Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "submandibular salivary gland" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Metastasis of clear cell renal cell carcinoma to the organs of the head and neck – an ongoing problem
Autorzy:
Torchalla, Patrycja
Czesak, Małgorzata
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398949.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
clear cell renal cancer
renal cell carcinoma
metastases
submandibular salivary gland
Opis:
Renal cell carcinoma accounts for about 2-3% of all malignancies. It is characterized by a high frequency of metastases, which are most often observed in the lungs, bones, liver, brain and regional lymph nodes. Literature highlights the rare occurrence of renal cancer metastases to the head and neck, even though it is the third most common cancer that metastasizes to the head and neck. Below we present a case report of metastases of clear cell carcinoma from a kidney to the organs of the head and neck. The analysis was carried out retrospectively based on medical records of a patient hospitalized at the Department of Otorhinolaryngology, Head and Neck Surgery of the Medical University of Warsaw in the years 2009-2019. We describe an 81-year-old man after left-sided nephrectomy due to clear cell carcinoma, with numerous distant metastases, who was diagnosed with metastases to the left submandibular salivary gland 8 years after primary surgery, followed by a diagnosis of metastasis to the right submandibular salivary gland 3 years later. The patient underwent 2 radical procedures to remove the submandibular salivary glands. Due to the presence of lung metastases, treatment with a tyrosine kinase inhibitor was also implemented.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 42-48
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neurological complications and quality of life after submandibular gland resection. A Prospective, non-randomized, single-centre study
Autorzy:
Chiesa Estomba, Carlos
Valldeperes-Vilanova, Ariadna
González-García, Jose
Larruscain-Sarasola, Ekhiñe
Sistiaga-Suarez, Jon
Altuna-Mariezcurrena, Xabier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397732.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
neurological complications
salivary gland
submandibular gland
surgery
Opis:
Introduction: There are different complications related to the submandibular gland resection, like damage to the mandibular branch of the facial nerve, lingual or hypoglossal nerve. Moreover, subjective complaints like dry mouth, altered sensation around the scar and taste alterations were described. Patients and methods: A prospective, non-randomized study was performed including 20 patients treated with submandibular gland resection. Results: The most common etiology was sialolithiasis affecting 9 (45%) patients. One (5%) patient presented a lingual nerve paresis, 2 (10%) patients presented a transient marginal mandibular branch paresis and no hypoglossal nerve alteration was observed. Factors like the size of the lithiasis (P = 0.293), size of the tumor (P = 0.445) or type of pathology (P = 0.694) were not related with neurological complications. Altered sensation in the skin around a scar was the most severely weighted problem (55% and 33.3%), and xerostomia was the second one (33% and 27.3%) at one month and at six months after surgery, respectively. Conclusion: The submandibular gland resection remains to be a safe technique with a low rate of surgical and neurological complications. However, patients should be informed about sequelae like xerostomia, altered sensation in the skin or pain around the scar, which may be discomforting. The cosmetic result can be satisfactory, but a surgical scar can be avoided with another approach. Although rare, the risk of MBFN, lingual and hypoglossal nerve damage should always be included in the preoperative information on surgical risks.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 6; 32-37
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena
The usefulness of ultrasound in the diagnostics of Sjögren’s syndrome
Autorzy:
Saied, Fadhil
Włodkowska‑Korytkowska, Monika
Maślińska, Maria
Kwiatkowska, Brygida
Kunisz, Wojciech
Smorawińska, Patrycja
Sudoł‑Szopińska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059021.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Sjögren’s syndrome
parotid gland
submandibular gland
ultrasound
ultrasound examination of the main salivary glands
ultrasonografia
ultrasonografia głównych gruczołów ślinowych
zespół sjögrena
ślinianka podżuchwowa
ślinianka przyuszna
Opis:
Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome (xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease, i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on the examiner’s experience.
Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 53; 202-211
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies