Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "national movement" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Defending the ‘Sacrilege against the Homeland’: The Romanian Legal Elite in Hungary on the Benches of the Memorandum Trial (1894)
    Autorzy:
    Iudean, Ovidiu Emil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601639.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    legal elites
    Dualist Hungary
    Memorandum trial
    nineteenth century
    Romanian national movement
    Opis:
    An integral part in the nation-building processes unfolding in the Austrian-Hungarian monarchy was the formation of specific elite segments that could shepherd various ethnic or confessional communities towards modernity or help to preserve their national existence in the face of de-nationalising policies. Over time, the establishment of a legal elite – graduates of law academies and faculties – assumed an increasingly important role, especially for national minorities. The present paper attempts to tally the results of the collective endeavour on the part of the Romanians in Dualist Hungary to forge this elite segment by focusing on the swansong moment of Romanian petitioning, the Memorandum trial of 1894. It examines the impromptu selection of local members of the Romanian legal elite in Hungary, occasioned by the need to defend the leadership of the Romanian national movement in the courtroom, and discusses their educational and professional backgrounds. It also shines a light on the contrary positions taken by other members of the national leadership – also a segment of this legal elite – and the ensuing conflicts between and among the national leadership as both groups tried in their own way to defend the Romanian national movement.
    Źródło:
    Acta Poloniae Historica; 2020, 121
    0001-6829
    Pojawia się w:
    Acta Poloniae Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Public Resistance in the National Liberation Movement of Poles in Right-Bank Ukraine in the First Half of the 1860s (From the Central State Historical Archive of Ukraine, Kyiv)
    Autorzy:
    Ivanenko, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1978011.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-01
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
    Tematy:
    Polish national-liberation movement
    Right-Bank Ukraine
    Polish– Lithuanian Commonwealth
    Russian Empire
    Opis:
    The article covers important manifestations and specifics of the protest culture of the Polish community within the South-Western region of the Russian Empire in the first half of the 1860s on the basis of analysis and synthesis of information from the documents of "Office of Kyiv, Podillya and Volyn Governor-General" (f.442) and "Office of the trustee of the Kiev school district" (f.707) of the Central State Historical Archive of Ukraine (Kyiv). Defending one's own cultural identity as a driver of national development is connected with the awareness of the political interests and goals of the liberation struggle of Poles. The unique influence of the Polish question on historical processes, the configuration of international relations in Europe during the "long 19th century" determines the relevance and scientific significance of the study and thinking of the history of Polish national and cultural movement. Comprehensive study of the Polish question in the European history of the 19th century is an important part of the scientific perception of interethnic contradictions and antagonisms in the Russian Empire and the reaction of European diplomacy and public opinion, a deeper understanding of the essence of Russian-Polish cultural and civilizational confrontation and its impact on Ukrainian national life. Following the three partitions of the Polish–Lithuanian Commonwealth (1772, 1793, 1795) most of the territories of this formerly powerful European state were incorporated into the Russian Empire, there was a fierce struggle for cultural and ideological dominance in the region. The Polish national liberation movement of the 1860s, which culminated in the January Uprising of 1863-1864, developed against a background of broad social and cultural resistance to Russian autocracy, manifested in such protest actions as mourning and serving panikhads for dead Poles, singing patriotic Polish songs and hymns, public wearing of national costumes, participation in anti-government manifestations and demonstrations, refusal to read prayers for the emperor in churches, and so on. Clergy and educators, as well as students and pupils, were the driving force behind this protest movement, which had an international resonance.
    Źródło:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2021, 30; 389-404
    2411-345X
    2415-7198
    Pojawia się w:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Absolute Independence For Indian Christians” – The World Missionary Conference Edinburgh 1910 In The Debates Of The Protestant Christian Elite In Southern India
    Autorzy:
    Koschorke, Klaus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398534.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    World Missionary Conference Edinburgh 1910
    Indian Christians elites
    Indigenous Christian Press
    Emancipatory movements
    Church independency
    National Church Movement
    Opis:
    The high expectations expressed in the missionary press for the 1910 World Missionary Conference in Edinburgh frequently determine also the discussions of South Indian protestant Christians, which are reflected in their journal, “The Christian Patriot” (Madras 1890ff). Edinburgh is perceived here as a “universal” event, in which “all branches” of (protestant) Christianity are represented and racial barriers are “absolutely lost.” At the same time, further expectations are directed at the conference which go well beyond the agenda of conservative missionaries. These include the demand for the swift granting of “absolute independence for Indian Christians.” In addition, the selection and role of Indian representatives at the Edinburgh Conference are discussed with much controversy. 
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2016, 21; 37-52
    1731-6170
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The fallacy of 'scientific elections' in the COVID-era: exploring the challenges of managing the 2020-2021 elections in Uganda
    Błąd "wyborów naukowych" w erze COVID. Odkrywanie wyzwań związanych z zarządzaniem wyborami 2020-2021 w Ugandzie
    Autorzy:
    Sempijja, Norman
    Brito, Paula Mora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054016.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-06
    Wydawca:
    Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
    Tematy:
    scientific elections
    Uganda
    National Resistance Movement
    COVID-19
    Uganda Electoral Commission
    election management
    wybory naukowe
    Narodowy Ruch Oporu
    komisja wyborcza Ugandy
    zarządzanie wyborami
    Opis:
    COVID-19 broke out in the period that Uganda was due to have presidential and parliamentary elections, posing a very precarious human security challenge. The ruling party (National Resistance Movement; NRM) faced the challenge of passing power to the Speaker of parliament if elections were not to be held. To mitigate the public health challenges and maintain power, the government acquiesced to an election process without public campaigns. Instead, campaigns were to be held over the radio, TV, and social media in what came to be known as 'scientific elections.' However, in a country hamstrung by massive political and bureaucratic corruption and an entrenched regime that uses violence against opponents, little attention was paid to the fairness of the process, especially in terms of access to media resources by the opposition. Conversely, as elections are about crowds and showmanship, the Ugandan Electoral Commission struggled with the ever-evolving electoral campaign process, especially as large spontaneous crowds sprang up on the campaign trail of the political candidates. The opposition needs a large crowd for legitimacy and a show of popularity. To mitigate this, the ruling party used violence against opposition members as an excuse to enforce standard operating procedures (SOPs) for the prevention of COVID-19, yet its candidates were left to gather crowds. This radicalized some of the opposition that used media outlets to call for violence and ethnic cleansing. This qualitative study delves into the extent to which the 'scientific elections' process was designed to produce a fair outcome of the 2021 elections in Uganda. This study uses the rational choice theory to explore the calculations of different stakeholders. The study relies on secondary data, especially available in media outlets, but also primary data through reports and social media and speeches of key figures in the political landscape in Uganda. The study finds that the Independent Electoral Commission was caught between two highly sophisticated opponents and did not have the capacity and agency to enforce the rules in the political game. In the end, the key facets of the 'scientific elections' process were found wanting and did not produce a fair outcome of the 2021 elections in Uganda.
    Pandemia COVID-19 rozpoczęła się w okresie, gdy w Ugandzie miały się odbyć wybory prezydenckie i parlamentarne, co stanowiło wyzwanie dla bezpieczeństwa ludności. Partia rządząca (Narodowy Ruch Oporu) stanęła wobec sytuacji przekazania władzy przewodniczącemu parlamentu, gdyby wybory miały się nie odbyć. Aby złagodzić problemy związane ze zdrowiem publicznym i utrzymać władzę, rząd zgodził się na proces wyborczy bez kampanii publicznych. Zamiast tego miały zostać przeprowadzone kampanie w radiu, telewizji i mediach społecznościowych, w tak zwanych "wyborach naukowych". Jednak w kraju ogarniętym masową korupcją polityczną i biurokratyczną oraz z zakorzenionym reżimem, który stosuje przemoc wobec przeciwników, niewiele uwagi poświęcono sprawiedliwości tego procesu, zwłaszcza w kwestii dostępu opozycji do zasobów medialnych. I odwrotnie, ponieważ w wyborach chodzi o tłumy i popisy, Ugandyjska Komisja Wyborcza zmagała się z ciągle ewoluującym procesem kampanii wyborczej, zwłaszcza że na szlaku kampanii kandydatów politycznych pojawiły się spore spontaniczne tłumy. Opozycja potrzebuje dużego tłumu dla legitymizacji i pokazania popularności. Partia rządząca użyła przemocy wobec członków opozycji pod pretekstem egzekwowania standardowych procedur operacyjnych w celu zapobiegania COVID-19, ale jej kandydaci mogli gromadzić tłumy. Doprowadziło to do radykalizacji części opozycji, która wykorzystywała media do wzywania do przemocy i czystek etnicznych. Opisane w artykule badanie jakościowe sprawdza, w jakim stopniu proces "wyborów naukowych" został zaprojektowany w celu uzyskania sprawiedliwego wyniku wyborów w 2021 r. w Ugandzie. Badanie wykorzystuje teorię racjonalnego wyboru do zbadania kalkulacji różnych interesariuszy. Opiera się na danych wtórnych, zwłaszcza doniesieniach medialnych, ale także na danych pierwotnych z raportów, mediów społecznościowych i przemówień kluczowych postaci ze sceny politycznej Ugandy. Z badania wynika, że niezależna komisja wyborcza miała do czynienia z dwoma wysoce wyrafinowanymi przeciwnikami i nie miała możliwości ani sprawczości do egzekwowania reguł w grze politycznej. Ostatecznie okazało się, że kluczowe aspekty procesu "wyborów naukowych" były niesprawcze i nie przyniosły sprawiedliwego wyniku wyborów w 2021 r. w Ugandzie.
    Źródło:
    Studia z Polityki Publicznej; 2022, 9, 1(33); 13-32
    2391-6389
    2719-7131
    Pojawia się w:
    Studia z Polityki Publicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Organizacja Wojskowa Pomorza (1918-1920). Polska konspiracja zbrojna w okresie poprzedzającym powrót Pomorza do Polski
    Autorzy:
    Olstowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/529374.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Towarzystwo Miłośników Torunia
    Tematy:
    Pomorze
    polski ruch narodowy
    Organizacja Wojskowa Pomorza
    powrót Pomorza do Polski
    Pommern
    polnische Nationalbewegung
    Pommersche Militärorganisation
    Rückkehr Pommerns zu Polen
    Pomerania
    the Polish national movement
    the Pomeranian Military Organization
    the return of Pomerania to Poland
    Opis:
    Organizacja Wojskowa Pomorza, istniejąca od końca 1918 do początków 1920 r., była jedną z kilku polskich regionalnych konspiracyjnych organizacji wojskowych powstałych po I wojnie światowej, stawiających sobie za cel przyłączenie ich dzielnic do odradzającego się państwa polskiego. Będąc częścią polskiego ruchu narodowego w prowincji Prusy Zachodnie, w tym także odbiciem jego struktury społecznej, stanowi po upływie stu lat interesujące zjawisko z punktu widzenia historii wojskowej, ale i historii społecznej, zarówno w skali regionalnej, jak i ogólnopolskiej. Nikły stan zachowanej bazy źródłowej skutkuje do dziś skromnym stanem badań nad tą organizacją. W prezentowanym tekście – na miarę źródłowych możliwości – przedstawiono kolejne etapy jej rozwoju organizacyjnego i główne obszary działalności, w powiązaniu z działaniami ruchu polskiego na Pomorzu i sytuacją polityczno-militarną tego obszaru w roku poprzedzającym powrót jego większej części do Polski w styczniu i lutym 1920 r., jak też zmieniającymi się w tym okresie oczekiwaniami wobec OWP ze strony Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej i Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych w Zaborze Pruskim w Poznaniu i naczelnych polskich władz wojskowych w Warszawie. Sformułowano też postulat dalszych badań nad OWP, jej kadrą kierowniczą szczebla centralnego i terenowego oraz bazą członkowską, w powiązaniu z analogicznymi badaniami nad innymi polskimi konspiracjami wojskowymi tamtego czasu: Polską Organizacja Wojskową, Polską Organizacją Wojskową Zaboru Pruskiego oraz Polską Organizacją Wojskową Górnego Śląska.
    Die Pommersche Militärorganisation bestand von Ende 1918 bis Anfang 1920 und war eine von mehreren polnischen regionalen konspirativen Militärorganisationen, die nach dem 1. Weltkrieg entstanden und sich den Anschluss ihrer Regionen an den wieder entstehenden polnischen Staat zum Ziel setzten. Als Teil der polnischen Nationalbewegung in der Provinz Westpreußen und dabei auch ein Abbild ihrer sozialen Struktur stellt sie nach dem Ablauf von hundert Jahren ein interessantes Phänomen aus der Perspektive der Militärgeschichte, aber auch der Sozialgeschichte dar, sowohl im regionalen wie im gesamtpolnischen Maßstab. Die schlechte Quellenlage hat bis heute dazu geführt, dass der Forschungsstand zu dieser Organisation bescheiden ist. Im vorliegenden Text werden im Rahmen der durch die Quellen gegebenen Möglichkeiten die verschiedenen Etappen ihrer organisatorischen Entwicklung und die Hauptgebiete ihrer Aktivität vorgestellt, in Verbindung mit den Aktivitäten der polnischen Bewegung in Pommern und der politisch-militärischen Lage dieses Gebiets im Jahr vor der Rückkehr seines größten Teils an Polen im Januar und Februar 1920, ebenso die sich in dieser Zeit wandelnden Erwartungen an die Organisation von Seiten des Kommissariats des Obersten Volksrats und der Obersten Führung der Streitkräfte im Preußischen Teilungsgebiet in Posen und der obersten polnischen Militärführung in Warschau. Formuliert wird auch die Notwendigkeit weiterer Forschungen zur Organisation, ihres Führungskaders auf zentraler und lokaler Ebene sowie ihrer Mitgliederbasis, in Verbindung mit analogen Forschungen zu anderen polnischen militärischen Konspirationen in dieser Zeit: der Polnischen Militärischen Organisation, der Polnischen Militärischen Organisation des Preußischen Teilungsgebiets sowie der Polnischen Militärischen Organisation von Oberschlesien.
    The  Military Organization of Pomerania, operating from the end of 1918 to the beginning of 1920, was one of several Polish regional underground military organizations established after World War I, aiming to incorporate their districts into the reviving Polish state. As part of the Polish national movement in West Prussia, it reflected  the provinces’s inhabitants’  social structure. After a hundred years it constitutes an interesting phenomenon from the point of view of not only military history, but also social history- both on a regional and national level. The poor condition of the preserved source base still results in a modest state of research concerning this organization. The presented text presents subsequent stages of its organizational development and the main areas of activity, along  with the activities of the Polish movement in Pomerania and the political and military situation of this area in the year preceding the return of most of Pomerania to Poland in January and February 1920.  It also takes into consideration the expectations towards the Military Organization of Pomerania as expressed by  the Commissariat of the Supreme People's Council and the Main Command of the Armed Forces in the Prussian Partition in Poznań and the Polish Supreme Military Authorities in Warsaw. A postulate was also formulated to carry out  further research on the Military Organization of Pomerania, its management at the central and local levels, and a membership base, in conjunction with similar research on other Polish military underground movements of that time: the Polish Military Organization, the Polish Military Organization of the Prussian Partition and the Polish Military Organization of Upper Silesia.
    Źródło:
    Rocznik Toruński; 2019, 46
    0557-2177
    Pojawia się w:
    Rocznik Toruński
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie Państwo Podziemne wobec propozycji rozmów polsko-białoruskich w latach 1941–1944
    Autorzy:
    Wysocki, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624796.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Polish Underground State, Polish-Belarusian talks, Belarusian national movement, Radaslaŭ Astroŭski, Vaclaŭ Ivanoŭski
    Polskie Państwo Podziemne, rozmowy polsko-białoruskie, białoruski ruch narodowy, Radosław Ostrowski, Wacław Iwanowski
    Польская падпольная дзяржава, польска-беларускія перамовы, нацыянальны рух, Радаслаў Астроўскі, Вацлаў Іваноўскі, Ян Станкевіч
    Opis:
    This paper gives an account of the talks between the Polish Underground State and members of the Belarusian political communities over the years 1941–1944. Following the attack of the Third Reich on the Soviet Union, the Belarusians found themselves under German occupation, which had an impact both on the Polish Underground State structures and the Belarusian resistance movement. Convinced that the Third Reich was bound to fail, the two organisations should have allied themselves with each other on the premise of common objectives. Were they, however, able to break the deadlock on mutual animosity, distrust, bias, belittling and disparaging? The answer to that question lies in the remaining source material. Upon analysis of archival documents, it is possible to state that the Polish Underground State did not consider the Belarusian resistance movement as a potential partner for cooperation. The Poles maintained a rigid stance on the issue of pre-war borders, which determined the character of the dialogue between the Polish Underground and the Belarusian political environment. They also largely underestimated the resources of the Belarusian resistance, which might have played a key role in reversing the situation in the region. A group of Belarusian activists were persistent in their attempts to contact the Polish Underground State nevertheless. These were Vaclaŭ Ivanoŭski, Jan Stankievič, and Radaslaŭ Astroŭski. However, the talks were low-level and conducted on an irregular basis, and their character was exploratory rather than focusing on particular problems. They were thus futile from the very beginning. Improving Polish-Belarusian relations in the course of the war was an enormous challenge which neither of the parties could cope with, and which ultimately determined the fate of both nations in the post-war period.
    Tematem artykułu są rozmowy prowadzone przez Polskie Państwo Podziemne z członkami białoruskich środowisk politycznych w latach 1941–1944. Po ataku III Rzeszy na ZSRR obszary zamieszkane przez Białorusinów znalazły się pod okupacją niemiecką. Zmieniło to sytuację zarówno działających na tym terenie struktur Polskiego Państwa Podziemnego, jak też białoruskiego ruchu narodowego. Przekonanie o nieuniknionej przegranej III Rzeszy powinno było rodzić świadomość wspólnoty celów. Czy potrafiono jednak wyjść z wcześniejszego impasu wzajemnych animozji, niedowierzań, uprzedzeń, lekceważenia i niedoceniania?. By uzyskać odpowiedź na to pytanie należy sięgnąć do zachowanego materiału źródłowego. Analiza dokumentów archiwalnych pozwala jednoznaczne stwierdzić, że Polskie Państwo Podziemne nie traktowało białoruskiego ruchu narodowego jako poważnego partnera. Jego członkowie stali na stanowisku utrzymania przedwojennych granic, co determinowało charakter prowadzonych rozmów. Nie doceniano też zaplecza białoruskiego ruchu narodowego, które mogło odegrać kluczową rolę w zmianie sytuacji politycznej w regionie. Mimo to grupka działaczy białoruskich stała na stanowisku porozumieniu z Polakami (Wacław Iwanowski, Jan Stankiewicz, Radosław Ostrowski), poszukiwała kontaktów z Polskim Państwem Podziemnym. Rozmowy miały charakter nieregularnych wymian zdań, prowadzonych na niskim szczeblu, raczej sondażowych niż problemowych. Takie podejście skazywało je na porażkę i sprawiło, że ułożenie relacji polsko-białoruskich w warunkach wojennych okazało się wyzwaniem, które przerosło obie strony, a także zaważyło na losach obu narodów po II wojnie światowej.
    Тэмай дадзенага артыкула з’ яўляюцца перамовы, якія праводзіліся паміж Польскай падпольнай дзяржавай і членамі беларускіх палітычных суполак у перыяд 1941–1944 гг. Пасля нападзення Трэцяга рэйха на СССР тэрыторыі, на якіх пражывалі беларусы, трапілі пад нямецкую акупацыю. Гэта паўплывала як на дзейнасць Польскай падпольнай дзяржавы, так і на беларускі нацыянальны рух. Перакананне пра непазбежнае паражэнне Трэцяга рэйха павінна было прывесці да ўсведамлення агульнай мэты. Ці змаглі, аднак, зразумець польскі і беларускі бакі, што знаходзіліся ў тупіку ўзаемных варожасці, недаверу, прадузятасці, пагарды, недаацэньвання? Адказ на гэтае пытанне трэба шукаць у архіўных матэрыялах. Аналіз дакументаў дазволіў нам адназначна сцвердзіць, што Польская падпольная дзяржава не ставілася да беларускага нацыянальнага руху як да сапраўднага партнёра. Яе члены лічылі, што неабходна вярнуць даваенныя межы, што абумоўлівала характар усіх перагавораў з беларускім бокам. Неадпаведна быў ацэнены рэзерв беларускага нацыянальнага руху, які мог сыграць асноўную ролю ў змене палітычнага становішча ў рэгіёне. Нягледзячы на гэта група беларускіх дзеячоў была зацікаўлена пагадненнем з палякамі (Вацлаў Іваноўскі, Ян Станкевіч, Радаслаў Астроўскі) і спрабавала наладзіць зносіны з Польскай падпольнай дзяржавай. Гэтыя кантакты аднак не мелі рэгулярнага характару, праводзіліся на нізкім узроўні і з’ яўляліся хутчэй зборам інфармацыі, чым праблемнай дыскусіяй. Па прычыне такога падыходу загаддзя было вядома, што перамовы скончацца паразай. Узровень кантактаў сведчыў пра тое, што наладзіць польска-беларускія адносіны ў ваенных умовах было выклікам, які перавысіў магчымасці абодвух бакоў, а пасля другой сусветнай вайны паўплываў на лёс абодвух народаў
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2019, 13
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polacy wobec białoruskich aspiracji narodowych w Mińsku w 1917 roku
    Autorzy:
    Tarasiuk, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624866.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    historia Mińska
    History of Belarus
    Belarusian national movement
    Poles in Kresy
    history of Minsk
    Polish organisations in Belarus
    historia Białorusi
    białoruski ruch narodowy
    Polacy na Kresach
    organizacje polskie na Białorusi
    гісторыя Беларусі
    беларускі нацыянальны рух
    палякі на ўсходніх ускраінах
    гісторыя Мінска
    польскія арганізацыі ў Беларусі
    Opis:
    This article explores changes in the attitudes of Poles towards the Belarusian national aspirations during great transformations in Russia, i.e. in 1917. At that time, Poland had to acknowledge the fact that its efforts to establish itself as the protector of the Belarusian peoples had petered out. Consequently, the Poles adopted different attitudes to possible cooperation with Belarusian politicians, from denying such a possibility altogether (National Democracy) to considering them equal partners (Polish Democratic Union, or PZD).
    Artykuł przedstawia zmiany stosunku Polaków do białoruskich aspiracji narodowych w Mińsku w czasie wielkich przemian w Rosji, czyli w 1917 r. Polacy musieli wówczas zaakceptować fakt, że polityka dalszego pełnienia roli patrona ludności białoruskiej już się wyczerpała. Wśród Polaków doszło wtedy do ukształtowania się różnych poglądów na możliwość współpracy z politykami białoruskimi, od pozycji negowania takiej możliwości (endecja) po traktowanie ich jako równoprawnych partnerów (PZD).
    У публікацыі адлюстраваны змены ў адносінах палякаў да беларускіх нацыянальных памкненняў у Мінску ў час важных трансфармацыяў у Расіі, менавіта ў 1917 г. У гэты час палякі павінны былі прыняць факт, што палітыка далейшага імкнення да ролі патрона беларускага насельніцтва скончылася. Адначасова ў асяроддзі палякаў сфарміраваўся спектр розных поглядаў на магчымасць супрацоўніцтва з беларускімі палітыкамі, ад пазіцыі адмаўлення такой магчымасці (Нацыянальна-дэмакратычная партыя Беларусі) да раўнапраўнага партнёрскага стаўлення (Польскі дэмакратычны саюз Беларусі).
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2016, 10
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Peasants in Eastern Galicia: Indifferent to the Nation or Pillars of Polishness? National Attitudes in the Light of Józef Chałasiński’s Collection of Peasant Youth Memoirs
    Autorzy:
    Struve, Kai
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601737.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Eastern Galicia (Ukraine)
    Józef Chałasiński
    peasantry
    national identity
    Polish peasant movement
    Opis:
    The following article will discuss Polish national attitudes among peasants in Eastern Galicia in the light of memoirs of peasant youth that the sociologist Józef Chałasiński collected in 1938 and analysed in his seminal work Młode pokolenie chłopów [The young generation of peasants]. It will start with a discussion of differences in processes of the integration of peasants into the Polish nation in Western and Eastern Galicia until WWI. The article will argue that Western Galician peasants, represented in the Polish peasant parties, embraced the idea of being the ‘pillars of Polishness’ while for Roman Catholic or Polish speaking peasants in Eastern Galicia that remained rather an ascription by nationalist circles of the Polish intelligentsia. This condition, as Józef Chałasiński’s collection of memoirs show, does not seem to have changed much during the interwar period.
    Źródło:
    Acta Poloniae Historica; 2014, 109
    0001-6829
    Pojawia się w:
    Acta Poloniae Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Solidarity”-A Contribution to Social Movement Theory
    Autorzy:
    Latoszek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929365.pdf
    Data publikacji:
    2006-03-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Socjologiczne
    Tematy:
    “Solidarity” as a multifunctional social movement
    “Solidarity” as a national independence
    movement
    “old” social movements
    “new” social movements
    democratic culture
    reform and modernisation
    Opis:
    This article is an attempt to link the attributes of “Solidarity” with the movement’s place in the theory of social movements. The evolutionary paradigm has left a gap with respect to selection and systematisation of these movements. The historical approach must be adopted in order to fill in this gap. It is therefore necessary to focus on “Solidarity” as a special case in the context of the history of nation, within the framework of the totalitarian macro-formation produced by the solutions adopted after World War II. “Solidarity’s” contribution was not limited to one country only. It also helped to trigger more general transformation and globalisation processes. The rationality of “Solidarity” is rooted in systemic contingencies which required the development of an effectivemethod-sit-in strikes-but also negotiations with the regime. However, the democratic culture rooted in national tradition was the decisive factor. In the West, the state was already being viewed as an obsolete form, whereas the lesson which was learned from the Polish experience was that the sovereign state is essential for reform and modernisation. The validity of this lesson was confirmed in practice. The author argues that “Solidarity” did not fit into the schematic distinction between “old” and “new” movements. Class interests were not a priority, neither were the interests of minorities, as they are in the West.
    Źródło:
    Polish Sociological Review; 2006, 153, 1; 39-54
    1231-1413
    2657-4276
    Pojawia się w:
    Polish Sociological Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Application of provisions on the free movement of workers and social security coordination rules by national courts
    Stosowanie przepisów dotyczących swobody przepływu pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przez sądy krajowe
    Autorzy:
    Uścińska, Gertruda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1818691.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    free movement of workers
    social security coordination
    national courts
    European Union
    swoboda przepływu pracowników
    koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego
    sądy krajowe
    Unia Europejska
    Opis:
    The article is based on the legal report on the application of free movement of workers and social security coordination rules by national courts, prepared by MoveS (network of legal experts) in 2019 for the European Commission. It is the first European publication on issues dealt with by national courts in the field of freedom of movement of workers and coordination of social security. The report highlights common definition and conceptual problems, but also takes into account the diversity of these issues in EU Member States.
    Artykuł został przygotowany na podstawie raportu prawnego dotyczącego stosowania zasad swobodnego przepływu pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przez sądy krajowe w krajach członkowski Unii Europejskiej, opracowanego w projekcie MoveS w 2019 r. dla Komisji Europejskiej (Legal report 2019. The application of free movement of workers and social security coordination rules by national courts). Jest to pierwsza publikacja dotycząca tego, jakie zagadnienia z zakresu swobody przepływu pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego stają do orzekania przed sądami krajowymi na tle stosowania przepisów unijnych. Zagadnienia te pokazują wiele wspólnych problemów definicyjnych i pojęciowych, ale także uwzględniają różnorodność tych spraw w poszczególnych państwach członkowskich UE.
    Źródło:
    Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka; 2020, IX, 11; 18-27
    2299-2332
    Pojawia się w:
    Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Policing Protest in the Austerity-driven Slovenia
    Polityka kontroli protestu w Słowenii w okresie wychodzenia z kryzysu ekonomicznego
    Autorzy:
    Rak, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616448.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    protest policing
    culture of political violence
    Slovenian National Police
    protest movement
    political demonstration
    polityka kontroli protestu
    kultura przemocy politycznej
    Słoweńska Policja Narodowa
    ruch protestu
    demonstracja polityczna
    Opis:
    Celem artykułu jest ocena polityki kontroli protestu w Słowenii w okresie wychodzenia z kryzysu ekonomicznego oraz weryfikacja analitycznej efektywności narzędzia do pomiaru kontroli protestu. Tekst prezentuje krytyczną dyskusję nad modelem teoretycznym składającym się z antynomicznych typów idealnych eskalowanej siły i negocjowanego kierowania autorstwa Donatelli della Porty i Herberta Reitera. Następnie, wykorzystuje je w roli narzędzia do zanalizowania słoweńskiego przypadku. W badaniu zastosowano jakościową metodę analizy źródeł opartą na konceptualnej jakościowej analizie zawartości, żeby rozwiązać następujące problemy badawcze: jaki model kontroli protestu wystąpił w Słowenii w okresie implementacji polityki surowości? I dlaczego kontrola przybrała taką formę? Studium pokazuje, że w Słowenii pojawił się model negocjowanego kierowania z elementami eskalowanej siły. Ten typ kontroli protestu wynikał z organizacyjnej dynamiki Słoweńskiej Policji Narodowej, która odznacza się dialektyką decentralizacji i hierarchicznego podporządkowania w oddziałach policji, efektywnym wykorzystywaniem możliwości koordynacji różnych grup działających w obrębie protestujących tłumów oraz pewnością co do celów interwencji
    This article aims to evaluate protest policing in the austerity-driven Slovenia and verify the analytical effectiveness of a tool for measuring protest policing. Therefore, the paper critically discusses and modifies Donatella della Porta and Herbert Reiter’s theoretical framework consisting of the escalated force and negotiated management antinomic ideal types, and then applies it to examine the Slovenian case. The research draws on a qualitative method of sources analysis based on a conceptual qualitative content analysis to solve the problems of what was the Slovenian model of protest policing in times of austerity? And why did it have a particular shape? The study diagnoses Slovenia as having the negotiated management mode of protest policing with the elements of the escalated force model. This mode stems from the organizational dynamics of the Slovenian National Police which typifies with the dialectic of decentralization and hierarchical submission in police units, the effectively used possibilities to coordinate the different groups operating within protesting crowds, and certainty about the purposes of the intervention.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2019, 1; 159-171
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Propaganda Narratives of the Polish Feminist Press on the Functioning of International Womens Movement (1946-1949)
    Propagandowa narracja polskiej prasy feministycznej na temat funkcjonowania międzynarodowego ruchu kobiecego (1946–1949)
    Autorzy:
    Dajnowicz, Małgorzata
    Miodowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41904157.pdf
    Data publikacji:
    2024-06-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo HUMANICA
    Tematy:
    the second half of the 1940s
    history of women’s movement
    international leftist women’s organizations
    national leftist women’s organizations
    history of the press
    Polish leftist women’s press
    druga połowa lat 40. XX w.
    historia ruchu kobiecego
    międzynarodowe lewicowe organizacje kobiece
    krajowe lewicowe organizacje kobiece
    historia prasy
    polska lewicowa prasa kobieca
    Opis:
    The Social and Civic Women's League operated in communist Poland in the years 1945-1949. Its first official publication, Praca Kobiet, appeared in 1946. Periodicals were published by the Warsaw Regional Board of the association. The national magazine Nasza Praca, an organ of the General Board, reached the readers just before the start of 1947. The published texts provided information concerning the activity of international women's movements and organizations such as the Women's International Democratic Federation (WIDF). The cognitive values of such publications greatly varied. This was significantly influenced by the language journalists used to communicate (‘newspeak’), and the propaganda (non-substantive) choice of recorded and omitted facts. Their analysis, however, helped to reveal the mechanisms of the functioning (interaction) of leftist women’s movements on the international arena in the second half of the 1940s.
    Społeczno-Obywatelska Liga Kobiet działała w komunistycznej Polsce w latach 1945–1949. Pierwsze oficjalne czasopismo „Praca Kobiet” ukazało się w 1946 r. Periodyk wydawany był przez Zarząd Wojewódzki w Warszawie. Krajowe czasopismo „Nasza Praca”, będące organem Zarządu Głównego, trafiło do czytelniczek tuż przed początkiem 1947 r. Publikowane w nim teksty informowały o działalności międzynarodowych ruchów i organizacji kobiecych, takich jak Międzynarodowa Federacja Demokratyczna Kobiet (WIDF). Wartości poznawcze tych publikacji były bardzo zróżnicowane. Znaczący wpływ miał na to język, jakim posługiwali się dziennikarze oraz propagandowy (nie merytoryczny) dobór odnotowywanych i pomijanych faktów. Ich analiza pomogła ujawnić mechanizmy funkcjonowania (interakcji) lewicowych ruchów kobiecych na arenie międzynarodowej w drugiej połowie lat 40. XX w.
    Źródło:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2024, 1(16); 109-140
    2451-3539
    2543-7011
    Pojawia się w:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies