Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zmiany poziomu morza" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    The first Early Jurassic ammonite find in central Poland
    Autorzy:
    Pieńkowski, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061056.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    sowerby
    palaeogeography
    sea level changes
    Central Poland
    paleogeografia
    zmiany poziomu morza
    centralna Polska
    Opis:
    Tragophylloceras cf. loscombi (Sowerby) has been found in the Kaszewy 1 borehole (central Poland), in the Upper Pliensbachian strata (Margaritatus Zone, Subnodosus Subzone), assigned to the Drzewica Formation. Hitherto, all ammonite finds in the epicontinental Lower Jurassic in Poland have been restricted to Western Pomerania (NW Poland). This find points to a wider extent of the transgressive event occurring in the late Margaritatus Zone, following widespread regression at the beginning of this zone. Rapid and pronounced sea level changes in the early Late Pliensbachian confirms the hypothesis linking these changes with glacioeustasy.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 99--104
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Do the available data permit clarification of the possible dependence of Palaeozoic brachiopod generic diversity dynamics on global sea-level changes? A viewpoint
    Autorzy:
    Ruban, D. A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/94246.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    brachiopods
    generic diversity
    sea-level changes
    Silurian
    Devonian
    ramienionogi
    zmiany poziomu morza
    sylur
    dewon
    Opis:
    At a glance, progress in palaeontology and eustatic reconstructions in the past decade permits to prove or to disprove the possible dependence of Palaeozoic brachiopod generic diversity dynamics on global sea-level changes. However, the available diversity curve is of much lower resolution than the eustatic curve. This problem can be resolved by decreasing the resolution of the latter. The other restriction linked to the chronostratigraphical incompatibility of the available data allows to focus on the Middle Palaeozoic only. A series of mass extinctions and other biotic crises in the Silurian-Devonian does not allow to interpret correctly the results of direct comparison of the brachiopod generic diversity dynamics with global sea-level changes. With the available data, it is only possible to hypothesize that the eustatic control was not playing a major part in diversity dynamics of Middle Palaeozoic brachiopods. The resolution of the stratigraphic ranges of Palaeozoic brachiopods should be increased significantly, and these ranges should be plotted against the most up-to-date geologic time scale. Until this task will be achieved, it is impossible to judge about the existence of any dependence (either full or partial) of the Palaeozoic brachiopod diversity dynamics on global sea-level changes.
    Źródło:
    Geologos; 2014, 20, 3; 215-221
    1426-8981
    2080-6574
    Pojawia się w:
    Geologos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Study of vertical movements of the European crust using tide gauge and GNSS observations
    Autorzy:
    Tretyak, K.
    Dosyn, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/106909.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Politechnika Warszawska. Wydział Geodezji i Kartografii
    Tematy:
    vertical land movement
    tide gauge
    GNSS observations
    sea level change
    ruch pionowy ziemi
    wskaźnik odpływu
    obserwacje GNSS
    zmiany poziomu morza
    Opis:
    This research is devoted to the study of vertical movements of the European crust on the basis of two independent methods, namely tide gauge and GNSS observations results. The description and classification of factors affecting sea level change has been made. The precision with which the movement of the earth's crust according to the results of tide gauge observations can be explored has been calculated. A methodology to identify the duration of tide gauge observations required for studies of vertical movements of the earth's crust has been presented. Approximation of tide gauge time series with the help of Fourier series has been implemented, the need for long-term observations in certain areas has been explained. The diagram of the velocities of the vertical movements of the European crust on the basis of the tide gauge data and GNSS observations has been built and the anomalous areas where the observations do not coincide have been identified.
    Źródło:
    Reports on Geodesy and Geoinformatics; 2014, 97; 112-131
    2391-8365
    2391-8152
    Pojawia się w:
    Reports on Geodesy and Geoinformatics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relative sea level changes, glacio-isostatic rebound and shoreline displacement in the Southern Baltic
    Autorzy:
    Uścinowicz, Sz.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1187381.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    zmiany poziomu morza
    rozwój wybrzeży
    glaciizostazja
    późny plejstocen
    holocen
    południowy Bałtyk
    sea level changes
    shoreline evolution
    glacio-isostasy
    Late Pleistocene
    Holocene
    Southern Baltic
    Opis:
    Krzywą względnych zmian poziomu morza skonstruowano na podstawie 314 dat radiowęglowych osadów pochodzących z różnych środowisk lądowych i morskich. Próbki do datowań pobrano z 163 stanowisk zlokalizowanych na obszarze polskiej części południowego Bałtyku i przyległej strefy brzegowej. Przy konstruowaniu krzywej wykorzystano również relikty różnych form związanych z rozwojem strefy brzegowej oraz zasięgi powierzchni erozyjnych, zlokalizowane na profilach sejsmoakustycznych. W późnym plejstocenie i wczesnym holocenie, między 13,0 i 8,5 tys. lat BP, poziom wody trzykrotnie wzrastał i opadał, a zakres wahań dochodził do 25-27 m. Poziom wody obniżał się w skrajnych przypadkach w tempie do ok. 100-300 mm/rok, a tempo wzrostu dochodziło do ok. 35-45 mm/rok. W późnym boreale, ok. 8,5 tys. lat BP, Bałtyk uzyskał stałe połączenie z oceanem na poziomie niższym od obecnego o ok. 28 m. Do początku okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do ok. 21 m poniżej współczesnego poziomu morza (p.p.m.). W okresie 8,0-7,0 tys. lat BP poziom morza wzrósł do 10 m p.p.m., w średnim tempie ok. 10 mm/rok. Do końca okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do 2,5 m p.p.m., a tempo wzrostu zmalało do ok. 2,5 mm/rok. W pierwszym tysiącleciu okresu subborealnego poziom wody wzrósł do ok. 1,1-1,3 m, a do końca tego okresu do ok. 0,6-0,7 m niższego niż współczesny. W okresie subatlantyckim średni poziom morza zmienił się już nieznacznie. Przebudowa glaciizostatyczna rozpoczęła się ok. 17,5 tys. lat BP i zakończyła ok. 9,2-9,0 tys. lat BP. Całkowity zakres podniesienia (total uplift) w tym okresie wyniósł ok. 120 m. Maksimum prędkości ruchów wznoszących, dochodzące od ok. 45 mm/rok, wystąpiło w okresie ok. 12,4-12,2 tys. lat BP. W okresie od ok. 9,0 do ok. 7,0 tys. lat BP przez obszar południowego Bałtyku migrowało nabrzmienie brzeżne, a w okresie od ok. 7,0 do ok. 4,0 tys. lat BP wystąpiły ruchy obniżajace. Od ok. 4,0 tys. lat BP położenie skorupy ziemskiej wróciło do stanu równowagi. Linia brzegowa południowego Bałtyku w późnym plejstocenie i wczesnym holocenie kilkukrotnie uległa szybkim i znacznym przemieszczeniom. Zmieniła położenie w tempie od kilkudziesięciu metrów do kilku kilometrów rocznie. Procesy te rozgrywały się na powierzchni dna morskiego położonej obecnie na głębokości od ok. 55 do 25 m p.p.m. i w odległości 30-60 km od dzisiejszego wybrzeża. W środkowym holocenie linia brzegowa przemieściła się ku południowi od ok. 60 km w Zatoce Pomorskiej do ok. 5 km w Zatoce Gdańskiej. Położenie linii brzegowej zbliżyło się do współczesnego w końcu okresu atlantyckiego. W późnym holocenie dominowały procesy wyrównywania wybrzeży, a linia brzegowa stopniowo zbliżała się do obecnego położenia.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2003, 10; 5-79
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The challenge of reconstructing the Phanerozoic sea level and the Pacific Basin tectonics
    Autorzy:
    Ruban, Dmitry A.
    Conrad, Clinton P.
    Loon, A. J. (Tom)
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/94614.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    sea-floor bathymetry
    dynamic topography
    sea-level changes
    plate tectonics
    Pacific
    Panthalassa
    Phanerozoic
    batymetria dna morskiego
    dynamiczna topografia
    zmiany poziomu morza
    płyty tektoniczne
    Pacyfik
    Opis:
    The relationships between the interior dynamics of our planet and global sea level can be unravelled when plate-tectonic reconstructions are available for the entire Earth. A review of global tectonics reveals significant deficiencies in our understanding of the geodynamic evolution of the Pacific (Panthalassa or Proto-Pacific) during the Cambrian-Jurassic time-span. This particular, but major, shortcoming presents a true challenge for modern geoscientists, who are encouraged to produce a detailed plate-tectonic reconstruction of the Pacific for the pre-Cretaceous in order to advance our understanding of Phanerozoic sea-level change. A set of approaches, including geological/geophysical modelling, investigation of accretionary prisms, palaeobiogeographical studies, and careful examination of eustatic sea-level changes, are proposed that will help geoscientists tackle the challenge of understanding how Pacific geodynamics affected global sea level during the Phanerozoic.
    Źródło:
    Geologos; 2010, 16, 4; 235-243
    1426-8981
    2080-6574
    Pojawia się w:
    Geologos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The epicontinental Lower Jurassic of Poland
    Autorzy:
    Pieńkowski, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1205011.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    kontynentalne i marginalno-morskie systemy depozycyjne
    zmiany poziomu morza
    analiza sekwencyjna
    korelacja stratygraficzno-sekwencyjna
    jura dolna
    continental and marginal marine depositional systems
    sea level changes
    sequence analysis
    sequence stratigraphic correlation
    Lower Jurassic
    Polska
    Opis:
    We wczesnej jurze, w rozległym epikontynentalnym basenie rozciągającym się na obszarze Polski, osadziło się do 1400 metrów utworów terygenicznych pochodzenia lądowego, marginalno-morskiego i morskiego. Utwory te są zdefiniowane w niniejszej pracy jako Grupa Kamiennej (Gr.), która została podzielona na 12 nowo wyróżnionych lub zredefiniowanych litoformacji (Fm.). Wyróżniono też dwa nowe ogniwa (Mb.). Szczegółowe badania obejmujące dane litofacjalne, petrologiczne, ichnologiczne, paleontologiczne, geochemiczne i palinologiczne przeprowadzono w odsłonięciach i 35 pełnordzeniowanych otworach wiertniczych. Pozwoliły one na wyróżnienie litofacji, interpretację systemów i subsystemów depozycyjnych oraz ich czasoprzestrzennej zmienności, a następnie na przeprowadzenie wysokorozdzielczej analizy sekwencyjnej. Wczesnojurajska sedymentacja w płytkim, epikontynentalnym basenie Polski w sposób szczególnie wyraźny odzwierciedlała zmiany poziomu morza. Analiza przestrzeni akomodacji depozycyjnej w obrębie regularnych sukcesji progradacyjnych ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza (HST) wskazuje, że głębokości wczesnojurajskich zbiorników sedymentacyjnych Polski nie przekraczały wartości rzędu kilkudziesięciu metrów, a najczęściej były to głębokości maksymalnie do 20 metrów. Z wyjątkiem morskich utworów pliensbachu na Pomorzu, które zawierają amonity, podział biostratygraficzny marginalno-morskich i lądowych utworów dolnej jury charakteryzuje się na ogół słabą rozdzielczością. Mimo to, spójny podział stratygraficzno-sekwencyjny dolnej jury w Polsce pozwala na jego porównanie ze schematami sporządzonymi dla bogatych w skamieniałości przewodnie utworów dolnej jury cyklu liguryjskiego w Wielkiej Brytanii i Francji. Zwłaszcza sekwencje krótkookresowe wyróżnione w obrębie tego cyklu są przydatne w korelacji sekwencji, ponieważ są one rozpoznawalne w basenie polskim. Ciągi systemowe niskiego poziomu morza (LST) i ciągi systemowe opadającego poziomu morza (FSST) odpowiadają czasowo w basenie polskim lukom związanym z erozją lub brakiem depozycji na granicach sekwencji. Jeśli chodzi o skalę zmian poziomu morza, również model Exxon Research Group okazał się przydatny do przeprowadzenia korelacji, a dziesięć "exxonowskich' sekwencji depozycyjnych (I-X) zostało wyróżnionych w obrębie utworów dolnojurajskich basenu polskiego. W zapisie osadowym dominują utwory transgresywnych ciągów systemów i są one reprezentowane zarówno przez retrogradacyjne jak i agradacyjne sukcesje facjalne. Utwory ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza odpowiadają wyłącznie progradacyjnym, regresywnym sukcesjom facjalnym. Granice parasekwencji w obrębie sekwencji depozycyjnych zostały zdefiniowane na podstawie dokładnej czasoprzestrzennej analizy facjalnej w poszczególnych regionach. Parasekwencje marginalno-morskie mają na ogół bardziej złożoną architekturę depozycyjną, niż przyjmowano do tej pory w prostym schemacie szybkiego zalewu i stopniowej, powolnej progradacji. Konieczne było wyróżnienie powierzchni maksymalnego zalewu dla poszczególnych parasekwencji, występują one w różnych odległościach od powierzchni zalewu będących dolnymi granicami parasekwencji. Najlepszymi powierzchniami korelacyjnymi w centrum basenu są granice sekwencji, podczas gdy w obszarach marginalnych najłatwiej wyróżnić powierzchnie maksymalnego zalewu i ich odpowiedniki. W marginalnych partiach basenu sedymentacyjnego częstotliwość i intensywność erozji oraz niewielka subsydencja powodowały często nakładanie się na siebie poszczególnych sekwencji i ich granic, co utrudnia ich wyróżnianie i korelację. Dokładność korelacji powierzchni transgresji zwiększa się, kiedy są one skorelowane z ich lądowymi odpowiednikami. Udokumentowano szczegółowo rozwój transgresji i efekty tego procesu na sąsiadujących obszarach lądowych i podano kryteria wyróżniania niemorskich, korelatywnych odpowiedników powierzchni transgresji. Określona w polskim basenie sedymentacyjnym sukcesja sekwencji i parasekwencji może być pomocna w rozwiązywaniu problemów związanych z identyfikacją i zasięgiem głównych granic korelacyjnych i ciągów systemowych w pełnomorskich, głębszych basenach Europy, co szczególnie przydatne okazało się dla utworów wczesnego toarku. Wykonano regionalne oraz ogólnopolskie przekroje stratygraficzno-sekwencyjne basenu wczesnojurajskiego w Polsce wraz z mapami sporządzonymi dla konkretnych, czasowych powierzchni korelacyjnych, które przedstawiają zmienność czasowo-przestrzenną dominujących systemów depozycyjnych. Tempo subsydencji wzdłuż bruzdy środkowopolskiej zmieniało się w czasie, wykazywało też fluktuacje regionalne - w hetangu i późnym synemurze tempo subsydencji w segmencie świętokrzyskim bruzdy śródpolskiej było większe niż w segmencie pomorskim, a we wczesnym synemurze i wczesnym pliensbachu sytuacja była odwrotna. W pliensbachu i toarku zaznaczały się strefy zwiększonej subsydencji usytuowane prostopadle do rozciągłości bruzdy śródpolskiej (tak zwana "droga mazurska"). Wzdłuż krawędzi bruzdy istniały regionalne strefy dyslokacyjne, wywierające wpływ na sedymentację i kontrast miąższości (np. strefa Nowe Miasto-Iłża). Biorąc jednak pod uwagę na ogół stopniowe zmniejszanie się miąższości osadów na zewnątrz od osi bruzdy i wspomniane strefy zwiększonej subsydencji prostopadłe do osi bruzdy śródpolskiej, nie można w żaden sposób wiązać wczesnojurajskiego etapu rozwoju bruzdy śródpolskiej z procesami ryftowania.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 12; 5-154
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Future sea level change: a transboundary problem in the baltic sea region? - seareg case study area Gdańsk
    Autorzy:
    Staudt, M.
    Kordalski, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1185874.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    podnoszenie się poziomu morza
    zmiany klimatu
    modelowanie klimatu
    zaopatrzenie w wodę
    GIS
    planowanie przestrzenne
    region gdański
    Morze Bałtyckie
    sea level rise
    climate change
    climate modelling
    water supply
    spatial planning
    Gdańsk region
    Baltic Sea
    Opis:
    Projekt "Sea Level Change Affecting the Spatial Development of the Baltic Sea Region" SEAREG, unijnego programu Interreg IIIB porusza społeczno-ekonomiczne i środowiskowe skutki zmian klimatu w regionie Morza Bałtyckiego (BSR), w szczególności związane z podnoszeniem się poziomu morza oraz zmianami odpływu z sieci rzecznej. Te dwa czynniki mogą prowadzić do wystąpienia katastrofalnych w skutkach powodzi, wpływających bezpośrednio na zagospodarowanie przestrzenne miast, jak również na zrównoważony rozwój całego regionu Morza Bałtyckiego. Jednym z miejsc objętych szczegółowym rozpoznaniem w ramach projektu był Gdańsk. W obrębie miasta na nisko położonych obszarach tarasu nadmorskiego i Żuław Wiślanych zlokalizowane są ujęcia wód podziemnych, ważne dla zaopatrzenia w wodę do picia i na potrzeby gospodarcze. Dla Gdańska strefy zagrożone powodzią i podtopieniami zostały wyznaczone przy pomocy oprogramowania GIS, z wykorzystaniem wysoko rozdzielczych regionalnych modeli oceanograficznych, modeli powierzchni terenu i planów zagospodarowania przestrzennego. Opracowano 3 scenariusze, według których poziom morza w ciągu następnych 100 lat wzrośnie w rejonie Gdańska odpowiednio o 0,03, 0,48 i 0,97 m.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2005, 18; 86-92
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies