoby w wywiadach i debatach prasowych
Autorzy:
Wołowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933852.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wyrażenie deiktyczne
druga osoba
odbiorca
wypowiadanie
prasa
wywiad
debata
deictic
second person
recipient
saying
press
interview
discussion
Opis:
Artykuł podejmuje problem użycia francuskich form drugiej osoby (liczby pojedynczej, TU, lub mnogiej, VOUS) jako zwrotu do odbiorcy w wywiadach i debatach prasowych (na przykładzie tekstów zaczerpniętych ze współczesnej prasy francuskiej). Punktem wyjścia jest teoria deixis czyli zbioru wyrażeń językowych, które odwołują się bezpośrednio do sytuacji wypowiadania, nabierając w tym procesie unikalnego sensu referencyjnego. Analizowane formy drugiej osoby (zaimki i formy czasownikowe zawierające w swym znaczeniu tę kategorię osobową) mają charakter wyrażeń deiktycznych, choć ich sens referencyjny nie zawsze jest jednoznacznie określony (zwłaszcza w przypadku formy VOUS). Tak dzieje się między innymi właśnie w dyskursie prasowym ze względu na charakteryzującą go strukturę komunikacji, opartą na zasadzie tropu komunikacyjnego (trope communicationnel). Zaproponowane w artykule analizy skupiają się na najbardziej widocznych użyciach wymienionych form, nie biorąc pod uwagę całego wachlarza odwołań do odbiorcy wyrażonych w trybie implicite, które powinny stanowić przedmiot osobnych rozważań. Podstawowe zręby analiz opierają się na takich problemach jak: stopień dystansu międzyosobowego, instytucjonalny wymiar interakcji czy relacja nadawca-odbiorca w ramach modelu komunikacji opartej na mechanizmie tropu komunikacyjnego.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 5; 51-73
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies