Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zdolnośc prawna," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    LIABILITY FOR PRENATAL INJURIES IN THE CONTEXT OF THE PROTECTION OF THE RIGHTS OF CONCEIVED CHILDREN
    ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA SZKODY DOZNANE PRZED URODZENIEM W KONTEKŚCIE OCHRONY PRAW DZIECKA POCZĘTEGO
    Autorzy:
    Sobas, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443737.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    prenatal injuries,
    prenatal tests,
    nasciturus,
    legal capacity,
    liability for damage,
    wrongful conception,
    wrongful birth,
    wrongful life
    szkody prenatalne,
    odpowiedzialność odszkodowawcza,
    badania prenatalne,
    zdolnośc prawna,
    Opis:
    This article describes the issue of responsibility for injury suffered before the birth of a child in the context of the protection rights of conceived children.The right to life, as well as the right to health in relation to the child in the prenatal phase, and the right to prenatal tests done in the mother were indicated. The text shows the fundamental differences between the often misunderstood claims of wrongful birth, wrongful birth and wrongful life, with responsibility for prenatal injuries under Rule 446 Civil Code. The main issues related to the legal issue of the nascituruswere also highlighted.
    Niniejszy tekst podejmuje tematykę związaną z odpowiedzialnością za szkody doznane przed urodzeniem się dziecka w kontekście ochrony praw dziecka poczętego. Zostały wskazane podstawy prawa do życia, a także prawa do ochrony zdrowia w odniesieniu do dziecka w fazie prenatalnej, a także do prawa poddania się badaniom prenatalnym przez matkę. W tekście omówiono również podstawowe różnice pomiędzy często błędnie utożsamianymi rozszczeniami z tytułu wrongfulconception, wrongfulbirth i wrongful life z odpowiedzialnością za szkody prenatalne na podstawie art. 4461 Kodeksu cywilnego. Wskazano również na główne problemy związane z kwestią zdolności prawnej nasciturusa.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2017, 17/2; 341-359
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Issue of The Ultra Vires Principle in Turkish Company Law: Has It Been Abolished or Just Hidden?
    Autorzy:
    Yasan, Mustafa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046666.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    zasada ultra vires
    turecki kodeks handlowy
    tureckie prawo spółek
    zdolność prawna
    spółki handlowe
    Ultra vires principle
    Turkish Code of Commerce
    Turkish Company Law
    Capacity to have rights and obligations
    Commercial companies
    Opis:
    The Turkish Code of Commerce (TCC) numbered 6102 contains numerous radical regulations as reforms in the Turkish company law. One of these provisions is the TCC A.125 which regulates the capacity of commercial companies to have rights and obligations. This article deals with the ultra vires principle which was transferred to the Continental European law system, including the Turkish legislation from the UK law system. The ultra vires principle had previously expired in the continental European legal system (in particular the Swiss Code of Obligations) which has inspired the TCC as a referring codification. As a result of these developments by the TCC A.125, in contrast to the ultra vires principle, commercial companies are allowed to be entitled and liable for all kinds of matters, except those which are human-specific. For this reason, companies’ legal personalities may have the capacity to have rights and obligations in matters other than their fields of operation. In other words, thanks to the TCC A.135, the ultra vires principle has been abandoned. It can be assumed that harmonization between the TCC and the EU directives has been achieved in the sense of abolishing the ultra vires principle. However, when several provisions randomly scattered in the TCC are taken into consideration, it is obviously seen that the legislator still accepts the field of operation issue as a criterion in about 20 articles. This leads to a question about the actual abolishment of the ultra vires principle. To put it briefly, the legislator’s choice in the new company law regime shows that the TCC has not abandoned the ultra vires principle completely, but it still retains its validity in a hidden way by only changing its form and scope.
    Turecki kodeks handlowy (TCC) oznaczony numerem 6102 zawiera szereg radykalnych rozwiązań przewidzianych jako reformy tureckiego prawa spółek. Jednym z takich przepisów jest art. 125 TCC, który odnosi się do zdolności prawnej spółek handlowych. Artykuł ten porusza kwestię zasady ultra vires, która została inkorporowana do europejskiego kontynentalnego systemu prawnego, włączając turecki system prawny z porządku prawnego Zjednoczonego Królestwa. Jednakże zasada ta z czasem została uznana za wygasłą w ramach europejskiego kontynentalnego systemu prawnego (w szczególności w szwajcarskim kodeksie zobowiązań), co z kolei zainspirowało ustawodawcę tureckiego do zmian w kodyfikacji. Wynikiem tych działań, na podstawie art. 125 TCC, sprzecznie z zasadą ultra vires, spółki handlowe mają zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków w szerokim zakresie, z wyłączeniem kwestii zarezerwowanych wyłącznie dla osób fizycznych. Z tego powodu w ramach osobowości prawnej przedsiębiorstw mogą one być uzdolnione do bycia podmiotem praw i obowiązków w sprawach wykraczających poza ich własny zakres działalności. Innymi słowy, za sprawą art. 125 TCC koncepcja stosowania zasady ultra vires została porzucona. Można zatem dojść do konkluzji, że dostosowanie TCC do dyrektyw Unii Europejskiej w kwestii zniesienia zasady ultra vires zostało osiągnięte. Jednak biorąc pod uwagę szereg przepisów z różnych części Kodeksu, widoczne staje się, że ustawodawca wciąż uznaje przesłankę zakresu prowadzonej działalności jako warunek w ok. 20 przepisach prawnych. To z kolei prowadzi do pytania o rzeczywiste wyłączenie zasady ultra vires. Konkludując, należy stwierdzić, że wprowadzony przez ustawodawcę nowy reżim prawa handlowego jasno wskazuje, że Kodeks handlowy nie wyłączył zasady ultra vires w całości, a utrzymując jej stosowanie w sposób ukryty, jedynie zmienił jej zakres.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 359-375
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies