Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Vaïsse, Maurice." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Le voyage de De Gaulle en Pologne
De Gaulle’s visit to Poland
Autorzy:
Vaïsse, Maurice
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216273.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Charles de Gaulle
French foreign policy
Cold War (1945–1989)
Franco-Polish relations
Franco-German relations
recognition of the Oder-Neisse border
polityka zagraniczna Francji
zimna wojna (1945– 989)
stosunki polsko-francuskie
stosunki francusko-niemieckie
uznanie granicy na Odrze-Nysie
politique étrangère française
guerre froide (1945–1989)
relations franco-polonaises
relations franco-allemandes
reconnaissance de la frontière Oder-Neisse
Opis:
La visite du général de Gaulle en Pologne ne peut être comprise sans tenir compte de deux facteurs contradictoires qui caractérisent les relations franco-polonaises depuis 1958: d’une part, l’appartenance à des camps opposés pendant la guerre froide et, d’autre part, l’intensité des liens bilatéraux, qui s’exprime également dans ses souvenirs personnels du service en 1919/1921. Indépendamment des considérations sentimentales et historiques, le statut territorial de la Pologne d’après-guerre s’inscrit durablement dans la conception géopolitique du général de Gaulle. Il implique le soutien à l’inviolabilité de sa frontière occidentale. Les possibilités d’ouverture politique auxquelles il songeait depuis 1958 sont contrariées par les tensions de la guerre froide et le soutien de la Pologne à l’Algérie. L’éviction de Khrouchtchev et le refroidissement des relations franco-allemandes constituent un tournant. L’échange intensif de visites entre la Pologne et la France est censé signifier l’acceptation de l’ordre bipolaire à condition que la Pologne conserve son identité. La visite du général de Gaulle en Pologne doit lui permettre d’expliquer sa politique de «détente, entente, coopération». Ses discours voilés suggèrent l’adoption d’une position plus indépendante vis-à-vis de Moscou, mais ne bouleversent en rien le statu quo existant en Europe de l’après-guerre.
General de Gaulle’s visit to Poland cannot be understood without taking into account two contradictory factors that have characterized Franco-Polish relations since 1958: on the one hand, the fact that he belonged to opposing camps during the Cold War, and on the other hand, the intensity of bilateral ties, which is also expressed in his personal memories of service between 1919 and 1921. Regardless of sentimental and historical considerations, the territorial status of post-war Poland was a lasting part of General de Gaulle’s geopolitical conception. It implied support for the inviolability of its western border. The possibilities of political openness he had been thinking about since 1958 were thwarted by the tensions of the Cold War and Poland’s support for Algeria. The ousting of Khrushchev and the cooling of Franco-German relations were a turning point. The intensive exchange of visits between Poland and France was supposed to signify acceptance of the bipolar order on condition that Poland retained its identity. General de Gaulle’s visit to Poland was intended to explain his policy of “détente, understanding, cooperation”. His veiled speeches suggested the adoption of a more independent stance towards Moscow, but did not in any way upset the post-war status quo in Europe.
Wizyty generała de Gaulle’a w Polsce nie da się zrozumieć bez uwzględnienia dwóch sprzecznych czynników istniejących w stosunkach polsko-francuskich od 1958 r.: z jednej strony przynależności do przeciwnych obozów w czasach zimnej wojny, a z drugiej strony – intensywności więzi dwustronnych, które wyrażały się także w osobistych wspomnieniach de Gaulle’a ze służby w latach 1919–1921. Niezależnie od względów sentymentalnych i historycznych kwestia powojennej Polski na trwale wpisana była w koncepcję geopolityczną de Gaulle’a. Oznaczało to m.in. poparcie Generała dla nienaruszalności zachodniej granicy Polski. Możliwości otwarcia politycznego, o których myślał już od 1958 r., udaremniły napięcia zimnej wojny i poparcie Polski dla Algierii. Punktem zwrotnym było usunięcie Chruszczowa i ochłodzenie w stosunkach francusko-niemieckich. Intensywne obustronne wizyty między Polską a Francją miały oznaczać akceptację porządku dwubiegunowego pod warunkiem zachowania przez Polskę jej tożsamości. Wizyta generała de Gaulle’a w Polsce miała służyć wyjaśnieniu polityki „odprężenia, zrozumienia, współpracy”. Jego przemówienia w zawoalowanej formie sugerowały Polsce przyjęcie bardziej samodzielnej pozycji wobec Moskwy, ale jednocześnie nie niosły za sobą czynów mogących naruszyć powojenne status quo w Europie.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 151-158
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les relations franco-polonaises et la Conférence du Désarmement (1932—1934)
Stosunki polsko-francuskie i Konferencja Rozbrojeniowa (1932—1934)
Autorzy:
Vaïsse, Maurice
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729271.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
W artykule Autor podjął próbę analizy stosunków polsko-francuskich w okresie Konferencji Rozbrojeniowej. Wyróżnia w nich dwa etapy: zacieśnianie więzów, trwające do lata 1932 r. oraz narastanie konfliktu, od drugiej połowy 1932 r. Oparte początkowo na wzajemnym zaufaniu stosunki wynikały ze wspólnoty interesów Polski i Francji. Oba kraje z niepokojem obserwowały niedotrzymywanie przez Niemcy zobowiązań zawartych w klauzulach rozbrojeniowych traktatu wersalskiego. Z tego powodu uznały Konferencję za niezwykle ważne wydarzenie. Przed jej otwarciem przedstawiciele Francji i Polski spotkali się trzykrotnie w celu uzgodnienia swych punktów widzenia. Mimo różnic poglądów porozumiano się co do konieczności popierania opracowanego już projektu konwencji rozbrojeniowej. W chwili otwarcia Konferencji delegacja francuska zajęta była przede wszystkim planem Tardieu, który poparło wiele małych państw. Poczynając od drugiego półrocza 1932 r. w stosunkach polsko-francuskich daje się zauważyć ochłodzenie, wynikające m. in. ze zmian w składach rządów obu państw (w Polsce ministrem spraw zagranicznych zostaje płk J. Beck — znacznie mniej frankofilski aniżeli jego poprzednik). Podpisanie przez pięć mocarstw (11 XII 1932 r.) deklaracji, w której przyznawano Niemcom równość praw, stanowiło punkt zwrotny w stosunkach polsko-francuskich. Francja stojąca niejako po stronie rewizjonizmu spotkała się z krytyką nie tylko Polski, ale i małych i średnich państw obawiających się dyktatu wielkich mocarstw. W 1933 r. Francja straciła inicjatywę dyplomatyczną. Prawdziwym wyzwaniem dla jej polityki stał się plan MacDonalda. Aprobata Francji dla paktu czterech wywołała gwałtowny protest ze strony Polski, grożącej wycofaniem się z Ligi Narodów. Wrześniowa wizyta Becka w Paryżu oznaczała tylko chwilowe zacieśnienie stosunków bilateralnych. Wobec niedogodnego położenia geopolitycznego Polska zmuszona została do podpisania z Niemcami paktu o nieagresji (26 I 1934 r.). Francja potraktowała ten fakt jako zdradę. Nie uczyniła niczego, aby przeciwdziałać całkowitemu oziębieniu swych stosunków z Polską. Było ono skutkiem tego wydarzenia.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1991, 42; 143-155
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies