Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "theology" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    La théologie africaine, un essai de théologie pratique
    The african theology as practical theology
    Autorzy:
    Habimana, Pascal
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076940.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    theology
    practical theology
    method
    cultures
    inculturation
    evangelization
    Gospel and Africa
    teologia
    teologia praktyczna
    metoda
    kultury
    inkulturacja
    ewangelizacja
    Ewangelia i Afryka
    Opis:
    The purpose of this article is to show that African theology is both a practical theology as well as a speculative theology. It is a theology which was born from the perspective of finding a proper method of evangelization on the African continent. To do this, this theology went through different stages which led it to its scientific maturity. Thanks to the efforts made, this theology has provided a way to a deeper evangelization in the african cultural context. Inculturation, as one of the ways of doing theology in Africa, has become a key word in African theology. Inculturation has the advantage of frank and uncompromising dialogue between the Gospel and cultures. This dialogue subsequently allows an appropriation of the Gospel message in various african cultural backgrounds.
    Celem tego artykułu jest wykazanie, że teologia afrykańska jest zarówno teologią praktyczną, jak i teologią spekulatywną. Jest to teologia, która zrodziła się z perspektywy znalezienia właściwej metody ewangelizacji na kontynencie afrykańskim. Aby to zrobić, teologia przeszła różne etapy, które doprowadziły ją do dojrzałości naukowej. Dzięki wysiłkom, teologia ta przedstawia drogę do głębszej ewangelizacji w afrykańskim kontekście kulturowym. Inkulturacja, jako jeden ze sposobów uprawiania teologii w Afryce, stała się kluczowym słowem w teologii afrykańskiej. Inkulturacja ma tę zaletę, szczerokiego i bezkompromisowego dialogu między Ewangelią a kulturami. Ten dialog umożliwia następnie przyswojenie przesłania Ewangelii w różnych kulturach afrykańskich. 
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2020, 54; 121-135
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La langue de la théologie pratique ou celle de la théologie en pratique? Autour de la notion de l’artéfact théologique, introduite par Marcel Viau
    Language of Practical Theology or of Theology in Practice? Around Marcel Viau’s Concept of “Theological Artifact”
    Autorzy:
    Draguła, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559993.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    practical theology
    pastoral theology
    theological artifact
    theological esthetics
    discourse
    Opis:
    The issue of the language of theology in the practical actions of the Church is first a question of how are these actions understood and of the form the theoretical thinking about it takes. Nowadays, alongside the notion of “pastoral theology,” the notion of “practical theology” is gaining place. This choice of wording emphasizes the whole of the Church’s action and not only the ones of the pastors. However, there is another meaning of practical theology that can be discussed, i.e. “theology in practice.” Marcel Viau, a Canadian protestant theologian, suggests calling practical theology with an Anselmian-like term: “fides quaerens verbum” (faith seeking the word). The notion of “word” should be understood broadly as any act by which the Church communicates faith or the discourse of the Church. Viau introduces the notion of “theological artifact,” which stands for every work of culture that can be seen as an element of discourse of the Church. In this way, Viau broadens the understanding of the Church’s action not only for its specific pastoral action, but also for the widely understood channel of cultural transfer of faith. Consequently, the language of practical theology transforms into the language of theology in practice.
    Źródło:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2016, 4; 101-115
    2300-3588
    Pojawia się w:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’importance des études patristiques pour les études théologiques
    The Importance of Patristic Studies for the Study of Theology
    Ważność studiów patrystycznych dla studiowania teologii
    Autorzy:
    Larchet, Jean-Claude
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420396.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    studia patrystyczne
    Ojcowie Kościoła
    teologia
    patrologia
    patristic studies
    Church Fathers
    theology
    patrology
    Opis:
    Teologia prawosławna nie jest swoistą spekulacją opartą na rozumie jak też nie dąży do pewnej kreatywności. Wyraża ona objawioną prawdę za pomocą sformułowań i słów odpowiadających danej epoce. Główny cel teologii prawosławnej można zawrzeć w trzech punktach: katechetyczny, apologetyczny i doksologiczny. Teolog nie wyraża swojej opinii, lecz nauczanie Kościoła. Nauczanie to zgodne jest z Tradycją Kościoła, ta z kolei w pojęciu prawosławnym nie może odbiegać od całościowego nauczania Ojców Kościoła. Dlatego też jest bardzo ważnym studiowanie Ojców Kościoła. Nie można znać teologii bez poznania Ojców. Egzegeza Pisma Świętego zawsze odbywa się w duchu świętych Ojców, wówczas jest ona autentyczna i prawdziwa. Ojcowie, którzy tworzyli zawsze zsyłali się na swoich poprzedników jako na największe autorytety, tym samym umniejszając swoja rolę. W ujęciu prawosławnym nie można mówić o ramach czasowych okresu patrystycznego. Wnikliwe czytanie twórczości Ojców poprzez pryzmat duchowy i z otwartym sercem prowadzi do ich rzeczywistego poznania i odkrywania ich aktualności.
    Orthodox theology is not a specific form of speculation based on reason as it does not strive for creativity. It expresses revealed truth by making use of formulations and words corresponding to a given era. The main objective of Orthodox theology can be summed up in three points: catechetic, apologetic and doxological. A theologian does not express his own opinion, but the teaching of the Church. This teaching is in line with the Tradition of the Church, which in turn, in Orthodox terms, must not deviate from the overall teachings of the Fathers of the Church. It is therefore very important to study the Fathers of the Church. One cannot understand theology without knowing the Fathers. Exegesis of Scripture always occurs in the spirit of the Holy Fathers, which guarantees that its authenticity and correctness. The Fathers always relied on their predecessors as the greatest authorities, thereby diminishing role of their own thought. From the Orthodox point of view, one cannot speak of a timeframe of the Patristic era. A careful reading of the works of the Fathers with spiritual eyes and an open heart enables one to uncover their true meaning and how they can be understood today.
    Źródło:
    ELPIS; 2014, 16; 7-10
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Résurrection et Nouveauté aux premiers temps de l’Église
    Autorzy:
    Wolinski, Joseph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560051.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    resurrection
    patristic theology
    Ignace of Antioch
    Ireneaus
    Origenes
    Opis:
    The article is aimed to prove the importance of the event of the resurrection for early theology (Scripture and patristic theology of the 2nd and 3rd centuries). This importance has been obscured down through the centuries. Happily, theology in the twentieth century made a radical endevaur to rediscover the Paschal event and to build the whole basic structure of christianity once again.
    Źródło:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2013, 1; 5-30
    2300-3588
    Pojawia się w:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pouvoir politique et théologie faible chez certains auteurs religieux et laïcs du XIXe siècle
    Autorzy:
    Szymański, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083874.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    weak theology
    postsecularism
    Pierre Leroux
    Edgar Quinet
    Ernest Renan
    teologia słaba
    postsekularyzm
    Opis:
    According to Gianni Vattimo, the secularization process can be seen as analogous to the “death of God” in the Western world. The “weak theology” that results from that view will be used in the article as a starting point for the study of three 19th century authors, lay and religious at the same time, Pierre Leroux, Edgar Quinet and Ernest Renan, who reflect on the meaning of religion in the modern world, as well as on its relation with the democratic State.
    Według Gianniego Vattimo, proces sekularyzacji może być rozumiany jako analogiczny do “śmierci Boga” w świecie Zachodu. “Słaba teologia” wypływająca z tego poglądu posłuży w artykule jako punkt wyjścia do zbadania twórczości trzech XIX-wiecznych autorów – jednocześnie religijnych i laickich – Pierre’a Leroux, Edgara Quineta i Ernesta Renana, którzy zastanawiają się nad znaczeniem religii w nowoczesnym świecie oraz jej stosunkiem do demokratycznego państwa.
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 2; 265-274
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens
    Theology of Image – Syriac Christians (Melchites, Monophysites, Nestorians) versus Muslims
    Teologia obrazu – chrześcijanie syryjscy (melchici, monofizyci i nestorianie) a muzułmanie
    Autorzy:
    Jurasz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480184.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    melkites
    monophysites
    nestoriens
    musulmans
    culte des images
    théologie des images
    Melchites
    Monophysites
    Nestorians
    Muslims
    cult of images
    theology of images
    melchici
    monofizyci
    nestorianie
    muzułmanie
    kult obrazów
    teologia obrazu
    Opis:
    La question d’image reste un sujet sensible dans le dialogue entre les chrétiens et les musulmans. Pour l’aborder, l’article commence par une courte présentation des principales caractéristiques de l’attitude des musulmans à l’égard des images et de l’art en général. Afin de brosser un tableau assez complet des réactions chrétiennes à cette attitude, l’article présente les textes écrits par les auteurs chrétiens qui représentent les trois traditions syriaques: les melkites, les syriaques occidentaux (monophysites) et les orientaux (nestoriens). Les auteurs syriaques ont élaboré des théologies de l’image peu connues, mais particulièrement originales. Leurs réponses reflètent un éventail des conceptions chrétiennes de l’image, héritées du judaïsme, élaborées au long des confrontations avec le polythéisme anthropomorphe des Grecs et à partir du 8e siècle soumises à des vérifications théologiques par la crise de l’iconoclasme byzantin. Cet héritage théologique est déployé en faveur du culte des images, mais de manière la mieux adaptée qui soit à l’interlocuteur musulman et avec toujours une plus grande connaissance de l’islam.
    The place of paintings and other works of art in religion have always been a thorny issue in the Christian-Muslim dialogue. The first part of this article presents a general overview of the Muslims' stance on the cult of images. The second part offers a broad array of Christian responses to it, as expressed by the writers of the Christian-Syriac traditions: Melchites, Western Syrians (Monophysites) and Eastern Syrians (Nestorians). Their theology of the image - sadly still little known - solidly based on the core Christian believes, enhanced by certain Judaistic elements, challenged by the anthropomorphic polytheism of the Greeks, and tried in the furnace of the theological discourse during the troubled times of the iconoclastic controversies, is immensely rich and meaningful. They speak in favour of the cult of images, though postulate a measure of caution in their application in the liturgy. Their manner of presenting their arguments betrays a good knowledge of Islam and is geared towards accommodating the potential apprehensions of their Muslim counterparts.
    Postrzeganie obrazu (i dzieł sztuki jako takich) jest trudnym tematem w dialogu chrześcijańsko-muzułmańskim. Podejmując tę kwestię, autorka najpierw ogólnie prezentuje stanowisko muzułmanów wobec kultu obrazów. Następnie ukazuje szerokie spektrum reakcji wybranych teologów chrześcijańskich na taką percepcję kultu wizerunków. Wybór autorów chrześcijańskich ogranicza się do trzech tradycji syryjskich: melchickiej, syryjskiej zachodniej (monofizyci) oraz syryjskiej wschodniej (nestorianie). Autorzy ci reprezentują bogatą i zróżnicowaną chrześcijańską koncepcję obrazu, która ciągle pozostaje mało znana. Ich teologiczna koncepcja obrazu - od początku naznaczona elementami zaczerpniętymi z judaizmu - wypracowana została w konfrontacji z antropomorficznym politeizmem Greków, a następnie poddana teologicznej krytyce w epoce ikonoklazmu bizantyjskiego. Wspomniana teologia, wykazująca znajomość islamu oraz zdolność pozyskania sobie muzułmańskiego interlokutora, pozostaje przychylna kultowi obrazów, mimo pewnych zastrzeżeń natury teologicznej oraz specyficznej koncepcji roli obrazów w liturgii.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 1; 260-298
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les problèmes de langue et les termes dans la théologie morale et dans la bioéthique
    The Problems of Language and Terms in Moral Theology and Bioethics*
    Autorzy:
    Wróbel, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933360.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    bioetyka
    tłumaczenia
    fluktuacja pojęć
    bioethics
    translations
    concept fluctuation
    Opis:
    Bioethics is an interdisciplinary science. Consistent translation of some bioethical publications involves having wide scientific perspectives, it means a reference to biology, medicine, philosophy, ethics, law and theological sciences. The first problem concerns some semantic nuances of translated vocabulary. In order to translate a bioethical text, we have to interpret it correctly first. The author points out some words used in the Bible to describe a man and a woman. They show not only the sex difference but also equality, closeness, resemblance and identical personal dignity. To translate some bioethical texts, it is essential to know not only the technical terminology but also a bioethical procedure. We have to know some semantic and axiological basis of ethical systems as well. Such concepts as ‘person’, ‘norm’, ‘truth’, ‘nature’, ‘liberty’, ‘good’, and ‘evil’ are understood differently in our modern philosophical and ethical systems (e.g. in personalism, existentialism, utilitarianism, social contract theory, deontologism, consequentialism and proportionalism). Some semantic differences appear also in the vocabulary of Catholic moral theology before and after the Second Vatican Council. Next, the author discusses some religious and cultural factors of the language as well as their meaning in translations. The polisemantics, semantic and range fluctuation of bioethical concepts are some new challenges. Semantic diversity of the concept ‘euthanasia’ is a good example here. It is understood differently in some documents of the Catholic Church, Catholic moral theology and in the journalistic, medical and legal language. The translation of this concept, without a reference to the larger context, may give an ethical distortion of one particular publication and some false conclusions.
    Problemy języka i terminy w teologii moralnej i w bioetyceBioetyka jest nauką interdyscyplinarną. Konsekwentnie tłumaczenie związanych z nią publikacji zakłada szerokie perspektywy naukowe, w tym odniesienie do biologii, medycyny, filozofii, etyki, prawa, a w kręgu kultury chrześcijańskiej także do nauk teologicznych. Pierwszy problem dotyczy niuansów znaczeniowych użytego w tekście słownictwa. Tłumaczenie tekstu (bio)etycznego domaga się wyjścia ponad jego sens literalny i zakłada uprzednią trafną jego interpretację. W publikacji Autor wskazuje na użyte w Piśmie Świętym słowa opisujące stworzenie mężczyzny i kobiety. Wskazują one nie tylko na różnicę ich płci, ale zarazem podkreślają ich równość, bliskość i podobieństwo, wyraz ich tożsamej godności osobowej. Tłumaczenie tekstów (bio)etycznych zakłada nie tylko znajomość profesjonalnego (technicznego) języka i zrozumienie procedury (bio)medycznej. Konieczna jest również znajomość semantycznych i aksjologicznych fundamentów systemów etycznych. Takie pojęcia, jak: osoba, norma, prawda, natura, wolność, dobro, zło, są różnie rozumiane we współczesnych systemach filozoficznych i etycznych (np. w personalizmie, egzystencjalizmie, utylitaryzmie, kontraktualizmie, deontologizmie, konsekwencjonalizmie czy proporcjonalizmie). Różnice znaczeniowe pojawiają się także w słownictwie katolickiej teologii moralnej okresu przed- i posoborowego. W dalszej części autor omawia uwarunkowania religijno-kulturowe języka i ich znaczenie w tłumaczeniach. Nowe wyzwanie stanowi polisemantyczność i fluktuacja znaczeniowa czy też zakresowa bioetycznych pojęć. Przykładem jest różnorodność znaczeniowa pojęcia „eutanazja”. Inaczej jest ona rozumiana w dokumentach Kościoła katolickiego i w katolickiej teologii moralnej, a inaczej w języku dziennikarskim, medycznym i prawnym. Konsekwentnie mechaniczne przetłumaczenie tegoż pojęcia, bez odniesienia do szerszego kontekstu, może doprowadzić do zafałszowania etycznego przesłania danej publikacji, a w przypadku niezorientowanego czytelnika, zaowocować błędnymi konkluzjami.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 8; 107-124
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Saint Thomas d’Aquin en tant que philosophe: le problème des sources
    Święty Tomasz z Akwinu jako filozof: problem źródeł
    Saint Thomas Aquinas as a philosopher: the problem of sources
    Autorzy:
    Golonka, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/452711.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    aristotélisme
    thomisme
    philosophie
    théologie
    Gilson
    Gogacz,
    Tatarkiewicz
    arystotelizm
    tomizm
    filozofia
    teologia
    aristotelism
    thomism
    philosophy
    theology
    Gogacz
    Opis:
    The title issue of the article is the problem of the philosophical sources Thomas in his works. The author believes that the source of Thomas’ philosophy is Aristotle. He argues his position as follows: a) Thomas wrote 11 comments on philosophical works of Aristotle, b) he called him Philosopher, c) he regularly refers to Aristotle, even in his theological writings, d) teaching aristotelism dominates in the Thomistic philosophy.
    Tytułowym zagadnieniem artykułu jest problem filozoficznych źrodeł Tomasza. Autor uważa, że źródłem filozofii Tomasza jest Arystoteles. Argumentuje swoje stanowisko w następujący sposób: a) Tomasz napisał 11 komentarzy do filozoficznych dzieł Arystotelesa, b) nazywał go Filozofem, c) systematycznie odwołuje się do Arystotelesa, nawet w swych pismach teologicznych, d) nauczanie perypatetyzmu dominuje w filozofii tomistycznej.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2013, 2; 183-194
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
    Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    teologia
    tożsamość religijna
    Tomasz z Akwinu
    Jan Paweł II
    interreligious dialogue
    theology
    religious identity
    Thomas Aquinas
    John Paul II
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
    The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hospitalité divine. Vers une rencontre possible entre chrétiens et musulmans
    God’s hospitality. Prospects of encounters between Christians and Muslims
    Autorzy:
    Kurowski, Rémy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480330.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Hospitalité divine
    intime de la foi
    ouverture à l’universel
    carence théologique
    théologie de l’histoire
    Boża gościnność
    głębia wiary
    otwarcie się na uniwersalizm
    nieadekwatność dyskursu teologicznego
    teologia historii
    God’s hospitality
    faith
    universalism
    inadequacy of the religious discourse
    theology of history
    Opis:
    «L’Hospitalité Divine» au sein de la rencontre entre christianisme et islam, telle est la thèse de cet article. Dans le message chrétien et musulman l’hospitalité Divine est confrontée à la double exigence: celle de l’unicité du sujet croyant lui-même et celle de l’universalité du message religieux théologiquement certifiée. L’hospitalité divine dans le christianisme repose sur la foi fondée sur l’intimité avec le Christ qui révèle le visage miséricordieux du Père. La diversité d’expressions de l’Hospitalité Divine dans le christianisme est due au caractère personnel de la rencontre et de la prise de conscience spirituelle qui en découle. Les actions concrètes sont autant des réponses aux situations rencontrées. La prise en compte des résonnances culturelles, jusque dans leurs dimensions socio-politiques est indispensable pour appréhender la question de réception de l’Hospitalité Divine. La théologie de l’histoire, sur le fond de l’histoire des religions, constitue le double fond sur lequel l’Hospitalité Divine peut se laisser aborder.
    „Boża gościnność” jako centrum spotkania chrześcijańskoislamskiego – oto teza artykułu. W religijnych przesłaniach chrześcijan i muzułmanów Boża gościnność konfrontowana jest z podwójnym kryterium: wyjątkowością podmiotu wierzącego i teologicznie uzasadnionym uniwersalizmem przekazu religijnego. W chrześcijaństwie idea Bożej gościnności wynika z wiary – intymnej relacji z Chrystusem, który objawia oblicze miłosiernego Ojca. Różnorodność ekspresji Bożej gościnności w tej religii wynika ze specyfiki każdego spotkania międzyreligijnego i przeżycia duchowego, które tam się wykreowało. Każda akcja, którą zainspirowało dane spotkanie jest owocem nowego doświadczenia religijno-duchowego, które tam się wyzwoliło. O recepcji idei Bożej gościnności w relacjach międzyreligijnych świadczy oddziaływanie kulturowe wierzących, zwłaszcza w przestrzeni społeczno-politycznej. Funkcję idei Bożej gościnności należy analizować na gruncie teologii historii i historii religii.
    The theme of this article – God’s hospitality at the centre of the Christian and Muslim encounter - may be viewed from two perspectives: from the point of view of the exceptionality of the believing subject, and from the theologically informed, universal nature of the religious message. God’s hospitality in Christianity belongs to the domain of faith, as the personal relationship with the loving God, revealed in Jesus Christ. In Christianity, every interreligious encounter may generate its own, specific expression of that hospitality. It may prompt a religious and spiritual action, which in turn may be projected into social and political life. The idea of God’s hospitality should be analysed in the context of the theology of history and the history of religions.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 1; 114-138
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quelle peut bien être la place de l’islam dans le plan de Dieu?
    Jakie może być miejsce islamu w planie Bożym?
    What may be the place of Islam in God’s plan?
    Autorzy:
    Bousquet, François
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480162.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Islam
    Musulmans
    théologie chrétienne
    Parole de Dieu
    plan de Dieu
    Jésus-Christ
    Nostra aetate
    Muzułmanie
    teologia chrześcijańska
    Słowo Boże
    plan Boży
    Jezus Chrystus
    Muslims
    Christian theology
    the Word of God
    God’s plan
    Jesus Christ
    Opis:
    L’article envisage d’abord les précautions méthodologiques nécessaires: voir que la question est une question de chrétiens, parce qu’elle suppose une théologie de l’histoire; refuser une libido sciendi qui substituerait la parole du théologien à la Parole de Dieu; imiter le Christ, Vérité en personne, qui souffre, mais ne rejette pas celui qui le rejette; enfin, ne pas oublier que, en fonction de la Résurrection, les questions sur l’origine ne se résolvent pas en se retournant en arrière, mais en considérant l’avenir, qui appartient à Dieu. L’article procède alors à l’élaboration de la réponse, en regardant d’abord les objections (videtur quod non), puis les arguments en faveur d’une place dans le plan de Dieu (sed contra). La réponse (respondeo dicendum) se déploie sur deux plans: théorique (le travail de l’Esprit au coeur des hommes, et dans tout ce qu’il y a de bon, de vrai et de saint dans les traditions spirituelles); et au plan pratique, en posant la question des défis du temps présent: concrètement, pour obéir au plan de Dieu, de quelles ressources spirituelles disposons-nous dans nos traditions respectives, pour pouvoir espérer, ensemble, pour tous? Une dernière partie essaie de reprendre dans le cadre de la réponse globale les objections énoncées au commencement.
    Autor wyjaśnia najpierw przyjęte założenia metodologiczne. Ponieważ kwestia poruszana w artykule jest pytaniem chrześcijanina – suponuje: odwołanie się do teologii historii; odrzucenie libido sciendi, które substytuuje Słowo Boże narracją teologa; naśladowanie Chrystusa (Prawdy osobowej), który cierpi, ale nie odrzuca tego, kto Jego odrzuca; w końcu – w odniesieniu do Zmartwychwstania – pytanie o „początek” nie sugeruje zwrotu ku przeszłości, ale spojrzenie w przyszłość, która do Boga należy. Przystępując do formułowania odpowiedzi, autor rozważa najpierw argumenty kontestujące (videtur quod non), następnie rozpatruje przesłanki za obecnością islamu w planie Bożym (sed contra). Uzyskana odpowiedź (respondeo dicendum) osadzona jest na dwóch płaszczyznach: teoretycznej (działanie Ducha Świętego w sercach ludzi i w tym wszystkim co jest dobre, prawdziwe i święte w tradycjach duchowych) i praktycznej (wyzwania chwili obecnej). Innymi słowy, aby odpowiedzieć na plan Boży, jakimi zasobami duchowymi dysponują nasze tradycje religijne, byśmy mogli żywić nadzieję razem i dla wszystkich? W końcowej części artykułu, w świetle tak sformułowanej odpowiedzi, autor ponownie rozpatruje argumenty kontestujące, postawione na początku artykułu.
    The author explains first methodological assumptions. Since the question raised in the article is the question of a Christian – it presupposes: an appeal to the theology of history; rejection of libido sciendi that substitutes the Word of God with the narration of a theologian; imitation of Christ (the personal Truth) who suffers, but does not reject the one who rejects him; in the end – in reference to the Resurrection - the question of “beginning” does not imply a return to the past, but considers the future that belongs to God. Formulating the responses, the author examines first the contesting arguments (videtur quod non), then he investigates the evidence for the presence of Islam in God’s plan (sed contra). The resulting response (respondeo dicendum) is placed on two levels: the theoretical one (action of the Holy Spirit in the heart of people and in everything that is good, true and holy in spiritual traditions) and the practical one (challenge of the present moment). In other words, to respond to God’s plan, what resources do our spiritual religious traditions have, in order to have hope together and for all? In the final part of the article, in the light of the responses obtained, the author re-examines the contesting arguments posed at the beginning of this article.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 227-241
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La genèse de l’inspiration catéchuménale selon le Directoire général pour la catéchèse de 1997
    The genesis of catechumenal inspiration according to the General directory for catechesis of 1997
    Autorzy:
    Polák, Ján
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32766073.pdf
    Data publikacji:
    2023-06
    Wydawca:
    Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
    Tematy:
    inspiration catéchuménale
    modèle catéchuménal
    initiation
    catéchèse permanente
    toute catéchèse
    catechumenal inspiration
    catechumenal model
    permanent catechesis
    all catechesis
    Opis:
    Le Directoire général pour la catéchèse de 1997 présentait déjà à son époque le catéchuménat comme modèle inspirateur de toute catéchèse. Les théologiens-catéchètes en se référant à ce Directoire trouvaient dans l’inspiration catéchuménale une solution suggestive pour le domaine catéchétique. Une lecture attentive du Directoire dévoile cependant une ambiguïté de cette notion. D’un côté le catéchuménat est présenté comme modèle de toute catéchèse, de l’autre on distingue entre la catéchèse d’inspiration catéchuménale et la catéchèse permanente. Pour soutenir que l’ambiguïté de l’inspiration catéchuménale est due à un clivage de la conception catéchétique qui a influencé la rédaction du Directoire, cet article porte sur la recherche des archives du cardinal José Manuel Estepa, qui offrent la vue au processus de l’élaboration de ce document. L’article présente un débat sur deux conceptions catéchétiques qui apparaissent dans le processus de l’élaboration du Directoire, la cause de leur apparition et la réflexion du cardinal qui a finalement influencé le texte du Directoire.
    The General Directory for Catechesis sets forth catechumenate as the inspiring model of all catechesis. In this catechumenal inspiration, catechetical theologians find a pertinent solution for the catechetical domain. A careful reading of the Directory reveals however the ambiguity in the explanation of this notion. On the one hand, catechumenate is presented as a model of all catechesis; on the other hand, there is a distinction between catechumenal type of catechesis and permanent catechesis. To support the idea that the ambiguity of the notion of catechumenal inspiration is due to the disunion of the catechetical conception, which has influenced the drafting of the Directory, this article focuses on the research of the archives of Cardinal José Manuel Estepa, which offer insight into the elaboration process of this document. The article presents a debate on two catechetical conceptions which appear in the elaboration process of the Directory, the cause of their appearance and the reflection of the cardinal Estepa who finally influenced the text of the Directory.
    Źródło:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2023, 1; 144-167
    1335-8081
    2644-6928
    Pojawia się w:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Structure de l’être dans La Somme contra Gentiles. Essai de reflexion sur l’article de Professeur Artur Andrzejuk Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Annuaire Thomiste N° 6 (2017)
    Structure of Being in Summa contra Gentiles. An Attempt of Reflection on the Artur Andrzejuk’s text Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Thomistic Yearbook N° 6 (2017).
    Struktura bytu w Summa contra Gentiles. Próba refleksji nad artykułem Profesora Artura Andrzejuka Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, Rocznik Tomistyczny / Annuaire Thomiste» N° 6 (2017)
    Autorzy:
    Moscicki, Nicolas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2078862.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-30
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    elementy i mieszanki elementów
    jestestwa kosmologiczne
    kategorie [substancja i przypadłości]
    stwarzanie [creatio ex nihilo]
    realne złożenie-różnica [akt-możność: istnienie-istota, forma-materia, pierwsza przyczyna i materia pierwsza]
    relacja-zależność rozum-wiara [filozofia-teologia, filozofia chrześcijańska]
    Elements & mixtures of elements
    Cosmological entities
    Categories [substance & accidents]
    Creation [creatio ex nihilo]
    Real composition-difference [act-puissance: existence-essence, form-matter, first cause and first matter]
    Relation-dependence reason-faith [philosophy-theology, Christian philosophy]
    Opis:
    Ten tekst to moja pierwsza reakcja na artykuł Profesora Artura Andrzejuka Struktura bytu w «Summa contra Gentiles» Tomasza z Akwinu, opublikowany w „Roczniku Tomistycznym / Annuaire Thomiste” N° 6 (2017). Cel, który mi tu przyświecał. – Jeżeli jest krytyczny, to bynajmniej nie w sensie grecko-obiegowym „polemos / polemiki” (pozytywno-negatywnej, zaangażowanej-rewandykującej… oceny) lecz jedynie w sensie grecko-kantowskim „krinein / (z)różnicowania” (neutralnej--bezstronnej-wyodrebniąjącej… identyfikacji)! – Chodzi tu o precyzyjne wskazanie aspektów Tomaszowej doktryny bytu, które są w tym artykule tematycznie przedstawione i, o usytuowanie ich w ramach tej doktryny jako całości (tzn. w jej stanie sfinalizowanym-ostatecznym, w momencie śmierci Świetego Tomasza). - Oczywiście, tylko na tyle, na ile, skądinąd, ja sam jestem w stanie te doktrynalna całość zrozumieć-przedstawić… Przy okazji (tytułem wyjściowej wskazówki) nie jestem tomistą ortodoksyjnym- wojującym... - Moje zaintersowanie doktryną Tomaszową-Tomistyczną jest tu czysto tekstowe-historyczne. Nie to, co o tej doktrynie myślę, co mógłbym - za nią, czy też, przeciw niej - ewentualnie powiedzieć jest tu istotne! - Nie, jedynie sama zgodność opracowania - z duchem, z literą… doktryny Tomaszowej, która jest tego opracowania przedmiotem! Niniejszy tekst, ma zatem - expressis verbis - jedynie dwa cele: * Z zewnątrz, zlokalizować-usytuować prezentacje Profesora Andrzejuka w ramach Tomaszowej doktryny bytu jako takiej (w jej ostatecznym zakresie, formie i treści…) … , * Od wewnątrz, zdecydować czy - w explicite zamierzonym zakresie prezentacji (w zakresie - „zegzystencjonalizowanej substancji drugiej”) - opracowanie Profesora Andrzejuka jest adekwatne- -kompletne?! I tu dwa pytania: * Co do celu pierwszego. – Czy (gdyż nie zapomniawszy żadnego sine qua non tematu Tomaszowej metafizyki) moja lokalizacja prezentacji Profesora Andrzejuka się powiodła? * Co do celu drugiego. - Czy wszystkie aspekty Tomaszowej doktryny bytu, w zakresie prezentacji profesora Andrzejuka (takie jak „jestestwa kosmologiczne”, „elementy” i „mieszanki elementów” - zostały w niej adekwatnie-wyczerpująco (tu mam pewne wątpliwości) potraktowane?
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 405-420
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies