Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zwyczaj" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
A developed conception of the sources of law: the context of the role of political justification, custom and precedent
Rozwinięta koncepcja źródeł prawa: kontekst roli uzasadnienia politycznego, zwyczaju i precedensu
Autorzy:
Leszczyński, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28823355.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sources of law
political justification
custom
precedent
źródła prawa
uzasadnienie polityczne
zwyczaj
Opis:
The study analyses the ‘developed concept of sources of law’ created by Zygmunt Ziembiński in the second half of the 1960s, which was extremely important in Polish legal theory. Its main feature is a departure from the exclusivity of treating legal regulations as a source of law. While legislative competence plays a primary role in the conception, the inclusion of a norm in the system of law is also determined by other factors. The most characteristic in this context is the presence, in addition to the rules of exegesis (interpretative, inferential and conflict-solving), of three other factors discussed in this paper: political justification (legitimizing the legal system as a whole), customs (social norms introduced into the legal system by judicial decisions) and precedent (confirming an extra-legal norm or creating a legal norm after the acceptance of such an act by legal doctrine). This is why the concept not only breaks the positivist theoretical-legal paradigm, but also creates a realistic picture of the sources used in the decision-making processes of applying the law.
W opracowaniu analizie poddano, niezwykle ważną w polskiej teorii prawa, rozwiniętą koncepcję źródeł prawa autorstwa Zygmunta Ziembińskiego. Jej cechą jest odejście od wyłączności traktowania przepisów prawnych jako źródła prawa. Wprawdzie kompetencje ustawodawcze odgrywają w niej podstawową rolę, ale o przynależności danej normy do systemu decydują także inne czynniki. Najbardziej charakterystyczne w tym kontekście jest włączenie, obok reguł egzegezy (interpretacyjnych, inferencyjnych i kolizyjnych), trzech innych omawianych w tym artykule czynników: uzasadnienia politycznego (legitymizującego system prawny jako całość), zwyczaju (norm społecznych wprowadzanych do systemu prawa przez decyzje sądowe) oraz precedensu (potwierdzającego normę pozaprawną lub tworzącego normę prawną po akceptacji.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 2; 17-29
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Honorific Statues for Gaius and Lucius Caesar
Posągi honoryfikacyjne Gajusza i Lucjusza Cezarów
Autorzy:
Sawiński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681758.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
posągi Gajusza i Lucjusza
zwyczaj wznoszenia posągów
statues Gaius and Lucius
the custom of erecting statues
Opis:
Jedną z bardziej prestiżowych form uhonorowania członków rodziny panującej, w okresie rządów Augusta, było wystawienie na ich cześć posągów. W niniejszym artykule skoncentrowałem się na wybranych przykładach posągów dedykowanych Gajuszowi i Lucjuszowi Cezarom, wnukom i adoptowanym synom Augusta, które fundowano na ich cześć w Rzymie oraz na terenie prowincji. Przedmiotem mojego zainteresowania był przede wszystkim kontekst historyczny oraz okoliczności wystawienia tych posągów, a także z czyjej inicjatywy zostały one ufundowane. Z przeprowadzonej analizy wynika, że powody wystawienia posągu mogły być różne. Jednym z nich było np. włożenie togi męskiej (toga virilis) przez synów Augusta, z czym wiązało się oficjalne rozpoczęcie przez nich kariery politycznej. Impulsu do ufundowania wielu posągów honoryfikacyjnych dostarczyła również wizyta Gajusza na terenie prowincji wschodnich. Mieszkańcy tamtejszych regionów podkreślali w ten sposób swoją lojalność i sympatię dla dynastii panującej. W przeważającej mierze inicjatorem wystawienia grup statuarycznych ku czci obu braci na terenie prowincji byli przedstawiciele lokalnych elit lub miejscowe władze (Rada, Zgromadzenie). Nie mamy żadnych podstaw, aby zakładać jakąkolwiek ingerencję w tym względzie ze strony cesarza, bądź senatu. Wydaje się, że mieszkańcy prowincji byli doskonale zorientowani w tym, w jaki sposób wypada uhonorować najważniejszych przedstawicieli domus Augusta. O wysokiej randze tych zaszczytów świadczy m.in to, gdzie sytuowano omawiane posągi. Były one najczęściej stawiane w najbardziej prestiżowych miejscach miast Italii i prowincji, takich jak: agora, teatr, czy świątynia. W taki sposób honorowano jedynie cesarza oraz najbliższych członków dynastii panującej. Zapoczątkowany w okresie pryncypatu Augusta zwyczaj wystawiania na cześć następców tronu posągów honoryfikacyjnych, stał się za rządów kolejnych cesarzy z dynastii julijsko-klaudyjskiej powszechną praktyką.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2015, 30; 83-90
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies