Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nauka społeczna Kościoła" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Methodological Status of the Social Doctrine of the Church before the Second Vatican Council
    Status metodologiczny nauki społecznej Kościoła przed Soborem Watykańskim II
    Autorzy:
    Gocko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494828.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    the Church social doctrine, methodology of the Church social doctrine
    history of the Church social doctrine
    Leo XIII
    Pius XI
    Pius XII
    John XXIII
    Nauka społeczna Kościoła
    metodologia nauki społecznej Kościoła
    historia nauki społecznej Kościoła Leon XIII
    Jan XXIII
    Opis:
    The present article raises the issue of the methodological status of the Church’s social doctrine from its beginnings, namely, from the social teaching of Leo XIII, to the Second Vatican Council. In the first part, the author highlights the substantial role of the Magisterium in constituting the Church’s social doctrine. The second part, presents an analysis of the key social documents of the Church, with particular emphasis on methodological strands. The reflection is based on the assumption that the Church’s social doctrine is not just another ecclesial scientific discipline, since it involves a more complex reality in terms of practitioners, methods, sources of cognition or, finally, the nature of assertions formulated within that area of science.
    Przedmiotem artykułu jest zagadnienie statusu metodologicznego nauki społecznej Kościoła od jej początków, a więc od nauczania społecznego Leona XIII, do Soboru Watykańskiego II. W pierwszej części autor ukazuje Magisterium Kościoła jako aktywny podmiot w ukonstytuowaniu się nauki społecznej Kościoła. W drugiej poddaje analizie kluczowe dokumenty społeczne Kościoła, wydobywając z nich wątki metodologiczne. W podjętej refleksji przyjęto założenie, że w przypadku nauki społecznej Kościoła chodzi nie tylko o kolejną kościelną dyscyplinę naukową, ale o rzeczywistość bardziej złożoną pod względem podmiotów ją uprawiających, metod, źródeł poznania czy w końcu charakteru twierdzeń, do których dochodzi.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 4; 57-67
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religion versus Sustainable Development. The Problem of Human Eco-development in the Teachings of John Paul II and Benedict XVI
    Religia a rozwój zrównoważony. Problematyka ekorozwoju człowieka w nauczaniu papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI
    Autorzy:
    Niechwiej, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/371789.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
    Tematy:
    social teaching of the Church
    John Paul II
    Benedict XVI
    sustainable development
    społeczna nauka Kościoła
    Jan Paweł II
    Benedykt XVI
    rozwój zrównoważony
    Opis:
    The problem of sustainable human development, in terms both of individual people and societies, represents an integral part of the Christian anthropology and Catholic doctrine. The Magisterium of the Catholic Church has expressed its view on this issue on many occasions. This topic was also commented on by two popes – John Paul II and Benedict XVI. Eight encyclicals have been analysed by the analytical-critical method. Those written by John Paul II are Redemptor Hominis, Laborem Exercens, Sollicitudo Rei Socialis, Centesimus Annus and Evangelium Vitae, whereas those created by Benedict XVI are Deus Caritas Est, Spe Salvi and Caritas in Veritate. The popes’ manifestos were to a large extent universal messages addressed to the whole mankind. Their main theses, which were formulated in the context of sustainable development, are: – Man is not only the master, but also a part of the creation. That is why he is responsible for and has to take care of animate and inanimate world. – One should rather be than possess. – The human progress is something desirable. The lack of equal division of natural resources and their wasteful exploitation are among the main reasons behind disproportions in the steady development of societies. – Ecology of man, understood as a set of actions undertaken to improve the natural and moral structure of societies, should be prioritized as one of the activities aimed at facilitating sustainable development. – In the era of quickly progressing globalisation ethics should have primacy over technology. – It is necessary to respect each person’s dignity and life from their conception until their natural death as a way of building the civilisation of love. – In the globalised world people should follow the logic of love for another human being and the whole creation and they should work for the common good. – Globalisation as such morally neutral. It is as man who gives it an ethical (bad or good) meaning by his actions.
    Zagadnienie zrównoważonego rozwoju człowieka, w kategoriach jednostek i społeczeństw, stanowi integralną cześć antropologii chrześcijańskiej i doktryny katolickiej. Magisterium Kościoła Katolickiego wypowiadało się wielokrotnie na ten temat. Problematykę tę podejmowali także papieże Jan Paweł II i Benedykt XVI. Metodą analityczno-krytyczną zbadano pięć encyklik papieża-Polaka: Redemptor Hominis, Laborem Exercens, Sollicitudo Rei Socialis, Centesimus Annus, Evangelium Vitae oraz trzy encykliki Benedykta XVI: Deus Caritas Est, Spe Salvi, Caritas in Veritate. Orędzia papieskie były w dużej mierze przekazami uniwersalnymi, skierowanymi do całej ludzkości. Oto ich główne tezy, sformułowane w kontekście zrównoważonego rozwoju: – człowiek jest panem, ale i częścią stworzenia, zatem spoczywa na nim odpowiedzialność i troska o przyrodę ożywioną i nieożywioną; – należy bardziej być niż mieć; – postęp ludzkości jest czymś pożądanym, brak sprawiedliwego podziału dóbr naturalnych i rabunkowa gospodarka nimi są jednymi z głównych przyczyn dysproporcji w zrównoważonym rozwoju społeczeństw; – ekologia człowieka jako działań podejmowanych na rzecz poprawy naturalnej i moralnej struktury społeczeństw, winna być priorytetem w działaniach na rzecz zrównoważonego rozwoju; – w dobie postępującej szybko globalizacji etyka powinna mieć prymat nad techniką; – konieczne jest poszanowanie godności i życia każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, w duchu budowania cywilizacji miłości; – ludzie w zglobalizowanym świecie muszą posługiwać się logiką miłości bliźniego i stworzenia oraz pracować dla dobra wspólnego; – globalizacja jako taka jest moralnie neutralna, to człowiek swymi działaniami nadaje jej zabarwienie etyczne: dobre lub złe.
    Źródło:
    Problemy Ekorozwoju; 2015, 10, 1; 31-40
    1895-6912
    Pojawia się w:
    Problemy Ekorozwoju
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biopolitics and Integral Human Development. Contribution of the social teaching of the Church
    Autorzy:
    Ďačok, Ján
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040960.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    “Kultur der Fürsorge”
    “Kultur des Wegwerfens”
    Biomacht
    positive und negative Biopolitik
    Laudato si’
    Soziallehre der Kirche
    christliche Hoffnung
    Liebe und Kreativität
    „Culture of Care”
    „Culture of Waste”
    biopower
    positive and negative biopolitics
    Social teaching of the Church
    Christian hope
    love and creativity
    „kultura troski”
    „kultura wyrzucania”
    bio-władza
    pozytywna i negatywna biopolityka
    nauka społeczna Kościoła
    chrześcijańska nadzieja
    miłość
    kreatywność
    Opis:
    This Paper takes in consideration the Social teaching of the Church, particularly expressed in the Encyclical Letter of Pope Francis Laudato si’ and in other documents of the Magisterium. The article presents the basic characteristics of „Culture of Care” and „Culture of Waste”, of biopower, of positive biopolitics and of negative biopolitics (thanatobiopolitics) with some alarming examples (legalization of abortion, selective abortions of females, destruction of supernumerary frozen embryos, lobbying for the legalization of euthanasia). Subsequently, it introduces the contribution of the Christian faith to these debates, from the biblical, theological and moral point of view, and invites the reader to respond to the urgent challenges in biopolitics by the responsible creativity in the social, moral and political fields. The „Culture of Care” is a culture of acceptance of the other, shaped by Christian hope and love, a culture of presence and of interest in the other, following the example of Jesus Christ.
    W artykule zostaje poddana analiza katolickiej nauki społecznej, szczególnie jej sformułowanie w encyklice papieża Franciszka Laudato si’ i innych dokumentach Magisterium. Zostają przedstawione główne cechy charakterystyczne „kultury troski” oraz „kultury wyrzucania”, a także pytanie związane z bio-władzą, pozytywną i negatywną biopolityką (tanatopolityka) wraz z niektórymi alarmującymi przykładami (legalizacja aborcji, selektywna aborcja dziewczynek, niszczenie nadliczbowych zamrożonych embrionów, lobbowanie na rzecz legalizacji eutanazji). W dalszej części zostaje podkreślony wkład Kościoła w tych debatach w aspektach biblijnym, teologicznym i etycznym, jak też znaczenie aktywności w tych obszarach. Największe wyzwania w ramach bioetyki muszą zostać przezwyciężone przez kreatywność w społecznym, moralnym i politycznym obszarze. „Kultura troski” jest kulturą akceptacji innych, uformowaną przez chrześcijańską nadzieję i miłość. Jest kulturą obecności i zainteresowania innymi według przykładu Jezusa Chrystusa.
    Im Artikel wird die Soziallehre der Kirche analysiert, vor allem wie sie in der Enzyklika vom Papst Franciscus Laudato si’ und anderen Dokumenten des Lehramtes formuliert wird. Es werden die grundlegenden Charakteristika der „Kultur der Fürsorge“ sowie der „Kultur des Wegwerfens“ vorgestellt, aber auch die Fragen der Biomacht, der positiver und negativer Biopolitik (Thanatopolitik) mit manchen alarmierenden Beispielen (Legalisierung der Abtreibung, selektive Abtreibung der Mädchen, Zerstörung der überzähligeneingefrorenen Embryos, Lobbying für die Legalisierung der Euthanasie). Des Weiteren wird der Beitrag der Kirche in diesen Debatten unter biblischen, theologischen und ethischen Aspekten vorgestellt sowie die Bedeutung der Aktivität in diesem Bereich unterstrichen. Die wichtigsten Herausforderungen in der Biopolitik müssen durch die verantwortungsvolle Kreativität in sozialen, moralischen und politischen Bereichen bewältigt werden. „Kultur der Fürsorge“ ist eine Kultur der Akzeptanz der anderen, gestaltet durch christliche Hoffnung und Liebe. Es ist eine Kultur der Anwesenheit und des Interesses für andere nachdem Beispiel Jesu Christi.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 151-171
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies