Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Kobieta"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
L'ombre de l'amoureuse dans les Amdurs de Ronsard
Kobieta w Amours Ronsard
Autorzy:
Pérouse, Gabriel A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035092.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Paradoksem Amours jest fakt, że nie były one wyznaniem uczuć do konkretnej kobiety, ale literackim ćwiczeniem. To sam Ronsard, jak mitologiczny Narcyz, studiuje w sobie przeżycia określane jako miłość, obrazy „kochanek" zarysowują się tylko jak cienie. Te cienie są przecież cieniami kobiet i wbrew przypuszczeniom mówią niemało o kobiecie Renesansu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1985, 14
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rôle politique des femmes en Pologne au XVIe siècle
Kobieta w kulturze politycznej czasów Odrodzenia w Polsce
Autorzy:
Libiszowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035084.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1985, 14
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trois figures feminines face à la passion amoureuse et la passion du pouvoir. La Reine morte et le Cardinal dEspagne de Henry de Montherlant
Trzy postaci kobiece wobec miłości i władzy. Martwa Królowa i Kardynał Hiszpanii Henry Montherlanta
Autorzy:
Stachniak, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954382.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Henry de Montherlant
kobieta (kobieta w teatrze)
miłość
władza
woman (woman in theater)
love
power
Opis:
Inès de Castro, Infantka Nawarry i Joanna Szalona są postaciami kobiecymi nakreślonymi przez Henry'ego Montherlanta w dwóch jego sztukach teatralnych, zatytułowanych Martwa królowa i Kardynał Hiszpanii. Wszystkie trzy charakteryzują się na kartach książki poprzez swój stosunek do miłości i władzy. Postępowanie i charakter Inès de Castro i Joanny Szalonej ilustrują miłość małżeńską: pierwszeństwo „kochać” nad „być kochaną”, pożądanie cielesne, idealizowanie ukochanej osoby, pragnienie czułości i chęć niepodzielnego posiadania ukochanego na własność łączy te dwie bohaterki. Jednakże Inès potrafi się dzielić swoim uczuciem, podczas gdy królowa Joanna stara się zagarnąć je wyłącznie dla siebie samej. Innym rodzajem miłości opisanej przez autora jest miłość macierzyńska, którą uosabia Inès de Castro. Czytelnik poznaje marzenia, obawy i radości przyszłej matki: nosić w sobie nowe życie to pielęgnować nadzieję i dobro oraz mieć wewnętrzną siłę, aby bronić swojego szczęścia. Infantka Nawarry, najmłodsza z bohaterek, odrzuca wszelkie uczucie, jakie może łączyć mężczyznę i kobietę, pogardza taką miłością, daje się natomiast uwieść kobiecemu wdziękowi Inès de Castro. Postaci Joanny Szalonej i Inès de Castro służą też autorowi do podjęcia rozważań na temat władzy królewskiej; zarówno Ferrante, jak i kardynał Cisneros mają w tych kobiecych postaciach swoich doradców, którzy podpowiadają im rozwiązanie ich wątpliwości – podczas gdy Joanna Szalona proponuje nicość i śmierć, Inès głosi nadzieję imiłość. Wychowana, aby rządzić i dawać rozkazy, oswojona z intrygami dworskimi i podstępami monarchów, Infantka Nawarry wierzy głęboko w swoją misję wodza i monarchini. Henry de Montherlant, poprzez postaci trzech kobiet, proponuje czytelnikowi subtelną analizę miłości i władzy, ukazując różnorodność i złożoność tych dwóch aspektów życia ludzkiego, tym bardziej że są one przedstawione nie jako zwykłe uczucie i zadanie, ale jako wszechwładne namiętności i pasje.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 5; 43-77
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La poesie erotique et metaphysique. Lieu de rencontre entre Oscar Milosz et Czeslaw Milosz
Woman: an erotic and metaphysical instrument
Autorzy:
Lubelska-Renouf, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690267.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
kobieta
Eros
piękno
Bóg
Woman
Beauty
Divine
Opis:
In “Amorous Initiation”, Oscar Milosz tells the story of the love of Mr. Pinamonte for Clarice-Annalena. A chance meeting with a woman who is, among other things, easy and fickle, perhaps even a prostitute, becomes a mystical meeting with the divine. Annalena is ambivalent : An ordinary woman, a bewitching Circe, a Great Whore of Babylon, a sign of the beauty of creation, a symbol of God. Above all she is the way to Transcendence. Annalena reappears years later in the poem of Czesław Miłosz, and, in turn, invites the poet on a great voyage. This is a voyage through the woman to the other side of the looking glass, towards God. When I say “through the woman” it is to be taken literally: “I loved your velvet yoni, Annalena, the long voyages in the delta of your legs”. The woman in the poetry of C. Miłosz is as ambivalent as her prototype in “Amorous Initiation”. She is the incarnation of nature — a crushing, sucking, chewing, digesting thing, she is the fragile creature who arouses deep compassion, a travel companion, an incarnation of Beauty, and finally a symbol of the divine. We are now going to retrace this voyage through women in the poems of C. Miłosz.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2015, LXX; 177-197
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les femmes peintres dans les romans et les nouvelles zoliennes : artisanes ou artistes ?
Women Painters in Emile Zola’s Novels and Short Stories: Artisans or Artists?
Kobiety-malarki w powieściach i nowelach E. Zoli: rzemieślniczki czy artystki?
Autorzy:
Kaczmarek-Wiśniewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683463.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Zola
malarstwo
kobieta
artysta
rzemieślnik
painting
woman
artisan
artist
Opis:
Sztuka stanowi jedną z kluczowych wartości zarówno w życiu, jak i w twórczości Emila Zoli, przybierając wiele różnych aspektów praktycznych (kolekcjonerstwo, przyjaźnie z artystami), jak i teoretycznych (teksty krytyczne na temat malarstwa). Jedną z konsekwencji takiego stanu rzeczy są literackie kreacje postaci malarzy i malarek w powieściach z cyklu Rougon-Macquartowie oraz w nowelach tego autora. Artykuł analizuje kilka postaci kobiet-malarek w kontekście poglądów Zoli na twórczość kobiecą, jej pozycję i wartość w porównaniu do twórczości mężczyzn. Krystyna Hallegrain, bohaterka Dzieła, Klotylda Rougon z Doktora Pascala oraz pani Sourdis z eponimicznej noweli stanowią ilustrację tezy, że nawet najbardziej utalentowana artystycznie kobieta nigdy nie dorówna mężczyźnie, ponieważ wartość prawdziwej sztuki polega na obecności w niej pierwiastka męskiego geniuszu. Dlatego malarki w tekstach Zoli nie mogą pretendować do miana artystek, na zawsze pozostając rzemieślniczkami.
Art is considered by Emile Zola as one of the crucial values, as well in his life as in his work. It appears there in many different ways: practical (collecting paintings, friendship with artists) and theoretic (critical writings on art). One of the consequences of the author’s passion for art are literary characters of male and female painters in several novels of his Rougon-Macquart series and some of his short stories. The paper focuses on a few characters of women painters, taking into consideration Zola’s opinion about female creation, its position and its value compared to the work of men. Christine Hallegrain from The Masterpiece, Clotilde Rougon from Doctor Pascal and Mrs Sourdis from an eponymic short story are used to prove that even the most gifted woman is not able to achieve the level of a male performance, as the value of the genuine art consists of the very element of male genius. This is why women painters can never be considered as artists, they are always just artisans.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 127-136
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’image de la femme et de l’homme dans Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd de Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Obraz kobiety i mężczyzny w Les lettres de Mistriss Fanny Butlerd Marie Jeanne de Mezières Riccoboni
Autorzy:
Michalak-Rajba, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954139.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Riccoboni
Butlerd
XVIII wiek
kobieta
mężczyzna
Eighteen Century
woman
man
Opis:
Wiek XVIII hołduje binarnemu obrazowi płci, w którym akcent zostaje położony na różnicach i opozycjach między kobietą i mężczyzną. Każdej płci przypisuje się zestaw cech – mężczyźnie dobrych i szlachetnych, takich jak prawość, inteligencja czy siła, kobiecie zaś, przez opozycję, negatywnych, jak słabość, niemoralność czy ograniczone możliwości intelektualne. Przyczyny tego stanu rzeczy przypisuje się uwarunkowaniom biologicznym lub społecznym, zawsze jednak stanowią one podstawę do wyjaśnienia i usankcjonowania dominacji mężczyzny. Badacze zajmujący się dziś Mme Riccoboni, osiemnastowieczną powieściopisarką francuską, zgodnie kwalifikują jej twórczość jako feministyczną. W swoich powieściach ukazuje ona obraz płci i relacji je łączących poprzez pryzmat swej ideologii. W jej pierwszej powieści, Lettres de mistriss Fanny Butlerd, obraz kobiety i mężczyzny, choć nadal pozostające w binarnej opozycji wobec siebie, są również przeciwieństwem tradycyjnej, funkcjonującej w społeczeństwie wizji kobiety i mężczyzny. Negatywne cechy, na których buduje się tradycyjny, pejoratywny obraz kobiety, znajdują w powieści swoje przeciwieństwo: staje się ona moralna, potencjalnie równie silna i inteligentna co mężczyzna, emocjonalność zaś, uznawana przez współczesnych Mme Riccoboni za wadę, jest jej największą zaletą. Tym samym dochodzi do idealizacji nowo utworzonego obrazu kobiety. Przez opozycje do niego tworzy się pejoratywny obraz mężczyzny, stanowiący również częściowe przeciwieństwo tradycyjnego pojmowania płci męskiej. Wśród cech przypisywanych płci męskiej autorka podkreśla niemoralność i nieczułość. W związku z nową optyką przedstawiania płci zmienia się również ocena stosunku dominacji, który je łączy, a którego niesprawiedliwość autorka podkreśla szczególnie mocno. Feminizm Mme Riccoboni nie zakłada, jak współczesna ideologia feministyczna, dostępu do ról męskich niezależnie od płci, a więc swoistej androgynizacji kobiety. Przeciwnie, przypisuje ona każdej płci określoną rolę w społeczeństwie, postuluje jednak nowy kontrakt moralny między kobietą a mężczyzną, regulujący od nowa ich stosunki.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 25-48
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies