Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rada ministrów" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    The Rights and Duties of a Minister – Member of the Council of Ministers
    Prawa i obowiązki ministra – członka Rady Ministrów
    Autorzy:
    Juchniewicz, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940720.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    minister
    Council of Ministers
    rights and duties
    prawa i obowiązki
    Rada Ministrów
    Opis:
    The Constitution provides the possibility of appointing the ministers in two categories – ministers in charge of the government administration department and ministers per-forming tasks assigned by the President of the Council of Ministers. The conditions for holding the office define the rights and duties of a minister. While analyzing them, it is necessary to highlight those resulting from the fact that ministers are members of the collective executive body as well as those related to the exercise of office. The status of “departmental” ministers and that of ministers without portfolio are equivalent with-in the cabinet. The Act on the Council of Ministers does not define separate rights, does not impose separate obligations resulting from membership in the Council of Ministers, and the obligations toward the Sejm and its bodies remain the same.
    Konstytucja przewiduje możliwość powołania dwóch kategorii ministrów – ministrów kierujących działem administracji rządowej oraz ministrów wykonujących zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów. Analizując prawa i obowiązki ministrów można wskazać te, które wynikają z członkostwa w Radzie Ministrów, a także wynikające ze sprawowania urzędu. W sferze praw i obowiązków pozycja ministrów „resortowych” oraz ministrów „bez teki” jest równorzędna. Ustawa o Radzie Ministrów nie określa od- rębnych praw, nie nakłada odrębnych obowiązków z tytułu członkostwa w Radzie Ministrów, jednakowe pozostają również obowiązki wobec Sejmu i jego organów.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 5 (51); 59-69
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE DIVISION OF COMPETENCE IN THE AREAS OF STATE SECURITY AND FOREIGN AFFAIRS WITHIN THE EXECUTIVE BRANCH IN LIGHT OF THE 1997 CONSTITUTION OF THE REPUBLIC OF POLAND
    PODZIAŁ KOMPETENCJI WEWNĄTRZ WŁADZY WYKONAWCZEJ W SFERZE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA ORAZ SPRAW ZAGRANICZNYCH W ŚWIETLE KONSTYTUCJI RP Z 1997 ROKU
    Autorzy:
    Urbaniak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641845.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Council of Ministers
    President
    Constitution
    security
    foreign policy
    Rada Ministrów
    Prezydent
    Konstytucja
    bezpieczeństwo
    polityka zagraniczna
    Opis:
    Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej oraz Rada Ministrów zgodnie z art. 10 Konstytucji RP stanowią władze wykonawczą w Rzeczpospolitej Polskiej. Występujący w Polsce dualizm egzekutywy stwarza problem podziału zadań i kompetencji między rządem a głową państwa. Publikacja poddaje analizie podział kompetencji wewnątrz władzy wykonawczej w sferze bezpieczeństwa państwa oraz w sferze prowadzenia polityki zagranicznej. Analiza przepisów konstytucyjnych oraz praktyka ustrojowa skłaniają do konkluzji, że przyjęty w Konstytucji z 1997 roku model kooperacji Prezydenta i rządu w sferze wykonawczej jest nieefektywny i prowadzi do konfliktów politycznych. Biorąc pod uwagę polskie warunki polityczne wskazanym jest przeprowadzenie nowelizacji konstytucji, w wyniku którego odejdziemy od mieszanego modelu i opowiemy się za prezydenckim lub parlamentarno-gabinetowym modelem egzekutywy.
    Pursuant to Article 10 of the Constitution of the Republic of Poland, executive power is vested in the President of the Republic of Poland and the Council of Ministers. Implemented in Poland, the dualism of the executive branch creates a problem with the division of duties and competence between the cabinet and the head of state.  This paper analyses the division of powers within the executive branch in the areas of state security and foreign policy. The analysis of the constitutional provisions and the political practice indicates that the model of cooperation between the President and the cabinet as adopted in the Constitution of 1997 is ineffective and leads to political conflicts. In view of the Polish political conditions, it is advisable to amend the Constitution in order to move away from the mixed model towards either the presidential model or the parliamentary-cabinet model of the executive branch of government.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2017, 10; 209-222
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Senate and the Council of Ministers – a Systemic Framework and Parliamentary Practice
    Senat a Rada Ministrów – ramy ustrojowe i praktyka parlamentarna
    Autorzy:
    Berek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348141.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Council of Ministers
    Senate
    controlling function
    principle of sovereignty of the Nation
    parliamentary mandate
    Rada Ministrów
    Senat
    funkcja kontrolna
    zasada suwerenności Narodu
    mandat parlamentarny
    Opis:
    The presented scientific research article covers the legal scope and legal basis for the Polish Senate to carry out activities whose characteristics may indicate that they are identical to activities that, in a typical situation, serve to perform a controlling function. In the Polish political system, it is the Sejm which exercises the controlling function over the activities of the Council of Ministers. However, both the statutory provisions and the Rules of Procedure of the Senate form the legal basis for the Senate, its bodies and senators to perform a whole range of activities showing significant similarity, and in some cases essentially identical with the activities carried out by the Sejm, its bodies and members (deputies) as part of their controlling activity. So far, research on this issue has been conducted primarily in order to look for answers to the question about the legal classification of the provisions on which the various activities of the upper house of the Parliament are based. Presenting the most important views to date allows the author to deepen the analysis seeking the source of the Senate’s competences in its representative character. It is particularly important to consider this aspect in the current situation where the political groupings that make up the minority in the Sejm constitute the majority in the Senate. In addition, the specific form of political decision-making centres (outside the Parliament) significantly restricts the controlling function by the Sejm or even makes the performance of this function illusory. This circumstance, crucial in the context of the functioning of the entire political system of the state, makes it particularly important to verify the admissibility and legal nature of para-controlling activities undertaken by the Senate. In the adopted research perspective, the Parliament, which is an emanation of the Nation, should not be deprived of the insight and the possibility to address, through its members, the activities within the responsibility of the Council of Ministers. The adoption of such a perspective, in view of the adopted hypothesis of at least limited effectiveness in the performance of the controlling function by the Sejm, in turn requires verification of the effectiveness of the tools used by the Senate, its bodies and senators. The conclusions to be formulated should be valid not only for the state of scientific reflection, but also for parliamentary practice, which in this regard continues to develop appropriate tools falling within the constitutional framework.
    Przedmiotem badania w niniejszym artykule o charakterze naukowo-badawczym jest zakres i podstawy prawne realizowania przez Senat czynności, których cechy mogą wskazywać na ich tożsamość z czynnościami, które w typowej sytuacji służą realizacji funkcji kontrolnej. W polskim systemie ustrojowym funkcję kontrolną w stosunku do działalności Rady Ministrów sprawuje Sejm. Jednak zarówno przepisy ustawowe, jak i przepisy Regulaminu Senatu stanowią dla Senatu, jego organów oraz senatorów podstawę prawną całego szeregu czynności wykazujących istotne podobieństwo, a w niektórych przypadkach w zasadzie tożsamość z czynnościami realizowanymi przez Sejm, jego organy oraz posłów w ramach aktywności kontrolnej. Dotychczasowe badania tego zagadnienia prowadzone były głównie w aspekcie poszukiwania odpowiedzi na pytanie o klasyfikację prawną przepisów, na których oparte są poszczególne działania izby wyższej. Dla autora zreferowanie dotychczasowych, najistotniejszych poglądów stanowi podstawę do pogłębienia analizy poszukującej źródła kompetencji Senatu w jego przedstawicielskim charakterze. Wzgląd na ten aspekt jest szczególnie istotny w zaistniałej sytuacji faktycznej ukształtowania się w Senacie większości spośród ugrupowań stanowiących mniejszość w Sejmie. Dodatkowo specyficzne ukształtowanie ośrodków decyzji politycznych (poza parlamentem) wpływa na istotne ograniczenie czy wręcz pozorność realizowania funkcji kontrolnej przez Sejm. Okoliczność ta, ważka w perspektywie funkcjonowania całego systemu ustrojowego państwa, czyni szczególnie ważną weryfikację dopuszczalności i charakteru prawnego działań parakontrolnych podejmowanych przez Senat. W przyjętej perspektywie badawczej parlament stanowi emanację Narodu, który nie powinien być pozbawiony wglądu oraz możliwości odniesienia się – przez swoich przedstawicieli – w działania, za które odpowiada Rada Ministrów. Przyjęcie takiej perspektywy, wobec przyjętej hipotezy o co najmniej ograniczonej skuteczności realizowania funkcji kontrolnej przez Sejm, nakazuje z kolei weryfikację skuteczności narzędzi stosowanych przez Senat, jego organy oraz senatorów. Formułowane wnioski powinny być istotne nie tylko dla stanu naukowej refleksji, lecz także dla praktyki parlamentarnej, która w tym zakresie nadal wypracowuje adekwatne i mieszczące się w konstytucyjnych ramach narzędzia.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 5; 15-33
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akty o mocy ustawy w polskim porządku konstytucyjnym. Tradycja a współczesność
    Autorzy:
    Patyra, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/523792.pdf
    Data publikacji:
    2014-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    rozporządzenia z mocą ustawy system źródeł prawa
    parlamentaryzm
    zracjonalizowany
    Rada Ministrów
    Decree Law
    the system of sources of law rationalized parliamentarism
    the Council of Ministers
    Opis:
    Problematyka miejsca i roli aktów o mocy ustawy w porządku ustrojowym ma istotne znaczenie w nauce prawa konstytucyjnego, zarówno w kontekście konstrukcji systemu źródeł prawa, jak i systemu rządów. Kwestia wydawania prze organy egzekutywy aktów prawa powszechnie obowiązującego o mocy równej ustawie ściśle związana jest bowiem z zasadą podziału władzy, a konkretnie z formułą racjonalizacji prawotwórstwa w systemie rządów parlamentarnych. Świadczy o tym fakt, iż największy rozwój prawodawstwa tego typu nastąpił w pierwszej połowie XX wieku, stanowiąc odpowiedź na głęboki kryzys funkcjonalny parlamentaryzmu w Europie. Akty o mocy ustawy mają również swoje stałe miejsce w polskiej tradycji ustrojowej. Wprowadzone po raz pierwszy na mocy tzw. noweli sierpniowej z 1926 r. w różnych formach i z różnym natężeniem funkcjonowały nieprzerwanie w polskim systemie źródeł prawa aż do roku 1989. Przyjmowała je również Mała Konstytucja z 1992 r., w wersji rozporządzeń z mocą ustawy, wydawanych przez Radę Ministrów na podstawie upoważnienia sejmowego. Konstytucja z 2 kwietnia 1997 r. zmniejszyła rolę i znaczenie rozporządzeń z mocą ustawy, redukując możliwość ich wydawania przez prezydenta RP wyłącznie do okoliczności nadzwyczajnych, związanych z wprowadzeniem stanu wojennego oraz brakiem możliwości działania Sejmu. Z uwagi na dostrzegalną coraz mocniej potrzebę racjonalizacji polskiego prawotwórstwa zasadnym jest rozważenie możliwości poszerzenia zakresu stosowania rozporządzeń z mocą ustawy w polskim porządku konstytucyjnym poprzez przyznanie rządowi kompetencji do ich wydawania na podstawie upoważnienia sejmowego, tyle że w formule skorygowanej w stosunku do rozwiązań, jakie przyjmowała Mała Konstytucja z 1992 r.
    The issue of the place and role of the acts under the Act in order political system is important in the study of constitutional law, both in terms of the structure of the system of sources of law and system of government. The question of the issue by the acts of the executive authorities of universally binding law of the power of the law is in fact closely linked to the principle of separation of powers, namely the formula rationalization of law-making in a system of parliamentary government. Evidence of this act, that the greatest development of this type of legislation came in the first half of the twentieth century, acting in response to a profound crisis of parliamentarism functional in Europe. Acts under the Act are also a permanent place in the Polish political tradition. Introduced for the first time under the so-called novel in August of 1926, in various forms and with varying intensity continuously operate in the Polish system of sources of law until 1989. She received them the Small Constitution of 1992, as amended regulations with the force of law, issued by the Council of Ministers on the basis of parliamentary authority. The Constitution of 2 April 1997 reduced the role and importance of regulations with the force of law, reducing the possibility of their issuance by the President only for exceptional circumstances relating to the imposition of martial law and the inability to act of the Sejm. Because of the perceived need to rationalize more and more Polish law-making, it is appropriate to consider the possibility of widening the scope of application of the Regulations with the force of law in the Polish constitutional order, by granting the government the power to issue them under parliamentary authority, so that the formula adjusted relative to solutions that She received Small Constitution of 1992.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 2 (18); 251-273
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Role of the Constitutional Regulations in the Area of Security and Defense of the Republic of Poland
    Znaczenie regulacji konstytucyjnych w obszarze bezpieczeństwa i obronności Rzeczypospolitej Polskiej
    Autorzy:
    Prokop, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940628.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Constitution of the Republic of Poland
    Armed Forces
    President of the Republic of Poland Council of Ministers
    Minister of National Defense
    Konstytucja RP
    Siły Zbrojne
    Prezydent RP
    Rada Ministrów
    Minister Obrony Narodowej
    Opis:
    The article focuses on the constitutional aspects of defense and security of the Republic of Poland. It analyzes the provisions of the Constitution concerning defense and security, including the tasks and the competences of the state bodies in the area of defense and security, the principles of commanding over the Armed Forces in time of peace and wartime, their tasks in the field of defense and security. According to the author of article the constitutional regulation on security of the Republic of Poland leaves room for numerous doubts. They can be largely attributed to the lack of a distinct division of the state bodies’ competencies in the area of security and defense. The Constitution does not stipulate the rules on commanding over the country in wartime. Whereas solutions included in the statutes arouse doubts in terms of their accordance with the Constitution.
    Artykuł jest poświęcony konstytucyjnym aspektom bezpieczeństwa i obronności Rzeczypospolitej Polskiej. Analizie zostały poddane przepisy Konstytucji RP poświęcone problematyce bezpieczeństwa i obronności, w tym zadaniom i kompetencjom organów państwowych w obszarze obronności i bezpieczeństwa, zasadom dowodzenia Siłami Zbrojnymi w czasie pokoju i wojny oraz ich zadaniom w obszarze obronności i bezpieczeństwa. Zdaniem autora konstytucyjna regulacja bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej pozostawia wiele wątpliwości. Związane są one w głównej mierze z brakiem precyzyjnego rozdziału kompetencji organów państwowych w obszarze bezpieczeństwa i obronności. Konstytucja nie określa również zasad kierowania obroną państwa w czasie wojny. Natomiast rozwiązania przyjęte przez ustawy pozostawiają pod tym względem wątpliwości co do ich zgodności z Konstytucją.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 5 (51); 227-234
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Evolution of the Institution of President’s Prerogative Powers in the Polish Legal System
    Ewolucja instytucji prerogatyw prezydenta w polskim systemie prawnym
    Autorzy:
    Dąbrowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942125.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    President
    member of the Council of Ministers Council of Ministers
    authorities
    countersignature
    political system
    prerogative
    constitution, independent presidential competences
    the head of the State
    Prezydent
    członek Rady Ministrów
    Rada Ministrów
    władze
    kontrasygnata
    ustrój
    prerogatywa
    konstytucja
    samodzielne uprawnienia prezydenta
    głowa państwa.
    Opis:
    The essay describes the concept and evolution of a countersignature and prerogatives of the President of the Republic of Poland. The countersignature is a special signature (a consent) of a member of the Council of Ministers which is necessary to validate the President’s legal (official) act. Prerogatives are enumerated in a constitutional act as presidential competences, which do not require a signature of a member of the Government (a countersignature). The author claims that the institution of independent presidential competences was invented by Polish lawyers and used for the first time ever in the Polish Constitution of 1935. Further, the author describes the evolution of the institution of a countersignature and prerogatives in the Polish political system. It is said that nowadays the number of independent competences does not have such significant importance as it is claimed in constitutional law and in reality prerogatives do not strengthen the political position of the President significantly. His/her power depends on whole relations between the authorities described in constitutional provisions.
    Autor w opracowaniu przedstawia istotę i rozwój instytucji kontrasygnaty oraz samodzielnych uprawnień Prezydenta Rzeczypospolitej. Kontrasygnata jest szczególnego rodzaju mechanizmem (podpisem właściwej osoby, z zasady członka rządu), który jest niezbędny do legalizacji aktu urzędowego głowy państwa. Członek rady ministrów poprzez akt podpisania aktu prezydenta przejmuje za niego odpowiedzialność polityczną. Równocześnie akt urzędowy głowy państwa jest nieważny do czasu opatrzenia go kontrasygnatą. Prerogatywy są to natomiast enumeratywnie wyliczone kompetencje prezydenta, które dla swojej ważności nie potrzebują współpodpisu członka rządu. W publikacji autor podnosi tezę, że prerogatywy są owocem polskiego konstytucjonalizmu i zostały po raz pierwszy w historii wprowadzone do ustroju w Konstytucji kwietniowej z 1935 r. Ponadto w opracowaniu została przedstawiona ewolucja instytucji kontrasygnaty i powiązanych z nią prerogatyw w polskim systemie prawnym. Autor wskazuje, że współcześnie prerogatywy nie mają tak doniosłego znaczenia jak im się to przypisuje w nauce prawa ustrojowego i że w praktyce samodzielne uprawnienia głowy państwa wcale tak istotnie nie wzmacniają pozycji i funkcji prezydenta. Jego władza i status zależą od całokształtu postanowień ustawy zasadniczej, które definiują relacje pomiędzy organami państwa.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 6 (46); 155-165
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Act of March 11, 2022 on Defense of the Homeland – Basic Principles and Institutions
    Ustawa z 11 marca 2022r. o obronie Ojczyzny – podstawowe zasady oraz instytucje
    Autorzy:
    Matwiejuk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162232.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    defence
    homeland
    the Armed Forces of the Republic of
    Polska
    the President of the Republic of Poland
    the Council of Ministers
    duty
    citizen
    military law
    The Constitution of the Republic of Poland
    act
    basic rules
    security
    national security
    legal institutions
    Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
    ustawa
    podstawowe zasady
    bezpieczeństwo
    bezpieczeństwo narodowe
    instytucje prawne
    obrona
    ojczyzna
    Siły
    Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
    Prezydent RP
    Rada Ministrów
    obowiązek
    obywatel
    prawo wojskowe
    Opis:
    Act of March 11, 2022. on defense of the Homeland is a classic example of an “executive act” for the constitutional regulation of issues related to state security, including military security. The Homeland Defence Act contains the so far missing specification of the normative solutions contained in the Constitution of the Republic of Poland of April 2, 1997. They concern in particular the development of regulations concerning the following constitutional issues: the Armed Forces of the Republic of Poland, the duty of a Polish citizen to defend the Homeland, the President of the Republic as the supreme commander of the Armed Forces of the Republic of Poland and the Council of Ministers as the body that ensures the external security of the state and exercises general management in the field of national defense. The main goal of the legislator is to replace the archaic and incompatible with the current needs and tasks of the Polish state and the Armed Forces of the Republic of Poland regulations contained in the Act of November 21, 1967. on the general duty to defend the Republic of Poland.
    Ustawa z 11 marca 2022r. o obronie Ojczyzny jest klasycznym przykładem „ustawy wykonawczej” do konstytucyjnej regulacji zagadnień związanych z problematyką bezpieczeństwa państwa, w tym bezpieczeństwa militarnego. W ustawie o obronie Ojczyzny dokonano brakującego do tej pory uszczegółowienia rozwiązań normatywnych znajdujących się w Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997r. Dotyczą one w szczególności rozwinięcia regulacji dotyczącej następujących zagadnień konstytucyjnych: Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązku obywatela polskiego obrony Ojczyzny, Prezydenta Rzeczypospolitej jako najwyższego zwierzchnika Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rady Ministrów jako organu, który zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa i sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju. Zasadniczym celem ustawodawcy jest zastąpienie archaicznych i nieprzystające do obecnych potrzeb i zadań państwa polskiego oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej regulacji zawartych w ustawie z 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 6(70); 529-541
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies