Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "and Republic" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Réforme du secteur minier en République Démocratique du Congo dans le contexte des problèmes de gouvernance et les perspectives du développement économique
    The Reform of the Mining Sector in the Democratic Republic of Congo in the Context of Management Problems and Prospects of Economic Development
    Reforma sektora górnictwa w Demokratycznej Republice Konga w kontekście problemów zarządzania i perspektyw rozwoju gospodarczego
    Реформы в горнодобывающей промышленности в Демократической Республике Конго: вопросы управления и перспективы реконструкции
    Autorzy:
    Kamba-Kibatshi, Marcel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943586.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    réforme
    secteur minier
    Katanga
    Kivu
    Kasai
    Gécamines institutions financières internationales (IFI)
    l’économie congolaise
    La Banque Mondiale
    La Banque Centrale du Congo
    Le Fond Monétaire international (FMI)
    reform
    mining sector
    Gecamines
    international financial institutions,
    Congolese economy
    World Bank
    Congolese Central Bank
    International Monetary Fund
    reforma
    sektor górnictwa
    międzynarodowe instytucje finansowe
    kongijska gospodarka
    Bank Światowy
    Kongijski Bank Centralny
    Międzynarodowy Fundusz Walutowy
    Opis:
    La République Démocratique du Congo (RDC) est incroyablement riche en ressources naturelles. C’est pourquoi nous affirmons, que par son importance géostratégique, la République démocratique du Congo (RDC) est un pays qui décide ou conditionne la stabilité et le développement de l’Afrique centrale et de la région des Grands Lacs. Katanga l’une de ses riches provinces, étant reconnu comme pays minier, elle est le siège de nombreuses exploitations de métaux les plus variés répartis dans une multitude de mines et de carrières. Le secteur minier congolais est placé au centre de la politique du développement qui se base sur la relance macroéconomique, par un re-cours massif aux investissements étrangers, et cela pour permettre au pays de «lutter contre la pauvreté». Initiée par plusieurs institutions financières internationales, une réforme du secteur minier a été intégrée aux programmes de développements appliqués en République Démocratique du Congo et s’est traduite comme une libéralisation du secteur minier. À ce titre, notre travail c’est-à-dire le présent article propose une réflexion sur le processus d’élaboration de la réforme du secteur minier et les financements de sa mise en oeuvre dans une perspective plus globale de reconstruction du pays. Longtemps critiquée et déshonorée pour ses effets sociaux et environnemen-taux dévastateurs, la mine artisanale se répand rapidement dans une grande partie du monde, notamment en Afrique. Pour un certain nombre de pays et de communautés internationales, elle représente une voie vers le développement et la croissance économique. L'exploitation artisanale dans les mines de la République Démocratique du Congo et en particulier de la province du Katanga est un marché self-service et anarchique, à la limite de l'informel et duquel le pays ne tire en réalité aucun profit substantiel. Le secteur minier de ce pays et surtout du Katanga a traditionnellement été occupé par la société de l’État «la Gécamines», et celleci a le monopole pour toutes les exploitations industrielles des minerais. Reconnu pour détenir une diversité incroyable de minerais en importantes quantités, «ce pays recèlerait 70 % des réserves mondiales de cobalt, 20 % du cuivre, 45 % du diamant, ainsi qu’un potentiel important en or, uranium et manganèse». La République Démocratique du Congo est ainsi le producteur le plus important de cobalt au monde à part l’Australie.
    The Democratic Republic of Congo (DRC) is extremely rich in natural resources. Therefore, due to its geostrategic importance, it is a country that decides whether it affects the stability and development of Central Africa and the Great Lakes region. Katanga is one of the richest provinces of the DRC, where the economy is based primarily on the mining industry, it is a place (seated) for many companies in the mining of metals in mines and quarries. The vision of development of the economy of the country depends on the Congolese mining sector and applied development policy, which is focused on macroeconomic stimulus, such as foreign investment, which in effect allow the fight against poverty. Initiated by several international financial institutions reform mining remains in the integration of the development programs carried out in the Democratic Republic of Congo and is reflected in the liberalization of the mining sector. Therefore, this article is important from the point of view of the development process of the reform of mining and finance its implementation from the point of view of global prospects for reconstruction. Extraction of minerals in the Democratic Republic of Congo, especially in the Katanga province is recognized by the local community as a functioning market in an anarchic because of informal restrictions as a result of which the country draws a small profit. The mining sector in the country, and especially in the province of Katanga has traditionally been occupied by the state company “Gecamines” which has a monopoly in the mining industry. Known as having an amazing variety of minerals in large quantities, “the country had in 2007, about 70% of world reserves of cobalt and 20% copper, 45% of the diamond, as well as significant potential for gold, uranium and manganese.” Democratic Republic of Congo is the world's largest producer of cobalt in addition to Australia.
    Demokratyczna Republika Konga (DRK) jest niezwykle bogata w zasoby naturalne. Dlatego też, ze względu na jej znaczenie geostrategiczne jest ona krajem, który decyduje, czy też ma wpływ na stabilność i rozwój Afryki Środkowej i region Wielkich Jezior. Katanga jest jedną z najbogatszych prowincji DRK, gdzie gospodarka oparta jest przede wszystkim na górnictwie, jest ona miejscem (siedzibą) dla wielu firm zajmujących się wydobywaniem metali w kopalniach i kamieniołomach. Wizja rozwoju gospodarki tego państwa uzależniona jest od kongijskiego sektora górniczego oraz stosowanej polityki rozwoju, która ukierunkowana jest na bodźce makroekonomiczne, takie jak inwestycje zagraniczne, które w efekcie umożliwią zwalczanie ubóstwa. Zainicjowana przez kilka międzynarodowych instytucji finansowych reforma górnictwa pozostaje w integracji z programami rozwojowymi realizowanymi w Demokratycznej Republice Konga i znajduje odzwierciedlenie w liberalizacji sektora górniczego. W związku z tym niniejszy artykuł jest istotny z punktu widzenia procesu rozwoju reformy górnictwa i finansowania jej realizacji z punktu widzenia globalnej perspektywy odbudowy. Wydobycie minerałów w Demokratycznej Republice Konga, a zwłaszcza w prowincji Katanga uznawane jest przez społeczeństwo lokalne jako funkcjonowanie rynku w sposób anarchiczny z uwagi na nieformalne ograniczenia, w wyniku których kraj czerpie niewielkie zyski. Sektor górniczy w tym kraju, a szczególnie w prowincji Katanga był tradycyjnie zajmowany przez przedsiębiorstwo państwowe „Gecamines”, które po-siada monopol w przemyśle wydobywczym. Znany jako posiadający niesamowitą różnorodność minerałów w dużych ilościach, „kraj ten posiadał w 2007 roku około 70% światowych rezerw kobaltu, 20% miedzi, 45% diamentu, a także znaczny potencjał złota, uranu i manganu”. Demokratyczna Republika Konga jest największym na świecie – oprócz Australii – producentem kobaltu.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2016, 48; 170-196
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’influence des petites et moyennes entreprises au développement économique de la République Démocratique du Congo
    The Influence of Small and Medium Enterprises in the Economic Development of The Democratic Republic of Congo
    Wpływ małych i średnich przedsiębiorstw na rozwój gospodarczy Demokratycznej Republiki Konga
    Влияние малого и среднего предприятий в экономическом развитии Демократической Республики Конго
    Autorzy:
    Kamba-Kibatshi, Marcel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/548715.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    petites et moyennes entreprises
    économie
    micro-entreprises
    entreprise individuelle
    RDC
    small and medium enterprises
    economy
    micro-enterprises
    individual enterprises
    The Democratic Republic of Congo
    małe i średnie przedsiębiorstwa
    ekonomia
    mikroprzedsiębiorstwa
    indywidualne przedsiębiorstwo
    DRK
    Opis:
    Depuis de décenies, la République démocratique du Congo (RDC), dans son processus de développement très souvent favorisait l’entreprise publique c’est-à-dire de l’Etat au détriment de l’entreprise privée. C’est seulement plus tard et cela vers la fin des années 90 du Vingtième siècle qu’au regard des contre performances enregistrées par les entreprises de l’Etat, le pouvoir public a accordé un intérêt à la promotion de l’initiative privée particulièrement des petites et moyennes entreprises (PME), en les accordant des diminutions douanières et fiscales pour leur apparition. Le développement économique des pays en voie de développement comme la République démocra-tique du Congo nécessite la présence de plusieurs PME et PMI à cause des avantages économiques et sociaux qu’elles présentent notamment: la création d’emplois, la réduction de la pauvreté, la mise en valeur des matières premières locales, l’assurance de l’autosuffisance alimentaire, etc. Alors depuis quelques années des nombreux pays prennent de plus en plus conscience de l’importance décisive des PME sur le développement et la diversification de la production indus-trielle ainsi que la réalisation des objectifs fondamentaux de développement. A l’avènement vers la fin des années quatrevingt-dix (XXème siècle) du processus de démocratisation de la République démocratique du Congo, nous avons assisté malheureusement aux pillages qui ont causé la destruction de l’outil économique du pays, en accentuant ainsi le chômage qui était déjà à un niveau inquiétant et réduisant davantage le pouvoir d’achat de la population. Ce dernier temps, nous assistons à un phénomène nettement contradictoire qui est celui de l’apparition des petites et moyennes entreprises (PME)/ petites et moyennes industries (PMI) à travers toute l’entendue du territoire du pays et cela pourrait s’expliquer par le souci de la population qui voit s’amenuiser son pouvoir d’achat avec la disparation des emplois, de créer un moyen de substitution pour sa survie.
    For decades, the Democratic Republic of Congo in the process of developing its economy largely favored public companies at the expense of private companies. Only later, especially in the late 90s of the twentieth century, the public authorities in the promotion of private initiative, in particular small and medium-sized enterprises (SMEs), decided to pay part of the taxes and apply tax relief for the majority of owners of private companies. The economic development of develop-ing countries, such as the Democratic Republic of Congo is dependent on the presence of SMEs due to the economic and social benefits they bring, including: creation of new jobs, poverty reduction, promotion of local raw materials, food self-sufficiency, etc. In recent years, many countries noted the growing importance and awareness, notably authorities on the impact of small and medium-sized enterprises in the development and diversification of industrial production. In the late 90s of the twenti-eth century. With the beginning in such a huge country’s process of democratization, we have seen many destructive actions such as looting of the national wealth, which caused the destruction of the economic base of the country, thus increasing unemployment, which already at that time was as at an alarming level, as well as reducing the purchasing power of the population. In recent years, one can observe the phenomenon of the increasing poverty of society, despite the emergence of an almost throughout the country for small and medium-sized enterprises (SMEs) and increase their numbers. The reasons for this state of affairs should be sought in the growing corruption, instability of the political situation of the country, the nature of ethnic conflicts and fears of society for the reduction in purchasing power and the loss of jobs, create a replacement factor of survival.
    Od dziesięcioleci Demokratyczna Republika Konga w procesie rozwoju swojej gospodarki w przeważającym stopniu faworyzowała przedsiębiorstwa publiczne kosztem przedsiębiorstw prywatnych. Dopiero w późniejszym okresie, zwłaszcza pod koniec lat 90. XX wieku, władze publiczne w ramach promowania prywatnej inicjatywy, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), zwracały część zapłaconych podatków i stosowały ulgi podatkowe dla większości właścicieli przedsiębiorstw prywatnych. Rozwój gospodarczy krajów rozwijających się, takich jak Demokratyczna Republika Konga uzależniony jest od obecności MŚP ze względu na korzyści gospodarcze i społeczne, jakie ze sobą niosą, w tym m.in.: tworzenie nowych miejsc pracy, zmniejszenie ubóstwa, promowanie lokalnych surowców, samowystarczalności żywnościowej, itd. W ostatnich latach w wielu krajach zauważa się wzrost znaczenia i świadomości, zwłaszcza władz w zakresie wpływu małych i średnich przedsiębiorstw na rozwój i dywersyfika-cję produkcji przemysłowej. Pod koniec lat 90. XX w. wraz z rozpoczynającym się w tak olbrzy-mim kraju procesem demokratyzacji, można było zaobserwować wiele destruktywnych działań takich jak grabieże majątku narodowego, które spowodowały zniszczenie bazy ekonomicznej kraju, a tym samym zwiększenie bezrobocia, które już wówczas kształtowało się na zastraszają-cym poziomie, jak również zmniejszenie siły nabywczej ludności. W ostatnich latach można zaob-serwować zjawisko coraz większego ubóstwa społeczeństwa, pomimo pojawienia się niemalże na terytorium całego kraju małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) i wzrostu ich liczby. Przyczyn takiego stanu rzeczy należy upatrywać w rosnącej korupcji, braku stabilizacji sytuacji politycznej kraju, konfliktach natury etnicznej i obawach społeczeństwa dotyczących zmniejszenia siły nabywczej wraz z uratą pracy.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2016, 46; 478-505
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Un éclairage sur les debats actuels: Pierre-Joseph Proudhon et la critique de la democratie representative
    The Shedding of Light on the Current Debate: Pierre-Joseph Proudhon and his Criticism of Representative Democracy
    Autorzy:
    Chambost, Anne-Sophie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/926101.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Pierre-Joseph Proudhon
    Republican Camp
    political and social reforms
    Revolution of February
    presidential system
    France
    Second Republic
    Opis:
    In 1848, Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) refused to yield to the enthusiasm of the Republican Camp about universal suffrage and the link established between political and social reforms. In his first book published after the Revolution of February (La solution du probléme social), he questioned the legitimacy of the republican conception of representation. But if the short history of the Second Republic soon confirmed his fears about the abuses inherent in representation, his criticism of universal suffrage sounds still useful when we want to apprehend the present day debate devoted to direct democracy. In any presidential system, the time of elections becomes the moment when a nation looks at themselves. In France, as in many other western countries, the elections bring substantial debates about the democracy. In 2007, the calls for direct democracy made up a central point of political debates and were related to a long time defiance to the representative system. They strangely echoed the debates that took place in the Second Republic after the deputies’ betrayal of the electoral law of May 31, 1850. In the article we show how Proudhon’s political thought can help us think about direct democracy.
    Źródło:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2011, 4; 53-66
    2084-4115
    2084-4131
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’islam en Afrique et ses enjeux pour le dialogue islamo-chrétien. Cas de la République Démocratique du Congo
    Islam w Afryce i kwestia dialogu islamsko-chrześcijańskiego w Demokratycznej Republice Konga
    Islam in Africa and the issue of Islamo-Christian dialogue in the Democratic Republic of Congo
    Autorzy:
    Ngalula, Josée
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480276.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Afrique subsaharienne
    République Démocratique du Congo
    Arabes
    Islam
    dialogue islamo-chrétien
    Afryka na południe od Sahary
    Republika Demokratyczna Kongo
    Arabowie
    dialog islamsko-chrześcijański
    Sub-Saharan Africa
    Democratic Republic of Congo
    Arabs
    Muslim-Christian dialogue
    Opis:
    Les péripéties de l’entrée de l’islam sur le continent africain depuis le VIIe siècle expliquent pourquoi «l’islam swahili», «l’islam ouestafricain», et «l’islam arabe» du Moyen-Orient se côtoient actuellement sur l’espace public congolais, à l’instar de la diversité des confessions chrétiennes. Le manque d’unité au sein de l’islam et du christianisme ne facilite déjà pas un dialogue islamo-chrétien harmonieux. Le fait que l’émergence socio-économique apparaît, de nos jours, comme une motivation importante d’attachement à l’islam et au christianisme, constitue un nouveau défi pour ce dialogue: grand est le risque de réduire la religion à son impact socioéconomique, négligeant alors la doctrine originale de chaque religion, lieu d’enrichissement mutuel et chance pour une paix durable. Sont alors à multiplier les initiatives qui, en Afrique, combinent l’approfondissement personnel de la foi (chrétienne, musulmane) et une démarche oecuménique s’alliant à la démarche interreligieuse.
    Okoliczności, w jakich islam pojawił się na kontynencie afrykańskim w VIII wieku, tłumaczą dlaczego w Kongo występują: „islam suahili”, „islam zachodnio-afrykański” oraz „islam arabski” z Bliskiego Wschodu – podobnie jak obecne są tu różne konfesje chrześcijańskie. Brak jedności wewnątrz islamu i wewnątrz chrześcijaństwa nie sprzyja harmonijnemu dialogowi islamsko-chrześcijańskiemu. W aktualnej sytuacji społecznoekonomicznej Konga „korzystna” okazuje się przynależność albo do islamu, albo do chrześcijaństwa. Fakt ten stwarza zagrożenie dla dialogu międzyreligijnego redukując go do relacji socjoekonomicznych – z pominięciem istotnych aspektów doktrynalnych każdej religii, na których budować można autentyczny dialog i trwały pokój. Należy zatem faworyzować wAfryce inicjatywy zmierzające do pogłębienia jednocześnie wiary religijnej (chrześcijan i muzułmanów) i relacji ekonomicznych w jednym wspólnym wymiarze międzyreligijnym.
    Republic of Congo: ”Swahili Islam”, ”West-African Islam” and ”Arab Islam” of the Middle Eastern provenance. This variety may be explained by the circumstances in which Islam appeared in Africa in the 7th century. Internal divisions within both Islam and Christianity, of which there are at least as many different denominations in Congo as of the former, do not provide for an easy and fruitful dialogue between the two religions. To make the matters worse, people are usually attracted to one or another religion less by religious motivations than the social and economic ones. Interreligious dialogue thus faces a risk of being reduced by the parties involved to the exchange of their views on social and economic issues rather than on their respective dogmatic positions. In consequence, they may have little to build on a peaceful and lasting coexistence. To counter this danger, one should actively encourage initiatives that seek to deepen religious convictions of both Muslims and Christians and facilitate integration of ecumenical relationships into one, common, interreligious dimension.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 357-375
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paradis perdu et champs verdoyants : figures de l’utopie dans la pensée de Léopold Sédar Senghor
    Paradise lost and lush green fields: figures of utopia in the writings of Léopold Sédar Senghor
    Autorzy:
    Heiniger, Sébastien
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053492.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Léopold Sédar Senghor
    Paul Ricœur
    République fédérale française
    décolonisation
    Afrotopia
    French Federal Republic
    decolonization
    Opis:
    Léopold Sédar Senghor était un penseur et poète de la Négritude, et il était aussi un homme politique, député à l’Assemblée nationale française dans un contexte où la décolonisation était inéluctable. Avec le soutien théorique de Paul Ricœur, cet article explore l’utopie chez Senghor pour réfléchir à la fonction qu’occupent ces lieux irréels dans sa pensée et restaurer la vision de l’avenir qui était la sienne. Figures de son eutopia, tant le Royaume du Sine que la France Confédérée se proposaient comme communautés harmonieuses à l’aune desquelles imaginer l’avenir. Si Senghor ne défie pas l’idéologie coloniale avec une utopie conservatrice, où le Royaume du Sine retrouverait sa forme ancienne, mais bien avec celle d’une France décolonisée parce que fédérale, où il existerait une égalité de droits politiques, civiques et sociaux entre membres de cet État plurinational, la question de savoir s’il était utopiste demeure.
    Léopold Sédar Senghor was a thinker and poet of Négritude, and also a politician, a member of the French National Assembly in the context where decolonization was inevitable. With the theoretical support of Paul Ricœur, this article explores Senghor's utopia in order to reflect on the function of these unreal places in his thought and to restore his vision of the future. Both the Kingdom of the Sine and Confederate France - the figures of his eutopia - were presented as harmonious communities by which to imagine the future. If Senghor does not challenge colonial ideology with a conservative utopia, where the Kingdom of the Sine would regain its ancient form, but with that of a federal thus decolonized France, where equality of political, civic and social rights between members of a plurinational state would obtain, the question of knowing if he was a utopian remains.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2021, 11; 147-157
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Usage et « non-usage » du mot constitution dans l’histoire politique de la France
    Uses and “Non-Uses” of the Word Constitution in the Political History of France
    Użycie i „nieużycie” wyrazu konstytucja w historii politycznej Francji
    Autorzy:
    Soutet, Olivier
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1883466.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    konstytucja
    historia Francji
    Restauracja
    Trzecia Republika
    constitution
    history of France
    Restoration
    Third Republic
    Opis:
    Celem artykułu jest zbadanie użycia i tytułowego „nieużycia” wyrazu konstytucja w historii instytucjonalnej Francji w XIX wieku: w okresie restauracji dynastii Burbonów w 1814 roku, po upadku Napoleona i w okresie powstawania III Republiki.
    This article aims to study the uses and “non-uses” of the word constitution in the institutional history of France in the 19th century: at the time of the Restoration of the Bourbon dynasty in 1814, after the fall of Napoleon and at the time of birth of the 3rd Republic.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 8; 71-80
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Temps et Révolution. De l’Almanach des Honnêtes Gens (1788) au Calendrier des Républicains (1793) de Sylvain Maréchal
    Time and Revolution. From the Honest Man’s Almanach (1788) to the Calendar of Republicans (1793) by Sylvain Maréchal
    Autorzy:
    Matyaszewski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233999.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-29
    Wydawca:
    Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
    Tematy:
    Sylvain Maréchal
    The Honest Man’s Almanac
    The Calendar of Republicans
    dechristianisation
    French Revolution
    republic
    Opis:
    The aim of this paper is to show the evolution of the ideas of the French Enlightenment author, Sylvain Maréchal. In 1788, he writes an almost revolutionary work, The Honest Man’s Almanac, in which he breaks with the Christian axiology of time, and thus with the Gregorian calendar. He proposes a new system of measuring time, and replaces the names of saints and patrons of the Catholic Church with those of philosophers, artists, writers and politicians who deserve eternal memory of their posterity. In 1793, during the French Revolution, he creates another piece, The Calendar of Republicans. Retaining the main idea of his work of five years earlier, the author this time proposes a republican calendar, created under the influence of the revolutionary events in France. He fundamentally changes the list of the ‘new saints’, taking as his criterion their dedication and sometimes even the sacrifice of their lives to the idea of the republic in the history of humanity. He thus anticipates the cult of the ‘martyrs’ of the republican cause, which will develop in the revolutionary France in 1793.
    Źródło:
    Academic Journal of Modern Philology; 2022, Special Issue, 17; 109-118
    2299-7164
    2353-3218
    Pojawia się w:
    Academic Journal of Modern Philology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La Pologne: la Constitution, la cour constitutionnelle et les inquiétudes de l’opinion internationale. Polska: Konstytucja, Trybunał Konstytucyjny i obawy opinii miedzynarodowej
    Poland: The constitution, the Constitiutional Tribunal and the anxiety of the international opinion
    Autorzy:
    Kruk, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2005113.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
    polskie sądownictwo konstytucyjne
    kryzys konstytucyjny w Polsce 2015–2016
    Trybunał Konstytucyjny
    opinia międzynarodowa o polskim Trybunale Konstytucyjnym
    ustawy o Trybunale Konstytucyjnym RP
    sędzia TK
    orzecznictwo TK
    Constitution of the Republic of Poland
    Constitutional Court
    Polish constitutional law
    constitutional crisis in Poland 2015–2016
    Act on the Constitutional Court of the Republic of Poland
    Judge of the Constitutional Court
    case law of Constitutional Court
    Opis:
    Inspiracją i tłem dla podjętych w artykule rozważań były wydarzenia, jakie miały miejsce w Polsce w latach 2015/2016 r., związane z wielokrotnym podejmowaniem przez nową większość parlamentarną zmian w zakresie składu, trybu postępowania i podstaw prawnych sądownictwa konstytucyjnego (ustawy o Trybunale Konstytucyjnym). Artykuł omawia trzy główne wątki funkcjonowania w Polsce Trybunału Konstytucyjnego (TK). Pierwszy ukazuje jego genezę, jeszcze w okresie realnego socjalizmu (1982), co jest o tyle istotne, że jego ówczesna koncepcja, mimo konstytucyjnej deklaracji o niezawisłości sędziów, zakładała pewien stopień jego pozostawania pod „nadzorem” parlamentu (czyli hegemonicznej partii politycznej), co tym bardziej uwrażliwia na wszelkie analogiczne przejawy politycznej interwencji już w państwie demokratycznym. Pokazuje też, jak mimo to TK umiał w tamtym czasie zdobyć niezależność i utrwalić swój autorytet, a także jak ukształtowała ten organ – już zaliczony do władzy sądowniczej – Konstytucja RP z 1997 r. Drugi wątek przedstawia w skrócie „kronikę wydarzeń”, w tym pięć kolejnych ustaw (nowelizacji lub nowych ustaw o TK) i sposób, w jaki usiłują one, nawet niekiedy fortelem prawniczym, zmienić na politycznie „korzystniejszy” skład tego sądu, zablokować jego swobodę orzekania lub unieważnić wyrok, z ostatecznym uchwaleniem trzech nowych ustaw: o organizacji i trybie postępowania przed TK oraz statusie sędziów TK (a także ustawę zawierającą przepisy wprowadzające), których negatywne konsekwencje pojawiają się na bieżąco. Równolegle ukazano opinie instytucji międzynarodowych (Komisji Weneckiej, Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej) zaniepokojonych sytuacją w Polsce z punktu widzenia europejskich standardów rule of law. Trzeci wątek dotyczy kwestii może najważniejszej, a mianowicie konsekwencji doktrynalnych i konstytucyjnych oraz problemów, jakich polskiej nauce prawa konstytucyjnego oraz praktyce konstytucyjnej i politycznej wydarzenia te przysporzą.
    The events that took place in Poland 2015 and 2016, concerning the actions taken by the new parliamentary majority, including changes in the composition, procedure and legal basis of the Constitutional Court (Constitutional Court Act) were an inspiration to the reflections presented in this paper. Discussed in the paper are three main points of the functioning of the Constitutional Tribunal (CT) in Poland. The first outlines the genesis of CT, starting with the period of real socialism (1982). This is quite important as the original concept of CT, despite the constitutional declaration of independence of the judges, assumed some degree of parliamentary supervision (i.e. a hegemonic political party). The text also describes how CT at the time able was to achieve independence and consolidate its authority, illustrating how this body – already included in the judiciary – was constituted in the Constitution of the Republic of Poland in 1997. The second point consists of a short chronicle of events, including the adoption of the five successive legal acts (amendments or new Constitutional Court Acts), and the way in which attempts were made, sometimes even by legal tricks, to change the composition of this court to a politically more favourable and to block its freedom or to revoke the court’s ruling. With the final passing of three new laws on the organisation and the procedure of the Constitutional Tribunal and the status of its judges, whose negative consequences continue to appear. At the same time, international institutions (the Venice Commission, the European Parliament and the European Commission) announced their opinions, expressing concern about the situation in Poland from the point of view of European standards of Rule of Law. The third point touches probably the most important issue – the doctrinal and constitutional consequences, as well as the problems brought by these events to the Polish constitutional law science and the constitutional and political practice.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2017, 9, 1; 32-62
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’alliance franco-polonaise et la montée des périls dans la seconde moitié des années 1930
    The Franco-Polish alliance and the rise of peril in the second half of the 1930s
    Autorzy:
    Davion, Isabelle
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216276.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    foreign policy
    Franco-Polish relations (1918–1939)
    Józef Beck
    Second Republic diplomacy
    Quai d’Orsay
    Eastern Pact (1934–1935)
    Sudetenland crisis (1938)
    polityka zagraniczna
    stosunki polsko-francuskie (1918–1939)
    dyplomacja II Rzeczypospolitej
    Pakt Wschodni (1934–1935)
    kryzys sudecki (1938)
    politique étrangère
    relations franco-polonaises (1918–1939)
    diplomatie de la Seconde République (Pologne)
    Pacte oriental (1934–1935)
    crise des Sudètes (1938)
    Opis:
    La France a considéré l’alliance franco-polonaise de 1921 comme un élément d’un système de sécurité collective prévoyant une concertation avec la Tchécoslovaquie en cas d’agression allemande. Sa position a également évolué en raison du manque de coordination entre le Quai d’Orsay et l’État-major, car il est impossible de concilier le réseau d’alliances en Europe centrale avec la préparation d’une guerre strictement défensive. Le système de sécurité collective se dégrada dans les années 1930 et se déforme de plus en plus par la suite. Le droit des peuples à l’autodétermination fut instrumentalisé dans la crise de la minorité polonaise en Tchécoslovaquie qui s’intensifia à partir de 1937. Le potentiel de coopération franco-polonaise s’est considérablement réduit lors de la crise des Sudètes. Bonnet chercha à rendre la partie polonaise responsable afin de disculper la France et de justifier sa propre attitude conciliante à l’égard de Munich. Au Quai d’Orsay, en revanche, des tendances conscientes de la dévastation de la relation franco-polonaise cherchèrent à évaluer ce qu’il est possible d’en sauver.
    France considered the Franco-Polish alliance of 1921 to be part of a collective security system that included consultation with Czechoslovakia in the event of German aggression. Its position also changed because of the lack of coordination between the Quai d’Orsay and the General Staff, as it was impossible to reconcile the network of alliances in Central Europe with the preparation of a strictly defensive war. The system of collective security deteriorated in the 1930s, and became increasingly distorted thereafter. The right of peoples to self-determination was instrumentalized in the crisis over the Polish minority in Czechoslovakia, which intensified from 1937. The potential for Franco-Polish cooperation was severely undermined by the Sudetenland crisis. Bonnet sought to blame the Polish side in order to exonerate France and justify his own conciliatory stance towards Munich. In the Quai d’Orsay, on the other hand, there were tendencies aware of the devastation of Franco-Polish relations that sought to assess what could be salvaged from them.
    Francja uważała sojusz polsko-francuski z 1921 r. za ważną część systemu bezpieczeństwa zbiorowego, przewidującego konsultacje z udziałem Czechosłowacji w przypadku agresji ze strony Niemiec. Na zmianę postrzegania sojuszu przez Francję w okresie międzywojennym wpłynął brak koordynacji między Quai d’Orsay a Sztabem Generalnym, gdyż niemożliwe było pogodzenie sieci sojuszy w Europie Środkowej z przygotowaniem do wojny ściśle defensywnej. System bezpieczeństwa zbiorowego uległ w latach 30. degradacji, a następnie stopniowo ulegał wypaczeniu. Prawo narodów do samostanowienia zostało wykorzystane instrumentalnie w czasie kryzysu wokół mniejszości polskiej w Czechosłowacji, który nasilał się od 1937 r. Współpraca polsko-francuska została znacząco naruszona podczas kryzysu sudeckiego. Georges Bonnet za kryzys sudecki starał się obciążyć odpowiedzialnością stronę polską, aby poprawić wizerunek Francji i uzasadnić własne ugodowe stanowisko wobec układu monachijskiego.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 101-116
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Condamnées à s’allier. La Pologne et la France à la fin de la Grande Guerre et dans l’immédiat après-guerre (1917–1921)
    Condemned to be allies. Poland and France at the end of the Great War and in the immediate post-war period (1917–1921)
    Autorzy:
    Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216281.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Polish foreign policy (1918–1939)
    World War I
    Treaty of Versailles
    France
    Polish political thought
    Polish National Committee (1917–1919)
    Polish-French Alliance 1921
    diplomacy of the Second Polish Republic
    polska polityka zagraniczna (1918–1939)
    I wojna światowa
    traktat wersalski
    Francja
    polska myśl polityczna
    Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
    sojusz polsko-francuski 1921
    dyplomacja II Rzeczypospolitej
    Politique étrangère polonaise (1918–1939)
    Première Guerre mondiale
    Traité de Versailles
    pensée politique polonaise
    Comité national polonais (1917–1919)
    alliance franco-polonaise 1921
    diplomatie de la Deuxième République (Pologne)
    Opis:
    Roman Dmowski et son camp, dont Erazm Piltz, ont utilisé l’évolution de la politique étrangère française et présence du Comité national polonais à Paris pour faire pression sur le gouvernement français afin qu’il inclue l’indépendance de la Pologne dans les objectifs de guerre des Alliés. L’intérêt accru de la France pour les affaires polonaises à la fin de 1917 résulte d’une part de la perte de son allié russe et d’autre part d’un fort désir d’affaiblir l’Allemagne autant que possible. La France s’est alors mise à modifier sa politique dans l’Est européen prévoyant dans ses plans futurs la possibilité de compter les nouveaux États d’Europe centrale dans son système d’alliance. Finalement, en 1921, la France et la Pologne conclurent une alliance en deux volets : un accord politique et une convention militaire secrète. Pour la France, la Pologne n’est dans les domaines politique et militaire qu’un «allié de revers», un allié contre l’Allemagne, mais aussi un allié qui soulève de nombreuses objections au Quai d’Orsay. Elle joue également un rôle très important pour les investisseurs français. Pour la Pologne, en revanche, l’alliance avec la France en tant que puissance victorieuse était facteur essentiel dans sa politique étrangère, le pays ayant absolument besoin d’un partenaire parmi les puissances européennes.
    Roman Dmowski and his camp, including Erazm Piltz, used the evolution of French foreign policy and the existence of the Polish National Committee in Paris to pressure the French government to include Polish independence in the Allies’ war aims. France’s increased interest in Polish affairs in late 1917 resulted partly from the loss of its Russian ally and partly from a strong desire to weaken Germany as much as possible. France then began to modify its policy in Eastern Europe and included in its future plans the possibility of including the new Central European states in its alliance system. Finally, in 1921, France and Poland concluded a two-part alliance: a political agreement and a secret military convention. For France, in the political and military spheres, Poland was nothing more than a “rear ally”, an ally against Germany, as well as an ally that raised many objections in the Quai d’Orsay. It also played a very important role for French investors. For Poland, on the other hand, the alliance with France as a victorious power was a very important factor in its foreign policy, because Poland absolutely needed a partner among the European powers.
    Roman Dmowski i jego obóz, w tym Erazm Piltz, wykorzystywali ewolucję francuskiej polityki zagranicznej i istnienie w Paryżu Komitetu Narodowego Polskiego w celu wywierania presji na rząd francuski, aby włączył on sprawę niepodległości Polski do celów wojennych aliantów. Wzrost zainteresowania Francji sprawami polskimi pod koniec 1917 roku po części wynikał z utraty rosyjskiego sojusznika, a po części z dążenia do maksymalnego osłabienia Niemiec. Francja zaczęła wówczas modyfikować swoją politykę w Europie Wschodniej i w swoich planach na przyszłość uwzględniała możliwość włączenia nowych państw Europy Środkowej do swojego systemu sojuszniczego. Ostatecznie w 1921 roku Francja i Polska zawarły dwuczęściowy sojusz: umowę polityczną i tajną konwencję wojskową. Dla Francji, w sferze politycznej i militarnej, Polska była jedynie allié de revers, sojusznikiem przeciwko Niemcom, przy tym sojusznikiem budzącym wiele zastrzeżeń w Quai d’Orsay. Sojusz odegrał także bardzo ważną rolę z perspektywy francuskich inwestorów. Dla Polski natomiast sojusz z Francją jako mocarstwem zwycięskim był kluczowym czynnikiem w jej polityce zagranicznej, ponieważ Polska bezwzględnie potrzebowała partnera wśród mocarstw europejskich.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 21-38
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies