Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wiek XIII" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Characteristics of 13th-century mortars from the tower at Lublin Castle
Charakterystyka XIII-wiecznych zapraw z baszty na Zamku Lubelskim
Autorzy:
Klimek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312072.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
zaprawa historyczna
wiek XIII
badanie
Lublin
wieża zamkowa
historic mortar
13th century
research
castle tower
Opis:
The tower at Lublin Castle, known as the donjon, is the only monument of Romanesque art on the eastern side of the Vistula River. The cylindrical, brick building is part of the Lublin Castle complex. During contemporary restoration work, the 13th-century walls were uncovered, making it possible to retrieve the original materials. The article presents the mineralogical, chemical and granulometric characteristics. The analytical methodology included: qualitative mineralogical analysis of the whole sample by X-ray diffraction (XRD); morphological studies with elemental evaluation and microanalysis of the binder by scanning electron microscopy and energy-dispersive X-ray spectroscopy (SEM-EDS). Residue determination of hydrochloric acid-insoluble parts and their granulometric analysis were performed. This methodology enabled to determine the composition of the mortars. It was found that the tested mortars have a similar mineralogical structure, but slightly differ in the proportion of individual components, primarily aggregate fractions. The samples consist mainly of quartz, calcite, and silicates. Moreover, the lime binder of the mortars was shown to be microcrystalline in nature. The aggregate used in historical mortars predominantly consisted of quartz sand and minerals of the feldspar and silicate group. The condition of the mortars requires conservation interventions. The performed characterization of the historic mortars was important for designing compatible restoration mortars.
Baszta na Zamku Lubelskim, zwana donżonem, to jedyny po wschodniej stronie Wisły zabytek sztuki romańskiej. Cylindryczna, murowana budowla wchodzi w skład kompleksu Zamku Lubelskiego. W Basztę wzniesiono około połowy XIII w. w formie cylindrycznej, jednorodnej budowli wykazującej cechy stylu późnoromańskiego [1, 2]. Budynek został wzniesiony w typowy sposób dla XIII-wiecznych warowni - wewnątrz pierścienia obronnego, jako główne centrum umocnień (Fig.1.A). Od tamtego czasu baszta nie była przebudowywana na większą w skalę. Baszta to cylindryczna wieża na planie koła. Stoi na dziedzińcu zamku, częściowo wtopiona w jego południowe skrzydło połową swego obwodu. Posiada trzy kondygnacje. Zwieńczona jest krenelażem umieszczonym na lunetowym fryzie. Dolne partie wieży zostały zbudowane z wapienia łamanego i cegły, górne z cegły. W trakcie współcześnie wykonywanych prac restauratorskich odkryto XIII-wieczne mury, co umożliwiło pobranie oryginalnych materiałów. W artykule przedstawiono charakterystykę mineralogiczną, chemiczną i granulometryczną. Wieża na Wzgórzu Zamkowym w Lublinie jest jedynym znanym zabytkiem późnego okresu romańskiego na terenie historycznego województwa lubelskiego. Znaczenie tego obiektu dla dziejów zamku i miasta nie przełożyło się jednak proporcjonalnie na zakres podejmowanych badań. W istocie bowiem nie dokonano, jak dotychczas, planowych i systematycznych badań architektoniczno-konserwatorskich programowo mających na celu wyjaśnienie podstawowych kwestii związanych z obiektem: warsztatem i zastosowanym materiałem budowlanym. Badania i charakterystyka zabytkowych zapraw jest istotnym narzędziem identyfikacji pochodzenia składników, służy również do pozyskiwania informacji o historycznej ewolucji zabytku [4-7]. Właściwości techniczne zapraw są zależne od surowców [8]. Skład zapraw (charakter składników) i tekstura (zależna od składu masy i rozkładu uziarnienia są to najbardziej istotne cechy w kwestiach kompatybilności technicznej, pomiędzy materiałem historycznym, a nowo projektowanym [9].
Źródło:
Archives of Civil Engineering; 2023, 69, 2; 83--95
1230-2945
Pojawia się w:
Archives of Civil Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efforts of Bishop Thomas I of Wrocław to Develop the Cult of St Stanislaus in Silesia
Starania wrocławskiego biskupa Tomasza I o rozwój kultu św. Stanisława na Śląsku
Autorzy:
Kogut, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913414.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
St Stanislaus
Thomas I
13 century
Bishopric of Wroclaw
Polish history
cult of St Stanislaus
Silesia
św. Stanisław
Tomasz I
XIII wiek
biskupstwo wrocławskie
historia Polski
kult św. Stanisława
Śląsk
Opis:
Undoubtedly, the cult of St Stanislaus has been known in the Diocese of Wrocław since the end of the 11th century. However, none of the decision-making and pastoral centres took proper action to strengthen it in all spheres of life, especially pastoral. It was only Bishop Thomas I of Wroclaw who took up this task with great interest because he was greatly concerned about the salvation of the diocesan souls entrusted to his care. By joining in the great project of Bishop Prandota of Krakow regarding the finalization of the canonization of St Stanislaus, he wanted to achieve not only the devotional effect, but also to implement his life’s programme. He was asupporter of the idea of unifying Polish principalities and establishing the dominant role of Church power over its secular counterpart. By promoting the cult of the Saint, he put into effect many of his goals. His death in 1268 stopped the enthusiasm for promoting the cult for some time.
Niewątpliwie kult św. Stanisława znany był w diecezji wrocławskiej od końca XI w. Żaden z ośrodków decyzyjnych i duszpasterskich nie podjął jednak należytej akcji, aby wzmacniać go we wszystkich sferach życia, zwłaszcza duszpasterskiego. Z wielkim zainteresowaniem podjął się tego zadania dopiero biskup wrocławski Tomasz I, dla którego dominującą rolę odgrywała troska o zbawienie dusz diecezjan powierzonych jego pieczy. Włączając się w wielki projekt biskupa krakowskiego Prandoty dotyczący sfinalizowania zabiegów kanonizacyjnych św. Stanisława, chciał pozyskać nie tylko efekt pobożnościowy, ale także realizację swego życiowego programu. Był zwolennikiem idei zjednoczeniowej państwa polskiego i dominującej roli władzy kościelnej nad świecką. Propagując kult Świętego, zrealizował wiele swoich założeń. Jego śmierć w roku 1268 powstrzymała na pewien czas entuzjazm w popularyzacji kultu.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 295-314
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies