Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "psychoeducation," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Psychoeducational programs in psychiatry – possibilities and limitations of their application
Autorzy:
Majewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941554.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
psychoeducation
psychiatry
therapeutic pedagogy
interdisciplinarity
psychoeducational programs
Opis:
Psychoeducation is currently used in many areas of life, including psychiatry. It is difficult to imagine the modern process of treating people with mental disorders without the use of psychoeducation as a necessary, permanent element of this process, in addition to pharmacotherapy and psychotherapy. Psychoeducational programs are used primarily in the treatment of people with schizophrenia spectrum disorders and those suffering from bipolar affective disorder (BPAD). These programs are not only directed to the patient, but they are also addressed to their family members and friends. The article presents the possibilities of using selected psychoeducational programs, including the PEGASUS program, the Barcelona Psychoeducation Program and the Krakow Program for People with BPAD, as well as limitations of their application. The goals of these programs, their structure and effectiveness were also presented.
Źródło:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej; 2020, 31; 149-172
2300-391X
Pojawia się w:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of Anorexia Prevention Programmes. A Systematic Review
Autorzy:
Korsak, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050996.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
psychoeducation
body image
eating disorders
prevention
anorexia
educational programme
Opis:
This study aimed to review the literature on anorexia prevention programmes targeting the general population and populations at risk and to describe the programmes selected for the review. Methods: The review was conducted under the PRISMA guidelines. The following digital databases were explored: PsychINFO, PubMed, ScienceDirect, Scopus, and Web of Science. 412 records, including 92 full-length research articles, were critically analysed. Fourteen studies that met all inclusion criteria were ultimately included in the analysis. Results: Most studies described prevention programmes for adolescents or young adults. The majority of the reviewed programmes targeted girls and young women. General and selective prevention programmes were the predominant types of interventions. The evaluated programmes differed considerably in content, modality, and duration. All of the reviewed studies have been published in the last 18 years. Conclusions: Further research is needed to develop anorexia prevention programmes that are more effective, deliver more lasting outcomes, and can be applied in various populations. Methods supporting the broad implementation of such programmes should also be identified.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2023, 2(140); 23-48
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The system of mental health care and psychoeducation as a form of counteracting the psychological stress related to the profession of a police officer
Autorzy:
Skiba, Ferdynand
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45222768.pdf
Data publikacji:
2021-11-18
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
mental health care
Police
police offi cers
psychological support
psychoeducation
police psychologist
professional stress
Opis:
The main task of this publication is to present the psychological care and psycho-education system in the Polish Police. The aim of the mental health care system is to provide help and psychological support to police officers and police employees, and to relieve their tensions caused by negative external factors, called stressors. This help and support is necessary due to the fact that the profession of a police officer is considered a ‘high-risk’ job, one of the most stressful in the world and resulting in many difficult experiences, burdens and problems in the psychological sphere. Persistent mental disorders are often the cause of somatic diseases. Police officers on duty are confronted with many difficult situations, stressful events and they are exposed to numerous challenging and risky situations, which in consequence are the cause of the professional stress in officers. This, in turn, leads to psychological tensions and various ailments, somatic and mental illnesses. The article presents a number of factors that occur in the external service that are sources of work stress. Reference has also been made to the fact that a very common source of this stress is an inappropriate management process within the Police. The reason for numerous tensions are often conflicts between superiors and subordinates. However, the key to the publication is the description of the functioning of the mentioned system. The history of its creation is the first step in its presentation here. The organisational structure of the system, the relatively full range of tasks assigned to officers, the organisation of their work, as well as the catalogue of events requiring their intervention and the forms of psychological assistance have all been presented. The paper also focuses on the psycho-education system — the one carried out directly by police psychologists, and this performed in a broader sense, called the psychological education which is carried out by the lecturers and management of the Police. As part of this psychological education process, future and current managers are equipped with a wide range of psychological knowledge. It is necessary for managers at various levels to be the first to provide the necessary psychological support and ‘first aid’ to their subordinates in cases of occupational stress and psychological load caused by service conditions. The conclusion shows that a well-functioning system of psychological care and psycho-education has a positive impact on the mental condition of police officers and employees, on their level of satisfaction with police service, and indirectly on the quality and effectiveness of the police work.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 143(3); 285-307
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
Autorzy:
Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD/HKD
adolescents
attention-deficit/hyperactivity disorder
children
parents
psychoeducation
adhd/hkd
dzieci
młodzież
psychoedukacja
rodzice
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychoterapia ADHD
Psychotherapy and ADHD
Autorzy:
Kołakowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945242.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD
behavioural modification of conduct
complex treatment
psychoeducation and counselling
psychotherapy
adhd
behawioralna modyfikacja zachowań
psychoedukacja i poradnictwo
psychoterapia
całosciowe traktowanie
Opis:
The psychomotor hyperactivity is one of the most prevalent paediatric, neurological and psychiatric ailments in children. Most guidelines on treatment of ADHD imply the use of nonpharmacological methods; only when these appear ineffective, pharmacological treatment may be considered. However, studies indicate that in the case of both very severe clinical picture of ADHD and concomitant disruptive behaviour (oppositional-defiant disorder and severe behavioural disorders according to DSM-IV-TR), pharmacological treatment should be included simultaneously with other therapeutic methods. In recent twenty years many nonpharmacological methods have been applied to treat ADHD: individual therapy, group therapy, restrictive or supplementary diets, EEG biofeedback and attention trainings, however only one of them – used independently or combined with pharmacotherapy – has a confirmed short-term efficacy in ADHD treatment: behavioural modification of conduct. Similar interventions should also be applied in school environment. Presently in Poland, similarly to European guidelines, a complex treatment of ADHD is recommended, where one of the elements may be pharmacological treatment. The article presents further methods to be contained in such therapeutic programme, ranging from psychoeducation for the patient and her/his family (the patient and parents should be told what the ADHD specificity is like, especially they should be informed about three axial groups of symptoms, aetiology, course, prognosis and planned treatment; the knowledge of parents, guardians, family members and teachers about the disorder allows to implement appropriate elements of support for the hyperactive child but also very often releases the child from the “guilt for symptoms”), educating and motivating the adolescent for treatment, to specific types of psychotherapy depending on the type of the patient’s additional problems (e.g. aggression replacement training, teaching social skills, or cognitive-behavioural therapy).
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest jedną z najczęstszych pediatrycznych, neurologicznych i psychiatrycznych przypadłości u dzieci. Większość wytycznych dotyczących postępowania w ADHD sugeruje zastosowanie metod niefarmakologicznych, a dopiero gdy te okażą się nieskuteczne, rozważenie dołączenia leczenia farmakologicznego. Jednak badania pokazują, że w przypadku zarówno skrajnie nasilonego obrazu klinicznego ADHD, jak i towarzyszących zaburzeń zachowania (zaburzenie opozycyjno-buntownicze i poważne zaburzenia zachowania według DSM-IV-TR) leczenie farmakologiczne powinno być włączane równocześnie z innymi metodami terapeutycznymi. W ostatnich dwudziestu latach w leczeniu ADHD stosowano wiele metod niefarmakologicznych: terapię indywidualną, grupową, diety restrykcyjne lub suplementacyjne, EEG biofeedback, treningi uwagi, jednak tylko jedna z nich – samodzielnie lub w połączeniu z farmakoterapią – ma potwierdzoną krótkoterminową skuteczność w leczeniu ADHD: behawioralna modyfikacja zachowań. Podobne interwencje powinny być również przeprowadzane w środowisku szkolnym. W chwili obecnej w Polsce – tak jak i w europejskich wytycznych – zaleca się kompleksowe leczenie ADHD, w którym jednym z elementów może być leczenie farmakologiczne. W artykule omówiono kolejne metody, które powinny znaleźć się w takim programie terapeutycznym, poczynając od psychoedukacji pacjenta i rodziny (pacjent oraz rodzice powinni usłyszeć, jaka jest specyfika ADHD, w szczególności uzyskać informacje o trzech osiowych grupach objawów, etiologii, przebiegu, rokowaniu i planowanym leczeniu; wiedza rodziców, opiekunów, członków rodzin i nauczycieli na temat zaburzenia pozwala wdrażać odpowiednie elementy pomocy nadpobudliwemu dziecku, ale także bardzo często zdejmuje z niego „winę za objawy”), edukacji i motywowaniu nastolatka do leczenia, a kończąc na dołączaniu specyficznych rodzajów psychoterapii w zależności od rodzaju dodatkowych problemów pacjenta (np. trening zastępowania agresji, uczenie umiejętności społecznych, terapia poznawczo-behawioralna).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 182-188
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies