Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Short story" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    La perte en filigrane Cet imperceptible mouvement d’Aude
    Autorzy:
    Kapołka, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973582.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    aude
    short story
    transformation
    loss
    death.
    Opis:
    Considered one of the most interesting Quebec writers, Aude released a collection of short stories entitled Cet imperceptible mouvement in 1997. What comes to the fore in that collection is the austerity of style intertwined with a unique emotional load, a combination which has raised critics’ eyebrows even if it is typical of Aude’s prose. One of the pivots of her stories is the notion of loss, looked at from various angles. The protagonists typically lose their dearest ones, be it because the latter leave, die or because they drown in mourning. Maimed with the loss, the protagonist reassesses his/her life, faces new challenges, makes constant choices. Excelling in the short story structure, Aude records the depth of loneliness and raises existential queries by means of what might at first sight seem simple gestures, common objects and insignificant situations.
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2012, 7
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La fonction créative du stéréotype dans le récit bref en France au XVIe siècle
    Creative Function of Stereotype in French Sixteenth’s Century Short Story
    Autorzy:
    Pietrzak, Witold Konstanty
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368345.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-09
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stereotype
    short story
    16th century
    France
    Opis:
    In premodern literature, stereotype, called locus communis, had to play an important role inherited from Greek and Latin Antiquity’s rhetorics. In particular, it served as source of convincing arguments appropriate to discuss philosophical, theological or moral questions. The concept of common place has also found its use in short stories of 16th century. Firstly, in the realm of invention, when authors adapted narrative plots taken from written tradition; secondly, in the realm of elocution, when they employed topic images and sentences. The aim of this paper is to elucidate those two meanings of stereotype in French nouvelles published in that time.
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2019, 16, 2; 29-39
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lieux ludiques: « Les Prisonniers » de Maupassant
    Literary Topoi, Literary Play: “The Prisoners” by Maupassant
    Autorzy:
    Färnlöf, Hans
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368350.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-15
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    topos
    Maupassant
    folktale
    short story
    “Les Prisonniers”
    Opis:
    This study examines the role of topoi in the short story “Les Prisonniers” (The Prisoners) by Maupassant. For historical reasons, the notion of topos is preferred to that of the stereotype, as the latter indicates a manner of conceiving reality from a 20th century perspective (and thus posterior to Maupassant’s authorship). The analysis of the topoi shows that the author brings to play intertextual references linked to the tradition of the folktale and the short story. In foregrounding the story, Maupassant prepares two opposing scenarios. Following the transgressive plot, the initially dominant features of the story are overthrown. The functionality of the narrative elements, entering as units in an elaborated plot, leads to a view of the story primarily as a fictional construction playing with topoi, rather than as an expression of Maupassant’s stereotyped vision of reality.
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2019, 16, 2; 82-92
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La toile et le voile : l’art, la littérature et le sacré dans trois récits romantiques
    The Canvas and the Veil: Art, Literature and the Sacred in Three Romantic Narratives
    Autorzy:
    Pinon, Esther
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483470.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Romanticism
    sacred
    fine arts
    novel
    short story
    Opis:
    The literature of the Romantics, in the first part of the 19th century, is steeped in religious doubt. Moreover, the sacred was a taboo yet unavoidable subject especially in novels and short stories that were considered at the time profane genres. Romantic writers exploited certain covert strategies in order to speak of the unspeak-able and touch the untouchable. They resort, for instance, to their artistic culture with its centuries of pictorial tradition that render religious figures and events more familiar and accessible. Musset’s Le Tableau d’église, Vigny’s Daphné, and Gauthier’s La Toison d’or, all bear witness to a striking (meeting) harmony between iconoclastic and/or cavalier characters and sacred works of art that focus on the Passion. All three writers interweave aesthetic contemplation with mystical communion, thus revealing a new sense of the sacred that is often ambiguous, nay, subversive. And since sacred art is not in itself sacred, it allows writers to come very close to sacrilege in order to examine the fine line between the profane and the sacred.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2013, 3; 58-65
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le motif du vagabondage dans quelques nouvelles « noires » d’Émile Zola
    The motif of vagabondage in some of Emile Zola’s « dark » short stories
    Autorzy:
    Kaczmarek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483586.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Zola
    short story
    vagabondage
    mobility
    happiness
    bad luck
    Opis:
    The paper shows the importance of the motif of vagabondage recurrent in three of Zola’s short stories: For a Night of Love, Jacques Damour and The Death of Olivier Becaille. Their characters’ aimless wandering through the coutryside, through France or the entire world either means perfect happiness, time-filling strategy, or consequence of one’s past or bad luck. It is aways opposed to immobility of sleep or death.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2014, 4; 38-46
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Enfance dans Le Nouveau Décaméron
    Childhood in Le Nouveau Décaméron
    Dzieciństwo w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Finet, Béatrice
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056527.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    dzieciństwo
    moralność
    seksualność
    short story
    childhood
    moral
    sexuality
    Opis:
    Nous nous intéressons aux portraits d’enfants proposés dans Le Nouveau Décaméron, recueil de nouvelles galantes, et aux différentes images de l’enfance qu’ils véhiculent. Nous avons sélectionné dix-sept des cent nouvelles signées Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl et Émile Zola. Ces auteurs réalistes, naturalistes et décadents présentent tantôt des enfants qui s’inscrivent dans l’image romantique de l’enfance, empreinte d’innocence et de pureté, tantôt qui s’opposent aux clichés de l’enfance. Nous verrons ainsi l’enfant face à la mort, la sienne ou celle de ses proches. Puis nous nous intéresserons à l’enfance et à la sexualité, sujet qui parcourt les dix volumes. Quel que soit le portrait proposé, les auteurs incitent le lecteur à une réflexion morale sur les rapports entre enfants et adultes.
    Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie portretów dzieci, a także różnych wizji dzieciństwa w Le Nouveau Décaméron. Spośród stu opowiadań składających się na to dzieło do analizy wybrano siedemnaście tekstów, których autorami są: Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl i Émile Zola. Autorzy ci, wpisujący się w nurt realistyczny, naturalistyczny i dekadencki, przedstawiają dzieciństwo bądź to na wzór romantyczny, jako czas naznaczony niewinnością i czystością, bądź w sposób całkowicie odbiegający od stereotypowych wyobrażeń na ten temat. Widzimy zatem dziecko, które doświadcza śmierci własnej lub swoich bliskich, jak również odkrywamy problem dzieciństwa i seksualności – temat obecny we wszystkich dziesięciu tomach dzieła. Bez względu na to, jaki portret dziecka przedstawiają autorzy poszczególnych opowiadań, czytelnik zostaje przez nich zaproszony do refleksji moralnej na temat relacji między dziećmi a dorosłymi.
    This article focuses on the portraits of children as presented in Le Nouveau Décaméron and the different images of childhood that they convey. We have selected seventeen of the hundred short stories, by Paul Arène, Théodore de Banville, François Coppée, Abraham Dreyfus, Anatole France, Ludovic Halévy, René Maizeroy, Guy de Maupassant, Émile Pouvillon, Aurélien Scholl, and Émile Zola. These authors, writing in a realistic, naturalistic and decadent style, sometimes present children as part of the romantic image of childhood, imbued with innocence and purity, and sometimes in opposition to the same clichés of childhood. We thus see the child facing death, either their own or that of their relatives. We then focus on childhood and sexuality, a subject that runs through the ten volumes. Whichever portrait is proposed, the authors encourage the reader to reflect morally on the relationship between children and adults.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 139-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maupassant, roi du Nouveau Décaméron
    Maupassant, King of Le Nouveau Décaméron
    Maupassant, król Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Benhamou, Noëlle
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056532.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maupassant
    Mendès
    Le Nouveau Décaméron
    nowela
    zbiór
    kobiety
    portret
    short story
    collection
    women
    portrait
    Opis:
    Cet article se propose de montrer la place importante de Guy de Maupassant dans Le Nouveau Décaméron. Lui qui avait été jugé par la critique le meilleur conteur des Soirées de Médan avec sa nouvelle « Boule de suif », publie onze nouvelles sur les femmes, le mariage, l’adultère et la prostitution dans les volumes de Catulle Mendès parus 1884 à 1887. Nous étudions aussi l’image que les entre-textes donnent de l’auteur. Le lecteur découvre un écrivain courtois, mondain, qui aime les femmes et est aussi galant et séducteur. Finalement, Maupassant, couronné par Mendès roi de la sixième journée, avec Boule de suif comme reine, est le plus important de cette œuvre collective. Cependant, son portrait fictif présent dans les volumes du Nouveau Décaméron a contribué à donner une image stéréotypée de Maupassant.
    Artykuł ma na celu ukazanie znaczącej roli Guy de Maupassanta w Le Nouveau Décaméron. Uznany przez krytykę za najlepszego autora Les Soirées de Médan, dzięki opowiadaniu Boule de suif, Maupassant publikuje w latach 1884-1887 w zbiorowym dziele Catulle’a Mendèsa jedenaście nowel o kobietach, małżeństwie, zdradzie i prostytucji. Artykuł analizuje również obraz autora, jaki wyłania się z lektury komentarzy zamieszczonych w Le Nouveau Décaméron. Czytelnik odkrywa Maupassanta jako pisarza o nienagannych manierach, światowca, a jednocześnie uwodzicielskiego salonowca i miłośnika kobiet. Ogłoszony przez Mendèsa królem dnia szóstego, z Boule de Suif jako królową, Maupassant jest istotnie najważniejszym autorem Le Nouveau Décaméron. Jego fikcyjny portret zarysowujący się na kartach tego dzieła przyczynił się jednak do wykreowania stereotypowego obrazu pisarza.
    This article aims to show the important place of Guy de Maupassant in Le Nouveau Décaméron. He had been judged by critics the best storyteller of Les Soirées de Médan for his tale “Boule de suif,” and he published eleven short stories on women, marriage, adultery and prostitution in the volumes of Catulle Mendès from 1884 to 1887. We also examine the image that the “entre-textes” give of the author. The reader discovers a courteous, worldly writer who loves women and who is also impeccably mannered and seductive. Finally, Maupassant, crowned by Mendès king of the sixth day, with Boule de Suif as queen, is the most important writer of this collective work. However, his fictitious portrait present in the volumes of Le Nouveau Décaméron contributed to the creation of the stereotypical image of Maupassant.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 63-76
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’usage du bref chez Nicole Malinconi
    Autorzy:
    Zbierska-Mościcka, Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083177.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Malinconi Nicole
    brevity
    short story
    post-modern
    Belgian literature
    Malinconi
    krótka forma
    ponowoczesny
    literatura belgijska
    Opis:
    The work of the Belgian writer Nicole Malinconi is largely in line with the tendency to fragmentarity, which in addition to hybridism and collage is one of the main trends of post-modern narratives. In her works, fragmentarity is manifested in the form of a short story, which the author herself calls the brève. The article is an analysis of the characteristics of the short form, proper for Malinconi, and especially for its socially engaged works in which it performs important functions. The short story, through its brevity and the resulting intensity, interacts more easily with the reader. It also gains considerable critical power.
    Twórczość belgijskiej pisarki Nicole Malinconi wpisuje się w dużej mierze w tendencję do fragmentaryczności, która obok hybrydyzacji i kolażu jest jednym z głównych nurtów postmodernistycznych narracji. W jej utworach fragmentaryczność przejawia się w formie opowiadania, które sama autorka nazywa „brève”, odwołując się tym samym do jego małych rozmiarów. Artykuł jest analizą i charakterystyką krótkiej formy, właściwej dla Malinconi, a zwłaszcza jej zaangażowanych społecznie tekstów, w których pełni ona ważne funkcje. Krótka historia, dzięki swojej zwięzłości i wynikającej z niej intensywności, łatwiej oddziałuje na czytelnika. Zyskuje także znaczną moc krytyczną.
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 3; 440-450
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Daudet, l’art du conte et Le Nouveau Décaméron
    Daudet, the Art of the Short Story and Le Nouveau Décaméron
    Daudet, sztuka opowiadania i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Dufief, Anne-Simone
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056535.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Daudet
    Le Nouveau Décaméron
    gawędziarz
    autor opowiadań
    poeta miłości
    raconteur
    storyteller
    poet of love
    Opis:
    Cet article se propose d’étudier la présence d’Alphonse Daudet dans Le Nouveau Décaméron. En 1884, le choix de Daudet, un écrivain médiatique situé au carrefour des écoles littéraires, s’impose à Catulle Mendès. En effet, bien que devenu romancier, l’auteur des Lettres de mon moulin est un conteur et un causeur charmeur, ce qui s’accorde en tout point à l’esprit du Nouveau Décaméron. Daudet devient roi de la deuxième journée, avec Sapho comme reine. Son art du conte, sa maîtrise des formes brèves, son style, entrent en résonance avec ses talents de causeur. Mais il est surtout, et les deux textes retenus – « Un veuvage de tourterelle » et « La Bohème en famille » – le démontrent, un poète de l’amour. Si brèves qu’elles soient, les nouvelles illustrent avec profondeur et humour le conflit entre Eros et Thanatos, entre la vie de bohème et la vie bourgeoise.
    Niniejszy artykuł analizuje problem obecności Alphonse’a Daudeta w Le Nouveau Décaméron. Jego wybór na uczestnika projektu w 1884 r. jako pisarza powszechnie znanego, którego twórczość sytuuje się na styku szkół literackich, był dla Catulle’a Mendèsa całkowicie naturalny. Autor powieści Lettres de mon moulin był przecież również doskonałym twórcą opowiadań oraz urzekającym gawędziarzem, co wpisywało się doskonale w charakter Le Nouveau Décaméron. Daudet został królem drugiego dnia, z Sapho jako królową. Sztuka opowiadania, świetne opanowanie krótkiej formy oraz własny styl stanowią doskonałe odzwierciedlenie jego talentu gawędziarza. Daudet jest jednak przede wszystkim poetą miłości, o czym świadczą oba analizowane utwory: Un veuvage de tourterelle oraz La Bohème en famille. Mimo niewielkich rozmiarów oddają one wnikliwie i z humorem konflikt między Erosem i Tanatosem, życiem bohemy i życiem mieszczańskim.
    This article studies the presence of Alphonse Daudet in Le Nouveau Décaméron. In 1884, the selection of Daudet, a universally-known writer located at the crossroads of literary schools, was a natural choice for Catulle Mendès. Indeed, although he became a novelist, the author of Lettres de mon moulin is a storyteller and charming raconteur, which is, in every way, in accordance with the spirit of Le Nouveau Décaméron. Daudet becomes king of the second day, with Sapho as queen. His art of storytelling, his mastery of short forms, and his style resonate with his talents as a raconteur. But he is, above all – and the two texts (“Un veuvage de tourterelle” and “La Bohème en famille”) demonstrate this – a poet of love. As brief as they are, the short stories illustrate with depth and humour the conflict between Eros and Thanatos, between the bohemian and the bourgeois life.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 23-33
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Du titre à la poétique : les recueils de nouvelles de Benoît Gonon
    Autorzy:
    Trębska, Marta Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912405.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nouvelle exemplaire
    histoire
    Benoît Gonon
    titres
    XVIIe siècle
    littérature française
    short exemplary story
    history
    titles
    17th century
    French literature
    Opis:
    Benoît Gonon, auteur de trois recueils de récits brefs, est aujourd’hui presque complètement inconnu. Étant l’un des épigones de la nouvelle exemplaire au XVIIe siècle, il écrit ses histoires pour moraliser et édifier ses destinataires. Il n’est guère surprenant que, au niveau des thèmes abordés par l’auteur, son œuvre ne révèle pas trop d’originalité. Cependant, on observe chez lui un élément intéressant : les titres qu’il donne à ses recueils de nouvelles et qui contiennent en germe son programme littéraire. Dans chaque volume il se présente comme un compilateur qui cherche l’invention chez d’autres écrivains. Mais, d’un volume à l’autre, Benoît Gonon ajoute aussi d’autres éléments intéressants : il enrichit progressivement la couche thématique de ses recueils, il signale son public visé. Ces amplifications du titre révèlent la préoccupation de notre célestin pour l’efficacité rhétorique des titres de ses recueils.
    Benoît Gonon, author of three collections of short stories, is almost completely unknown today. As one of the epigones of the genre of short story in the 17th century, Gonon writes his stories to moralize and edify his readers. It is hardly surprising that, in terms of the themes addressed by the author, his work does not reveal too much originality. However, one observes there an interesting element: the titles given by Gonon to the three volumes of short stories, which contain in germ the literary program of the author. In each volume Gonon introduces himself as a compiler seeking invention from other writers. But, from one volume to another, Benoît Gonon also adds other interesting elements: he gradually enriches the thematic layer of his compilations, he signals his target audience. These amplifications of the title reveal the concern of the author for the rhetorical effectiveness of the titles of his compilations.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 267-279
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De la chronique à la politique. L’histoire du Maure cruel entre le Moyen Âge et le XVIIe siècle
    From chronicle to politics: the story of the Cruel Moor from the Middle Ages to the 17th century
    Od kroniki do polityki : historia o okrutnym Maurze między Średniowieczem a XVII wiekiem
    Autorzy:
    Giernatowska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/966665.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Moor
    slave
    mutilation
    revenge
    rewriting
    short stories
    drama
    10th-17th centuries
    maur
    niewolnik
    okaleczenie
    zemsta
    adaptacje
    krótkie formy narracyjne
    dramat
    x-xvii wiek
    Opis:
    The story of the Moor who takes a cruel revenge on his master seems to notably express a human’s preference for bloody “fait divers”. It has been constantly quoted and adapted since the 10th century, serving as an “exemplum” which allows the authors of different nationalities to reflect on the contemporary events. The narrative structure is subjected to several modifications; however, it always contains a significant number of brutal aspects related to the act of vengeance. In fact, the force of precise and violent description correlates with the exhortation, characteristic of most of the works in question. We can observe simultaneously a certain evolution of story’s interpretation that the authors impose on the readers: being at first a part of a chronicle and collection of “exempla”, it gains a moral character in the late Middle Ages, to become finally a source of the political reflection which is particularly evident in 17th century France. All those factors, as well as the authors’ choice of literary genres, help to represent the social, moral, religious and ideological reality of the period of which the slavery is an integral part.
    Historia o Maurze dokonującym okrutnej zemsty na swoim panu stanowi szczególny wyraz ludzkiego upodobania do krwawego „fait divers”. Począwszy od X wieku, jest ona wielokrotnie przytaczana i adaptowana, służąc autorom różnych narodowości jako „exemplum” pozwalające snuć rozważania na temat współczesnych im wydarzeń. Struktura narracyjna ulega oczywiście w ciągu wieków modyfikacjom, nie rezygnując jednakże nigdy z brutalnych aspektów sceny zemsty. Stopień precyzji i drastyczności opisu koreluje wręcz z parenetycznym charakterem dzieł. Równocześnie zaobserwować można swoistą ewolucję interpretacji, jaką twórcy nadają sukcesywnie wykorzystywanej przez siebie opowieści: wchodząc początkowo w skład kroniki i zbiorów exemplów, uzyskuje ona pod koniec Średniowiecza wydźwięk moralny, aby stać się w końcu źródłem refleksji czysto politycznej, co widoczne jest zwłaszcza w siedemnastowiecznej Francji. Wszystkie te czynniki, włącznie z doborem odpowiednich gatunków literackich, pozwalają autorom odzwierciedlić realia ówczesnych epok, których nieodłączną część stanowi niewolnictwo.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies