Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "podbój" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
The white man’s burden. From colonialism to postcolonialism – discourse on non-european art and its position in the artworld from the perspective of the 2020s
„Brzemię białego człowieka”. Od kolonializmu do postkolonializmu – dyskurs o sztuce pozaeuropejskiej i jej znaczeniu w świecie sztuki z perspektywy lat 20. XX wieku
Autorzy:
Pawłowska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041827.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
postcolonialism
colonial conquest
discourse
art
Africa
collections
postkolonializm
podbój kolonialny
dyskurs
sztuka
Afryka
kolekcje
Opis:
The purpose of this paper is the presentation of a historical perspective to assess the impact of 19th-century European colonization on culture and art. The article discusses the changes that have taken place over the years in the approach to the non-European population as well as its art and culture. From the sense of "the civilization mission of white people" (which is reflected in the poem The White Man’s Burden) in the 19th century, through the interest in tribal art of European Avant-garde artists in the early 20th century, to the period of the beginning of discourse on the negative face of colonialism (e.g. Discours sur le colonialism by Aimé Césaire or visual actions by Ben Enwonwu, Ernest Mancoba). Particular attention has been paid to modern times and settling accounts with colonialism. This trend has been more and more visible since the end of the 1980s (e.g. the controversial Magiciens de la Terre (Paris) exhibition from 1989 or the Documenta exhibitions curated by non-Europeans (e.g. Okwui Enwezor). The period of the 21st century is dominated by the postcolonial trend in art (recognized artists of this profile include Fred Wilson (b. 1954), Sonia Boyce (b. 1962), Kara Walker (b. 1969), Hew Locke (b. 1959), Yinka Shonibare (b. 1962) and Kader Attia (b. 1970))
Artykuł podejmuje w perspektywie historycznej ocenę wpływu XIX- wiecznej kolonizacji europejskiej na kulturę i sztukę. Omawiane są kolejne przekształcające się podejścia do ludności pozaeuropejskiej od poczucia misja cywilizacyjna białych w XIX w. (co odzwierciedla wiersz Brzemię białego człowieka), poprzez zainteresowanie sztuka plemienną europejskiej awangardy na początku XX w., aż do okresu początku dyskursu nad negatywnym obliczem kolonializmu (np. Discours sur le colonialism autorstwa Aimé Césaire’a czy wizualne działania Bena Enwonwu, Ernesta Mancoba). Szczególna uwaga została poświęcona czasom współczesnym i rozliczeniu z kolonializmem. Trend ten jest coraz bardziej widoczny od schyłku lat 80. XX wieku (np. kontrowersyjna wystawa Magiciens de la Terre (Paryż) z 1989 r. czy wystawy z cyklu Documenta, których kuratorami byli nie-Europejczycy (np. Okwui Enwezor). Okres wieku XXI jest zdominowany przez trend postcolonialny w sztuce (uznani artyści o tym profilu to: Fred Wilson (ur. 1954), Sonia Boyce (ur. 1962), Kara Walker (ur. 1969), Hew Locke (ur. 1959), Yinka Shonibare (ur. 1962), Kader Attia (ur. 1970)).
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 143-168
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Settlement on Lusignan Cyprus after the Latin Conquest: The Accounts of Cypriot and other Chronicles and the Wider Context
Osadnictwo na Cyprze pod władzą Lusignanów po podboju łacińskim: relacje Cypryjczyków, innych kronikarzy oraz szerszy kontekst
Autorzy:
Coureas, Nicholas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597240.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kroniki
osadnictwo
podbój
Gwidon z Lusignan
łacinnicy
Jeruzalem
Europa
Syria
chronicles
settlement
conquest
Guy de Lusignan
Latins
Jerusalem
Europe
Opis:
The accounts of various chronicles of the thirteenth to the sixteenth centuries on settlement in Cyprus in the years following the Latin conquest, from the end of the twelfth to the early thirteenth century, will be examined and compared. The details provided by the chronicles, where the information given derived from, the biases present in the various accounts, the extent to which they are accurate, especially in cases where they are corroborated or refuted by documentary evidence, will all be discussed. The chronicles that will be referred to are the thirteenth century continuation of William of Tyre, that provides the fullest account of the settlement of Latin Christians and others on Cyprus after the Latin conquest, the fifteenth century chronicle of Leontios Makhairas, the anonymous chronicle of “Amadi” that is probably dateable to the early sixteenth century although for the section on thirteenth century Cypriot history it draws on earlier sources and the later sixteenth century chronicle of Florio Bustron. Furthermore, the Chorograffia and Description of Stephen de Lusignan, two chronicles postdating the conquest of Cyprus by the Ottoman Turks in 1570, will also be referred to on the subject of settlement in thirteenth century Cyprus. By way of comparison, the final part of the paper examines the extent to which the evidence of settlement in other Mediterranean lands derives chiefly from chronicles or from documentary sources.
Artykuł bada i porównuje relacje na temat osadnictwa na Cyprze w latach następujących po podboju łacińskim od końca XII do początku XIII w. zamieszczone w różnych kronikach od XIII do XVI w. Omówiono informacje przekazane przez kronikarzy, a także uprzedzenia obecne w różnych relacjach oraz stopień dokładności tych informacji, szczególnie w przypadkach, gdy są one potwierdzone lub obalone przez inną dokumentację. Kroniki, o których mowa, to XIII‑wieczna kontynuacja Wilhelma z Tyru, która zawiera najpełniejszy opis osiedlania się łacinników i innych osób na Cyprze po łacińskim podboju, XV‑wieczna kronika Leontiosa Machairasa, anonimowa kronika „Amadiego”, którą prawdopodobnie można datować na początek XVI w., chociaż w części dotyczącej historii Cypru w XIII w. opiera się ona na wcześniejszych źródłach, oraz późniejsza XVI‑wieczna kronika Florio Bustrona. Ponadto przywoływane są Chorograffia i Opisanie Stefana z Lusignan, dwie kroniki datowane na okres po podboju Cypru przez Turków Osmańskich w 1570 r., poruszające temat osadnictwa na XIII‑wiecznym Cyprze. Dla porównania, końcowa część artykułu bada, w jakim zakresie dowody na osadnictwo w innych regionach basenu Morza Śródziemnego wywodzone są z kronik lub ze źródeł dokumentalnych.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 33, 2; 175-190
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Roman Conquest of Hispania Citerior. Strategies and Archaeological Evidence in the North-Eastern Peninsular Area. (II-I BCE): the Examples of Puig Castellar of Biosca and Can Tacó (Catalonia, Spain)
El proceso de conquista de Roma en la Hispania Citerior. Las estrategias y sus evidencias arqueológicas en el área nororiental peninsular (siglos II-I a.C.): los ejemplos de Puig Castellar de Biosca y Can Tacó (Cataluña, España)
Autorzy:
Rodrigo Requena, Esther
Romaní Sala, Núria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2230797.pdf
Data publikacji:
2022-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
armia republiki rzymskiej
podbój
Hiszpania Bliższa
II wiek p.n.e.
Roman Republican Army
conquest
Hispania Citerior
second century BC
Ejército Republicano Romano
conquista
castellum
Opis:
The aim of this paper is to provide data for the knowledge of the strategies followed by Rome to take effective control of the Citerior Province of Hispania during the 2nd century BC. We will analyse two settlements of the north-eastern region, namely Puig Castellar de Biosca (Province of Lleida) and Can Tacó (Province of Barcelona), that will serve to gauge the degree of Roman territorial implementation and under what forms this power will be consolidated. The period that interests us ranges from the end of the second Punic-Roman conflict to the first decades of the 1st century BC. It was a slow process in which Rome did not have a pre-established plan of action but was adapting its strategy to the different circumstances and stages of the conquest. The end of all this was the final control and pacification of the country. While all the researchers have a common understanding that during the first phase of control of the Hispanic territories the army played the most important role, the main discrepancies are related to the nature and characteristics of this occupation. The main focus in this discussion has its centre in the need to define how the Roman Army embodied his presence in Hispania during the first century of conquest and to characterise the different settlements in order to identify and determine with precision their military character or their connection with the process of conquest without a strictly military function. Funding: This research was funded by the Spanish Ministry of Science, Innovation and Universities (De la consolidación del poder militar romana a la fundación de ciudades (mediados del siglo II a.C.-principios del siglo I d.C). en la Cuenca del rio Segre: Iesso y Iulia Libica DGYCIT PID2019-104120GB-I00-2023-2021), and the Department of Culture of the Catalan Autonomous Government (La conquesta romana a la Catalunya interior: l’exemple de Puig Castellar (Biosca), CLT009/18/00014).
El objetivo de este trabajo es aportar datos sobre las estrategias seguidas por Roma para hacerse con el control efectivo de la Provincia Citerior de Hispania durante el siglo II a.C. Analizaremos dos asentamientos de la zona nororiental de la Península Ibérica, Puig Castellar de Biosca (Provincia de Lleida) y Can Tacó (Provincia de Barcelona), que servirán para calibrar el grado de implantación territorial romana y bajo qué formas se consolidó este poder. El período que nos interesa abarca desde el final la Segunda Guerra Púnica hasta las primeras décadas del siglo I a.C. Fue un proceso lento en el que Roma no tenía un plan de acción preestablecido, sino que fue adaptando su estrategia a las distintas circunstancias y etapas de la conquista. El final de todo este proceso fue el control y pacificación de la provincia hispana. Si bien todos los investigadores están de acuerdo que durante la primera fase de control de los territorios hispanos el ejército desempeñó un papel destacado, las principales discrepancias están relacionadas con la naturaleza y características de esta ocupación. El eje principal de esta discusión tiene su centro en la necesidad de definir cómo el ejército romano encarnó su presencia en Hispania durante el primer siglo de la conquista y caracterizar los distintos asentamientos para identificar y determinar con precisión su carácter militar o su vinculación con el proceso de conquista sin una función estrictamente militar.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2022, 25; 149-169
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies