Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "receptory" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Preliminary studies of interaction between nanotubes and toll-like receptors
Autorzy:
Mozolewska, M. A.
Krupa, P.
Rasulev, B.
Liwo, A.
Leszczyński, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935817.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Gdańska
Tematy:
CNTs
toll-like receptors
molecular dynamics
receptory toll-like
dynamika molekularna
Opis:
Toll-like receptors ( TLR s) are a group of proteins which play a crucial role in the innate immune system. The main function of TLR s is to recognize structurally conserved molecules, which are inserted to the organism of the host by microbes, and then to activate the immune response. Current development of drugs is often connected not only with the drug itself, but also with the way it is delivered into the human body to interact direc tly with the source of the problem. Carbon nanostructures, particularly nanotubes, are one of the car rier molecules of the future. However, there is still no knowledge about the exact mechani sms of toxicity and possible interactions with macromolecules, such as proteins. In our study we tr ied to determine, if the nanotubes could interfere with the innate immune system by interac ting with TLR s. For this purpose, we used the following TLR structures downloaded from the RCSB Protein Data Bank: TLR 2 (3 A 7 C ), TLR 4/ MD (3 FXI ), TLR 5 (3 V 47), TLR 3 (2 A 0 Z ), and the complexes of TLR 1/ TLR 2 (2 Z 7 X ) and TLR 2/ TLR 6 (3 A 79). The preliminary results of our Steered Molecular Dynamics ( SMD ) simulations have shown that nanotubes interact very strongly with the binding pockets of some receptors ( e.g. TLR 2), which results in their binding to these sites without subst antial use of the external force.
Źródło:
TASK Quarterly. Scientific Bulletin of Academic Computer Centre in Gdansk; 2014, 18, 4; 351--355
1428-6394
Pojawia się w:
TASK Quarterly. Scientific Bulletin of Academic Computer Centre in Gdansk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O-GlcNAcylation, steroid hormone receptors and cancer
O-GlcNAcylacja, receptory dla steroidów i nowotwory
Autorzy:
Wilkosz, Jacek
Różański, Waldemar
Bryś, Magdalena
Forma, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032739.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
o-glcnacylation
steroid hormone receptors
cancer
o-glcnacylacja
receptory dla steroidów
nowotwór
Opis:
The addition of a single residue of O-linked N-acetylglucosamine (O-GlcNAc) to serine or threonine is a post-translational modification (O-GlcNAcylation) of proteins found in the cytoplasm or the nucleus. This dynamic modification is dependent on the environmental glucose concentration. O-GlcNAc modification is catalysed by a glycosyltransferase named O-linked N-acetylglucosaminyltransferase (OGT), and O-GlcNAc residue is removed by the antagonistic enzyme β-N-acetylglucosaminidase (O-GlcNAcase; OGA). Cytosolic O-GlcNAcylation is important for the proper transduction of signalling cascades, whereas nuclear O-GlcNAc is crucial for the transcriptional regulation. O-GlcNAcylation is also important in the regulation of the transcriptional activity of steroid hormone receptors. Both O-GlcNAc transferase and O-GlcNAcase are found in all tissues and have been shown to be essential for development in vertebrates, which underscores their fundamental roles in vital processes as well as in pathological conditions such as neoplastic transformation.
Glikozylacja polegająca na przyłączeniu pojedynczych reszt β-N-acetylo- D-glukozaminy do reszt seryny lub treoniny polipeptydu wiązaniem O-glikozydowym (O-GlcNAc), jest powszechną modyfikacją białek jądrowych i cytoplazmatycznych. Modyfikacja ta pozostaje w ścisłym związku z dostępnością glukozy. β-N-acetyloglukozaminylotransferaza (O-GlcNAc transferaza, OGT) jest enzymem odpowiedzialnym za katalityczne przyłączenie reszt O-GlcNAc, natomiast β-N-acetylo-D-glukozaminidaza (OGA) reszty te odłącza. Proces O-GlcNAcylacji zachodzący w cytozolu jest istotny z punktu widzenia transmisji sygnału komórkowego, natomiast przyłączanie reszt O-GlcNAc na terenie jądra wpływa na proces transkrypcji. Wykazano, że proces O-GlcNAcylacji moduluje regulację aktywności transkrypcyjnej receptorów hormonów steroidowych. Oba enzymy, O-GlcNAc transferaza i β-N-acetylo- D-glukozaminidaza wykrywane są we wszystkich tkankach i jak wykazano, niezbędne są dla prawidłowego rozwoju organizmu, jak również mogą uczestniczyć w procesie transformacji nowotworowej.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 1; 133-149
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tumor Necrosis Factor-related apoptosis inducing ligand (TRAIL) and its receptors
Ligand czynnika martwicy nowotworu (TRAIL) i jego receptory
Autorzy:
Kocot-Warat, Monika
Trzaska, Dominika
Czuba, Zenon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038434.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
trail
trail-receptors
apoptosis
cancers
trail-resistance
receptory trail
apoptoza
nowotwory
oporność na trail
Opis:
Tumor necrosis factor-related apoptosis inducing ligand (TRAIL) is a cytokine of the tumor necrosis factor (TNF) superfamily. The mRNA for TRAIL is expressed in most of the normal human cells and tissues, including T cells, monocytes, macrophages, dentritic cells, natural killer cells (NK) and spleen, lung, prostate. The most important biological function of this cytokine is inducing apoptosis in cancer, transformed cells with little or no cytotoxity against non-transformed cells and tissues and thus TRAIL is promising anticancer cytokine. TRAIL induces programmed cell death through interacting with its receptors. Five TRAIL receptors have been identifi ed: TRAIL-R1 and TRAIL-R2 have ability to initiate the apoptosis- signaling cascade after ligation, whereas “decoy receptors”-TRAILR3, -R4 and osteoprotegerin (OPG) lack this ability. TRAIL induces apoptosis in several tumor cell lines, but many primary tumors are resistant to TRAIL-induced apoptosis. Several mechanisms underlying TRAIL resistance have been proposed. Thus, scientists are currently attempting to identity TRAIL sensitizers that are able to overcome TRAIL resistance in cancer cells. The chemotherapy agents, radiation, lipopolysaccharide, interferons, fl avonoids are capable of enhancing TRAIL-induced apoptosis in cancer cells.
Ligand czynnika martwicy nowotworu (TRAIL) jest cytokiną należącą do nadrodziny czynnika martwicy nowotworów (TNF). Ekspresję mRNA dla TRAIL stwierdzono w wielu prawidłowych komórkach i tkankach organizmu: limfocytach T, monocytach, makrofagach, komórkach dendrytycznych, komórkach natural killer (NK), a także w śledzionie, płucach, gruczole krokowym. Najważniejszą funkcją biologiczną tej cytokiny jest indukowanie apoptozy w komórkach nowotworowych, transformowanych,bez działania cytotoksycznego w stosunku do niezmienionych komórek i tkanek, dlatego TRAIL jest obiecujacą cytokiną antynowotworową. TRAIL indukuje programowaną śmierć komórki poprzez interakcje ze swoimi receptorami. Zidentyfikowano pięć receptorów TRAIL: TRAIL-R1 i TRAIL-R2, mających zdolność inicjowania sygnału do apoptozy po połączeniu z ligandem, oraz „receptory pułapki” – TRAIL-R3 i TRAIL-R4, osteoprotegeryna (OPG) – nieposiadające tej zdolności. TRAIL indukuje apoptozę wielu linii komórek nowotworowych, jednak wiele pierwotnych nowotworów jest opornych na apoptozę indukowaną TRAIL. Zaproponowano wiele mechanizmów leżących u podstaw tej oporności. Naukowcy starają się zidentyfikować czynniki uwrażliwiające komórki nowotworowe w celu przełamania ich oporności na TRAIL. Chemioterapia, promieniowanie, lipopolisacharyd, interferony, flawonoidy są zdolne usprawniania apoptozy indukowanej TRAIL w komórkach nowotworowych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 4; 58-62
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of selected chemokines and their receptors in the pathogenesis and destabilisation of atheromatous plaques in the carotid arteries
Rola wybranych chemokin i ich receptorów w patogenezie rozwoju i destabilizacji blaszki miażdżycowej w tętnicy szyjnej
Autorzy:
Konarska-Król, Maria
Kacperska, Magdalena Justyna
Walenczak, Jakub
Tomasik, Bartłomiej
Szpakowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030415.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
atheromatous plaque
blaszka miażdżycowa
chemokine receptors
chemokines
chemokiny
mediators of inflammation
mediatory zapalenia
receptory chemokinowe
Opis:
Chemokines are cytokines that act selectively on cells and are capable of inducing selective migration of cells in vitro and in vivo. The term was first coined at the 3rd International Symposium on Chemotactic Cytokines in 1992. The name “chemokine” is a contraction of “chemotactic cytokine,” meaning that these molecules combine features of both cytokines and chemotactic factors. They are a family of low-molecular-mass proteins acting on specific membrane receptors. A cell’s overall sensitivity to chemotaxis depends on the expression profile of chemokine receptors. Atherosclerosis is essentially an excessive inflammatory and proliferative response to the damage of arterial walls. It takes place within the wall and leads to the formation of unstable atherosclerotic plaques. Many chemokines have been studied in terms of their role in the pathogenesis of an atheromatous plaque in the carotid arteries, both in animal models and with the use of human tissue. It seems that molecules that are the most involved in the formation of atheromas in the carotid arteries include: CCL2, CCL3, CCL4 and CCL5. However, reports are sometimes contradictory, and more research is needed. Finding a marker that could help predict the destabilisation of an atheromatous plaque would be a valuable addition to the standard diagnostic panel of tests used in both the diagnosis and monitoring of vascular pathologies.
Chemokiny są cytokinami, które działają na wybrane komórki i mają zdolność stymulowania migracji komórek in vitro i in vivo. Nazwa „chemokina” została utworzona na Trzecim Międzynarodowym Sympozjum Cytokin Chemotaktycznych w 1992 roku. Chemokiny są chemotaktycznymi cytokinami, czyli łączą w sobie cechy charakterystyczne dla czynników chemotaktycznych oraz cytokin. Są rodziną małocząsteczkowych białek, które działają poprzez pobudzanie swoistych dla nich receptorów błonowych. Profil ekspresji tych receptorów decyduje o wrażliwości komórek na bodziec chemotaktyczny. Miażdżyca zaliczana jest do procesu chorobowego, w którym mamy do czynienia z nadmierną, zapalno-proliferacyjną odpowiedzią na uszkodzenie ściany tętnicy. Proces zapalny toczący się w obrębie ściany naczynia wiąże się z rozwojem niestabilnych zmian miażdżycowych. Dotychczas przebadano wiele chemokin pod kątem ich udziału w rozwoju blaszki miażdżycowej w tętnicach szyjnych, zarówno na modelach zwierzęcych, jak i w badaniach na materiale ludzkim. Wydaje się, że największą rolę w rozwoju miażdżycy w tętnicach szyjnych odgrywają chemokiny CCL2, CCL3, CCL4 oraz CCL5. Jednakże doniesienia na ten temat są często niejednoznaczne i wymagają prowadzenia dalszych badań. Znalezienie markerów zapalnego podłoża destabilizacji blaszek miażdżycowych może stanowić istotne uzupełnienie badań diagnostycznych stosowanych w rozpoznawaniu i monitorowaniu leczenia niektórych chorób. Co ważne, szczegółowe poznanie roli wybranych chemokin i ich receptorów w rozwoju miażdżycy może przyczynić się do dokładniejszego zrozumienia mechanizmu powstawania niestabilnej blaszki miażdżycowej.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 1; 41-46
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potential role of bradykinin and its receptors in COVID-19
Potencjalna rola bradykininy i jej receptorów w COVID-19
Autorzy:
Obtułowicz, Krystyna
Dubiela, Paweł
Madaliński, Kazimierz
Dyga, Wojciech
Obtułowicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2019659.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
ACE2
angiotensin II
bradykinin
crosstalk receptors
COVID-19
angiotensyna II
bradykinina
receptory-krzyżowo zależne
Opis:
Bradykinin (BK) is a nonapeptide that belongs to the kinin family. It is an active inflammatory mediator that exerts multiple different effects via its B1 and B2 receptors (B1R and B2R); however, its role has not been fully elucidated so far. It is known that B1R and B2R interact with angiotensin-converting enzyme (ACE)-2 protein, which acts as a receptor for severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) that causes coronavirus disease 2019 (COVID-19). By degrading BK to its desARG9-BK metabolite, ACE2 leads to B1R activation, which triggers a release of pro- and anti-inflammatory cytokines in an immune response to infectious pathogens. On the other hand, ACE2 stimulates the expression of B2R by activating the ANG(1-7)–MasR axis which is essential for proper endothelial function. A controlled increase in B1R-mediated cytokine release during SARS-CoV-2 cell entry may be considered a normal immune response aiming to prevent infection. However, if regulatory mechanisms fail, the increase in proinflammatory cytokine release may lead to progression of infection, endothelial activation, and onset of symptoms, including organ involvement. Available data strongly suggest that BK and its receptors are involved in the pathomechanism of COVID-19 and linked by various feedback mechanisms to ACE2, ACE1, as well as angiotensin II (ANGII) and its receptors. As expression of these pathways is likely to change dynamically throughout different stages of COVID-19, novel treatment options that target these pathways along with close monitoring of their activity should be developed.
Bradykinina (BK) jest nonapeptydem należącym do rodziny kinin. Jest aktywnym mediatorem stanu zapalnego, który wywiera wiele różnych efektów poprzez swoje receptory B1 i B2 (B1R i B2R), jednak jej rola nie została do tej pory w pełni wyjaśniona. Wiadomo, że B1R i B2R oddziałują z białkiem konwertazy angiotensyny (ACE)-2, która działa jako receptor dla koronawirusa 2 (SARS-CoV-2), wywołującego chorobę COVID-19. Poprzez degradację BK do jego metabolitu desARG9-BK, ACE2 prowadzi do aktywacji B1R, co wyzwala uwalnianie cytokin pro- i przeciwzapalnych w odpowiedzi immunologicznej na patogeny. Z drugiej strony, ACE2 poprzez aktywację osi ANG(1-7)-MasR, stymuluje ekspresję B2R, która jest niezbędna dla prawidłowej funkcji śródbłonka. Kontrolowany wzrost uwalniania cytokin indukowany przez B1R podczas wnikania SARS-CoV-2 do komórek może być uznany za normalną odpowiedź immunologiczną zapobiegającą zakażeniu. Jeśli jednak mechanizmy regulacyjne zawiodą, wzrost uwalniania cytokin prozapalnych może prowadzić do progresji zakażenia, aktywacji śródbłonka i nasilenia objawów, w tym zajęcia narządów. Dostępne dane jednoznacznie sugerują, że BK i jego receptory są zaangażowane w patomechanizm COVID-19 i powiązane na drodze różnych mechanizmów sprzężenia zwrotnego z ACE2, ACE1, a także angiotensyną II (ANGII) i jej receptorami. Ponieważ ekspresja tych szlaków prawdopodobnie zmienia się dynamicznie w różnych stadiach COVID-19, należy opracować nowe opcje terapeutyczne ukierunkowane na te szlaki, ściśle monitorując ich aktywność.
Źródło:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny; 2021, 26, 2-3; 46-53
1427-3101
Pojawia się w:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bombesin-like peptides are able to affect central histamine-induced resuscitating effect in haemorrhage-shocked rats
Peptydy bombezynopodobne mogą wpływać na efekt resuscytacyjny ośrodkowo działającej histaminy we wstrząsie krwotocznym u szczurów
Autorzy:
Jasikowska, Karolina
Rybus-Kalinowska, Barbara
Klose, Aleksandra
Nowak, Damian
Jochem, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035475.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
bombesin receptors
histaminergic system
rats
haemorrhagic shock
receptory bombezynowe
szczury
wstrząs krwotoczny
układ histaminergiczny
Opis:
INTRODUCTION: Activation of the central histaminergic system induces a resuscitating effect in haemorrhage-shocked rats. Since peripherally administered bombesin evokes a similar action, and bombesin receptors are present in the central nervous system regions responsible for cardiovascular regulation, the aim of the study was to examine the effects of bombesin receptor blockage on histamine-induced cardiovascular effects in haemorrhagic shock. MATERIAL AND METHODS: Studies were carried out in male Wistar rats anaesthetized with ketamine/xylazine (100 mg/kg + 10 mg/kg, intraperitoneally) and then subjected to reversible haemorrhagic shock with a mean arterial pressure (MAP) of 30–35 mmHg. Immediately after terminating bleeding, the animals were pre-treated intracerebroventricularly (icv) with bombesin receptor antagonists/0.9% NaCl solution, and 5 min later – treated via the same route with histamine (50 nmol) or 0.9% NaCl solution. RESULTS: Haemorrhage led to decreases in the pulse pressure (PP), heart rate (HR) and mesenteric blood flow (MBF). Histamine induced a pressor effect, with a significant increase in PP and MBF. The effect was inhibited by both [D-Phe12,Leu14]-bombesin and BIM 23042, non-selective and selective bombesin 1 (BB1) receptor antagonists, respectively. In the control groups the antagonists had no effect. CONCLUSIONS: Endogenous bombesin-like peptides, acting via BB1 receptors, are able to affect a histamine-induced pressor effect in haemorrhage-shocked rats.
WSTĘP: Pobudzenie ośrodkowego układu histaminergicznego wywołuje działanie resuscytacyjne u szczurów we wstrząsie krwotocznym. Skoro podawana dożylnie bombezyna wykazuje podobne działanie, a receptory bombezynowe są obecne w strukturach ośrodkowego układu nerwowego, odpowiedzialnych za regulację czynności układu krążenia, celem pracy było zbadanie wpływu zablokowania receptorów bombezynowych na efekty krążeniowe wynikające z podania do komory bocznej mózgu (icv) histaminy we wstrząsie krwotocznym u szczurów. MATERIAŁ I METODY: Badania przeprowadzono u szczurów, samców szczepu Wistar w znieczuleniu ogólnym (ketamina 100 mg/kg + ksylazyna 10 mg/kg, dootrzewnowo). Zastosowano model odwracalnego wstrząsu krwotocznego ze średnim ciśnieniem tętniczym (MAP) 30–35 mmHg. Niezwłocznie po zakończeniu krwawienia podawano icv antagonistów receptorów bombezynowych/0,9% roztwór NaCl, a 5 min później tą samą drogą histaminę (50 nmol) bądź 0,9% roztwór NaCl. WYNIKI: Utrata krwi prowadziła do obniżenia ciśnienia tętna (PP), częstości rytmu serca (HR) i przepływu krezkowego krwi (MBF). Histamina wywoływała działanie presyjne ze wzrostem PP i MBF. Efekty działania histaminy były częściowo hamowane przez [D-Phe12,Leu14]-bombezynę i BIM 23042, odpowiednio nieselektywnego antagonistę receptorów bombezynowych oraz selektywnego blokera receptorów bombezynowych typu 1 (BB1). W grupach kontrolnych nie stwierdzono wpływu antagonistów receptorów bombezynowych na mierzone parametry układu krążenia. WNIOSKI: Endogenne peptydy bombezynopodobne, działając poprzez receptory BB1, mogą wpływać na wywoływane przez ośrodkowo działającą histaminę działanie resuscytacyjne we wstrząsie krwotocznym u szczurów.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2020, 74; 40-45
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ośrodkowe antycholinergiczne objawy niepożądane leków przeciwpsychotycznych
Central anticholinergic side effects of antipsychotic drugs
Autorzy:
Urban, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945549.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acetylocholina
acetylocholine
aktywność antycholinergiczna
anticholinergic activity
antipsychotic drugs
fizostygmina
leki przeciwpsychotyczne
muscarinic receptors
physostigmine
receptory muskarynowe
Opis:
The introduction of antipsychotic drugs to psychiatric treatment is connected with significant progress in psychotic disorders therapy. Despite the effectiveness of this treatment, the drugs have numerous side effects. One of them is central anticholinergic syndrome: confusion, speaking disorders, consciousness disorders (usually delirium), agitation, and sometimes – central respiratory failure. These symptoms are caused by central muscarinic receptors blockade, especially M1 subtype. Frequently central anticholinergic symptoms are accompanied by peripheral symptoms. Central cholinergic blockade is mainly caused by certain typical neuroleptics e.g. thioridazine. Clozapine and olanzapine show the highest anticholinergic activity among atypical neuroleptics. Central anticholinergic syndrome treatment is usually symptomatic. Specific antidote – physostigmine is used exceptionally in case of severe consciousness disorders or respiratory failure. The use of this drug is limited due to its side effects, especially bradycardia. Anticholinergic features of these drugs develop more often in elderly. This group of patients also intake other types, nonpsychiatric drugs, which may cause central anticholinergic syndrome.
Wprowadzenie leków przeciwpsychotycznych do lecznictwa psychiatrycznego wiąże się ze znacznym postępem w terapii zaburzeń psychotycznych. Mimo niewątpliwej skuteczności terapeutycznej leki te wykazują wiele działań niepożądanych. Jednym z nich jest ośrodkowy zespół antycholinergiczny, objawiający się m.in. zaburzeniami orientacji, zaburzeniami mowy, zaburzeniami świadomości (zwykle majaczeniem), pobudzeniem, a czasem także ośrodkową niewydolnością oddechową. Objawy te spowodowane są blokadą ośrodkowych receptorów muskarynowych, przede wszystkim podtypu M1. Często do objawów ośrodkowych dołączają także te związane z obwodowym działaniem antycholinergicznym. Ośrodkowa blokada antycholinergiczna wiąże się przede wszystkim z terapią słabymi neuroleptykami klasycznymi, głównie tiorydazyną. Spośród leków przeciwpsychotycznych II generacji największą aktywność antycholinergiczną wykazują klozapina i olanzapina. Leczenie ośrodkowego zespołu antycholinergicznego jest w większości przypadków objawowe. Swoista odtrutka – fizostygmina – jest stosowana wyjątkowo w przypadku ciężkich zaburzeń świadomości i niewydolności oddechowej. Lek ten ma ograniczone zastosowanie z powodu swoich działań ubocznych, przede wszystkim zagrażającej życiu bradykardii. Właściwości antycholinergiczne leków przeciwpsychotycznych ujawniają się częściej u osób starszych. Ta grupa pacjentów zwykle zażywa także wiele innych, niepsychiatrycznych leków, które również działają antycholinergicznie. Z tego powodu należy, o ile to możliwe, unikać stosowania u starszych pacjentów leków przeciwpsychotycznych mogących wywołać ośrodkowy zespół antycholinergiczny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 4; 233-237
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Investigation of interactions between dermorphin analogs and µ-opioid receptor
Autorzy:
Karczyńska, A.
Zaborowski, B.
Ślusarz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935820.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Gdańska
Tematy:
molecular modeling
opioid receptors
defmorphin
molecular docking
drug design
modelowanie molekularne
receptory opioidowe
dokująca molekularna
projektowanie leków
dermorfina
Opis:
Opioid receptors play the pain control function in the body. Most of the research is carried out to find the most effective analgesic. The earliest analgesic is morphine, however, unfortunately it has many side effects [Mizoguchi H et al. 2003 J. Pharmacol Sci. 93 423]. At a later time dermorphin was discovered as another potent analgesic [Mont ecucchi P C et al. 1981 Int. J. Pept. Protein Res. 17 275]. Unfortunately, this peptide is not resistant to enzymatic metabolism [Kisara K et al. 1986 Br. J. Pharmacol. 87 183; Sasaki Y et al. 1985 Neuropeptides 5 391]. The objective of this study is to search for new opioid analgesics by investigation of interactions between dermorphin analogs and the μ -opioid receptor using molecular modeling methods. MOPR ( μ -Opioid Peptide Receptor) complexes with several ligands (with known biological activity) were modeled to explain how the structure of the complex was related to the biological activity. The investigated dermorphin analogs containing [ DMT1, D -Arg 2 ] (especially tetrapeptides) may become a good alternative for the currently used an algesics.
Źródło:
TASK Quarterly. Scientific Bulletin of Academic Computer Centre in Gdansk; 2014, 18, 4; 331--336
1428-6394
Pojawia się w:
TASK Quarterly. Scientific Bulletin of Academic Computer Centre in Gdansk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aripiprazol: od wyjątkowego mechanizmu działania do szerokich zastosowań
Aripiprazole: from unique mechanism of action to widespread clinical applications
Autorzy:
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941077.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
D2/D3 receptors
aripiprazole
bipolar disorder
partial antagonist
schizophrenia
aripiprazol
choroba afektywna dwubiegunowa
częściowy antagonista
receptory d2/d3
schizofrenia
Opis:
Effective treatment of schizophrenia and bipolar disorder, the aim of which is complete symptomatic and functional improvement, still remains a challenge. Comprehensive approach to patient’s problems is thought to be crucial, and the usage of an adequate antipsychotic drug is believed to support this process effectively. Currently common modern antipsychotics exhibit similar efficacy in treating positive symptoms of schizophrenic psychosis and mania. However, they vary considerably in terms of their influence on other symptoms as well as tolerance, treatment acceptance and broadly understood doctor–patient cooperation. Aripiprazole is unique due to its mechanism of action. By contrast with other antipsychotics, it is a partial antagonist of D2/D3 (and certain serotonin receptors). Such a pharmacological profile not only grants it considerable efficacy in psychosis treatment, comparable to other second-generation antipsychotics, but also makes it beneficial in treating affective, cognitive and negative symptoms of schizophrenia. Other benefits granted by the pharmacological profile of this drug include: low risk of parkinsonism, beneficial profile in terms of its influence on metabolism (practically no influence on body weight) and the fact that it does not induce hyperprolactinaemia. Due to these positive pharmacological features, aripiprazole can be used not only in preferred monotherapy, but also in combined treatment, including for improved tolerance of other drugs. More recent studies suggest the extension of its indications to, among others, depression refractory to standard pharmacotherapy and behavioural disorders in patients with dementia.
Efektywne, nastawione na możliwie kompletną poprawę objawową i funkcjonalną leczenie schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej pozostaje w dzisiejszym stanie wiedzy zadaniem trudnym. Uważa się, że kluczowe jest kompleksowe podejście do problemów pacjenta, a zastosowanie odpowiedniego leku przeciwpsychotycznego ma ten proces skutecznie wspomagać. Powszechnie obecnie stosowane nowoczesne leki przeciwpsychotyczne są podobnie skuteczne w zwalczaniu pozytywnych objawów psychozy schizofrenicznej oraz manii, natomiast znacznie różnią się w zakresie wpływu na pozostałe objawy, jak również pod względem tolerancji, akceptacji leczenia i szeroko rozumianej współpracy lekarz – pacjent. Aripiprazol wyróżnia się unikalnym mechanizmem działania – inaczej niż pozostałe leki przeciwpsychotyczne, jest częściowym antagonistą D2/D3 (oraz niektórych receptorów serotoninowych). Taki profil farmakologiczny pozwala na uzyskanie nie tylko znacznej, porównywalnej do innych leków przeciwpsychotycznych II generacji, skuteczności w leczeniu ostrej psychozy, ale także korzystnego wpływu na objawy afektywne, poznawcze i negatywne schizofrenii. Dodatkowymi korzyściami wynikającymi z profilu farmakologicznego leku są niskie ryzyko wywoływania parkinsonizmu, korzystny profil w zakresie wpływu na stan metaboliczny (praktycznie brak wpływu na masę ciała) oraz niewywoływanie hiperprolaktynemii. Te korzystne cechy farmakologiczne powodują, że aripiprazol może być stosowany nie tylko w preferowanej monoterapii, ale także jako leczenie dodane, w tym w celu poprawy tolerancji innych leków. Nowsze badania wskazują na możliwości poszerzenia panelu wskazań, między innymi o depresję oporną na standardową farmakoterapię oraz zaburzenia zachowania u chorych z otępieniem.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 3; 160-164
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of correlation between transcription activity of estrogen-dependent genes of cytochrome P450 and profile of estrogen receptor in endometrial adenocarcinoma
Analiza zależności pomiędzy aktywnością transkrypcyjną estrogenozależnych genów cytochromu P450 a profilem receptorów estrogenowych w gruczolakoraku endometrium
Autorzy:
Jęda-Golonka, Agnieszka
Witek, Andrzej
Paul-Samojedny, Monika
Kruszniewska-Rajs, Celina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035490.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
endometrial cancer
estrogen receptors
estrogen-dependent genes
cytochrome p450
oligonucleotide microarray
posttranscription modifications
rak endometrium
receptory estrogenowe
estrogenozależne geny
cytochrom p450
mikromacierz oligonukleotydowa
modyfikacje potranskrypcyjne
Opis:
INTRODUCTION: Studies show that the development of endometrial cancer is associated with the activity of estrogen-dependent genes, whose action is conditioned by the presence of estrogen receptors (ER). Analysis of the transcriptional activity of the genes which code ERs as well as the concentration profile of their isoforms could help to understand the mechanism of estrogen activity on the risk of endometrial cancer occurrence, as well as the mechanisms involved in its development and spread. The aim of the conducted studies was to compare the transcriptional activity of the genes coding ER-alpha and ER-beta estrogen receptors, determine the types of post-transcription modifications of ER mRNA in endometrial adenocarcinoma and normal endometrium as well as determine the transcriptome of estrogen-dependent genes of cytochrome P450. MATERIAL AND METHODS: Extraction of the total RNA from 47 endometrium samples was performed with the TRIzol reagent (Invitrogen). The expression profile of the estrogen-dependent genes of cytochrome P450 was determined using the HG-U133A (Affymetrix) oligonucleotide microarray technique from among 22,283 IDs of mRNA IDs. The QRT-PCR reaction for quantification of the mRNA of estrogen receptors was performed using an ABI PRISMTM 7700 (TaqMan) sequence detector. For the QRT-PCR reaction, oligonucleotide starter sequences to detect the ER-alpha and ER-beta mRNA isoforms were designed using Primer ExpressTM Version 1.0 software. RESULTS: In the presented work, it was found that estrogen receptor gene expression occurs in normal endometrium as well as in endometrial adenocarcinoma, and the dominating type is ER-alpha. The transcriptional activity of the ER-alpha and ER-beta genes decreases in adenocarcinoma with a simultaneous increase in the transcriptional activity ratio. The ER-alpha/delta5 isoform dominates in endometrial cancer. Statistical analysis conducted in the GeneSpring 11.5 programme showed that from the group of 91 mRNA IDs of the genes of cytochrome P450, 5 mRNA IDs differentiate, for p <0.5 and FC(log2) > 1.5. In the presented work, it was found that the expression of estrogen receptor genes occurs in normal endometrium and endometrial adenocarcinoma, and the dominant type is ER-alpha. The transcriptional activity of the ER-alpha and ER-beta genes decreases in adenocarcinoma, while the transcriptional activity index increases. In endometrial cancer, the ER-alpha/delta5 isoform dominates. Statistical analysis conducted in GeneSpring 11.5 showed that from the group 91 ID mRNA of cytochrome P450 genes, 5 ID mRNA is differentiating, for p < 0.5 and FC (log2) > 1.5. CONCLUSIONS: The presence of such a transcriptional profile of the studied genes in endometrial adenocarcinoma may indicate that post-transcriptional modifications of estrogen receptors are associated with changes triggering carcinogenesis.
WSTĘP: Badania wskazują, że wzrost raka endometrium ma związek z aktywnością genów estrogenozależnych, których działanie jest uwarunkowane obecnością receptorów estrogenowych (ER). Analiza aktywności transkrypcyjnej genów kodujących ERs oraz profilu stężeń ich izoform mogłaby pomóc w zrozumieniu mechanizmów wpływu estrogenów na ryzyko wystąpienia raka endometrium, a także mechanizmów zaangażowanych w jego rozwój i rozprzestrzenianie. Celem prowadzonych badań było porównanie aktywności transkrypcyjnej genów kodujących receptory estrogenowe ER-alfa i ER-beta, wyznaczenie typów modyfikacji potranskrypcyjnych mRNA ERs w gruczolakoraku endometrium i endometrium prawidłowym oraz wyznaczenie transkryptomu estrogenozależnych genów cytochromu P450. MATERIAŁ I METODY: Ekstrakcję całkowitego RNA z 47 próbek endometrium przeprowadzono przy użyciu odczyn-nika TRIzol (Invitrogen). Techniką mikromacierzy oligonukleotydowych HG-U133A (Affymetrix) spośród 22 283 ID mRNA wyznaczono profil ekspresji estrogenozależnych genów cytochromu P450. Reakcję QRT-PCR w celu oznaczenia ilościowego mRNA receptorów estrogenowych wykonano z zastosowaniem detektora sekwencji ABI PRISMTM 7700 (TaqMan). Do reakcji QRT-PCR zaprojektowano sekwencje oligonukleotydowych starterów do detekcji izoform mRNA ER-alfa i ER-beta, wykorzystując program komputerowy Primer ExpressTM Version 1.0. WYNIKI: W przedstawionej pracy stwierdzono, że ekspresja genów receptorów estrogenowych występuje w endometrium prawidłowym oraz gruczolakoraku endometrium, a dominującym typem jest ER-alfa. Aktywność transkrypcyjna genów ER-alfa i ER-beta zmniejsza się w gruczolakoraku, przy równoczesnym wzroście wskaźnika aktywności transkrypcyjnej. W raku endometrium dominuje izoforma ER-alfa/delta5. Analiza statystyczna przeprowadzona w programie GeneSpring 11.5 wykazała, że z grupy 91 ID mRNA genów cytochromu P450 różnicujących jest 5 ID mRNA, dla p < 0,5 i FC(log2) > 1,5. WNIOSKI:Obecność takiego profilu transkrypcyjnego badanych genów w gruczolakoraku endometrium może wskazywać na związek modyfikacji potranskrypcyjnych receptorów estrogenowych ze zmianami uruchamiającymi karcinogenezę.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2020, 74; 24-39
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies