Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "oratory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    “Opus oratorium”. Between rhetoric and acting in the Middle Ages
    Autorzy:
    Bering, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046684.pdf
    Data publikacji:
    2015-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Poetics
    middle ages
    rhetoric
    oratory
    acting
    Opis:
    The following article deals with a possibility of finding some parallels between oratory art and staging. They are often hidden in a text structure, but also an old practice allows us to point many similarities between both arts. Some ancient, medieval treatises were chosen for the further analysis.
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2015, 25, 1; 81-89
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Creating, Sustaining, and Contesting Definitions of Reality: Marcus Tullius Cicero as a Pragmatist Theorist and Analytic Ethnographer
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138649.pdf
    Data publikacji:
    2010-08-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Cicero
    Pragmatism
    Ethnography
    Reality
    Activity
    Persuasion
    Symbolic interaction
    Oratory
    Rhetoric
    Aristotle
    Roman
    Kenneth Burke
    Opis:
    Although widely recognized for his oratorical prowess, the collection of intellectual works that Marcus Tullius Cicero (106-43 BCE) has generated on persuasive interchange is almost unknown to those in the human sciences. Building on six texts on rhetoric attributed to Cicero (Rhetorica ad Herennium, De Inventione, Topica, Brutus, De Oratore, and Orator), I claim not only that Cicero may be recognized as a pragmatist philosopher and analytic ethnographer but also that his texts have an enduring relevance to the study of human knowing and acting. More specifically, thus, Cicero's texts are pertinent to more viable conceptualizations of an array of consequential pragmatist matters. These include influence work and resistance, impression management and deception, agency and culpability, identity and emotionality, categorizations and definitions of the situation, and emergence and process.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2010, 6, 2; 3-50
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence Work, Resistance, and Educational Life-Worlds: Quintilian’s [Marcus Fabius Quintilianus] (35-95 CE) Analysis of Roman Oratory as an Instructive Ethnohistorical Resource and Conceptual Precursor of Symbolic Interactionist Scholarship
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106788.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Quintilian
    Rhetoric
    Aristotle
    Cicero
    Roman Oratory
    Education
    Symbolic Interactionism
    Ethnohistory
    Persuasive Interchange
    American Pragmatism
    Impression Management
    Courtroom Exchanges
    Opis:
    Despite the striking affinities of classical Greek and Latin rhetoric with the pragmatist/interactionist analysis of the situated negotiation of reality and its profound relevance for the analysis of human group life more generally, few contemporary social scientists are aware of the exceptionally astute analyses of persuasive interchange developed by Aristotle, Cicero, and Quintilian. Having considered the analyses of rhetoric developed by Aristotle (384-322 BCE) and Cicero (106-43 BCE) in interactionist terms (Prus 2007a; 2010), the present paper examines Quintilian’s (35-95 CE) contributions to the study of persuasive interchange more specifically and the nature of human knowing and acting more generally. Focusing on the education and practices of orators (rhetoricians), Quintilian (a practitioner as well as a distinctively thorough instructor of the craft) provides one of the most sustained, most systematic analyses of influence work and resistance to be found in the literature. Following an overview of Quintilian’s “ethnohistorical” account of Roman oratory, this paper concludes by drawing conceptual parallels between Quintilian’s analysis of influence work and the broader, transcontextual features of symbolic interactionist scholarship (Mead 1934; Blumer 1969; Prus 1996; 1997; 1999; Prus and Grills 2003). This includes “generic social processes” such as: acquiring perspectives, attending to identity, being involved, doing activity, engaging in persuasive interchange, developing relationships, experiencing emotionality, attaining linguistic fluency, and participating in collective events. Offering a great many departure points for comparative analysis, as well as ethnographic examinations of the influence process, Quintilian’s analysis is particularly instructive as he addresses these and related aspects of human knowing, acting, and interchange in highly direct, articulate, and detailed ways. Acknowledging the conceptual, methodological, and analytic affinities of The Institutio Oratoria of Quintilian with symbolic interactionism, an epilogue, Quintilian as an Intellectual Precursor to American Pragmatist Thought and the Interactionist Study of Human Group Life, addresses the relative lack of attention given to classical Greek and Latin scholarship by the American pragmatists and their intellectual progeny, as well as the importance of maintaining a more sustained transcontextual and transhistorical focus on the study of human knowing, acting, and interchange.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2022, 18, 3; 6-52
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Encomium of Polish Noblewomen in Jakub Sobieski’s Secular Funeral Speeches (the First Half of the 17th Century)
    Pochwała szlachcianki w świeckich mowach pogrzebowych Jakuba Sobieskiego (I połowa XVII wieku)
    Autorzy:
    Ciszewska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366650.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Old Polish oratory
    secular funeral speeches
    encomia of noblewomen
    funeral sermon
    Jakub Sobieski
    oratorstwo staropolskie
    świeckie oracje pogrzebowe
    pochwała szlachcianki
    kazanie pogrzebowe
    Opis:
    The aim of the article is to present the distinctive features of Jakub Sobieski’s funeral speeches and thus to fill the gap in the research on secular funeral speeches. The latter constitute a large section of old Polish oratory; a section only a few years ago recognised clearly in literary and historical research as distinct from the general funeral oratory and literary “output production,” comprising separate and specific types of text. Jakub Sobieski, one of the most eminent speakers of the first half of the 17th century, delivered twenty-seven funeral speeches, five of those dedicated to women. In these speeches, following the rhetorical rules, he expressed the praises of the deceased noblewomen; these encomia envisaged defined role models of wives, mothers, and widows. Thus far, the aspects of female role models have almost exclusively been analysed using examples of funeral sermons, this study is the first to approach the issue from the perspective of nobles’ speeches. The crucial point here is to recognise not the personal model, for it turns out to be basically invariable regardless of the oratory genre, but the manners of amplifying the topoi of women’s praise. On the basis of the conducted analyses, it was discovered that Sobieski, in most cases (among the exceptions are the funeral speeches of Regina Żółkiewska and Anna Ostrogska) prefers to name and enumerate women’s virtues without factual exemplification. This stands in stark contrast to both his speeches in praise of men, which abound in detailed descriptions of the merits and achievements of the deceased and to the homiletic practice of the era.
    Celem artykułu jest przedstawienie specyfiki oracji pogrzebowych Jakuba Sobieskiego, a tym samym uzupełnienie luki w badaniach nad świeckimi oracjami pogrzebowymi, stanowiącymi ogromną część staropolskiego oratorstwa, które dopiero od kilku lat są wyraźnie wydzielane w badaniach literaturoznawczych i historycznych spośród ogółu pogrzebowej „produkcji” oratorskiej i literackiej jako osobne i specyficzne typy tekstów. Jakub Sobieski, jeden z najznakomitszych mówców I połowy XVII stulecia, wygłosił dwadzieścia siedem oracji pogrzebowych, z których pięć poświęconych było kobietom. Zgodnie z regułami retorycznymi zawarł w nich pochwały zmarłych szlachcianek, które to enkomiony złożyły się na określony wzór osobowy: żony, matki i wdowy. Elementy wzoru kobiety analizowane były do tej pory niemal wyłącznie na przykładach kazań pogrzebowych – niniejsze studium jest pierwszym, które ujmuje zagadnienie z perspektywy mów szlacheckich. Kluczowe jest tu rozpoznanie nie wzoru osobowego, gdyż ten – jak się okazuje – jest w zasadzie niezmienny niezależnie od gatunku oratorskiego, ile sposobów amplifikacji toposów kobiecej pochwały. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że Sobieski w większości przypadków (do wyjątków należą mowy na pogrzebie Reginy Żółkiewskiej i Anny Ostrogskiej) preferuje nazwanie i wyliczenie cnót kobiecych pozbawione egzemplifikacji faktograficznej. Stanowi to jaskrawy kontrast zarówno w stosunku do jego laudacji męskich, obfitujących w szczegółowe opisy zasług i dokonań zmarłych, jak i do praktyki kaznodziejskiej epoki.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 15-25
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies