Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "spuścizna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    The Manuscript Legacy of Zofia Stryjeńska (1891–1976) in the Jagiellonian Library
    Spuścizna rękopiśmienna Zofii Stryjeńskiej (1891–1976)
    Autorzy:
    Jaglarz, Monika
    Rossowski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179644.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
    Tematy:
    Zofia Stryjeńska
    manuscript legacy
    spuścizna rękopiśmienna
    Opis:
    Zofia Stryjeńska – polska malarka, jedna z najbardziej znanych przedstawicielek art déco. Popularna przed II wojną światową artystka, kojarzona przede wszystkim ze sztuka użytkową, okres po 1945 roku spędziła na obczyźnie. Zachowany w Szwajcarii, w rękach najbliższej rodziny, fragment jej spuścizny rękopiśmiennej został przekazany Bibliotece Jagiellońskiej przez spadkobierców w 2014 roku. Składająca się z 57 jednostek spuścizna (BJ, sygn. rkps Przyb. 108–164/15) obejmuje: dokumenty osobiste, pamiętnik, fragmenty twórczości (ze szkicownikiem, autografem scenariusza baletu Korowaj oraz ze szkicami kostiumów do niego), korespondencję i listy, wycinki prasowe (przede wszystkim z recenzjami i reprodukcjami jej dzieł), materiały rodzinne. Spuścizna Zofii Stryjeńskiej została zaprezentowana na wystawie Stryjeńska. Portret ze słów, zorganizowanej w Bibliotece Jagiellońskiej w dniach 19 XI–18 XII 2015 roku. Już po jej zakończeniu Biblioteka otrzymała od spadkobierców Stryjeńskiej oraz od jej bratanka materiały uzupełniające spuściznę (sygn. rkps Przyb. 217/05, 34–36/16, 39/16).
    Źródło:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2020, Special Issue; 287-293
    0006-3940
    2450-0410
    Pojawia się w:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Soviet Legacy and Imagined Past Converge in Levant Battlefields
    Sowieckie dziedzictwo i wyimaginowana przeszłość skupione na polu bitwy Lewantu
    Autorzy:
    Guliyev, Etibar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2042454.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Identity
    Soviet legacy
    terrorism
    path dependence
    Central Asia
    tożsamość
    spuścizna sowiecka
    terroryzm
    zależność od drogi
    Azja Centralna
    Opis:
    The article analyzes main drivers of the revitalization of the Soviet ideological narratives in Uzbekistan and Tajikistan. A key impetus for the study has been ever increasing number of the terrorist attacks claiming dozens of lives in Russia committed by Central Asian originated fighters as well as arrest of dozens of members of the various religious organizations banned in Uzbekistan and Tajikistan. The hypothesis rests on the assumption that ideological cacophony stemming from deep controversies embodied in the refashioned Soviet ideological narratives to me major cause of the problem. While employing the path dependence approach, I mainly point to interaction between the surge in the religious extremism and ideological disorientation caused by ideological disorientation in the region continuing since the breakdown of the Soviet Union in 1991 to address main research question “what are external implications of post-Soviet ideological narratives in Uzbekistan and Tajikistan?.” The paper finds out that the post-independent identity policies are not designed to build a new idea but to moot or keep at arms-length identities marginalized during the Soviet period. The Soviet legacy constitutes the core of the neo-ethnic identities introduced by former communist leaders just slightly refashioned with highly selective and politically motivated supplements. Sharp contradictions embodied in these narratives designed to ensure policy goals is among drivers of the ideological disorientation which in its turn acts as a breeding ground for the recruitment of Uzbek and Tajik youth to the global terrorist networks.
    Artykuł analizuje główne siły napędowe rewitalizacji sowieckich narracji ideologicznych w Uzbekistanie i Tadżykistanie. Kluczowym bodźcem do podjęcia badań jest stale rosnąca liczba ataków terrorystycznych, w których zginęły dziesiątki ofiar śmiertelnych w Rosji, popełnio nych przez bojowników pochodzących z Azji Środkowej, a także aresztowania kilkudziesięciu członków różnych organizacji religijnych zakazanych w Uzbekistanie i Tadżykistanie. Hipoteza opiera się na założeniu, że ideologiczna kakofonia wywodząca się z głębokich kontrowersji zawartych w przerobionych sowieckich narracjach ideologicznych jest główną przyczyną problemu. Stosując podejście „path dependence”, wskazuję przede wszystkim na interakcję między gwałtownym wzrostem ekstremizmu religijnego a dezorientacją ideologiczną spowodowaną dezorientacją ideologiczną w regionie trwającą od rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 roku, aby odpowiedzieć na główne pytanie badawcze: „Jakie są zewnętrzne implikacje postsowieckich narracji ideologicznych w Uzbekistanie i Tadżykistanie?” Z artykułu wynika również, że post-niepodległościowa polityka tożsamości nie ma na celu budowania nowej idei, ale dyskutowania lub trzymania na dystans tożsamości marginalizowanych w okresie sowieckim. Sowiecka spuścizna stanowi rdzeń tożsamości neoetnicznych wprowadzonych przez byłych przywódców komunistycznych, tylko nieznacznie przerobionych z wysoce selektywnymi i politycznie umotywowanymi dodatkami. Ostre sprzeczności zawarte w tych narracjach, mające na celu zapewnienie celów politycznych, są jednym z czynników napędzających ideologiczną dezorientację, która z kolei działa jak wylęgarnia rekrutacji młodzieży uzbeckiej i tadżyckiej do globalnych sieci terrorystycznych.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 165-181
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Heritage of Janka Bryĺ: Lyrical Miniatures by Young Belarusian Writers
    Autorzy:
    McMillin, Arnold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624827.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    contemporary, Belarusian, lyricism, miniatures, heritage, variety, fashion
    współczesny, białoruski, liryczność, miniatury, spuścizna, moda
    сучасны, беларускі, лірызм, мініяцюры, спадчына, мода
    Opis:
    This article considers the genre of prose lyrical miniatures, which Janka Bryĺ had made his own, in the work of young Belarusian writers. The material is based on those who began as poets, and those who followed what seems to have been a trend in Maladość at the turn of the century. These youthful works are notable for their thematic variety, and not all are lyrical in a way that Bryĺ would have recognized, but they affirm the genre’s durability.
    Spuścizna Janki Bryla: liryczne miniatury młodych pisarzy białoruskichMistrzem miniatury w okresie radzieckim był Janka Bryl. W niniejszym artykule poddano analizie genologicznej miniatury liryczne w prozie młodych pisarzy białoruskich. Materiał badawczy stanowiły prace pisarzy, którzy rozpoczynali karierę literacką jako poeci, a także teksty autorów sięgających po tę formę i publikujących teksty na łamach czasopisma „Maładość” na przełomie wieków.  Nie wszystkie liryczne miniatury są „liryczne” w rozumieniu Janki Bryla, jednak właśnie ich różnorodność świadczy o żywotności tego oryginalnego gatunku.
    У дадзеным артыкуле разглядаецца і аналізуецца жанр, майстрам якога ў савецкі перыяд з’яўляўся Янка Брыль, празаічнай лірычнай мініяцюры ў творах маладых беларускіх літаратараў. Матэрыял артыкула складаюць працы тых, хто распачынаў літаратурную кар’еру як паэт, а таксама пісьменнікаў, якія прытрымліваліся тэндэнцыі гэтага жанру, што прасочваецца ў часопісе “Маладось” на мяжы стагоддзяў. Не ўсе лірычныя мініяцюры “лірычныя” ў тым сэнсе, як гэта разумеў Янка Брыль, але менавіта іх разнастайнасць даказвае жывучасць гэтага арыгінальнага жанрy.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Directions in the research of the legacy of Sabina Grzegorzewska of the Gostkowskis (based on the material of the Scientific Library of the PAAS and the PAS in Cracow)
    Kierunki opracowywania spuścizny Sabiny z Gostkowskich Grzegorzewskiej (na podstawie materiałów Biblioteki PAU i PAN w Krakowie)
    Autorzy:
    Berkan-Jabłońska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041944.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Grzegorzewska
    pamiętniki polskie XIX wieku
    archiwum osobiste
    spuścizna
    krytyka genetyczna
    19th century Polish diaries
    personal archives
    literary legacy
    genetic criticism
    Opis:
    The aim of the article was to describe the collection of manuscripts preserved in the family archives as a memorial to Sabina Grzegorzewska née Gostkowska, a 19th‑century writer, which are currently in the possession of The Scientific Library of the PAAS and the PAS in Cracow. That analysed archival legacy consists of various documents, which include a few letters, several rough drafts with notes and quotations on Grzegorzewska’s philosophical and religious lectures, excerpts from her dissertations, and drafts and fair copies of novels and memoirs. The article presented their content and material condition. The prospects for further processing of that legacy were also discussed. An important issue is the question on the importance of the task for the history of Polish literature of the 19th century, especially with regard to the creator of minorum gentium. According to the author of the article, it would be reasonable to link the methods of the analysis of avant-textes, adopted in genetic research, with the proposals of the so-called cultural genetics.
    Celem artykułu jest prezentacja dokumentów rękopiśmiennych stanowiących spuściznę dziewiętnastowiecznej pisarki, Sabiny Grzegorzewskiej. Zespół materiałów, na który składają się listy, notatki z lektur, brudnopisy i czystopisy rozpraw, powieści oraz pamiętników, znajduje się aktualnie w zbiorach Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie. Artykuł przedstawia wstępnie ich zawartość, stan materialny, związki z wersjami drukowanymi za życia autorki i tuż po jej śmierci, a także omawia perspektywy dalszych etapów opracowywania tej spuścizny. Ważną kwestią jest pytanie o znaczenie podjętego zadania dla historii polskiego piśmiennictwa XIX wieku, zwłaszcza w odniesieniu do twórcy minorum gentium. Zdaniem autora artykułu, zasadne byłoby powiązanie metod analizy przedtekstów, przyjętych w badaniach genetycznych, z propozycjami tzw. genetyki kulturowej.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 55, 4; 9-30
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Theatre in the Time of War (1939–1945). Fight—Will to Survive—Losses—Legacy
    Teatr polski w czasach II wojny światowej (1939–1945). Walka – wola przetrwania – straty – spuścizna
    Autorzy:
    Braun, Kazmierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030669.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    underground theatre
    boycott
    soldier’s theatres
    material losses
    human losses
    spiritual losses
    legacy
    teatr podziemny
    bojkot
    teatry żołnierskie
    straty materialne
    straty ludzkie
    straty duchowe
    spuścizna
    Opis:
    During World War II Polish theatre people took an active part in the fight with both Germany and the Soviet Union. Several of them fought with a weapon inhand as officers and soldiers of Polish armies in the September 1939 campaign, later as combatants of the Home Army (AK), and also within Polish armed forces fighting abroad. Many more fought with a weapon of the word. While boycotting German sponsored stages in the General Government, they created the whole network of small underground theatre groups. Two major centers of this activity were Warsaw, where the Clandestine Theatre Council (Bohdan Korzeniewski, Leon Schiller, Edmund Wierciński and others) organized and sponsored underground theatre productions and acting studios, and Kraków with The Rhapsodic Theatre (led by Mieczysław Kotlarczyk), The Independent Theatre (led by Tadeusz Kantor), and a circle of artists and apprentices gathered around Juliusz Osterwa, who frequently gave one-man shows. Productions were also prepared in German oflags and concentration camps. The great actor Stefan Jaracz performed for fellow inmates in Auschwitz, Zofia Rysiówna in Ravensbrück, and Roman Niewiarowicz in Dachau. Such productions were recorded also in Soviet camps (gulag system). Soldier theatres were organized at the Gen. Anders Second Corp, then also at the Polish forces underSoviet command. Losses of Polish theatre due to the war were staggering. In terms of material losses, The National Theatre in Warsaw was bombed by the Lufwaffe on September 19, 1939, and eventually Poland lost about 70% of theatre buildings standing in August 1939, plus their libraries, sets and costumes magazines, etc. In terms of human losses, about 300 theatre professionals died (out of about 2000 in 1939). Some were killed in military actions, some murdered in either German or Soviet camps. The losses in the spiritual domain were uncountable. Theatre artistswere deprived of the possibility to perform, thus executing their profession and vocation. Theatre spectators were left without their artistic nourishment. The struggles, sacrifices, and deeds of the war-time Polish theatre had a profound influence on the history of Polish theatre of the second half of the 20th century. They were not only an important element of the nation’s war-effort, but—indirectly— contributed to the restoration of Poland’s freedom at the end of the 20th century.
    W czasach II wojny światowej polscy ludzie teatru wzięli aktywny udział w walce zarówno z Niemcami, jak i Związkiem Sowieckim. Wielu z nich walczyłoz bronią w ręku w Kampanii Wrześniowej 1939 r., a potem jako żołnierze Armii Krajowej. Niektórzy służyli w Polskich Siłach Zbrojnych za granicami kraju. Prawie całe środowisko teatralne (z małymi wyjątkami) walczyło natomiast bronią słowa. Bojkotując przedstawienia oficjalnie dozwolone przez okupanta niemieckiego i starając się nie poddać zarządzeniom okupanta sowieckiego, ludzie teatru stworzyli sieć teatru podziemnego na terenie całego kraju. W Warszawie utworzono Tajną Radę Teatralną (Bohdan Korzeniewski, Leon Schiller, Edmund Wierciński i inni), grano tajne przedstawienia i prowadzono tajne studia aktorskie. W Krakowie działały podziemnie: Teatr Rapsodyczny (prowadzony przez Mieczysława Kotlarczyka), Teatr Niezależny (stworzony przez Tadeusza Kantora), oraz środowisko skupione wokół Juliusza Osterwy, który dawał przedstawienia „teatru jednego aktora”, uczyłaktorstwa, prowadził kursy w seminariach duchownych oraz spisał plany powołania dwóch zakonów teatralnych, zwanych „Genezja” i „Dal”. Przedstawienia były również przygotowywane w niemieckich oflagach oraz obozach koncentracyjnych. Stefan Jaracz występował dla współwięźniów w Auschwitz, Zofia Rysiówna w Ravensbrück, Roman Niewiarowicz w Dachau. Podobne, choć rzadsze przedstawienia zanotowano także w sowieckich obozach dla oficerów i w łagrach. Teatry grające dla żołnierzy oraz polskich cywilów powstały w 2 Korpusie gen. Władysława Andersa i innych polskich formacjach wojskowych na Zachodzie, a także przy polskim wojsku pod komendą sowiecką. Straty materialne teatru polskiego spowodowane wojną były ogromne. Teatr Narodowy w Warszawie został zbombardowany przez Luftwaffe 19 września 1939 r. Ogólnie Polska straciła ok. 70% budynków teatralnych oraz teatralne biblioteki, magazyny dekoracji i kostiumów itp. Straty ludzkie wyniosły ok. 300 zawodowych ludzi teatru (na ok. 2000 w 1939 r.). Niektórzy padli w walkach (jak Ludwik Berger). Inni zostali zamordowanych w więzieniach (jak Nina Veight) i obozach niemieckich (jak Mieczysław Węgrzyn) lub sowieckich (jak Eugeniusz Bodo). Straty duchowe są nie do policzenia: artyści zostali pozbawieni możliwości realizowania swego powołania i praktykowania zawodu, a widzowie strawy duchowej i przeżyć artystycznych. Walka, ofiary, działania i plany ludzi teatru czasu wojny miały głęboki wpływ na historię polskiego teatru w II połowie XX w. Przyczyniły się – choć nie bezpośrednio – do przechowania polskiej tożsamości narodowej w czasach rządów komunistycznych i do odzyskania przez Polskę niepodległości w końcu XX w.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 507-521
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Education and, in consequence, the Czech language hidden in the value orientations of Czech learners in the United States of America
    Autorzy:
    Venterová, Lenka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956126.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    szkoła z czeskim językiem nauczania
    czeski język i jego spuścizna
    orientacje wartościujące
    edukacja międzykulturowa
    badanie jakościowe
    Czech school
    Czech language as a heritage
    value orientation
    intercultural education
    qualitative research
    Opis:
    Rozważania podjęte w artykule dotyczą orientacji wartościujących przejawianych przez czeskich uczniów, na stałe zamieszkujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W ostatnich kilkudziesięciu latach język czeski w tym kraju znajduje się w regresie. Nasi rodacy, którzy przybyli tu w trakcie głównej fali emigracyjnej w większości już się zamerykanizowali, dlatego jest niezwykle ważne, by szkoły z czeskim językiem nauczania nadal prowadziły naukę języka czeskiego oraz przekazywały informacje o czeskich realiach, co pozwoli na włączenie tego języka do systemu wartości nie tylko osób niedawno przybyłych, ale i pozostałych generacji. W badaniach własnych wykorzystano metody projekcji, służące opisowi przez uczniów preferowanych wartości, jak również pogłębionego wywiadu, umożliwiającego poznanie znaczenia języka czeskiego dla uczniów żyjących poza granicami kraju.
    This study discusses the value orientation of Czech pupils living permanently in the United States of America. The Czech language is on the decline in this country in the last decades. Our countrymen who came to this country in the major migration wave are already to a greater extent Americanized, and for this reason it is very important for the Czech schools to continue teaching the Czech language so that this language is embedded in the value orientation of not only new immigrants, but also further generations. In the research part, the projection method was applied first in which the pupils described the values that are important for them and in-depth interviews were subsequently conducted in which we penetrated under the surface of these values and found elements of education and significance of the Czech language for the Czech pupils living outside the Czech Republic.
    Źródło:
    Edukacja Międzykulturowa; 2019, 11, 2; 151-161
    2299-4106
    Pojawia się w:
    Edukacja Międzykulturowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geopolitical concepts of Central Europe and current reality: language perspective
    Koncepcje geopolityczne Europy Środkowej a współczesna rzeczywistość: perspektywa językowa
    Autorzy:
    Hnízdo, Bořivoj
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1731986.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Central Europe
    geopolitical region
    idea of Mitteleuropa
    idea of Visegrad
    concept of Austria-Hungary legacy
    CENTROPE
    political identity
    multilingualism
    Europa Środkowa
    region geopolityczny
    koncepcja Mitteleuropy
    spuścizna Austro-Węgier
    tożsamość polityczna
    wielojęzyczność
    koncepcja Wyszehradu
    Opis:
    Artykuł przedstawia krytyczną analizę teorii geopolitycznego rozumienia Europy Środkowej weryfikowaną na podstawie współczesnej sytuacji i popartą danymi empirycznymi. Główne pytanie badawcze brzmi: czy w obecnej sytuacji można nadal mówić o Europie Środkowej jako regionie geopolitycznym? W artykule przyjrzymy się trzem tradycyjnym koncepcjom geopolitycznym Europy Środkowej z perspektywy obecnej roli Niemiec jako tradycyjnego czynnika komunikacyjnego tego regionu. Najpierw przeanalizowano koncepcję Mitteleuropy. Następnie dokonano analizy z perspektywy koncepcji Wyszehradu, spuścizny Austro-Węgier i ostatecznie CENTROPE. Analiza opiera się głównie na danych empirycznych pochodzących z oficjalnych dokumentów publikowanych przez instytucje UE lub przez oficjalne krajowe urzędy statystyczne z państw Europy Środkowej. Przyjęta metoda badawcza to połączenie historycznego, polityczno-geograficznego i społeczno-lingwistycznego podejścia do tematu. Koncepcja Europy Środkowej ze swoim centrum w krajach niemieckojęzycznych może być obecnie bardzo istotna gospodarczo i politycznie z perspektywy paneuropejskiej, ale niemiecka dominacja językowa nie występuje na żadnym obszarze sąsiadującym z tymi krajami. Ponadto Grupa Wyszehradzka nie obejmuje dziś wszystkich regionów i państw, a język niemiecki nie jest uważany za główny język komunikacji.
    The article presents a critical analysis of the theory of geopolitical understanding of Central Europe, basing on the evaluation of region’s contemporary situation and supported by the empirical data. The main research question is the following: is it possible in recent situation to still speak of Central Europe as a geopolitical region? The article is focused on the three traditional geopolitical concepts of Central Europe considered from the perspective of the current role of Germany as a traditional communication factor in this region. First, the idea of Mitteleuropa is analysed. Then, the perspectives of the Visegrad, concept of Austria-Hungary legacy and finaly CENTROPE are closely viewed. Analysis is mostly based on empirical data available in the official documents published by EU institutions as well as official national statistical data of Central European countries. Adopted research method is a combination of historical, political geography and social linguistics approaches to the topic. The concept of Central Europe with its centre in the German-speaking countries may be currently economically and politically significant, especially from a pan-European perspective, however German linguistic hegemony is not present in any of the neighbouring countries. Furthermore, the Visegrad Group today does not include all regions and states and German is not considered there as the main language of communication.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2021, 1; 13-27
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Coverage of Borys Hrinchenko’s creative work in the occupation periodicals in 1941–1943
    Dzieje pracy twórczej Borysa Hrinczenki w czasie okupacji hitlerowskiej w latach 1941–1943
    Autorzy:
    Sałata, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015682.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Борис Грінченко
    творчість
    період нацистської окупації
    окупацій- на періодика
    Друга світова війна
    патріотизм
    національна свідомість
    Borys Hrinchenko
    creativity
    Nazi occupation period
    occupation periodicals
    World War II
    patriotism
    national consciousness
    Borys Hrinczenko
    spuścizna
    okres okupacji
    czasopisma okupacyjne
    II Wojna Światowa
    patriotyzm
    świadomość narodowa
    Opis:
    The article is devoted to the activities of Borys Hrinchenko, the famous Ukrainian writer, poet, publicist and public figure, in periodicals in the territory occupied by the Nazi army during World War II. It is shown that the figure of Borys Hrinchenko and his multifaceted work found a response in hearts of the Ukrainian people in conditions of the hardships of World War II; editors of newspapers and periodicals often appealed to the works of famous writers, poets and publicists in all parts of Ukraine. It is found that the main content of the writer’s works was the struggle for the Ukrainian national cause and an independent state. The high interest in the figure of Borys Hrinchenko and his work during World War II is demonstrated by the number of publications in the occupation periodicals.
    Стаття присвячена висвітленню окупаційними періодичними виданнями діяльності Бориса Грінченка, відомого українського письменника, поета, публіциста та громадського діяча. Показано твори Б. Грінченка у часописах, що видавалися на окупованій нацистською армією території України у 1941–1943 рр. Висвітлено, що постать Бориса Грінченка та його багатогранна праця знайшли відгук у серцях українців у складних умовах війни. Редактори газет та періодичних видань, щоб підтримати український народ у часи лихоліття часто зверталися до творів відомих письменників, поетів та публіцистів. Встановлено, що основним змістом творів Б. Грінченка була боротьба за українську національну справу та незалежну державу. Про високий інтерес до постаті Бориса Грінченка та його творчості під час Другої світової війни свідчить кількість публікацій в окупаційній періодиці.
    Artykuł poświęcony jest działalności i twórczości literackiej Borysa Hrinczenki, wybitnego ukraińskiego pisarza, poety, publicysty i osoby publicznej, w periodykach na terenach okupowanych przez wojska hitlerowskie w czasie II wojny światowej. Okazuje się, że postać Borysa Hrinczenki i jego wielopłaszczyznowa działalność znalazły odpowiedź w sercach Ukraińców w warunkach trudów II wojny światowej; redaktorzy gazet i periodyków często odwoływali się do dzieł znanych pisarzy, poetów i publicystów z całej Ukrainy. Stwierdza się, że główną treścią twórczości pisarza była walka o ukraińską sprawę narodową i niepodległe państwo. O dużym zainteresowaniu postacią Borysa Hrinczenki i jego twórczością w czasie II wojny światowej świadczy liczba publikacji w czasopismach okupacyjnych.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2020, 6, 15; 49-58
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies