Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "stres oksydacyjny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Life with oxidative stress
Autorzy:
Gurda, D.
Kietrys, A.M.
Szopa, A.
Twardowski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/185377.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ROS
oxidative stress
antioxidants
oxidative stress response
stres oksydacyjny
przeciwutleniacze
reakcja na stres oksydacyjny
Opis:
Incomplete oxygen reduction gives rise to reactive oxygen species (ROS). For a long time they have been considered unwelcome companions of aerobic metabolism. Organisms using oxygen developed several systems of ROS scavenging with enzymatic and non enzymatic antioxidants, which allow them control the cellular level of oxygen derived from free radicals. It is well established nowadays that ROS are not necessarily negative byproducts, but they also play an important role in cellular mechanisms. They are involved in many regular cellular processes in all aerobic organisms. When the antioxidant system is overcome and the balance between ROS production and scavenging is disrupted, oxidative stress occurs. It has been reported that oxidative stress may be linked to some human diseases and is also involved in biotic and abiotic stress response in plants.
Źródło:
Chemical and Process Engineering; 2012, 33, 4; 509-528
0208-6425
2300-1925
Pojawia się w:
Chemical and Process Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effects of oxidative stress on telomeres and cell life span
WPŁYW STRESU OKSYDACYJNEGO NA TELOMERY I DŁUGOŚĆ ŻYCIA KOMÓREK
Autorzy:
Pańczyszyn, Anna
Boniewska-Bernacka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526667.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
oxidative stress
telomeres
stres oksydacyjny
telomery
Opis:
Oxidative stress is associated with excessive amounts of reactive oxygen species (ROSOS) in the body. The sources of ROSOS constitute the respiratory chain, immune system cells and external factors, e.g. smoking. ROSOS may cause damage and faster shortening of nucleoprotein structures called telomeres, which protect chromosome ends. The consequence of faster shortening of telomeres is aging and death of cells. The aim of this paper was to present the impact of ROSOS on the rate of telomere shortening and cell life span. It is common knowledge that shorter telomeres are associated with higher risk of cardiovascular diseases and tumors. An antioxidant-rich diet, avoiding stress, and physical activity contribute to lower levels of oxidative stress, slower telomere shortening, and longer and healthier life.
Stres oksydacyjny związany jest ze zbyt dużą ilością reaktywnych związków tlenowych (ROSOS) w organizmie. Źródłem ROSOS jest łańcuch oddechowy, komórki odpornościowe oraz czynniki zewnętrzne, np. palenie tytoniu. W wyniku aktywności ROSOS uszkodzeniu mogą ulegać telomery, nukleoproteinowe struktury chroniące końce chromosomów, co prowadzi do nadmiernego ich skracania się. W konsekwencji komórki posiadające krótsze telomery szybciej starzeją się i ulegają śmierci. W pracy przedstawiono wpływ ROSOS na tempo skracania się telomerów i długość życia komórek. Jak wiadomo, krótsze telomery związane są z ryzykiem wystąpienia chorób układu krążenia i nowotworów. Dieta bogata w przeciwutleniacze, unikanie stresu oraz aktywność fizyczna przyczyniają się do obniżenia poziomu stresu oksydacyjnego i tempa skracania się telomerów w komórkach, czego konsekwencją może być dłuższe i zdrowsze życie.
Źródło:
Puls Uczelni; 2016, 3; 41-44
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie działania klozapiny i haloperidolu na grupy tiolowe osocza osób zdrowych
The comparison of clozapine and haloperidol effects on plasma thiol groups in healthy subjects
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kwiatkowska, Anna
Kopka, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943182.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
clozapine
free thiols
haloperidol
oxidative stress
schizophrenia
klozapina
schizofrenia
stres oksydacyjny
wolne tiole
Opis:
Differentiated effects of antipsychotics: haloperidol and clozapine on oxidative stress biomarkers were analysed. It has not been determined yet in what way clozapine and haloperidol affect human plasma thiol groups (-SH). The study was aimed at establishing of the effects of haloperidol and clozapine, in doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, on free thiols in human plasma under in vitro conditions. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of the drugs was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (haloperidol 4 ng/ml and 20 ng/ml; clozapine 350 ng/ml and 420 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment (without the drug). The free thiols level was measured using the Ellman method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: After 24 hours’ incubation with plasma, haloperidol in concentrations 4 ng/ml and20 ng/ml and clozapine in concentrations 350 ng/ml and 420 ng/ml caused statistically insignificant, as compared to control samples (without the drug), modifications in the level of free thiols (p>0.05). Conclusions: Clozapine and haloperidol in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, do not induce significant changes in the concentration of free thiols in plasma.
Analizowano zróżnicowane działanie leków przeciwpsychotycznych: haloperidolu i klozapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego. Dotychczas nie rozstrzygnięto, w jaki sposób klozapina i haloperidol oddziałują na grupy tiolowe (-SH) osocza ludzkiego. Celem badania było ustalenie wpływu haloperidolu i klozapiny w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (haloperidol 4 ng/ml i 20 ng/ml; klozapina 350 ng/ml i 420 ng/ml) i inkubowano z osoczem 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli wykonano metodą Ellmana (Rice-Evans, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Ustalono, że po 24-godzinnej inkubacji z osoczem haloperidol w stężeniu 4 ng/ml i 20 ng/ml oraz klozapina w stężeniu 350 ng/ml i 420 ng/ml spowodowały nieistotne statystycznie, w porównaniu z próbami kontrolnymi (bez leku), zmiany poziomu wolnych tioli (p>0,05). Wniosek: Klozapina i haloperidol w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują istotnych zmian stężenia wolnych tioli w osoczu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 255-264
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oxidative stress, apaptosis and stess proteins
Stres oksydacyjny, apoptoza a białka stresowe
Autorzy:
Jethon, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366509.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
stres oksydacyjny
białka stresowe
apoptoza
adaptacja
nurkowanie
oxidative stress
stress proteins
apoptosis
adaptation
diving
Opis:
Reactive oxygen species are constantly generated in aerobic processes in the organism. At the beginning their appearance in tissues were considered to be dangerous, leading to numerous diseases, mutagenesis, degenerative processes and aging. With time their physiological role was discovered as factors regulating numerous internal processes. Oxidative stress can appear as a consequence of influence of various external and internal factors acting especially as stressors. The factors of diving environment are usually stressors. Physical work performance leads also to enhancement of reactive oxygen generation. As a response there is synthesized several stress proteins, which are involved in homeostasis maintenance, cell survival promotion and in cytoprotection. If this protective role is insufficient there appear a cell destruction and cell death due to apoptosis or necrosis. These two processes are close related. The appearance of oxidative stress and apoptosis does not always result in cell death. Less intensive they act in remodeling of the cell that has an adaptative character. This process is under supervision of stress proteins.
Reaktywne formy tlenu są stale wytwarzane w organizmie w procesach przemian o charakterze tlenowym. Początkowo ich obecność w tkankach była traktowana jako niekorzystne zjawisko, łączone z różnymi schorzeniami, mutagenezą, procesami degeneracyjnymi i biologicznym starzeniem się organizmu. Z czasem poznano jednak ich fizjologiczne znaczenie w zakresie regulacji różnych procesów wewnątrzustrojowych. Stres oksydacyjny może powstać w wyniku wpływu różnych czynników zewnątrz- i wewnątrzpochodnych, zwłaszcza mających charakter stresora. Czynniki występujące w nurkowaniu ten charakter zazwyczaj mają. Obok nich, wykonywanie pracy fizycznej prowadzi także do zwiększenia ilości powstających reaktywnych form tlenu. W odpowiedzi na stres organizm wytwarza szereg białek stresowych, które regulują homeostazę wewnątrzkomórkową, ułatwiają przeżywanie komórki i odgrywają zasadniczą rolę w ochronie komórki. W razie niedostatecznej ochrony powstaję uszkodzenie komórki i jej śmierć poprzez apoptozę lub nekrozę. Oba procesy są ściśle ze sobą związane. Zmiany wywołane stresem oksydacyjnym i pojawienie się apoptozy nie zawsze prowadzą do śmierci komórki. W mniej intensywnym wymiarze służą przebudowie komórki, mającej znaczenie adaptacyjne. Proces ten jest pod nadzorem białek stresowych.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2005, 1(10); 6-13
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of β-carotene on homocysteine level and oxidative stress in lead-exposed workers
Wpływ β-karotenu na stężenie homocysteiny i nasilenie stresu oksydacyjnego u pracowników narażonych na związki ołowiu
Autorzy:
Kasperczyk, Sławomir
Dobrakowski, Michał
Kasperczyk, Janusz
Romuk, Ewa
Prokopowicz, Adam
Birkner, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166244.pdf
Data publikacji:
2014-10-02
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
β-karoten
zatrucie ołowiem
stres oksydacyjny
homocysteina
β-carotene
lead poisoning
Oxidative stress
homocysteine
Opis:
Background: Oxidative stress is involved in lead toxicity. This suggests that some antioxidants may play a role in the treatment of lead poisoning. In the light of this, the aim of the study was to determine whether β-carotene administration reduces oxidative stress and homocysteine level in workers chronically exposed to lead. Material and Methods: The exposed population included healthy male workers exposed to lead who were randomly divided into 2 groups (mean blood lead level ca. 44 μg/dl). Workers in the 1st group (N = 49, reference group) had no antioxidants, drugs, vitamins or dietary supplements administered, while workers in the 2nd group (N = 33) had β-carotene administered in a dose of 10 mg per day for 12 weeks. Biochemical analysis included markers of lead-exposure and the level of malondialdehyde (MDA), an oxidative stress biomarker. We also measured the level of homocysteine (Hcy) and thiol groups as well as the activity of superoxide dismutase (SOD) and its isoenzyme EC-SOD in serum. Results: After supplementation, the level of MDA significantly decreased, compared to baseline, by 16%, and to the reference group. When compared to the reference group, Hcy level was also significantly decreased. However, the level of thiol groups was significantly higher after supplementation with β-carotene compared to the reference group. Analogically, the activity of SOD and EC-SOD was significantly higher compared to the baseline and to the reference group. Conclusions: Despite some controversies over antioxidant properties of β-carotene, our results indicate that its antioxidant action could provide some beneficial effects in lead poisoning independent of chelation. Med Pr 2014;65(3):309–316
Wstęp: Ponieważ ołów wywołuje stres oksydacyjny, przypuszcza się, że antyoksydanty mogą mieć zastosowanie w leczeniu zatrucia tym metalem. Celem niniejszej pracy było zbadanie, czy podawanie β-karotenu redukuje stres oksydacyjny oraz obniża stężenie homocysteiny u pracowników narażonych na ołów. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili zdrowi pracownicy płci męskiej podzieleni na 2 podgrupy (średnie stężenie ołowiu we krwi: ok. 44 μg/dl). W pierwszej (N = 49, grupa porównawcza) nie stosowano żadnego leczenia, a drugiej podawano β-karoten w dawce 10 mg na dzień przez 12 tygodni. Analiza biochemiczna objęła markery narażenia na ołów i marker stresu oksydacyjnego - dialdehyd malonowy (malondialdehyde - MDA). Ponadto zbadano stężenie homocysteiny (homocysteine - Hcy), grup tiolowych oraz aktywność dysmutazy ponadtlenkowej (superoxide dismutase - SOD) i jej izoenzymu EC-SOD. Wyniki: Po suplementacji w grupie leczonej zaobserwowano obniżenie się stężenia MDA w porównaniu z wartościami wyjściowymi oraz z wynikami w grupie porównawczej. Obniżeniu uległo także stężenie Hcy w porównaniu z wynikami uzyskanymi dla grupy porównawczej. Z kolei stężenie grup tiolowych oraz aktywność SOD uległy zwiększeniu w porównaniu z grupą porównawczą, a w przypadku SOD i EC-SOD także w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Wnioski: Wyniki niniejszego badania sugerują, że podawanie β-karotenu w zatruciu ołowiem może przynieść korzyści, takie jak zmniejszenie stresu oksydacyjnego, mierzonego pośrednio jako stężenie MDA, lub obniżenie stężenia aterogennej homocysteiny. Med. Pr. 2014;65(3):309–316
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 3; 309-316
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of antioxidant status in selected connective tissue diseases
Ocena stanu antyoksydacyjnego w wybranych chorobach układowych tkanki łącznej
Autorzy:
Przywara-Chowaniec, Brygida
Seget, Sebastian
Dróżdż, Maria
Puzio, Agata
Czuba, Zenon
Nowalany-Kozielska, Ewa
Kawecki, Damian
Gawlikowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035568.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
connective tissue diseases
oxidative stress
superoxide dismutase
stres oksydacyjny
choroby tkanki łącznej
dysmutaza ponadtlenkowa
Opis:
INTRODUCTION: Reactive oxygen species (ROS), which cause increased degradation of nitric oxide and defects in endothelial function, play an essential role in the pathogenesis of increased vascular contractility. Reactive oxygen species are produced in the vascular bed by endothelial cells, smooth muscle cells and fibroblasts. The destructive effect of ROS is of great importance to the pathogenesis of many diseases such as atheromatosis, ischemia, heart fail-ure, cerebral insufficiency and respiratory failure. MATERIAL AND METHODS: A total of 36 patients (31 females, 5 males; mean age 47 ± 7 years) with connective tissue diseases (systemic lupus erythematosus – 23 patients, systemic sclerosis – 13 patients) and 40 (37 females, 3 males) healthy volunteers (mean age 50 ± 2 years) of both sexes were enrolled in the study. This study evaluated the total antioxidant capacity in serum, using the method of reducing radical DPPH and radical ABTS•+. RESULTS: The blood plasma of the patients had lower antioxidant activities compared to the blood plasma of the healthy controls. CONCLUSIONS: This study shows the differences in the antioxidant activity in healthy volunteers and patients with connective tissue diseases. These parameters can be monitored during treatment by modulating oxidative metabolism and by stimulating antioxidant activity.
WSTĘP: Reaktywne formy tlenu zwiększają degradację tlenku azotu i upośledzają funkcję śródbłonka, odgrywają ponadto istotną rolę w patogenezie zwiększonej kurczliwości naczyń. Produkowane są przez komórki śródbłonka łożyska naczyniowego, komórki mięśni gładkich oraz fibroblasty. Destrukcyjny wpływ reaktywnych form tlenu ma duże znaczenie w patogenezie wielu chorób, takich jak: miażdżyca, niedokrwienie, niewydolność serca, niewydolność naczyń mózgowych oraz niewydolność oddechowa. MATERIAŁ I METODY: W grupie badanej było 36 pacjentów (31 kobiet i 5 mężczyzn; średnia wieku 47 ± 7 lat) z chorobą tkanki łącznej (23 osoby z toczniem rumieniowatym układowym oraz 13 osób z twardziną układową), w grupie kontrolnej 40 zdrowych ochotników (37 kobiet i 3 mężczyzn; średnia wieku 50 ± 2 lata). W pracy oceniono całkowitą zdolność antyoksydacyjną w surowicy, wykorzystując metodę redukcji rodnika DPPH i rodnika ABTS•+. WYNIKI: U pacjentów z chorobą układową tkanki łącznej aktywność antyoksydacyjna osocza jest mniejsza w porównaniu z grupą zdrowych ochotników. WNIOSKI: W pracy wykazano różnice w aktywności antyoksydacyjnej między zdrowymi ochotnikami a pacjentami z chorobą tkanki łącznej. Parametry te mogą być monitorowane podczas terapii przez modulowanie metabolizmu oksydacyjnego i stymulację aktywności antyoksydantów.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 116-120
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kwetiapiny na stężenie wolnych tioli i związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym w osoczu, in vitro
The effect of quetiapine on the in vitro serum concentration of free thiols and thiobarbituric acid-reacting substances
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kopka, Justyna
Kropiwnicki, Paweł
Kontek, Bogdan
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942623.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antipsychotics
lipid peroxidation
oxidative stress
quetiapine
thiols
kwetapina
leki przeciwpsychotyczne
peroksydacja lipidów
stres oksydacyjny
tiole
Opis:
Quetiapine, a second generation antipsychotic, has no significant effect on the occurrence of tardive dyskinesia or other motoric disorders whose aetiology may be related to a pro- and antioxidative imbalance. The mechanism of quetiapine effect on the oxidative stress biomarkers remains unknown. The aim of the study was to establishthe effect of quetiapine, administered in doses recommended in the treatment of acute phase of schizophrenia, on lipid peroxidation measured by levels of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and on free thiols in human plasma in vitro. Material and methods: Blood samples were obtained from 10 healthy volunteers – males and females aged 24–26 (mean 25, SD = 0.6) and placed in the ACD solution. Quetiapine was dissolved in a 0.01% solution of dimethylsulfoxide to reach the final concentration of 400 ng/ml and incubated with plasma for 24 h at 37°C. For each experiment a control test (without drug) has been done. Thiol levels were evaluated by the Ellmann method and the TBARS concentrations by the spectrophotometric Rice-Evans method. For statistical analysis we used the t-test (Statistica 6.0, StatSoft, Inc.). Results: Quetiapine at 400 ng/ml shows antioxidative properties causing an increase of plasma free thiol level and decrease of plasma lipid peroxidation.
Kwetiapina, lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji, nie wywiera istotnego wpływu na występowanie późnej dyskinezy oraz innych zaburzeń ruchowych (movement disorders), w których etiopatogenezę mogą być zaangażowane zaburzenia równowagi pro- i antyoksydacyjnej. Mechanizm działania kwetiapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego, a tym samym na redoks, nie jest znany. Celem badania było ustalenie wpływu kwetiapiny, w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii, na peroksydację lipidów mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) oraz na wolne tiole w ludzkim osoczu, w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników – kobiet i mężczyzn w wieku 24–26 lat (średnio 25 lat, SD = 0,6 roku) – na roztwór ACD. Substancję aktywną kwetiapiny rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężenia końcowego 400 ng/ml i inkubowano z osoczem przez 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia TBARS – metodą spektrofotometryczną opisaną przez Rice’a-Evansa. Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Stwierdzono, że kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml w porównaniu z próbami kontrolnymi powoduje istotny statystycznie spadek stężenia TBARS o 22% (p < 0,04) oraz wywiera istotny wpływ na wzrost stężenia wolnych tioli (p < 0,002). Wniosek: Kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml wykazuje działanie antyoksydacyjne, powodując wzrost stężenia wolnych tioli w osoczu i zmniejszenie peroksydacji lipidów osocza.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 145-153
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Health-promoting effects of bioactive compounds in blackcurrant (Ribes nigrum L.) Berries
Autorzy:
Oczkowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085953.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
anthocyanin
chemoprevention
black currant
inflammation
oxidative stress
polyphenol
antocyjany
chemoprewencja
czarna porzeczka
polifenole
stany zapalne
stres oksydacyjny
Opis:
Blackcurrant (BC) is a well-known and appreciated berry fruit in our country and Poland is the largest BC producer among European Union countries and the second, after Russia, producer in the world. Due to the short shelf life of BC, its consumption in fresh form is relatively low , therefore the berries are processed into juices, jams, jellies, and freeze-dried products or alcoholic beverages. The high nutritional value of BC berries result from high content of bioactive compounds (among others, vitamin C, anthocyanins, pectins, organic acids, as well as polyunsaturated fatty acids contained in seeds of the fruit). Anthocyanins (ANTs) create the largest group among all polyphenolic compounds contained in BC. The results from different studies confirm that ANTs are important in attenuation oxidative stress parameters in the organism, and therefore can reduce the risk of certain non-communicable chronic diseases. Consumption of unprocessed and processed blackcurrants (i.e. juices and products containing fruit extracts) may support the nutrition therapy of cardiovascular diseases, certain eye diseases and may normalize the lipid profile of the blood plasma. Additionally, the beneficial profile of unsaturated fatty acids from BC seeds supports the therapy of autoimmune diseases. This article is attempts to summarize the results of the studies on the anti-inflammatory, immunomodulatory, anti-tumor and anti- microbial effects of BC bioactive compounds including the mechanisms of their action depending on the form of the fruit (e.g. juice, whole fruit extract, dried pomace, or seed oil). The article also highlights the potential use of BC in production of functional food, important in the dietary prevention of non-communicable chronic diseases resulting from increased oxidative stress in the organism.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2021, 72, 3; 229-238
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ stężeń terapeutycznych amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – badania in vitro
The effects of therapeutic concentrations of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation – in vitro studies
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kwiatkowska, Anna
Kopka, Justyna
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944732.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
amisulpryd
leki przeciwpsychotyczne
peroksydacja lipidów
risperidon
schizofrenia
stres oksydacyjny
amisulpride
antipsychotics
lipid peroxidation
oxidative stress
risperidone
schizophrenia
Opis:
Introduction: Antipsychotics may in different ways affect the oxidative stress measured by plasma lipid peroxidation. Probably some of them may intensify the oxidative balance disturbances occurring in schizophrenia. The effects of amisulpride and risperidone on redox processes are not known sufficiently yet. Aim of the study: Establishment of the effects of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation measured by determination of the levelof thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), in vitro. Material and methods: Blood for the studies was collected from healthy volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substances of the examined drugs were dissolved in 0.01% dimethylsulfoxide (DMSO) to the final concentrations (of amisulpride 578 ng/ml and risperidone 64 ng/ml) and incubated with plasma for 1 and 24 hours at 37ºC. For each experiment the control samples of plasma with DMSO (without the drug) were performed. The lipid peroxidation level was measured in plasma by determining the TBARS concentration, using the spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the following statistical methods: the paired Student t-test and ANOVA II variance analysis and NIR test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: The ANOVA II variance analysis indicated significant differences in the effects of both drugs on TBARS level (F=4.26; df=2, p<0.05). With reference to control samples, amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma caused a significant decrease in TBARS concentration (p<0.003), whereas risperidone – an increase in TBARS concentration by 14% (p>0.05). Conclusion: Amisulpride and risperidone in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia do not induce oxidative stress measured by lipid peroxidation. Unlike risperidone, amisulpride exhibits antioxidative effects.
Wprowadzenie: Leki przeciwpsychotyczne mogą wpływać w różny sposób na stres oksydacyjny, mierzony za pomocą peroksydacji lipidów osocza. Prawdopodobnie niektóre z nich mogą nasilać zaburzenia równowagi oksydacyjnej, występujące w schizofrenii. Działanie amisulprydu i risperidonu na procesy redoks nie jest dostatecznie poznane. Cel badania: Ustalenie wpływu amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancje aktywne badanych leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku (DMSO) do stężeń końcowych (amisulprydu 578 ng/ml i risperidonu 64 ng/ml) i inkubowano z osoczem 1 i 24 godziny w temperaturze 37ºC. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne osocza z DMSO (bez leku). Poziom peroksydacji lipidów mierzono w osoczu, oznaczając stężenie TBARS metodą spektrofotometryczną (wg Rice’a-Evansa, 1991). Do analizy wyników zastosowano metody statystyczne: sparowany test t-Studenta i analizę wariancji ANOVA II oraz test NIR (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Analiza wariancji ANOVA II wykazała istotne różnice we wpływie obu leków na stężenie TBARS (F=4,26; df=2; p<0,05). W odniesieniu do prób kontrolnych amisulpryd po 24 godzinach inkubacji z osoczem spowodował istotny spadek stężenia TBARS (p<0,003), natomiast risperidon – wzrost stężenia TBARS o 14% (p>0,05). Wniosek: Amisulpryd i risperidon w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują stresu oksydacyjnego mierzonego za pomocą peroksydacji lipidów. W przeciwieństwie do risperidonu amisulpryd wywiera działanie antyoksydacyjne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 145-153
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potential of karamunting (Rhodomyrtus tomentosa) fraction against kidney damage in diabetic rats
Autorzy:
Saleh, M.I.
Hidayat, R.
Febriyanto, G.
Parisa, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049334.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Tematy:
Rhodomyrtus tomentosa
antioxidant compound
oxidative stress
kidney damage
diabetic rat
hemoglobina glikowana A
insulina
środki ochronne
stres oksydacyjny
Opis:
Introduction: Karamunting (Rhodomyrtus tomentosa) is Indonesian native plant that contains high antioxidant compounds with the potential to suppress oxidative stress activity in cells. This study is the first research to specifically explore the role of the karamunting fraction in protecting kidney damage due to the formation of AGEs in the renal glomerulus in diabetes mellitus. Objective: This study aims to assess the impact of karamunting on blood glucose profile, HbA1c, insulin profile and kidney condition (AGEs expression, TNF-α and kidney histology) in diabetic rats. Methods: The karamunting extraction process was carried out by maceration with ethanol. Induction of diabetes mellitus was carried out using streptozotocin. Thirty male rats (Rattus norvegicus), Wistar strain weighing between 200–250 grams were the subject in this study. HbA1c, insulin, TNF-α, AGEs levels were evaluated in the kidney tissue. Histological assessment of the kidney was carried out. Results: Karamunting can improve blood glucose levels in diabetic rats. This improvement in blood glucose levels causes an improvement in the level of HbA1c. Administration of karamunting fraction can prevent AGEs deposition in renal tissue, which in turn will inhibits the inflammation and prevents further damage of kidneys. Conclusion: Karamunting fraction can improve blood glucose regulation so that it can prevent further damage and complications of kidney organs in diabetic rats.
Źródło:
Herba Polonica; 2021, 67, 2; 9-16
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lead-elevated activity of xanthine oxidase in lead-exposed workers
Indukcja aktywności oksydazy ksantynowej przez ołów u zawodowo narażonych pracowników
Autorzy:
Kasperczyk, Sławomir
Dobrakowski, Michał
Ostałowska, Alina
Kasperczyk, Aleksandra
Wilczyński, Sławomir
Wyparło-Wszelaki, Magdalena
Kiełtucki, Jacek
Birkner, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168414.pdf
Data publikacji:
2014-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zatrucie ołowiem
oksydaza ksantynowa
kwas moczowy
kreatynina
stres oksydacyjny
lead poisoning
xanthine oxidase
uric acid
creatinine
Oxidative stress
Opis:
Background: The aim of the present study was to explore the connection between lead toxicity and the activity of xanthine oxidase (XO). In addition, we indicated the uric acid (UA) and creatinine levels and concentration of erythrocyte malondialdehyde (MDA) to estimate oxidative stress intensity. Materials and Methods: The examined group consisted of 125 healthy male employees of zinc and lead works. The examined group was divided into tertiles according to blood lead levels. In the collected blood samples, concentrations of lead-exposure indices, UA, creatinine, and MDA as well as activity of XO were measured concomitantly. The control group consisted of 32 healthy male administrative workers who were exposed to lead only environmentally. Results: XO activity and MDA level were significantly elevated in all tertiles compared to the control group. Creatinine level was significantly elevated in the medium and high tertiles. However, the level of UA was significantly elevated in the high tertile, while in the low and medium tertile only a tendency toward higher values was observed. Conclusions: Occupational exposure to lead induces activity of XO. This induction may contribute to the observed simultaneously increased oxidative stress, measured as MDA level, and the increased level of UA. Med Pr 2013;64(2):175–180
Wstęp: Celem pracy była analiza wpływu narażenia na ołów na aktywność oksydazy ksantynowej (xanthine oxidase - XO). Dodatkowo wyznaczono stężenia kwasu moczowego (uric acid - UA) i kreatyniny. Natężenie stresu oksydacyjnego oszacowano na podstawie stężenia dialdehydu malonowego (malondialdehyde - MDA). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 125 zdrowych pracowników huty cynku i ołowiu. Stopień narażenia na ołów oceniano na podstawie stężenia ołowiu i cynkoprotoporfiryny we krwi, a także kwasu delta-aminolewulinowego w moczu. Na podstawie stężenia ołowiu we krwi grupa badana została podzielona na tercyle. W próbkach krwi uzyskanych od uczestników badania dokonano analizy wyżej wymienionych parametrów biochemicznych. Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych pracowników administracji nienarażonych na ołów. Wyniki: Aktywność XO i stężenie MDA były znamiennie wyższe we wszystkich tercylach w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenie kreatyniny osiągnęło także znamiennie wyższe wartości, lecz tylko w środkowym i górnym tercylu. Z kolei stężenie UA było znamiennie wyższe wyłącznie w górnym tercylu. Jednocześnie zaobserwowano tendencję do wyższych wartości jego stężenia w dwóch pozostałych tercylach. Wnioski: Zawodowe narażenie na ołów indukuje wzrost aktywności XO, który może przyczyniać się do nasilenia stresu oksydacyjnego, mierzonego jako stężenie MDA, i powodować wzrost stężenia UA. Med. Pr. 2013;64(2):175–180
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 2; 175-180
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Today’s oxidative stress markers
Współczesne markery stresu oksydacyjnego
Autorzy:
Czerska, Marta
Mikołajewska, Karolina
Zieliński, Marek
Gromadzińska, Jolanta
Wąsowicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165384.pdf
Data publikacji:
2015-07-09
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
izoprostany
stres oksydacyjny
markery stresu oksydacyjnego
alantoina
metabolity izoprostanów
isoprostanes
Oxidative stress
oxidative stress markers
allantoin
metabolites of isoprostanes
Opis:
Oxidative stress represents a situation where there is an imbalance between the reactive oxygen species (ROS) and the availability and the activity of antioxidants. This balance is disturbed by increased generation of free radicals or decreased antioxidant activity. It is very important to develop methods and find appropriate biomarkers that may be used to assess oxidative stress in vivo. It is significant because appropriate measurement of such stress is necessary in identifying its role in lifestyle-related diseases. Previously used markers of oxidative stress, such as thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) or malondialdehyde (MDA), are progressively being supplemented by new ones, such as isoprostanes (IsoPs) and their metabolites or allantoin. This paper is focusing on the presentation of new ones, promising markers of oxidative stress (IsoPs, their metabolites and allantoin), taking into account the advantage of those markers over markers used previously. Med Pr 2015;66(3):393–405
Stres oksydacyjny jest stanem braku równowagi między działaniem reaktywnych form tlenu (RFT) a działaniem antyoksydantów. Równowaga ta może być zakłócona w wyniku zwiększonego działania wolnych rodników lub spadku aktywności antyoksydacyjnej. Zaburzenia te mogą występować zarówno na poziomie komórkowym, jak i całego organizmu. Ponieważ stres oksydacyjny może być podłożem wielu zespołów chorobowych, niezwykle istotne jest znalezienie odpowiednich markerów, które mogą być wykorzystane do oceny jego poziomu in vivo. Stosowane od wielu lat markery – ocenę stężenia aldehyd dimalonowy (MDA) i substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym (thiobarbituric acid reactive substances – TBARS) – stopniowo uzupełnia się nowymi, takimi jak alantoina czy izoprostany (IzoP) wraz z ich metabolitami (IzoP-M). W niniejszej pracy skupiono się na zaprezentowaniu nowych, obiecujących markerów stresu oksydacyjnego (alantoina, IzoP, IzoP-M), ukazując korzyści wynikające z ich stosowania i prognozując dalsze kierunki badań nad ich zastosowaniem. Med. Pr. 2015;66(3):393–405
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 3; 393-405
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Effect of Combined Action of Types of Lead Nanoparticles and Stearates on Indicators of the Oxidative Stress in the Body of Experimental Animals
Wpływ skojarzonego działania rodzajów nanocząstek ołowiu i stearynianów na wskaźniki stresu oksydacyjnego w organizmach zwierząt doświadczalnych
Autorzy:
Fedoriv, Olha
Melnyk, Nataliia
Kopach, Oleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/9269562.pdf
Data publikacji:
2023-06-28
Wydawca:
Akademia Bialska im. Jana Pawła II
Tematy:
lead nanoparticles
potassium stearate
sodium stearate
oxidative stress
water pollution
nanocząstki ołowiu
stearynian potasu
stearynian sodu
stres oksydacyjny
zanieczyszczenie wody
Opis:
Background. The aim of this work was to determine the effect of the combined action of nanoparticles of stearates and lead on the state of lipid peroxidation, antioxidant defense, and the level of circulating immune complexes in experimental rats. Material and methods. Experiments were conducted on four groups of white rats. The first (control) and second groups of animals consumed dechlorinated water from the city water supply. The third and fourth groups of animals consumed water, respectively, with the content of sodium stearate and potassium stearate in a dose of 1/250 LD50. After 40 days of drinking the indicated waters, the animals of the second, third, and fourth groups were orally injected with lead nanoparticles at a dose of 1/250 of the LD50. Results. The combined effect of sodium stearate and lead nanoparticles, potassium stearate, and lead nanoparticles had the character of additive action and potentiation according to most indicators of lipid peroxidation and antioxidant protection. According to the change of the circulating immune complexes indicator in the blood, it had the character of antagonistic action. Conclusions. The studies have shown that, in most indicators of lipid peroxidation and antioxidant system, the combined action of lead nanoparticles and stearates had the character of potentiation.
Wprowadzenie. Celem pracy było określenie wpływu skojarzonego działania nanocząstek stearynianów i ołowiu na stan peroksydacji lipidów, obronę antyoksydacyjną oraz poziom krążących kompleksów immunologicznych u doświadczalnych szczurów. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na czterech grupach białych szczurów. Pierwsza (kontrolna) i druga grupa zwierząt spożywały odchlorowaną wodę z wodociągu miejskiego. Trzecia i czwarta grupa zwierząt spożywały wodę, odpowiednio z zawartością stearynianu sodu i stearynianu potasu w dawce wynoszącej 1/250 LD50. Po 40 dniach picia wskazanych wód, zwierzętom z grupy drugiej, trzeciej i czwartej podano doustnie przez wstrzyknięcie nanocząstki ołowiu w dawce odpowiadającej 1/250 LD50. Wyniki. Zgodnie z większością wskaźników peroksydacji lipidów i ochrony antyoksydacyjnej, skojarzone działanie stearynianu sodu i nanocząstek ołowiu, a także stearynianu potasu i nanocząstek ołowiu, miało charakter efektu addytywnego i potęgowania. Zgodnie ze zmianą wskaźnika krążących kompleksów immunologicznych we krwi, miało to charakter działania antagonistycznego. Wnioski. Badania wykazały, że w większości wskaźników peroksydacji lipidów i układu antyoksydacyjnego skojarzone działanie nanocząstek ołowiu i stearynianów miało charakter potencjalizacji.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2023, 17, 2; 137-144
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Attenuating effects of caffeic acid phenethyl ester with intralipid on hepatotoxicity of chlorpyrifos in the case of rats
Łagodzące działanie estru fenetylowego kwasu kawowego z intralipidem na hepatotoksyczność chloropyrifosu u szczurów
Autorzy:
Dokuyucu, Recep
Bilgili, Ali
Hanedan, Basak
Dogan, Hatice
Dokuyucu, Ahmet
Celik, Muhammed M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164237.pdf
Data publikacji:
2016-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
apoptoza
stres oksydacyjny
wątroba
szczury
chloropyrifos
ester fenetylowy kwasu kawowego
Apoptosis
Oxidative stress
liver
rats
chlorpyrifos
caffeic acid phenethyl ester
Opis:
Background Chlorpyrifos (CPF), insecticide widely used in agriculture, may cause poisonings in the case of humans. As a result, there is a large amount of treatment research underway to focus on the possibility of chlorpyrifos induced poisonings. The aim of this study has been to evaluate the effects of caffeic acid phenethyl ester (CAPE) and intralipid (IL) on hepatotoxicity induced by chlorpyrifos in the case of rats. Material and Methods The rats in this study were treated with CPF (10 mg/kg body weight (b.w.), orally), CAPE (10 μmol/kg b.w., intraperitoneally), IL (18.6 ml/kg b.w., orally), CPF+CAPE, CPF+IL, and CPF+CAPE+IL. The plasma total oxidant capacity (TOC), total antioxidant capacity (TAC) were measured and the oxidative stress index (OSI) was calculated. Liver histopathology and immunohistochemical staining were performed. Results Chlorpyrifos statistically significantly decreased the TAC levels in the rats’ plasma and increased the apoptosis and the TOC and OSI levels. In the chlorpyrifos induced liver injury, CAPE and CAPE+IL significantly decreased the plasma OSI levels and the apoptosis, and significantly increased the plasma TAC levels. Conclusions This study revealed that CAPE and CAPE+IL attenuate chlorpyrifos induced liver injuries by decreasing oxidative stress and apoptosis. Med Pr 2016;67(6):743–749
Wstęp Chloropiryfos (CPF), środek owadobójczy szeroko stosowany w rolnictwie, może powodować zatrucia u ludzi. Z tego powodu prowadzi się wiele badań dotyczących możliwości leczenia zatrucia chloropiryfosem. Celem pracy była ocena wpływu estru fenetylowego kwasu kawowego (caffeic acid phenethyl ester – CAPE) i intralipidu (IL) na uszkodzenia wątroby u szczurów wywołane przez chloropiryfos. Materiał i metody Szczurom podawano CPF (10 mg/kg masy ciała (mc.), doustnie), CAPE (10 μmol/kg mc., dootrzewnowo), IL (18,6 ml/kg mc., doustnie), CPF+CAPE, CPF+IL oraz CPF+CAPE+IL. Zmierzono całkowitą zdolność utleniającą (total oxidant capacity – TOC) i całkowitą zdolność przeciwutleniającą (total antioxidant capacity – TAC) osocza krwi i obliczono wskaźnik stresu oksydacyjnego (oxidative stress index – OSI). U zwierząt wykonano także badanie histopatologiczne i barwienie immunohistochemiczne tkanek wątroby. Wyniki Chloropiryfos istotnie zmniejszał u badanych szczurów TAC osocza, a zwiększał apoptozę, TOC i OSI. Natomiast CAPE i CAPE+IL istotnie zmniejszały OSI osocza i apoptozę, a zwiększały TAC osocza u szczurów z uszkodzeniami wątroby wywołanymi przez chloropiryfos. Wnioski Badanie wykazało, że CAPE i CAPE+IL poprzez zmniejszenie stresu oksydacyjnego i apoptozy redukują u szczurów uszkodzenia wątroby wywołane przez chloropiryfos. Med. Pr. 2016;67(6):743–749
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 6; 743-749
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies