Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ludowa tradycja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Congregational Hymns in Folk Memory
Hymny kongregacyjne w pamięci ludowej
Autorzy:
Watzatka, Ágnes
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341671.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
hymn kongregacyjny
księga hymnów
tradycja ludowa
zbieranie folkloru
hymnologia węgierska
congregational hymn
hymnal
folk tradition
collecting folklore
Hungarian hymnology
Opis:
Congregational hymns are usually composed by priests or cantors. Hymns are transmitted via congregational singing and they often become the anonymous common property of the whole congregation. In Hungarian villages many congregational hymns were adapted by the local people. These hymns were sung in the same “local” style as the folksongs (with free rhythm and rich ornamentation). Hungarian musicologists have collected hymns from the 16th and 17th centuries in rural areas. During the process of assimilation, the melodies were slightly, or sometimes significantly, modified. This occurred as a consequence of the tonal difference between the hymns, composed mostly in major-minor tonalities, and Hungarian folksongs, which predominantly use old modes. The results of this collection of folklorized hymns were used in the compilation of a new hymnal in which the editors published the contemporary folk versions of many old hymns.
Hymny kongregacyjne są zazwyczaj komponowane przez księży lub kantorów. Są one przekazywane w formie śpiewu zbiorowego i często stają się anonimowym dobrem wspólnym zgromadzenia. W węgierskich wioskach wiele hymnów kongregacyjnych zostało przyswojonych przez lud. Były one śpiewane w tym samym „lokalnym” stylu co pieśni ludowe (ze swobodnymi rytmami i bogatą ornamentyką). Muzykolodzy węgierscy zbierali na terenach wiejskich hymny z XVI i XVII wieku. Z przeprowadzonych badań wynika, że w procesie asymilacji melodie były nieco, a czasem znacząco modyfikowane. Wynikało to z różnicy tonalnej między hymnami, skomponowanymi w większości w tonacjach Dur-moll, a węgierskimi pieśniami ludowymi, w których przeważały dawne skale. Wyniki zbierania folkloryzowanych hymnów zostały wykorzystane przy opracowywaniu nowego śpiewnika, w którym opublikowano żywe wersje ludowe wielu dawnych hymnów.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 35-51
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popular Piety: Living or “Dead” Tradition?
Pobożność ludowa: Żywa czy „martwa” tradycja?
Autorzy:
Platovnjak, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558909.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Popular Piety
Tradition
Pastoral
Discernment
Liturgy
Spirituality
pobożność ludowa
tradycja
duszpasterstwo
rozeznanie
liturgia
duchowość
Opis:
Slovenians fill the churches on Holy Saturday, when they bring Easter food to be blessed. Most faithful Slovenes cannot imagine an Easter feast without a blessed ham, but they do not have a problem with the fact that they do not attend the ceremonial Easter Mass. This is why all the parish churches and many chapels in Slovenia are fully occupied on Holy Saturday. The question arises: Is this a living or dead tradition of popular piety? At first glance, it could be said that it is very much alive, but if we search more deeply, we could say that it is dead, because it has become only a matter of custom for many, a habit which no longer has any real connection to the reality of the Easter holiday itself. In this discussion, the author tries to answer the question of when popular piety is a living tradition and when it is not. First, he briefly presents the relevant terminology. In the second section, he describes when popular piety is a living tradition, and in the third, when it is dead. In the final section, he points to the need for wise pastoral discernment and action so that popular piety will remain a living tradition that helps lead to the fullness of life in the spirit of the gospel.
Słoweńcy wypełniają kościoły w Wielką Sobotę. W tym dniu przynoszą świąteczne jedzenie, aby je pobłogosławić. Najwierniejsi Słoweńcy nie wyobrażają sobie wielkanocnego święta bez błogosławionej szynki, ale nie mają problemu z tym, że nie idą na świąteczną Mszę wielkanocną. Dlatego w Słowenii wszystkie parafialne kościoły i liczne kaplice są pełne w Wielką Sobotę. Powstaje pytanie: czy jest to żywa czy martwa tradycja pobożności ludowej? Kierując się pierwszym wrażeniem można powiedzieć, że jest to przejaw żywotności. Jeśli zgłębimy problem, możemy stwierdzić, że jest to coś martwego, ponieważ dla wielu stało się to tylko kwestią nawyku, który nie ma już prawdziwego związku z rzeczywistością samego święta wielkanocnego. W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie o to, kiedy popularna pobożność jest żywą tradycją, a kiedy nie? Najpierw krótko przedstawia terminologię, następnie opisuje, kiedy ludowa pobożność jest żywą tradycją, by na końcu zwrócić uwagę na potrzebę mądrego duszpasterskiego rozeznawania i działania, aby ludowa pobożność pozostała żywą tradycją, która pomaga osiągnąć pełnię życia w duchu Ewangelii.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 42; 105-118
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies