Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mikroskamieniałości" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
The Tithonian Chitinoidellidae and other microfossils from Owadów–Brzezinki quarry (central Poland)
Autorzy:
Pszczółkowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060991.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Tithonian
microfossils
Central Poland
tyton
mikroskamieniałości
Polska Centralna
Opis:
Tithonian (= “Middle Volgian”) carbonate rocks are exposed in Owadów-Brzezinki quarry 19 km southeast of Tomaszów Ma-zowiecki, central Poland. In the upper part of the Sławno Limestone Member, chitinoidellids have been identified in thin sections from three samples, only. Therefore, the documented part of the Chitinoidella Zone in Owadów-Brzezinki quarry is about 0.3 m thick. The identified chitinoidellid taxa suggest that this assemblage represents the Upper Tithonian Boneti Subzone. The Chitinoidella Zone occurs at the top of Unit I and correlates with the uppermost interval of the Zarajskensis Horizon (Matyja, Wierzbowski, 2016). Other microfossils identified in the Chitinoidella Zone consist of Saccocoma sp. and benthic foraminifera of the genus Planularia. Calcareous dinoflagellate cysts (Cadosina semiradiata semiradiata Wanner and C. cf. semiradiata semiradiata Wanner) occur above the chitinoidellid assemblage, in the strata corresponding to the Gerassimovi Subzone of the Virgatus Zone (Matyja, Wierzbowski, 2016). Calcareous nannofossils are extremely rare in the thin sections studied; only one small specimen was seen, identified as Rhombolithion minutum (Rood et al., 1971) Young et Bown 2014. In contrast, microbial filaments are frequently observed in the studied thin sections. Their shape and pattern are reminiscent of some recent Cyanobacteria of the order Nostocales, however the Tithonian microbial filaments are much thinner.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2016, 14, 1; 133--144
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite nature of the Ordovician microfossil Xenotheka
Ordowicka mikroskamienialosc Xenotheka jest graptolitem
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21274.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Xenotheka klinostoma
ordowik
Xenotheka
skamienialosci
Polska
graptolity
mikrostruktura
paleontologia
ultrastruktura
mikroskamienialosci organiczne
Opis:
Light microscopic, SEM and TEM investigations show that the periderm of the problematic Ordovician organic microfossil Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is built of five layers: inner lining, endocortex, fusellum, ectocortex and outer lining. The outer lining is made of a previously unknown material named here verrucose fabric. The outer lining was presumably an adaptation which aided survival through periods of unfavourable conditions. The general morphology of the test as well as of the fusellar structure of the wall indicate that Xenotheka is an aberrant camaroid graptolite. This finding thus extends the upper stratigraphic limit of the order Camaroidea from the early Arenig to Llandeilo.
Tematem pracy jest mikrostruktura, ultrastruktura oraz stanowisko systematyczne zagadkowej mikroskamieniałości organicznej Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937. Gatunek ten, znany z ordowiku obszaru bałtyckiego, opisywany był w przeszłości jako należący do Foraminifera (Allogrommidae bądź Ammodiscidae), Chitinozoa incertae sedis, Graptoblasti lub jako skamieniałość o nieznanym stanowisku systematycznym. Badania przeprowadzono na kilkudziesięciu doskonale zachowanych okazach, pochodzących z landeilu wiercenia Krzyże 4 (głębokość, 473 m). Zastosowano metodę mikrotomowych skrawków seryjnych dla mikroskopii świetlnej oraz standardowe metody transmisyjnej i skaningowej mikroskopii elektronowej. Uzyskane wyniki pozwoliły na jednoznaczne wykazanie, iż ścianki X. klinostoma mają budowę typową dla wielu graptolitów, a mianowicie zbudowane są z warstwy fuzelarnej, pokrytej od zewnątrz i od wewnątrz warstwami korteksu (tzw. ektokorteks i endokorteks), określanego mianem korteksu zależnego. Najbardziej wewnętrzną warstwę ścianki tworzy cienka, homogeniczna wyściółka, pokrywająca endokorteks. Z kolei ektokorteks pokryty jest od zewnątrz niezwykłym, zupełnie nieznanym dotąd u graptolitów tworzywem ultrastrukturalnym, dla którego wprowadzono nazwę tworzywa brodawkowatego ("verrucose fabric"). Badane mikroskamieniałości rozpoznano jako izolowane autoteki graptolitów inkrustujących z rzędu Camaroidea. Rząd ten, ustanowiony przez Romana Kozłowskiego (1949), znany był dotąd niemal wyłącznie na podstawie materiałów pochodzących ze słynnego stanowiska w Wysoczkach (górny tremadok Gór Świętokrzyskich). Rozpoznanie przynależności systematycznej rodzaju Xenotheka Eisenack, 1937 podnosi górną granicę stratygrafrczną występowania Camaroidea z dolnego arenigu do landeilu, a niepewne znalezisko tej formy bylo sygnalizowane nawet z ludlowu. Wszystkie zbadane autoteki mają apertury okludowane cienką diafragmą utworzoną z tworzywa brodawkowatego. Okluzja autotek jest wśród Camaroidea zjawiskiem nagminnym, lecz diafragmy występują z reguły wewnątrz autotek, między "collum" a "camara".
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 71-84
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late Maastrichtian foraminiferids and diatoms from the Polish Carpathians (Ropianka Formation, Skole Nappe): a case study from the Chmielnik-Grabówka composite section
Autorzy:
Gasiński, M. A.
Olshtynska, A.
Uchman, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138777.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Carpathians
Skole Nappe
Cretaceous
microfossils
plankton
foraminiferids
diatoms
flysch
Karpaty
płaszczowina skolska
kreda
mikroskamieniałości
okrzemki
flisz
Opis:
Well-preserved foraminiferids have been found in the Chmielnik-Grabówka section (Skole Nappe, Polish Carpathians). The Abathomphalus mayaroensis (late Maastrichtian) and Racemiguembelina fructicosa (earlylate Maastrichtian) standard planktonic foraminiferal biozones have been recognized, based on the occurrence of their respective index species. Sediments of the R. fructicosa Zone contain diatoms, which are a rare component of Cretaceous flysch microfossil assemblages in the Carpathians. The diatom frustules and some foraminiferid tests are pyritized, probably after burial in the sediment, below the redox boundary or in the oxygen-deficient microenvironment inside the frustules or tests of microfossils; the presence of trace fossils and bioturbational structures in the same bed indicate an oxygenated sea floor.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 515-525
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symmoriiform sharks from the Pennsylvanian of Nebraska
Autorzy:
Ginter, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138950.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Symmoriiformes
microfossils
carboniferous
Indian Cave Sandstone
USA Midcontinent
ryby chrzęstnoszkieletowe
mikroskamieniałości
karbon
USA
Opis:
The Indian Cave Sandstone (Upper Pennsylvanian, Gzhelian) from the area of Peru, Nebraska, USA, has yielded numerous isolated chondrichthyan remains and among them teeth and dermal denticles of the Symmoriiformes Zangerl, 1981. Two tooth-based taxa were identified: a falcatid Denaea saltsmani Ginter and Hansen, 2010, and a new species of Stethacanthus Newberry, 1889, S. concavus sp. nov. In addition, there occur a few long, monocuspid tooth-like denticles, similar to those observed in Cobelodus Zangerl, 1973, probably representing the head cover or the spine-brush complex. A review of the available information on the fossil record of Symmoriiformes has revealed that the group existed from the Late Devonian (Famennian) till the end of the Middle Permian (Capitanian).
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 3; 391-401
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A classic Late Frasnian (Devonian) chondrichthyan assemblage from southern Belgium
Autorzy:
Ginter, M.
Gouwy, S.
Goolaerts, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138985.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Late Devonian
Belgium
Dinant Synclinorium
chondrichthyes
microfossils
późny dewon
Belgia
ryby chrzęstnoszkieletowe
mikroskamieniałości
Opis:
Samples from the Upper Frasnian (Devonian) of Lompret Quarry and Nismes railway section in Dinant Synclinorium, southern Belgium, yielded several chondrichthyan teeth and scales. The teeth belong to three genera: Phoebodus, Cladodoides and Protacrodus. The comparison with selected Late Frasnian chondrichthyan assemblages from the seas between Laurussia and Gondwana revealed substantial local differences of taxonomic composition due to palaeoenvironmental conditions, such as depth, distance to submarine platforms, oxygenation of water, and possibly also temperature. The assemblage from Belgium, with its high frequency of phoebodonts, is the most similar to that from the Ryauzyak section, South Urals, Russia, and the Horse Spring section, Canning Basin, Australia.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 3; 381-392
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Givetian and Frasnian calcareous microbiotas of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Racki, G
Sobon-Podgorska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21904.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
zielenice
skamienialosci
Polska
zywet
Trochiliscus
Devonoscale
Gory Swietokrzyskie
kalcysferoidy
glony
stratygrafia
Bevocastria
paleontologia
fran
dewon
wapienie
mikroskamienialosci
Opis:
Each developmental phase of the Givetian to Frasnian carbonate complex of the southern Holy Cross Mts is marked by distinctive calcareous microbiota. The Stringocephalus bank deposits contain a very rich, well-preserved microproblematica (of chiefly ?algal origin) dominated by calcispheroids, and many calcified cyanobacteria and green algae with filamentous Bevocastria, tubiform Devonoscale, and charophyte Trochiliscus. In the late Givetian biostromal complex more sparse microfossil associations occur, with the exception of locally abundant semitextulariid foraminifera (mainly Nanicella) and tubiform dasyclad(?) Jansaella. Also in the Frasnian back-reef facies, only limited and poorly preserved calcispheroids are identified. Contrarily, reef- and fore-reef microbiotas were present in great profusion. Microbial mats (including calcified cyanobacteria Renalcis and Sphaerocodium), associated with locally frequent solenoporids and multichambered foraminifera (Nanicella, also many nodosariids in the later Frasnian) played a significant depositional role and evidence progressive shoaling conditions within the Dyminy reef-complex.
Poszczególne fazy rozwojowe żywecko-frańskiego kompleksu węglanowego południowej części Gór Świętokrzyskich charakteryzują się specyficznym zespołem mikroskamieniałości wapiennych. Osady ławicy stringocefalowej zawierają szczególnie bogato reprezentowane i dobrze zachowane mikroproblematyki (?głównie pochodzenia glonowego) silnie zdominowane przez kalcysferoidy (kalcysfery i pokrewne „jednokomorowe otwornice”), szereg kalcyfikujących cjanobakterii i glonów zielenic, np. nitkowate Bevocastria, rurkowate Devonoscale oraz ramienice Trochiliscus. W poźnożyweckim kompleksie biostromalnym występuje bardziej uboga asocjacja mikroskamieniałości, poza miejscami licznymi semitekstularidami (głównie Nanicella), a zwłaszcza zielenicami (?Dasycladacae) Jansaella. Również z frańskich facji zarafowych znane są tylko mało zróżnicowane kalcysferoidy. Natomiast mikrobiocenozy rafowe i przedrafowe franu są bardzo bogate - przede wszystkim w cjanobakterie (np. kalcyfikujące formy Renalcis i Sphaerocodium), a miejscami też w solenoporidy i różnorodne wielokomorowe otwornice (Nanicella, w młodszym franie - nodozaridy). Odgrywały one znaczącą rolę biosedymentacyjną i dokumentują progresywne spłycanie biotopów kompleksu rafowego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 255-289
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A segmented Paleocene cheilostomatous bryozoan and its possible relationships with pseudarcellids
Autorzy:
Szczechura, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20674.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
plytki oralne
pseudarcellidy
skamienialosci
mikroskamienialosci wapienne
kenozoik
cechy morfologiczne
Polska Polnocna
paleontologia
mszywioly
Geminella polonica
zooecia
Opis:
Paired, cup-like calcitic structures from the Paleocene of Pomerania, Poland, are interpreted as complete zoaria or zoarial segments of an unknown group of cheilostomatous Bryozoa. Each of the cups in the twinned unit resembles the alleged Eocene tintinnid Pseudarcella. These fossil organisms may thus represent a connecting link between the more complex segmented bryozoan of bicorniferids and the extremely simplified pseudarcellids. Geminella polonica gen. et sp. n. is proposed.
Z osadów paleocenu (montu) z Polski północnej, opisano Geminella polonica gen. et sp. n., stanowiącą nieznany dotąd typ kolonii, bądź segment kolonii mszywiołów Cheilostomata Anasca, o nieustalonej przynależnosci do rodziny. Segmenty G. polonica mają postać (kształt) odwróconej do góry gruszki i składają się z dwóch zooeciów, z których każde posiada terminalne ujście, natomiast tylko proksymalne zooecium jest wydłuożne u podstawy i zaopatrzone w kanalik. Wydaje się, że niektóre zooecia mają boczne, kieszeniowate, otwarte na zewnątrz wypukłości. Trudno ustalić, czy G. polonica tworzyła kolonie płożące czy drzewkowate. Pojedyncze zooecia pod wieloma względami, zwłaszcza kształtem ogólnym i wykształceniem części oralnej, przypominają wapienne mikroskamieniałości zaliczane do pseudarcellidów, znane od paleocenu do oligocenu, z Europy, zachodniej Azji i Ameryki Płn., które traktowano dotąd jako otwornice, mikroproblematyki, bądź tintinnidy. Opisane dotąd liczne rodzaje i gatunki tej grupy mikroskamieniałości, wydzielone w oparciu o pokrój ogólny skorupki, wykształcenie części oralnej i położenie (jeśli istnieje) "nóżki" są nieuzasadnione; ta przypuszczalna zmienność pseudarcellidów zdaje się wynikać z kształtu (zapewne płożących) kolonii i/albo położenia poszczególnych osobnikow w obrębie kolonii. Wymienione cechy pseudarcellidów, a także zmienność dotycząca stopnia zwapnienia (perforowanej!) płytki oralnej sugerują, że należą one do mszywiołów, stanowiąc skrajne ogniwo w linii ewolucyjnej obejmującej bicorniferidy i Geminella.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 2; 223-231
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microfossils of the Upper Jurassic-Lower Cretaceous formations of the Lublin Upland (SE Poland) based on thin section studies
Autorzy:
Olszewska, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182619.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
mikroskamieniałości
płytki cienkie
jura górna
kreda dolna
Polska południowo-wschodnia
microfossils
thin sections
Upper Cretaceous
Lower Cretaceous
south-eastern Poland
Opis:
Badania mikrofacjalne utworów górnej jury i dolnej kredy południowo-wschodniej Polski wykazały, że utwory te zawierają liczne mikroskamieniałości, w sposób znaczący uzupełniające interpretacje wiekowe i paleośrodowiskowe wydzieleń litofacjalnych. Lokalny odpowiednik europejskiej megafacji gąbkowej – formacja kraśnicka - zawiera charakterystyczne gatunki: Globuligerina oxfordiana i Colomisphaera fibrata. Stwierdzone w utworach górnej jury (formacje bełżycka i głowaczowska) gatunki Alveosepta jaccardi, Labirynthina mirabilis i Mesoendothyra izjumiana znane są z węglanowych utworów oksfordu i kimerydu śródziemnomorskiej Tetydy. Przejściowy (tyton/berias) charakter peri-rafowej formacji z Babczyna określa występowanie otwornic (Protopeneroplis ultragranulata, Monsalevia salevensis) i wapiennych dinocyst (Carpistomiosphaera tithnonica, Stomiosphaerina proxima). Wiek silikoklastycznej formacji z Cieszanowa wyznacza obecność wczesnokredowych otwornic (Meandrospira bancilai, Pfenderina neocomiensis, Stomatostoecha condensa) i wapiennych dinocyst (Carpistomiosphaera valanginiana, Colomisphaera conferta, Stomiosphaera wanneri).
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2010, 26; 1-56
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Jurassic–Cretaceous transition in the High-Tatric succession (Giewont Unit, Western Tatra Mts, Poland): integrated stratigraphy and microfacies
Autorzy:
Lodowski, Damian Gerard
Pszczółkowski, Andrzej
Wilamowski, Andrzej
Grabowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2023960.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
microfossils
rock magnetism
carbon isotopes
Western Carpathians
Tatra Mountains
mikroskamieniałości
skała magnetyczna
izotopy węgla
Karpaty Zachodnie
Tatry
Opis:
Herein are presented the results of detailed bio - (calcareous dinocysts, calpionellids, foraminifers, saccocomids) and chemostratigraphic (δ13C) studies combined with high-resolution microfacies, rock magnetic and gamma-ray spectrometry (GRS) investigations performed on the upper Kimmeridgian-upper Valanginian carbonates of the Giewont succession (Tatricum, Giewont and Mały Giewont sections, Western Tatra Mountains, Poland). The interval studied covers the contact between the Raptawicka Turnia Limestone (RTL) Fm. and the Wysoka Turnia Limestone (WTL) Fm. Their sedimentary sequence is composed of micrites, pseudonodular limestones, cyanoid packstones, lithoclastic packstone and encrinites. A precise correlation with the previously published Mały Giewont section is ensured by biostratigraphy, rock magnetic and GRS logs. The methodology adopted has enabled the recognition of two stratigraphic discontinuities, approximated here as corresponding to the latest Tithonian-early (late?) Berriasian and the early Valanginian. The hiatuses are evidenced by biostratigraphic data and the microfacies succession as well as by perturbations in isotopic compositions and rock magnetic logs; they are thought to result from a conjunction of tectonic activity and eustatic changes. A modified lithostratigraphic scheme for the Giewont and the Osobita High-Tatric successions is proposed. The top of the RTL Fm. falls in the upper Tithonian, where cyanoid packstones disappear. At the base of the WTL Fm. a new Giewont Member is defined as consisting of a basal lithoclastic packstone and following encrinites.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2022, 72, 1; 107--135
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies