Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wojna kulturowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Moral Panic About Refugees in Poland as a Manifestation of Cultural Transformation
Panika moralna wokół uchodźców w Polsce jako przejaw transformacji kulturowej
Autorzy:
PASAMONIK, BARBARA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/556310.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
Tematy:
refugees
migrant crisis
moral panic
transformational panic
culture war
uchodźcy
kryzys migracyjny
panika moralna
panika transformacyjna
wojna kulturowa.
Opis:
The mass exodus of refugees from the Middle East and North African countries in 2015 as well as the pictures of migrants storming the European Union borders provoked moral panic in many European countries, not excluding Poland. Refugees, in particular Arabs and Muslims, perceived by the Poles as ethnically, culturally and religiously „alien”, have become a symbol of threat for the safety of Europe and its social and cultural homogeneity. The classical moral (media) panic reached Poland in autumn 2015. It immediately became an important issue in the electoral campaign, dividing Poles into two hostile camps, i.e. the „defenders of homeland and faith” and the “good Samaritans”. At that point, we were faced with a transformational moral panic, i.e. a panic resulting from two competing visions of the social order, based on different values. A closed and xenophobic society was opposed to an open and tolerant community, an ethnic nation – to a civic nation, solidarity within one group – to general human solidarity. The Polish transformational panic about refugees is part of a broader culture war within the West – a clash of traditionalism and modernism, conservatism and liberalism of lifestyle, moral fundamentalism and relativism.
Masowy exodus uchodźców z krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w 2015 oraz obrazy migrantów szturmujących granice Unii Europejskiej stały się zapłonem paniki moralnej w wielu krajach europejskich, także w Polsce. Uchodźcy, szczególnie Arabowie i muzułmanie, postrzegani przez Polaków jako „obcy” etnicznie, kulturowo i religijnie zaczęli uosabiać zagrożenie dla bezpieczeństwa Europy i jej spójności społeczno-kulturowej. Klasyczna panika moralna (medialna) dotarła do Polski na jesieni 2015 roku, wpisała się w kampanię przedwyborczą i podzieliła Polaków na wrogie obozy: „obrońców wiary i ojczyzny” oraz„dobrych Samarytan”. W tym momencie mieliśmy już do czynienia z transformacyjną paniką moralną tj. paniką wynikającą z rywalizacji dwóch wizji porządku społecznego, opartych na odmiennych systemach wartości. Społeczeństwu zamkniętemu i ksenofobicznemu przeciwstawiono społeczeństwo otwarte i tolerancyjne, narodowi etnicznemu naród obywatelski, solidarności wewnątrzgrupowej solidarność ogólnoludzką. Polska panika transformacyjna wokół uchodźców wpisuje się w szerszą wojnę kulturową w obrębie Zachodu – zderzenie tradycjonalizmu i modernizmu, konserwatyzmu i liberalizmu obyczajowego, fundamentalizmu i relatywizmu moralnego.
Źródło:
Multicultural Studies; 2017, 1; 87-101
2451-2877
Pojawia się w:
Multicultural Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CONTACT ZONES. CONSTRUCTING IDENTITY IN THE POLISH-CZECH-GERMAN BORDER REGION
STREFY KONTAKTOWE. KONSTRUOWANIE TOŻSAMOŚCI W POLSKO-CZESKO-NIEMIECKIM REGIONIE PRZYGRANICZNYM
Autorzy:
Spieker, Ira
Kleinmann, Sarah
Bretschneider, Uta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423665.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
rejony/obszary kontaktowe
granica polsko-czesko-niemiecka
II wojna światowa
antropologia kulturowa
contact zones
remembrance
Polish-Czech-German border region
World War II
Cultural Anthropology
Opis:
This article results from a research project recently started at the Institute of Saxon History and Cultural Anthropology (Dresden) which aims to analyse “contact zones” in the Polish-Czech-German Border Region. It gives an insight into the work programme, discusses the methodological approach and presents some interim results. The time frame for the cultural-anthropological research project is set with reference to historical developments in these borderlands since World War II. The core questions of the project are how representations and functions of commemorative culture are performed and how the past and the present are negotiated in the border regions: How do people cope with their own past and the official representation of history? Which consequences are still visible today, after Germany, the Czech Republic, and Poland became EU-members? What kind of new impulses have been derived from those mostly young residents who have chosen the border regions as their home today? How does transnational cooperation work in this context? The thesis is that there are many cross-border activities as well as many obstacles that hinder cooperation.
Niniejszy artykuł jest jednym z efektów realizacji projektu badawczego niedawno rozpoczętego w Instytucie Historii Saksonii i Antropologii Kulturowej (Drezno), którego celem jest przeanalizowanie "stref kontaktu" w polsko-czesko-niemieckim regionie przygranicznym. Tekst zarysowuje plan pracy, omawia podejście metodologiczne i przedstawia wstępne rezultaty badań. Ramy czasowe tego kulturowo-antropologicznego projektu badawczego zostały dopasowane do kontekstu wydarzeń historycznych zachodzących na tych pograniczach po II wojnie światowej. Podstawowe pytania stawiane w ramach tego projektu badawczego dotyczą: sposobów realizowania reprezentacji i funkcji kultury pamiątkowej, ustalania relacji między przeszłością i teraźniejszością w regionach przygranicznych oraz tego jak ludzie radzą sobie z własnym doświadczeniem przeszłości i tym, co jest historią oficjalnie prezentowaną. Chcemy ustalić jakie konsekwencje przeszłości są nadal widoczne współcześnie, kiedy Niemcy, Czechy i Polska stały się członkami UE? Interesuje nas jakie argumenty przemawiają na rzecz wybrania tego terytorium jako miejsca swojego zamieszkania w przypadku młodych mieszkańców oraz to jak funkcjonuje współpraca ponadnarodowa w tym kontekście? Zakładamy, że istnieje wiele działań transgranicznych, ale również wiele przeszkód, które utrudniają współpracę.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2016, 42, 2a; 55-68
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Use of Chemical Weapons on the Eastern Front of World War One (1915) and its Material and Discursive Remains – the Challenge and Stimuli for Attentive Travel, Systematizing, Storage, Connecting, in situ Preservation and Making Public Real Virtual and Digital Heritage of Weapons of Mass Destruction
Użycie broni chemicznych na Froncie Wschodnim I wojny światowej (1915) oraz materialne i dyskursywne pozostałości jako wyzwanie i stymulator dla uważnego podróżowania, ochrony in situ oraz systematyzacji, przechowywania i upubliczniania realnego, wirtualnego i cyfrowego dziedzictwa broni masowego rażenia
Autorzy:
Zalewska, Anna Izbaella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031976.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
broń masowego rażenia (BMR)
broń chemiczna (CW)
materialne i dyskursywne pozostałości broni chemicznej
I wojna światowa
Front Wschodni
1915
Polska Centralna
krajobraz (po)gazowy
cmentarze wojenne
archeologia
pamięć
bolesne dziedzictwo transnarodowe
rzeczywiste i wirtualne repozytoria wiedzy o CW
OPCW
upowszechnianie wiedzy
edukacja dla pokoju
refleksyjna turystyka kulturowa
uważne podróżowanie
weapons of mass destruction (WMD)
chemical weapon (CW)
material and discursive remains of CW
World War I
Eastern Front
central Poland
gasscape
war cemeteries
archaeology
memory
transnational painful heritage
real and virtual repositories of knowledge on CW
outreach
education
reflective cultural tourism
attentive travel
Opis:
The article includes a theoretical and practical proposal for perceiving and treating material and discursive remains of using chemical weapons – wherever they still exist – as stimuli for reflection on weapons of mass destruction and as warnings. Based on the specific example of the outcomes of the archaeological and historical research conducted in the historic battlefield – the section of the Eastern Front between Sochaczew in the north and Skierniewice in the south, the following more general appeals have been formulated: – for inalienability of collecting, systematizing and interpreting source information and studies that could together make up a real and digital repository of knowledge on material and discursive remains of historical uses of chemical weapons (CW) and potentially further on of weapons of mass destruction (WMD); – for documenting, digitalising and protecting in situ remains of the past that, despite representing a challenge for contemporary people, constitute a part of important, however difficult, transnational painful heritage; – for undertaking more intense, systematic and coordinated activities to disseminate knowledge about past use of CW and about the mission and activities of individuals and organisations involved in the process of minimizing the threats of weapons of mass destruction in the modern world (such as the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons – OPCW). It is worth exploration, as well as documentation and protection (with the aid of archaeology, history, memory studies, ethnology, landscape studies, educational studies – especially on Peace Education, tourism studies etc.) e.g. by means of transdyscyplinary research and working on establishing real and virtual repositories of knowledge on CW, OPCW, outreach, education on transnational painful heritage, reflective cultural tourism, attentive travel etc. The historical gasscapes (landscape marked with gas attacks) – such as an element of the landscape of today’s central Poland, sketched in this article, that bore witness to the very first mass use of gas shells in January 1915, as well as wave attacks with poisonous chlorine (possibly combined with phosgene) in the battlefield, has been presented as particularly predestined to serve as a symbols of CW painful heritage, triggers for reflection on BMR and carriers of even though weaker and disappearing living memories. Additionally, the attention was drawn to the fact that certain activities aimed at documenting, consolidating, systematizing and disseminating knowledge about the experiences related to CW (or more broadly, WMD) should be undertaken immediately. Some disappearing material remains prove it. The area (in present days Poland) of a former battlefield, where the army of the German Empire repeatedly used chemical weapons in 1915, still conceals the bodies of – until recently – almost completely forgotten victims of CW. Hence the emphasis put on the significance of that area and other similar places as destinations for attentive travel (real and virtual) following evocative remains will not leave us indifferent and uninterested.
Artykuł zawiera teoretyczną i praktyczną propozycję postrzegania i traktowania materialnych i dyskursywnych pozostałości po użyciu broni chemicznej – wszędzie tam, gdzie jeszcze istnieją – jako bodźców do refleksji nad bronią masowego rażenia i jako ostrzeżeń przed jej stosowaniem. Na konkretnym przykładzie wyników badań archeologiczno-historycznych prowadzonych na historycznym polu bitwy – stanowiącym pozostałość po odcinku Frontu Wschodniego między Sochaczewem na północy a Skierniewicami na południu – sformułowano następujące argumenty (wykraczające poza omawiane tu studium przypadku) i przemawiające za: zasadnością i niezbywalnością gromadzenia, systematyzowania i interpretowania informacji źródłowych i badań, które mogłyby przyczynić się do zaistnienia repozytorium wiedzy o materialnych i dyskursywnych pozostałościach historycznych zastosowań broni chemicznej (CW) i broni masowego rażenia (BMR); potrzebą dokumentowania, digitalizacji i ochrony in situ pozostałości przeszłości, które są częścią ważnego, choć trudnego, transnarodowego bolesnego dziedzictwa; koniecznością podjęcia bardziej intensywnych, systematycznych i skoordynowanych działań upowszechniających wiedzę o stosowaniu broni chemicznej w przeszłości oraz celowością upowszechniania wiedzy o misji i działalności osób i organizacji zaangażowanych w proces minimalizowania zagrożeń wynikających ze stosowania broni masowego rażenia we współczesnym świecie, jak np. Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW – skrót od ang. Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons). W artykule zaprezentowane zostały argumenty przemawiające za tym, że warto badać, dokumentować, zabezpieczać, interpretować i uobecniać w przestrzeni publicznej wiedzę o stosowaniu broni chemicznej, np. poprzez tworzenie repozytoriów (z wykorzystaniem przestrzeni realnych i wirtualnych oraz materialnych i cyfrowych danych), refleksyjną turystykę kulturową i uważne podróżowanie. Mogłoby to następować poprzez transdycysplinarne działania np. z udziałem archeologii, historii, studiów nad pamięcią, etnologii, krajobrazoznawstwa, pedagogiki (zwłaszcza edukacji dla pokoju), studiów nad turystyką itp. Historyczne krajobrazy gazowe (krajobrazy naznaczone atakami gazowymi określane tu jako gasscapes) – jak m.in. naszkicowany w tym artykule element krajobrazu dzisiejszej centralnej Polski, który był świadkiem pierwszego masowego użycia przez armię niemiecką pocisków gazowych w styczniu 1915 r., a także ataków falowych z wykorzystaniem trującego chloru (prawdopodobnie z fosgenem), zostały w artykule przedstawione jako predestynowane do tego, by służyć nam i przyszłym pokoleniom jako symbole bolesnego dziedzictwa broni chemicznej. Dodatkowo zwrócono uwagę, że pewne działania mające na celu poznawanie, dokumentowanie, utrwalanie, obejmowanie formalną ochroną i opieką śladów i świadectw, systematyzowanie i upowszechnienie wiedzy o doświadczeniach związanych z bronią chemiczną (czy szerzej bronią masowego rażenia), powinny zostać podjęte niezwłocznie. Przemawiają za tym m.in. bezpowrotnie znikające pozostałości materialne (jak np. cmentarze wojenne, na których spoczywają ofiary zastosowania broni chemicznej), będące ostatnimi świadkami. Teren dawnego pola bitwy (na Równinie Łowicko-Błonskiej), na którym armia Cesarstwa Niemieckiego wielokrotnie użyła broni chemicznej w roku 1915, nadal kryje szczątki do niedawna prawie całkowicie zapomnianych ofiar broni masowego rażenia. Stąd nacisk kładziony na znaczenie tego obszaru i innych podobnych miejsc jako destynacji uważnych podróży (realnych i wirtualnych), które nie powinny nas pozostawiać obojętnymi i niezainteresowanymi.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2020, 35; 243-273
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies